Psyche
alle pijlers
mantelzorg, zit er helemaal doorheen
zondag 17 november 2019 09:56
Ik hoop dat er hier mensen zijn die met mij mee kunnen denken, en op weg kunnen helpen.
Mijn vader is al jaren hulpbehoevend.
Hij heeft een paar jaar geleden meerdere herseninfarcten gehad met verschillende restverschijnselen als gevolg.
Vooral zijn korte termijn-geheugen is flink aangetast, maar hij is ook kleurenblind geworden en heeft een geamputeerde been.
Vroeger was hij al een hele dominante man, die al snel ging dreigen met slaan en schoppen als hem iets niet zinde, nu is zijn lontje al helemaal kort.
Mijn moeder heeft jaren voor hem gezorgd, maar is helaas 2 maanden geleden overleden na een korte ziektebed.
Wij (mijn broer en ik) hadden al veel hulp voor onze vader ingeschakeld, huishoudelijke hulp, thuiszorg, maaltijdvoorziening, bewind.
Hierdoor zouden wij enkel nog 1x per week boodschappen voor hem halen.
Helaas was mijn vader al snel niet tevreden over de maaltijden.
Hij had zelf koude schotel in de magnetron gedaan, en sinds dien deugde al het eten ineens niet meer.
Mijn vader begon ons steeds meer te claimen, en werd achterdochtiger naar andere mensen.
Hij kreeg de thuiszorg zelfs zo ver om de maaltijden stop te zetten.
Wij zijn toen met onze vader en de thuiszorg gaan praten met hoe dit alles voor ons is.
Mijn vader leek het te begrepen en beloofde niet meer te bellen voor allerlei klusjes, en dit te vragen wanneer wij bij hem zijn.
Even leek het goed te gaan, tot vorige week.
Zijn claimgedrag begon weer toe te nemen, hij vergat al onze afspraken.
De briefjes die wij wekelijks voor hem neer legde met daarop de afspraken gooide hij weg.
En gisteren liep het ineens helemaal uit de hand.
Ik ging samen met mijn broer en mijn nichtje bij mijn vader langs om boodschappen te halen.
Eerst was hij nog gewoon aardig en leek er niets aan de hand te zijn.
Toen wij terug kwamen met de boodschappen was zijn humeur ineens helemaal omgeslagen.
Jaren geleden hebben mijn ouders gevraagd of hun gereedschap bij mijn broer mocht liggen i.v.m. ruimtegebrek.
Nu wilde hij ineens al zijn spullen terug, want wij deden toch niets voor hem en hij ging zelf wel in huis aan de gang.
Waar hij het over had weten wij totaal niet.
Ook begon hij mijn broer te beschuldigen dat hij al zijn spullen mee nam en nooit terug bracht.
Mijn broer wilde hier op verdere escalatie voorkomen en ging met zijn dochter naar de auto.
Helaas kwam mijn vader toch achter hem aan in zijn rolstoel, en begon te dreigen dat hij mijn broer helemaal kapot zou slaan.
Uiteindelijk heb ik kunnen voorkomen dat mijn broer iets zou doen, en is mijn broer weg gegaan.
Ik ben ook maar meteen naar huis gegaan.
Mijn broer wilt uiteraard nu helemaal niet meer naar onze vader, en eerlijk gezegd heb ik er zo ook echt geen zin meer in.
Hij heeft verder vrijwel geen sociale netwerk, en voor deze week nog eten en drinken in huis.
Ik weet nu alleen niet bij wie ik nu moet zijn.
Aan de ene kant wil ik nu niet meer naar mijn vader, want ik krijg dan alleen maar negativiteit over mij heen, en als ik er wat van zeg heb ik het ook gedaan.
Maar aan de andere kant wil ik wel dat er hulp voor hem komt .
Wie kan mij goede raad geven hierin?
Mijn vader is al jaren hulpbehoevend.
Hij heeft een paar jaar geleden meerdere herseninfarcten gehad met verschillende restverschijnselen als gevolg.
Vooral zijn korte termijn-geheugen is flink aangetast, maar hij is ook kleurenblind geworden en heeft een geamputeerde been.
Vroeger was hij al een hele dominante man, die al snel ging dreigen met slaan en schoppen als hem iets niet zinde, nu is zijn lontje al helemaal kort.
Mijn moeder heeft jaren voor hem gezorgd, maar is helaas 2 maanden geleden overleden na een korte ziektebed.
Wij (mijn broer en ik) hadden al veel hulp voor onze vader ingeschakeld, huishoudelijke hulp, thuiszorg, maaltijdvoorziening, bewind.
Hierdoor zouden wij enkel nog 1x per week boodschappen voor hem halen.
Helaas was mijn vader al snel niet tevreden over de maaltijden.
Hij had zelf koude schotel in de magnetron gedaan, en sinds dien deugde al het eten ineens niet meer.
Mijn vader begon ons steeds meer te claimen, en werd achterdochtiger naar andere mensen.
Hij kreeg de thuiszorg zelfs zo ver om de maaltijden stop te zetten.
Wij zijn toen met onze vader en de thuiszorg gaan praten met hoe dit alles voor ons is.
Mijn vader leek het te begrepen en beloofde niet meer te bellen voor allerlei klusjes, en dit te vragen wanneer wij bij hem zijn.
Even leek het goed te gaan, tot vorige week.
Zijn claimgedrag begon weer toe te nemen, hij vergat al onze afspraken.
De briefjes die wij wekelijks voor hem neer legde met daarop de afspraken gooide hij weg.
En gisteren liep het ineens helemaal uit de hand.
Ik ging samen met mijn broer en mijn nichtje bij mijn vader langs om boodschappen te halen.
Eerst was hij nog gewoon aardig en leek er niets aan de hand te zijn.
Toen wij terug kwamen met de boodschappen was zijn humeur ineens helemaal omgeslagen.
Jaren geleden hebben mijn ouders gevraagd of hun gereedschap bij mijn broer mocht liggen i.v.m. ruimtegebrek.
Nu wilde hij ineens al zijn spullen terug, want wij deden toch niets voor hem en hij ging zelf wel in huis aan de gang.
Waar hij het over had weten wij totaal niet.
Ook begon hij mijn broer te beschuldigen dat hij al zijn spullen mee nam en nooit terug bracht.
Mijn broer wilde hier op verdere escalatie voorkomen en ging met zijn dochter naar de auto.
Helaas kwam mijn vader toch achter hem aan in zijn rolstoel, en begon te dreigen dat hij mijn broer helemaal kapot zou slaan.
Uiteindelijk heb ik kunnen voorkomen dat mijn broer iets zou doen, en is mijn broer weg gegaan.
Ik ben ook maar meteen naar huis gegaan.
Mijn broer wilt uiteraard nu helemaal niet meer naar onze vader, en eerlijk gezegd heb ik er zo ook echt geen zin meer in.
Hij heeft verder vrijwel geen sociale netwerk, en voor deze week nog eten en drinken in huis.
Ik weet nu alleen niet bij wie ik nu moet zijn.
Aan de ene kant wil ik nu niet meer naar mijn vader, want ik krijg dan alleen maar negativiteit over mij heen, en als ik er wat van zeg heb ik het ook gedaan.
Maar aan de andere kant wil ik wel dat er hulp voor hem komt .
Wie kan mij goede raad geven hierin?
zondag 17 november 2019 10:04
Wat naar voor je, TO. Maar dit klinkt niet als een veilige situatie, niet voor jou en je broer en ook niet voor je vader. Afgaande op je bericht klinkt het alsof hij aan het dementeren is.
Als ik jou was zou ik bij de thuiszorg aankaarten wat er speelt. Is het voor jullie acceptabel als hij in een zorginstelling wordt opgenomen, ook als je vader dat zelf niet wil (want dat gaat hij niet willen, hij wil dat jullie komen, en gaat zich daartegen verzetten)? Je kunt ook bij de gemeente terecht voor ondersteuning van mantelzorgers.
Niet dat je zo'n indicatie en opname binnen een week geregeld hebt, maar met een indicatie kun je het aantal uren thuiszorg in elk geval toe laten nemen en kan hij op een wachtlijst geplaatst worden. Of misschien dat je vader een of meerdere dagen naar een dagbesteding zou kunnen. Daarmee heeft hij wat afleiding en hebben jullie wat rust.
Mits het daar 'erg' genoeg voor is, dat is zo lastig te bepalen; als dit gedrag al jaren voortduurt kan het ook een persoonlijkheidskwestie zijn. In dat geval zou ik alles duidelijk afbakenen, er niet meer alleen heen gaan en alleen op duidelijk afgesproken tijden. Wellicht kun je met de maaltijdendienst afspreken dat hij zijn eigen eten niet op mag/kan zeggen zonder bevestiging van jullie kant, bijvoorbeeld.
Als ik jou was zou ik bij de thuiszorg aankaarten wat er speelt. Is het voor jullie acceptabel als hij in een zorginstelling wordt opgenomen, ook als je vader dat zelf niet wil (want dat gaat hij niet willen, hij wil dat jullie komen, en gaat zich daartegen verzetten)? Je kunt ook bij de gemeente terecht voor ondersteuning van mantelzorgers.
Niet dat je zo'n indicatie en opname binnen een week geregeld hebt, maar met een indicatie kun je het aantal uren thuiszorg in elk geval toe laten nemen en kan hij op een wachtlijst geplaatst worden. Of misschien dat je vader een of meerdere dagen naar een dagbesteding zou kunnen. Daarmee heeft hij wat afleiding en hebben jullie wat rust.
Mits het daar 'erg' genoeg voor is, dat is zo lastig te bepalen; als dit gedrag al jaren voortduurt kan het ook een persoonlijkheidskwestie zijn. In dat geval zou ik alles duidelijk afbakenen, er niet meer alleen heen gaan en alleen op duidelijk afgesproken tijden. Wellicht kun je met de maaltijdendienst afspreken dat hij zijn eigen eten niet op mag/kan zeggen zonder bevestiging van jullie kant, bijvoorbeeld.
maechtje wijzigde dit bericht op 17-11-2019 10:05
2.95% gewijzigd
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
zondag 17 november 2019 10:12
Wat een vervelende situatie trikkie.
Ik zou goed overleggen wat de opties zijn. Zoals ik het lees, is je vader mogelijk een gevaar voor anderen en ik zou dit zeker benadrukken bij de huisarts.
Daarnaast is het nog maar zo kort geleden dat je moeder is overleden, dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt om dat te verwerken. Heel veel sterkte met de situatie.
Ik zou goed overleggen wat de opties zijn. Zoals ik het lees, is je vader mogelijk een gevaar voor anderen en ik zou dit zeker benadrukken bij de huisarts.
Daarnaast is het nog maar zo kort geleden dat je moeder is overleden, dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt om dat te verwerken. Heel veel sterkte met de situatie.
zondag 17 november 2019 10:12
Dit is echt zwaar voor jullie!
Je vader heeft hersenletsel en kan, zo als ik opmaak uit je post eigenlijk niet goed voor zichzelf zorgen, koude schotel opwarmen, boodschappen doen, ook reageert hij impulsief en vijandig, maar weet nog wel mensen van de hulpverlening onder de tafel te kletsen. De maaltijden zijn gestopt en jullie hebben er een zorg bij.... in mijn ogen heeft Jullie vader professionele zorg nodig en geen mantelzorg.
Is er een casemanager voor je vader?
Geef aan, anders bij de huisarts en thuiszorg, dat jullie als familie de zorg niet meer trekken en het ook echt niet meer gaan doen. Geen boodschappen, niet schoonmaken enz.
Zolang jullie dat wel doen, valt het niet op, hoeveel problemen jullie vader echt heeft.
Ik hoop voor hem en jullie, dat hij in een beschermde woonomgeving terecht kan, waardoor er beter op hem gelet wordt én jullie weer gewoon contact kunnen hebben.
Weet je zelf veel over de gevolgen van NAH? Misschien goed om eens meer over te lezen, je zult waarschijnlijk veel herkennen. Als mantelzorger van iemand met NAH kan je vanwege de grilligheid door het hersenletsel, het eigenlijk nooit goed doen bij iemand. Verminderd tot geen zelfinzicht, waardoor alles wat fout is door de persoon met NAH buiten zichzelf wordt gezocht. Zeer vermoeiend!
Respect, dat je moeder het zolang heeft volgehouden, maar te gelijk erg sneu voor beiden.
Nu, rug recht en geen mantelzorg verlenen! Iemand met zulke zware problemen heeft professionele zorg nodig.
Je vader heeft hersenletsel en kan, zo als ik opmaak uit je post eigenlijk niet goed voor zichzelf zorgen, koude schotel opwarmen, boodschappen doen, ook reageert hij impulsief en vijandig, maar weet nog wel mensen van de hulpverlening onder de tafel te kletsen. De maaltijden zijn gestopt en jullie hebben er een zorg bij.... in mijn ogen heeft Jullie vader professionele zorg nodig en geen mantelzorg.
Is er een casemanager voor je vader?
Geef aan, anders bij de huisarts en thuiszorg, dat jullie als familie de zorg niet meer trekken en het ook echt niet meer gaan doen. Geen boodschappen, niet schoonmaken enz.
Zolang jullie dat wel doen, valt het niet op, hoeveel problemen jullie vader echt heeft.
Ik hoop voor hem en jullie, dat hij in een beschermde woonomgeving terecht kan, waardoor er beter op hem gelet wordt én jullie weer gewoon contact kunnen hebben.
Weet je zelf veel over de gevolgen van NAH? Misschien goed om eens meer over te lezen, je zult waarschijnlijk veel herkennen. Als mantelzorger van iemand met NAH kan je vanwege de grilligheid door het hersenletsel, het eigenlijk nooit goed doen bij iemand. Verminderd tot geen zelfinzicht, waardoor alles wat fout is door de persoon met NAH buiten zichzelf wordt gezocht. Zeer vermoeiend!
Respect, dat je moeder het zolang heeft volgehouden, maar te gelijk erg sneu voor beiden.
Nu, rug recht en geen mantelzorg verlenen! Iemand met zulke zware problemen heeft professionele zorg nodig.
zondag 17 november 2019 10:15
Je vader heeft een hersenbeschadiging en het klinkt alsof hij ver overvraagd wordt en niet meer zelfstandig zou kunnen wonen.
Schakel hulp in. Je vader aan z'n lot overlaten omdat je er niet meer heen wilt door zijn gedrag, lijkt me niet verstandig.
Hij kan er hoogstwaarschijnlijk niks aan doen. Maar ik snap dat jullie het er zwaar mee hebben. Sterkte.
Schakel hulp in. Je vader aan z'n lot overlaten omdat je er niet meer heen wilt door zijn gedrag, lijkt me niet verstandig.
Hij kan er hoogstwaarschijnlijk niks aan doen. Maar ik snap dat jullie het er zwaar mee hebben. Sterkte.
zondag 17 november 2019 10:18
Kijk eens of de wijkverpleging (thuiszorg) een NAH consulent in dienst heeft. Een mantelzorgmakelaar zou jou eventueel vban dienst kunnen zijn (soms verzekert door de ziektekostenverzekering) deze mensen kunnen met je mee denken.
Daarnaast zou ik er persoonlijk voor kiezen de boel uit de bocht te laten vliegen (nee dat is niet leuk). Ik heb hier ook persoonlijke ervaring mee, genoeg is genoeg, maar om je vader te laten zitten zonder eten is ook wat.
Daarnaast zou ik er persoonlijk voor kiezen de boel uit de bocht te laten vliegen (nee dat is niet leuk). Ik heb hier ook persoonlijke ervaring mee, genoeg is genoeg, maar om je vader te laten zitten zonder eten is ook wat.
zondag 17 november 2019 10:19
Wat naar dat het zo loopt. Is het een optie om de overgang naar een verpleeginstelling te bespreken? Het klinkt niet alsof je vader nog goed in staat is zelfstandig te leven.
Zoals al is genoemd zou ik beginnen met contact opnemen met de huisarts. Sterkte met de situatie
Zoals al is genoemd zou ik beginnen met contact opnemen met de huisarts. Sterkte met de situatie
Whoever said "Out of sight, out of mind" never had a spider disappear in their bedroom.
zondag 17 november 2019 10:21
Dikke knuffel voor jou tikkie. Mantelzorg verlenen aan iemand met een persoonlijkheidsstoornis is tergend zwaar.
Het lijkt alsof je alles moet accepteren want als jij het niet doet.. wat dan?
Wij hebben nooit professionele hulp in geschakeld, dat was een soort van onbespreekbaar ofzo.
Het was verwoestend voor ons allemaal. Laat het zo ver niet komen. Schakel echt hulp in.
Het lijkt alsof je alles moet accepteren want als jij het niet doet.. wat dan?
Wij hebben nooit professionele hulp in geschakeld, dat was een soort van onbespreekbaar ofzo.
Het was verwoestend voor ons allemaal. Laat het zo ver niet komen. Schakel echt hulp in.
zondag 17 november 2019 10:24
Ik werk zelf momenteel als leerling verzorgende op een somatische afdeling, met veel zorgvragers met NAH.Warrique schreef: ↑17-11-2019 10:12Dit is echt zwaar voor jullie!
Je vader heeft hersenletsel en kan, zo als ik opmaak uit je post eigenlijk niet goed voor zichzelf zorgen, koude schotel opwarmen, boodschappen doen, ook reageert hij impulsief en vijandig, maar weet nog wel mensen van de hulpverlening onder de tafel te kletsen. De maaltijden zijn gestopt en jullie hebben er een zorg bij.... in mijn ogen heeft Jullie vader professionele zorg nodig en geen mantelzorg.
Is er een casemanager voor je vader?
Geef aan, anders bij de huisarts en thuiszorg, dat jullie als familie de zorg niet meer trekken en het ook echt niet meer gaan doen. Geen boodschappen, niet schoonmaken enz.
Zolang jullie dat wel doen, valt het niet op, hoeveel problemen jullie vader echt heeft.
Ik hoop voor hem en jullie, dat hij in een beschermde woonomgeving terecht kan, waardoor er beter op hem gelet wordt én jullie weer gewoon contact kunnen hebben.
Weet je zelf veel over de gevolgen van NAH? Misschien goed om eens meer over te lezen, je zult waarschijnlijk veel herkennen. Als mantelzorger van iemand met NAH kan je vanwege de grilligheid door het hersenletsel, het eigenlijk nooit goed doen bij iemand. Verminderd tot geen zelfinzicht, waardoor alles wat fout is door de persoon met NAH buiten zichzelf wordt gezocht. Zeer vermoeiend!
Respect, dat je moeder het zolang heeft volgehouden, maar te gelijk erg sneu voor beiden.
Nu, rug recht en geen mantelzorg verlenen! Iemand met zulke zware problemen heeft professionele zorg nodig.
Herken zeker ook heel veel.
Vind het daarom extra moeilijk, op mijn werk kan ik er goed mee omgaan, maar bij mijn vader niet.
Ik zie allang dat hij eigenlijk niet thuis kan blijven wonen, maar zoals jij al zegt hij weet de hulpverleners goed onder de tafel te praten.
Heb hierover al in zijn dossier gerapporteerd, zodat het alvast zwart op wit staat.
En ga morgen idd maar eens met zijn huisarts bellen.
zondag 17 november 2019 11:25
Dit is weleens ter sprake gekomen, ook een dagopvang.EnglishmaninNewYork schreef: ↑17-11-2019 10:19Wat naar dat het zo loopt. Is het een optie om de overgang naar een verpleeginstelling te bespreken? Het klinkt niet alsof je vader nog goed in staat is zelfstandig te leven.
Zoals al is genoemd zou ik beginnen met contact opnemen met de huisarts. Sterkte met de situatie
Maar bij alles zegt hij resoluut nee.
zondag 17 november 2019 11:27
Natuurlijk zegt hij nee, hij wil helemaal niet weg. Maar wat hij wil is niet altijd wat goed voor hem is. Hij is duidelijk niet meer helemaal aanspreekbaar, dan mag je best beslissingen voor hem gaan nemen.
Ik heb een tijd in de ouderenzorg gewerkt, in een grote zorginstelling. Vrijwel geen enkele bewoner wilde daar wonen. Ze kwamen allemaal omdat de situatie thuis onhoudbaar was.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
zondag 17 november 2019 11:35
Wow wat een nare situatie!
Zorg allereerst even goed voor jezelf en dat geldt ook voor jouw broer voordat jullie hier zelf aan onderdoor gaan.
Licht de huisarts in om te zien welke hulp er mogelijk is.
Helaas kan het er ook op neerkomen dat er eerst een (crisis)situatie moet ontstaan, wil er een overplaatsing naar bv een verpleeghuis of verzorgingstehuis mogelijk is.
Het lijkt er op dat jouw vader hersenschade heeft waardoor hij zijn emoties en gedrag moeilijker onder controle heeft. Bepaalde eigenschappen die hij misschien al had, lopen nu dan uit de hand waardoor alles zo moeilijk wordt
Heel veel sterkte, ook voor jouw broer.
Zorg allereerst even goed voor jezelf en dat geldt ook voor jouw broer voordat jullie hier zelf aan onderdoor gaan.
Licht de huisarts in om te zien welke hulp er mogelijk is.
Helaas kan het er ook op neerkomen dat er eerst een (crisis)situatie moet ontstaan, wil er een overplaatsing naar bv een verpleeghuis of verzorgingstehuis mogelijk is.
Het lijkt er op dat jouw vader hersenschade heeft waardoor hij zijn emoties en gedrag moeilijker onder controle heeft. Bepaalde eigenschappen die hij misschien al had, lopen nu dan uit de hand waardoor alles zo moeilijk wordt
Heel veel sterkte, ook voor jouw broer.
zondag 17 november 2019 11:43
zondag 17 november 2019 11:55
En voel je niet schuldig dat je deze situatie niet aankan, ondanks jouw beroep. Het is je vader, dus het is heel logisch dat je niet alleen maar professioneel met hem om kan gaan. De adviezen in dit topic zijn top en volgens mij heb je al een plan getrokken voor jezelf wat betreft het hoe nu verder. Je bent een lieve dochter, TO, en je pakt dit heel doordacht en verstandig aan. Complimenten voor jou.
zondag 17 november 2019 12:21
Alles op alles laten zetten om hem in een verpleeginstelling te laten opnemen.
Zo te lezen was het vroeger al geen leuke vader, dus ik persoonlijk zou de behoefte al überhaupt niet hebben om te mantelzorgen.
Sterkte ermee. En wat je ook besluit, voel je niet schuldig. Je hebt zelf ook nog een leven.
Zo te lezen was het vroeger al geen leuke vader, dus ik persoonlijk zou de behoefte al überhaupt niet hebben om te mantelzorgen.
Sterkte ermee. En wat je ook besluit, voel je niet schuldig. Je hebt zelf ook nog een leven.
zondag 17 november 2019 12:36
Bedankt allemaal voor de lieve steunende woorden en adviezen.
Morgen ga ik maar eens meteen contact opnemen met de huisarts, en toch het woord verpleeghuis laten vallen.
Jullie adviezen hebben mij goed aan het denken gezet, en hoe moeilijk het ook is, ik vrees dat ik het idd beter even fout kan laten gaan.
Ga morgen ook aangeven dat ik geen mantelzorg meer ga verlenen.
Want met zijn mooi praat en onze hulp, zal niemand van buitenaf zien hoe slecht het eigenlijk met hem gesteld is.
En gaan wij er langzaam aan onderdoor.
Er is nu al veel kapot tussen onze relatie met onze vader, maar als wij zo door gaan vrees ik dat de relatie straks helemaal niet meer te redden is.
Morgen ga ik maar eens meteen contact opnemen met de huisarts, en toch het woord verpleeghuis laten vallen.
Jullie adviezen hebben mij goed aan het denken gezet, en hoe moeilijk het ook is, ik vrees dat ik het idd beter even fout kan laten gaan.
Ga morgen ook aangeven dat ik geen mantelzorg meer ga verlenen.
Want met zijn mooi praat en onze hulp, zal niemand van buitenaf zien hoe slecht het eigenlijk met hem gesteld is.
En gaan wij er langzaam aan onderdoor.
Er is nu al veel kapot tussen onze relatie met onze vader, maar als wij zo door gaan vrees ik dat de relatie straks helemaal niet meer te redden is.
zondag 17 november 2019 12:47
Hoe vaak komt de thuiszorg op een dag? Wat zeggen zij hoe het gaat, hoe is het contact tussen hen en jullie als familie zijnde? Iedereen sputtert eerst tegen als er dagbesteding wordt voorgesteld. Ga eerst eens met hem kijken bij verschillende locaties. Welke sluit het beste aan bij zijn situatie etc? Is hij afwijzend naar de thuiszorg of accepteert hij hun hulp wel?
zondag 17 november 2019 12:49
Zo werkt dat natuurlijk niet in Nederland. Iemand anders mag niet zomaar voor jou beslissen, daar zal een rechter aan te pas moeten komen als hij echt niet wil meewerken.Maechtje schreef: ↑17-11-2019 11:27Natuurlijk zegt hij nee, hij wil helemaal niet weg. Maar wat hij wil is niet altijd wat goed voor hem is. Hij is duidelijk niet meer helemaal aanspreekbaar, dan mag je best beslissingen voor hem gaan nemen.
Ik heb een tijd in de ouderenzorg gewerkt, in een grote zorginstelling. Vrijwel geen enkele bewoner wilde daar wonen. Ze kwamen allemaal omdat de situatie thuis onhoudbaar was.
Neemt niet weg dat het wellicht wel goed is om het traject van gedwongen opname in gang te zetten als het thuis echt niet meer gaat. Het is mij alleen niet duidelijk hoe bedreigend de situatie precies is. Lopen jullie echt gevaar als je vader in zo'n bui is? Dan kun je ook nog aangifte overwegen en kijken of een crisisopname via de burgemeester een optie is.
https://www.dwangindezorg.nl/gedwongen- ... an-een-ibs
Uiteindelijk besluit de rechter dan ook of het verlengd wordt, maar het is een veel sneller traject dan via de rechterlijke machtiging.
