Psyche
alle pijlers
Heb jij alles uit het leven gehaald?
vrijdag 6 december 2019 19:10
Van de week kwam ik iemand tegen waarmee ik op de basisschool heb gezeten, het is ruim 40 jaar geleden maar we herkenden elkaar meteen, natuurlijk wilden we van elkaar weten hoe het ons is vergaan , zij is gescheiden met 2 kinderen, werkt in de zorg, woont in een rijtjes woning, vader is overleden en ze is mantelzorger voor haar moeder, ik kon ongeveer hetzelfde vertellen alleen ben ik getrouwd, heb ik 1 kind meer dan zij en ik werk op kantoor, ook ik mantelzorg voor mijn moeder, nadat wij nog wat oude herinneringen hebben opgehaald zijn onze wegen gescheiden. Gisteravond in bed kwam het gesprek weer naar boven en toen bedacht ik dat ik eigenlijk een doorsnee leven leid en dat ik zeker geen hoogvlieger ben, ik ben dankbaar voor mijn gezin, maar ineens bekruipt mij het gevoel van : Is dit het?
Wanneer mij als kind gevraagd werd wat ik wilde worden dan riep ik dokter, astronaut, zelfs brandweerman, maar niets van mijn dromen is uitgekomen, nu ben ik volwassen, en ik merk dat ik best onder de indruk ben van bijv die Powervrouwen van het programma strafrechtadvocaten op Net 5, wanneer die dames tiptop opgemaakt met hun
12 cm stilettohakken het gerechtsgebouw betreden dan denk , wauw, ik merk dat ik tegen dat soort vrouwen opkijk, en ik merk dat ik last heb van mijn gedachten, want al met al ben ik tevreden, maar het gevoel van er had veel meer in kunnen zitten steekt gewoon de kop op, ik schaam me om het te zeggen, maar het was een opluchting dat die oude bekende van school ook een simpel bestaan leid, stel dat zij een carrièrevrouw was met een topfunctie bij de ING, oei wat zou ik me dan kleintjes hebben gevoeld, en dat terwijl ik een prima baan heb.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die zo nu en dan mijn gevoel herkennen, en wat doe jij dan behalve je zegeningen tellen?
Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.
Wanneer mij als kind gevraagd werd wat ik wilde worden dan riep ik dokter, astronaut, zelfs brandweerman, maar niets van mijn dromen is uitgekomen, nu ben ik volwassen, en ik merk dat ik best onder de indruk ben van bijv die Powervrouwen van het programma strafrechtadvocaten op Net 5, wanneer die dames tiptop opgemaakt met hun
12 cm stilettohakken het gerechtsgebouw betreden dan denk , wauw, ik merk dat ik tegen dat soort vrouwen opkijk, en ik merk dat ik last heb van mijn gedachten, want al met al ben ik tevreden, maar het gevoel van er had veel meer in kunnen zitten steekt gewoon de kop op, ik schaam me om het te zeggen, maar het was een opluchting dat die oude bekende van school ook een simpel bestaan leid, stel dat zij een carrièrevrouw was met een topfunctie bij de ING, oei wat zou ik me dan kleintjes hebben gevoeld, en dat terwijl ik een prima baan heb.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die zo nu en dan mijn gevoel herkennen, en wat doe jij dan behalve je zegeningen tellen?
Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
vrijdag 6 december 2019 20:58
Ja, goed gezegd, dat herken ik erg! Is het iets vervelends waardoor je niet kunt werken? En belangrijker: gaat het ook weer over zodat je weer aan de slag kan?lemoos2 schreef: ↑06-12-2019 20:54Herken FV wel. Ik heb van mijn beste vaardigheden en mijn interesses mijn werk gemaakt. Die baan is mij op het lijf geschreven, buiten werktijden ben ik ook ‘zo’.
En nu ik door omstandigheden ineens nog maar een paar uurtjes per week kan werken i.p.v. fulltime zoals de afgelopen tig jaar... ik weet niet waar ik het zoeken moet. Die ene hobby die ik had kan ik ook nooit meer doen. Mijn kind gaat naar school en ik kijk naar de klok totdat ik hem weer kan gaan ophalen. Dat is voor drie dagen per week momenteel mijn daginvulling. En collega’s vervelen via WA voor wat kleine taakjes.
Jou lezende ben je volgens mij ook goed in je werk.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 6 december 2019 20:59
Als je een administratieve baan in de zorg hebt dan werk je gewoon 9 tot 5 he. Bvb ziekenhuisadministratie.icequeen2000 schreef: ↑06-12-2019 20:56oh nee, ben ook geen zorgtype, dat is dan ook weer flexibele werktijden en shifts, als ik een ding zeker is dat ik niet wil doen is zorgsector of callcenter jobs...
vrijdag 6 december 2019 21:00
Soms kan het goed zijn, ik zie er ook genoeg die vastgeroest zitten, zuur zijn en nog vasthangen aan 'hoe we het 10 jaar geleden deden'.pejeka schreef: ↑06-12-2019 20:57Ik ben nu 25 jaar bij hetzelfde bedrijf en, afhankelijk van de stijging van de pensioenleeftijd, ga ik waarschijnlijk de 35-40 nog wel halen.
En dat is enorm goed voor een bedrijf. Ik ken de geschiedenis van het bedrijf, ben meegegroeid met het bedrijf, ken de klanten en hún geschiedenis als zakenrelatie, ken alle processen, enz. Allemaal dingen die je nooit leert beheersen als je elke 2 jaar een andere werkgever kiest. Ik kan daadwerkelijk, door die inhoudelijke kennis van het bedrijf, een meerwaarde bieden. Iemand die na 2 jaar weer vertrekt, kan dat nooit.
Voor allebei valt iets voor en tegen te zetten. Ik ga niet alleen ergens blijven omdat dat nou zo goed voor het bedrijf is.
vrijdag 6 december 2019 21:02
Dit. En dan dat “er zijn belangrijkere dingen in het leven”. Voor sommigen dus niet. Iedereen maakt zelf wel uit wat belangrijk(er) is. Als dat werk is wordt dat al gauw als triest of oppervlakkig gezien merk ik.fashionvictim schreef: ↑06-12-2019 20:46Jammer dat er altijd direct een soort psychologie van de kouwe grond op je losgelaten wordt als je blij bent met je werk. Ik kan gewoon veel van mezelf kwijt in mijn werk en heb werk waarvoor je juist enorm van jezelf overtuigd moet zijn. Het tegendeel is dus waar.
vrijdag 6 december 2019 21:04
Ieder zijn keus. Als jij je lekkerder voelt bij elke 2 jaar een andere baan, gewoon doen. Maar de consequentie is dan dat je steeds de nieuweling blijft die weer vertrekt op het moment dat er net een béétje basiskennis is over het bedrijf en je dus steeds opnieuw blijft beginnen. Je blijft qua kennis steeds aan de oppervlakte en vertrekt weer voordat die kennis zich kan verdiepen. Maar nogmaals, ieder zijn keuze.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 6 december 2019 21:05
Maar wat is dan het andere belangrijke? trouwen? kinderen?Herfstblaadje19 schreef: ↑06-12-2019 21:02Dit. En dan dat “er zijn belangrijkere dingen in het leven”. Voor sommigen dus niet. Iedereen maakt zelf wel uit wat belangrijk(er) is. Als dat werk is wordt dat al gauw als triest of oppervlakkig gezien merk ik.
vrijdag 6 december 2019 21:05
Ik zou als ik jou was eerst het onderscheid maken tussen jezelf vergelijken met anderen en het onbestemde 'is dit het nou' gevoel. In het eerste geval: stop met vergelijken, in het tweede geval is het het meer dan waard om te onderzoeken wat je zou kunnen veranderen aan je leven om meer voldoening te ervaren.
Zeg me je naam en ik vertel je hoe je heet.
vrijdag 6 december 2019 21:05
Ik herken het niet, ben tevreden met mijn leven tot nu toe. Alles gedaan wat ik wilde doen, carriere incl jetsetleven gehad, dat ook weer bewust afgekapt ivm kinderen. Nu leid ik een vrij burgerlijk bestaan, en heb nooit het idee dat ik iets mis of gemist heb. Ik voel me heerlijk rustig vanbinnen.
Overigens zijn er behalve geluk ook veel doorzettingsvermogen, lef en offers nodig om succesvol te kunnen zijn. Het komt niet uit de lucht vallen zeg maar.
Overigens zijn er behalve geluk ook veel doorzettingsvermogen, lef en offers nodig om succesvol te kunnen zijn. Het komt niet uit de lucht vallen zeg maar.
vrijdag 6 december 2019 21:07
Er is natuurlijk nog wel een grijs gebied tussen 30 jaar ergens zitten en elke 2 jaar een nieuwe baan he. Plus het ligt er heel erg aan wat je doet. Mijn kennis zit 'm meer in mijn vakgebied dan de kennis van het bedrijf zelf, bijvoorbeeld.pejeka schreef: ↑06-12-2019 21:04Ieder zijn keus. Als jij je lekkerder voelt bij elke 2 jaar een andere baan, gewoon doen. Maar de consequentie is dan dat je steeds de nieuweling blijft die weer vertrekt op het moment dat er net een béétje basiskennis is over het bedrijf en je dus steeds opnieuw blijft beginnen. Je blijft qua kennis steeds aan de oppervlakte en vertrekt weer voordat die kennis zich kan verdiepen. Maar nogmaals, ieder zijn keuze.
vrijdag 6 december 2019 21:09
Dit (herseninfarct) gaat niet meer over en beter dan wat het nu is gaat het niet meer worden. Maar voorheen had ik wel altijd het idee dat ik mij ‘beter’ kon werken. Omdat het werk mij energie geeft en het is vrij hectisch waardoor de inner-ADHD’er in mij steeds tevreden was. Dus dan werd ‘ziek’ of ‘pijn’ naar plan B geschoven.fashionvictim schreef: ↑06-12-2019 20:58Ja, goed gezegd, dat herken ik erg! Is het iets vervelends waardoor je niet kunt werken? En belangrijker: gaat het ook weer over zodat je weer aan de slag kan?
Jou lezende ben je volgens mij ook goed in je werk.
Ik ben ook goed in mijn werk. Ik heb vier man laten meelopen om te laten zien dat ik niet in een luchtkasteel woonde en gewoon nog mijn werk kon doen. Tig testen en onderzoeken. Ik ‘mag’ nu tegen alle adviezen in toch nog tien uurtjes werken (2x 5 uur). Schijnbaar moet ik tegen mijzelf beschermd worden. En die uurtjes (een hobby, kan het geen baan meer noemen) enkel omdat ik jankend bij die arbeidsdeskundige en arboarts heb gezeten met ‘Neem mij dit niet af’. En ik ben er heilig van overtuigd dat als ik alle adviezen had opgevolgd ik nu zwaar onder de antidepressiva wezenloos in joggingpak fulltime door mijn huis zou schuifelen (of een alcoholprobleem had ontwikkeld ofzo).
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 6 december 2019 21:20
Ik heb nou net besloten dat ik dat juist gewoon wél ga doen. Of iets van deze tijd is of niet vind ik een van de slechtste redenen om iets wel of niet te doen.
vrijdag 6 december 2019 21:20
Het één kan niet zonder het ander, als je goed inzetbaar wil zijn. Want om je kennis optimaal te kunnen inzetten ten bate van het bedrijf waar je werkt, moet je noodzakelijkerwijze ook het bedrijf zelf in al zijn ins en outs kennen.
Maar ik herken de rusteloosheid wel bij jongeren. Het moet altijd nieuw en spannender en groter en beter. Die lijn kan je ook doortrekken naar het mislukken van zo veel relaties tegenwoordig. Alles is geweldig en nieuw en spannend zo lang de relatie nog fris is, maar zodra de (onvermijdelijk altijd aanwezige) minder leuke punten zichtbaar worden, is het leuke ervan af en moet er gezocht worden naar het volgende wat wél weer leuk en nieuw en fris is. Op de één of andere manier bestaat er een idee dat er een recht bestaat op "alléén maar leuk en nóóit eens tegenslag", dus zodra zich iets aandient dat op tegenslag lijkt of op minder leuk, wordt het bestaande afgedankt en op naar het volgende. Maar het resultaat is gewoon dat je nooit ergens tevreden gaat zijn, want er bestaan geen situaties, of het nou een werkverband of een relatie is, die altijd alleen maar leuk zijn. En gewoon accepteren dat iedere situatie of omstandigheid nooit alleen maar uit leuke dingen bestaat. Elke baan bij elk bedrijf heeft leuke en minder leuke kanten. Elke relatie, hoe idyllisch ook, heeft momenten die even minder leuk zijn, of dat je je soms even ergert aan elkaar. Dan kan je twee dingen doen: hard wegrennen op zoek naar het volgende groene gras (om na verloop van tijd te ontdekken dat óók daar dorre plekjes in zitten), of gewoon het grasveld wat je al hebt, te onderhouden.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 6 december 2019 21:25
Als je werk niet commercieel is gaat dit al een stuk minder op natuurlijk.pejeka schreef: ↑06-12-2019 21:20Het één kan niet zonder het ander, als je goed inzetbaar wil zijn. Want om je kennis optimaal te kunnen inzetten ten bate van het bedrijf waar je werkt, moet je noodzakelijkerwijze ook het bedrijf zelf in al zijn ins en outs kennen.
Maar ik herken de rusteloosheid wel bij jongeren. Het moet altijd nieuw en spannender en groter en beter. Die lijn kan je ook doortrekken naar het mislukken van zo veel relaties tegenwoordig. Alles is geweldig en nieuw en spannend zo lang de relatie nog fris is, maar zodra de (onvermijdelijk altijd aanwezige) minder leuke punten zichtbaar worden, is het leuke ervan af en moet er gezocht worden naar het volgende wat wél weer leuk en nieuw en fris is. Op de één of andere manier bestaat er een idee dat er een recht bestaat op "alléén maar leuk en nóóit eens tegenslag", dus zodra zich iets aandient dat op tegenslag lijkt of op minder leuk, wordt het bestaande afgedankt en op naar het volgende. Maar het resultaat is gewoon dat je nooit ergens tevreden gaat zijn, want er bestaan geen situaties, of het nou een werkverband of een relatie is, die altijd alleen maar leuk zijn. En gewoon accepteren dat iedere situatie of omstandigheid nooit alleen maar uit leuke dingen bestaat. Elke baan bij elk bedrijf heeft leuke en minder leuke kanten. Elke relatie, hoe idyllisch ook, heeft momenten die even minder leuk zijn, of dat je je soms even ergert aan elkaar. Dan kan je twee dingen doen: hard wegrennen op zoek naar het volgende groene gras (om na verloop van tijd te ontdekken dat óók daar dorre plekjes in zitten), of gewoon het grasveld wat je al hebt, te onderhouden.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 6 december 2019 21:25
Ja, bijvoorbeeld. Vrienden, familie, sport, hobby, etc. Kan van alles zijn. Ik spreek ook maar in het algemeen hè.
vrijdag 6 december 2019 21:27
Moet je doen! Ik doe het ook. Nu ook administratieve baan. Voor nu prima, maar tot mijn 67e...? Mwaaa neeuh....icequeen2000 schreef: ↑06-12-2019 20:50momenteel mijn baan in administratie is zo dead end en voel me soms echt waardeloos met is dit het nu,mijn leven? tot mijn pensioen deze job? ik zou zo graag een nuttige job hebben. met voldoening. maar dat is dan ook weer wss gaan studeren.
vrijdag 6 december 2019 21:28
mss wel, maar ik verdrink gewoon in hoeveel mogelijkheden er zijn. ik weet nu ook wel dat ik geen geneeskunde of rechten moet gaan doen.. ik verander om de vijf minuten van gedachten... en ook wel schrik om te falen als ik me inschrijf voor een opleiding...Grijskleedje31 schreef: ↑06-12-2019 21:27Moet je doen! Ik doe het ook. Nu ook administratieve baan. Voor nu prima, maar tot mijn 67e...? Mwaaa neeuh....
vrijdag 6 december 2019 21:30
Hier moet ik je wel gelijk in geven. Idee van mijn generatie is wel vaak dat het leven perfect en altijd maar leuk moet zijn. Dat werkt niet zo. Ook de meest leuke banen, mannen etc hebben mindere dagen/kanten.pejeka schreef: ↑06-12-2019 21:20Het één kan niet zonder het ander, als je goed inzetbaar wil zijn. Want om je kennis optimaal te kunnen inzetten ten bate van het bedrijf waar je werkt, moet je noodzakelijkerwijze ook het bedrijf zelf in al zijn ins en outs kennen.
Maar ik herken de rusteloosheid wel bij jongeren. Het moet altijd nieuw en spannender en groter en beter. Die lijn kan je ook doortrekken naar het mislukken van zo veel relaties tegenwoordig. Alles is geweldig en nieuw en spannend zo lang de relatie nog fris is, maar zodra de (onvermijdelijk altijd aanwezige) minder leuke punten zichtbaar worden, is het leuke ervan af en moet er gezocht worden naar het volgende wat wél weer leuk en nieuw en fris is. Op de één of andere manier bestaat er een idee dat er een recht bestaat op "alléén maar leuk en nóóit eens tegenslag", dus zodra zich iets aandient dat op tegenslag lijkt of op minder leuk, wordt het bestaande afgedankt en op naar het volgende. Maar het resultaat is gewoon dat je nooit ergens tevreden gaat zijn, want er bestaan geen situaties, of het nou een werkverband of een relatie is, die altijd alleen maar leuk zijn. En gewoon accepteren dat iedere situatie of omstandigheid nooit alleen maar uit leuke dingen bestaat. Elke baan bij elk bedrijf heeft leuke en minder leuke kanten. Elke relatie, hoe idyllisch ook, heeft momenten die even minder leuk zijn, of dat je je soms even ergert aan elkaar. Dan kan je twee dingen doen: hard wegrennen op zoek naar het volgende groene gras (om na verloop van tijd te ontdekken dat óók daar dorre plekjes in zitten), of gewoon het grasveld wat je al hebt, te onderhouden.
Het moet alsmaar meer en beter.
vrijdag 6 december 2019 21:31
Dat is wel lastig dan. Ik had nog een onafgeronde prachtige opleiding uit m’n twintiger jaren liggen;)icequeen2000 schreef: ↑06-12-2019 21:28mss wel, maar ik verdrink gewoon in hoeveel mogelijkheden er zijn. ik weet nu ook wel dat ik geen geneeskunde of rechten moet gaan doen.. ik verander om de vijf minuten van gedachten... en ook wel schrik om te falen als ik me inschrijf voor een opleiding...
Je zou wel eens wat loopbaancoaching kunnen proberen natuurlijk. Kijken wat je leuk lijkt en wat je goed kunt!
vrijdag 6 december 2019 21:32
merk vooral dat de meesten zich te veel focussen op de schone plaatjes op facebook, ik betrap er mezelf ook wel eens op.. toffe familiefeestjes, gezonde kinderen zonder problemen, schone auto, dure reizen, maar niemand weet wat er zich achter gesloten deuren afspeelt.Grijskleedje31 schreef: ↑06-12-2019 21:30Hier moet ik je wel gelijk in geven. Idee van mijn generatie is wel vaak dat het leven perfect en altijd maar leuk moet zijn. Dat werkt niet zo. Ook de meest leuke banen, mannen etc hebben mindere dagen/kanten.
Het moet alsmaar meer en beter.
iedereen heeft precies zijn levenspartner op school gevonden maar nu je niet meer schoolgaand bent waar je moet je beginnen, internet vind ik voor dat soort zaken creepy...
life is like a box of chocolates,...
vrijdag 6 december 2019 21:35
zolang er niemand letterlijk in mijn kop kan kijken over wat ik wil, dan lijkt loopbaancoaching of zelfs psycholoog ook nutteloos.Grijskleedje31 schreef: ↑06-12-2019 21:31Dat is wel lastig dan. Ik had nog een onafgeronde prachtige opleiding uit m’n twintiger jaren liggen;)
Je zou wel eens wat loopbaancoaching kunnen proberen natuurlijk. Kijken wat je leuk lijkt en wat je goed kunt!
wat gaat die mensen mij vertellen als ik het niet weet.
Ik heb wel altijd interesse gehad in dieren, creativiteit, film, zelfs richting maatschappelijk...dus je ziet mijn interesses zijn breed, ik heb geen passie dat er boven uitsteekt... beste zou zijn combinatie van allemaal maja, dream on, I guess
vrijdag 6 december 2019 21:40
Ik ben een eigen bedrijf gestart in een beroep waarvan ik 3 jaar voor starten nog nooit in mijn hele leven van had gehoord.icequeen2000 schreef: ↑06-12-2019 21:28mss wel, maar ik verdrink gewoon in hoeveel mogelijkheden er zijn. ik weet nu ook wel dat ik geen geneeskunde of rechten moet gaan doen.. ik verander om de vijf minuten van gedachten... en ook wel schrik om te falen als ik me inschrijf voor een opleiding...
Dus je kunt nooit weten wat je over 3 jaar doet, omdat je misschien het beroep nog niet kent.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 6 december 2019 21:46
Precies. En wat dan nog als je niet “alles” eruit haalt? Daar heeft toch niemand last van?
