Psyche
alle pijlers
Mid 30's en onrustig
donderdag 22 maart 2018 17:05
Of eigenlijk ben ik altijd al onrustig (of ondernemend, nieuwsgierig, actief etc) geweest, maar misschien raakt het nu wat meer aan de oppervlakte vanwege mijn leeftijd. En ik wil er graag over schrijven.
Sinds ik vijfendertig ben geworden zit ik sowieso te dubben met het vraagstuk 'kinderen'. Hierover heb ik me al eerder geuit op dit forum. Zoiets is niet ineens 'opgelost' en het blijft me dan ook best bezighouden. Maar er is meer. Ik ben een controlefreak. Ik hou van mijn baan (hoek van recht) en kan daar mijn kwaliteiten en plezier in kwijt. Hoe hectisch het ook kan zijn, ik ben er dol op. Het bezig zijn, dingen moeten regelen, voel me er fijn bij. Thuis stil op de bank zitten, daar ben ik niet goed in. Als dierbaren problemen hebben en me om hulp vragen, dan doe ik dat met liefde en stort ik me daarop in mijn vrije tijd (tot op zekere hoogte en dat is niet constant aan de hand).
Op zich prima allemaal, maar toch kan ik me weleens afvragen hoe anderen dat doen: tot rust komen? Ik ben laatst een paar dagen er tussenuit gegaan bewust alleen, maar merkte dat het zelfs toen niet goed lukte. Veel bezig met thuisfront en zelfs mijn werk miste ik.
Ik zou eens willen sparren hier met mensen die het herkennen. Die een leven leiden die momenteel nog erg in het teken van carrière staat maar waar andere onderwerpen ook de kop opsteken. Mensen vragen toch weleens hoe je leven er over vijf jaar uitziet? Nou, ik heb werkelijk geen idee. En ergens voelt dat goed, maar ook onzeker en wat verward. Mijn vriend vindt dat ik maar doorga, maar deels voel ik me daar ook fijn bij. Niet eens om iets te vermijden, maar wel voor een voldaan gevoel en iets kunnen betekenen mischien?
Sinds ik vijfendertig ben geworden zit ik sowieso te dubben met het vraagstuk 'kinderen'. Hierover heb ik me al eerder geuit op dit forum. Zoiets is niet ineens 'opgelost' en het blijft me dan ook best bezighouden. Maar er is meer. Ik ben een controlefreak. Ik hou van mijn baan (hoek van recht) en kan daar mijn kwaliteiten en plezier in kwijt. Hoe hectisch het ook kan zijn, ik ben er dol op. Het bezig zijn, dingen moeten regelen, voel me er fijn bij. Thuis stil op de bank zitten, daar ben ik niet goed in. Als dierbaren problemen hebben en me om hulp vragen, dan doe ik dat met liefde en stort ik me daarop in mijn vrije tijd (tot op zekere hoogte en dat is niet constant aan de hand).
Op zich prima allemaal, maar toch kan ik me weleens afvragen hoe anderen dat doen: tot rust komen? Ik ben laatst een paar dagen er tussenuit gegaan bewust alleen, maar merkte dat het zelfs toen niet goed lukte. Veel bezig met thuisfront en zelfs mijn werk miste ik.
Ik zou eens willen sparren hier met mensen die het herkennen. Die een leven leiden die momenteel nog erg in het teken van carrière staat maar waar andere onderwerpen ook de kop opsteken. Mensen vragen toch weleens hoe je leven er over vijf jaar uitziet? Nou, ik heb werkelijk geen idee. En ergens voelt dat goed, maar ook onzeker en wat verward. Mijn vriend vindt dat ik maar doorga, maar deels voel ik me daar ook fijn bij. Niet eens om iets te vermijden, maar wel voor een voldaan gevoel en iets kunnen betekenen mischien?
donderdag 22 maart 2018 17:26
Ik zie het ook niet als abnormaal, maar wel confronterend en ja ergens voel ik ook wel de druk (met name mbt tot kinderen wel/niet). Dan zou ik de tijd wel terug willen draaien ofzo (zodat ik er nog niet over na hoef te denken).
Helaas krijg ik ook weleens vragen uit mijn omgeving over mijn leven en hoe verder. Dat zijn confronterende vragen en soms zelfs irritant. Dit laatste denk ik omdat ik er zelf niet uit ben.
Helaas krijg ik ook weleens vragen uit mijn omgeving over mijn leven en hoe verder. Dat zijn confronterende vragen en soms zelfs irritant. Dit laatste denk ik omdat ik er zelf niet uit ben.
donderdag 22 maart 2018 17:56
Het enige wat ik uit je verhaal opmaak is dat je misschien spijt krijgt als je geen kinderen krijgt en dat de tijd begint te dringen.
Dat kan je erg onrustig maken, mensen zijn namelijk gewoon toch geprogrammeerd om zich voort te planten dus die druk ga je op een gegeven moment meestal wel voelen.
Verder is de een gewoon wat drukker en de ander wat rustiger van zichzelf.
Er zijn allerlei manieren en cursussen zoals mindfullness en oga om jezelf tot rust te laten komen, maar uit jouw tekst hier maak ik toch op dat je voornamelijk onrustig wordt van wel/geen kinderen en dat de tijd begint te dringen.
Ben je bang dat je niet genoeg rust hebt om moeder te zijn, of dat je je werk niet meer kunt doen als je een kind hebt, of is het meer dat je het lastig vindt om een volgende fase in te gaan in je leven, een soort van drempelvrees?
Dat kan je erg onrustig maken, mensen zijn namelijk gewoon toch geprogrammeerd om zich voort te planten dus die druk ga je op een gegeven moment meestal wel voelen.
Verder is de een gewoon wat drukker en de ander wat rustiger van zichzelf.
Er zijn allerlei manieren en cursussen zoals mindfullness en oga om jezelf tot rust te laten komen, maar uit jouw tekst hier maak ik toch op dat je voornamelijk onrustig wordt van wel/geen kinderen en dat de tijd begint te dringen.
Ben je bang dat je niet genoeg rust hebt om moeder te zijn, of dat je je werk niet meer kunt doen als je een kind hebt, of is het meer dat je het lastig vindt om een volgende fase in te gaan in je leven, een soort van drempelvrees?
donderdag 22 maart 2018 18:03
donderdag 22 maart 2018 18:07
Die druk van buitenaf is niet belangrijk. Dat zou ik proberen buiten te sluiten. Maak het jezelf makkelijk door een standaard antwoord te geven dat niet uitnodigt tot doorvragen.
Wat is het precies wat voor jou het moeilijk maakt de knoop door te hakken? Wil je je carrière niet opgeven? Ben je bang dat het moeilijk te combineren valt? Of wil je überhaupt niet schikken in je werk?
Wat is het precies wat voor jou het moeilijk maakt de knoop door te hakken? Wil je je carrière niet opgeven? Ben je bang dat het moeilijk te combineren valt? Of wil je überhaupt niet schikken in je werk?
donderdag 22 maart 2018 18:17
Shisha, dat eerste klopt wel ja: wát als ik spijt krijg? Misschien zou ik wel minder moeten of willen werken als ik een kind zou krijgen. Iets wat ik nu niet zou willen en wat niet helemaal past in de lijn van mijn loopbaan. Maar goed, het zijn hersenspinsels...
En het is niet zo dat alleen dat thema door mijn hoofd spookt. Ben me er vooral erg bewust van dat ik zo ren en vlieg en veel en vaak bezig ben en wel op die balans moet letten tussen werken en thuis zijn. Me thuis lichamelijk wat energieker voelen zou ook weleens fijn zijn. Ben al meer gaan sporten en hopelijk helpt dat.
Lilalinda, dank voor je relativerende woorden!
Bird, op de vraag of ik zelf nog kinderen wil (mijn vriend heeft wel een kind, grotendeels wonend bij ons) antwoord ik meestal dat ik dat nog niet weet. "Nou dan mag je wel opschieten, zo lang heb je niet meer!", krijg ik dan meestal terug. Tja...
Of ik het kan combineren, vast wel. De helft van de wereld doet dat. Het is meer ook het besef van wat ik nu heb en de verandering die het teweegbrengt. Plus, ik moet er niet aan denken zwanger te zijn. Lijkt me heel eng en verontrustend eigenlijk!
En het is niet zo dat alleen dat thema door mijn hoofd spookt. Ben me er vooral erg bewust van dat ik zo ren en vlieg en veel en vaak bezig ben en wel op die balans moet letten tussen werken en thuis zijn. Me thuis lichamelijk wat energieker voelen zou ook weleens fijn zijn. Ben al meer gaan sporten en hopelijk helpt dat.
Lilalinda, dank voor je relativerende woorden!
Bird, op de vraag of ik zelf nog kinderen wil (mijn vriend heeft wel een kind, grotendeels wonend bij ons) antwoord ik meestal dat ik dat nog niet weet. "Nou dan mag je wel opschieten, zo lang heb je niet meer!", krijg ik dan meestal terug. Tja...
Of ik het kan combineren, vast wel. De helft van de wereld doet dat. Het is meer ook het besef van wat ik nu heb en de verandering die het teweegbrengt. Plus, ik moet er niet aan denken zwanger te zijn. Lijkt me heel eng en verontrustend eigenlijk!
donderdag 22 maart 2018 18:32
Hier hetzelfde probleem maar totaal andere situatie.
37 inmiddels, gelukkig getrouwd, 2 kinderen in de bovenbouw basisschool, hele leuke baan, eigen huis, geen financiële zorgen....
Toch ben ik onrustig, het gevoel veel gemist te hebben en ik heb geen idee hoe ik moet omgaan met vrije tijd... Zo frustrerend, vooral omdat ik 5 jaar geleden 'in de kleine kinderen' zat en nu ze wat zelfstandiger worden en ze je niet 24\7 nodig hebben weet ik niet wat ik moet doen als ik alleen ben.
Zal de leeftijd wel zijn
37 inmiddels, gelukkig getrouwd, 2 kinderen in de bovenbouw basisschool, hele leuke baan, eigen huis, geen financiële zorgen....
Toch ben ik onrustig, het gevoel veel gemist te hebben en ik heb geen idee hoe ik moet omgaan met vrije tijd... Zo frustrerend, vooral omdat ik 5 jaar geleden 'in de kleine kinderen' zat en nu ze wat zelfstandiger worden en ze je niet 24\7 nodig hebben weet ik niet wat ik moet doen als ik alleen ben.
Zal de leeftijd wel zijn
donderdag 22 maart 2018 19:04
Zeker wel, maar op de 1 of andere manier schiet het (ik) er steeds bij in en waarom? Geen idee.
Na jaren zorgen en 2 kinderen aan mijn broekspijp heb ik ineens teveel vrije tijd
vrijdag 23 maart 2018 12:55
Ik vind jouw topic pittig maar vooral ook boeiend! Het is toch best een soort van 'verantwoording' om wat van je leven te maken. Je worstelt echt met levensvragen zo te lezen.
En als je dan niet weet hoe/wat en ook wat onrustig wordt van dingen.. waar voel je je goed bij en wat kan beter... kan best veel zijn in je hoofd.
Tenminste zo werkt het bij mij ook.. door chronische ziekte is mijn leven zo gelopen zoals het gelopen is. Dat ik ook 35 ben en denk 'en nu'? Is mijn leven zoals ik het leef ook zoals ik het WIL leven? Moeten we nog aan kinderen beginnen? Word ik daar nu werkelijk gelukkig(er) van?
Tijd gaat 'op' gedurende de dag en het is vaak zo dat ik met een onbevredigend gevoel m'n bed in stap. Leven vanuit mijn passie is voor mij wel iets wat ik graag wil bereiken.
En dan de kinderwens wel/niet. Ik heb een collega gehad die wist niet beter dan dat ze kinderen wilde en het liefst al heel jong. Ze is dolgelukkig met haar 2 dochters. Ze had dat 'plaatje' echt voor ogen.
Andere vrouwen weten al voordat ze 20 jaar zijn dat ze absoluut GEEN kinderen willen. Zij kiezen bewust op jonge leeftijd al voor sterilisatie.
Hoe is het voor de vrouwen die dat niet zo helder voor ogen hebben? Wikken en wegen.. frustrerend kan dat zijn!
Ik denk ook juist dat dat onderwerp van kinderen willen/krijgen er eentje is waar je slecht je controle kunt blijven houden. Want ik voel wel aankomen dat ik met de komst van een baby die controle volledig kwijt ben
Speelt dat bij jou ook? Hangt het voelen van controle samen met je dilemma wel/niet kindje?
Ik ben wel benieuwd hoe jij er tegenaan kijkt. Het is zeker een feit dat je gelukkig kunt zijn zowel mét als zónder kinderen. Maar hoe je bepaalt of het daadwerkelijk een wens is die vervuld moet worden.. geen idee!
Ik heb een schoonzus die lang twijfelde en ook een vriendin van mij twijfelden flink. Uiteindelijk allebei besloten om toch te doen en ze zijn er dolgelukkig mee ook al is het geregeld flink pittig.
Dan is er toch iets 'in hunzelf' wat ze heeft doen besluiten de beslissing te nemen VOOR ipv TEGEN. Ik merk zelf dat ik niet voorbij het punt van 'tegen' kom. Dus vooralsnog laat ik het zo. Voor mij voelt het beginnen aan een gezin als veel inleveren. "En je krijgt er veel voor terug" zeggen dan de ouders met kinderen
Ik ben wel benieuwd wat nu het belangrijkste punt is op dit moment in je leven. Waar je het meest mee worstelt of misschien wel van wakker ligt...
Groetjes
En als je dan niet weet hoe/wat en ook wat onrustig wordt van dingen.. waar voel je je goed bij en wat kan beter... kan best veel zijn in je hoofd.
Tenminste zo werkt het bij mij ook.. door chronische ziekte is mijn leven zo gelopen zoals het gelopen is. Dat ik ook 35 ben en denk 'en nu'? Is mijn leven zoals ik het leef ook zoals ik het WIL leven? Moeten we nog aan kinderen beginnen? Word ik daar nu werkelijk gelukkig(er) van?
Tijd gaat 'op' gedurende de dag en het is vaak zo dat ik met een onbevredigend gevoel m'n bed in stap. Leven vanuit mijn passie is voor mij wel iets wat ik graag wil bereiken.
En dan de kinderwens wel/niet. Ik heb een collega gehad die wist niet beter dan dat ze kinderen wilde en het liefst al heel jong. Ze is dolgelukkig met haar 2 dochters. Ze had dat 'plaatje' echt voor ogen.
Andere vrouwen weten al voordat ze 20 jaar zijn dat ze absoluut GEEN kinderen willen. Zij kiezen bewust op jonge leeftijd al voor sterilisatie.
Hoe is het voor de vrouwen die dat niet zo helder voor ogen hebben? Wikken en wegen.. frustrerend kan dat zijn!
Ik denk ook juist dat dat onderwerp van kinderen willen/krijgen er eentje is waar je slecht je controle kunt blijven houden. Want ik voel wel aankomen dat ik met de komst van een baby die controle volledig kwijt ben
Speelt dat bij jou ook? Hangt het voelen van controle samen met je dilemma wel/niet kindje?
Ik ben wel benieuwd hoe jij er tegenaan kijkt. Het is zeker een feit dat je gelukkig kunt zijn zowel mét als zónder kinderen. Maar hoe je bepaalt of het daadwerkelijk een wens is die vervuld moet worden.. geen idee!
Ik heb een schoonzus die lang twijfelde en ook een vriendin van mij twijfelden flink. Uiteindelijk allebei besloten om toch te doen en ze zijn er dolgelukkig mee ook al is het geregeld flink pittig.
Dan is er toch iets 'in hunzelf' wat ze heeft doen besluiten de beslissing te nemen VOOR ipv TEGEN. Ik merk zelf dat ik niet voorbij het punt van 'tegen' kom. Dus vooralsnog laat ik het zo. Voor mij voelt het beginnen aan een gezin als veel inleveren. "En je krijgt er veel voor terug" zeggen dan de ouders met kinderen
Ik ben wel benieuwd wat nu het belangrijkste punt is op dit moment in je leven. Waar je het meest mee worstelt of misschien wel van wakker ligt...
Groetjes
vrijdag 23 maart 2018 14:44
Ja zeker herkenbaar. Ik ben 34 en echt totaal geen idee over hoe of wat over een paar jaar. Ben ook alleen. Tenminste zit nu in de date fase en lijkt erop dat het wel wat gaat worden. Maar dan? Ja geen idee.
IK heb vorig jaar onderzoek naar ADHD gehad en die mevrouw zei dat ze best veel 30ers sprak die een beetje verward zijn ivm "de toekomst".
De 30ers die huisje boompje beestje hebben, die denken: ja wat nu?
De (vrouwelijke) 30ers die alleenstaand zijn die over een kinderwens inzitten. Wel/ niet/ ik moet opschieten anders kan het niet meer enz enz.
Het is gewoon een beetje een lastige leeftijd. Ik heb me voorgenomen dat het komt zoals het komt. En probeer dat ook een beetje zo vol te houden en het zo leuk mogelijk voor mezelf te doen.
Over kinderen denk ik nu nee. Maar misschien met een partner zeg ik niet gelijk nee. Ik zie het wel.
IK heb vorig jaar onderzoek naar ADHD gehad en die mevrouw zei dat ze best veel 30ers sprak die een beetje verward zijn ivm "de toekomst".
De 30ers die huisje boompje beestje hebben, die denken: ja wat nu?
De (vrouwelijke) 30ers die alleenstaand zijn die over een kinderwens inzitten. Wel/ niet/ ik moet opschieten anders kan het niet meer enz enz.
Het is gewoon een beetje een lastige leeftijd. Ik heb me voorgenomen dat het komt zoals het komt. En probeer dat ook een beetje zo vol te houden en het zo leuk mogelijk voor mezelf te doen.
Over kinderen denk ik nu nee. Maar misschien met een partner zeg ik niet gelijk nee. Ik zie het wel.
vrijdag 23 maart 2018 15:35
Zou het kunnen dat die drukte ook een soort van verslaving is? Het voelt wel erg lekker om druk bezig te zijn, de adrenaline door je lijf te voelen gaan, steeds 'aan' staan. Als je dan even de rust neemt, dan voelt dat helemaal niet fijn. Heel onrustig, oncomfortabel, alsof je in de startblokken staat voor 'iets'. Ik weet niet of je je hier in herkent, maar de rust vinden zul je dan bewust moeten doen. Dit duurt een tijdje en je moet dan door die fase heen waarin die onrust niet fijn voelt. Dan voel je misschien ook beter wat je wilt in je leven, wat bij je past.
dinsdag 27 maart 2018 14:14
MaryAM3, dank voor je reactie! Allereerst naar dat jij kampt met ziekte. Dat kan de dingen nog veel ingewikkelder maken. Heeft de ziekte ook grote invloed op je overweging van het wel of niet willen gaan voor kinderen?
Ik kan me echt wel voorstellen dat als je eenmaal kinderen krijgt, er een zeer kleine kans is dat je daar nog spijt van krijgt. maar de weg erheen, het besluit, de afwegingen, een ander toekomstbeeld (wat niet perse negatief hoeft te zijn uiteraard) vallen me momenteel zwaar.
Het kan goed zijn inderdaad dat de afweging voor mij ook beïnvloed wordt door mijn controlebehoefte. Maar ergens denk ik zelfs: ook dat kan met een kind en ik zou er echt helemaal voor gaan en er zielsveel van houden natuurlijk. Tegelijkertijd komen er ook zorgen kijken bij kinderen. Bezorgdheid kan ik al snel hebben eigenlijk, maar dat zullen meer mensen hebben.
Wat nu heel belangrijk is voor me is mijn werk. Omdat het goed gaat en omdat ik het heel leuk vind. Maar ook mijn relatie, het samenwonen en samen een leven opbouwen is belangrijk voor me, vrijetijd dus evengoed. Ik probeer daar bewust mee bezig te zijn, te groeien, maar ook mijn geluk te ervaren, te voelen. En tja, levensvragen spelen daarin natuurlijk ook een rol. Ik lig er niet echt wakker van (dat kan ik wel hebben van werkgerelateerde zaken en bijvoorbeeld privékwesties die me aan het hart gaan) maar erover nadenken doe ik wel.
Ik kan me echt wel voorstellen dat als je eenmaal kinderen krijgt, er een zeer kleine kans is dat je daar nog spijt van krijgt. maar de weg erheen, het besluit, de afwegingen, een ander toekomstbeeld (wat niet perse negatief hoeft te zijn uiteraard) vallen me momenteel zwaar.
Het kan goed zijn inderdaad dat de afweging voor mij ook beïnvloed wordt door mijn controlebehoefte. Maar ergens denk ik zelfs: ook dat kan met een kind en ik zou er echt helemaal voor gaan en er zielsveel van houden natuurlijk. Tegelijkertijd komen er ook zorgen kijken bij kinderen. Bezorgdheid kan ik al snel hebben eigenlijk, maar dat zullen meer mensen hebben.
Wat nu heel belangrijk is voor me is mijn werk. Omdat het goed gaat en omdat ik het heel leuk vind. Maar ook mijn relatie, het samenwonen en samen een leven opbouwen is belangrijk voor me, vrijetijd dus evengoed. Ik probeer daar bewust mee bezig te zijn, te groeien, maar ook mijn geluk te ervaren, te voelen. En tja, levensvragen spelen daarin natuurlijk ook een rol. Ik lig er niet echt wakker van (dat kan ik wel hebben van werkgerelateerde zaken en bijvoorbeeld privékwesties die me aan het hart gaan) maar erover nadenken doe ik wel.
dinsdag 27 maart 2018 14:17
Relaxingatthelake: ik kan ook wel niks doen, tijdens vakanties bijvoorbeeld, maar ik krijg daar echt minimale energie van. Bezig blijven, nadenken, uitdagingen aangaan passen veel beter bij mij. Voedt mijn passies. Ik zie het niet als verslaving, want het zijn vaak wel bewuste keuzes. Lastig eraan is wel dat het onrust met zich mee kan brengen. Je hebt wel gelijk dat ik het zoeken en vinden van rust bewuster moet doen. Het zou fijn zijn als ik beter herken wanneer en waar dat gebeurt en ik op die manier de balans wat beter in de gaten kan houden, zodat het dus niet ontaardt in gepieker en onrust.
dinsdag 27 maart 2018 14:27
Lilou, waarom kan ik me dat niet veroorloven? Me laten leiden door druk, waar ik al eerder over schreef, is niet mijn stijl. Ik snap je reactie hoor, maar vind 'm ook wat ouderwets. Er zijn al zoveel nieuwe inzichten tegenwoordig. Natuurlijk ken ik de verminderde vruchtbaarheidskansen en risico's, maar een vrouw boven de 35 heeft nog steeds kans op zwangerschap alleen ongeveer 50% minder dan de vrouwen rond de 30. Dat is veelal een kwestie van wat langer wachten.
Mijn vriend heeft ook geen haast.
Mijn vriend heeft ook geen haast.
dinsdag 27 maart 2018 15:00
Eens met wat je hier als laatste zegt hoor, maar om even advocaat van de duivel te spelen: eens is 'er is zat tijd om deze beslissing te nemen' natuurlijk wel op. Hebben jullie een moment waarop jullie de knoop wel bewust door willen hakken? Uiteindelijk is wat je nu doet ook een keuze maken, als je dit over 10 jaar nog zo doet. En dat mag, de keuze voor 'kinderen zijn niet gebeurd en het kan fysiek ook niet meer, en het is prima zo', maar dat is meestal wel de manier waarop sommige vrouwen achteraf ineens denken 'oh shit...'. Ik hoop dat je wat dat betreft wel voor jezelf zorgt.
dinsdag 27 maart 2018 15:04
Ouderwets? Ik heb het niet bedacht hoor. Er is best wat mogelijk tegenwoordig, maar mensen verkijken zich juist op de mogelijkheden. Met 35+ ben je al oud om nog aan kinderen te beginnen, hoe jong je je misschien ook voelt. Helaas is dat toch echt de realiteit.Jetttt schreef: ↑27-03-2018 14:27Lilou, waarom kan ik me dat niet veroorloven? Me laten leiden door druk, waar ik al eerder over schreef, is niet mijn stijl. Ik snap je reactie hoor, maar vind 'm ook wat ouderwets. Er zijn al zoveel nieuwe inzichten tegenwoordig. Natuurlijk ken ik de verminderde vruchtbaarheidskansen en risico's, maar een vrouw boven de 35 heeft nog steeds kans op zwangerschap alleen ongeveer 50% minder dan de vrouwen rond de 30. Dat is veelal een kwestie van wat langer wachten.
Mijn vriend heeft ook geen haast.
Lees je nog eens goed in zou ik zeggen.
dinsdag 27 maart 2018 15:13
Het is niet altijd een kwestie van langer wachten.Jetttt schreef: ↑27-03-2018 14:27Lilou, waarom kan ik me dat niet veroorloven? Me laten leiden door druk, waar ik al eerder over schreef, is niet mijn stijl. Ik snap je reactie hoor, maar vind 'm ook wat ouderwets. Er zijn al zoveel nieuwe inzichten tegenwoordig. Natuurlijk ken ik de verminderde vruchtbaarheidskansen en risico's, maar een vrouw boven de 35 heeft nog steeds kans op zwangerschap alleen ongeveer 50% minder dan de vrouwen rond de 30. Dat is veelal een kwestie van wat langer wachten.
Mijn vriend heeft ook geen haast.
Na de geboorte van onze zoon, ik was toen 32, ben ik nooit meer zwanger geraakt.
Ik ben nu 43!
We hebben gelukkig ook nog een oudere dochter, ik was bij haar geboorte 30.
Ik ben zo blij dat we niet later aan kinderen begonnen zijn, het was misschien nooit gelukt.
dinsdag 27 maart 2018 15:14
Dit is echt herkenbaar hoor, dit boek heeft mij wel inzichten gegeven https://www.bol.com/nl/p/het-dertigersd ... oductTitle
dinsdag 27 maart 2018 15:20
Precies. Als het alleen een kwestie was van een half jaartje/jaartje langer wachten, dan zou het probleem voor veel stellen niet zo groot zijn.damesbril schreef: ↑27-03-2018 15:13Het is niet altijd een kwestie van langer wachten.
Na de geboorte van onze zoon, ik was toen 32, ben ik nooit meer zwanger geraakt.
Ik ben nu 43!
We hebben gelukkig ook nog een oudere dochter, ik was bij haar geboorte 30.
Ik ben zo blij dat we niet later aan kinderen begonnen zijn, het was misschien nooit gelukt.
Ik denk echt dat je er wat naïef instaat. Dit zie ik heel veel gebeuren, met dan een jarenlange verdrietige strijd om toch nog een kind te mogen krijgen tot gevolg. Soms met succes, maar ook vaak genoeg zonder het gewenste resultaat. En ja, dan kan je de rest van je leven spijt hebben, want een onvervulde kinderwens kan een leven lang doorwerken.
Ik schrijf dit alles niet om je onder druk te zetten, wel om een realistisch beeld te schetsen. Het is echt tijd om knopen door te hakken als je 35 bent. Wil je het niet? Ook prima! Maar wel zo fijn om zelf die keuze te maken ipv er straks tegenaan te lopen, omdat je je vruchtbaarheid (en die van je man, ook mannen worden steeds minder vruchtbaar) verkeerd hebt ingeschat.
dinsdag 27 maart 2018 15:44
Je loopt ook een verhoogd risico op trisomie, daar kun je op testen en hoewel de kansen toenemen worden ze niet heel hoog. Het risico op miskramen wordt ook hoger, van 10% tot 35 jaar naar 20% tussen 35 en 40 jaar. En dan wordt het 33% boven de 40 en ik geloof 50% boven 45 jaar. Miskramen kunnen behoorlijk belastend zijn, met name psychisch, soms ook lichamelijk. Dus zo simpel als wat langer wachten is het volgens mij niet.Jetttt schreef: ↑27-03-2018 14:27Lilou, waarom kan ik me dat niet veroorloven? Me laten leiden door druk, waar ik al eerder over schreef, is niet mijn stijl. Ik snap je reactie hoor, maar vind 'm ook wat ouderwets. Er zijn al zoveel nieuwe inzichten tegenwoordig. Natuurlijk ken ik de verminderde vruchtbaarheidskansen en risico's, maar een vrouw boven de 35 heeft nog steeds kans op zwangerschap alleen ongeveer 50% minder dan de vrouwen rond de 30. Dat is veelal een kwestie van wat langer wachten.
Mijn vriend heeft ook geen haast.
