Psyche
alle pijlers
Het wordt steeds donkerder in mijn hoofd
maandag 30 november 2020 13:56
Al vaker heb ik hier een bericht geschreven over mijn paniek door dissociatie (zowel derealisatie als depersonalisatie). Momenteel heb ik weer een enorm diep dal bereikt en ben ik redelijk radeloos of het nog goed gaat komen.
Er is de afgelopen 3 maanden enorm veel gebeurd en lang op de automatische piloot doorgegaan en zoveel mogelijk genegeerd wat ik voelde. Wel al dit tijd al met een psycholoog aan de slag maar het heeft nog niet de rust gebracht die ik had gehoopt.
Ik kom de dagen door met het slikken van de bekende ''pammetjes'' maar ik merk dat ik het contact met mijn eigen lichaam kwijt ben en alleen nog maar in mijn hoofd zit. Wat ik hiermee bedoel is dat ik mijn eigen lichaam niet als eigen ervaar en ook het contact maken met mijn lichaam door bijvoorbeeld water te laten stromen, komt niet binnen/voel ik het niet. Dit beangstigd mij enorm.
Ik probeer ademhalingsoefeningen te doen via de app Insight timer maar omdat ik zo in mijn hoofd zit is het focussen op bijvoorbeeld mijn buik zo moeilijk. Het frustreerd mij dan ook dat het niet lukt waardoor er nog meer besef is dat het niet goed gaat en ik niet in mijn lijf zit.
Mijn huisarts heb ik de afgelopen week bijna dagelijks gesproken nadat ik afgelopen woensdag voor het eerst het moment had bereikt dat het leven zo niet meer hoeft. Dit heb ik nog nooit in mijn leven gedacht en ik ben daar enorm van geschrokken. Gelukkig vangen mijn ouders mij - wederom - op maar ik vind het heel moeilijk om hun zorgen te zien terwijl ik voel dat ik alleen maar verder afglij.
De huisarts belt vandaag weer omdat ik wil kijken of ik misschien met antidepressiva weer wat adem kan krijgen om weer op te krabbelen maar ik heb in het verleden al zoveel soorten gehad dat ik mij afvraag wat nu nog kan helpen.
Het is een visieuze cirkel aan het worden waar ik het einde niet meer van zie en die steeds donkerder wordt.
Ik zou het fijn vinden om met mensen te schrijven die wat herkenning hierin zien en wellicht wat tips hebben.
Liefs, Evy
Er is de afgelopen 3 maanden enorm veel gebeurd en lang op de automatische piloot doorgegaan en zoveel mogelijk genegeerd wat ik voelde. Wel al dit tijd al met een psycholoog aan de slag maar het heeft nog niet de rust gebracht die ik had gehoopt.
Ik kom de dagen door met het slikken van de bekende ''pammetjes'' maar ik merk dat ik het contact met mijn eigen lichaam kwijt ben en alleen nog maar in mijn hoofd zit. Wat ik hiermee bedoel is dat ik mijn eigen lichaam niet als eigen ervaar en ook het contact maken met mijn lichaam door bijvoorbeeld water te laten stromen, komt niet binnen/voel ik het niet. Dit beangstigd mij enorm.
Ik probeer ademhalingsoefeningen te doen via de app Insight timer maar omdat ik zo in mijn hoofd zit is het focussen op bijvoorbeeld mijn buik zo moeilijk. Het frustreerd mij dan ook dat het niet lukt waardoor er nog meer besef is dat het niet goed gaat en ik niet in mijn lijf zit.
Mijn huisarts heb ik de afgelopen week bijna dagelijks gesproken nadat ik afgelopen woensdag voor het eerst het moment had bereikt dat het leven zo niet meer hoeft. Dit heb ik nog nooit in mijn leven gedacht en ik ben daar enorm van geschrokken. Gelukkig vangen mijn ouders mij - wederom - op maar ik vind het heel moeilijk om hun zorgen te zien terwijl ik voel dat ik alleen maar verder afglij.
De huisarts belt vandaag weer omdat ik wil kijken of ik misschien met antidepressiva weer wat adem kan krijgen om weer op te krabbelen maar ik heb in het verleden al zoveel soorten gehad dat ik mij afvraag wat nu nog kan helpen.
Het is een visieuze cirkel aan het worden waar ik het einde niet meer van zie en die steeds donkerder wordt.
Ik zou het fijn vinden om met mensen te schrijven die wat herkenning hierin zien en wellicht wat tips hebben.
Liefs, Evy
maandag 30 november 2020 14:06
Ik herken het niet (bij mezelf), maar bij vlagen wel van mijn man..
Enorm moeilijk, en ik vind het oprecht rot voor je, en snap ook je 'schrik'.
Ben je op dit moment (nog?) met een professional in gesprek? Zo niet, dan lijkt dat me de eerste stap eventueel icm antidepressiva.
De mindfulness-app schijnt voor veel mensen ook fijn te zijn, en heeft ook ademhalingsoefeningen/ontspanningsoefeningen.
Enorm moeilijk, en ik vind het oprecht rot voor je, en snap ook je 'schrik'.
Ben je op dit moment (nog?) met een professional in gesprek? Zo niet, dan lijkt dat me de eerste stap eventueel icm antidepressiva.
De mindfulness-app schijnt voor veel mensen ook fijn te zijn, en heeft ook ademhalingsoefeningen/ontspanningsoefeningen.
maandag 30 november 2020 14:09
Bedankt voor je reactie Glitglam.
Ja ik ben nog steeds wekelijks in gesprek alleen het frustrerende is dat ik er niet de kracht/energie uit kan halen om er even op te ''teren'' en nieuwe energie op te doen.
Ik ken de mindfulness app, het enige is dat het focussen dus niet lukt waardoor Insight timer al niet gaat, ik weet niet of het een verschil uitmaakt op dan een andere app te gebruiken.
Vervelend dat jouw man hier last van heeft. Lukt het hem nog wel om te functioneren en zijn gewone dagelijkse dingen te doen?
Ja ik ben nog steeds wekelijks in gesprek alleen het frustrerende is dat ik er niet de kracht/energie uit kan halen om er even op te ''teren'' en nieuwe energie op te doen.
Ik ken de mindfulness app, het enige is dat het focussen dus niet lukt waardoor Insight timer al niet gaat, ik weet niet of het een verschil uitmaakt op dan een andere app te gebruiken.
Vervelend dat jouw man hier last van heeft. Lukt het hem nog wel om te functioneren en zijn gewone dagelijkse dingen te doen?
maandag 30 november 2020 14:15
Misschien bespreken met je behandelaar of je nog op de juiste weg zit mbt gesprekken/therapie en eventueel andere behandeling?evy-23 schreef: ↑30-11-2020 14:09Bedankt voor je reactie Glitglam.
Ja ik ben nog steeds wekelijks in gesprek alleen het frustrerende is dat ik er niet de kracht/energie uit kan halen om er even op te ''teren'' en nieuwe energie op te doen.
Ik ken de mindfulness app, het enige is dat het focussen dus niet lukt waardoor Insight timer al niet gaat, ik weet niet of het een verschil uitmaakt op dan een andere app te gebruiken.
Vervelend dat jouw man hier last van heeft. Lukt het hem nog wel om te functioneren en zijn gewone dagelijkse dingen te doen?
Ah, lastig idd als je je niet kunt concentreren. Wat iig belangrijk is, is je ritme te houden qua eten, bedtijd,opstaan etc. Ook de deur uit blijven gaan en/of wandelen, en je niet helemaal afzonderen.
Met mijn man gaat het nu wat beter, maar had een slechte periode. Hij is toen wel blijven werken, maar dat ging soms moeizaam, en thuis was het zwaar. Zowel voor hem als voor ons..
maandag 30 november 2020 14:15
Daar is echt geen plek voor hoorTheezakjes schreef: ↑30-11-2020 14:14Misschien denk ik te simpel maar is een vrijwillige opname geen optie zodat je gewoon echt even op adem kunt komen?
Geen schuldgevoelens meer naar je ouders. Altijd een luisterend oor. Hulp op maat.
maandag 30 november 2020 14:21
@Lilyrose, waarom geen GGZ, puur omdat ik daar jaren geleden al als uitbehandeld ben weggestuurd. Ze kunnen niet verklaren waarom het met periode terug komt en het enige wat ik kreeg was veel medicatie en als die niet meer werkte dan wisten ze het ook niet.
Ik heb nu een psycholoog die echt wel met mij kijkt naar waar dit vandaan komt en mij probeert te laten veranderen in mijn hoofd alleen is dat heel lastig.
@Theezakjes, ik ben bang dat ik mijzelf dan weer voorbij ga omdat ik voor andere wil gaan zorgen. Mijn eigen gevoelens zet ik altijd op plek zoveel, als het maar met andere goed gaat. Daarnaast vind ik het, ondanks dat ik het dus ook lastig vind, wel fijn om in een omgeving te zijn die ik goed ken. Heb hier 27 jaar gewoond dus het is wel een plek die ik als veilig ken.
@Glitglam, wat knap dat je man is doorgegaan. Helaas heb ik alleen het dagelijks ritme van opstaan en naar bed gaan nog. Naar buiten gaan lukt niet meer, ik word daar zo extreem angstig van.
Ik heb nu een psycholoog die echt wel met mij kijkt naar waar dit vandaan komt en mij probeert te laten veranderen in mijn hoofd alleen is dat heel lastig.
@Theezakjes, ik ben bang dat ik mijzelf dan weer voorbij ga omdat ik voor andere wil gaan zorgen. Mijn eigen gevoelens zet ik altijd op plek zoveel, als het maar met andere goed gaat. Daarnaast vind ik het, ondanks dat ik het dus ook lastig vind, wel fijn om in een omgeving te zijn die ik goed ken. Heb hier 27 jaar gewoond dus het is wel een plek die ik als veilig ken.
@Glitglam, wat knap dat je man is doorgegaan. Helaas heb ik alleen het dagelijks ritme van opstaan en naar bed gaan nog. Naar buiten gaan lukt niet meer, ik word daar zo extreem angstig van.
maandag 30 november 2020 14:22
Ik herken wel wat je zegt. Mij helpt antipsychotica erg goed. Ik slik risperdal, dat is de enige die echt goed werkt. Ik ben alleen wel afschuwelijk veel aangekomen. Maargoed, ik heb een dochter en zij heeft liever een te dikke moeder dan een psychotische dissocierende moeder dus ik neem het voor lief.
maandag 30 november 2020 15:04
Toch zou ik voor medicatie een psychiater raadplegen. Deze zijn ook met een eigen praktijk te vinden, dus dan heb je geen ggz en wachtlijsten.evy-23 schreef: ↑30-11-2020 14:21@Lilyrose, waarom geen GGZ, puur omdat ik daar jaren geleden al als uitbehandeld ben weggestuurd. Ze kunnen niet verklaren waarom het met periode terug komt en het enige wat ik kreeg was veel medicatie en als die niet meer werkte dan wisten ze het ook niet.
Ik heb nu een psycholoog die echt wel met mij kijkt naar waar dit vandaan komt en mij probeert te laten veranderen in mijn hoofd alleen is dat heel lastig.
Ik slik bijv tijdelijk ap tegen het depersonaliseren.
maandag 30 november 2020 15:09
Mijn huisarts regelt mijn medicatie in overleg met een psychiater. Zij gaat nu overleggen voor een AD.
Waarom heb jij een AP, werkt dat beter bij depersonalisatie?
maandag 30 november 2020 15:16
Geen idee of het beter werkt. Het werkt. Het voordeel is dat het snel op en af te bouwen is en je het een korte periode kan gebruiken itt AD.
Ik zou de psychiater zelf willen spreken, maar ik bemoei me graag tegen alles aan
maandag 30 november 2020 15:25
Ik snap je hoor normaal bel ik zelf om langs te gaan alleen op dit moment lukt het me gewoon niet meer en kan ik niet anders dan het even uit handen geven. Gelukkig kent mijn huisarts mij al 16 jaar en heeft ze echt veel met me meegemaakt qua medicatie en weet ze hoe ik erin sta dus ik vertrouw haar wel dat ze echt zou bedenken of ik er ook zo in sta.
Mag ik vragen wat voor AP jij gebruikt? Eventueel mag je ook in pb reageren hoor.
maandag 30 november 2020 15:35
Dit. Ik heb jarenlang (echt beginnend voor mijn puberteit tot na de geboorte van 2e kind) chronisch last gehad van depersonalisatie en derealisatie. Soms was het een meer aanwezig, dan overheerste het ander weer meer. Er waren soms dagen of uren dat het even minder aanwezig was. Maar het kwam altijd weer terug. Perioden van wekenlang gediscosieerd, om dan 1 dag te krijgen waarop het even weg was en daarna was het er weer. Heel erg naar en heel erg frustrerend, omdat je het zo niet in de hand hebt.
Ik heb hele intensieve en langdurende hulp gehad en ben er in die periode bovenop gekomen (ik was toen begin dertig, dus heb er zo'n 20 jaar mee rondgelopen). Wat het voor mij uiteindelijk gedaan heeft, was heel veel en heel lang en heel bewust alle handelingen, fysieke reacties en zintuigen waarnemen.
Dus denk dan aan: wandelen in het bos > luisteren. Wat hoor ik? Vogels? Wind? Ritselen vd bladeren? De hele tijd opnieuw inzoomen. Wat voel ik: wind op mijn wangen? Tintelende wangen? Gloeiende handen? Een takje dat langs mijn hand strijkt? Hartkloppingen na het bestijgen van een heuveltje. Wat ruik ik? herfstgeur? Rot? ijs in de lucht? Mest? De uitlaatgassen van een auto die voorbij rijdt?
Zien zal denk ik niet zo moeilijk zijn. Want je loopt of fietst immers en dus moet je nergens tegenaan botsen. Maar misschien kun je dit nog bewuster. Kijk of je kunt wisselen met filteren. Focus je alleen op groen. Alleen op rood. Alleen op geel.
Probeer dit elke dag minimaal een uur aandacht te geven. En probeer het na verloop van tijd op verschillende momenten in verschillende omgevingen. Probeer ook af te wisselen met zintuigelijke waarnemingen buiten je zelf (wind die op je gezicht blaast) en zintuigen in je zelf (je eigen hart voelen kloppen bij inspanning, darmen voelen rommelen, spieren die je aanspant of ontspant). En laat je niet ontmoedigen door wat je (nog) niet voelt. Probeer je te focussen op wat wél lukt. Als dat eerst alleen horen en zien is, speel daar mee. Stemmen dichtbij, stemmen ver weg. Als je in je lichaam nog niet kunt voelen, voel dan buiten je lichaam. Zijn de prikkels te zacht, focus je op duidelijke prikkels. Ga met blote voeten op een koude dag op de stoep van je voordeur staan en voel of het koud is. Loop over kiezels en voel dat tegen de onderkant van je voeten. Aai iets fluffies en daarna iets ruws. Wees blij met je successen (wat je wél voelt) en frustreer je nog niet over wat je niet voelt. Dat komt na verloop van tijd vanzelf. Je zintuigen worden steeds iets gevoeliger.
Blijf trouwens weg van dingen die niet helpen met dissocieren, zoals drank en drugs (blowen) en tja, [...]. Deze maken je wazig en ontkoppelen nog meer. Ik gebruikte die middelen allemaal niet, maar heb wel eens van anderen gehoord dat ze ook nog veelvuldig blowden en dat gaat je niet helpen.
Het heeft lang geduurd hoor. Het is geen quick fix. Ik heb twee jaar die intensieve behandeling gedaan en pas na twee jaar en constant zeer bewust bezig zijn met alle zintuigelijke prikkels binnen en buiten je lichaam, begon bij mij de dissociatie steeds vaker weg te blijven. Ik heb nu al heel lang niet meer gedissocieerd.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-12-2020 09:24
Reden: medisch advies
Reden: medisch advies
0.68% gewijzigd
maandag 30 november 2020 15:50
Nu quetiapine en dat wil ik echt nooit meer. Haldol heb ik veel minder last van.evy-23 schreef: ↑30-11-2020 15:25Ik snap je hoor normaal bel ik zelf om langs te gaan alleen op dit moment lukt het me gewoon niet meer en kan ik niet anders dan het even uit handen geven. Gelukkig kent mijn huisarts mij al 16 jaar en heeft ze echt veel met me meegemaakt qua medicatie en weet ze hoe ik erin sta dus ik vertrouw haar wel dat ze echt zou bedenken of ik er ook zo in sta.
Mag ik vragen wat voor AP jij gebruikt? Eventueel mag je ook in pb reageren hoor.
maandag 30 november 2020 16:32
En ik probeerde spiegels te mijden. Ik werd er nooit gelukkig van als een vreemde mij terug aankeek.
En ik heb wel eens deze film geadviseerd aan anderen die niet begrijpen waarmee ze het kunnen vergelijken. Is natuurlijk een bizar en grappig verhaal, maar er zaten stukjes in die voor mij erg herkenbaar waren.
https://youtu.be/2UuRFr0GnHM
En ik heb wel eens deze film geadviseerd aan anderen die niet begrijpen waarmee ze het kunnen vergelijken. Is natuurlijk een bizar en grappig verhaal, maar er zaten stukjes in die voor mij erg herkenbaar waren.
https://youtu.be/2UuRFr0GnHM
maandag 30 november 2020 20:18
@Diyer, bedankt voor je uitgebreidde reactie.
Drank en drugs gebruik ik niet maar zonder de "pammetjes" kom ik de dag niet door. Ik ben zo geïsoleerd doordat ik niet buiten kom (zelfs de tuin durf ik niet in) dat alles op me af komt.
Het is zo lastig om de kleine contactmomenten vast te pakken omdat ik ze denk niet eens meer opmerk. Ik zweef voor mijn gevoel echt rond en sleur alleen nog mijn lichaam mee op de automatische piloot
Drank en drugs gebruik ik niet maar zonder de "pammetjes" kom ik de dag niet door. Ik ben zo geïsoleerd doordat ik niet buiten kom (zelfs de tuin durf ik niet in) dat alles op me af komt.
Het is zo lastig om de kleine contactmomenten vast te pakken omdat ik ze denk niet eens meer opmerk. Ik zweef voor mijn gevoel echt rond en sleur alleen nog mijn lichaam mee op de automatische piloot
maandag 30 november 2020 22:03
Jazeker, jarenlang. Maar antidepressiva werkt bij mij niets tegen deze klachten.
Ik vind antipsychotica echt geweldig. Als ik dat niet had gehad was ik er nu niet meer geweest. Ik trok het echt niet meer.
Ik slik trouwens risperdal.
Hele lage dosering, maar genoeg om nu eindelijk goed te functioneren.
