Introvert? Schrijf mee!

Anoniem_210306 vrijdag 11 december 2015 10:09

Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:

- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt

- Dat ik...

Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...

Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?

Anoniem_63988565891a9 donderdag 22 november 2018 20:08

Ik heb ook nog autisme erbij. Dus wellicht dat het daar ook deels mee te maken heeft.

dagdromer1986 donderdag 22 november 2018 21:00

Nova-Q: Voor mezelf houd ik het vaak op dat ik me introvert gedraag, nog los van de vraag of ik echt introvert bén of dat het introverte gedrag (behoefte aan rust, opladen door alleen te zijn, eerder beschouwend dan een 'aanwezig' persoon) een andere oorzaak heeft. Maar ik snap ook wel dat je jezelf afvraagt waar bepaalde gedragingen/reacties bij jezelf vandaan komen. Misschien ook omdat je denkt: wat kan ik accepteren (onder het mom van: zo ben ik, dit past bij mij) en wat past niet bij mij van nature maar is zo gegroeid (daar wil je dan misschien nog aan werken)?

Anoniem_63c6752642792 vrijdag 23 november 2018 08:52

Ik kom even m'n frustratie uiten hoor. Worden jullie ook zo gek van alle uitnodigingen voor kerstborrels, teamuitjes, andere kerstactiviteiten enz enz. Gister een borrel van m'n werk waar ik niet naar toe ben geweest. 2 weken geleden een etentje van m'n werk waar ik niet naar toe ben geweest. Begin december een teamevenent van een hele dag (!). Ook afgezegd. Begin december een verjaardag waar ik dan niet onderuit kan. Komt er nu weer een mail voorbij van onze teamleidster voor een uitnodiging voor een kerstmarkt. (met als afsluiting een nadrukkelijk "het zou leuk zijn als we met zoveel mogelijk collega's gaan".
Laat me gewoon met rust! Ik wil niet, ik wil niks, ik wil gewoon met mezelf zijn en met m'n man (en zelfs die niet te veel af en toe

)
Pfff, frustratie geuit

spell68 vrijdag 23 november 2018 10:22

Nova-Q schreef: ↑
22-11-2018 19:45
Dag introverte mede-forummers!

Ik heb nog lang niet alles gelezen, maar herken me wel in veel van jullie verhalen. Ik wilde eigenlijk, vooral voor mijn zoektocht naar acceptatie van mezelf hier iets in de groep gooien...

Want ik vraag me dus oprecht af: hoe weten jullie dat waar jullie tegenaan lopen door introversie komt? Oftewel, dat introversie ten grondslag ligt aan bepaald gevoel en gedrag... Van wat ik lees zou veel toch ook kunnen komen door bijvoorbeeld hechtingsproblematiek, een angststoornis of eventueel opvoeding? Oftewel is introversie de oorzaak of misschien wel het gevolg van iets anders? Wat maakt dat jullie introversie zien als oorzaak? Hebben jullie weleens andere mogelijkheden overwogen? Wat hielp jullie bij het accepteren van jullie introversie?

Dit is absoluut geen oordeel. Meer iets waar ik zelf nog mee worstel en ik ben benieuwd naar jullie ideeen hierover!

Door de definitie van introversie toe te passen: je sociale batterij opladen door het alleen zijn. Persoonsgedrag op zich heeft daar verder weinig mee te maken. Er zijn wel wat algemene uitingen. Beter in 1 op 1 gesprekken zijn en niet van koetjes en kalfjes praat houden.

Zijdehoentje vrijdag 23 november 2018 10:55

Doubletree20 schreef: ↑
23-11-2018 08:52

Ik kom even m'n frustratie uiten hoor. Worden jullie ook zo gek van alle uitnodigingen voor kerstborrels, teamuitjes, andere kerstactiviteiten enz enz. Gister een borrel van m'n werk waar ik niet naar toe ben geweest. 2 weken geleden een etentje van m'n werk waar ik niet naar toe ben geweest. Begin december een teamevenent van een hele dag (!). Ook afgezegd. Begin december een verjaardag waar ik dan niet onderuit kan. Komt er nu weer een mail voorbij van onze teamleidster voor een uitnodiging voor een kerstmarkt. (met als afsluiting een nadrukkelijk "het zou leuk zijn als we met zoveel mogelijk collega's gaan".
Laat me gewoon met rust! Ik wil niet, ik wil niks, ik wil gewoon met mezelf zijn en met m'n man (en zelfs die niet te veel af en toe )
Pfff, frustratie geuit

Tot aan een paar jaar geleden kreeg ik ook weet ik het hoeveel uitnodigingen voor rond de feestdagen. Inclusief de feestdagen zelf met en verjaardagen van familie, hadden we (gemiddeld gezien) bijna elke twee dagen wel wat, maar het waren vooral de feestjes, borrels en uitjes en zo van het werk en van man z'n werk die zoveel beslag legden op onze tijd en energie. Nou zijn in mijn familie ook wel wat jarigen en daar kom je niet altijd onderuit (wil ik ook niet).

Ik ben toen, ook in overleg met man, enorm gaan schrappen. In het begin leverde dat best wel wat weerstand op in mijn omgeving, maar als je het uitlegt snappen de meesten het wel. Vooral werkgerelateerde feestjes willen ze zoveel mogelijk collega's erbij hebben. Maar het 'schreeuwerige' van bepaalde uitnodigingen staat me tegen. 'Het zou zo fijn zijn als er zo veel mogelijk mensen bij zijn'. Ik merk dat ik daar kriegelig van word. Ik hou al niet van drukte en als er dan ook nog eens druk op staat om te komen, dan heb ik alleen nog maar meer behoefte aan alleen zijn, thuis zijn en vooral niet naar het betreffende feestje te gaan.

In this mad house we must all survive

hondenmens vrijdag 23 november 2018 14:01

Doubletree20 schreef: ↑
23-11-2018 08:52

Ik kom even m'n frustratie uiten hoor. Worden jullie ook zo gek van alle uitnodigingen voor kerstborrels, teamuitjes, andere kerstactiviteiten enz enz. Gister een borrel van m'n werk waar ik niet naar toe ben geweest. 2 weken geleden een etentje van m'n werk waar ik niet naar toe ben geweest. Begin december een teamevenent van een hele dag (!). Ook afgezegd. Begin december een verjaardag waar ik dan niet onderuit kan. Komt er nu weer een mail voorbij van onze teamleidster voor een uitnodiging voor een kerstmarkt. (met als afsluiting een nadrukkelijk "het zou leuk zijn als we met zoveel mogelijk collega's gaan".
Laat me gewoon met rust! Ik wil niet, ik wil niks, ik wil gewoon met mezelf zijn en met m'n man (en zelfs die niet te veel af en toe )
Pfff, frustratie geuit

Op mijn werk is ook de Kerstlunch uitnodiging al gekomen. Ik ga er niet naartoe, ben nog nooit geweest. Geen spijt van. Maar verder nog niks gehoord van familie wat we gaan doen met Kerst. Ik ga altijd naar mijn moeder en stiefvader. Vorig jaar op Kerstavond kwam ook mijn ene stiefzus met aanhang naar hen. Toen heb ik afgezegd. Dat vind ik te druk.

Anoniem_369996 zaterdag 24 november 2018 15:19

Nova-Q schreef: ↑
22-11-2018 19:45
Dag introverte mede-forummers!

Ik heb nog lang niet alles gelezen, maar herken me wel in veel van jullie verhalen. Ik wilde eigenlijk, vooral voor mijn zoektocht naar acceptatie van mezelf hier iets in de groep gooien...

Want ik vraag me dus oprecht af: hoe weten jullie dat waar jullie tegenaan lopen door introversie komt? Oftewel, dat introversie ten grondslag ligt aan bepaald gevoel en gedrag... Van wat ik lees zou veel toch ook kunnen komen door bijvoorbeeld hechtingsproblematiek, een angststoornis of eventueel opvoeding? Oftewel is introversie de oorzaak of misschien wel het gevolg van iets anders? Wat maakt dat jullie introversie zien als oorzaak? Hebben jullie weleens andere mogelijkheden overwogen? Wat hielp jullie bij het accepteren van jullie introversie?

Dit is absoluut geen oordeel. Meer iets waar ik zelf nog mee worstel en ik ben benieuwd naar jullie ideeen hierover!

Ik vind het wel een goede vraag. Ik denk dat het ook heel erg lastig is om er een antwoord op te geven,omdat verschillende dingen ook heel erg met elkaar samenhangen en elkaar kunnen versterken. Maar maakt het echt uit denk je?

Anoniem_369996 zaterdag 24 november 2018 15:21

Hier valt het dit jaar nog reuze mee eigenlijk. Ik krijg pas de kriebels op het moment dat het echt zo ver is

Dus op dit moment voelt alles nog ver weg en heb ik er geen last van

dagdromer1986 maandag 26 november 2018 00:32

Ik vroeg me af waarom sociale contacten me vaak zoveel energie kosten en waarom ik er vaak geen zin in heb. Kwam uit op: ik ben eigenlijk alleen bij mijn gezin echt mezelf. Als ik bij hen ben, ben ik eerlijk over hoe ik me voel (of dat nou goed is of minder goed) en zonder ik me ook wel af als ik er behoefte aan heb. In andere gezelschappen doe ik dat niet en dat kost energie. Herkenbaar?

Anoniem_356192 donderdag 29 november 2018 14:43

dagdromer1986 schreef: ↑
26-11-2018 00:32
Ik vroeg me af waarom sociale contacten me vaak zoveel energie kosten en waarom ik er vaak geen zin in heb. Kwam uit op: ik ben eigenlijk alleen bij mijn gezin echt mezelf. Als ik bij hen ben, ben ik eerlijk over hoe ik me voel (of dat nou goed is of minder goed) en zonder ik me ook wel af als ik er behoefte aan heb. In andere gezelschappen doe ik dat niet en dat kost energie. Herkenbaar?

Superherkenbaar. Als ik bijvoorbeeld met mijn schoonouders ben heb ik het gevoel dat ik constant een masker op heb en me sociaal wenselijk en nep gedraag (nou ja, dat gevoel heb ik niet, dat is ook echt zo).
Ik vind dat zó vervelend en fake.

Laat ik maar eerlijk zijn, ik ben gewoon niet zo'n heel leuk mens. Ik klaag veel, hou niet van mensen, ben niet sociaal. Maarja, daar kan je (zeker bij je schoonouders) niet mee aankomen natuurlijk.

Daarnaast vermoed ik dat ik een lichte vorm van autisme heb en dat sowieso al mijn sociale gedrag is aangeleerd en afgekeken (je leest veel dat vrouwen daar beter in zijn dan mannen).

hondenmens donderdag 29 november 2018 18:01

Ik heb geen relatie o.a. omdat het hebben van schoonfamilie me afschrikt. Vind het al irritant als ik een uitnodiging krijg van de familie van mijn stiefvader. Daar heb ik ook nooit zin. Hoewel ik de feestjes van jongste stiefzus niet echt vervelend vind. Ze serveert altijd lekkere dingen. Maar boeiend vind ik hun gepraat niet. Na hooguit 2 uur ga ik weer weg.

eend1993 vrijdag 7 december 2018 10:32

Ik dacht er al heel lang aan om hier ook nog eens te schrijven (heb ik in het verleden al gedaan), maar omdat het openbaar is schrok het mij een beetje af. Nu, in ieder geval woon ik niet in Nederland, dus de kans dat ik herkend wordt is natuurlijk kleiner.

Sinds mijn relatie met een extravert (jawel) iemand merk ik alleen nog maar meer hoe introvert ik zelf eigenlijk ben. Alsof mijn vriend mij een spiegel voorhoudt. Ik zal hier hopelijk weer begeleiding voor kunnen krijgen, maar er zijn wachtlijsten en voor privé-therapie heb ik geen geld en dan moet het nog een goede therapeute zijn. (Ben een tijdje naar zo iemand geweest, maar de klik was er niet en ze had nog niet zoveel ervaring. Dat kan/mag natuurlijk, maar in mijn geval heb ik liever iemand die meer ervaren is. Ondertussen weggegooid geld.)

Vooral als we in gezelschap zijn (eigen familie incluis) voel ik mij vaak een saai mens aan zijn zij omdat er meer aandacht naar hem gaat doordat hij meer te vertellen heeft en dan zit ik er maar een beetje bij. Ik moet ook vertalen voor hem omdat hij nog niet goed Nederlands spreekt (Engels ook niet) en soms voel ik mij meer een vertaler dan gezelschap.

Ik heb dit vooral bij mijn vader en stiefmoeder. Zij zijn nochtans ook totaal niet extravert, maar wel levensgenieters en zo is mijn vriend ook (ik totaal niet, heel nuchter, realistisch en snel bezorgd, meer zoals m'n moeder) en dan voel ik zelfs dat ik er niet bij pas. Vervelend natuurlijk om zoiets met je eigen familie te hebben. De drempel om erover te praten met mijn vader vind ik ook heel hoog. Ik heb al niet zoveel contact met hem en als ik het heb weet ik vaak niet goed wat zeggen, vooral telefonisch. Met stiefmoeder zou dat al iets beter gaan, maar doordat zij is zoals mijn vader heb ik het idee dat ze het ook niet bepaald begrijpt. Soms lijkt het zelfs alsof ze mij op een indirecte manier duidelijk probeert te maken dat ik minder angstig moet zijn en minder moet nadenken en zo. Ik weet wel dat het goed bedoeld is en uiteindelijk heeft ze gelijk, maar aan de andere kant denk ik: ik ben zo, laat mij mezelf zijn.
Het is een tweestrijd, omdat ik uiteindelijk ook wel weet dat ik het mezelf moeilijker maak op deze manier. (Is misschien een beetje offtopic, omdat nuchter en bezorgd zijn niet noodzakelijk eigenschappen van een introvert hoeven te zijn, toch?)

Gelieve niet te quoten.

Anoniem_63a904d38f0f6 maandag 10 december 2018 22:38

Een voordeel van eenzaam zijn en/of weinig contacten hebben is wel dat je maar weinig kerstkaarten hoeft te schrijven en dan eventueel ook de tijd en inspiratie hebt om in iedere kaart wat persoonlijks te zetten.

Anoniem_248825 dinsdag 11 december 2018 16:00

Ik heb enorm veel moeite met de feestdagen. De drukte, verplichte samenzijn. Gatverdamme...
Ik vier al vrij simpel de Kerst om het tot een haalbaar niveau te beperken.
Ik kan het me niet voorstellen om helemaal uit te pakken en daarna nog enigszins Oud en Nieuwe te overleven.

Hoe overleven jullie de feestdagen?

hondenmens dinsdag 11 december 2018 16:41

Ik schrijf zo weinig mogelijk zelf in Kerstkaarten. Dit omdat ik een slecht handschrift heb. Meestal doe ik een foto van mijn hondjes met een Kerstwens erin.

Anoniem_63a904d38f0f6 dinsdag 11 december 2018 17:12

Hoeveel kerstkaarten versturen en ontvangen jullie doorgaans?

Anoniem_63988565891a9 dinsdag 11 december 2018 17:15

Ik ga er dit jaar wel versturen. Ik was het eigenlijk niet echt van plan maar samen met wat forummers uit een ander topic, sturen we kaarten naar elkaar. Was eigenlijk een spontaan idee, dus dat is dan wel leuk.

Ik stuur er zelf rond de 20. Meestal krijg ik er tussen de 20 en 30.

Anoniem_44014 dinsdag 11 december 2018 20:12

Ik stuur al jaren geen kerstkaarten meer en krijg er toch meestal nog een stuk of 2. (maar dat heeft er misschien ook mee te maken dat ik al jaren aan het revalideren ben na een hersenbloeding)

Ik heb ook een ontzettende hekel aan al die kerstverplichtingen. Ik doe het echt voor mijn ouders en schoonouders, waarvoor het heel belangrijk is. Ze zijn allemaal zeventigers en ieder jaar kan het laatste zijn. Revalideren is gewoon keihard werken en niet iedere dag een record vestigen. Ik maak niet zoveel mee om over te praten en de rest vindt dat lastig en gaat voor mijn geval ontzettend lopen trekken.

Ik het het gevoel dat mijn introversie mijn herstel ook bemoeilijkt, omdat ik overal over nadenk. Ik kom er nu ook pas achter hoe zenuwachtig en ongelukkig ik heel mijn leven al ben. (ben nu 45). Maar toen ik jaren geleden verliefd was en een kilo of 10 verloor, werd ik een stuk zelfverzekerder en daarmee ook iets extraverter. Ik stapte makkelijker op andere mensen af en was minder bang om afgewezen te worden dan nu.

Anoniem_176540 zaterdag 22 december 2018 19:42

Hoi, wat een herkenning hier.
1 op 1 contact gaat goed maar groepen niks ik graag.
Ik ben hsp en introvert in groepen. Is gevoeligheid ook iets wat introverte mensen vaak hebben? Denk dat veel mensen mij niet introvert vinden overkomen. Heb altijd veel stress voor sociale uitjes. Herkenbaar?

Anoniem_176540 zaterdag 22 december 2018 19:44

dropje1979 schreef: ↑
22-12-2018 19:42
Hoi, wat een herkenning hier.
1 op 1 contact gaat goed maar groepen mijd ik graag.
Ik ben hsp en introvert in groepen. Is gevoeligheid ook iets wat introverte mensen vaak hebben? Denk dat veel mensen mij niet introvert vinden overkomen. Heb altijd veel stress voor sociale uitjes. Herkenbaar?

Anoniem_176540 zaterdag 22 december 2018 20:00

dagdromer1986 schreef: ↑
26-11-2018 00:32
Ik vroeg me af waarom sociale contacten me vaak zoveel energie kosten en waarom ik er vaak geen zin in heb. Kwam uit op: ik ben eigenlijk alleen bij mijn gezin echt mezelf. Als ik bij hen ben, ben ik eerlijk over hoe ik me voel (of dat nou goed is of minder goed) en zonder ik me ook wel af als ik er behoefte aan heb. In andere gezelschappen doe ik dat niet en dat kost energie. Herkenbaar?

ENORM!!!! Ik ben echt mezelf bij mijn man. Verder nergens

Anoniem_369996 zaterdag 22 december 2018 20:04

Ik stuur geen kerstkaarten en ontvang ook bijna geen kerstkaarten. Ik heb er heel weinig mee eerlijk gezegd. Maar ik merk sowieso dat steeds mindermensen kerstkaarten sturen, mijn ouders krijgen er ook steeds minder, bijvoorbeeld. is toch eigenlijk ook belahcelijk, het kost geld, tijd, bomen enz.... En waarvoor? Om mensen die je verder nooit spreekt fijne feestdagen te wensen??

Anoniem_63988565891a9 zondag 23 december 2018 09:38

Tot nu toe heb ik ook veel minder kaarten gekregen. Ik krijg wel veel berichten op facebook en whatsapp waarin ze me fijne dagen wensen.
Jammer, zelfs van mensen die echt al jaren kerstkaarten sturen. Ik vind het zelf ook leuk om ze te sturen.

eend1993 zondag 23 december 2018 16:04

In tegenstelling tot jullie heb ik niet zo heel veel moeite met Kerst. Misschien omdat ik mijn familie al niet zo vaak zie (andere provincie). Ik vind de sfeer ook wel leuk, samen zijn met de familie en de kerstversiering. Het mag alleen niet té lang duren, want dan wordt ik slaperig (laat staan als ik alcohol drink, daarom drink ik die bijna nooit) en heb ik weer wat behoefte aan alleen zijn en zo.
Dit jaar heb ik geen Kerstkaarten gestuurd en geen cadeautjes, al ligt dat aan financiële omstandigheden. Ik vind het stiekem wel handig, want dat is iets minder om aan te denken.
Hebben jullie dat ook dat je het gevoel hebt dat je snel overspoeld bent en het idee dat je aan veel zaken moet denken (algemeen)?

eend1993 zondag 23 december 2018 16:07

dropje1979 schreef: ↑
22-12-2018 19:42
Hoi, wat een herkenning hier.
1 op 1 contact gaat goed maar groepen niks ik graag.
Ik ben hsp en introvert in groepen. Is gevoeligheid ook iets wat introverte mensen vaak hebben? Denk dat veel mensen mij niet introvert vinden overkomen. Heb altijd veel stress voor sociale uitjes. Herkenbaar?

Zeer herkenbaar. Of ik zou me veilig moeten voelen in de groep, dan zeg ik al wel meer. (Sociale fobie speelt hier ook wel.) Zeker als het om onderwerpen gaat waar ik over kan meepraten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Introvert? Schrijf mee!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.