Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 10 september 2018 09:21
“waarom doe je jezelf dit aan”
Hier begon laatst een nogal vervelend gesprek door voor mij en ik wilde er toen niet op in gaan omdat het voor mij heel erg zware week was. En ik de manier van vragen persoonlijk gewoon echt niet prettig vind in een topic als deze. Net zo goed als dat ik kan vragen als “hoe bedoel je dat” zou er ook een wat genuanceerdere reactie kunnen komen als “hoe is die situatie onstaan dan”.
Mijn moeder is namelijk geen vrouw die zich aan afspraken houd. Of die je een vinger kan geven om haar zoet te houden. Ik heb al lang met mijn maatschappelijk werkster een manier van omgaan met mijn moeder, en gemiddeld genomen werkt dat best aardig. Zo min mogelijk contact, zo min mogelijk aandacht.
Alleen mijn oma had aangegeven euthanasie te willen en daarom stond mijn moeder als kip zonder kop voor de deur. Ik heb haar voor deze uitzonderlijke situatie gezegd dat als ze iets kwijt moest, dat ze me maar moest mailen. Op eerdere pogingen zoals een kaartje in de bus heb ik gewoon afwijzend gereageerd.
Zodra ik haar wel in mijn leven haal, probeert ze zich steeds verder naar binnen te dringen. Als ze weet wie mijn vriendje is, gaat ze die achterna in de supermarkt, dat soort fratsen.
Oftewel, ik ben nu een post lang aan het uitleggen over dat ik in een uitzonderingssituatie zat omdat ik uit beleefdheid nog op de situatie met mijn moeder reageerde terwijl dat die dag niet eens de kern van mijn post was.
Hier begon laatst een nogal vervelend gesprek door voor mij en ik wilde er toen niet op in gaan omdat het voor mij heel erg zware week was. En ik de manier van vragen persoonlijk gewoon echt niet prettig vind in een topic als deze. Net zo goed als dat ik kan vragen als “hoe bedoel je dat” zou er ook een wat genuanceerdere reactie kunnen komen als “hoe is die situatie onstaan dan”.
Mijn moeder is namelijk geen vrouw die zich aan afspraken houd. Of die je een vinger kan geven om haar zoet te houden. Ik heb al lang met mijn maatschappelijk werkster een manier van omgaan met mijn moeder, en gemiddeld genomen werkt dat best aardig. Zo min mogelijk contact, zo min mogelijk aandacht.
Alleen mijn oma had aangegeven euthanasie te willen en daarom stond mijn moeder als kip zonder kop voor de deur. Ik heb haar voor deze uitzonderlijke situatie gezegd dat als ze iets kwijt moest, dat ze me maar moest mailen. Op eerdere pogingen zoals een kaartje in de bus heb ik gewoon afwijzend gereageerd.
Zodra ik haar wel in mijn leven haal, probeert ze zich steeds verder naar binnen te dringen. Als ze weet wie mijn vriendje is, gaat ze die achterna in de supermarkt, dat soort fratsen.
Oftewel, ik ben nu een post lang aan het uitleggen over dat ik in een uitzonderingssituatie zat omdat ik uit beleefdheid nog op de situatie met mijn moeder reageerde terwijl dat die dag niet eens de kern van mijn post was.
maandag 10 september 2018 14:41
Gecondoleerd, @YellowLemon. Ik las je in een ander topic en ik vind het een vreselijke situatie voor je. Fijn dat je een manier van omgaan met je moeder hebt gevonden die vaak succesvol is. Zelf heb ik helaas ook ervaring met een moeilijk persoon (laat ik het zo maar noemen) in de familie. Jarenlang heb ik me door haar laten kwetsen, omdat ik niet wist hoe ik voor mezelf op moest komen. Een aantal jaar geleden heb ik haar gezegd dat ik geen contact meer met haar wilde. Eerst was het pijnlijk en tegelijk een opluchting, nu alleen nog maar een opluchting. Het is heel moeilijk om een manier te vinden waarop je met zo'n situatie om kan gaan. Ik vond het heel moeilijk om te voorspellen waar ik het minste spijt van zou hebben: doorgaan met gekwetst worden of geen contact meer? Het lezen van jouw berichten in dit topic deed me aan mijn gedoe denken. Ik wilde mezelf uiteindelijk de pijn besparen om steeds door haar gekwetst te worden, dus heb ik het contact helemaal verbroken. Ik heb haar nog wel eens gezien daarna, maar nooit iets kunnen ontdekken wat me nog hoop kon geven op een, op z'n minst, fatsoenlijke band met haar. Terugkijkend zou ik willen dat iemand me eerder gezegd had dat het oké is om afstand te creëren tot mensen die zo met je omgaan. Dat is vooral wat ik probeerde te doen met die zin.
maandag 10 september 2018 22:58
Mooi YL en Snow hoe jullie nu met elkaar communiceren. Er staat nu in ieder geval open te lezen dat er geen kwetsende bedoelingen achter jullie beider posts zaten.
Hoewel ik daar al een soort van op vertrouwde, staat het nu dan in ieder geval zwart op wit.
Waarmee ik niet zeg dat niemand zich gekwetst heeft gevoeld, of misschien nog steeds voelt.
Ik zou me zomaar kunnen voorstellen YL dat het niet pure beleefdheid was richting je moeder. Juist omdat het je wel raakt dat ze vervolgens de mail niet stuurde. Ik vind het wel heel lief van je dat je iemand die je zo heeft behandeld, dit aanbod hebt gedaan.
Snow, wat je schrijft herken ik wel. Waarmee ik niet wil zeggen dat het voor YL ook zo is.
Ik heb mezelf op een gegeven moment 'verboden' een aantal personen een stok te geven om me mee te slaan.
Met die stok bedoel ik: ik bood mezelf steeds weer aan, om vervolgens teleurgesteld te worden door die personen. Omdat ik ergens hoopte op iets wat ik nooit van hen zou gaan krijgen. Dat deed ik mezelf aan. Niet expres omdat ik het leuk vond of zo, maar ik deed t wel.
Daarom begrijp ik je vraag aan YL, al is deze misschien voor haar niet passend (dat, YL, kun jij alleen zelf inschatten denk ik)
Te stoppen met hen die stok geven, betekende voor mij: 'de hoop loslaten dat deze mensen mij met terugwerkende kracht de steun en liefde zouden geven die ik in het verleden nodig had'. Dus dat was nogal heftig. Verdrietig ook vooral.
Maar het is zo gegaan. En het heeft me bijzonder veel opgeleverd.
Hoewel ik daar al een soort van op vertrouwde, staat het nu dan in ieder geval zwart op wit.
Waarmee ik niet zeg dat niemand zich gekwetst heeft gevoeld, of misschien nog steeds voelt.
Ik zou me zomaar kunnen voorstellen YL dat het niet pure beleefdheid was richting je moeder. Juist omdat het je wel raakt dat ze vervolgens de mail niet stuurde. Ik vind het wel heel lief van je dat je iemand die je zo heeft behandeld, dit aanbod hebt gedaan.
Snow, wat je schrijft herken ik wel. Waarmee ik niet wil zeggen dat het voor YL ook zo is.
Ik heb mezelf op een gegeven moment 'verboden' een aantal personen een stok te geven om me mee te slaan.
Met die stok bedoel ik: ik bood mezelf steeds weer aan, om vervolgens teleurgesteld te worden door die personen. Omdat ik ergens hoopte op iets wat ik nooit van hen zou gaan krijgen. Dat deed ik mezelf aan. Niet expres omdat ik het leuk vond of zo, maar ik deed t wel.
Daarom begrijp ik je vraag aan YL, al is deze misschien voor haar niet passend (dat, YL, kun jij alleen zelf inschatten denk ik)
Te stoppen met hen die stok geven, betekende voor mij: 'de hoop loslaten dat deze mensen mij met terugwerkende kracht de steun en liefde zouden geven die ik in het verleden nodig had'. Dus dat was nogal heftig. Verdrietig ook vooral.
Maar het is zo gegaan. En het heeft me bijzonder veel opgeleverd.
dinsdag 11 september 2018 01:46
En zo werd het toch een veel langere post dan ik eigenlijk gedacht had.
Cat-Lady, welkom in dit topic.
Yellow, gecondoleerd met het overlijden van je oma. Je punt is duidelijk, ik denk dat velen hier ook wel een en ander herkennen in je familiesituatie.
Snow en Sofie, mooie posts.
Cat-Lady, welkom in dit topic.
Yellow, gecondoleerd met het overlijden van je oma. Je punt is duidelijk, ik denk dat velen hier ook wel een en ander herkennen in je familiesituatie.
Snow en Sofie, mooie posts.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 11 september 2018 05:38
@Dana: wat heftig allemaal. Het is ook eng om over dat soort dingen te praten. Ik had dezelfde gevoelens als jij hebt. In mijn ervaring heeft geen enkele therapeut mijn negatieve gedachten bevestigd.
Misschien babystapjes nemen? Aangeven dat je het binnenkort ergens over wil hebben, nu meteen nog niet, maar je angsten en gedachten uitleggen? Misschien word je dan een beetje gerustgesteld voordat je je zo kwetsbaar opstelt.
-----
Bij mij is de opname prima. Geeft me meteen wat rust. Weekend was vooral wennen aan de omgeving, sinds gisteren therapie. Ik slaap slecht maar heb wel zoveel medicijnen dat ik de hele dag verdoofd rondloop. Dus daar gaan we naar kijken. Behandelplan opgesteld. Doelen steeds kleiner maken om successen te behalen. Zo klein, dat ik me nogal een sukkel voel, maar het is nodig. Even kijken hoe lang de opname gaat duren, daarna kan ik nog dagbehandeling krijgen. Moet eerst stabiel genoeg zijn voordat ik weer 'normale' therapir kan volgen.
Ze gaan ook proberen om sneller ambulante hulp te regelen, en we gaan nu uitgebreide diagnostiek doen, aangezien ik al zo ontzettend veel verschillende labels heb gehad.
Ik heb van half 12 tot 14 doorgeslapen en daarna alleen liggen woelen. Terwijl ik thuis gewoon goed sliep. Niks aan te doen, ben er nu maar gewoon uit gegaan.
Groep is ook fijn, alleen maar vrouwen en lang niet aan de maximale capaciteit van de kliniek.
Misschien babystapjes nemen? Aangeven dat je het binnenkort ergens over wil hebben, nu meteen nog niet, maar je angsten en gedachten uitleggen? Misschien word je dan een beetje gerustgesteld voordat je je zo kwetsbaar opstelt.
-----
Bij mij is de opname prima. Geeft me meteen wat rust. Weekend was vooral wennen aan de omgeving, sinds gisteren therapie. Ik slaap slecht maar heb wel zoveel medicijnen dat ik de hele dag verdoofd rondloop. Dus daar gaan we naar kijken. Behandelplan opgesteld. Doelen steeds kleiner maken om successen te behalen. Zo klein, dat ik me nogal een sukkel voel, maar het is nodig. Even kijken hoe lang de opname gaat duren, daarna kan ik nog dagbehandeling krijgen. Moet eerst stabiel genoeg zijn voordat ik weer 'normale' therapir kan volgen.
Ze gaan ook proberen om sneller ambulante hulp te regelen, en we gaan nu uitgebreide diagnostiek doen, aangezien ik al zo ontzettend veel verschillende labels heb gehad.
Ik heb van half 12 tot 14 doorgeslapen en daarna alleen liggen woelen. Terwijl ik thuis gewoon goed sliep. Niks aan te doen, ben er nu maar gewoon uit gegaan.
Groep is ook fijn, alleen maar vrouwen en lang niet aan de maximale capaciteit van de kliniek.
dinsdag 11 september 2018 12:53
Er is een hoop gepost en ik heb psychisch niet de ruimte om er op te reageren..
Ik ben 2 weken geleden ook nog afgewezen bij een instelling voor therapie omdat ze me een te zware patiënt vinden. En in januari word ik straks 25 en dan ben ik straks 3 jaar verder en heb ik nog steeds geen passende hulp sinds de flashbacks zijn terug gekomen. Ik ben aan het zoeken naar instellingen, me in aan het lezen over het tuchtcollege, heb contact gehad met de zorgverzekeraars maar zit voor m’n gevoel op een dood spoor. En ik kan het niet bevatten.
Ik ben 2 weken geleden ook nog afgewezen bij een instelling voor therapie omdat ze me een te zware patiënt vinden. En in januari word ik straks 25 en dan ben ik straks 3 jaar verder en heb ik nog steeds geen passende hulp sinds de flashbacks zijn terug gekomen. Ik ben aan het zoeken naar instellingen, me in aan het lezen over het tuchtcollege, heb contact gehad met de zorgverzekeraars maar zit voor m’n gevoel op een dood spoor. En ik kan het niet bevatten.
dinsdag 11 september 2018 22:34
Thanks Lo, voor je reactie. Ik wilde gisteren eigenlijk nog vragen hoe het met je ging, maar was een beetje bang dat je je gepusht zou voelen om te posten.
Het doet me op een of andere manier goed om te lezen dat je die gevoelens herkent. Dat hielp me echt om het vandaag toch aan te durven kaarten. Zat wel enorm te schutteren en onsamenhangend en eromheen draaiend aan te klooien, maar het hoge woord is eruit. Was daarna ook meteen een soort van leeg, blanco. Kreeg de vraag of er een specifieke aanleiding was. Ja, natuurlijk is die er. Maar in mijn hoofd was het even helemaal weg. Eigenlijk snapte ik de vraag niet eens helemaal, op dat moment. Pas vanavond op de bank weet ik het allemaal weer. Welke associaties en gedachtensprongen mijn gedachten de afgelopen tijd maakten waardoor het dan toch weer als niet echt afgerond voelt.
Maar hoewel dat stom voelt, overheerst nu even de opluchting dat ik het aangedurfd heb om er iets over te zeggen.
Verder vind ik het fijn om te lezen dat je eerste indruk van de groep goed is, en dat je al wat rust ervaart.
Ik vind je dapper, dat je deze stap hebt gezet en (zo te lezen) het proces open aan gaat.
Het doet me op een of andere manier goed om te lezen dat je die gevoelens herkent. Dat hielp me echt om het vandaag toch aan te durven kaarten. Zat wel enorm te schutteren en onsamenhangend en eromheen draaiend aan te klooien, maar het hoge woord is eruit. Was daarna ook meteen een soort van leeg, blanco. Kreeg de vraag of er een specifieke aanleiding was. Ja, natuurlijk is die er. Maar in mijn hoofd was het even helemaal weg. Eigenlijk snapte ik de vraag niet eens helemaal, op dat moment. Pas vanavond op de bank weet ik het allemaal weer. Welke associaties en gedachtensprongen mijn gedachten de afgelopen tijd maakten waardoor het dan toch weer als niet echt afgerond voelt.
Maar hoewel dat stom voelt, overheerst nu even de opluchting dat ik het aangedurfd heb om er iets over te zeggen.
Verder vind ik het fijn om te lezen dat je eerste indruk van de groep goed is, en dat je al wat rust ervaart.
Ik vind je dapper, dat je deze stap hebt gezet en (zo te lezen) het proces open aan gaat.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
woensdag 12 september 2018 16:59
Ja het is echt fijn. Dat ervaarde ik ook zo bij mijn vorige opname. Iedereen heeft problemen wat een gevoel van saamhorigheid en inclusiviteit geeft. Ik heb nog de minste problemen van de groep, maar het is een veilige omgeving ondanks dat sommigen hier nog een beetje in de war zijn na bv een psychose.
Zit wel helemaal onder de medicatie, maar dat is nu even goed. Heb ook een datum voor een intake, ze willen we nu weer bij persoonlijkheidsstoornissen hebben ipv bij angst en stemming. Ik vraag me af waarom dat weer geswitcht is, vind het wel moeilijk om te vragen. Plus ik moet wekelijks gaan wegen wat ik kut vind, maar ik ben al behoorlijk aangekomen door de medicatie, dus wel belangrijk.
Voorlopig plan is dus nog een aantal weken opname, dan dagbehandeling en dan over naar ambulante behandeling.
Arbeidsjurist denkt dat we een goede zaak hebben en ze neemt alles uit handen voor me.
De hele toekomst is één groot vraagteken. Ik leef nu in het 'nu' wat even een heel nieuw gevoel geeft. Ik was altijd maar bezig met wat ik moet doen en de toekomst, dat ik niet meer weet wat ik wil ipv moet. Wat vind ik leuk, echt leuk, wat niet iets is wat moet van mezelf? Dat moet ik weer herontdekken.
Zonder medicatie krijg ik enorme stemmingswisselingen. Maar advies is om dat wel te proberen, maar zeker te nemen wanneer nodig.
Mijn man gaat er niet zo handig mee om allemaal. Hij praat met niemand. Maar binnenkort ook met zn tweetjes een gesprek hier. Hopelijk gaat het daarna iets beter.
Zit wel helemaal onder de medicatie, maar dat is nu even goed. Heb ook een datum voor een intake, ze willen we nu weer bij persoonlijkheidsstoornissen hebben ipv bij angst en stemming. Ik vraag me af waarom dat weer geswitcht is, vind het wel moeilijk om te vragen. Plus ik moet wekelijks gaan wegen wat ik kut vind, maar ik ben al behoorlijk aangekomen door de medicatie, dus wel belangrijk.
Voorlopig plan is dus nog een aantal weken opname, dan dagbehandeling en dan over naar ambulante behandeling.
Arbeidsjurist denkt dat we een goede zaak hebben en ze neemt alles uit handen voor me.
De hele toekomst is één groot vraagteken. Ik leef nu in het 'nu' wat even een heel nieuw gevoel geeft. Ik was altijd maar bezig met wat ik moet doen en de toekomst, dat ik niet meer weet wat ik wil ipv moet. Wat vind ik leuk, echt leuk, wat niet iets is wat moet van mezelf? Dat moet ik weer herontdekken.
Zonder medicatie krijg ik enorme stemmingswisselingen. Maar advies is om dat wel te proberen, maar zeker te nemen wanneer nodig.
Mijn man gaat er niet zo handig mee om allemaal. Hij praat met niemand. Maar binnenkort ook met zn tweetjes een gesprek hier. Hopelijk gaat het daarna iets beter.
donderdag 13 september 2018 08:19
donderdag 13 september 2018 09:03
Tobbie heb je het gesprek op je werk al gehad? Hoe gaat het met je?
Diva, wat fijn dat eea is uitgepraat en sz aangeeft dat er tussen zitten niet handig is. Voelt je man zich door hen begrepen?
Sofie altijd fijn je te lezen al vind ik het soms eng en confronterend wat je over je lijf vertelt en hoe je er mee aan de slag bent. Ik bewonder je moed, je ijver, je ontwikkelingsdrang.
Lieve Knuff heerlijk om je te lezen en te zien dat je voor liefde gaat. Dat je basis uitgangspunt de mores is van eigen zijn en vanuit daar je hart laten stromen.
Kwetsbaar nog en goed dat je je grenzen in de gaten houdt.
Ben benieuwd hoe het met samenwerken gaat. Of je meer vertrouwen krijgt ook in alle stukjes Knuff.
Vorige week was voor mij de week in het jaar dat ik het het lastigt heb. Zo raar om die omslag waar te nemen van best ok naar overspoeld raken door een bepaalde fysieke sensatie/herbeleving en daar binnen een dag suicidaal van te worden - als in het mezelf ervaren als opgefokt, onrustig, bozig autoagressief. Flinters in me die wel even wilden helpen om dit gevoel te stoppen op een drastische manier.
Gelukkig ben ik getraind om met deze gedachten om te gaan en te weten wanneer ik uit moet reiken. Ik belde iemand die me goed kent, en die niet schrok maar me wel serieus nam. Met haar heb ik afspraken gemaakt. Dat ging over de meest basale dingen. Eten, slapen, wel of niet naar buiten, contact opnemen als het nodig is, medicatie nemen, ...het werd samenwerken en binnen 48 uur had ik het weer gehad. Want ik wéét dat het weer voorbij gaat.
Het was tof dat ik bijv. kon bellen dat ik me zo naar voelde na een toiletgang (omdat dat dan óók extra triggert) en ik begrepen werd. Want daarin zo alleen en woordeloos zijn voelt zo verloren. En dat kon ik nu doorbreken. En tuurlijk heb ik haar vervloekt in de nacht als ik niet kon slapen, naar buiten wilde om bizar veel te fietsen en roekeloos te zijn maar dat 'niet mocht' omdat ik daarin afspraken had gemaakt (en dat als ik me daar niet aan kon houden HA etc. de volgende stap zouden zijn).
Het was heel hard werken. In eerlijk zijn. In aanvaarden dat dit voorbij gaat. In accepteren dat dit me elk jaar zo overvalt. Echt op mijn toppen van mijn kunnen bezig geweest om het te redden. Ik ben blij en dankbaar dat ik het zo samen heb mogen doen. Maar het is niet niks. Ik merk dat ik daarna zo moe ben en mijn lijf zo'n opdoffer heeft gekregen van al die stress...daar kom ik langzaam van bij.
Diva, wat fijn dat eea is uitgepraat en sz aangeeft dat er tussen zitten niet handig is. Voelt je man zich door hen begrepen?
Sofie altijd fijn je te lezen al vind ik het soms eng en confronterend wat je over je lijf vertelt en hoe je er mee aan de slag bent. Ik bewonder je moed, je ijver, je ontwikkelingsdrang.
Lieve Knuff heerlijk om je te lezen en te zien dat je voor liefde gaat. Dat je basis uitgangspunt de mores is van eigen zijn en vanuit daar je hart laten stromen.
Kwetsbaar nog en goed dat je je grenzen in de gaten houdt.
Ben benieuwd hoe het met samenwerken gaat. Of je meer vertrouwen krijgt ook in alle stukjes Knuff.
Vorige week was voor mij de week in het jaar dat ik het het lastigt heb. Zo raar om die omslag waar te nemen van best ok naar overspoeld raken door een bepaalde fysieke sensatie/herbeleving en daar binnen een dag suicidaal van te worden - als in het mezelf ervaren als opgefokt, onrustig, bozig autoagressief. Flinters in me die wel even wilden helpen om dit gevoel te stoppen op een drastische manier.
Gelukkig ben ik getraind om met deze gedachten om te gaan en te weten wanneer ik uit moet reiken. Ik belde iemand die me goed kent, en die niet schrok maar me wel serieus nam. Met haar heb ik afspraken gemaakt. Dat ging over de meest basale dingen. Eten, slapen, wel of niet naar buiten, contact opnemen als het nodig is, medicatie nemen, ...het werd samenwerken en binnen 48 uur had ik het weer gehad. Want ik wéét dat het weer voorbij gaat.
Het was tof dat ik bijv. kon bellen dat ik me zo naar voelde na een toiletgang (omdat dat dan óók extra triggert) en ik begrepen werd. Want daarin zo alleen en woordeloos zijn voelt zo verloren. En dat kon ik nu doorbreken. En tuurlijk heb ik haar vervloekt in de nacht als ik niet kon slapen, naar buiten wilde om bizar veel te fietsen en roekeloos te zijn maar dat 'niet mocht' omdat ik daarin afspraken had gemaakt (en dat als ik me daar niet aan kon houden HA etc. de volgende stap zouden zijn).
Het was heel hard werken. In eerlijk zijn. In aanvaarden dat dit voorbij gaat. In accepteren dat dit me elk jaar zo overvalt. Echt op mijn toppen van mijn kunnen bezig geweest om het te redden. Ik ben blij en dankbaar dat ik het zo samen heb mogen doen. Maar het is niet niks. Ik merk dat ik daarna zo moe ben en mijn lijf zo'n opdoffer heeft gekregen van al die stress...daar kom ik langzaam van bij.
donderdag 13 september 2018 20:07
donderdag 13 september 2018 22:41
@Hanke, jeetje, wat doe je dit toch weer goed zeg. Echt diep respect voor hoe je dealt met al dat moeilijks. En je bent weer snel boven komen drijven hoor!
@Dana: held! Veel van wat je schrijft is herkenbaar voor mij. Niet meer in het nu, maar wel eerder. En ik kan je niets beloven want zeker weten doe ik het niet, maar ikzelf heb er destijds heel goed aan gedaan het te gaan hebben over datgene waarover het écht moest gaan. Ergens verwacht ik dat dit voor jou ook zo uitpakt. En ik hoop dat zeker voor je!
@Snow: als je je struisvogelhoofd er toe wilt bewegen even boven de grond om zich heen te kijken, zeg haar dan maar dat ik graag wil lezen wat er is. Zo niet, dan is dat ook goed, maar geef dan wel even een knuffel van mij
@Selune: hoe is t met je?
@Dana: held!
Veel van wat je schrijft is herkenbaar voor mij. Niet meer in het nu, maar wel eerder. En ik kan je niets beloven want zeker weten doe ik het niet, maar ikzelf heb er destijds heel goed aan gedaan het te gaan hebben over datgene waarover het écht moest gaan. Ergens verwacht ik dat dit voor jou ook zo uitpakt. En ik hoop dat zeker voor je!@Snow: als je je struisvogelhoofd er toe wilt bewegen even boven de grond om zich heen te kijken, zeg haar dan maar dat ik graag wil lezen wat er is. Zo niet, dan is dat ook goed, maar geef dan wel even een knuffel van mij
@Selune: hoe is t met je?
vrijdag 14 september 2018 10:50
Ik weet niet hoe. Maar ik heb gister gebeld naar de klachten instelling die klachten over de ggz behandeld. Die hebben me het nummer van een vertrouwenspersoon gegeven voor hulp bij klachten. Daar heb ik meteen maandag een afspraak mee geregeld.
Daarna heb ik nog mijn laatste telefonisch contact gehad met de instelling die me heeft afgewezen.
En toen heb ik de huisarts gebeld of hij ajb wat extra kalmerends voor overdag heeft. En dat heb ik gekregen gelukkig want ik ging hem anders echt trippen denk ik. Dus ik ga vanmiddag knikkebollen bij de zorgboerderij.
En mijn geheugen doet super wazig. Ik vergeet telkens wat ik een paar dagen terug heb gedaan enzo.
Daarna heb ik nog mijn laatste telefonisch contact gehad met de instelling die me heeft afgewezen.
En toen heb ik de huisarts gebeld of hij ajb wat extra kalmerends voor overdag heeft. En dat heb ik gekregen gelukkig want ik ging hem anders echt trippen denk ik. Dus ik ga vanmiddag knikkebollen bij de zorgboerderij.
En mijn geheugen doet super wazig. Ik vergeet telkens wat ik een paar dagen terug heb gedaan enzo.
zaterdag 15 september 2018 03:14
Ik lees jullie.
Ook de lieve berichten aan mij. Bedankt daarvoor, Hanke, Snow en Sofie.
Maar niet alleen van nu, maar ook van langer geleden. Vind het altijd moeilijk om te reageren op lieve berichten (zal ik vast ook niet de enige in zijn
) en voel me daarom vooral naar Small al heel lang een beetje schuldig. Small, je vroeg een hele tijd geleden of ik een moeilijke nacht had, omdat ik zo laat nog had gepost. Dat vond ik heel lief, voelde me gezien - maar wist me ook even geen raad met hoe ik daar dan mee om moest gaan. Sorry Small, ik wil je er nu graag met terugwerkende kracht voor bedanken. En ben benieuwd hoe het met je gaat, tijd niet meer gelezen hier.
Lo, het lijkt me een hele opluchting dat de arbeidsjurist het uit handen wil nemen. Ik hoop dat zowel jij als je man hier uiteindelijk sterker uitkomen, al zal dat niet gaan zonder allebei door kwetsbare dalen te gaan.
Hanke, wat heb je een hoop kracht in je. Begrijpelijk dat je uitgeput bent, maar wauw, wat doe je het goed.
Yellow, sterkte.
Hoe gaat het verder met iedereen? Zoals Diva en Tobbert, hoe gaat het met jullie en lukt het nog een beetje met het werk?
k Gooi weer even wat extra knuffels bij de voorraad, en in gedachten ook nog wat ingrediënten voor een topic-pizza. Het wordt volgende week nog een keer echt mooi weer, zeggen de voorspellers, dus bij uitstek een gelegenheid voor wat lekkere hapjes in de namiddag in de zon. Ping, doe je ook mee?
Ook de lieve berichten aan mij. Bedankt daarvoor, Hanke, Snow en Sofie.
Maar niet alleen van nu, maar ook van langer geleden. Vind het altijd moeilijk om te reageren op lieve berichten (zal ik vast ook niet de enige in zijn
) en voel me daarom vooral naar Small al heel lang een beetje schuldig. Small, je vroeg een hele tijd geleden of ik een moeilijke nacht had, omdat ik zo laat nog had gepost. Dat vond ik heel lief, voelde me gezien - maar wist me ook even geen raad met hoe ik daar dan mee om moest gaan. Sorry Small, ik wil je er nu graag met terugwerkende kracht voor bedanken. En ben benieuwd hoe het met je gaat, tijd niet meer gelezen hier.Lo, het lijkt me een hele opluchting dat de arbeidsjurist het uit handen wil nemen. Ik hoop dat zowel jij als je man hier uiteindelijk sterker uitkomen, al zal dat niet gaan zonder allebei door kwetsbare dalen te gaan.
Hanke, wat heb je een hoop kracht in je. Begrijpelijk dat je uitgeput bent, maar wauw, wat doe je het goed.
Yellow, sterkte.
Hoe gaat het verder met iedereen? Zoals Diva en Tobbert, hoe gaat het met jullie en lukt het nog een beetje met het werk?
k Gooi weer even wat extra knuffels bij de voorraad, en in gedachten ook nog wat ingrediënten voor een topic-pizza. Het wordt volgende week nog een keer echt mooi weer, zeggen de voorspellers, dus bij uitstek een gelegenheid voor wat lekkere hapjes in de namiddag in de zon. Ping, doe je ook mee?
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zaterdag 15 september 2018 17:32
@ Hanke: wat een moeilijke dagen heb je achter de rug! Knap dat je je aan de gemaakte afspraken hebt gehouden en je door de dagen geworsteld hebt. Ik hoop dat er nu weer betere tijden voor jou aanbreken.
Man voelt zich door schoonzus wel begrepen. Zijn broer begrijpt het niet helemaal (hij is weliswaar in hetzelfde gezin opgevoed, maar is altijd heel anders behandeld dan man en hij herkent mans opvattingen over vroeger (dus) niet volledig), maar man heeft wel heel duidelijk aan hem aangegeven welk gedrag hij niet meer accepteert. Hij zou erop gaan letten. Voor nu is dit genoeg. Het is fijn dat schoonzus haar excuses heeft aangeboden en echt geprobeerd heeft man te begrijpen. Met ouders blijft er geen contact, want dat is voor nu beter.
@ Dana: goed idee die ingrediënten voor de topic-pizza in de namiddagen komende week.
Ik ben er bij 
(voor mij een mooie reden om niet te lang op het werk te blijven hangen).
De balans werk-privé is momenteel een beetje zoek. Kijken hoe ik die weer goed krijg. Nu heb ik het idee dat ik alleen maar werk. Weliswaar niet ‘s avonds, maar dan ben ik zo uitgeput dat er weinig meer uit mijn handen komt. De nieuwe werktijden zijn fijn, maar ik val keihard in m’n al voorziene valkuil. En werk ik in plaats van iets meer dan 24 uur, bijna fulltime. En nog heb ik dan het idee dat ik voortdurend achter loop / te weinig doe. Zelfzorg (genoeg eten en drinken) schiet er ook een beetje bij in. Zolang ik die literflessen water meeneem, drink ik wel, maar anders dus niet. Eten kan ook veel beter.
Ik ga zo lekker risotto maken, heb ik echt zin in. Ik heb, ondanks de nog goede weersvoorspellingen, heel erg een herfstgevoel (ik vind risotto typisch herfsteten
)
Knuffels voor de voorraad
Man voelt zich door schoonzus wel begrepen. Zijn broer begrijpt het niet helemaal (hij is weliswaar in hetzelfde gezin opgevoed, maar is altijd heel anders behandeld dan man en hij herkent mans opvattingen over vroeger (dus) niet volledig), maar man heeft wel heel duidelijk aan hem aangegeven welk gedrag hij niet meer accepteert. Hij zou erop gaan letten. Voor nu is dit genoeg. Het is fijn dat schoonzus haar excuses heeft aangeboden en echt geprobeerd heeft man te begrijpen. Met ouders blijft er geen contact, want dat is voor nu beter.
@ Dana: goed idee die ingrediënten voor de topic-pizza in de namiddagen komende week.
Ik ben er bij (voor mij een mooie reden om niet te lang op het werk te blijven hangen).De balans werk-privé is momenteel een beetje zoek. Kijken hoe ik die weer goed krijg. Nu heb ik het idee dat ik alleen maar werk. Weliswaar niet ‘s avonds, maar dan ben ik zo uitgeput dat er weinig meer uit mijn handen komt. De nieuwe werktijden zijn fijn, maar ik val keihard in m’n al voorziene valkuil. En werk ik in plaats van iets meer dan 24 uur, bijna fulltime. En nog heb ik dan het idee dat ik voortdurend achter loop / te weinig doe. Zelfzorg (genoeg eten en drinken) schiet er ook een beetje bij in. Zolang ik die literflessen water meeneem, drink ik wel, maar anders dus niet. Eten kan ook veel beter.
Ik ga zo lekker risotto maken, heb ik echt zin in. Ik heb, ondanks de nog goede weersvoorspellingen, heel erg een herfstgevoel (ik vind risotto typisch herfsteten
)Knuffels voor de voorraad
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 16 september 2018 14:24
Lieve allemaal,
ik kom even blij binnen gewandeld
en deel 
voor iedereen die er eentje, of meerderen, kan gebruiken. Neem maar en wees niet bang er teveel te pakken, de voorraad is oneindig.
Het gaat hier goed, dat zal jullie niet verbazen. Ik voel me heel erg mezelf, wat dat ook mag zijn.
[...]
@Diva: zou je kunnen oppakken hoe je er een aantal maanden geleden mee bezig was? Beginnen met jezelf te begrenzen in het maken van teveel uren, dealen met het gevoel van onvermogen dat je niet kunt doen wat je van jezelf eist?
Als je je eigen gedrag niet stopt, weet je dat het zo doorgaat. Want er gaat niet als een wonder iets aan je werk veranderen waardoor het opeens lukt je perfectionistische lat te halen in de helft van je werktijd.
En er gaat ook niet als bij een wonder iemand zorgen dat jij wel genoeg pauze krijgt mét daarbij een gezonde lunch.
Dus: werk aan de winkel....
@Snow:
@YL: Hoe is t nu? Al een beetje rust kunnen creëren voor jezelf?
@ST:
@Tobbie:
En wat betreft de pizzaparty: ik ben erbij. Ik heb laatst ontdekt hoe ontzettend draderig mozzarella wordt op een pizza WauW! Die wil ik wel eten, inclusief al het geknoei wat daarbij hoort. En daar mogen jullie dan om lachen, ik lach zelf minstens zo hard met jullie mee.... 
ik kom even blij binnen gewandeld
en deel voor iedereen die er eentje, of meerderen, kan gebruiken. Neem maar en wees niet bang er teveel te pakken, de voorraad is oneindig.Het gaat hier goed, dat zal jullie niet verbazen. Ik voel me heel erg mezelf, wat dat ook mag zijn.
[...]
@Diva: zou je kunnen oppakken hoe je er een aantal maanden geleden mee bezig was? Beginnen met jezelf te begrenzen in het maken van teveel uren, dealen met het gevoel van onvermogen dat je niet kunt doen wat je van jezelf eist?
Als je je eigen gedrag niet stopt, weet je dat het zo doorgaat. Want er gaat niet als een wonder iets aan je werk veranderen waardoor het opeens lukt je perfectionistische lat te halen in de helft van je werktijd.
En er gaat ook niet als bij een wonder iemand zorgen dat jij wel genoeg pauze krijgt mét daarbij een gezonde lunch.
Dus: werk aan de winkel....
@Snow:
@YL: Hoe is t nu? Al een beetje rust kunnen creëren voor jezelf?
@ST:
@Tobbie:
En wat betreft de pizzaparty: ik ben erbij. Ik heb laatst ontdekt hoe ontzettend draderig mozzarella wordt op een pizza
WauW! Die wil ik wel eten, inclusief al het geknoei wat daarbij hoort. En daar mogen jullie dan om lachen, ik lach zelf minstens zo hard met jullie mee....
anoniem_6527c72758b65 wijzigde dit bericht op 18-10-2018 08:26
36.16% gewijzigd
zondag 16 september 2018 18:45
@Sofie: wat fijn dat je je zo goed voelt! Je post komt ook erg op me over (zoals die smiley dus ) Fijn dat je je zo een voelt.
Ja, ik moet mezelf gaan begrenzen, want zoals het nu gaat, gaat het op de iets langere termijn niet goed. Ik weet niet of het er mee in verband staat, maar ik was afgelopen week en gisteren ook weer erg moe. Vannacht het klokje rond geslapen (12 uur in bed gelegen) en het gaat vandaag, op dezelfde zeurderige hoofdpijn als gisteren na dan, wel beter.
Vorige week ook een stap gezet om op termijn minder controlestress in mijn werk te hebben, door een ander systeem te introduceren in mijn examenklas. In het kort: door de verantwoordelijkheid voor het leren bij de mensen te leggen, in plaats van mezelf verantwoordelijk te maken voor hun voortgang en tempo. Met een hierbij horende andere lesindeling en meer huiswerk voor de mensen. Ik krijg dan meer een begeleidende rol als docent. De helft van de klas was hier voor, maar de andere helft wilde het liever bij het oude laten (zoals ze van mij gewend waren van vorig schooljaar). Maar ik wil daar niet naar terug, dan ben ik alleen maar aan het rennen en vliegen tussen de verschillende groepjes en dat werkte vorig jaar al niet. Een ervaren collega werkt altijd al op deze manier en hem vraag ik ook om advies. Deze week de verandering in de praktijk proberen te brengen, ondanks de weerstand (en boze mensen). (Mensen die mij eerst heel aardig en goed vonden, dus dit raakt ook aan mijn gevoel van graag aardig gevonden willen worden). Dit zit ook het hele weekend in mijn hoofd, misschien heb ik daar wel hoofdpijn van
)
Maar als ik dit voor elkaar krijg, heb ik veel minder voorbereiding nodig en kan ik ‘s middags ook eerder naar huis. Ik voel dat ik heel graag wil dat het gaat werken, omdat het mij heel veel gaat opleveren. Dus het weegt zwaarder dan graag aardig gevonden willen worden, want wat heb ik eraan dat mensen mij aardig vinden, als ik thuis kom te zitten omdat ik het geren en gevlieg niet meer trek?!
Fijne avond allemaal! 
op me over (zoals die smiley dus ) Fijn dat je je zo een voelt.Ja, ik moet mezelf gaan begrenzen, want zoals het nu gaat, gaat het op de iets langere termijn niet goed. Ik weet niet of het er mee in verband staat, maar ik was afgelopen week en gisteren ook weer erg moe. Vannacht het klokje rond geslapen (12 uur in bed gelegen) en het gaat vandaag, op dezelfde zeurderige hoofdpijn als gisteren na dan, wel beter.
Vorige week ook een stap gezet om op termijn minder controlestress in mijn werk te hebben, door een ander systeem te introduceren in mijn examenklas. In het kort: door de verantwoordelijkheid voor het leren bij de mensen te leggen, in plaats van mezelf verantwoordelijk te maken voor hun voortgang en tempo. Met een hierbij horende andere lesindeling en meer huiswerk voor de mensen. Ik krijg dan meer een begeleidende rol als docent. De helft van de klas was hier voor, maar de andere helft wilde het liever bij het oude laten (zoals ze van mij gewend waren van vorig schooljaar). Maar ik wil daar niet naar terug, dan ben ik alleen maar aan het rennen en vliegen tussen de verschillende groepjes en dat werkte vorig jaar al niet. Een ervaren collega werkt altijd al op deze manier en hem vraag ik ook om advies. Deze week de verandering in de praktijk proberen te brengen, ondanks de weerstand (en boze mensen). (Mensen die mij eerst heel aardig en goed vonden, dus dit raakt ook aan mijn gevoel van graag aardig gevonden willen worden). Dit zit ook het hele weekend in mijn hoofd, misschien heb ik daar wel hoofdpijn van
)Maar als ik dit voor elkaar krijg, heb ik veel minder voorbereiding nodig en kan ik ‘s middags ook eerder naar huis. Ik voel dat ik heel graag wil dat het gaat werken, omdat het mij heel veel gaat opleveren. Dus het weegt zwaarder dan graag aardig gevonden willen worden, want wat heb ik eraan dat mensen mij aardig vinden, als ik thuis kom te zitten omdat ik het geren en gevlieg niet meer trek?!
Fijne avond allemaal!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 17 september 2018 18:41
Sorry, weer een post van mij. Ik verwacht geen reacties, mag wel natuurlijk.
Vanmiddag een heftige middag (les) gehad.
Eerst had ik een soort van discussie met de man die het niet eens is met mijn verandering in manier van lesgeven. Ik het nog een keer uitgelegd. Maar hij blijft het oneens. Oké, toch maar gewoon begonnen.
Een half uur bezig en opeens begint een vrouw keihard te huilen. Had ze net een appje gekregen dat haar moeder was overleden (in land van herkomst). Ik heb nog nooit iemand zo hard zien en horen huilen. Ze was helemaal overstuur. Dus de les maar een half uur stil gelegd, want het kwam bij iedereen heel hard binnen (ik werk met inburgeraars).
Daarna weer verder. Toen nog een lange vergadering erachteraan en nu net thuis en ik vraag me af hoe ik m’n hoofd leeg krijg... We gaan nu uiteten, hopelijk leidt dat een beetje af.
Man wil niet dat ik te lang over werk praat, daarom maar even hier.
Vanmiddag een heftige middag (les) gehad.
Eerst had ik een soort van discussie met de man die het niet eens is met mijn verandering in manier van lesgeven. Ik het nog een keer uitgelegd. Maar hij blijft het oneens. Oké, toch maar gewoon begonnen.
Een half uur bezig en opeens begint een vrouw keihard te huilen. Had ze net een appje gekregen dat haar moeder was overleden (in land van herkomst). Ik heb nog nooit iemand zo hard zien en horen huilen. Ze was helemaal overstuur. Dus de les maar een half uur stil gelegd, want het kwam bij iedereen heel hard binnen (ik werk met inburgeraars).
Daarna weer verder. Toen nog een lange vergadering erachteraan en nu net thuis en ik vraag me af hoe ik m’n hoofd leeg krijg... We gaan nu uiteten, hopelijk leidt dat een beetje af.
Man wil niet dat ik te lang over werk praat, daarom maar even hier.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 17 september 2018 20:02
He wat rot.
Goed dat je hier schrijft. Ik lees het met alle liefde.
Was vanmiddag nog een post aan het schrijven oa over jou. Dat het goed leraarschap is om mensen te leren leren. Ook al stuit dat op weerstand. Met name ben ik trots op je dat je de weestand voorziet en met een collega kunt sparren. Daarin zorg je goed voor jezelf.
Mij helpt douchen em de energie draden met anderen 'doorknippen'. Geef ik hun deel weer terug en word ik weer ff helemaal alleen van mij....
Goed dat je hier schrijft. Ik lees het met alle liefde.
Was vanmiddag nog een post aan het schrijven oa over jou. Dat het goed leraarschap is om mensen te leren leren. Ook al stuit dat op weerstand. Met name ben ik trots op je dat je de weestand voorziet en met een collega kunt sparren. Daarin zorg je goed voor jezelf.
Mij helpt douchen em de energie draden met anderen 'doorknippen'. Geef ik hun deel weer terug en word ik weer ff helemaal alleen van mij....
hanke321 wijzigde dit bericht op 17-09-2018 21:31
0.31% gewijzigd
maandag 17 september 2018 20:22
Ik krijg nu een beetje een idee waarom ik al vanaf mijn tienertijd een aversie en weerzin en afkeer heb ten aanzien van disco/disco dansen.
Laatst heb ik het boek van Bessel vd Kolk gelezen, Traumasporen (the body keeps the score) en hij beschrijft daarin hoe helend het kan zijn om te dansen. Om het lichaam de ruimte te geven en helende ervaringen op te doen.
Nou was ik dit weekend op weekend met mijn zelfhulpgedoe. In een prachtige accomodatie op een prachtige plek. Ik was er voor de negende keer, dus vertrouwd terrein en er was in de avond een dans party. Met mensen van wie ik hou en die ik vertrouw. Het leek mij de ideale plek om eens uit te proberen, ook vanwege wat ik in dat boek had gelezen. En inderdaad het was fijn, leuk, gezellig. Ik kon echt Hanke zijn en lekker associatief dansen. Met haast iedereen op de vloer wel even samen gedanst en er van genoten.
Eenmaal op de slaapzaal gedoucht een ff gelezen. Toen viel ik in slaap...nou ja dat zouden mijn hersens moeten doen maar er gebeurde iets anders. Beelden, flitsen en flarden. Heel eng. Heel naar. Het stopte niet. Ondanks medicatie die ik bij me had. Ook niet na nóg een dosis daarvan en een lieve lotgenoot die me bijstond en me hielp te blijven oriënteren een contact te maken voor zover dat kon.
Het was een helse nacht. Net zo hels als de ervaringen van toen daar in de kliniek waar ik emdr over aan het doen ben. Wat ik binnenkort weer oppak nu peut terug is van vakantie.
Na een paar uur slaap wakker ben ik geworden met opnieuw beeld flitsen en flarden. Ik was helemaal op, heel zeer lijf, misselijk van de pijn en ben de hele ochtend bijeenkomst en de urenlange reis terug bezig geweest te aarden en in het hier en nu te bljjven. Want elke keer flitsten mijn hersens naar een niet ok plek. Ik was gesloopt toen ik thuis kwam gisteren en heb godzijdank meer dan klokje rond geslapen. Dit keer gelukkig goed en diep en zonder beelden.
Peut raadt me aan (sprak haar vanochtend aan telefoon) niet in de beelden te peuren en de boel te parkeren - wat die lieve lotgenoot me ook al had verteld- en verder heb ik vanmiddag stop! medicatie geregeld via HA vandaag mocht ik nóg een keer in zo'n slechte beeldenstorm terecht komen.
Toch bizar hoor, trippen na een twaalf stappen dance party...
Laatst heb ik het boek van Bessel vd Kolk gelezen, Traumasporen (the body keeps the score) en hij beschrijft daarin hoe helend het kan zijn om te dansen. Om het lichaam de ruimte te geven en helende ervaringen op te doen.
Nou was ik dit weekend op weekend met mijn zelfhulpgedoe. In een prachtige accomodatie op een prachtige plek. Ik was er voor de negende keer, dus vertrouwd terrein en er was in de avond een dans party. Met mensen van wie ik hou en die ik vertrouw. Het leek mij de ideale plek om eens uit te proberen, ook vanwege wat ik in dat boek had gelezen. En inderdaad het was fijn, leuk, gezellig. Ik kon echt Hanke zijn en lekker associatief dansen. Met haast iedereen op de vloer wel even samen gedanst en er van genoten.
Eenmaal op de slaapzaal gedoucht een ff gelezen. Toen viel ik in slaap...nou ja dat zouden mijn hersens moeten doen maar er gebeurde iets anders. Beelden, flitsen en flarden. Heel eng. Heel naar. Het stopte niet. Ondanks medicatie die ik bij me had. Ook niet na nóg een dosis daarvan en een lieve lotgenoot die me bijstond en me hielp te blijven oriënteren een contact te maken voor zover dat kon.
Het was een helse nacht. Net zo hels als de ervaringen van toen daar in de kliniek waar ik emdr over aan het doen ben. Wat ik binnenkort weer oppak nu peut terug is van vakantie.
Na een paar uur slaap wakker ben ik geworden met opnieuw beeld flitsen en flarden. Ik was helemaal op, heel zeer lijf, misselijk van de pijn en ben de hele ochtend bijeenkomst en de urenlange reis terug bezig geweest te aarden en in het hier en nu te bljjven. Want elke keer flitsten mijn hersens naar een niet ok plek. Ik was gesloopt toen ik thuis kwam gisteren en heb godzijdank meer dan klokje rond geslapen. Dit keer gelukkig goed en diep en zonder beelden.
Peut raadt me aan (sprak haar vanochtend aan telefoon) niet in de beelden te peuren en de boel te parkeren - wat die lieve lotgenoot me ook al had verteld- en verder heb ik vanmiddag stop! medicatie geregeld via HA vandaag mocht ik nóg een keer in zo'n slechte beeldenstorm terecht komen.
Toch bizar hoor, trippen na een twaalf stappen dance party...
