Hoe leven op orde stellen?

29-10-2023 20:00 1569 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
Alle reacties Link kopieren Quote
,.,
sylphide75 wijzigde dit bericht op 30-11-2023 23:38
99.48% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je kunt kopen zeker doen! Met dat huren blijf je je geld in een bodemloze put gooien.
Als je koopt heb je tenminste een veilige basis voor je dochter en jezelf. Zeker aangezien je blijkbaar binnen 2 maanden uit je huurwoning gezet kan worden. Dat geeft zoveel onzekerheid, zeker in deze tijd van woningnood. Dus als je nu een geschikt huis op het oog hebt waar je hypotheek voor kunt krijgen zou ik die kans niet laten lopen.
Die nieuwe relatie zou ik op een laag pitje zetten zolang je je leven (en dat van je dochter) nog niet op orde hebt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wel dat huis nemen.

En ga daarna naar de gemeente, vaak hebben ze hulp via algemene fondsen ( en daarna via wmo) voor hulp met zaken op orde stellen in je huis, helpen met opruimen, dingen regelen, je kan tegen ze aan kletsen en weten van veel dingen de juiste weg.

Hier heet dat persoonlijke begeleiding en evean bied dat aan, maar gemeente betaald de eerst 40 uur uit landelijke pot en daarna als nog nodig loopt vaak via de wmo.

En als je dan ook therapie hebt, ben je al een heel eind.

Maar neem dat huis.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je leven staat op hold geef je aan. Iets waar je zelf verantwoordelijk voor bent door Je eigen gemaakte keuzes. Bijvoorbeeld met het huis kopen. Je wilt de verantwoordelijkheid nemen voor je dochter, stabiliteit en zekerheid maar toch maakt het je angstig. Wat maakt het je angstig? Omdat je niet in je eigen kunnen gelooft want je ziet je het niet doen geef je aan. Waarom niet? Geen zin, excuus depressie, weinig energie. Dit vul ik een beetje in voor je.

Maar einddoel je blijft waar je zit en volgende maand zie je weer een huis en daar is vast ook wat aan op te merken. Of er komt voorlopig niets meer en dan..

Voor de verhuizing kun je hulp inschakelen. Familie/vrienden/je vriend, kennissen ect ect. Er bestaan zelfs vrijwilligers uit je gemeente dat je kan helpen met inpakken bijvoorbeeld.

Dat het je tijd en energie kost. Ja dat neem je niet weg maar het investeren is op termijn wel duurzaam want je hebt zekerheid waardoor je niet blijft denken in stel ik moet mijn huis uit.., minder kosten wellicht en een nieuw begin.

Elk nieuw begin kan je gebruiken om je positieve gevoel op te krikken. Wat vindt je wél leuk bij verhuizing? Slaapkamers inrichten? Verven? Indeling maken? Schoonmaken? Er is altijd wel iets waar je iets vrolijker van wordt. Neem dat als uitgangspunt en maak een stappenplan om je uitgangspunt te behalen. Je stimuleert jezelf om in beweging te komen en een positieve focus te behouden.
Je bent er zelf bij en het aller belangrijkste, je doet het niet voor jezelf maar voor je kind. Jullie.

Hopelijk kun je hier wat mee. Niemand gaat het voor je doen. Je zult zelf het beste van moeten maken, met hulp van anderen. Schakel via je gemeente een Ambulant begeleider in. Gaat via wmo en kost je 19 euro per maand. Zij ondersteunen je hier graag mee.

Over je relatie. Is het niet dat je eenzaamheid deels nu opgelost is? Stukje gemiste liefde? Is niets mis mee hoor maar als je aangeeft dat je niet echt gek op hem bent dan is dat op langer termijn niet houdbaar. En aan de andere kant. Stel jij was gek op iemand maar diegene niet zo op jouw. Hoe zou jij je voelen als je dit wist?
Wat doe je er aan om het 'verliefdheid' gevoel te vergroten? Het komt niet altijd aanwaaien. Soms is er geen verliefdheid. Laat je het zo? Hoe belangrijk is eerlijkheid voor je in een relatie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Stressfactoren proberen zoveel mogelijk weg te nemen, en keuzes maken die leiden tot meer stabiliteit en zekerheid.

Met betrekking tot het wonen: blijven zitten waar je zit geeft chronische stress.
Verhuizen geeft een tijdelijke opleving van stress maar daarna minder of wellicht zelfs geen stress meer vanwege de stabiliteit.

Daar zou ik bij beginnen.

Een relatie die energie kost zou persoonlijk mijn voorkeur niet hebben.

Goede tips van Luci voor hulp. Gesprekken bij de praktijkondersteuner tot je verder geholpen kunt worden zou ook nog iets voor je kunnen zijn.

Sterkte!
.
Ik zou zelf nooit halsoverkop alles veranderen. Zeker gezien je twijfels en dat je nog in een depressie zit.
Kies eerst 1onderwerp wat het verschil gaat maken dat je doordacht oppakt en tot een goed eind brengt. Vraag om hulp van familie en vrienden.

Wat betreft het opzeggen van de huur door verhuurder dat kan niet als je een zelfstandig appartement of studiootje huurt. Ik verhuur zelf mijn appartement aan expats. Je kunt in Nederland niet zomaar op straat worden gezet. Ook niet bij een tijdelijk huurcontract. Ookal staat er een opzegtermijn voor verhuurder in jouw huurovereenkomst, dan is dat niet rechtsgeldig.

Hoe lang huur je al? Is je huurcontract ooit verlengt?

https://www.juridischloket.nl/wonen-en- ... erhuurder/

Ik heb een tijdelijk huurcontract

Uw verhuurder mag u 1 keer een tijdelijk huurcontract geven dat maximaal 2 jaar mag duren. Dit contract stopt op de einddatum die in uw huurcontract staat. Uw verhuurder moet u hier op de juiste manier aan herinneren. Daarna moet u de woning verlaten. Wil de verhuurder uw huurcontract eerder stoppen? Dan mag u dit weigeren.

Herinnering einddatum

Uw verhuurder moet u herinneren aan de einddatum van uw tijdelijke contract. Dit mag per brief, mail of een app-bericht. U moet deze herinnering 1 tot 3 maanden vóór de einddatum krijgen. Anders verandert uw tijdelijke contract automatisch in een vast huurcontract
.

Bel anders naar het juridisch loket voordat je zomaar iets doet. Is volgens mij gratis. Ze kijken dan je huurcontract voor je na.

Lees je vooral goed in voordat je dingen doet. Zeker ook als je een grote financiele verplichting aangaat zoals een huis kopen.


Stop met die latrelatie dat is toch alleen maar een vlucht.
Je hebt de verantwoordelijkheid voor je dochter. Steek je tijd in alles goed regelen voor jullie en in je herstel.
Hoe oud is je dochter trouwens dat ze niet van je latten weet?
Ik snap dit soort keuzes nooit. Daarbij, vergis je niet, alleen een man met problemen zoals een laag zelfbeeld, verslaving, schulden, losse handjes, andere ellende, steekt zijn tijd in een vrouw die geen focus heeft om haar leven en dat van haar kind weer op orde te krijgen, maar wel wekelijks met hem afspreekt. (Dit geldt andersom voor een vrouw ook.)

Heb je een werkgever? Ben je ziekgemeld? Vraag hulp om sneller geholpen te worden of in ieder geval alvast mentale ondersteuning te krijgen via de arbo arts. Een werkgever is het verplicht en heeft er zelf ook baat bij als je weer helemaal jezelf bent.
Mocht je geld aan je scheiding hebben overgehouden (bijv door verkoop huis), zorg dan dat je dat er niet doorheen jaagt.

Misschien kun je via het Nibud of gemeente aan een financiele coach komen die kijkt naar je inkomsten en uitgaven, en een budget opstelt. Desnoods huur je eenmalig tegen een vooraf overeengekomen prijs een erkende financieel adviseur in. (Zonder dat je hier verder diensten van afneemt, dus geen hypotheek bij afsluiten. Je wil een onafhankelijk advies en plan over je financiele situatie met je hoge huur, advies voor maximale maandelijkse kosten hypotheek, kosten makelaar etc. Als dat rond is kun je bijvoorbeeld een makelaar gericht voor je laten zoeken binnen je budget. En kun je naar de Hypotheekshop gaan om een hypotheekbereking te laten maken dat past binnen het plan van financieel adviseur. Deze stelt ook vragen over hoe je wilt leven met je dochter, sparen voor studie, jaarlijks op vakantie, maandelijks uiteten, hobbies, sportclubs.

https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/om ... dgetbeheer

Mocht je alimentatie krijgen van je ex, check ook hoe dat met latten zit. Beter stop je met hem.
Is het verbouwen van het nieuwe huis echt nodig nu? Of kun je de stress kleiner maken door er eerst maar eens te gaan wonen, en later evt zaken stapje voor stapje aan te pakken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Kun je bij een vrijgevestigde therapeut in je omgeving eerder terecht? Als die een contract heeft met je zorgverzekeraar krijg je dat gewoon vergoed.

Is er iemand in je omgeving die je kan helpen met de praktische dingen? Dat huis kopen lijkt me een goed idee. Verhuizen en verbouwen kan iemand anders voor je regelen of in elk geval flink bij helpen.

Waarom krijg je onrust van je nieuwe relatie? Leg die eens onder de loep. Misschien is een pauze in de relatie een idee? Of misschien is het je onderbuik die je verteld dat het eigenlijk geen goede relatie is?

Kun je bij de POH-GGZ van je huisarts eerder terecht voor wat overbrugging tot je therapie?
Alle reacties Link kopieren Quote
De koopwoning doen. Het hoeft niet allemaal meteen perfect te zijn. Je eigen plek te hebben zal rust geven. Van daar uit kleine maar bereikbare stappen maken. En hulp voor je mentale gesteldheid. Veel succes!
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je kunt kopen dan neem ik aan dat je een (goede) baan en spaargeld hebt. Dus daar doe je al iets goed.
Ga eerst voor die basis. Verbouwen geeft stress, misschien hoeft niet alles meteen?
Als huis, geld en dochter goed zitten, kun je verder met jezelf en een eventuele relatie.
Juist met verhuizen kun je veel orde scheppen, opruimen en wegdoen.
Gewoon gaan doen, je kunt je waarschijnlijk alleen maar beter gaan voelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kan je even je hart luchten bij de praktijkondersteuner van de huisarts?

Ik denk dat je praktische zaken van constructieve oplossingen moet onderscheiden. Een koophuis lost de woonstress op en lijkt me een goede zaak. De zorgen over het verhuizen zijn praktisch; kan je hulp vragen aan familie, vrienden of je dochter? Huur desnoods een studentenverhuisservice in. En moet je echt verbouwen?
Je zegt 'mijn leven staat on hold', maar nu de kans zich voordoet om daaruit te komen verstijf je. Ben je bekend met angstklachten? Ik hoop dat je iemand kan vragen die helpt bij het concreet maken van de actiepunten en die inplannen. Dan wordt het vaak een stuk minder eng. Als dit allemaal heel moeilijk klinkt, moet je je afvragen wat het zwaarste weegt: de stress voor een verbouwing of de stress over je huidige woonsituatie. Ik zou een stabiel dak boven mijn hoofd het belangrijkste vinden denk ik. Daar word jij vast ook stabieler van.

Het lijkt me niet dat je nu een beslissing moet maken over je relatie. Er gebeurt veel en je woonsituatie heeft meer prioriteit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wil je ex niet helpen met klussen in je nieuwe huis? Een vriend van mij heeft dit na scheiding wel gedaan omdat hij zijn kind ook daar een fijn thuis gunde. Die hadden ook een volwaardige co-ouderschap met week op week af.
Goeie tips gegeven hier over waar je hulp kunt zoeken en krijgen!

Ik zit in een heel andere situatie (minder stressvol en minder verantwoordelijkheden) maar ik heb ook psychische klachten (angststoornis) en zat ook een tijd (vrijwillig!) in een onzekere werk- en woonsituatie. Ik heb daar wel zelf voor gekozen overigens, maar op een gegeven moment begonnen die onzekerheden langzaamaan teveel te worden.

Ik wilde dus verandering, maar de gedachte aan een andere baan en andere woning joegen me zóveel angst aan: ik ben er maanden van in paniek geweest (en dan echt dagelijkse paniekaanvallen en straatvrees). Ik dacht ook dat ik het mentaal echt niet aan zou kunnen. En het is zwaar geweest, maar ik ben onlangs aan een nieuwe, vaste baan begonnen en naar een nieuwe, min of meer vaste woonruimte verhuisd en het geeft me zó veel rust! Ik wist niet dat mijn onzekere leven me zoveel stress gaf totdat ik op een vaste plek kwam.

Zoals ik al zei: dit is mijn situatie en voor jou spelen nog veel andere factoren mee, maar je bent niet alleen en onzekerheid over woonruimte kan echt ontzettend veel stress meebrengen (meer dan je zelf misschien doorhebt). Ik zou dus voor dat koophuis gaan, en niet meteen naar perfectie streven: zorg dat het leefbaar en gezellig genoeg is, en ga daarna stapje voor stapje verbeteren, als dat kan.

Heel veel succes, TO!
Alle reacties Link kopieren Quote
Moet die verbouwing echt? Dat kan namelijk wel echt heel heftig zijn ja. Als je het huis kunt kopen en er kunt leven zonder direct te moeten verbouwen dan zou ik daarvoor kiezen. Dan heb je stabiliteit qua wonen plus rust omdat je niet meteen met die verbouwing aan de slag hoeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
S-Groot schreef:
31-10-2023 18:16
Moet die verbouwing echt? Dat kan namelijk wel echt heel heftig zijn ja. Als je het huis kunt kopen en er kunt leven zonder direct te moeten verbouwen dan zou ik daarvoor kiezen. Dan heb je stabiliteit qua wonen plus rust omdat je niet meteen met die verbouwing aan de slag hoeft.
Als het uitgewoonde sociale huur is heb je meestal wel een badkamer en keuken nodig. En de boel strippen en schilderen, nieuwe vloer etc. Allemaal makkelijker zolang je er nog niet woont. Dat bouwstof is echt killing.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dubois schreef:
31-10-2023 18:22
Als het uitgewoonde sociale huur is heb je meestal wel een badkamer en keuken nodig. En de boel strippen en schilderen, nieuwe vloer etc. Allemaal makkelijker zolang je er nog niet woont. Dat bouwstof is echt killing.
Yup, dat zijn vaak casco/kale huizen.
Heel fijn qua bedrag maar er zat bij ons niets functioneels in. Zelf maar een halve keuken aan kastjes en die waren ook nog eens kapot. Douchestang op half elf en kapotte tegels overal. Kapotte wcpot, kapotte tegels. Geen vloeren, geen raambekleding.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een terugkoppeling en wellicht dadelijk nog uitgebreidere reacties op de verschillende forummers: ik heb besloten het huis niet te kopen. Een stuk van de verbouwing was echt essentieel (dak). Daarnaast niet overtuigd van de locatie en mijn kracht om het voor elkaar te boksen.
De hele zoektocht heb ik op een lager pitje gezet, voor even, ik zit nu aan de andere kant van het cirkeltje.
Hope is the first step on the road to disappointment
Alle reacties Link kopieren Quote
Sylphide75 schreef:
30-10-2023 00:23
Hmm, ik had ooit een relatie met iemand met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis en depressie. Hij had door al zijn problemen vroeger ook nog een blowverslaving. En liep tegen grote problemen aan in zijn leven. Alles was een chaos; zijn huis tot de nok vol met spullen uit de kringloop met het idee dat hij die voor veel geld kon verkopen (wat er nooit van kwam). Hij had op alle vlakken problemen en ook met het onderhouden van relaties en vriendschappen.

Ik denk als ik jouw verhaal lees dat de eerste stap toch therapie zou moeten zijn. Want het verbouwen van een huis is echt niet niks. En wat je relatie betreft; je moet er wel energie van krijgen en je niet teveel aanpassen aan de ander. Anderzijds mag je elkaar ook wat tegemoet komen als er echte liefde is.
Deels herkenbaar. Hier thuis ook een chaos, werk idem dito, geen afstand kunnen doen van spullen. Relaties / vriendschappen is problematisch. Deels door mijn jeugd, deels door wie ik ben. Gevoel dat ik er niet echt bij hoor of dat ze me niet zien en begrijpen en dan zonder ik me af.

Ik krijg met momenten zeker energie van / bij mijn vriend. Ik merk daarnaast dat het soms te veel is, dat ik tijd alleen nodig heb, maar wellicht is dat mijn vluchtgedrag. Ik heb er geen idee van, kan mezelf wat dat betreft niet peilen. Soms wens ik dat we vrienden waren gebleven, maar dat station is gepasseerd en kunnen we niet naar terug.
Hope is the first step on the road to disappointment
Alle reacties Link kopieren Quote
Als vermijder uit een familie van vermijders herken ik veel in je verhaal. Heel erg moeilijk om die cirkel te doorbreken.

Ik denk dat je ergens van binnen best wel weet wat er moet veranderen, maar je hebt de moed en het zelfvertrouwen niet. Klopt dat?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dubois schreef:
30-10-2023 00:24
Als je kunt kopen zeker doen! Met dat huren blijf je je geld in een bodemloze put gooien.
Als je koopt heb je tenminste een veilige basis voor je dochter en jezelf. Zeker aangezien je blijkbaar binnen 2 maanden uit je huurwoning gezet kan worden. Dat geeft zoveel onzekerheid, zeker in deze tijd van woningnood. Dus als je nu een geschikt huis op het oog hebt waar je hypotheek voor kunt krijgen zou ik die kans niet laten lopen.
Die nieuwe relatie zou ik op een laag pitje zetten zolang je je leven (en dat van je dochter) nog niet op orde hebt.
Dat denk ik dus ook elke keer, toch twijfel ik en heb ik ook dit keer weer geen bod gedaan omdat ik niet weet of de locatie goed is, of ik een verhuizing wel trek, of ik die verbouwing wel kan regelen. Ik doorzie niet wat reeele gedachten zijn en wat puur angsten zijn. Het is niet voor niks dat ik gedeeltelijk afgekeurd ben, het is niet voor niks dat ik vastloop. Wat haal ik me op de hals met een verhuizing, maar ook, wat is de last van de woning die ik nu huur, want daar is het niet goed en ook daar loop ik tegenaan.
Hope is the first step on the road to disappointment
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
30-10-2023 00:27
Wel dat huis nemen.

En ga daarna naar de gemeente, vaak hebben ze hulp via algemene fondsen ( en daarna via wmo) voor hulp met zaken op orde stellen in je huis, helpen met opruimen, dingen regelen, je kan tegen ze aan kletsen en weten van veel dingen de juiste weg.

Hier heet dat persoonlijke begeleiding en evean bied dat aan, maar gemeente betaald de eerst 40 uur uit landelijke pot en daarna als nog nodig loopt vaak via de wmo.

En als je dan ook therapie hebt, ben je al een heel eind.

Maar neem dat huis.
Ondanks dat ik eerst dat huis inderdaad wilde op bieden, heb ik het niet gedaan. Teveel twijfels, teveel beren op de weg en dus mijn stappenplan weer aangepast aan de mood van de dag.

Ik heb hulp vanuit de gemeente mbt de communicatie met mijn ex, ik vind dat al erg lastig. Ben bekend met een afhankelijke rol innemen als ik hulp krijg dus ik durf die niet toe te laten, angst dat ik weer afglijd naar alles door diegene laten beslissen en daar naderhand spijt van te hebben.

Therapie laat op zich wachten. Psyq heeft gebeld, maar helaas was dat alleen om te vragen of de verwijzing nog actueel was. Waar ik enerzijds blij ben dat ik nog niet aan de beurt ben en zaken onder ogen moet gaan komen. Het idee van groepstherapie alleen al word ik spaansbenauwd, anderzijds gaat dat energie kosten, tijd kosten, terwijl ik nu al niet weet van gekkigheid hoe ik mijn baan moet volhouden en de dagen moet doorkomen.
Hope is the first step on the road to disappointment
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom moet het groepstherapie zijn dan?
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
CherryBlossom- schreef:
30-10-2023 00:35
Je leven staat op hold geef je aan. Iets waar je zelf verantwoordelijk voor bent door Je eigen gemaakte keuzes. Bijvoorbeeld met het huis kopen. Je wilt de verantwoordelijkheid nemen voor je dochter, stabiliteit en zekerheid maar toch maakt het je angstig. Wat maakt het je angstig? Omdat je niet in je eigen kunnen gelooft want je ziet je het niet doen geef je aan. Waarom niet? Geen zin, excuus depressie, weinig energie. Dit vul ik een beetje in voor je.
De grootste angst zit in de gevolgen voor de omgang met dochter. Zij ziet mij liever op een andere locatie een huis betrekken (koop of huur heeft zij nog geen kijk op). Die locatie (waar ze naar school gaat) wil ik mijden omdat ex daar woont en andere bekenden van hem. Het idee dat ik me dan bekeken voel door hun, ook als het niet realistisch is. Ik heb lang moeten wennen op de plek waar ik nu zit omdat ook hier bekenden van ex langs kunnen komen (niet onwaarschijnlijk). Daar ben ik best lang voor op mijn hoede geweest en onrustig door.
Ik geloof niet in mijn eigen kunnen, bang dat ik uitval op werk, bang dat ik dadelijk niks meer kan (tijdelijk). Ik maak mezelf wijs dat ik het nu enigzins onder controle heb en dat dit wegvalt als ik ga verhuizen. Ik heb weinig energie en heb een depressie, dat zijn geen smoezen, maar ik ben ook van de instelling "niet zeiken maar doen", alleen dat lukt dus niet meer.


Maar einddoel je blijft waar je zit en volgende maand zie je weer een huis en daar is vast ook wat aan op te merken. Of er komt voorlopig niets meer en dan..
Dan zit ik hier voorlopig nog ;)

Voor de verhuizing kun je hulp inschakelen. Familie/vrienden/je vriend, kennissen ect ect. Er bestaan zelfs vrijwilligers uit je gemeente dat je kan helpen met inpakken bijvoorbeeld.
Hulp die ik niet toe laat. Dat is bij mij een groot issue op meerdere fronten. Hulp vragen, ontvangen, dingen loslaten, ik kan dat niet.

Dat het je tijd en energie kost. Ja dat neem je niet weg maar het investeren is op termijn wel duurzaam want je hebt zekerheid waardoor je niet blijft denken in stel ik moet mijn huis uit.., minder kosten wellicht en een nieuw begin.

Elk nieuw begin kan je gebruiken om je positieve gevoel op te krikken. Wat vindt je wél leuk bij verhuizing? Slaapkamers inrichten? Verven? Indeling maken? Schoonmaken? Er is altijd wel iets waar je iets vrolijker van wordt. Neem dat als uitgangspunt en maak een stappenplan om je uitgangspunt te behalen. Je stimuleert jezelf om in beweging te komen en een positieve focus te behouden.
Je bent er zelf bij en het aller belangrijkste, je doet het niet voor jezelf maar voor je kind. Jullie.
Enige lichtpuntje zou zijn dat ik dan een tuin heb ipv balkon, maar ik krijg de planten binnen en op mijn balkon al niet levend gehouden, dus wat moet ik met die tuin. Zo redeneer ik mezelf kapot, dat zie ik, het stopt alleen niet. Ik zou niet weten hoe.

Hopelijk kun je hier wat mee. Niemand gaat het voor je doen. Je zult zelf het beste van moeten maken, met hulp van anderen. Schakel via je gemeente een Ambulant begeleider in. Gaat via wmo en kost je 19 euro per maand. Zij ondersteunen je hier graag mee.

Over je relatie. Is het niet dat je eenzaamheid deels nu opgelost is? Stukje gemiste liefde? Is niets mis mee hoor maar als je aangeeft dat je niet echt gek op hem bent dan is dat op langer termijn niet houdbaar. En aan de andere kant. Stel jij was gek op iemand maar diegene niet zo op jouw. Hoe zou jij je voelen als je dit wist?
Ik denk dat het vooral een stukje gezien worden is, een stukje gemiste liefde, maar dat is een oneindige put die nooit gevuld gaat worden. Ik denk ook dat het op de langere termijn niet houdbaar is, maar ik durf het niet te bespreken. Alweer iemand die ik pijn doe, alweer iemand die ik teleurstel.

Wat doe je er aan om het 'verliefdheid' gevoel te vergroten? Het komt niet altijd aanwaaien. Soms is er geen verliefdheid. Laat je het zo? Hoe belangrijk is eerlijkheid voor je in een relatie?
Eerlijkheid is wat mij betreft zeer belangrijk en ik overtreed die verwachting zelf met grote stappen. Dat zie ik in. Ik blijf hangen in het wel zien maar niks ermee doen.
Hope is the first step on the road to disappointment

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven