Psyche
alle pijlers
Hoe zien mensen met een zeer laag iq de wereld
vrijdag 8 februari 2019 22:39
De laatste tijd lees ik veel over hoogbegaafden, maar de andere kant wordt erg onderbelicht. Met een vriendin ga ik soms lunchen bij een cafe voor mensen met een beperking, die daar werkzaam zijn. Naar mijn idee is dat zo rond de iq 60, ze komen over als kinderen in een volwassen lichaam. Maar wel nog alert en sociaal.
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
zondag 10 februari 2019 10:46
Je klinkt anders hardstikke bij de tijd, hij heeft echt een heel laag iq ik denk ook niet dat hij echt snapt waar ie is, er lijkt bij hem niemand thuis, ik denk idd dat het voor hem ook niet leuk is, hij werkt wel samen met een ander en eigenlijk nooit alleen.pplakke schreef: ↑10-02-2019 10:34Ik vraag mij af iemand houd die man toch in het oog als er iets mis is. Want ik heb 5 jaren met mijn vader kledingbakken leeggemaakt als vrijwilliger. En ik sprak ook niet mijn vader deed dit als mensen iets vroegen. Op school was spreken zeker zelf vragen ook een probleem als iemand mij aanspreekt gaat mijn hartslag omhoog, zelfs al zonder vragen voel ik mij oncomfortabel tussen mensen. En ook ben ik niet echt slim en zat na school al snel thuis omdat er toch verwacht word zelf hulp te roepen als er iets mis is. Maar ik denk dat iemand die zo angstig is liever een job alleen doet. Enkel is dit moeilijk als je niet slim genoeg bent. Ik vraag mij dan ook af of het voor die man niet gezonder zou zijn thuis te zitten. Want zo veel angst dat is niet goed voor de aders en sloopt je op den duur. Maar vaak hebben die mensen ook geen keus vermoed ik want werken word als gezond gezien. En normaal is dit ook zo maar in dit soort gevallen lijkt het mij toch niet zo gezond.
En als je iets aan het personeel wil vragen dan sla je hem ook wel over want je ziet duidelijk dat je bij hem geen antwoordt krijgt.
zondag 10 februari 2019 10:52
Ik las het inderdaad ook al. Een bijzonder verhaal!
Toch vraag ik me af hoe vaak zoiets voorkomt. Veel gehandicapten gaan toch vanaf jongs af aan naar speciale opvang / scholen waarbij er met behulp van allerlei inzichten en methodes op ontwikkeling wordt getest en gestuurd. Je vraagt je af hoe ze dit dan “gemist” hebben. Misschien heeft Mick daar aan de hand van haar ervaring een mogelijke verklaring voor?
Het benadrukt wel hoe ontzettend belangrijk het is om ieder mens, en dus ook mensen met geestelijke beperkingen van alle niveaus, altijd serieus te blijven nemen en te behandelen als een volwaardig medemens met een eigen wil en eigen capaciteiten. Gelukkig is daar in de loop der jaren ook steeds meer aandacht voor gekomen. Stel je toch eens voor dat zo’n jongen - zoals dat in vroegere tijden vaak gebeurde - de hele dag bij zijn volle bewustzijn ergens in een stille kamer aan bed gekluisterd door had moeten brengen.
zondag 10 februari 2019 11:15
Wat een onzin.--Olijfje-- schreef: ↑10-02-2019 01:26Dat klopt maar een kenmerk is dat ze meestal vrolijk en speels zijn. Maar natuurlijk kennen ze ook verdriet. Maar wat mij opvalt is hoe meer iq hoe meer zorgen men zich lijkt te maken. En hoe minder iq hoe liever en spontaner en minder zorgelijk. 't zijn net kinderen.
zondag 10 februari 2019 11:18
Tegenwoordig is dat makkelijker met allerlei computerprogramma's etc.Nummer*Zoveel schreef: ↑10-02-2019 10:52Ik las het inderdaad ook al. Een bijzonder verhaal!
Toch vraag ik me af hoe vaak zoiets voorkomt. Veel gehandicapten gaan toch vanaf jongs af aan naar speciale opvang / scholen waarbij er met behulp van allerlei inzichten en methodes op ontwikkeling wordt getest en gestuurd. Je vraagt je af hoe ze dit dan “gemist” hebben. Misschien heeft Mick daar aan de hand van haar ervaring een mogelijke verklaring voor?
Het benadrukt wel hoe ontzettend belangrijk het is om ieder mens, en dus ook mensen met geestelijke beperkingen van alle niveaus, altijd serieus te blijven nemen en te behandelen als een volwaardig medemens met een eigen wil en eigen capaciteiten. Gelukkig is daar in de loop der jaren ook steeds meer aandacht voor gekomen. Stel je toch eens voor dat zo’n jongen - zoals dat in vroegere tijden vaak gebeurde - de hele dag bij zijn volle bewustzijn ergens in een stille kamer aan bed gekluisterd door had moeten brengen.
Maar als een client je geen signaal kan geven dat hij dingen begrijpt, blijft het soms erg lastig.
Ik heb veel ervaring met clienten die moeilijk dingen aan kunnen geven. Soms kun je aan de blik in hun ogen zien dat ze je begrijpen en graag terug willen communiceren. Soms lukt dit doordat je met de client kunt afspreken bv naar boven kijken is "ja" en naar beneden kijken is "nee". Er zijn nu ook steeds meer programma's waarbij ze dingen aan kunnen wijzen en gelukkig komt er steeds meer op dit gebied.
Ik werk nu met een client die vroeger wel kon praten maar daarmee gestopt is (voor ik met hem werkte) het is heel erg lastig om in te schatten wat hij wel of niet begrijpt.
zondag 10 februari 2019 11:18
Niet alleen de beperking. Ook jeugd, trauma, stimulatie, cultuur en omgeving hebben daar invloed op.mick87 schreef: ↑10-02-2019 10:054
Dat heeft met de beperking te maken. Sommige mensen hebben op dat gebied niet meer capaciteiten en blijven bijvoorbeeld steken op peuterniveau.
Er zijn in de maatschappij best wel wat mensen met sociaal emotionele lagere ontwikkeling. Hele volksstammen die gewoon werken, op zichzelf wonen etc. Maar op SE-gebied misschien hooguit een jaar of 8 à 10 zijn. Deze mensen zijn vaak kwetsbaar. Al draaien ze wel gewoon mee in de maatschappij.
zondag 10 februari 2019 11:26
Dat doet me denken aan het boek 'Ghost boy' van Martin Pistorius. Een erg indrukwekkend verhaal.Cazandra schreef: ↑10-02-2019 10:25Ik las vandaag dit bericht in de krant; een zwaar gehandicapte jongen van wie jarenlang gedacht is dat hij het ontwikkelingsniveau van een 1-jarige had. Maar in werkelijkheid had hij al die tijd een begaafd IQ, maar kon niet communiceren. Nu volgt hij lessen op MAVO-3-niveau.
https://www.ad.nl/binnenland/zwaar-geha ... a4b6c37c4/
Er zijn ook verhalen bekend van kinderen met autisme die niet kunnen praten - maar op latere leeftijd blijken via de computer toch te kunnen communiceren en zelfs hele boeken schrijven.
Dus dat is ook wel weer een les: het gegeven dat iemand niet kan praten, betekent niet altijd dat hij of zij niet slim is.
Bij sommige mensen is het IQ en SE moeilijk of niet te meten, omdat zij de test niet kunnen uitvoeren en of niet begrijpen. Bij mij op het werk zijn ook clienten bij wie we het niveau niet precies weten. Maar adhv gedrag kunnen we wel één en ander afleiden.
Wat een erg verhaal van die jongen! Ik denk dat dit komt doordat hij vanwege zijn meervoudige beperking (dus ook lichamelijke dingen zoals spasmen, moeite met bewegen etc) zich moeilijk kan uiten en daardoor tests niet of nauwelijks kan maken. En de tests veranderen ook door de tijd heen. Tegenwoordig zijn er betere en uitgebreidere tests dan pak en beet 10 à 15 jaar geleden. Ook dat is allemaal nog in ontwikkeling.
zondag 10 februari 2019 11:31
Wat naar om te lezen. De mevrouw waarover je schrijft doet dan zo haar best en wordt dan door regeltjes weer uit haar veilige omgeving gehaald.madamecannibale schreef: ↑10-02-2019 10:07
De vrouw die ik ken die alleen een laag iq heeft, rond de 65, vind dat verschrikkelijk. Zij beseft heel goed dat ze “anders” is en worstelt om hiermee om te gaan. Daarnaast wijzigen de overheids regels nogal eens. Doordat zij regelmatig herkeurd moet worden heeft ze hier ook nog eens stress door. Doordat er in het verleden wel eens bij een test een iets hoger iq uitkwam is zij bijvoorbeeld haar plek bij de sociale werkplek kwijtgeraakt. Dit is achteraf weer teruggedraaid maar ze kon niet terug naar de groep waar ze al 10 jaar zat. Daarnaast is het voor haar nog veel moeilijker om aan een huis te komen waar ze zich veilig voelt dan voor mensen zonder beperking.
zondag 10 februari 2019 11:36
Nummer*Zoveel schreef: ↑10-02-2019 10:44Het valt me op dat jouw schriftelijk taalgebruik wel heel goed ontwikkeld is. Jouw Nederlands (Vlaams) is stukken beter dan het gemiddelde niveau hier op het forum.
Schrijven duurt langer (weet wel wat ik wil schrijven maar op het woord komen komt vaak niet en moet dan soms lang denken) en ik heb ook wel hulp van de autocorrect nodig, al is het nu minder dan vlak na school. Ik zit van november op twitter en laatst volgt ICT Vacatures mij. Als ik schreef dat ik thuis zit met autisme op een reactie van iemand die een lezing over autisme slecht bevalen was. Dus op een of andere manier gaan ze er van uit dat ik mogelijk zou kunnen programmeren of zo. Maar op een of andere manier kan ik toch maar weinig onthouden. Maar wel lezen en dan op die moment een eigen reactie geven zeker geschreven. Met cijfers ben ik veel slechter, maar in het echt als ik bv. een paspoort ging halen en mijn moeder doet het gesprek. Dan vragen ze of ik wel in staat ben een handtekening te zetten. Disharmonisch intelligentieprofiel en angst en autisme kan blijkbaar vreemde dingen doen.
zondag 10 februari 2019 11:40
Dank voor jullie uitleg, Mick en Pipootje.
Ik heb zelf ooit vrijwilligerswerk gedaan bij een instelling waar ik een vrouw onder mijn hoede kreeg die volgens de begeleiders de verstandelijke vermogens van een baby van 3 maanden had. Ze kon niet praten, wel eten maar moest daarbij gevoerd worden, maakte verder weinig contact, enz. Na een paar uur voor haar zorgen (rolstoel duwen voor een wandeling, eten geven, enz) liepen we terug naar de opvang, en duwde een ander haar rolstoel. Ik liep daarom naast haar i.p.v. achter haar en praatte tegen haar. Ik vertelde wat over wat we tegen kwamen onderweg en dat ik het zo gezellig vond etc. En daarop pakte zij op een gegeven moment mijn hand vast en liet ook niet meer los. Zelfs toen we terug waren bij de opvang, wilde ze nog niet los laten. Ik vond dat zo mooi! Op haar manier maakte zij dus wel degelijk contact en met die ene hand communiceerde zij op haar manier zoveel. Het maakte echt diepe indruk op me.
Ik heb zelf ooit vrijwilligerswerk gedaan bij een instelling waar ik een vrouw onder mijn hoede kreeg die volgens de begeleiders de verstandelijke vermogens van een baby van 3 maanden had. Ze kon niet praten, wel eten maar moest daarbij gevoerd worden, maakte verder weinig contact, enz. Na een paar uur voor haar zorgen (rolstoel duwen voor een wandeling, eten geven, enz) liepen we terug naar de opvang, en duwde een ander haar rolstoel. Ik liep daarom naast haar i.p.v. achter haar en praatte tegen haar. Ik vertelde wat over wat we tegen kwamen onderweg en dat ik het zo gezellig vond etc. En daarop pakte zij op een gegeven moment mijn hand vast en liet ook niet meer los. Zelfs toen we terug waren bij de opvang, wilde ze nog niet los laten. Ik vond dat zo mooi! Op haar manier maakte zij dus wel degelijk contact en met die ene hand communiceerde zij op haar manier zoveel. Het maakte echt diepe indruk op me.
zondag 10 februari 2019 11:42
zondag 10 februari 2019 11:46
Heel goed van jou om vanalles te vertellen tegen haar. Het is echt schrijnend om te zien hoe vaak dit niet gedaan wordt omdat mensen denken dat het geen nut heeft. Bv in een restaurant aan de begeleiding vragen wat de persoon wil drinken. Vraag het eerst aan de persoon zelf. Als blijkt dat de persoon het echt niet begrijpt hoor je dat daarna wel.Nummer*Zoveel schreef: ↑10-02-2019 11:40Dank voor jullie uitleg, Mick en Pipootje.
Ik heb zelf ooit vrijwilligerswerk gedaan bij een instelling waar ik een vrouw onder mijn hoede kreeg die volgens de begeleiders de verstandelijke vermogens van een baby van 3 maanden had. Ze kon niet praten, wel eten maar moest daarbij gevoerd worden, maakte verder weinig contact, enz. Na een paar uur voor haar zorgen (rolstoel duwen voor een wandeling, eten geven, enz) liepen we terug naar de opvang, en duwde een ander haar rolstoel. Ik liep daarom naast haar i.p.v. achter haar en praatte tegen haar. Ik vertelde wat over wat we tegen kwamen onderweg en dat ik het zo gezellig vond etc. En daarop pakte zij op een gegeven moment mijn hand vast en liet ook niet meer los. Zelfs toen we terug waren bij de opvang, wilde ze nog niet los laten. Ik vond dat zo mooi! Op haar manier maakte zij dus wel degelijk contact en met die ene hand communiceerde zij op haar manier zoveel. Het maakte echt diepe indruk op me.
zondag 10 februari 2019 11:46
zondag 10 februari 2019 11:51
En toen we ergens uit eten waren, liep er een kind van een andere tafel steeds om onze tafel heen (rondjes) vlak langs de cliënten. Kind was een jaar of 8. Heel irritant dus, 1 client probeerde vervolgens dat kind te stoppen door hem voorzichtig bij zijn shirt te pakken. En wat denk je? De eigenaar van het restaurant gaf ons de schuld.
zondag 10 februari 2019 11:56
Het moet denk ik ook wel een beetje in je zitten. Ik praat ook tegen babies, dieren, enz. dus logischerwijs ook tegen mensen met een verstandelijke beperking.pipootje schreef: ↑10-02-2019 11:46Heel goed van jou om vanalles te vertellen tegen haar. Het is echt schrijnend om te zien hoe vaak dit niet gedaan wordt omdat mensen denken dat het geen nut heeft. Bv in een restaurant aan de begeleiding vragen wat de persoon wil drinken. Vraag het eerst aan de persoon zelf. Als blijkt dat de persoon het echt niet begrijpt hoor je dat daarna wel.
Maar ik kan me ook wel voorstellen dat onopgeleide mensen gewoon niet goed weten wat ze er mee aan moeten. Ernstige beperkingen kunnen best intimiderend zijn als je er nooit mee te maken hebt gehad. Ik had hierbij het “voordeel” dat ik dus een verstandelijk beperkt familielid heb.
Ik weet het niet meer precies, maar ik denk niet dat ik haar echt directe vragen zal hebben gesteld, wetende dat zij niet kan spreken. Ik zou dan eerder iets doen als tegen haar zeggen “goh, zullen we de begeleiding eens vragen wat jij nou echt lekker vindt om te drinken bij jouw pannenkoek, zodat we dat voor jou kunnen bestellen?”
zondag 10 februari 2019 11:58
Wat een nare ervaringen. Je bent als groep gewoon een goed betalende klant en mag dus ook verwachten dat je zo behandeld wordt door de restauranthouder.pipootje schreef: ↑10-02-2019 11:51En toen we ergens uit eten waren, liep er een kind van een andere tafel steeds om onze tafel heen (rondjes) vlak langs de cliënten. Kind was een jaar of 8. Heel irritant dus, 1 client probeerde vervolgens dat kind te stoppen door hem voorzichtig bij zijn shirt te pakken. En wat denk je? De eigenaar van het restaurant gaf ons de schuld.
zondag 10 februari 2019 12:04
Hoe weet je dat zij niet kan praten als je het niet eens probeert?Nummer*Zoveel schreef: ↑10-02-2019 11:56
Ik weet het niet meer precies, maar ik denk niet dat ik haar echt directe vragen zal hebben gesteld, wetende dat zij niet kan spreken.
zondag 10 februari 2019 12:41
Als duidelijk is dat ze niet voor zich zelf kan zorgen, een kind zal beschouwen als een pop dan zul je als ouder moeten beslissen om haar te laten steriliseren voordat ze 18 jaar is. Om veel ellende te voorkomen.
zondag 10 februari 2019 12:44
Kan mij er wel een voorstelling van maken, je hebt als ouder 24 uur per dag 'dienst'. Moet altijd alert zijn, en beschikbaar zijn. En altijd de zorg voor later. Diep respect voor deze ouders.snoepzak schreef: ↑10-02-2019 09:06Als moeder van een verstandelijk beperkt kind vind ik dit nog wel de meest storende reacties... he hebt echt werkelijk geen idee. Ziet alleen maar van een afstand een "gezellige downer". Je ziet niet dat mijn dochter en velen met haar 24h per dag toezicht en begeleiding nodig heeft. Geen minuut kan ze alleen zijn zonder zichzelf potentieel in gevaar te brengen. Na een gezellig uurtje de show stelen heeft ze vaak woedeuitbarstingen waar de honden geen brood van lusten. Bijt ze zichzelf en ook iedereen die op zon moment in de buurt komt. Het is niet voor niks dat we al jaren als gezin met 2 autos overal naartoe gaan.. dan heb ik het over de nachten nog niet gehad of over fysieke afwijkingen/beperkingen die vaak bij allerlei syndromen horen.. en natuurlijk: ze is de liefste, de knuffeligste, de puurste echt waar. Maar je hebt duidelijk geen idee hoe het dagelijks leven met een kind met beoerkingen er vaak uit ziet (ook hier weer: iedereen anders, maar veel ouders zullen dit beamen).
zondag 10 februari 2019 12:44
Mooi om te lezen, en lief dat je vrijwilligerswerk deed.Nummer*Zoveel schreef: ↑10-02-2019 11:40Dank voor jullie uitleg, Mick en Pipootje.
Ik heb zelf ooit vrijwilligerswerk gedaan bij een instelling waar ik een vrouw onder mijn hoede kreeg die volgens de begeleiders de verstandelijke vermogens van een baby van 3 maanden had. Ze kon niet praten, wel eten maar moest daarbij gevoerd worden, maakte verder weinig contact, enz. Na een paar uur voor haar zorgen (rolstoel duwen voor een wandeling, eten geven, enz) liepen we terug naar de opvang, en duwde een ander haar rolstoel. Ik liep daarom naast haar i.p.v. achter haar en praatte tegen haar. Ik vertelde wat over wat we tegen kwamen onderweg en dat ik het zo gezellig vond etc. En daarop pakte zij op een gegeven moment mijn hand vast en liet ook niet meer los. Zelfs toen we terug waren bij de opvang, wilde ze nog niet los laten. Ik vond dat zo mooi! Op haar manier maakte zij dus wel degelijk contact en met die ene hand communiceerde zij op haar manier zoveel. Het maakte echt diepe indruk op me.
zondag 10 februari 2019 12:44
En als het desbetreffende kind ermee instemt he?Christiana schreef: ↑10-02-2019 12:41Als duidelijk is dat ze niet voor zich zelf kan zorgen, een kind zal beschouwen als een pop dan zul je als ouder moeten beslissen om haar te laten steriliseren voordat ze 18 jaar is. Om veel ellende te voorkomen.
