Psyche
alle pijlers
Hoe krijg jij alles (niet) voor elkaar?
woensdag 22 januari 2020 12:02
Inmiddels zit ik al een paar maanden thuis met een burn out en is er uiteraard een heel arsenaal aan hulptroepen ingeschakeld. Het gaat eigenlijk best goed met me, ik voel me (zolang ik niet werk) weer 'normaal' alleen kom ik er achter dat mijn normaal eigenlijk niet echt normaal is, maar nog steeds mega gestressed en dat ik vol zit met 'moeten' en een tikje overdreven verantwoordelijkheidsgevoel.
Uiteraard ben ik daar met de psycholoog mee aan het werk, maar ik ben toch ook wel benieuwd naar hoe andere mensen dat doen. In mijn omgeving heb ik weinig moeders, ik heb veel vrijgezelle vriendinnen of kinderloze vriendinnen met niet-doorsnee banen en dat is lastig vergelijkingsmateriaal. Die zijn ook heel druk, maar op een andere manier. Die vriendinnen en mijn andere therapeut (niet de psycholoog) vertellen me steeds dat ik te veel wil en dat de lat te hoog ligt en ik vind oprecht dat ze dat verkeerd zien. Gewoon werken, voor je kinderen zorgen en je huishouden op orde hebben en daarnaast nog af en toe sporten en leuke dingen doen zie ik als een soort 'basis' van wat je in ieder geval moet kunnen en doen zeg maar. Dat dat niet lukt voelt als behoorlijk falen.
Nu ben ik een enorme chaoot en ik overzie dingen heel vaak niet. Zo is mijn was al jaren een drama, het wordt heus schoon, maar verder dan de wasmand komt het zelden en ik vind dat een enorme tekortkoming van mezelf. Was hoort schoon, opgevouwen en netjes in de kast.
Voor veel dingen heb ik inmiddels wel een oplossing: ik heb huishoudelijke hulp die de grote dingen doet, badkamer, wc, keuken, woonkamer. Zelf moeten we af en toe nog stofzuigen en het toilet eens extra doen en de was en de gewone ravage opruimen die je met pubers en huisdieren hebt.
Ik heb inmiddels ook een systeem waardoor ik niet meer 6x per jaar met een lege accu en de lichten aan op straat sta, en ik niet meer standaard mijn sleutels en pinpas kwijtraak. Dit na jaren en jaren 'ervaringsleren' en iets te vaak mijn man en/of de anwb moeten bellen.
Plannen wat we gaan eten, boodschappen, het is allemaal een enorme klus voor me en het kost me voor zover ik kan zien meer moeite dan de gemiddelde mens. Eigenlijk heb ik voor al dat soort dingen totaal geen routine. Ik doe wat ik tegenkom, maar heel onregelmatig en dus vaker niet dan wel.
Wat resulteert in s avonds nog snel de gymkleren in de was moeten gooien omdat die de volgende dag schoon moeten zijn en in de middag te laat door de supermarkt struinen op zoek naar iets eetbaars, wat ook weer enorm veel stress oplevert eigenlijk. Ik heb alle systemen al wel een keer geprobeerd om daar routine in te krijgen, boekjes, post its, boodschappen bestellen, elke dag een wasje proberen te doen, maar het is me nooit gelukt, het blijft chaos en omdat ik het dan niet meer overzie komt er niets meer uit mijn handen. Op mijn werk is dat ook een beetje zo: er is altijd wel ergens crisis of ellende, dus ik ga gewoon dóór, maar zonder al teveel planning of dat ik het overzie. Gewoon bikkelen dus.
Als ik 1 ding bedenk dat moet gebeuren verschijnen er minstens 20 min of meer gerelateerde zaken in mijn hoofd. Voorbeeld: Ik heb nog een zakje kaas nodig voor het avondeten, oh als ik dan toch daar ben even dat pakje wegbrengen naar het afgifte punt en als ik dat heb gedaan kan ik mooi even de auto wassen, oh lag daar niet nog een handdoek van de hond in die ik even moet wassen, wacht de wasmachine zit nog vol en dat moet in de droger, maar de droger is nog niet klaar, die moet ik even opnieuw aanzetten, ja dat krijg ik dus nooit allemaal voor elkaar en ik moet ook nog met de hond wandelen, wanneer moet ik dat nu gaan doen want dit kost allemaal veel te veel tijd. Resultaat: Paniek en ik wandel met de hond en de rest doe ik niet. Herhaal de volgende dag. Als ik wel werk is het iets beter omdat ik dan bezig ben en dan gewoon doorga en doorga en doorga . Maar dat resulteert dus in een burn out
Jaren geleden ben ik eens onderzocht op ADD/ADHD, maar die onderzoeken heb ik nooit afgemaakt (afspraak vergeten
) en ik heb niet het idee dat dat per se aan de hand is, maar dat het meer overbelasting is die misschien al wel 10 jaar of langer speelt.
Dus eigenlijk: ik zit nu thuis, ik werk niet tot minimaal, absoluut niet in mijn eigen functie en dat mag en kan ik voorlopig ook niet, maar ik heb nog steeds stress. Van het huishouden, van de boodschappen, van het feit dat ik bijvoorbeeld in de middag een afspraak heb en daar tegen aan hik en dus helemaal niet productief ben tot die tijd en vooral omdat het in mijn hoofd allemaal zou moeten lukken, maar in praktijk het me gewoon níet lukt. En ik me er dus wel extreem verantwoordelijk voor voel en vindt dat dingen nou eenmaal zo horen (kleren horen in een kast, de vloer hoort altijd zandvrij te zijn, de boodschappen horen altijd voorradig te zijn en het avondeten gepland) Dit is al van voor de burn out overigens, dus vandaar dat ik me nu weer 'normaal' voel.
Deels moet ik aan de gang met die overtuigingen, maar hoe doen jullie dat? Hebben jullie systemen voor dat soort dingen? Ik ben na een werkdag doorgaans zo uitgewrongen (wordt ook aan gewerkt om dat te voorkomen) dat ik misschien nog wel iets doe in huis maar ik me doorgaans er niet toe kan zetten om me aan een planning te houden.
Hoe in vredesnaam krijg je het voor elkaar om alle dingen die je wilt doen ook daadwerkelijk te doen En als dat niet kan: wat doe je dat níet? Want in mijn beleving is het allemaal even belangrijk eigenlijk.Hoe zorg je dus dat je niet alles wilt doen? De lijst van dingen die 'moeten' is eindeloos in mijn hoofd. Van flossen tot je benen scheren tot de keukenkastjes opruimen, weer eens langs oma, de was, gezond eten, leren programmeren, de hond goed opvoeden, helpen met huiswerk van de kinderen, betrokken zijn bij hun sport, regelmatig iets leuks doen, enzovoorts enzovoorts enzovoorts.
Dus tips en ervaringen zijn meer dan welkom.
Uiteraard ben ik daar met de psycholoog mee aan het werk, maar ik ben toch ook wel benieuwd naar hoe andere mensen dat doen. In mijn omgeving heb ik weinig moeders, ik heb veel vrijgezelle vriendinnen of kinderloze vriendinnen met niet-doorsnee banen en dat is lastig vergelijkingsmateriaal. Die zijn ook heel druk, maar op een andere manier. Die vriendinnen en mijn andere therapeut (niet de psycholoog) vertellen me steeds dat ik te veel wil en dat de lat te hoog ligt en ik vind oprecht dat ze dat verkeerd zien. Gewoon werken, voor je kinderen zorgen en je huishouden op orde hebben en daarnaast nog af en toe sporten en leuke dingen doen zie ik als een soort 'basis' van wat je in ieder geval moet kunnen en doen zeg maar. Dat dat niet lukt voelt als behoorlijk falen.
Nu ben ik een enorme chaoot en ik overzie dingen heel vaak niet. Zo is mijn was al jaren een drama, het wordt heus schoon, maar verder dan de wasmand komt het zelden en ik vind dat een enorme tekortkoming van mezelf. Was hoort schoon, opgevouwen en netjes in de kast.
Voor veel dingen heb ik inmiddels wel een oplossing: ik heb huishoudelijke hulp die de grote dingen doet, badkamer, wc, keuken, woonkamer. Zelf moeten we af en toe nog stofzuigen en het toilet eens extra doen en de was en de gewone ravage opruimen die je met pubers en huisdieren hebt.
Ik heb inmiddels ook een systeem waardoor ik niet meer 6x per jaar met een lege accu en de lichten aan op straat sta, en ik niet meer standaard mijn sleutels en pinpas kwijtraak. Dit na jaren en jaren 'ervaringsleren' en iets te vaak mijn man en/of de anwb moeten bellen.
Plannen wat we gaan eten, boodschappen, het is allemaal een enorme klus voor me en het kost me voor zover ik kan zien meer moeite dan de gemiddelde mens. Eigenlijk heb ik voor al dat soort dingen totaal geen routine. Ik doe wat ik tegenkom, maar heel onregelmatig en dus vaker niet dan wel.
Wat resulteert in s avonds nog snel de gymkleren in de was moeten gooien omdat die de volgende dag schoon moeten zijn en in de middag te laat door de supermarkt struinen op zoek naar iets eetbaars, wat ook weer enorm veel stress oplevert eigenlijk. Ik heb alle systemen al wel een keer geprobeerd om daar routine in te krijgen, boekjes, post its, boodschappen bestellen, elke dag een wasje proberen te doen, maar het is me nooit gelukt, het blijft chaos en omdat ik het dan niet meer overzie komt er niets meer uit mijn handen. Op mijn werk is dat ook een beetje zo: er is altijd wel ergens crisis of ellende, dus ik ga gewoon dóór, maar zonder al teveel planning of dat ik het overzie. Gewoon bikkelen dus.
Als ik 1 ding bedenk dat moet gebeuren verschijnen er minstens 20 min of meer gerelateerde zaken in mijn hoofd. Voorbeeld: Ik heb nog een zakje kaas nodig voor het avondeten, oh als ik dan toch daar ben even dat pakje wegbrengen naar het afgifte punt en als ik dat heb gedaan kan ik mooi even de auto wassen, oh lag daar niet nog een handdoek van de hond in die ik even moet wassen, wacht de wasmachine zit nog vol en dat moet in de droger, maar de droger is nog niet klaar, die moet ik even opnieuw aanzetten, ja dat krijg ik dus nooit allemaal voor elkaar en ik moet ook nog met de hond wandelen, wanneer moet ik dat nu gaan doen want dit kost allemaal veel te veel tijd. Resultaat: Paniek en ik wandel met de hond en de rest doe ik niet. Herhaal de volgende dag. Als ik wel werk is het iets beter omdat ik dan bezig ben en dan gewoon doorga en doorga en doorga . Maar dat resulteert dus in een burn out
Jaren geleden ben ik eens onderzocht op ADD/ADHD, maar die onderzoeken heb ik nooit afgemaakt (afspraak vergeten
) en ik heb niet het idee dat dat per se aan de hand is, maar dat het meer overbelasting is die misschien al wel 10 jaar of langer speelt. Dus eigenlijk: ik zit nu thuis, ik werk niet tot minimaal, absoluut niet in mijn eigen functie en dat mag en kan ik voorlopig ook niet, maar ik heb nog steeds stress. Van het huishouden, van de boodschappen, van het feit dat ik bijvoorbeeld in de middag een afspraak heb en daar tegen aan hik en dus helemaal niet productief ben tot die tijd en vooral omdat het in mijn hoofd allemaal zou moeten lukken, maar in praktijk het me gewoon níet lukt. En ik me er dus wel extreem verantwoordelijk voor voel en vindt dat dingen nou eenmaal zo horen (kleren horen in een kast, de vloer hoort altijd zandvrij te zijn, de boodschappen horen altijd voorradig te zijn en het avondeten gepland) Dit is al van voor de burn out overigens, dus vandaar dat ik me nu weer 'normaal' voel.
Deels moet ik aan de gang met die overtuigingen, maar hoe doen jullie dat? Hebben jullie systemen voor dat soort dingen? Ik ben na een werkdag doorgaans zo uitgewrongen (wordt ook aan gewerkt om dat te voorkomen) dat ik misschien nog wel iets doe in huis maar ik me doorgaans er niet toe kan zetten om me aan een planning te houden.
Hoe in vredesnaam krijg je het voor elkaar om alle dingen die je wilt doen ook daadwerkelijk te doen En als dat niet kan: wat doe je dat níet? Want in mijn beleving is het allemaal even belangrijk eigenlijk.Hoe zorg je dus dat je niet alles wilt doen? De lijst van dingen die 'moeten' is eindeloos in mijn hoofd. Van flossen tot je benen scheren tot de keukenkastjes opruimen, weer eens langs oma, de was, gezond eten, leren programmeren, de hond goed opvoeden, helpen met huiswerk van de kinderen, betrokken zijn bij hun sport, regelmatig iets leuks doen, enzovoorts enzovoorts enzovoorts.
Dus tips en ervaringen zijn meer dan welkom.
woensdag 22 januari 2020 14:34
Mijn tips:
1. Leg die lat veeeeel lager. Wij hebben geen zand- en kruimelloze vloer (en dat met een dreumes die nog alles in haar mond stopt. Ze is in haar leven nog vrijwel nooit ziek geweest, dus het kan blijkbaar prima!), de was hangt op het wasrek tot er nieuwe was is die daar moet hangen, het huis is niet (overal) netjes opgeruimd, de badkamer moet nodig schoongemaakt worden, de tuin had eigenlijk in het najaar gesnoeid moeten worden, ik sport niet, we hebben een to-do list waar klussen al een jaar op staan, mijn benen zijn niet geschoren (echt, boeien in de winter), mijn tanden flossen doe ik steevast alleen in de week voor ik naar de tandarts ga en de week erna, etc. Soms vind ik dat vervelend, want ik ben in wezen heel perfectionistisch en wil het eigenlijk allemaal helemaal goed en onder controle hebben. Maar ik leg me erbij neer dat het niet perfect is. Probeer in jouw situatie eens na te gaan wat het gevolg is als het niet perfect is: gaan er dan mensen dood, kost het heel veel geld, maak je mensen er enorm ongelukkig mee? Nee? Dan is het niet erg.
2. Verdeel verantwoordelijkheden met je man. Ik krijg het idee uit je tekst dat je weliswaar onderling taken verdeelt, maar dat jij je nog altijd de (eind)verantwoordelijke voelt. Dat vraagt veel ruimte in je hoofd. Laat zijn taken ook zijn verantwoordelijkheden zijn. Bij ons thuis ben ik chef was, chef schoonmaak en chef klussen, mijn man is chef boodschappen & koken, chef afval en chef auto. Soms doe ik wel een boodschap of haalt mijn man een stofzuiger door de kamer, maar de eindverantwoordelijkheid ligt bij één van ons. Dat scheelt de helft ruimte in je hoofd.
3. Probeer je ontspanning ook echt ontspanning te laten zijn. Ik word al moe als ik lees hoe je erover schrijft, zelfs ontspannende activiteiten plan je in als dingen die per se moeten. Soms kan het handig zijn om jezelf even te dwingen (bijv. om een wandeling te gaan maken ipv op de bank te blijven hangen, waardoor je weer energie krijgt), maar draaf daarin niet teveel door en gun jezelf een heleboel stompzinnige niks-doe-bankhang-tv-forum tijd. En als een stemmetje in je hoofd zegt dat dat niet nuttig is, bedenk dan dat relaxen heel goed is voor lichaam en geest, dus dat je juist heel nuttig bezig bent met dat bankhangen.
4. Creeër routines. Bij ons worden bijv. de boodschappen standaard op woensdag- en zaterdagochtend gedaan. We hebben een serie met vrij vaste gerechten waarvan we briefjes op een magneetbord hebben hangen met de ingrediënten en verder hebben we altijd ongeveer dezelfde dingen in huis. De was doe ik ook op (redelijk) vaste momenten. Dat soort dingen schelen heel veel ruimte in je hoofd. Probeer wel 1 routine per keer in te laten slijten en begin met iets kleins waarvan je het idee hebt dat het makkelijk haalbaar is. Als je 10 dingen gaat omgooien dan werkt het natuurlijk niet, dan wordt het juist een chaos.
1. Leg die lat veeeeel lager. Wij hebben geen zand- en kruimelloze vloer (en dat met een dreumes die nog alles in haar mond stopt. Ze is in haar leven nog vrijwel nooit ziek geweest, dus het kan blijkbaar prima!), de was hangt op het wasrek tot er nieuwe was is die daar moet hangen, het huis is niet (overal) netjes opgeruimd, de badkamer moet nodig schoongemaakt worden, de tuin had eigenlijk in het najaar gesnoeid moeten worden, ik sport niet, we hebben een to-do list waar klussen al een jaar op staan, mijn benen zijn niet geschoren (echt, boeien in de winter), mijn tanden flossen doe ik steevast alleen in de week voor ik naar de tandarts ga en de week erna, etc. Soms vind ik dat vervelend, want ik ben in wezen heel perfectionistisch en wil het eigenlijk allemaal helemaal goed en onder controle hebben. Maar ik leg me erbij neer dat het niet perfect is. Probeer in jouw situatie eens na te gaan wat het gevolg is als het niet perfect is: gaan er dan mensen dood, kost het heel veel geld, maak je mensen er enorm ongelukkig mee? Nee? Dan is het niet erg.
2. Verdeel verantwoordelijkheden met je man. Ik krijg het idee uit je tekst dat je weliswaar onderling taken verdeelt, maar dat jij je nog altijd de (eind)verantwoordelijke voelt. Dat vraagt veel ruimte in je hoofd. Laat zijn taken ook zijn verantwoordelijkheden zijn. Bij ons thuis ben ik chef was, chef schoonmaak en chef klussen, mijn man is chef boodschappen & koken, chef afval en chef auto. Soms doe ik wel een boodschap of haalt mijn man een stofzuiger door de kamer, maar de eindverantwoordelijkheid ligt bij één van ons. Dat scheelt de helft ruimte in je hoofd.
3. Probeer je ontspanning ook echt ontspanning te laten zijn. Ik word al moe als ik lees hoe je erover schrijft, zelfs ontspannende activiteiten plan je in als dingen die per se moeten. Soms kan het handig zijn om jezelf even te dwingen (bijv. om een wandeling te gaan maken ipv op de bank te blijven hangen, waardoor je weer energie krijgt), maar draaf daarin niet teveel door en gun jezelf een heleboel stompzinnige niks-doe-bankhang-tv-forum tijd. En als een stemmetje in je hoofd zegt dat dat niet nuttig is, bedenk dan dat relaxen heel goed is voor lichaam en geest, dus dat je juist heel nuttig bezig bent met dat bankhangen.
4. Creeër routines. Bij ons worden bijv. de boodschappen standaard op woensdag- en zaterdagochtend gedaan. We hebben een serie met vrij vaste gerechten waarvan we briefjes op een magneetbord hebben hangen met de ingrediënten en verder hebben we altijd ongeveer dezelfde dingen in huis. De was doe ik ook op (redelijk) vaste momenten. Dat soort dingen schelen heel veel ruimte in je hoofd. Probeer wel 1 routine per keer in te laten slijten en begin met iets kleins waarvan je het idee hebt dat het makkelijk haalbaar is. Als je 10 dingen gaat omgooien dan werkt het natuurlijk niet, dan wordt het juist een chaos.
woensdag 22 januari 2020 14:55
Niet alles gelezen, maar nog een tip:
Ik vond het heel irritant om alles in mijn hoofd bij te houden qua huishouden voor iedereen etc, dus ik schakel daar mijn omgeving voor in. Ik wil niet steeds in mijn eentje verantwoordelijk zijn.
- Als iets op is, schrijft iedereen in huis iets op de gezamenlijke boodschappenlijst op hun mobiel.
- Mijn man heeft een superlelijk paar sokken achterin de kast, als ik te ver achterloop met de was dan gaat ie daar automatisch over klagen en dan weet ik dat ik ff wat extra moet wassen.
- activiteiten niet op de gezamenlijke agenda? Dan heb je kans dat je sportspullen ongewassen zijn of de auto is al bezet etc. Agenda is leidend, wie het eerst komt die het eerst maalt.
- rondslingerende spullen worden allemaal op de zolder gegooid. Succes ermee.
Etc. Geeft me veel rust in mijn hoofd![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Ik vond het heel irritant om alles in mijn hoofd bij te houden qua huishouden voor iedereen etc, dus ik schakel daar mijn omgeving voor in. Ik wil niet steeds in mijn eentje verantwoordelijk zijn.
- Als iets op is, schrijft iedereen in huis iets op de gezamenlijke boodschappenlijst op hun mobiel.
- Mijn man heeft een superlelijk paar sokken achterin de kast, als ik te ver achterloop met de was dan gaat ie daar automatisch over klagen en dan weet ik dat ik ff wat extra moet wassen.
- activiteiten niet op de gezamenlijke agenda? Dan heb je kans dat je sportspullen ongewassen zijn of de auto is al bezet etc. Agenda is leidend, wie het eerst komt die het eerst maalt.
- rondslingerende spullen worden allemaal op de zolder gegooid. Succes ermee.
Etc. Geeft me veel rust in mijn hoofd
Ik wil geen inspirerende quote, ik wil koekjes!
woensdag 22 januari 2020 15:15
Malinois schreef: ↑22-01-2020 13:27...
En dat krijg ik dan ook wel te horen, als dat bij mij niet lukt, of als iets te lang kapot blijft omdat het repareren er bij in schiet. Mijn moeder kijkt mijn huishouden hoofdschuddend aan zeg maar. Ik heb die mensen werkelijk nog nooit niets zien doen. En ik snap maar niet waar ze de energie vandaan halen.
...
Op basis van wat je schrijft vermoed ik dat het grootste verschil de focus is.
Jij wilt sportkleren wassen. Sjips, er zit nog vanalles in de droger. Droger leegmaken, dus puin in het washok. Gymkleren in de machine en intussen bedenk je 300 andere klussen.
Als ik diezelfde gymkleren moet wassen en zie dat de droger nog vol is, dan zet ik de wasmachine vast aan en vouw daarna de kleren uit de droger even op. Er staan bij ons ook 6 wasmanden. Ik doe dan de gevouwen was in een mand. En ja, soms staan er dan drie manden gevuld met schone was klaar die eigenlijk naar boven zouden moeten, maar dat vind ik dan weer niet zo belangrijk. Het is schoon, droog en gevouwen dus klaar genoeg.
Ik vermoed dat als jij gras maait, je intussen bedenkt dat je dalijk nog moet koken, f*ck er moeten nog boodschappen gehaald, shit de tank is leeg en halverwege het gras maaien stop je ermee om iets anders te gaan doen want alles moet nu. Dus er is nooit iets af.
Je kunt een ander systeem aanleren, maar dat vergt wat oefening en ook wat tijd en het gaat vast ook wel eens mis (maar je hebt je burnout even als excuus).
Denk na over hetgeen gedaan moet worden inclusief een redelijke termijn en laat het daarna los.
Ik zal proberen het uit te leggen met wat voorbeeldjes.
Bedenk niet nu dat het gras nu gemaaid moet worden. Bedenk nu dat het gras deze week gemaaid moet worden. Laat die gedachte daarna los. Er komt vanzelf een moment dat het weer en je agenda het toelaten om dat gras te (laten) maaien. Tanken hetzelfde. Vanaf het moment dat de tank half leeg is weet je dat je binnen zoveel dagen moet tanken. Als dat eenmaal in je hoofd genesteld is komt het vanzelf goed. Dan rijd je over drie dagen langs een tankstation, gooit hem weer vol en dan ben je er voorlopig weer vanaf.
Qua boodschappen: Loop wekelijks langs de buitenste ring voor de basis. Brood, kaas, eieren, aardappelen, vlees, groente. Hiermee kan iedereen altijd eten, ook al is het niks bijzonders. Eet je 4x per week vis neem je uiteraard ook vis mee. Wil je vandaag nasi maken en heb je de bijbehorende kruiden niet in huis? Jammer dan, vandaag geen nasi. Maar je zult zien dat je, als je de volgende week in de supermarkt rondloopt, aan die nasi denkt en dan neem je het dan mee.
Op langere termijn: Stel, je moet een presentatie maken. Ga er even voor zitten en denk even goed na over die presentatie. Waar gaat het over, wat heb je daarvoor nodig, wanneer moet het klaar zijn. Visualiseer die presentatie. Laat het daarna los.
In de komende tijd zul je dingen tegenkomen die bij die presentatie passen. Leg alles bij elkaar. En dan ineens heb je een paar uurtjes over en zet je hem zo in elkaar.
En vooral: sta jezelf toe om fouten te maken. Zeker als het gaat om het huishouden. Het is makkelijk zat om alles netjes te hebben als er geen pubers ronddenderen. Maar ik weet precies hoe het gaat. Die komen binnen, schoenen in de linkerhoek van de hal, tas op een keukenstoel, jas over de bank heen, maken wat te eten, laten mes liggen, pan nog op het aanrecht, duiken op de bank met hun mobiel en intussen lijkt het alsof er een bom is ontploft. Dat allemaal op orde houden is gewoon onbegonnen werk.
ceylon wijzigde dit bericht op 22-01-2020 15:29
0.11% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 22 januari 2020 15:27
Ik hanteer vaste dagen voor boodschappen (zaterdag en woensdag) en die dagen maak ik tijdens het ontbijt een lijst gebaseerd op maaltijden voor de komende dagen, de zaken die op zijn of gaan raken (die hebben man en ik al opgeschreven in onze lijstjes in telefoon) en daarmee doe ik of we boodschappen op die dagen.
Verder maak ik af waar ik aan begin en ligt de lat laag en komt er wekelijks een lieve studente om het huis schoon te maken en daar geld voor te krijgen van ons. Worden we allemaal blij van. Tussendoor doe ik alleen afwas en was en eventueel heel erge kruimels vanonder de tafel met stoffer en blik. Maar volgens mij is 1 ding doen en dat eerst afmaken jouw voornaamste probleem.
Verder maak ik af waar ik aan begin en ligt de lat laag en komt er wekelijks een lieve studente om het huis schoon te maken en daar geld voor te krijgen van ons. Worden we allemaal blij van. Tussendoor doe ik alleen afwas en was en eventueel heel erge kruimels vanonder de tafel met stoffer en blik. Maar volgens mij is 1 ding doen en dat eerst afmaken jouw voornaamste probleem.
woensdag 22 januari 2020 16:50
Ik lees mijzelf Compleet met de beroepsdeformatie 
Hier net weer begonnen met gesprekken met een psycholoog over een bepaald onderwerp, maar waar onderliggend ook patronen en overtuigingen aan de grondslag liggen. Wat mij geholpen heeft is kennis over mijzelf en mijn persoonlijkheid. Er viel zoveel op zijn plaats toen ik mijn MBTI wist. Daardoor had ik meer innerlijke rust, omdat ik vaak met mijzelf in 'gevecht' was. in de knoop zat. Stukje acceptatie dus. En doordat ik weet hoe ik werk, kan ik ook beter mijzelf een halt toe roepen en om hulp vragen bij bepaalde dingen.
Verder gaan we weer aan de slag met schematherapie. Ik heb o.a last van meedogenloze normen aka hoge eisen aan mijzelf.
Wat mij helpt ivm de beroepsdeformatie is overgeven aan de ander/psycholoog. Ik kan het zelf allemaal zo goed weten, maar blijkbaar lukt het niet he Ik vind het juist wel fijn dat ik met 'collega' kan sparren en onderzoeken. Psycholoog helpt ook bij het stukje acceptatie. Die kan ik mijzelf niet geven, want hoge eisen aan mijzelf. Maar van een ander kan ik dat beter 'accepteren'
Compleet met de beroepsdeformatie Hier net weer begonnen met gesprekken met een psycholoog over een bepaald onderwerp, maar waar onderliggend ook patronen en overtuigingen aan de grondslag liggen. Wat mij geholpen heeft is kennis over mijzelf en mijn persoonlijkheid. Er viel zoveel op zijn plaats toen ik mijn MBTI wist. Daardoor had ik meer innerlijke rust, omdat ik vaak met mijzelf in 'gevecht' was. in de knoop zat. Stukje acceptatie dus. En doordat ik weet hoe ik werk, kan ik ook beter mijzelf een halt toe roepen en om hulp vragen bij bepaalde dingen.Verder gaan we weer aan de slag met schematherapie. Ik heb o.a last van meedogenloze normen aka hoge eisen aan mijzelf.
Wat mij helpt ivm de beroepsdeformatie is overgeven aan de ander/psycholoog. Ik kan het zelf allemaal zo goed weten, maar blijkbaar lukt het niet he
Ik vind het juist wel fijn dat ik met 'collega' kan sparren en onderzoeken. Psycholoog helpt ook bij het stukje acceptatie. Die kan ik mijzelf niet geven, want hoge eisen aan mijzelf. Maar van een ander kan ik dat beter 'accepteren'
woensdag 22 januari 2020 18:13
Complimenten dat je hier zo open over bent, zodat anderen er ook iets aan hebben. En respect voor iedereen die het al dan niet weet rond te breien in een gezin met werkende ouders, ik vind het iets magisch.
Bovenstaande haak ik even op in. Dit lijkt me namelijk een hele normale/menselijke/gezonde constatering. Logisch dat je hierover aan het denken gaat, want is het dan wel realistisch om dit van mensen - van jou - te vragen?
Zoveel mensen in jouw beroepsgroep lopen hierop stuk. Degenen die niet stukgaan zijn een soort afgestompte robots die klakkeloos doen wat er voorgeschreven is, dat is hun overlevingsmechanisme. Maar deze mensen leveren geen kwaliteit voor de cliënt.
De mensen die onderuit gaan zijn juist stuk voor stuk de meest sensitieve, intelligente en praktische persoonlijkheden. Die finaal naar de klote gaan door een combinatie van hun persoonlijkheid + hun jeugd/opvoeding + het werken in een organisatie die schizofreen is. Dwz er bestaat een papieren werkelijkheid waarin alles zou moeten kunnen zoals het bedacht is, maar in de realiteit weet iedereen dat het zo niet werkt. Er vallen momenteel heel veel mensen tussen wal en schip. Ik zou het ook niet trekken als ik daar een verantwoordelijkheid in heb die ik onmogelijk kan waarmaken, of alleen met vergaande kunstgrepen waar ik ook nog eens op bekritiseerd wordt omdat ik buiten mijn boekje ga.
Uit onderzoek blijkt dat dit traumatiserend is voor professionals, machteloos moeten toekijken omdat je de regelmogelijkheden niet hebt. Dat iemand sterft omdat jij aan handen gebonden bent is zo'n beetje een van de ergste dingen die een mens kan overkomen.
En thuis. Dat je ouders zo veel doen en alles onder controle hebben is mooi, maar jij mag je eigen standaarden hanteren. Wat is jouw persoonlijke levensvisie? Wat wil je jouw gezin het liefst meegeven? Hoe zie je jezelf over 10 jaar, als je kinderen groter zijn?
Wat is echt belangrijk. Het zal toch een kwestie zijn van keuzes maken. Want zolang je van jezelf het onmogelijke eist ben je geen realistisch rolmodel voor je kinderen. Wat schrijvers zeggen: "you need to kill your darlings," je zal enkele van jouw darlings moeten verdrinken om te kiezen voor wat echt belangrijk is in het leven. En daar echt voor gaan. Hoe of wat anderen doen, wat je ouders doen, en wat er allemaal mogelijk zou móeten zijn is daarbij niet van belang, want blijkbaar werkt dat voor jou niet. Jouw morele kompas bepaalt dat als enige, samen met het morele kompas van je partner.
Heb je angst om je ouders teleur te stellen? Ben je loyaal aan de waarden van het gezin waar je uitkomt? Het klinkt/leest voor mij een beetje alsof je aan het schipperen bent tussen verschillende idealen en alsof je ontevreden bent over hoe je leven nu ingericht is.
woensdag 22 januari 2020 18:15
Hoe ik 'alles voor elkaar krijg' is in dit topic natuurlijk niet zo interessant. Jij en ik zijn heel verschillend. Ik ben een enorme planner, werk heel gestructureerd en kan heel goed vooruit denken.
Mijn week is ingedeeld in
1 dag huishouden en sport
3 dagen werken en eventueel wat was
1 dag boodschappen/huishouden/ontspanning
2 dagen weekend
Die structuur geldt gewoon bijna altijd behalve in de schoolvakanties. (werk in het onderwijs)
Als er ergens wijzigingen zitten dan houd ik daar van te voren rekening mee. Volgende week week ik vier dagen en voor die extra dag heb ik vandaag al extra gehaktballen gemaakt die de vriezer in gaan.
Morgen, overmorgen en volgende week zitten altijd in mijn hoofd waardoor ik bijna nooit achter de feiten aanloop maar ze meestal voor ben. En waardoor ik ook genoeg vrije tijd over houd voor mezelf.
Voor mij heel prettig maar voor anderen de hel op aarde.
Ik kan een gedetailleerd overzicht voor je maken, maar dat slaagt alleen als je de discipline hebt om dat precies zo uit te voeren.
Mijn focus ligt bij veel klussen altijd op hoeveel tijd ik straks over houd als ik het nu afmaak. Vandaag was ik laat uit werk, heb meteen doorgepakt met koken, gelijk iets voorbereid voor morgen zodat ik na het eten dan ook echt niets meer hoef te doen dan afruimen. Omdat er twee kinderen om 18:00 weg moesten aten we om 17:30 dus nu helemaal klaar voor wat ik maar wil.
Verder werkt delegeren naar man en kinderen hier ook best goed.
Mijn week is ingedeeld in
1 dag huishouden en sport
3 dagen werken en eventueel wat was
1 dag boodschappen/huishouden/ontspanning
2 dagen weekend
Die structuur geldt gewoon bijna altijd behalve in de schoolvakanties. (werk in het onderwijs)
Als er ergens wijzigingen zitten dan houd ik daar van te voren rekening mee. Volgende week week ik vier dagen en voor die extra dag heb ik vandaag al extra gehaktballen gemaakt die de vriezer in gaan.
Morgen, overmorgen en volgende week zitten altijd in mijn hoofd waardoor ik bijna nooit achter de feiten aanloop maar ze meestal voor ben. En waardoor ik ook genoeg vrije tijd over houd voor mezelf.
Voor mij heel prettig maar voor anderen de hel op aarde.
Ik kan een gedetailleerd overzicht voor je maken, maar dat slaagt alleen als je de discipline hebt om dat precies zo uit te voeren.
Mijn focus ligt bij veel klussen altijd op hoeveel tijd ik straks over houd als ik het nu afmaak. Vandaag was ik laat uit werk, heb meteen doorgepakt met koken, gelijk iets voorbereid voor morgen zodat ik na het eten dan ook echt niets meer hoef te doen dan afruimen. Omdat er twee kinderen om 18:00 weg moesten aten we om 17:30 dus nu helemaal klaar voor wat ik maar wil.
Verder werkt delegeren naar man en kinderen hier ook best goed.
woensdag 22 januari 2020 18:16
Hi Mali, fijn om te lezen dat je je zonder werk iig weer een beetje jezelf voelt. Al is dat ook nog niet optimaal. Je kent mijn achtergrond, dus die hoef ik niet uit te leggen. Ik ben in december 4 weken thuis geweest en werk sinds 2 weken vanuit huis. Het gaat, maar ik vind het herkenbaar wat jij schrijft. Voor mij werkt de volgende routine:
Boodschappen: Bestellen op dinsdag, bezorgen op donderdag de volgende week. Mét 3-5 gerechten van de allerhandebox zodat ik daar niet over na hoef te denken. Voor de overgebleven dagen bestel ik direct avondeten mee. Voor de dingen die dan overblijven (brood, wasmiddel, kattengrind etc) doe ik 1 vlot rondje door het huis met de AH app open. Als ik tussendoor denk aan iets wat nog in huis moet komen, voeg ik het zo via de AH app toe aan de bezorglijst. Dat kan tot 36u voor bezorging.
Avondeten: De allerhande box voor een x aantal dagen. Voor de overige dagen bestel ik dus eten bij. Zodra ik de kans krijg of andere taken vermijd, ga ik lekker koken. Zo heb ik vandaag kip gemaakt en de vriezer ingeschoven. Dat is voor volgende week dinsdag. Dan is het een kwestie van rijst koken, potje doperwten erbij en klaar. Op de dinsdag, wanneer ik het eten plan, pak ik een weekplanner erbij en daar schrijf ik op op welke dagen we een eigen gerecht eten (en wat dan) en op welke dagen appiebox.
Was: Wij hebben 4 wastassen staan ( van de ikea) voor bont, wit, donker en wol. Zodra 1 tas vol is gaat hij naar de wasmachine in de berging. Die programmeer ik zo dat hij om 6u begint. Als ik ben opgestaan kom ik voor de kat in de berging en zet ik de was over in de droger. Ergens die dag, als ik er tegenaan loop, gaat de tas naar boven. Ik streef ernaar het direct op te ruimen. Als dat niet lukt, doe ik het wanneer ik er tegenaan loop en tijd heb. Soms zijn 2 tassen tegelijk vol, dan gaan ze beiden naar beneden en werk ik ze z.s.m. weg.
Schoonmaken: Tijdens het koken ruim in de vaatwassen uit. Na het koken altijd direct de keuken schoonmaken en de vaatwasser weer inruimen. Zodra hij vol is en de borden erin staan gaat hij aan. De volgende dag herhaalt dit zich. Op zondag werk ik in 1x het hele huis door; stoffen (droog en nat), stofzuigen, dweilen.
Sport: Op vaste tijden, zaterdag en woensdag. Doordeweeks extra wanneer het uitkomt.
Afspreken met vriendinnen: Plannen op de lange termijn. Ik doe vaak dinertjes of gezellige avonden bij ons thuis zodat ik de deur niet uit hoef. Extra boodschappen bestel ik in de app.
Waar ik zelf nog heel erg tegenaan loop is uitstel gedrag. De hele dag lamgeslagen zijn omdat ik om 16u met LG moet bellen. Als ik afspraken heb staan die móeten (voor werk), dan doe ik het, maar daarna ben ik uitgeput. Ook heb ik ondanks deze structuur nog steeds last van stress. Ik lees dus graag mee welke tips je hier krijgt.
Boodschappen: Bestellen op dinsdag, bezorgen op donderdag de volgende week. Mét 3-5 gerechten van de allerhandebox zodat ik daar niet over na hoef te denken. Voor de overgebleven dagen bestel ik direct avondeten mee. Voor de dingen die dan overblijven (brood, wasmiddel, kattengrind etc) doe ik 1 vlot rondje door het huis met de AH app open. Als ik tussendoor denk aan iets wat nog in huis moet komen, voeg ik het zo via de AH app toe aan de bezorglijst. Dat kan tot 36u voor bezorging.
Avondeten: De allerhande box voor een x aantal dagen. Voor de overige dagen bestel ik dus eten bij. Zodra ik de kans krijg of andere taken vermijd, ga ik lekker koken. Zo heb ik vandaag kip gemaakt en de vriezer ingeschoven. Dat is voor volgende week dinsdag. Dan is het een kwestie van rijst koken, potje doperwten erbij en klaar. Op de dinsdag, wanneer ik het eten plan, pak ik een weekplanner erbij en daar schrijf ik op op welke dagen we een eigen gerecht eten (en wat dan) en op welke dagen appiebox.
Was: Wij hebben 4 wastassen staan ( van de ikea) voor bont, wit, donker en wol. Zodra 1 tas vol is gaat hij naar de wasmachine in de berging. Die programmeer ik zo dat hij om 6u begint. Als ik ben opgestaan kom ik voor de kat in de berging en zet ik de was over in de droger. Ergens die dag, als ik er tegenaan loop, gaat de tas naar boven. Ik streef ernaar het direct op te ruimen. Als dat niet lukt, doe ik het wanneer ik er tegenaan loop en tijd heb. Soms zijn 2 tassen tegelijk vol, dan gaan ze beiden naar beneden en werk ik ze z.s.m. weg.
Schoonmaken: Tijdens het koken ruim in de vaatwassen uit. Na het koken altijd direct de keuken schoonmaken en de vaatwasser weer inruimen. Zodra hij vol is en de borden erin staan gaat hij aan. De volgende dag herhaalt dit zich. Op zondag werk ik in 1x het hele huis door; stoffen (droog en nat), stofzuigen, dweilen.
Sport: Op vaste tijden, zaterdag en woensdag. Doordeweeks extra wanneer het uitkomt.
Afspreken met vriendinnen: Plannen op de lange termijn. Ik doe vaak dinertjes of gezellige avonden bij ons thuis zodat ik de deur niet uit hoef. Extra boodschappen bestel ik in de app.
Waar ik zelf nog heel erg tegenaan loop is uitstel gedrag. De hele dag lamgeslagen zijn omdat ik om 16u met LG moet bellen. Als ik afspraken heb staan die móeten (voor werk), dan doe ik het, maar daarna ben ik uitgeput. Ook heb ik ondanks deze structuur nog steeds last van stress. Ik lees dus graag mee welke tips je hier krijgt.
anoniem_390311 wijzigde dit bericht op 22-01-2020 19:18
94.41% gewijzigd
woensdag 22 januari 2020 18:23
Avage schreef: ↑22-01-2020 18:13
<<Knip>>
Heb je angst om je ouders teleur te stellen? Ben je loyaal aan de waarden van het gezin waar je uitkomt? Het klinkt/leest voor mij een beetje alsof je aan het schipperen bent tussen verschillende idealen en alsof je ontevreden bent over hoe je leven nu ingericht is.
Ik vind het wel heel bevrijdend om inmiddels mijn eigen waarden en idealen na te streven. Sterker nog ik straal daar zoveel positiviteit over uit dat mijn moeder ook dingen los begint te laten.
Die zet nu ook de wasmand met ongevouwen was even achter de bank als ik even binnen val. Jaren geleden had ze dat zeker eerst even af gemaakt en als het dan te laat wordt laat ze die mand zelfs gerust tot morgen staan.
woensdag 22 januari 2020 18:25
Als je je afvraagt waar andere mensen hun energie vandaan halen, moet je misschien eens langs bij een voedingscoach?
Als ik een dag slecht eet, komt er ook niets uit mn handen en heb ik helemaal nergens zin in. Je hoofd en je lichaam draaien nou eenmaal op brandstof, en die moet altijd voldoende aanwezig zijn om gas te kunnen blijven geven..
Als ik een dag slecht eet, komt er ook niets uit mn handen en heb ik helemaal nergens zin in. Je hoofd en je lichaam draaien nou eenmaal op brandstof, en die moet altijd voldoende aanwezig zijn om gas te kunnen blijven geven..
woensdag 22 januari 2020 19:25
Of je lat gewoon neerleggen bij waar JIJ je fijn bij vind ipv naar anderen te kijken en te denken dat jij dat ook allemaal moet kunnen en willen.julius schreef: ↑22-01-2020 18:25Als je je afvraagt waar andere mensen hun energie vandaan halen, moet je misschien eens langs bij een voedingscoach?
Als ik een dag slecht eet, komt er ook niets uit mn handen en heb ik helemaal nergens zin in. Je hoofd en je lichaam draaien nou eenmaal op brandstof, en die moet altijd voldoende aanwezig zijn om gas te kunnen blijven geven..
woensdag 22 januari 2020 19:28
Luci_Morgenster schreef: ↑22-01-2020 19:25Of je lat gewoon neerleggen bij waar JIJ je fijn bij vind ipv naar anderen te kijken en te denken dat jij dat ook allemaal moet kunnen en willen.
O ja zeker, dat lijkt me sowieso verstandig. Ik weet alleen van mezelf dat als ik geen energie heb, er helemaal niets uit mn handen komt die dag, ook niet de dingen die ik normaal gesproken leuk vind om te doen. En bij mij is dat puur een voedingsdingetje.
woensdag 22 januari 2020 19:46
Ik heb eigenlijk niks constructiefs bij te dragen. Maar ik wilde even tegen je zeggen dat ik het herken. En dat niks is wat het lijkt. Ook bij die mensen die het ogenschijnlijk wel allemaal op orde hebben. Achter elke voordeur zit een verhaal. Niemand is zonder kleur en stress kent (bijna) iedereen. Misschien is dat weten en accepteren al een grote stap voorwaarts. Maar eerlijk gezegd: mij helpt het nog niet erg. Ik loop ook altijd achter de feiten aan en stort helemaal in als ik het niet meer overzie. En dat is vrij snel. Mijn boog staat gewoon altijd gespannen en ik ben heel snel overprikkelt. Ik moet mij dan ook zoveel als kan terug trekken om te ontwarren zoals ik dat noem. Soms zit ik na mijn werk nog wel tot een uur met de verwarming aan in mijn auto op de parkeerplaats. Even helemaal prikkelarm on my way to nowhere.
Accepteren, uitbesteden, loslaten en ontwarren is mijn advies. En een partner zoeken met een hele grote batterij -)
ps heb jij ook altijd overal stapeltjes? Werk jij ook in etappes? En raak jij ook over de rooie van de tv en de radio die aanstaan en 2 mensen of meer die tegelijkertijd met je een gesprek willen voeren? Kan jij ook niet multitasken? Slecht (door)slapen? Moeilijk 1 ding tegelijk doen? Zelfs niet 1 boek tegelijk lezen of 1 serie tegelijk kijken? Denk jij ook zo snel dat al je gedachtes over elkaar heen tuimelen en je soms voor anderen niet te volgen bent?
Heb jij ook lichamelijke klachten van je stress? Zoals hyperventileren, paniekaanvallen, hartkloppingen, darmklachten, maagpijn etc?
En krijg je ook altijd jeuk van schema's van een ander? Zoals op maandag sport op woensdag sport, op vrijdag grote boodschappen, op zondag schoonmama? Ik wel, ik wilde maar dat ik het kon maar ik ben meer van de last minute. Wel mijn eigen last minute want als anderen last minute komen raak in over de zeik.
En word jij ook altijd rustig van andermans was dat op kleur ligt en gestreken onderbroeken en bestek dat allemaal 1 kant op ligt in de la? Ik wel. Maar het lukt me niet. Van buitenaf lijkt het heel wat hier, maar zodra je wat openmaakt flikkert de hele zooi zo op de grond. Al mijn laatjes zijn net als de binnenkant van mijn hoofd: een grote teringzooi dus.
Accepteren, uitbesteden, loslaten en ontwarren is mijn advies. En een partner zoeken met een hele grote batterij -)
ps heb jij ook altijd overal stapeltjes? Werk jij ook in etappes? En raak jij ook over de rooie van de tv en de radio die aanstaan en 2 mensen of meer die tegelijkertijd met je een gesprek willen voeren? Kan jij ook niet multitasken? Slecht (door)slapen? Moeilijk 1 ding tegelijk doen? Zelfs niet 1 boek tegelijk lezen of 1 serie tegelijk kijken? Denk jij ook zo snel dat al je gedachtes over elkaar heen tuimelen en je soms voor anderen niet te volgen bent?
Heb jij ook lichamelijke klachten van je stress? Zoals hyperventileren, paniekaanvallen, hartkloppingen, darmklachten, maagpijn etc?
En krijg je ook altijd jeuk van schema's van een ander? Zoals op maandag sport op woensdag sport, op vrijdag grote boodschappen, op zondag schoonmama? Ik wel, ik wilde maar dat ik het kon maar ik ben meer van de last minute. Wel mijn eigen last minute want als anderen last minute komen raak in over de zeik.
En word jij ook altijd rustig van andermans was dat op kleur ligt en gestreken onderbroeken en bestek dat allemaal 1 kant op ligt in de la? Ik wel. Maar het lukt me niet. Van buitenaf lijkt het heel wat hier, maar zodra je wat openmaakt flikkert de hele zooi zo op de grond. Al mijn laatjes zijn net als de binnenkant van mijn hoofd: een grote teringzooi dus.
woensdag 22 januari 2020 21:20
Boodschappen- en kooktip: altijd een aantal basisingrediënten in je voorraadkast hebben staan waarmee je een aantal basisgerechten kunt maken. Als het er niet van komt om boodschappen te doen, kun je daar in ieder geval mee vooruit.
Hier kan ik eigenlijk altijd wel pannenkoeken bakken of macaroni met een (eenvoudige) tomatensaus maken met wat ik in huis heb. En dan natuurlijk niet alsnog naar de winkel rennen omdat daar een zakje kaas bij hoort. Dan maar een keer zonder kaas.
Van die Allerhandebox die hierboven werd genoemd zou ik helemaal gek worden. Ik hou van mijn eigen routinematige gerechten waar ik niet bij na hoef te denken. Het echte koken bewaar ik sowieso voor de rustige momenten.
Hier kan ik eigenlijk altijd wel pannenkoeken bakken of macaroni met een (eenvoudige) tomatensaus maken met wat ik in huis heb. En dan natuurlijk niet alsnog naar de winkel rennen omdat daar een zakje kaas bij hoort. Dan maar een keer zonder kaas.
Van die Allerhandebox die hierboven werd genoemd zou ik helemaal gek worden. Ik hou van mijn eigen routinematige gerechten waar ik niet bij na hoef te denken. Het echte koken bewaar ik sowieso voor de rustige momenten.
woensdag 22 januari 2020 21:25
Ik krijg daar ook alleen maar stress van. Ik limiteer de tijd die ik besteed aan alle ‘moetjes’ en in die tijd die ik daarvoor reserveer, doe ik wat ik op dat moment kies. Dan heb ik dus niet nóg een extra ‘moetje’ omdat dit nu eenmaal voor vandaag op mijn lijstje staat.
woensdag 22 januari 2020 22:05
Ik ben net begonnen zeg. Net de intake gehad. En bij de ander ben ik al een maand of 2/3 bezig maar was het eerst zaak om een béétje tot rust te komen. Tot inzichten komen is best lastig als je voornamelijk huilend op een bank zit.
woensdag 22 januari 2020 22:13
Wat Lillyb hier schrijft, is heel raak!Lillybit schreef: ↑22-01-2020 14:03Dat zal wel maar als je terug bent naar voorheen dan val je uiteindelijk weer in dezelfde put omdat je niks hebt veranderd.
Eigenlijk moet je een nieuwe versie van goed voelen vinden, eentje waar speling in zit, waar je tot 80 % gaat ipv 120%, eentje die niet weer langzaam opbouwt naar extreem ellendig.
Oh dat je net begonnen was, las ik dan weer niet.
Ben ook soort van ervaringsdeskundige, hoor. Twee keer burn-out en een paar depressies verder gaat het nu gelukkig al een heel aantal jaar heel aardig.
Maar ik maak de hele tijd keuzes, elke dag.
En mijn prioriteit moet werk zijn, helaas. Dus de rest is altijd minder belangrijk.
En wat anderen doen of laten of ervan vinden, interesseert mij volstrekt niet meer.
donderdag 23 januari 2020 03:27
Leren falen is de enige manier om van hardnekkige overtuigingen af te komen. En dan ook echt het leren ervan.
Dat je zo bent leeggemangelt en uitgehold dat er weinig meer in je zit op dat moment.
En diep beseffen dat je oude ‘ efficiente’ gedrag niet meer helpt. Het werkt tegen je dus dat is iets wat je direkt moet stoppen zodra je merkt dat je weer bezig bent met :naar de winkel gaan om yoghurt te kopen en nu je toch in de stad bent kun je gelijk........en dan nog dit.........vul maar in.
Het oude gedrag is op, dient je niet en moet direkt gestopt worden zodra je je bewust bent dat je weer in die modus zit.
En komt er dan niks voor in de plaats, so be it. Ga naar huis en als je dan vergeten bent om dit te doen of dat te doen.........jij en je gezin overleven het wel.
Je moet dat verantwoordelijke doorbreken.
En puur ervaren in chaos. En accepteren dat choas ok is.
Zodra je jezelf meer en meer tegemoet komt en kiest voor het nieuwe,inefficiente, chaos zonder uitkomst maar voelen dat dat ok is komt er meer ‘natuurlijke ruimte’ in jou om dingen op een natuurlijk verloop te doen.
Let vaak op je ademhaling. Zeker wanneer je in die zgn efficiente modus komt. Want dan ga je hoger ademen, in je borstkas en misschien stokt je adem wel in je buik. Probeeer meer naar je buik toe te ademen, daar neemt stress van af.
Dus als je weer zo’n perfekt, efficient rondje huis of stad doet:
1.Sta stil
2. Herken je modus
3. Maak kontakt met je lijf en ‘voel’ je lijf. Scan desnoods je lijf af en voel de verschillende ledematen en delen ( mag heel kort, 10 sekonden)
4. Ga naar je ademhaling. Adem je hoog, naar je borstkas? Dat geeft stress. Probeer meer naar je buik te ademen. Dat is een gezonde ademhaling
Dat je zo bent leeggemangelt en uitgehold dat er weinig meer in je zit op dat moment.
En diep beseffen dat je oude ‘ efficiente’ gedrag niet meer helpt. Het werkt tegen je dus dat is iets wat je direkt moet stoppen zodra je merkt dat je weer bezig bent met :naar de winkel gaan om yoghurt te kopen en nu je toch in de stad bent kun je gelijk........en dan nog dit.........vul maar in.
Het oude gedrag is op, dient je niet en moet direkt gestopt worden zodra je je bewust bent dat je weer in die modus zit.
En komt er dan niks voor in de plaats, so be it. Ga naar huis en als je dan vergeten bent om dit te doen of dat te doen.........jij en je gezin overleven het wel.
Je moet dat verantwoordelijke doorbreken.
En puur ervaren in chaos. En accepteren dat choas ok is.
Zodra je jezelf meer en meer tegemoet komt en kiest voor het nieuwe,inefficiente, chaos zonder uitkomst maar voelen dat dat ok is komt er meer ‘natuurlijke ruimte’ in jou om dingen op een natuurlijk verloop te doen.
Let vaak op je ademhaling. Zeker wanneer je in die zgn efficiente modus komt. Want dan ga je hoger ademen, in je borstkas en misschien stokt je adem wel in je buik. Probeeer meer naar je buik toe te ademen, daar neemt stress van af.
Dus als je weer zo’n perfekt, efficient rondje huis of stad doet:
1.Sta stil
2. Herken je modus
3. Maak kontakt met je lijf en ‘voel’ je lijf. Scan desnoods je lijf af en voel de verschillende ledematen en delen ( mag heel kort, 10 sekonden)
4. Ga naar je ademhaling. Adem je hoog, naar je borstkas? Dat geeft stress. Probeer meer naar je buik te ademen. Dat is een gezonde ademhaling
donderdag 23 januari 2020 06:25
Dit is eigenlijk een heel interessante zin.Malinois schreef: ↑22-01-2020 13:21Waar het bij mij mis ging is dat anderen heel makkelijk kunnen zeggen 'dit is niet mijn taak/mijn verantwoordelijkheid' als het gaat om werk en dan de schuld bij de organisatie leggen en verder gaan met hun dag. Mij lukte dat niet. Want het gaat om mensen. En ik wil niet onderdeel zijn van een kastje naar de muur verhaal, en ik wil geen mensen in penibele situaties laten zitten omdat het op papier niet mijn verantwoordelijkheid is omdat ze net 2 kilometer over de grens van een werkgebied wonen, of omdat ze officieel onder een andere afdeling vallen maar die zeggen van niet. Daar ben ik op uitgevallen en dat is het stuk dat ik niet meer trok. Ik kan dat niet loslaten en ik wil dat helemaal niet loslaten ook. In de zorg zoals die op dit moment georganiseerd is in ons land kan ik niet meer werken, daar ben ik wel uit. Ik kan een hoop leren als het gaat om verantwoordelijkheid daar laten waar ie hoort en ik kan leren loslaten. Maar om te kunnen functioneren zou ik onverschillig moeten worden en dat wil ik niet.
Mogelijk ligt daar al een deel van de oplossing hoor: ander werk gaan doen of ander soort werk gaan doen. Ik kan niet goed omgaan met korte termijn beslissingen die gaan over geld ipv mensen en die daadwerkelijk mensen het leven kosten omdat ze niet de zorg krijgen die ze moeten krijgen.
En verder moet ik inderdaad mijn eigen lat onder de loep nemen, al blijf ik diep van binnen vinden dat ik niets geks doe of wil. Daar moet ik blijkbaar mee aan de slag.
Je begint met 'Waar het bij mij mis ging' en beschrijft vervolgens wat anderen doen.
En het is duidelijk wat je bedoelt, maar tegelijk geeft het mss wel aan dat de grens tussen 'jouw probleem' en 'de anderen' mss niet zo duidelijk is.
Daarnaast kan deze instelling ook snel leiden tot een soort 'humble bragging': alsof jij meer verantwoordelijkheidsgevoel hebt dan anderen.
Wat ik toch vooral lees is dat je het heel lastig vindt om te accepteren dat ook jij geen supervrouw bent, net zoals eigenlijk alle mensen daar op een dag achter moeten komen.
Je ouders zie je wel als supermensen blijkbaar, want die kunnen nog steeds alles, maar mss is je kijk op anderen net zo onrealistisch als de kijk op jezelf.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
