Niet meer naar school

12-12-2018 17:41 22 berichten
Alle reacties Link kopieren
In m'n omgeving vinden ze dat ik weer moet gaan studeren, maar zij snappen niet wat ik doormaak. Ik word er echt gek van. Ik heb al een beslissing gemaakt namelijk...
Ik ga niet meer naar school
Ik ga gewoon lekker werken, een stressloos baantje
Zodat me psychische problemen niet toenemen, wat gebeurt bij meer stress
Dus wat gebeurt als ik weer naar school ga
Liever daarom rustiger leven, minder stress en dus minimale psychische problemen zodat ik nog een leuk leven heb
Je moet je leven eenmaal aanpassen als je psychische problemen hebt, om ook met die psychische problemen happy te kunnen zijn (wat sowieso een uitdaging is)
Heb je je startkwalificatie?

Zo ja, lekker doen.
Zonder motivatie is elke poging tot het volgen van een opleiding verspilde tijd en moeite. Dus doen inderdaad.
Heb je al een baan of ben je aan het sollciteren?

Er is niets mee met je eigen geld eerlijk verdienen hoor. Als je niet kan/wil studeren en gaat werken lijkt me dat prima.
En inderdaad: heb je al wel een afgeronde opleiding en wat is je leeftijd?
Alle reacties Link kopieren
Als jij denkt dat werken geen stress zal geven. Zal ik je uit die droom halen. En als je nu je opleiding niet af maakt. Zul je waarschijnlijk nooit meer aan het studeren gaan. Zonder diploma is aan een baan komen die een beetje voldoende betaald ook lastig
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 24 jaar. Toen ik 19 was ben ik aan het hbo begonnen, inmiddels vier jaar verder en heb alleen het eerste jaar weten te halen. Ik heb er inderdaad de motivatie niet meer voor. De stress zorgt ervoor dat andere dingen in me leven ook niet goed gaan. Ik kom telkens in een negatieve neerwaartse spiraal terecht waarin ik me door en door ellendig voel. Vandaar de keuze om niet meer te gaan studeren.

Ik heb dus mijn havodiploma en een hbo propedeuse...

Het is niet dat ik het qua niveau niet kan, maar mijn psychische gesteldheid belemmert mij, waardoor ik er niet gelukkig van wordt. En dat is het voor mij niet waard.

Maar andere mensen vinden maar dat ik moet gaan studeren zodat ik een ''goede baan'' kan krijgen.
anoniem_350429 wijzigde dit bericht op 12-12-2018 18:11
0.21% gewijzigd
UtFryslân schreef:
12-12-2018 18:07
Ik ben 24 jaar. Toen ik 19 was ben ik aan het hbo begonnen, inmiddels vier jaar verder en heb alleen het eerste jaar weten te halen. Ik heb er inderdaad de motivatie niet meer voor. De stress zorgt ervoor dat andere dingen in me leven ook niet goed gaan. Ik kom telkens in een negatieve neerwaartse spiraal terecht waarin ik me door en door ellendig voel. Vandaar de keuze om niet meer te gaan studeren.

Ik heb dus mijn havodiploma en een hbo propedeuse...

Het is niet dat ik het qua niveau niet kan, maar mijn psychische gesteldheid belemmeren mij, waardoor ik er niet gelukkig van wordt. En dat is het voor mij niet waard.

Maar andere mensen vinden maar dat ik moet gaan studeren zodat ik een ''goede baan'' kan krijgen.
Hoe staat het me je baankans nu dan? Als aan het solliciteren?
Heb je behandeling voor die psychische klachten?
Mijn ervaring is dat hoe hoger opgeleid, hoe meer mogelijkheden passend werk bij je beperking te vinden.
Alleen al omdat je meer verdient en dan dus voor hetzelfde geld minder uren kan gaan werken.
Alle reacties Link kopieren
Op dit moment ben ik in behandeling. En heb een keuring bij het UWV gedaan. Ik ben nu aan het wachten op de gemeente, want die gaat over verdere ondersteuning. Ik zal namelijk een jobcoach krijgen. Ik krijg dan werk waar rekening gehouden wordt met mijn psychische problemen. Dat zal dus werk zijn dat aanzienlijk minder stress oplevert, waardoor ik beter zal functioneren, en dus uiteindelijk gelukkiger zou zijn dan met een stressvolle studie of baan waarbij de kans op uitval ook nog eens groot is.
UtFryslân schreef:
12-12-2018 18:07
Ik ben 24 jaar. Toen ik 19 was ben ik aan het hbo begonnen, inmiddels vier jaar verder en heb alleen het eerste jaar weten te halen. Ik heb er inderdaad de motivatie niet meer voor. De stress zorgt ervoor dat andere dingen in me leven ook niet goed gaan. Ik kom telkens in een negatieve neerwaartse spiraal terecht waarin ik me door en door ellendig voel. Vandaar de keuze om niet meer te gaan studeren.

Ik heb dus mijn havodiploma en een hbo propedeuse...

Het is niet dat ik het qua niveau niet kan, maar mijn psychische gesteldheid belemmert mij, waardoor ik er niet gelukkig van wordt. En dat is het voor mij niet waard.

Maar andere mensen vinden maar dat ik moet gaan studeren zodat ik een ''goede baan'' kan krijgen.

Mijn beste vriendin heeft hetzelfde probleem. Zij werkt nu en doet een thuisstudie. Haar werk is heel erg low key zonder stress en dat gaat heel goed. Ze kan ervan rondkomen. Haar studie kan ze zelf in plannen en als het een keer niet lukt is we geen nood aan de man want ze mag er maximaal 6 jaar over doen.

Ik zou zeggen, doe hetzelfde. Je gaat er enorm van opknappen. Doe een stap terug. Ga lekker low key werken. En wie weet ga je ooit wel weer studeren. Wellicht op mbo niveau. Niks mis mee.
UtFryslân schreef:
12-12-2018 18:16
Op dit moment ben ik in behandeling. En heb een keuring bij het UWV gedaan. Ik ben nu aan het wachten op de gemeente, want die gaat over verdere ondersteuning. Ik zal namelijk een jobcoach krijgen. Ik krijg dan werk waar rekening gehouden wordt met mijn psychische problemen. Dat zal dus werk zijn dat aanzienlijk minder stress oplevert, waardoor ik beter zal functioneren, en dus uiteindelijk gelukkiger zou zijn dan met een stressvolle studie of baan waarbij de kans op uitval ook nog eens groot is.

Je bent al goed op weg lees ik. Het komt goed. Geen zorgen. :hug:
Alle reacties Link kopieren
Ik heb dit ook gedaan, ben in het laatste jaar gestopt en ben gaan werken. Heb er nooit spijt van gehad. Ik vond het werken heerlijk en rustgevend.

Ik denk dat als ik mijn hbo wel had gehaald, ik precies dezelfde baan had gehad als ik nu heb. Ze vragen ook nooit meer naar mijn diploma’s en heb veel collega’s die wel een Hbo hebben en hetzelfde als ik doen.
Alle reacties Link kopieren
Fijn om te lezen dat meer mensen een soortgelijke beslissing hebben gemaakt en dit goed is uitgepakt.

Er zijn ook genoeg andere mogelijkheden.

Voor mij heeft het op dit moment prioriteit dat ik beter wordt.

Bedankt voor de positieve reacties.
UtFryslân schreef:
12-12-2018 18:44
Fijn om te lezen dat meer mensen een soortgelijke beslissing hebben gemaakt en dit goed is uitgepakt.

Er zijn ook genoeg andere mogelijkheden.

Voor mij heeft het op dit moment prioriteit dat ik beter wordt.

Bedankt voor de positieve reacties.
Je bent prima bezig, succes!
Alle reacties Link kopieren
Klinkt alsof je er goed over nagedacht hebt, en je actie onderneemt.
Werken is dan geen slecht idee.

Wie zijn de personen die er anders over denken? Iedereen heeft natuurlijk steun nodig. Heeft het zin om een keer een openhartig gesprek te voeren met bijv. je ouders?
Those who don’t believe in magic will never find it
UtFryslân schreef:
12-12-2018 18:16
Op dit moment ben ik in behandeling. En heb een keuring bij het UWV gedaan. Ik ben nu aan het wachten op de gemeente, want die gaat over verdere ondersteuning. Ik zal namelijk een jobcoach krijgen. Ik krijg dan werk waar rekening gehouden wordt met mijn psychische problemen. Dat zal dus werk zijn dat aanzienlijk minder stress oplevert, waardoor ik beter zal functioneren, en dus uiteindelijk gelukkiger zou zijn dan met een stressvolle studie of baan waarbij de kans op uitval ook nog eens groot is.
Een jobcoach krijg je niet zomaar. Lekker gaan werken en wie weet wil je over een paar jaar alsnog een studie doen. Of misschien ben je wel erg tevreden over je baan.
Je weet goed wat je wil!
Je hebt een belangrijke beslissing gemaakt en alleen jij weet wat hierin het beste is. Vervelend dat je omgeving met zoveel onbegrip reageert, maar zij voelen niet wat jij voelt. Sterkte met je proces!
Alle reacties Link kopieren
Familie, een vriendin, en wel eens bepaalde mensen die ik spreek. Mijn vader en stiefmoeder begrijpen het wel maar tegelijkertijd merk ik dat ze de ernst ervan niet echt doorhebben. Mijn moeder daarentegen maakt het niks uit. Die heeft zelf dan ook psychische problemen en werkt helemaal niet. Is afgekeurd. Maar ik merk dat me vader bijvoorbeeld andere verwachtingen heeft. En mijn opa bijvoorbeeld zegt ook het is beter dat ik weer naar school ga, krijg ik beter werk, kan ik meer verdienen. Mijn opa en oma zijn sowieso niet echt thuis in psychische problemen. En zo krijg ik van iedereen wel t zelfde te horen, alsof ik dat allemaal zelf niet weet. Maar ik weet als enige wat het beste voor mij is.

Inderdaad, zij voelen niet wat ik voel.
Alle reacties Link kopieren
Je hebt helemaal gelijk.

Toch is het niet verkeerd om te kijken naar je toekomstperspectief. Wat wil je voor werk doen?
Iets wat geen stress op levert, maar in een koekjes fabriek werken zou mij meer stress opleveren dan boswachter zijn denk ik.

Dus daarin nadenken is niet verkeerd. Een mbo opleiding kan jij misschien makkelijk aan, en geeft kans op relaxt werk.

Welke psychische problemen heb je?
Alle reacties Link kopieren
Concentratiestoornis, dwangstoornis, persoonlijkheidsproblematiek.

Ik krijg een jobcoach en ga daarmee kijken welk werk geschikt is voor mij. Er wordt dan rekening gehouden met mijn beperkingen.

Het gaat niet om het niveau qua school. Ik kan makkelijk hbo wat dat betreft. Maar het gaat om de stress die ik krijg i.v.m. niet kunnen concentreren, niet kunnen plannen, snel overzicht verliezen, dwang etc. waardoor ik altijd vastloop. Ik heb ook mijn eigen huishouden en wil nog leuke dingen kunnen doen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven