Psyche
alle pijlers
Mijn leven is een puinhoop
zaterdag 2 november 2024 om 21:17
Ik maak dit topic aan, omdat ik niet meer weet hoe ik verder moet met mijn leven en omdat ik mij ontzettend angstig en depressief voel. De afgelopen jaren zijn zo ontzettend moeizaam verlopen en ik weet gewoon niet hoe ik verder moet. Even een korte opsomming van wat er de afgelopen jaren is gebeurt:
- jarenlang seksueel misbruikt door familielid
- geen contact meer met familie
- gevoel van veel boosheid en verdriet
- lieve vrienden, maar ze weten allemaal van niks. Ik heb nooit iets vertelt over mijn verleden en over dat ik geen contact meer heb met familie.
Op werk draag ik een masker, help ik zelfs mensen uit de put, geef ik aan hoe fijn het leven is, terwijl ik het zelf verre van voel.
Op dit moment zit ik huilend op de bank en weet ik niet hoe ik weer vreugde in mijn leven kan voelen, of ik ooit überhaupt een partner kan vinden die met mij en mijn klachten zal kunnen dealen en of ik mij ooit echt happy ga voelen. Hoewel ik afgelopen jaren een studie heb gevolgd, nu een goede baan heb, voel ik hier geen enkele vreugde of trots bij. Ik heb het gevoel dat ik steeds verder wegzak, maar ik voel een enorme drempel om open kaart te spelen. Ik vertrouw mensen gewoon niet meer, aangezien mijn eigen familie mij volledig heeft laten vallen en heeft laten inzien dat mensen niet te vertrouwen zijn. Soms wil ik heel hard help roepen, maar ik weet niet tegen wie en hoe en wat. Ik kan op dit moment gewoon niet helder nadenken en kijk tegen alles op...
- jarenlang seksueel misbruikt door familielid
- geen contact meer met familie
- gevoel van veel boosheid en verdriet
- lieve vrienden, maar ze weten allemaal van niks. Ik heb nooit iets vertelt over mijn verleden en over dat ik geen contact meer heb met familie.
Op werk draag ik een masker, help ik zelfs mensen uit de put, geef ik aan hoe fijn het leven is, terwijl ik het zelf verre van voel.
Op dit moment zit ik huilend op de bank en weet ik niet hoe ik weer vreugde in mijn leven kan voelen, of ik ooit überhaupt een partner kan vinden die met mij en mijn klachten zal kunnen dealen en of ik mij ooit echt happy ga voelen. Hoewel ik afgelopen jaren een studie heb gevolgd, nu een goede baan heb, voel ik hier geen enkele vreugde of trots bij. Ik heb het gevoel dat ik steeds verder wegzak, maar ik voel een enorme drempel om open kaart te spelen. Ik vertrouw mensen gewoon niet meer, aangezien mijn eigen familie mij volledig heeft laten vallen en heeft laten inzien dat mensen niet te vertrouwen zijn. Soms wil ik heel hard help roepen, maar ik weet niet tegen wie en hoe en wat. Ik kan op dit moment gewoon niet helder nadenken en kijk tegen alles op...
zaterdag 2 november 2024 om 21:21
Lieverd toch.
Wat ben je onnodig hard voor jezelf en wat gun je jezelf weinig.
Bel maandag naar je huisarts en vertel wat je is overkomen. Want je bent slachtoffer. En als je iets onderdrukt, dan komt dat er op een gegeven moment uit. En dat moment is blijkbaar nú.
En dat geeft echt helemaal niets. Want nu kun je het met hulp helpen oplossen.
Dat verdien jij en dat ben jij meer dan waard.
Om zo een nog betere versie van jezelf te mogen worden.
Gun jezelf dat alsjeblieft!
Wat ben je onnodig hard voor jezelf en wat gun je jezelf weinig.
Bel maandag naar je huisarts en vertel wat je is overkomen. Want je bent slachtoffer. En als je iets onderdrukt, dan komt dat er op een gegeven moment uit. En dat moment is blijkbaar nú.
En dat geeft echt helemaal niets. Want nu kun je het met hulp helpen oplossen.
Dat verdien jij en dat ben jij meer dan waard.
Om zo een nog betere versie van jezelf te mogen worden.
Gun jezelf dat alsjeblieft!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 2 november 2024 om 21:27
Tijd dat iemand naar jou gaat luisteren en je gaat zien.
Wat zal je je moedeloos en alleen voelen.
Heb je hulp of therapie gehad voor je verleden? Misbruik hakt er zo ontzettend in.
En wat ontzettend klote dat je familie je heeft laten vallen, terwijl je hun steun juist zo had kunnen gebruiken. Echt een trap na zeg.
Wat zal je je moedeloos en alleen voelen.
Heb je hulp of therapie gehad voor je verleden? Misbruik hakt er zo ontzettend in.
En wat ontzettend klote dat je familie je heeft laten vallen, terwijl je hun steun juist zo had kunnen gebruiken. Echt een trap na zeg.
zaterdag 2 november 2024 om 21:48
Als je jarenlang geen ruimte aan dingen geeft gaat het er op een gegeven moment toch uit komen. Ga naar de HA vraag een verwijzing voor psycholoog en ga in therapie.
Leer de ruimte te geven aan de nare dingen zodat je ze uiteindelijk ook met vrienden kan delen. Want het is nu eenmaal een deel van jou. En als ie dat ondermijnd en onderdrukt word je uiteindelijk erg ongelukkig.
Ik weet hoe zwaar dit soort dingen kunnen zijn. Maar het gaat echt beter worden voor je. Maar dan moet je wel er aan gaan werken.
En 1 ding: dat wat jou is overkomen ligt niet aan jou.
Sterkte.
Leer de ruimte te geven aan de nare dingen zodat je ze uiteindelijk ook met vrienden kan delen. Want het is nu eenmaal een deel van jou. En als ie dat ondermijnd en onderdrukt word je uiteindelijk erg ongelukkig.
Ik weet hoe zwaar dit soort dingen kunnen zijn. Maar het gaat echt beter worden voor je. Maar dan moet je wel er aan gaan werken.
En 1 ding: dat wat jou is overkomen ligt niet aan jou.
Sterkte.
zaterdag 2 november 2024 om 22:47
zondag 3 november 2024 om 00:29
Ook ik zeg: ga naar je huisarts. Als je een goede baan hebt kun je ook een goede particuliere psycholoog regelen, zie dat als investering in jezelf.
En weet: je bent niet alleen. Er zijn zoveel mensen met nare ervaringen die net als jij dolgraag anderen helpen. Je mag nu je eigen familie gaan uitkiezen.
Echt, er zal een wereld voor je opengaan.
Het ergste heb je al gehad, erover praten en verwerken is niet makkelijk maar niet te vergelijken met waar je vandaan komt.
Ik zei dat altijd tegen mezelf: herbeleven en erover praten kan nooit zo erg zijn als het daadwerkelijk meemaken. Dit is voor iedereen anders en leuk gaat het in het begin niet zijn, maar dit is echt te zwaar voor je.
Sterkte.
En weet: je bent niet alleen. Er zijn zoveel mensen met nare ervaringen die net als jij dolgraag anderen helpen. Je mag nu je eigen familie gaan uitkiezen.
Echt, er zal een wereld voor je opengaan.
Het ergste heb je al gehad, erover praten en verwerken is niet makkelijk maar niet te vergelijken met waar je vandaan komt.
Ik zei dat altijd tegen mezelf: herbeleven en erover praten kan nooit zo erg zijn als het daadwerkelijk meemaken. Dit is voor iedereen anders en leuk gaat het in het begin niet zijn, maar dit is echt te zwaar voor je.
Sterkte.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
zondag 3 november 2024 om 06:53
Bijna woord voor woord herkenbaar jouw verhaal, tot een jaar geleden. Als je je erin begint te verdiepen blijkt het heel 'normaal' te zijn, dat je alles kunt wegstoppen en 'high-functioning' (met struggles maar ok) kunt zijn. Tot je het niet meer kan. Vaak zo ergens rond 40ste (30—50) levensjaar. Ik zit zelf al een tijd thuis inmiddels, en krijg intensieve therapie. Maar er komen lichtpuntjes. Je kunt je blijven verzetten, dat doe je wsl al vele jaren, of je kunt het aan gaan. Zoals Doreia zegt: het komt een keer, dan kun je niet anders meer. Het begint met iemand vertellen, al is het maar via een anonieme lijn. Ik zou starten bij de huisarts. Echt, het kan beter worden. Gun het jezelf, eindelijk
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
