Introvert? Schrijf mee!

11-12-2015 10:09 3007 berichten
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:



- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt

- Dat ik...



Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...



Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
Alle reacties Link kopieren
quote:ikbenik schreef op 11 december 2015 @ 13:11:

[...]



Ja, dat is lief bedoeld, maar helemaal vanuit háár standpunt bekeken. Ze denkt dan wrs van: Pimpom doet vaak dingen alleen---> alleen voelt voor mij eenzaam en vervelend----> Pimpom voelt zich vast eenzaam en vervelend---> oplossing "ik-ga-haar-helpen"



Terwijl het even zorgen voor een momentje alleen-zijn juist geen probleem is, maar jouw oplossing.



Precies dat!



Zij is echt extrovert, geniet van veel mensen om haar heen en snapt dat lekker-momentje-alleen niet zo.
"I love not Man the less, but Nature more..."
quote:Snorhaar schreef op 11 december 2015 @ 14:51:

Wat ik van mezelf heel lastig vind, is dat ik én introvert én ochtendmens ben en feestjes altijd 's avonds zijn Bij mij is rond 10 uur 's avonds de koek gewoon op en terwijl iedereen steeds gezelliger lijkt te worden, sta ik half in slaap te vallen en wil mij echt geen gespreksthema meer te binnen schieten.O jaaa, dat heb ik ook! Het liefst ga ik om 22.00 uur naar bed (lekker met een boek). Dus ja, het gemiddelde feestje is bij mij inderdaad ook nog een aanslag op mijn bioritme
Alle reacties Link kopieren
Allemaal heerlijk herkenbaar...

't Heeft heel wat jaartjes geduurd eer ik mezelf accepteerde. Ik had het idee dat, als ik gewoon mezelf was, mensen me asociaal en ongezellig zouden vinden. Nou heb ik zoiets van, als er mensen zijn die dat vinden, dat is dat maar zo.

Ik ben niet goed in het entertainen van groepen, maar ik kan thuis met de kinderen wel af en toe lekker gek doen.

Ik krijg inderdaad energie van alleen zijn. Drukke feestjes, wilde attracties, luide muziek, veel gepraat en drukdoenerij, dronken mensen,... allemaal niet aan mij besteed. Geef mij maar een spinnende kat op m'n schoot.
Alle reacties Link kopieren
Oh ja, en avondactiviteiten, daar ben ik inderdaad ook niet voor te vinden. Gewoon lekker bankhangen, boekje lezen, TV kijken, da's voor mij de ideale avond. Als er 's avonds nog feestjes, vergaderingen of wat dan ook op het programma staan, draait mijn hoofd helemaal dol en kan ik nadien niet slapen.
Alle reacties Link kopieren
Wat heerlijk herkenbaar! Ik ben van nature sociaal en spontaan, het heeft bij mij dan ook heel lang geduurd voordat ik er achter kwam dat ik introvert was. Ik werkte vroeger in de reclame waarin iedereen altijd spannende dingen deed in het weekend. Als ik dan vertelde dat ik niets had gedaan, dan geloofde ze me gewoon niet haha. Ik moest in het weekend ook echt bijkomen van het werk. Ik kan een gesprekop gang brengen, maar daarna moet het wel meer de verdieping in gaan anders vind ik het doodvermoeiend en word ik stiller en stiller. In groepen kan ik zelfs zo moe worden, dat ik al helemaal geen woorden meer kan vinden. Ik ga dan ook heel snel weg, gelukkig weten de meeste vrienden dit inmiddels en zijn ze niet anders gewend. Daarna heb ik ook heel lang nodig om op te laden en dit lukt alleen door alleen te zijn. Vroeger was ik heel bang dat ik mensen me ongezellig en saai zouden vinden. Oke dat heb ik nog wel een beetje



Het gekke is dat ik soms wel helemaal kan opladen door een spontaan vrolijk praatje van 2 of 3 zinnen zonder totaal enige diepgang met een vreemde in de supermarkt of op straat. Dat heb ik nog niet helemaal kunnen plaatsen. Herkent iemand dat?
quote:frisselucht schreef op 11 december 2015 @ 19:20:

Wat heerlijk herkenbaar! Ik ben van nature sociaal en spontaan, het heeft bij mij dan ook heel lang geduurd voordat ik er achter kwam dat ik introvert was. Ik werkte vroeger in de reclame waarin iedereen altijd spannende dingen deed in het weekend. Als ik dan vertelde dat ik niets had gedaan, dan geloofde ze me gewoon niet haha. Ik moest in het weekend ook echt bijkomen van het werk. Ik kan een gesprekop gang brengen, maar daarna moet het wel meer de verdieping in gaan anders vind ik het doodvermoeiend en word ik stiller en stiller. In groepen kan ik zelfs zo moe worden, dat ik al helemaal geen woorden meer kan vinden. Ik ga dan ook heel snel weg, gelukkig weten de meeste vrienden dit inmiddels en zijn ze niet anders gewend. Daarna heb ik ook heel lang nodig om op te laden en dit lukt alleen door alleen te zijn. Vroeger was ik heel bang dat ik mensen me ongezellig en saai zouden vinden. Oke dat heb ik nog wel een beetje



Het gekke is dat ik soms wel helemaal kan opladen door een spontaan vrolijk praatje van 2 of 3 zinnen zonder totaal enige diepgang met een vreemde in de supermarkt of op straat. Dat heb ik nog niet helemaal kunnen plaatsen. Herkent iemand dat?



Ja dat laatste herken ik heel erg. Maar dat is weer de "hoe introvert ben ik?"-vraag. Ik herken veel dingen hier, maar ik kan idd ook echt opleven als ik even een spontaan gesprekje heb met een vreemde. Dat je introvert bent betekent echt niet dat je niet sociaal bent, ik ben heel sociaal. Het betekent alleen dat je wat meer Me-time nodig hebt om op te laden, waar extraverte mensen juist veel mensen om hen heen nodig hebben.



Vind het trouwens wel jammer dat introverte mensen gezien worden als niet-sociaale, saaie grijze muizen. Dat is echt een hele erge misplaatste opvatting die vaak niet klopt.
Alle reacties Link kopieren
Ja hoor, ik vind contact ook leuk, maar het moet wel léuk contact zijn. En dat mag best een grapje of 2 zinnen kletsen bij de bakker zijn. Maar graag ongedwongen Volgens mij bestaan er ook veel misverstanden over introvert/extravert. Verlegen, stil of introvert is gewoon niet hetzelfde.



Ik merk heel sterk dat hoe groter de groep is, hoe stiller ik word. Dat gaat helemaal automatisch en vanzelf, ik kan dat echt niet veranderen. Ik heb ook geen flauw idee hoe dat in zijn werk gaat, dat mensen energie krijgen van drukte, lawaai en veel mensen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben inderdaad ook heel sociaal. Pommiaan, je hebt gelijk het gaat om het opladen met me-time en waarschijnlijk worden wij veel sneller moe in gezelschap met anderen. Ik moet wel zeggen, dat het me in de ene groep veel beter afgaat dan in de andere groep. Bij sommige mensen voel ik me gewoon prettiger, maar dat is ook wel normaal denk ik en geldt waarschijnlijk voor iedereen.



Inderdaad heel jammer dat extraversie als de norm wordt beschouwd, we zijn helaas in de minderheid :( En terwijl we ook echt goede kwaliteiten hebben.
quote:pommiaan schreef op 11 december 2015 @ 19:34:

[...]





Ja dat laatste herken ik heel erg. Maar dat is weer de "hoe introvert ben ik?"-vraag. Ik herken veel dingen hier, maar ik kan idd ook echt opleven als ik even een spontaan gesprekje heb met een vreemde. Dat je introvert bent betekent echt niet dat je niet sociaal bent, ik ben heel sociaal. Het betekent alleen dat je wat meer Me-time nodig hebt om op te laden, waar extraverte mensen juist veel mensen om hen heen nodig hebben.



Vind het trouwens wel jammer dat introverte mensen gezien worden als niet-sociaale, saaie grijze muizen. Dat is echt een hele erge misplaatste opvatting die vaak niet klopt.

Veel dingen herken ik wel maar veel ook niet.

Ik schrik niet van telefoontjes omdat de verantwoordelijkheid voor een goed gesprek dan bij de beller ligt!

Ik zie wel tegen het maken van afspraken op omdat ik niet over koetjes en kalfjes kan praten, het moet wel ergens over gaan. Als er dan geen gezamenlijke interesse is dan wordt het al gauw heel stil.



Ik vind het daarentegen juist gezellig op feestjes maar feestjes zijn geen 'must' om het gezellig te hebben. Als het over koetjes en kalfjes gaat dan doe ik niet mee met het gesprek. Ik snap ook niet hoe zo'n groepsgesprek werkt, waar de één nog harder over de ander heen schreeuwt, het lijkt wel een wedstrijd elkaar-in-de-rede-vallen. Zolang ik alleen maar hoef te luisteren dan vind ik het prima.



Verder ben ik heel zuinig met mijn vrije tijd. Afspraken met vrienden of familie beknotten mijn vrijheid, hoe gezellig ik het ook vind. Ondanks dit alles maak ik heel makkelijk vrienden, maar die vriendschappen laat ik vaak bewust verwateren. Het voelt alsof ze te veel van mijn tijd opslokken. Mijn tijd is voor mij en mijn gezin.
Alle reacties Link kopieren
FF tvp want ik moet de deur uit, maar wil later graag mee'praten'
quote:frisselucht schreef op 11 december 2015 @ 19:58:

Inderdaad heel jammer dat extraversie als de norm wordt beschouwd, we zijn helaas in de minderheid :(

Ik vind dat ook lastig en tegelijkertijd hou ik het zelf in stand. Want als iemand vraagt of ik morgenavond mee ga naar een of ander event, dan ben ik geneigd om een smoes te verzinnen in plaats van te zeggen dat ik me verheugd had op een avond alleen thuis. Gewoon omdat ik bang ben dat het niet of verkeerd begrepen wordt als ik een eerlijk antwoord geef.



P.S: Bij die paar goede vrienden die ik heb zeg ik dit gelukkig meestal wel eerlijk hoor!
Een van de weinige adviezen van mijn vader waarmee ik het achteraf gezien niet eens ben is: je moet je (als introvert) openstellen, je moet altijd met wat kant en klare grapjes in je achterhoofd naar een feestje gaan etc.



Ik ben wie ik ben. Ik ga niet doen alsof ik extravert ben. Mensen nemen me toch zoals ik ben.
Volgens mij doen wij introverten dat in het dagelijks leven al veel te veel: spelen dat we een extravert zijn...
Veel herkenning, ik heb vroeger altijd gedacht dat ik gewoon heel verlegen was, maar nu weet ik dat ik introvert ben. Met spreken voor grote groepen en presenteren heb ik geen moeite, dat vinden mensen soms apart, maar dan heb ik veel meer de touwtjes in handen en is er minder directe interactie. Ik vind dat ook echt leuk om te doen. Ik kan heel sociaal doen, maar het vreet energie.
https://www.ted.com/talks/susan_cain_th ... introverts



Was deze al voorbij gekomen?

De wereld kan niet zonder introverte mensen.

Wees trots op jezelf

(en lees haar boek!)
Alle reacties Link kopieren
quote:Rasa* schreef op 11 december 2015 @ 20:38:

[...]



Ik vind dat ook lastig en tegelijkertijd hou ik het zelf in stand. Want als iemand vraagt of ik morgenavond mee ga naar een of ander event, dan ben ik geneigd om een smoes te verzinnen in plaats van te zeggen dat ik me verheugd had op een avond alleen thuis. Gewoon omdat ik bang ben dat het niet of verkeerd begrepen wordt als ik een eerlijk antwoord geef.



P.S: Bij die paar goede vrienden die ik heb zeg ik dit gelukkig meestal wel eerlijk hoor!



Ja, dit ken ik ook al te goed.

Maar als iemand vraagt om morgen naar een concert te gaan van een band die ik heel goed vind dan ga ik wel mee. Iedereen komt voor die band en richt zijn of haar aandacht daarop en niet op mij of op een groep andere mensen.



Ik heb overigens geen idee of introvert zijn erfelijk is, maar mijn moeder had het ook. Mensenschuw noemde men haar.
Alle reacties Link kopieren
Zo herkenbaar dit! Alhoewel ik feestjes niet zo erg vind, zolang ik maar lekker naar gesprekken van andere kan luisteren dan dat ik meepraat Oh en dat balen als iemand ook op dezelfde route terug naar huis moet. pfff ik heb echt soms een omweg gemaakt, om er voor te zorgen dat ik lekker alleen kan reizen na een lange dag.
Waar heeft jouw kind toch last van? Vroeg zo ongeveer iedereen. Maar man en ik begrijpen het wel, die drukte, dat onvoorspelbare kindje, iets dat ze eng vind, te veel herrie ergens. Zou ze zo verlegen zijn? Nee, echt verlegen is ze niet. Tot mijn vriendinnen me er op wezen dat ze gewoon introvert is. Ahaaa. Hoe meer ik er over lees, hoe meer ik zeker weet dat dat er is. En dat ik er ook veel kenmerken van heb en mijn man ook. Maar ook een heel stel niet.



Mobiele nummer geven we beide nooit af (ik lieg zelfs wel eens dat ik geen mobiel heb :-)) want misschien wordt je dan wel gebeld! Hier lees ik voor het eerst dat er meer mensen zijn die hun nummer niet geven

Grote groepen met feestjes, neu, mogen we ook de dag er na komen, dan spreken we de jarige ook echt.

Kringfeestjes: horror! Gaan we in principe niet heen. En als het echt moetmoetmoet help ik altijd in de keuken. Als ik een taak heb vind ik het allemaal prima. Ik hoef dan ook niet zo nodig alleen in de keuken te zijn, maar als je langsloopt met een schaal hapjes hoef je in elk geval niet een gesprek te initieren met de persoon naast je die je niet kent.

Op zich kan ik best tegen herrie, in een zwembad ofzo, of een dansfeest dat ik leuk vind. Maar herrie om de herrie (vuurwerk?) of mensen die altijd maar zo hard praten dat vind ik hopeloos vermoeiend.

Opbellen kan ik ook vreselijk tegenop zien. Ik mail altijd



Verder kan ik me wel echt verheugen op gezellige dingen in groepjes, maar dan wil ik wel leuke mensen hebben, met interessante gesprekken enzo. Groepen waarin ik me thuis voel, mensen met wie ik echt lol heb.



Deze strip is het helemaal:

www.fastcocreate.com/1683 ... racting-with-an-introvert
quote:aaaanne schreef op 11 december 2015 @ 22:01:

(.....)



Deze strip is het helemaal:

www.fastcocreate.com/1683 ... racting-with-an-introvert



Dat plaatje van dat poppetje die met zijn arm in de bal probeert te grijpen .



Mooi plaatje, hij klopt inderdaad best wel.
Ik heb gisteravond de avond from hell gehad. Ik had een etentje met mijn werk. Het was in een soort kroeg, veel te druk en veel te harde muziek. De muziek stond op een gegeven moment zo hard dat je elkaar in de oren moest schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan. Toen de live muziek begon en een aantal begon de "dansen" (het was meer dronken hupsen), ben ik gevlucht. Mijn collega's kennen mij gelukkig al langer dan vandaag, dus niemand vond het raar dat ik wegging. Sterker nog, sommigen gaven mij groot gelijk.
Alle reacties Link kopieren
Wat een heerlijk topic is dit, het is echt fijn om te lezen dat er meer mensen zijn zoals ik. Zoveel van de stukjes hier had ik zelf ook kunnen schrijven. Dat je gesprekken niet kunt volgen als veel mensen druk door elkaar heen praten. Dat het zo ongemakkelijk is als je ergens binnenkomt, op een feestje of verjaardag of zo. Liever schrijven dan praten (oh, absoluut!!) En vooral, met stip op nummer 1, net zoals jullie krijg ik mijn energie van alleen zijn. Wat leuk trouwens dat er hier ook diverse kattenliefhebbers zitten, blijkbaar is dat iets dat 'wij, introverten' ook gemeen hebben.



Rasa, jij schreef dat introvert zijn iets anders is dan verlegen of onzeker zijn. Daar heb je helemaal gelijk in. Helaas kan introversie ook samengaan met verlegenheid en onzekerheid. Ik ben niet altijd onzeker, natuurlijk heb ik mijn eigen dingen waarvan ik weet dat ik het goed kan. Maar buiten die dingen om ben ik juist super onzeker, bij mij op het werk wordt iedereen geacht om om de beurt het werkoverleg voor te zitten, en dat vind ik vreselijk. Ik wil helemaal geen voorzitter zijn, ik wil gewoon stilletjes luisteren naar de zaken die voor mij van belang zijn en daarover lekker in mijn hoofd mijn eigen mening vormen. Wat dan meestal ná het werkoverleg pas echt vorm krijgt, zoiets las ik - o zo herkenbaar - hier ook al in dit topic. Op dit soort momenten heb ik echt het gevoel dat introvert zijn niet mag, zeker in een werkomgeving word van iedereen verwacht dat je maar altijd en overal extravert bent. Zo vermoeiend! Ik heb dan wel weer het geluk dat ze bij mij op het werk niet aan 'vrijmibos' doen



Dat 'we verwachten dat iedereen extravert is' heb ik ook in het onderwijs ervaren. Mijn zoon, al net zo introvert als ik, moest ontwerpen maken en die ook nog eens presenteren. Dat ontwerpen, dat gaat hem prima af. Dat presenteren, dat is een hel voor hem. Ik heb hierover een discussie gehad met een leerkracht, waarom moet iemand toch zo vreselijk tegen z'n karakter ingaan. Waarom niet accepteren dat sommige mensen prima kunnen ontwerpen, en anderen prima kunnen presenteren. De maatschappij heeft er toch veel meer aan als iedereen z'n eigen kwaliteiten mag toepassen, in plaats van zich geforceerd anders voor te doen dat hij is.



Frisselucht, ik wil ook nog even reageren op jouw vraag: Het gekke is dat ik soms wel helemaal kan opladen door een spontaan vrolijk praatje van 2 of 3 zinnen zonder totaal enige diepgang met een vreemde in de supermarkt of op straat. Dat heb ik nog niet helemaal kunnen plaatsen. Herkent iemand dat? Jazeker, dat herken ik. Zomaar iemand die in een natuurpark van de mooie omgeving staat te genieten, en dan spontaan tegen je zegt 'Wat is het toch mooi hier'. Even zo'n 'ja, we voelen hetzelfde'-momentje. Of een telefonische klant, tijdens mijn werk, die mijn accent herkent (en ik dacht nog wel ABN te spreken aan de telefoon) en zegt dat ze uit dezelfde omgeving komt. Gewoon kleine, vriendelijke contact-momenten, daar kan ik echt van genieten.



Ik hoop op nog meer berichtjes hier in dit topic want echt, ik geniet ervan om dat hier (heerlijk in mijn eentje op dit moment) te lezen.
Alle reacties Link kopieren
quote:VecchiaDonna schreef op 12 december 2015 @ 13:23:

(...)



Dat 'we verwachten dat iedereen extravert is' heb ik ook in het onderwijs ervaren. Mijn zoon, al net zo introvert als ik, moest ontwerpen maken en die ook nog eens presenteren. Dat ontwerpen, dat gaat hem prima af. Dat presenteren, dat is een hel voor hem. Ik heb hierover een discussie gehad met een leerkracht, waarom moet iemand toch zo vreselijk tegen z'n karakter ingaan. Waarom niet accepteren dat sommige mensen prima kunnen ontwerpen, en anderen prima kunnen presenteren. De maatschappij heeft er toch veel meer aan als iedereen z'n eigen kwaliteiten mag toepassen, in plaats van zich geforceerd anders voor te doen dat hij is.



(...)





Daar ben ik het dan niet mee eens.



Hoe introvert je ook bent, er komt een moment in je leven dat je iets moet presenteren. Dat moet je leren als kind/puber, hoe erg het ook tegen je karakter in gaat.



Als we het even omkeren: we verwachten toch ook dat de heel extroverte kinderen leren stil te zitten en naar andere te luisteren, hoe erg dit ook tegen hun karakter ingaat? Dan ga je als ouder toch ook niets langs de leerkracht, dat je het er niet mee eens bent, dat zoon/dochter moet leren luisteren naar andere?





En een grapje waar de kosmos helemaal dubbel om ligt....mijn sterrenbeeld is Leeuw....dus volgens alle 'boekjes': De Leeuw is het meest dominante, spontane, creatieve en extroverte teken van de hele dierenriem. Een leeuw zal altijd in de spotlights willen staan. Een leeuw zal zijn aanwezigheid altijd meedelen.



Nog meer introverte Leeuwen aanwezig?
"I love not Man the less, but Nature more..."
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp je punt PimPom. Inderdaad komt er - hoe introvert je ook bent - ooit een moment in je leven dat je iets moet presenteren. Dat bestrijd ik ook niet. Wat ik ermee aan wil geven, is dat ik het juist heel jammer vind dat de maatschappij zo is ingericht dat je welhaast extravert moet zijn om echt mee te kunnen draaien. Een hele tijd geleden alweer heb ik ooit een stuk gelezen (ik dacht in het blad Psychologie, maar dat weet ik niet meer helemaal zeker) dat daardoor veel talent in de maatschappij verloren gaat. Een bedrijf waar ontwerpen moeten worden gemaakt, die vervolgens aan de klanten moeten worden gepresenteerd, kan m.i. beter een hele goeie ontwerper hebben én een iemand die het product heel goed kan verkopen. Die introverte ontwerper zal geen goede verkoper zijn. Die extraverte verkoper heeft niet het geduld om lang achter de computer te zitten om het product alsmaar verder te verbeteren.



Ik heb zelf twee praktijkvoorbeelden, ook allebei van mijn werk. Een introvert meisje deed een MBO-stage bij ons. Ze was zeer intelligent, pikte alles snel op, echt prima in haar werk. Twee jaar later kwam ze terug, niet als stagiare maar als werkneemster. Ze was na haar MBO gestart met een HBO-opleiding, maar daar is ze mee moeten stoppen. Niet omdat ze de opleiding inhoudelijk niet aankon, maar omdat juist dat dwingende extravert-zijn-aspect haar helemaal uitputte. Wat een ongelooflijk verlies aan talent.



Een andere stagiaire, een jongen, was qua intelligentie ook prima geschikt voor de administratieve taken die hij kreeg toebedeeld. Alleen, die jongen was dus juist hartstikke extravert, het kantoorwerk paste voor geen meter bij zijn karakter. Hij kon gewoonweg niet lang stil blijven zitten op z'n stoel, was altijd op zoek naar interactie met andere mensen. Geef zo'n jongen de ruimte op - naast het kantoorwerk - ook iets te doen waar hij zijn energie in kwijt kan. In een echte kantoorbaan zal hij m.i. wegkwijnen.



Een heel relaas, maar, in het kort: Geef de mensen de ruimte om zichzelf te zijn. Introvert, extravert, whatever. Jezelf steeds anders voor moeten doen dat je dat je bent veroorzaakt stress, ziekteverzuim, en slechtere werkresultaten. Daar zou de maatschappij best wel eens meer oog voor mogen hebben.
Alle reacties Link kopieren
Dat laatste ben ik dan wel weer met je eens...de ruimte krijgen...en soms moet je even heel extrovert zijn om die introverte ruimte op te eisen.



Een paar maanden geleden was ik nog twee dagen met 4 andere collega's op ong 25m2 aan het werk. Altijd geluid, geklets, drukte. De 2 andere dagen zat ik alleen achter een computer. Ik kon echt even bijkomen op die twee andere dagen! En ik vind mijn collega's en het werk hartstikke leuk, dat is het niet, maar meer constant aanwezig/sociaal/adrem moeten zijn is voor mij vermoeiend.



Ik heb de 2 om 2 dagen ruim 10 jaar gedaan, maar de laatste tijd stond die drukte mij gewoon steeds meer tegen. Ik weet niet of het kwam omdat ik ouder wordt, of na zoveel jaar toch een limiet had bereikt. De kans om volledig computer werk te doen kwam voorbij en ik heb alles erop gezet om daar aangenomen te worden....het is gelukt....wat een rust!



De persoon die het gesprek afnam zei later tegen mij dat zij me nog nooit zo energiek had gezien, zo duidelijk zijn in het echt iets willen...zo extrovert



Nu kies ik de sociale momenten zelf uit met mijn collega's tijdens een pauze.
"I love not Man the less, but Nature more..."

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven