Kutopmerkingen, hoe krijg jij ze uit je hoofd?

plumplum schreef: ↑

20-10-2019 14:00

Ik geloof er ook niet dat als je je gekwetst voelt er een kern van waarheid in de rotopmerking zit. Soms zijn rotopmerkingen gewoon rotopmerkingen. Als je niet 100% lekker in je vel zit kunnen deze je gevoelsmatig doen twijfelen en onderuit halen, terwijl je rationeel prima weet dat de opmerking nergens op slaat. Ik vind het zelf ook heel lastig om dit soort opmerkingen dan los te laten, maar ik ben sowieso van nature niet echt een 'loslater'. Ik vind het echt knap dat sommige mensen dit soort dingen heel makkelijk van zich af kunnen laten glijden; het lijkt mij heel fijn om zo in elkaar te zitten.

Helaas, niet alle mensen zijn even leuk of even empathisch. Ik vind dat je van een zorgverlener mag verwachten dat hij/zij geen rotopmerkingen maakt naar patiënten en als professional zijn/haar niet relevante mening voor zich houdt.

"De meerwaarde van professionele hulpverlening is dat de hulpverlener er zich van bewust is dat ieder mens anders is. Wat we waarnemen, denken, voelen wordt ingekleurd door onze persoonlijke geschiedenis, culturele achtergrond, intelligentie, algemene ontwikkeling, karakter, interesses. Er bestaat niet zoiets als de werkelijkheid, er bestaat hooguit zoiets als onze waarneming van de werkelijkheid. Een hulpverlener geeft niet zijn eigen oplossingen voor de problemen van de ander, maar probeert er voor te zorgen dat de ander bij zijn eigen oplossingen kan komen."

Als jij je echt niet meer prettig voelt bij deze hulpverlener, zou ik dat aankaarten bij de zorginstelling. Dat hoeft niet per se degene te zijn die de opmerking maakte. Mijn zwangere zusje heeft dit gedaan bij de poli en ze wisten meteen over wie het ging, want het was daar bekend dat degene nogal nors/bot reageerde op het moment vanwege privéproblemen. In haar dossier is ter plekke een notitie gezet dat ze geen afspraken meer kreeg met deze persoon (mijn zusje heeft een psychische kwetsbaarheid waarbij onnodig extra piekeren/stress beter voorkomen kan worden).

Mermedina schreef: ↑

20-10-2019 14:43

Ik weet nog dat ik aan het reïntegreren was op het werk. Zwangerschapsvergiftiging, pre- en dysmature tweeling. Geen roze wolk zullen we maar zeggen, meer een kreukelzone.

Enfin, ik had mijn reïntegratietraject besproken met mijn leidinggevende, hem uitgelegd over het recht op kolftijd. Hij was een religieuze/traditionele verstokte vrijgezel van 15 jaar ouder, met als enige vrouw in zijn leven zijn moeder, even voor de beeldvorming.

Gesprek leek goed te zijn verlopen. Staan we bij de lift, zegt hij plotseling: “ja maar Mermedina zeg nou eerlijk, wíl je wel reïntegreren of zijn het allemaal smoesjes omdat je toch liever fulltime thuis bij de kinderen bent”? -ting- daar kwam de lift. Hij was echt saved by the bell want ik voelde een enórme woede opkomen.

Wat heb ik gedaan: een paar dagen later een e-mail gestuurd met daarin iets als ‘jouw referentiekader is niet een algemeen wereldbeeld dat je overal op kunt toepassen’. Toen was ik het kwijt. Mijn respect voor hem ook. Had hij dat nou aan het begin gevraagd in plaats van mij het hele gesprek niet serieus te nemen!

plumplum schreef: ↑

20-10-2019 16:37

Misschien kwam ik niet helemaal over zoals ik het bedoel, want ik bedoelde het absoluut niet aanvallend. Ik vind dat een hulpverlener begrip moet hebben, rekening met jou als persoon moet houden en niet zijn/haar visie op jouw moet projecteren. Juist een hulpverlener moet weten dat wat hij/zij denkt en vindt niet de absolute waarheid is.

Ik heb geen kinderen, dus geen ervaring met hoe je je kan voelen na een bevalling en wat hormonen met je doen. Maar ik heb persoonlijk wel ervaring met oververmoeidheid en kwetsbaarder zijn dan gemiddeld. En met opmerkingen moeilijk kunnen loslaten. Ik probeerde uit te leggen dat ik soms rationeel best weet dat een opmerking onzin is, niet waar en er ook geen kern van waarheid in zit, maar dat ze me qua gevoel toch raken, ik moeite heb met ze loslaten en daardoor ergens het gevoel blijf houden dat ik 'fout' ben. Voor mij helpt dit inzicht wel al iets, maar ook ik zou graag leren hoe ik rotopmerkingen (ook die in de categorie 'goedbedoeld') kan loslaten en uit mijn hoofd krijg.

Mermedina schreef: ↑

20-10-2019 18:16

Hij reageerde uitgebreid dat hij dat niet wist, over de kolfrechten en dat alles uiteraard akkoord was maar verder alleen iets als “agree to disagree” en daar bleef het bij. Nooit meer over gesproken.

Het was een rare vogel en hij had stiekem een oogje op mij maar durfde daar al na 1x stevige reactie van mij niet meer op te hinten en gaf vervolgens doorlopend commentaar op mijn onchristelijke roklengte (boven de knie, foei!) en “oh zijn je ogen echt zo blauw ik dacht dat je kleurlenzen had” (dagje bril), enz. En daarna dus op de invulling van mijn moederschap.

Vermoeiend was dat, om steeds te reageren op zo’n type. Ik heb er goed mee kunnen oefenen, ik zag het maar als een praktijkcursus ‘omgaan met lastige leidinggevenden’.