Psyche
alle pijlers
Hoe zien mensen met een zeer laag iq de wereld
vrijdag 8 februari 2019 22:39
De laatste tijd lees ik veel over hoogbegaafden, maar de andere kant wordt erg onderbelicht. Met een vriendin ga ik soms lunchen bij een cafe voor mensen met een beperking, die daar werkzaam zijn. Naar mijn idee is dat zo rond de iq 60, ze komen over als kinderen in een volwassen lichaam. Maar wel nog alert en sociaal.
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
zaterdag 9 februari 2019 01:16
Dit is wel heel vreselijk.SadButTrue999 schreef: ↑08-02-2019 23:34Ja vreselijk.. daarom ging ik ook regelmatig langs maar ik ben geen hulpverlener, ze wilde geen adviezen opvolgen tenzij ze van haar man kwamen, zoals: leg een kleed op de plavuizen toen kindje leerde lopen: ze zat echt onder de bloeduitstortingen. 'Werd ze hard van, zo leerde ze sneller lopen zonder te vallen want vallen doet pijn'.
Maar eten koken, schone kleertjes aantrekken en kindje met veel geduld voeren deed ze dan weer wel. Heel strak volgens een schema, honger of niet maakte niet uit: met warm weer wat extra water stond niet op het lijstje... dat soort dingen. Daarom CB en die arts gebeld. Geluk bij een ongeluk: ze zocht er niks achter dat ik vroeg welke arts ze bezocht, in welk ziekenhuis, wie ze had gesproken bij het CB waar ze wel trouw naartoe ging: dat moest immers. Dat hoorde zo.
Ik ben wel heel blij dat beide kinderen op school zitten en ongetwijfeld extra in de gaten worden gehouden.
Ik ga er niet meer naartoe, ik trek die vent ook niet eerlijk gezegd, zelfs de enthousiaste verhalen die ze over hem verteld niet
Wel gehoord via via dat ze het eventjes wel raar vond dat ik niet meer langskwam 'opeens' maar dat is ze ook weer snel vergeten: ik was vast verhuisd of had geen tijd meer. Kan gebeuren: ze zag haar schoolvriendinnetjes toch ook niet meer?
zaterdag 9 februari 2019 01:34
Een heel groot deel LVB wel.
zaterdag 9 februari 2019 01:41
https://www.sociaalwerknederland.nl/the ... een-lvb-er
Ik weet in elk geval nog het trieste beeld rondom een lvber waar ze tegen aan lopen in de maatschappij.
Zoals een ouder eerder opmerkte kan alleen een goede thuisomgeving bescherming bieden.
Ik weet in elk geval nog het trieste beeld rondom een lvber waar ze tegen aan lopen in de maatschappij.
Zoals een ouder eerder opmerkte kan alleen een goede thuisomgeving bescherming bieden.
zaterdag 9 februari 2019 01:44
Ik zeg ook wel eens iets doms.SadButTrue999 schreef: ↑09-02-2019 01:07Pardon? Verklaar je nader, wat bedoel jij met 'hele domme dingen?'
zaterdag 9 februari 2019 07:43
Meestal wel hoor. Of het iq moet wel héél laag zijn.
zaterdag 9 februari 2019 07:43
Een verstandelijke beperking kan echt heel verschillend uitwerken en mensen op heel verschillende manieren vormen en raken.
Ik heb verschillende mensen met een verstandelijke beperking in mijn leven, waaronder een familielid met het verstandelijk vermogen van ongeveer een 13-jarige en een jeugdvriendin met een IQ van 59. Beiden lijken op bepaalde vlakken heel normaal of zelfs behoorlijk intelligent, terwijl ze op andere vlakken toch heel duidelijk een afslag missen. De ene heeft geen enkel besef van diens beperking, terwijl de ander zich er juist pijnlijk van bewust is. De ene kan alleen met hulp en toezicht zelfstandig leven (oa opgelegd beschermingsbewind) terwijl de ander redelijk probleemloos zelfstandig woont, maar zich op sociaal vlak steeds weer flink in de nesten werkt. En met beiden kun je een prima gesprek “op niveau” voeren over een aantal onderwerpen die voor hen belangrijk zijn, terwijl andere onderwerpen gewoon echt niet begrepen worden.
Waar ze overigens beiden duidelijk moeite mee hebben, is met het zien van dingen in perspectief of in verband. Ze zijn erg zwart/wit in hun denken. Zo is eentje bijv erg tegen de PVV want Wilders is een enorme lul, terwijl aan de andere kant typische PVV standpunten met hart en ziel verdedigd worden. Het verband tussen die twee wordt niet gezien, doordat de hekel aan Wilders / PVV persoonlijk is en niet ingegeven wordt door enige kennis van zijn politieke agenda.
Ik heb verschillende mensen met een verstandelijke beperking in mijn leven, waaronder een familielid met het verstandelijk vermogen van ongeveer een 13-jarige en een jeugdvriendin met een IQ van 59. Beiden lijken op bepaalde vlakken heel normaal of zelfs behoorlijk intelligent, terwijl ze op andere vlakken toch heel duidelijk een afslag missen. De ene heeft geen enkel besef van diens beperking, terwijl de ander zich er juist pijnlijk van bewust is. De ene kan alleen met hulp en toezicht zelfstandig leven (oa opgelegd beschermingsbewind) terwijl de ander redelijk probleemloos zelfstandig woont, maar zich op sociaal vlak steeds weer flink in de nesten werkt. En met beiden kun je een prima gesprek “op niveau” voeren over een aantal onderwerpen die voor hen belangrijk zijn, terwijl andere onderwerpen gewoon echt niet begrepen worden.
Waar ze overigens beiden duidelijk moeite mee hebben, is met het zien van dingen in perspectief of in verband. Ze zijn erg zwart/wit in hun denken. Zo is eentje bijv erg tegen de PVV want Wilders is een enorme lul, terwijl aan de andere kant typische PVV standpunten met hart en ziel verdedigd worden. Het verband tussen die twee wordt niet gezien, doordat de hekel aan Wilders / PVV persoonlijk is en niet ingegeven wordt door enige kennis van zijn politieke agenda.
zaterdag 9 februari 2019 07:47
Er is een groot verschil tussen een iq van 40 en een iq van 65. Iemand met een iq van 40 woont niet zelfstandig en zal nauwelijks zonder toezicht zijn. Iemand met een iq van 40 zal waarschijnlijk ook niet of nauwelijks in staat zijn tot het onderhouden van persoonlijke relaties.
Ik vond dit soort vragen vrij naïef eerlijk gezegd.
zaterdag 9 februari 2019 07:47
Heb je het over het boek van Susanna Jonkers? Dat was inderdaad vrij heftig.
Voor degenen die het niet kennen:
Susanna is een normaal begaafd meisje dat opgroeit in een gezin waar de ouders, broers en zussen een verstandelijke beperking hebben. In de jaren 60 werden in Nederland verschillende 'woonscholen' opgericht: wijken waar de 'onmaatschappelijken' een soort burgerschapslessen kregen en waar ze zouden leren hoe ze zich moeten gedragen.
Enfin, Susanna woont in zo'n Woonschool en het is doffe ellende. Luizen, geweld, seksueel misbruik en criminaliteit vieren hoogtij. Als ze zo'n tien jaar is beseft Susanna dat ze slimmer is dan haar ouders. Uiteindelijk weet ze zich te ontworstelen uit het milieu waar ze in opgroeit.
't Is een vrij heftig boek waarin onder andere de familie van Susanna wordt beschreven. Impulsiviteit, weinig decorum, niet weten hoe een huishouden gerund moet worden en weinig tot niet in staat om oorzaak-gevolg van elkaar te kunnen onderscheiden komen aan bod.
zaterdag 9 februari 2019 07:49
Er is een groot verschil tussen een iq van 40 en een iq van 65. Iemand met een iq van 40 woont niet zelfstandig en zal nauwelijks zonder toezicht zijn. Iemand met een iq van 40 zal waarschijnlijk ook niet of nauwelijks in staat zijn tot het onderhouden van persoonlijke relaties.
En dat mensen met een laag iq niet standaard aan de pil zijn, betekent natuurlijk niet dat er nooit sprake is van voorbehoedsmiddelen of een beleid daaromtrent. Dat zal helemaal van de situatie en de persoon afhangen.
Ik vond dit soort vragen vrij naïef eerlijk gezegd.
zaterdag 9 februari 2019 07:58
Naief of niet, het is op zich een lastige kwestie of een persoon met lvb kinderen zou moeten kunnen krijgen of niet. Waar trek je de grens?
Ik heb ooit tijdens mijn studie orthopedagogiek een vak gevolgd over mensen met een licht verstandelijke beperking die kinderen krijgen. Nu is ieder mens anders, maar allerlei opnames zien over mensen met een lvb in combinatie met een kind was vrij pittig. Wat me is bijgebleven:
- Een moeder zag haar baby als een soort pop. Troosten deed ze niet als de baby huilde. Voor het maken van bijvoorbeeld de flesjes kwam een hulpverlener langs, want de ouders konden niet inschatten hoeveel melk de baby nodig had.
- Een gezin waar al vijf kinderen uit huis waren geplaatst, omdat de ouders totaal niet in staat waren om voor ze te zorgen. Ze gingen een zesde 'maken', want misschien mochten ze deze wel houden.
Wat mij destijds opviel:
- In alle huizen waar deze mensen woonden was het ontzettend smerig. Niet rommelig, maar gewoon goor.
- Zwart-wit denken. Enige nuance of inlevingsvermogen was er niet bij. De hulpverleners waren 'baby-jatters' bijvoorbeeld.
Ik heb ooit tijdens mijn studie orthopedagogiek een vak gevolgd over mensen met een licht verstandelijke beperking die kinderen krijgen. Nu is ieder mens anders, maar allerlei opnames zien over mensen met een lvb in combinatie met een kind was vrij pittig. Wat me is bijgebleven:
- Een moeder zag haar baby als een soort pop. Troosten deed ze niet als de baby huilde. Voor het maken van bijvoorbeeld de flesjes kwam een hulpverlener langs, want de ouders konden niet inschatten hoeveel melk de baby nodig had.
- Een gezin waar al vijf kinderen uit huis waren geplaatst, omdat de ouders totaal niet in staat waren om voor ze te zorgen. Ze gingen een zesde 'maken', want misschien mochten ze deze wel houden.
Wat mij destijds opviel:
- In alle huizen waar deze mensen woonden was het ontzettend smerig. Niet rommelig, maar gewoon goor.
- Zwart-wit denken. Enige nuance of inlevingsvermogen was er niet bij. De hulpverleners waren 'baby-jatters' bijvoorbeeld.
zaterdag 9 februari 2019 08:06
Reageer je nu op mij? Wat ik naïef vind is dat men echt geen idee lijkt hebben van het verschil van iemand met een iq van 80 en iemand met een iq van 40. En dat men lijkt te denken dat iedereen met een iq van 70 hetzelfde is. Alsof alle mensen met een iq van 110 hetzelfde functioneren.
Iemand met een iq van 70-80 met een goede uitgangssituatie en in de goede omstandigheden, kan, zeker als er geen sprake is van bijkomende problematiek, redelijk tot goed functioneren. Het ‘handicap’ zal dan waarschijnlijk in veel situaties niet eens zichtbaar zijn. Iemand met een iq van 70 kan ook talenten hebben, heel goed tekenen bijvoorbeeld of goed in sport.
Bij iemand met iq van 40 is er meestal ook zichtbaar iets aan de hand. Er is meestal niet alleen sprake van een laag iq, maar van alleelei bijkomende aandoeningen. Zo iemand kan niet zelfstandig functioneren en niet ‘normaal’ met anderen omgaan, kan hoogstwaarschijnlijk niet leren lezen en schrijven, communiceert beperkt etc. Een heel groot verschil dus.
Daarnaast is gedwongen anticonceptie nogal een issue. Dat niet weten, vind ook vrij naïef ja.
zaterdag 9 februari 2019 08:25
Ik volg je hoor. 
Ik ben het zeker met je eens dat iemand met een IQ 70 en een goede uitgangspositie een prima leven kan leiden en dat niet alle lvb'ers over een kam zijn te scheren. Net zoals niet alle hb'ers hetzelfde zijn.
De dochter van vrienden van ons heeft een IQ van 70. Ze komt heel normaal over en ze is een hartstikke leuke meid, maar je merkt wel wat 'dingetjes'. Zo is haar richtingsgevoel abominabel en heeft ze geen idee hoe ze met de bus bij school moet komen. Ook merk je dat oorzaak-gevolg lastig is (niet met een aansteker bij een ballon bijvoorbeeld) en duurt het lang voordat kennis is ingeslepen.
Ze is nu veertien en haar ouders houden hun hart vast. Ze is heel beinvloedbaar en naief, maar gelukkig heeft ze fantastische ouders die haar aan alle kanten steunen en kunnen begeleiden.
Vooralsnog is het een heerlijke meid. Ik kan ontzettend met haar lachen om dingen die zij belangrijk of leuk vindt (toneel), mijn dochter van zeven vindt haar fantastisch (dansen op K3) en ze komt er wel met wat ze ook gaat doen.
Wat ik wel heel sneu vind is dat ze zich bewust is van haar beperkingen. Ze weet dat ze een hoop niet begrijpt wat anderen wel begrijpen en daar heeft ze het moeilijk mee.
Ik ben het zeker met je eens dat iemand met een IQ 70 en een goede uitgangspositie een prima leven kan leiden en dat niet alle lvb'ers over een kam zijn te scheren. Net zoals niet alle hb'ers hetzelfde zijn.
De dochter van vrienden van ons heeft een IQ van 70. Ze komt heel normaal over en ze is een hartstikke leuke meid, maar je merkt wel wat 'dingetjes'. Zo is haar richtingsgevoel abominabel en heeft ze geen idee hoe ze met de bus bij school moet komen. Ook merk je dat oorzaak-gevolg lastig is (niet met een aansteker bij een ballon bijvoorbeeld) en duurt het lang voordat kennis is ingeslepen.
Ze is nu veertien en haar ouders houden hun hart vast. Ze is heel beinvloedbaar en naief, maar gelukkig heeft ze fantastische ouders die haar aan alle kanten steunen en kunnen begeleiden.
Vooralsnog is het een heerlijke meid. Ik kan ontzettend met haar lachen om dingen die zij belangrijk of leuk vindt (toneel), mijn dochter van zeven vindt haar fantastisch (dansen op K3) en ze komt er wel met wat ze ook gaat doen.
Wat ik wel heel sneu vind is dat ze zich bewust is van haar beperkingen. Ze weet dat ze een hoop niet begrijpt wat anderen wel begrijpen en daar heeft ze het moeilijk mee.
zaterdag 9 februari 2019 08:53
Wat een onwetendheid bij sommigen... als ik het grof mag schatten zou ik zeggen dat bij eettentjes met verst beperkten het iq al gauw 50-60 zal zijn. Mijn dochter heeft een iq van ik schat 30. (Kan niet goed gemeten worden want taakjes maken in opdracht kan ze niet goed genoeg om tot scores te komen...). Ze is nog jong. In haar klas zit denk ik geen iq hoger dan 50. Maar 30 of 50 is wel al een heel verschil. Met het niveau van mijn dochter hebben vrijwel alle kinderen ook andere problemen (ass, motorisch, prikkelverwerking, gedrag etc etc), zo ook mijn dochter. Op haar jonge leeftijd is al glashelder dat zij nooit zelfst zal wonen, maar onder permanent toezicht. Ze zal ook nooit zelfbeschikking krijgen. Op haar niveau bepalen ouders anti conceptie. 30 is echt iets heel anders dan lvb. De mensen die je bij downies en brownies ziet werken zitten er denk ik een beetje tussenin: veel beter dan 30 en in staat om onder begeleiding behoorlijk wat taken uit te voeren, te slecht om zonder begeleiding te functioneren en in die zin zullen deze mensen dus ook minder snel in situaties terecht komen zoals sadbuttrue omschrijft.
Maar ik schrijf nu heel gechargeerd en grof. Vaak speelt er veel meer dan alleen iq. En verder zijn het net normale mensen, allemaal anders.
Maar ik schrijf nu heel gechargeerd en grof. Vaak speelt er veel meer dan alleen iq. En verder zijn het net normale mensen, allemaal anders.
zaterdag 9 februari 2019 09:00
Mijn beste vriendinnetje van vroeger heeft een iq van rond de 65-70. In eerste instantie merk je niet veel aan haar, ze is sociaal, vraagt hoe het met je gaat, is rustig en vriendelijk.
Dat maakt het ook meteen heel lastig voor haar en de omgeving, ze wordt namelijk ontzettend snel overvraagd. Sommige dingen snapt en kan ze heel goed maar een simpele rekensom als 10+8 maakt haar spaans benauwd. Ze woont zelfstandig met 1 keer per week begeleiding en helpt in een zorginstelling maar kan niet zelf boodschappen doen want dat overziet ze niet.
Wat ik er vooral van heb geleerd is dat het heel moeilijk is om iets generieks te zeggen, over mensen in het algemeen maar zeker over deze doelgroep.
Dat maakt het ook meteen heel lastig voor haar en de omgeving, ze wordt namelijk ontzettend snel overvraagd. Sommige dingen snapt en kan ze heel goed maar een simpele rekensom als 10+8 maakt haar spaans benauwd. Ze woont zelfstandig met 1 keer per week begeleiding en helpt in een zorginstelling maar kan niet zelf boodschappen doen want dat overziet ze niet.
Wat ik er vooral van heb geleerd is dat het heel moeilijk is om iets generieks te zeggen, over mensen in het algemeen maar zeker over deze doelgroep.
Natte tosti..
zaterdag 9 februari 2019 09:24
Interessant om mee te lezen.
Ik heb een neef van wie ik soms denk dat hij aan de onderkant zit van een normaal IQ, of de bovengrens van licht beperkt.
Hij woont samen en heeft prima zijn zaakjes op orde, zelfs promotie gemaakt in zijn beroep. Wat dat betreft merk je niets, hele normale knul. Zijn vriendin is een slimme griet.
Het gezin waar hij uit komt is van lager niveau, werken veelal niet, verslaafd, maken domme impulsieve beslissingen. Op dat gebied is hij veruit de verstandigste. Ze houden wel allemaal van wat simpeler vermaak, kermis, tekenfilmpjes, slechte komedies. Boeken en films met wat meer verhaal zijn saai of slaan nergens op, en de aandacht erbij houden gaat niet.
Evengoed maakt hij zelf ook (zeker als hij slecht in zn vel zit) impulsieve beslissingen waarmee ie zichzelf potentieel enorm in de nesten kan werken, sociaal gezien: leugens die makkelijk achterhaald worden, beloftes maken en ze vervolgens niet nakomen (bijvoorbeeld geen drugs gebruiken omdat drugs een dealbreaker is voor vriendin. Hij doet het stiekem toch, want 'Ik vind dat leuk en wat niet weet wat niet deert'), enz.
Daarnaast merk ik dat er weinig blijft hangen van wat je hem vertelt en valt hij zelf met zijn verhalen (en hij is zijn eigen lievelings onderwerp) heel vaak in herhaling, alsof de opslag capaciteit laag is.
Ook weinig zelfinzicht en zelfkennis, hoe hij zichzelf en zijn omgeving ziet strookt vaak niet met hoe zijn omgeving het ervaart. Als je in een gesprek waarin hij boos is op iemand de andere kant belicht, lijkt er wel wat begrip te komen, maar dat is ook weer snel vergeten. Heeft hem al veel vriendschappen gekost waarbij hij ook echt niet snapt waarom anderen hem te vermoeiend vinden, heel zielig want hij bedoelt het niet slecht allemaal, maar kan niet voorbij zijn eigen behoeften kijken en dringt deze dan op aan anderen.
Klinkt zoiets bekend? Kan dat te maken hebben met algemeen niveau van denken, of zijn het meer sociaal onhandige eigenschappen?
Ik heb een neef van wie ik soms denk dat hij aan de onderkant zit van een normaal IQ, of de bovengrens van licht beperkt.
Hij woont samen en heeft prima zijn zaakjes op orde, zelfs promotie gemaakt in zijn beroep. Wat dat betreft merk je niets, hele normale knul. Zijn vriendin is een slimme griet.
Het gezin waar hij uit komt is van lager niveau, werken veelal niet, verslaafd, maken domme impulsieve beslissingen. Op dat gebied is hij veruit de verstandigste. Ze houden wel allemaal van wat simpeler vermaak, kermis, tekenfilmpjes, slechte komedies. Boeken en films met wat meer verhaal zijn saai of slaan nergens op, en de aandacht erbij houden gaat niet.
Evengoed maakt hij zelf ook (zeker als hij slecht in zn vel zit) impulsieve beslissingen waarmee ie zichzelf potentieel enorm in de nesten kan werken, sociaal gezien: leugens die makkelijk achterhaald worden, beloftes maken en ze vervolgens niet nakomen (bijvoorbeeld geen drugs gebruiken omdat drugs een dealbreaker is voor vriendin. Hij doet het stiekem toch, want 'Ik vind dat leuk en wat niet weet wat niet deert'), enz.
Daarnaast merk ik dat er weinig blijft hangen van wat je hem vertelt en valt hij zelf met zijn verhalen (en hij is zijn eigen lievelings onderwerp) heel vaak in herhaling, alsof de opslag capaciteit laag is.
Ook weinig zelfinzicht en zelfkennis, hoe hij zichzelf en zijn omgeving ziet strookt vaak niet met hoe zijn omgeving het ervaart. Als je in een gesprek waarin hij boos is op iemand de andere kant belicht, lijkt er wel wat begrip te komen, maar dat is ook weer snel vergeten. Heeft hem al veel vriendschappen gekost waarbij hij ook echt niet snapt waarom anderen hem te vermoeiend vinden, heel zielig want hij bedoelt het niet slecht allemaal, maar kan niet voorbij zijn eigen behoeften kijken en dringt deze dan op aan anderen.
Klinkt zoiets bekend? Kan dat te maken hebben met algemeen niveau van denken, of zijn het meer sociaal onhandige eigenschappen?
zaterdag 9 februari 2019 10:08
Ik ken iemand die verkondigt dat hij een IQ van meer dan 140 heeft, maar deze persoon kenmerkt zich nou ook niet bepaald door zelfkennis en zelfinzicht... Hoe hij zichzelf ziet kenmerkt zich niet door hoe zijn omgeving hem ervaart.ringaroundtherosie schreef: ↑09-02-2019 09:24Interessant om mee te lezen.
Klinkt zoiets bekend? Kan dat te maken hebben met algemeen niveau van denken, of zijn het meer sociaal onhandige eigenschappen?
Maar ik denk wel dat in het algemeen mensen met een hoger IQ verder nadenken en de gevolgen van beslissingen beter kunnen overzien. En daardoor ook betere beslissingen nemen. Over het algemeen dus, er zijn uiteraard uitzonderingen en ook hele slimme mensen doen wel eens domme dingen.
zaterdag 9 februari 2019 10:15
Volgens mij heb ik ooit een interview met haar gelezen, je verhaal komt me bekend voor.*Toos* schreef: ↑09-02-2019 07:47Heb je het over het boek van Susanna Jonkers? Dat was inderdaad vrij heftig.
Voor degenen die het niet kennen:
Susanna is een normaal begaafd meisje dat opgroeit in een gezin waar de ouders, broers en zussen een verstandelijke beperking hebben. In de jaren 60 werden in Nederland verschillende 'woonscholen' opgericht: wijken waar de 'onmaatschappelijken' een soort burgerschapslessen kregen en waar ze zouden leren hoe ze zich moeten gedragen.
Enfin, Susanna woont in zo'n Woonschool en het is doffe ellende. Luizen, geweld, seksueel misbruik en criminaliteit vieren hoogtij. Als ze zo'n tien jaar is beseft Susanna dat ze slimmer is dan haar ouders. Uiteindelijk weet ze zich te ontworstelen uit het milieu waar ze in opgroeit.
't Is een vrij heftig boek waarin onder andere de familie van Susanna wordt beschreven. Impulsiviteit, weinig decorum, niet weten hoe een huishouden gerund moet worden en weinig tot niet in staat om oorzaak-gevolg van elkaar te kunnen onderscheiden komen aan bod.
zaterdag 9 februari 2019 15:00
Je vergist je. Relaties zijn niet zoals wij die zien, maar ze hebben de wel. En verkering. En seks.SallySpectra* schreef: ↑09-02-2019 07:47Er is een groot verschil tussen een iq van 40 en een iq van 65. Iemand met een iq van 40 woont niet zelfstandig en zal nauwelijks zonder toezicht zijn. Iemand met een iq van 40 zal waarschijnlijk ook niet of nauwelijks in staat zijn tot het onderhouden van persoonlijke relaties.
Ik vond dit soort vragen vrij naïef eerlijk gezegd.
zaterdag 9 februari 2019 15:23
Een vrouw in mijn familie heeft een IQ van 49.
Ze is 40 en heeft 2 kinderen.
Als je haar ontmoet zou je nooit dat lage IQ vermoeden want ze is welbespraakt en heel sociaal.
Ze kan lezen, schrijven maar meestal schrijft ze fonetisch maar tellen kan ze helemaal niet. 8+7 bv, daar weet ze het antwoord niet op.
Toch heeft ze inmiddels 2 kinderen van 10 en 12j die wel normaal begaafd zijn.
En ze is een heel lieve moeder! Ze doet alles voor haar kinderen.
Ze krijgt wel hulp van 'begeleid wonen' (Belgie hier) , die regelen al haar betalingen en dingen waar ze het moeilijk mee heeft.
Ook dit: haar man is ook minder begaafd en heeft een IQ van 80.
Eigenlijk gaat alles goed.
Maar ze beseft WEL dat ze minder begaafd is. Dat zegt ze zelf.
Ze is 40 en heeft 2 kinderen.
Als je haar ontmoet zou je nooit dat lage IQ vermoeden want ze is welbespraakt en heel sociaal.
Ze kan lezen, schrijven maar meestal schrijft ze fonetisch maar tellen kan ze helemaal niet. 8+7 bv, daar weet ze het antwoord niet op.
Toch heeft ze inmiddels 2 kinderen van 10 en 12j die wel normaal begaafd zijn.
En ze is een heel lieve moeder! Ze doet alles voor haar kinderen.
Ze krijgt wel hulp van 'begeleid wonen' (Belgie hier) , die regelen al haar betalingen en dingen waar ze het moeilijk mee heeft.
Ook dit: haar man is ook minder begaafd en heeft een IQ van 80.
Eigenlijk gaat alles goed.
Maar ze beseft WEL dat ze minder begaafd is. Dat zegt ze zelf.
