Psyche
alle pijlers
Hoe zien mensen met een zeer laag iq de wereld
vrijdag 8 februari 2019 22:39
De laatste tijd lees ik veel over hoogbegaafden, maar de andere kant wordt erg onderbelicht. Met een vriendin ga ik soms lunchen bij een cafe voor mensen met een beperking, die daar werkzaam zijn. Naar mijn idee is dat zo rond de iq 60, ze komen over als kinderen in een volwassen lichaam. Maar wel nog alert en sociaal.
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
zondag 10 februari 2019 01:26
Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
zondag 10 februari 2019 01:26
Dat idee heerst door die programma's die Johnny de Mol heeft gemaakt. Leuk programma, maar het geeft naar mijn idee geen realistisch beeld.--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:07Ze zien alles flueriger dan de gemiddelde mens. Dat is toch alleen maar mooi dan die zuurpruimen die ik vaak tegenkom.
zondag 10 februari 2019 01:28
Ik ken dat hele programma niet. Dit is gewoon mijn mening. Ik houd van deze mensen. Ze zijn tenminste oprecht en vrolijk. Beter dan die zuurpruimen die denken dat ze de wereld bezitten.
zondag 10 februari 2019 02:03
Je hebt echt geen flauw benul.--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:26Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
zondag 10 februari 2019 03:03
Precies, het hangt niet allemaal van dat ene cijfertje af, er waren wel meer dingen loos met die vrouw waar ik over schreef.
Feit is dat die vrouw zo was, ik ga er verder niet over uitweiden, genoeg verteld me dunkt en waarom zou ik erover liegen? Het is gewoon een volwassen vrouw met het denkvermogen van een kind zoals je kunt lezen. Punt.
Best grappig inderdaad om soms uitspraken te lezen van mensen die geen notie hebben over een bepaalde situatie maar toch heel stellig antwoorden voor anderen en oordelen over situaties en mensen die ze helemaal niet kennen.
Zichzelf proberen te presenteren alsof ze best slim zijn maar al snel valt op dat er dingen niet kloppen, er iets mis is met bepaalde mensen.
Ik denk b.v. aan de mensen die hier op de kinderboerderij de boel 'runnen' (onder begeleiding).
Ze kunnen best zelf koffie zetten en een broodje kaas maken maar vraag nou niet om een broodje kaas zonder boter. Dat hoort niet! Paniek! Wat nu? Dat idee..
Als ze een vraag krijgen vaak wat vage, kinderlijke antwoorden geven om te verhullen dat ze geen flauw idee hebben... of er niet bij stilstaan dat je onmogelijk 48 uur werk in 24 uur kan doen, dat soort dingen doet ze door de mand vallen.
'Je kan je wel dommer voordoen dan je bent, maar niet slimmer' zegt mijn vader altijd. Daar heeft mijn vader gelijk in
zondag 10 februari 2019 03:13
Mooi uitgelegdmick87 schreef: ↑10-02-2019 00:30Ik weet veel over dit onderwerp, want ik ben werkzaam in de gehandicaptenzorg. Bij ons staat overigens de sociale ontwikkelingsleeftijd veel meer voorop dan het IQ. IQ zegt wat je cognitie aankan aan taken. Bijvoorbeeld: veters strikken, al dan niet lezen en schrijven, ruimtelijk inzicht etc.
Sociaal emotionele ontwikkeling gaat vooral over sociaal gedrag, de eigen identiteit in relatie met een ander, emoties etc. Er zijn verschillende ontwikkelingsfasen (google maar eens op sociaal emotionele ontwikkeling van Eriksson). Een pasgeboren baby is het laagst en heeft bijvoorbeeld nog geen enkel besef van zijn eigen ik. Zijn leven wordt vooral bepaald door lichamelijke lusten en onlusten. Een typische fase is bijvoorbeeld de peuter: steeds meer komt een kindje erachter dat hij zelf een individu is. Dit verklaart de Nee-fase. De peuter heeft net het eigen ik ontdekt en maakt dat volop kenbaar. En zo gaat de ontwikkeling verder. Kinderen worden zich steeds meer bewust van de eigen identiteit. Maar het duurt nog even voordat ze zich echt in een ander in kunnen leven. (afgelopen week nog gehoord: je geweten is pas rond je 8e helemaal ontwikkeld, tot die tijd zijn ouders/opvoeders het externe geweten van een kind).
Interessant om te weten: je sociaal emotionele ontwikkeling gaat tot ongeveer je 25e door.
Even terug op mensen met een verstandelijke beperking en hoe zij de wereld ervaren. Meestal hangt dit meer af van hoe ver de sociaal emotionele ontwikkeling is, dan van het IQ.
Wat ook heel veel voorkomt is een zgn disharmonisch profiel. Dit wil zeggen dat iemand zijn IQ en sociale emotionele ontwikkeling ver uit elkaar liggen. Iemand kan veel, maar kan niet veel aan. Hier heb ik door de jaren heen voorbeelden ten over van gezien, en dit is best problematisch. Bijvoorbeeld iemand die kan lezen en schrijven, het nieuws volgt en allerlei informatie meekrijgt. Maar op sociaal gebied misschien een peuter is van jaartje of 2. De persoon kan dat dus allemaal niet aan en kan niet met die informatie omgaan. Dit zorgt vaak voor overprikkeling/overvraging wat dan weer kan resulteren in psychische problemen.
Dit vormt best een groot probleem. Er lopen best wat mensen rond in de maatschappij die qua IQ dan wel wat lager zijn, maar niet problematisch laag. Maar daarbij wel op sociaal emotioneel gebied erg laag ontwikkeld zijn. Deze mensen praten, kunnen veel en zien er veelal normaal uit. De omgeving heeft dan vaak niets door en behandelt ze als normaal. Stel je dus voor dat zo iemand eigenlijk een peuter is, waar de omgeving als een normale volwassene mee omgaat. Of stel dat de persoon in kwestie eens boos wordt of zich voor de buitenwereld asociaal gedraagt. Heel vervelend allemaal. Maar men beseft dan vaak niet dat deze mensen er feitelijk niets aan kunnen doen. Erg lastig.
Waar ik werk wonen de clienten intern. En wij als begeleiding weten hoe iemand zijn ontwikkeling is. Toch blijft het soms lastig. Mensen die er normaal uitzien en hun woordje goed klaar hebben. Soms moet ik echt even denken aan kinderen van vriendinnen en dan weer beseffen: mijn client is sociaal emotioneel even oud. Al lijkt dat niet zo in eerste instantie.
Iemand noemde hier ook gevangenen. Het is zo dat een heel groot deel van de delinquenten een verstandelijke beperking heeft. Sociaal emotioneel zijn ze niet zo hoog. Dus ze hebben vaak geen enkel besef van het eigen gedrag en de consequenties daarvan. (bedenk je weer even dat je pas vanaf een jaar of 8 een geweten hebt) Als ze hun straf krijgen beseffen ze wel dat wat ze gedaan hebben niet juist is. Maar dat komt doordat dat tegen hen verteld wordt. Op het moment van misdrijf staan ze daar zelf niet bij stil en kunnen ze dat ook niet. Daarna zitten ze hun straf uit. En de meesten leren daar helemaal niets van. Ze hebben vaak ook niet echt het vermogen om dat te kunnen leren. En vaak wordt er misbruik van hen gemaakt.
Maar goed, om terug te komen op je vraag. Hoe beleven zij de wereld? Dit is afhankelijk van hun cognitie en sociaal emotionele ontwikkeling (maar de laatste is toch wel het belangrijkst)
zondag 10 februari 2019 07:25
Helder!mick87 schreef: ↑10-02-2019 00:30Ik weet veel over dit onderwerp, want ik ben werkzaam in de gehandicaptenzorg. Bij ons staat overigens de sociale ontwikkelingsleeftijd veel meer voorop dan het IQ. IQ zegt wat je cognitie aankan aan taken. Bijvoorbeeld: veters strikken, al dan niet lezen en schrijven, ruimtelijk inzicht etc.
Sociaal emotionele ontwikkeling gaat vooral over sociaal gedrag, de eigen identiteit in relatie met een ander, emoties etc. Er zijn verschillende ontwikkelingsfasen (google maar eens op sociaal emotionele ontwikkeling van Eriksson). Een pasgeboren baby is het laagst en heeft bijvoorbeeld nog geen enkel besef van zijn eigen ik. Zijn leven wordt vooral bepaald door lichamelijke lusten en onlusten. Een typische fase is bijvoorbeeld de peuter: steeds meer komt een kindje erachter dat hij zelf een individu is. Dit verklaart de Nee-fase. De peuter heeft net het eigen ik ontdekt en maakt dat volop kenbaar. En zo gaat de ontwikkeling verder. Kinderen worden zich steeds meer bewust van de eigen identiteit. Maar het duurt nog even voordat ze zich echt in een ander in kunnen leven. (afgelopen week nog gehoord: je geweten is pas rond je 8e helemaal ontwikkeld, tot die tijd zijn ouders/opvoeders het externe geweten van een kind).
Interessant om te weten: je sociaal emotionele ontwikkeling gaat tot ongeveer je 25e door.
Even terug op mensen met een verstandelijke beperking en hoe zij de wereld ervaren. Meestal hangt dit meer af van hoe ver de sociaal emotionele ontwikkeling is, dan van het IQ.
Wat ook heel veel voorkomt is een zgn disharmonisch profiel. Dit wil zeggen dat iemand zijn IQ en sociale emotionele ontwikkeling ver uit elkaar liggen. Iemand kan veel, maar kan niet veel aan. Hier heb ik door de jaren heen voorbeelden ten over van gezien, en dit is best problematisch. Bijvoorbeeld iemand die kan lezen en schrijven, het nieuws volgt en allerlei informatie meekrijgt. Maar op sociaal gebied misschien een peuter is van jaartje of 2. De persoon kan dat dus allemaal niet aan en kan niet met die informatie omgaan. Dit zorgt vaak voor overprikkeling/overvraging wat dan weer kan resulteren in psychische problemen.
Dit vormt best een groot probleem. Er lopen best wat mensen rond in de maatschappij die qua IQ dan wel wat lager zijn, maar niet problematisch laag. Maar daarbij wel op sociaal emotioneel gebied erg laag ontwikkeld zijn. Deze mensen praten, kunnen veel en zien er veelal normaal uit. De omgeving heeft dan vaak niets door en behandelt ze als normaal. Stel je dus voor dat zo iemand eigenlijk een peuter is, waar de omgeving als een normale volwassene mee omgaat. Of stel dat de persoon in kwestie eens boos wordt of zich voor de buitenwereld asociaal gedraagt. Heel vervelend allemaal. Maar men beseft dan vaak niet dat deze mensen er feitelijk niets aan kunnen doen. Erg lastig.
Waar ik werk wonen de clienten intern. En wij als begeleiding weten hoe iemand zijn ontwikkeling is. Toch blijft het soms lastig. Mensen die er normaal uitzien en hun woordje goed klaar hebben. Soms moet ik echt even denken aan kinderen van vriendinnen en dan weer beseffen: mijn client is sociaal emotioneel even oud. Al lijkt dat niet zo in eerste instantie.
Iemand noemde hier ook gevangenen. Het is zo dat een heel groot deel van de delinquenten een verstandelijke beperking heeft. Sociaal emotioneel zijn ze niet zo hoog. Dus ze hebben vaak geen enkel besef van het eigen gedrag en de consequenties daarvan. (bedenk je weer even dat je pas vanaf een jaar of 8 een geweten hebt) Als ze hun straf krijgen beseffen ze wel dat wat ze gedaan hebben niet juist is. Maar dat komt doordat dat tegen hen verteld wordt. Op het moment van misdrijf staan ze daar zelf niet bij stil en kunnen ze dat ook niet. Daarna zitten ze hun straf uit. En de meesten leren daar helemaal niets van. Ze hebben vaak ook niet echt het vermogen om dat te kunnen leren. En vaak wordt er misbruik van hen gemaakt.
Maar goed, om terug te komen op je vraag. Hoe beleven zij de wereld? Dit is afhankelijk van hun cognitie en sociaal emotionele ontwikkeling (maar de laatste is toch wel het belangrijkst)
Heb je ook een idee over waarom die SE-ontwikkeling is zoals hij is?
zondag 10 februari 2019 07:39
Hahaha, nou die vrouw die wij kennen is allesbehalve vrolijk en speels! Eerder zwaar negatief, voelt zich altijd achtergesteld en te pakken genomen zodra niet de hele wereld klaarstaat om haar ter wille te zijn. En dan wenst ze iemand gerust een of meer dodelijke ziektes toe, allemaal wel heel spontaan, dat dan weer wel.--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:26Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
zondag 10 februari 2019 09:06
Als moeder van een verstandelijk beperkt kind vind ik dit nog wel de meest storende reacties... he hebt echt werkelijk geen idee. Ziet alleen maar van een afstand een "gezellige downer". Je ziet niet dat mijn dochter en velen met haar 24h per dag toezicht en begeleiding nodig heeft. Geen minuut kan ze alleen zijn zonder zichzelf potentieel in gevaar te brengen. Na een gezellig uurtje de show stelen heeft ze vaak woedeuitbarstingen waar de honden geen brood van lusten. Bijt ze zichzelf en ook iedereen die op zon moment in de buurt komt. Het is niet voor niks dat we al jaren als gezin met 2 autos overal naartoe gaan.. dan heb ik het over de nachten nog niet gehad of over fysieke afwijkingen/beperkingen die vaak bij allerlei syndromen horen.. en natuurlijk: ze is de liefste, de knuffeligste, de puurste echt waar. Maar je hebt duidelijk geen idee hoe het dagelijks leven met een kind met beoerkingen er vaak uit ziet (ook hier weer: iedereen anders, maar veel ouders zullen dit beamen).--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:26Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
zondag 10 februari 2019 09:46
zondag 10 februari 2019 09:47
Oh wow, hoe krijg je het verzonnen?--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:26Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
zondag 10 februari 2019 09:48
Ja en alle downies zijn zo blij.--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:28Ik ken dat hele programma niet. Dit is gewoon mijn mening. Ik houd van deze mensen. Ze zijn tenminste oprecht en vrolijk. Beter dan die zuurpruimen die denken dat ze de wereld bezitten.
Vrouw: je hebt geen flauw benul waar je over praat.
Echt niet.
zondag 10 februari 2019 09:51
Hou toch op joh. Je hebt echt geen idee.--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:28Ik ken dat hele programma niet. Dit is gewoon mijn mening. Ik houd van deze mensen. Ze zijn tenminste oprecht en vrolijk. Beter dan die zuurpruimen die denken dat ze de wereld bezitten.
zondag 10 februari 2019 09:55
Wij hebben twee mensen met een laag iq in de supermarkt, 1 van hen een man is net een zombie, reageert nergens op en schrikt als je hem aanspreekt.
De ander is een vrouw en die is altijd aan het schelden, best intimiderend want als je een pakje boter wil en ze staat net de boter vloekend bij te vullen dat vraag je echt niet of je er even bij kunt.
Ze zitten echt in hun eigen wereld.
De ander is een vrouw en die is altijd aan het schelden, best intimiderend want als je een pakje boter wil en ze staat net de boter vloekend bij te vullen dat vraag je echt niet of je er even bij kunt.
Ze zitten echt in hun eigen wereld.
zondag 10 februari 2019 09:58
Ik hoop dat je niet serieus bent met deze opmerking--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:26Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
zondag 10 februari 2019 09:59
zondag 10 februari 2019 10:05
4
Dat heeft met de beperking te maken. Sommige mensen hebben op dat gebied niet meer capaciteiten en blijven bijvoorbeeld steken op peuterniveau.
Er zijn in de maatschappij best wel wat mensen met sociaal emotionele lagere ontwikkeling. Hele volksstammen die gewoon werken, op zichzelf wonen etc. Maar op SE-gebied misschien hooguit een jaar of 8 à 10 zijn. Deze mensen zijn vaak kwetsbaar. Al draaien ze wel gewoon mee in de maatschappij.
zondag 10 februari 2019 10:07
Wat een onzin, waar haal je het vandaan. In mijn omgeving meerdere mensen met een laag iq / geestelijke beperking. Degene die ik ken die het zwaarst beperkt is heeft geen besef (of kan dit niet uiten) van de wereld om zich heen. Hij kan niet aangeven wat hij wil en oogt alles behalve vrolijk en speels. Functioneert op het niveau van een baby van een paar maanden oud.--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:26Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
De vrouw die ik ken die alleen een laag iq heeft, rond de 65, vind dat verschrikkelijk. Zij beseft heel goed dat ze “anders” is en worstelt om hiermee om te gaan. Daarnaast wijzigen de overheids regels nogal eens. Doordat zij regelmatig herkeurd moet worden heeft ze hier ook nog eens stress door. Doordat er in het verleden wel eens bij een test een iets hoger iq uitkwam is zij bijvoorbeeld haar plek bij de sociale werkplek kwijtgeraakt. Dit is achteraf weer teruggedraaid maar ze kon niet terug naar de groep waar ze al 10 jaar zat. Daarnaast is het voor haar nog veel moeilijker om aan een huis te komen waar ze zich veilig voelt dan voor mensen zonder beperking.
Zonder uitzondering staat niemand die ik ken met een laag iq of een verstandelijke beperking zorgeloos en vrolijk in het leven.
zondag 10 februari 2019 10:25
Ik las vandaag dit bericht in de krant; een zwaar gehandicapte jongen van wie jarenlang gedacht is dat hij het ontwikkelingsniveau van een 1-jarige had. Maar in werkelijkheid had hij al die tijd een begaafd IQ, maar kon niet communiceren. Nu volgt hij lessen op MAVO-3-niveau.
https://www.ad.nl/binnenland/zwaar-geha ... a4b6c37c4/
Er zijn ook verhalen bekend van kinderen met autisme die niet kunnen praten - maar op latere leeftijd blijken via de computer toch te kunnen communiceren en zelfs hele boeken schrijven.
Dus dat is ook wel weer een les: het gegeven dat iemand niet kan praten, betekent niet altijd dat hij of zij niet slim is.
https://www.ad.nl/binnenland/zwaar-geha ... a4b6c37c4/
Er zijn ook verhalen bekend van kinderen met autisme die niet kunnen praten - maar op latere leeftijd blijken via de computer toch te kunnen communiceren en zelfs hele boeken schrijven.
Dus dat is ook wel weer een les: het gegeven dat iemand niet kan praten, betekent niet altijd dat hij of zij niet slim is.
zondag 10 februari 2019 10:34
Ik vraag mij af iemand houd die man toch in het oog als er iets mis is. Want ik heb 5 jaren met mijn vader kledingbakken leeggemaakt als vrijwilliger. En ik sprak ook niet mijn vader deed dit als mensen iets vroegen. Op school was spreken zeker zelf vragen ook een probleem als iemand mij aanspreekt gaat mijn hartslag omhoog, zelfs al zonder vragen voel ik mij oncomfortabel tussen mensen. En ook ben ik niet echt slim en zat na school al snel thuis omdat er toch verwacht word zelf hulp te roepen als er iets mis is. Maar ik denk dat iemand die zo angstig is liever een job alleen doet. Enkel is dit moeilijk als je niet slim genoeg bent. Ik vraag mij dan ook af of het voor die man niet gezonder zou zijn thuis te zitten. Want zo veel angst dat is niet goed voor de aders en sloopt je op den duur. Maar vaak hebben die mensen ook geen keus vermoed ik want werken word als gezond gezien. En normaal is dit ook zo maar in dit soort gevallen lijkt het mij toch niet zo gezond.MissMaran schreef: ↑10-02-2019 09:55Wij hebben twee mensen met een laag iq in de supermarkt, 1 van hen een man is net een zombie, reageert nergens op en schrikt als je hem aanspreekt.
De ander is een vrouw en die is altijd aan het schelden, best intimiderend want als je een pakje boter wil en ze staat net de boter vloekend bij te vullen dat vraag je echt niet of je er even bij kunt.
Ze zitten echt in hun eigen wereld.
zondag 10 februari 2019 10:40
Ja dat klopt. Bij mensen met bepaalde aandoeningen, waaronder ASS, is het iq soms moeilijk te meten.Cazandra schreef: ↑10-02-2019 10:25Ik las vandaag dit bericht in de krant; een zwaar gehandicapte jongen van wie jarenlang gedacht is dat hij het ontwikkelingsniveau van een 1-jarige had. Maar in werkelijkheid had hij al die tijd een begaafd IQ, maar kon niet communiceren. Nu volgt hij lessen op MAVO-3-niveau.
https://www.ad.nl/binnenland/zwaar-geha ... a4b6c37c4/
Er zijn ook verhalen bekend van kinderen met autisme die niet kunnen praten - maar op latere leeftijd blijken via de computer toch te kunnen communiceren en zelfs hele boeken schrijven.
Dus dat is ook wel weer een les: het gegeven dat iemand niet kan praten, betekent niet altijd dat hij of zij niet slim is.
zondag 10 februari 2019 10:44
Het valt me op dat jouw schriftelijk taalgebruik wel heel goed ontwikkeld is. Jouw Nederlands (Vlaams) is stukken beter dan het gemiddelde niveau hier op het forum.
