Psyche
alle pijlers
leren omgaan met je ouders
dinsdag 11 augustus 2020 17:20
Ik zeg altijd tegen mensen dat ze niet perse een product hoeven te zijn van hun ouders, maar toch merk ik wel dat ik daar soms even op terug moet komen.
Want wat als je in de opvoeding als kind bepaalde dingen niet heb meegekregen?
Hoe kan je jezelf dan behouden van valkuilen en situaties waar je achteraf spijt van hebt?
Want wat als je in de opvoeding als kind bepaalde dingen niet heb meegekregen?
Hoe kan je jezelf dan behouden van valkuilen en situaties waar je achteraf spijt van hebt?
Even verwerken...ok...moving on!
dinsdag 11 augustus 2020 17:28
Inderdaad ja.Luci_Morgenster schreef: ↑11-08-2020 17:21Doe eens wat voorbeelden? Dit allemaal nogal onduidelijk en vaag zo.
Ik begrijp niet zo goed wat je nou bedoelt.
dinsdag 11 augustus 2020 17:34
Als volwassen persoon ben je zelf verantwoordelijk voor je doen en laten. Wanneer je iets niet hebt geleerd, dan ga je het leren. Je verschuilen achter: ik kreeg het niet mee dus neem mij maar zoals ik ben is een kenmerk van een persoonlijkheidsstroornis. Volwassenen leren hun leven lang over de omgang met anderen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 11 augustus 2020 17:37
Ik ben alleen opgegroeid met mijn moeder, zonder een vaderfiguur.
Ik kreeg altijd mee om goed voor mijzelf op te komen maar in mijn vorige relatie heb ik mijzelf dusdanig weggecijferd dat het is geëindigd in een huiselijk geweld situatie.
Mijn eerste relatie heeft lang op zich laten wachten, en is dus totaal verkeerd afgelopen.
Ik vraag mij dan wel af qua emotionele ontwikkeling en/of nabijheid wat ik niet heb meegekregen. En hoe ik hier alert op blijf, dat vooral haha. Een ezel stoot zich niet aan dezelfde steen
Ik kreeg altijd mee om goed voor mijzelf op te komen maar in mijn vorige relatie heb ik mijzelf dusdanig weggecijferd dat het is geëindigd in een huiselijk geweld situatie.
Mijn eerste relatie heeft lang op zich laten wachten, en is dus totaal verkeerd afgelopen.
Ik vraag mij dan wel af qua emotionele ontwikkeling en/of nabijheid wat ik niet heb meegekregen. En hoe ik hier alert op blijf, dat vooral haha. Een ezel stoot zich niet aan dezelfde steen
Even verwerken...ok...moving on!
dinsdag 11 augustus 2020 17:51
Weet je, je ouders geven je van alles mee maar je bent nog lang niet klaar met leren als je formeel volwassen bent. Heel veel zaken die belangrijk zijn in het leven, kun je alleen leren door ervaring. Ouders kunnen het nog zo goed doen, dat voorkomt niet dat je fouten maakt of dingen niet weet of begrijpt.
Als je ouders afwezig waren of fouten hebben gemaakt, heb je soms wat extra te leren (of af te leren). Hoe doe je dat? Zelfreflectie denk ik, en je omringen met mensen die je kunnen steunen en adviseren en het goede voorbeeld kunnen geven. En blijven proberen en fouten durven maken.
Als je ouders afwezig waren of fouten hebben gemaakt, heb je soms wat extra te leren (of af te leren). Hoe doe je dat? Zelfreflectie denk ik, en je omringen met mensen die je kunnen steunen en adviseren en het goede voorbeeld kunnen geven. En blijven proberen en fouten durven maken.
What a nuanced anxiety
dinsdag 11 augustus 2020 17:55
Neem zelf verantwoording. Bijna niemand heeft perfecte ouders. Of heeft alles al geleerd al ze 18 zijn. Sommige ouders zijn wat minder geschikt als ouder en heb je het misschien wel een stuk moeilijker. Dat komt helaas voor.
Maar merk je dat je dingen niet weet of kan... Vraag daar professionele hulp bij. Stop met wijzen en slachtofferschap.
Onderken je eigen tekortkomingen en probeer dat te fixen, en hulp vragen is daar helemaal niet gek bij. Dat verdien je.
Maar merk je dat je dingen niet weet of kan... Vraag daar professionele hulp bij. Stop met wijzen en slachtofferschap.
Onderken je eigen tekortkomingen en probeer dat te fixen, en hulp vragen is daar helemaal niet gek bij. Dat verdien je.
dinsdag 11 augustus 2020 18:23
Maar wat heeft dat met omgaan met je ouders te maken. Dit is leren omgaan met relaties.Jeada-E schreef: ↑11-08-2020 17:37Ik ben alleen opgegroeid met mijn moeder, zonder een vaderfiguur.
Ik kreeg altijd mee om goed voor mijzelf op te komen maar in mijn vorige relatie heb ik mijzelf dusdanig weggecijferd dat het is geëindigd in een huiselijk geweld situatie.
Mijn eerste relatie heeft lang op zich laten wachten, en is dus totaal verkeerd afgelopen.
Ik vraag mij dan wel af qua emotionele ontwikkeling en/of nabijheid wat ik niet heb meegekregen. En hoe ik hier alert op blijf, dat vooral haha. Een ezel stoot zich niet aan dezelfde steen
Daarbij, wie zegt dat je met vaderfiguur niet ook in zo’n situatie terecht was gekomen?
Soms zeggen mensen; ja, mijn ouders waren gescheiden, nu heb ik bindingsangst. En anderen zeggen; ja, mijn ouders waren gescheiden, nu klamp ik me aan iedereen vast.
dinsdag 11 augustus 2020 18:23
Klopt helemaal dat ook nare situaties horen bij het leven en dat je daar van leert.
Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat het soms best frustrerend is om eerst een fout te maken wat je persoonlijk erg raakt en tijd/energie kost. Om dan nog te realiseren dat je niet meer zo moet doen hahah.
Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat het soms best frustrerend is om eerst een fout te maken wat je persoonlijk erg raakt en tijd/energie kost. Om dan nog te realiseren dat je niet meer zo moet doen hahah.
Even verwerken...ok...moving on!
dinsdag 11 augustus 2020 18:42
Niemand gaat zonder kleerscheuren door het leven.Jeada-E schreef: ↑11-08-2020 18:23Klopt helemaal dat ook nare situaties horen bij het leven en dat je daar van leert.
Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat het soms best frustrerend is om eerst een fout te maken wat je persoonlijk erg raakt en tijd/energie kost. Om dan nog te realiseren dat je niet meer zo moet doen hahah.
Maar onthoud dat manipulatie, isolatie, indoctrinatie en dwang altijd een rode vlag is.
Wanneer iemand jou een onveilig gevoel bezorgt, is het geen vriend.
En complotdenkers breng je niet op andere gedachten. Dat weet je nu.
Damned if I don’t
dinsdag 11 augustus 2020 19:39
dinsdag 11 augustus 2020 19:52
Sommige dingen weet je gewoon nog niet als je de puberteit ingaat, en ook als adolescent weet je nog steeds niet wat het is om geen moeder te bij je hebben die voor je onderdak en je dagelijkse eten zorgt en al je was doet. Dus dat moet je allemaal zelf ondervinden. En dat verandert je.
De eerste keer dat je een vriend hebt ben je bang dat hij je zal verlaten. Je weet niet wat het is om verlaten te worden dus daar ben je bang voor. Hij merkt jouw angst en als hij zelf ook niet al te volwassen is zal hij proberen jou te domineren. Als je angstig gehoorzaamt denkt hij daar niet verder over na; jij vindt dat kennelijk okee. En zo ontwikkelt zich een patroon.
Jij hebt het daarna nodig om op eigen benen verder te gaan en hij heeft misschien een mondiger vrouw nodig.
Je blijft je leven lang verder leren. Je zal nooit alles weten.
De eerste keer dat je een vriend hebt ben je bang dat hij je zal verlaten. Je weet niet wat het is om verlaten te worden dus daar ben je bang voor. Hij merkt jouw angst en als hij zelf ook niet al te volwassen is zal hij proberen jou te domineren. Als je angstig gehoorzaamt denkt hij daar niet verder over na; jij vindt dat kennelijk okee. En zo ontwikkelt zich een patroon.
Jij hebt het daarna nodig om op eigen benen verder te gaan en hij heeft misschien een mondiger vrouw nodig.
Je blijft je leven lang verder leren. Je zal nooit alles weten.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 11 augustus 2020 19:58
Dit is stof om over na te denken, het zou best wel eens zo kunnen zijn. Het is niet zo dat ik mijn ouders de schuld geeft van wie of hoe ik ben, maar kan wel zeggen dat ik persoonlijke situaties niet altijd reageer zoals ik een ander zelf zou adviseren om te doen. En kan eerlijk gezegd ook niet bedenken wat mijn ouders zouden doen als ze in mijn schoenen stonden, ik mis dan toch nog soms een voorbeeld ofzo...snap je wat ik bedoel?
Even verwerken...ok...moving on!
dinsdag 11 augustus 2020 20:49
Wilde je misschien koste wat kost niet "alleen" overblijven zoals je moeder, omdat je moeder daar niet gelukkig mee leek? Of omdat je zelf je moeder daarin als "afwijkend" zag en zelf niet afwijkend wil zijn?Jeada-E schreef: ↑11-08-2020 17:37Ik ben alleen opgegroeid met mijn moeder, zonder een vaderfiguur.
Ik kreeg altijd mee om goed voor mijzelf op te komen maar in mijn vorige relatie heb ik mijzelf dusdanig weggecijferd dat het is geëindigd in een huiselijk geweld situatie.
Mijn eerste relatie heeft lang op zich laten wachten, en is dus totaal verkeerd afgelopen.
Ik vraag mij dan wel af qua emotionele ontwikkeling en/of nabijheid wat ik niet heb meegekregen. En hoe ik hier alert op blijf, dat vooral haha. Een ezel stoot zich niet aan dezelfde steen
dinsdag 11 augustus 2020 21:08
Het komt vaak voor dat een volwassen persoon later vindt dat zijn ouders fouten hebben gemaakt. Sommigen gaan dan op hoge poten terug om hun ouders nog eens goed te laten weten wat ze verkeerd hebben gedaan. Niet dat dat helpt; vaak weten ze nieteens waar je het over hebt. Maar ze zullen beslist fouten hebben gemaakt, of ze het erkennen of niet. Iedereen maakt namelijk fouten, en van sommige fouten kunnen kinderen nog heel lang last hebben.
Maar als je volwassen bent dan heb je niets meer aan deze wetenschap. Misschien kan je het (voor jezelf) aanvoeren als verzachtende omstandigheid, waardoor je jezelf makkelijker je fouten vergeeft.
Ik heb zelf geen mishandeling en dergelijke meegemaakt dus ik kan je hiermee niet helpen. Ik vind wel dat je hoe dan ook naar je huisarts moet om je te laten verwijzen naar een psycholoog voor therapie, zodat je leert om vrede met jezelf te hebben en je mannetje te staan, en zo je weerbaarder wordt (ook al is dit iets waar je momenteel niet naar verlangt). We zijn nu eenmaal allemaal alleen als het erop aankomt.
Ik hoop dat je nog veel fijne mensen tegenkomt in je leven, die van je houden zoals je bent!
Maar als je volwassen bent dan heb je niets meer aan deze wetenschap. Misschien kan je het (voor jezelf) aanvoeren als verzachtende omstandigheid, waardoor je jezelf makkelijker je fouten vergeeft.
Ik heb zelf geen mishandeling en dergelijke meegemaakt dus ik kan je hiermee niet helpen. Ik vind wel dat je hoe dan ook naar je huisarts moet om je te laten verwijzen naar een psycholoog voor therapie, zodat je leert om vrede met jezelf te hebben en je mannetje te staan, en zo je weerbaarder wordt (ook al is dit iets waar je momenteel niet naar verlangt). We zijn nu eenmaal allemaal alleen als het erop aankomt.
Ik hoop dat je nog veel fijne mensen tegenkomt in je leven, die van je houden zoals je bent!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 11 augustus 2020 22:29
ik wilde niet afwijkend zijn en teveel op mijn moeder lijken, iets wat ik in vertrouwen met mijn ex partner had gedeeld en wat tegen mij werd gebruikt zodat ik niet bij hem weg ging...maar dat ter zijde.
Waar ik soms mee worstel is dat ik het jammer vind dat ik niet heb meegekregen hoe het is om twee ouders te hebben in 1 gezin. Niet dat het altijd goed gaat in gezinnen maar wellicht was mijn leven toch wat anders gelopen dat ik een mannelijke rol had gehad. Laat ik ook direct benoemen dat ik niet praat over 'iemand de schuld geven' over hoe mijn eigen leven is.
Even verwerken...ok...moving on!
dinsdag 11 augustus 2020 23:17
Je ouders doen ook maar wat. Net zoals dat je zelf ook maar wat doet. Het zijn geen voorbeelden voor het leven. Het zijn slechts je ouders. Iedereen maakt zijn eigen fouten en het is dom om te denken dat je ouders simpelweg omdat het je ouders zijn betere beslissingen nemen. We zijn alle allemaal volwassen en soms zien we iets goed in en soms niet.Jeada-E schreef: ↑11-08-2020 19:58Dit is stof om over na te denken, het zou best wel eens zo kunnen zijn. Het is niet zo dat ik mijn ouders de schuld geeft van wie of hoe ik ben, maar kan wel zeggen dat ik persoonlijke situaties niet altijd reageer zoals ik een ander zelf zou adviseren om te doen. En kan eerlijk gezegd ook niet bedenken wat mijn ouders zouden doen als ze in mijn schoenen stonden, ik mis dan toch nog soms een voorbeeld ofzo...snap je wat ik bedoel?
Mijn ouders waren tot het overlijden van mijn vader bij elkaar, maar dat wil niet zeggen dat ik vind dat ze in alles het goede voorbeeld gaven. Bekijk je ouders als volwassene en je ziet genoeg gebreken. Kortom, je bent verantwoordelijk voor je eigen beslissingen.
