Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 2 september 2017 14:43
Thnx voor je lieve berichtje Sofie Ik zal proberen er wat over te schrijven.
Na een aantal jaren modderen met mezelf loop ik nu tegen die spreekwoordelijke lamp. Ik heb niet zoiets ingrijpends meegemaakt als knuffelbeertjes bijvoorbeeld. Het is een opeenstapeling bij mij van dingen die ik heb meegemaakt. Ben veel teleurgesteld door mensen ook.
Vind het wel eng om wat voorbeelden te noemen maar begin met een kleintje. Iemand waar ik jaren mee bevriend was liet me bijvoorbeeld vallen omdat ik moeder was geworden en we hadden nu niks meer gemeen.
Laat ik nu net sinds ik moeder ben geworden een paar jaar geleden ook een stuk onzekerder ben geworden
Om het globaal te houden omdat ik nog niet zo goed durf; pestverleden, ongelukken, nare situaties op werk en nog wat dingen.
Ik zal proberen er wat over te schrijven. Na een aantal jaren modderen met mezelf loop ik nu tegen die spreekwoordelijke lamp. Ik heb niet zoiets ingrijpends meegemaakt als knuffelbeertjes bijvoorbeeld. Het is een opeenstapeling bij mij van dingen die ik heb meegemaakt. Ben veel teleurgesteld door mensen ook.
Vind het wel eng om wat voorbeelden te noemen maar begin met een kleintje. Iemand waar ik jaren mee bevriend was liet me bijvoorbeeld vallen omdat ik moeder was geworden en we hadden nu niks meer gemeen.
Laat ik nu net sinds ik moeder ben geworden een paar jaar geleden ook een stuk onzekerder ben geworden
Om het globaal te houden omdat ik nog niet zo goed durf; pestverleden, ongelukken, nare situaties op werk en nog wat dingen.
zaterdag 2 september 2017 15:36
Ook van mij een voor de lieve schrijvers, en meelezers hier
Vivasu, hoe het ook gegaan is gisteren, ik vind het dapper dat je het geprobeerd/aangegaan bent.
Ik vind het ook knap hoe open je zelf durf te zijn, en fijn wat je wilt delen.
Bedankt voor je lieve woorden!
Ik herken trouwens dat het vermijden en ontkennen me ook veel gebracht heeft.
Het zijn niet voor niets overlevingsmechanismen, ze helpen te overleven.
Ik heb daardoor ook studies kunnen doen, werk, sociaal leven, en een relatie.
Ik begin nu alleen oog te krijgen voor wat het me gekost heeft, wat ik bij jou ook lees.
Het is ten koste gegaan voor heel veel andere kanten van mijzelf,
waaronder mijn lichaam, waardoor ik veel fysieke klachten (gehad) heb.
Ik ben zo lang door gegaan dat het ten koste is gegaan van mezelf,
de concentratie die ik vroeger had is weg, en ik weet niet in hoeverre dat nog hersteld wordt.
Het ging ten koste van echte relaties en intimiteit,
want alles moest altijd goed lijken, en alles ging bij mij vanuit wat hoorde en klopte,
ipv dat ik er ook maar iets zelf van vond/wilde/voelde.
Ik kan dus net als jij zien wat het me gebracht heeft, de jarenlange uitputtingsslag,
en zie beide kanten inmiddels.
Ik ben dankbaar dat m'n hoofd dit op die manier aangepakt heeft,
zodat ik kon studeren, werken en naar feestjes, winkels en mensen kon.
Ik ben tegelijk verdrietig dat het op deze manier nodig is geweest.
Dat ik zo'n groot deel van wie ik ook ben uit moest schakelen, onbewust, om maar overeind te blijven.
En ja, ook dat lees ik bij jou: op een gegeven moment krijg je dat deksel of die deur niet meer dicht.
En dat is heel pittig, naast dat het een kans is om dingen in een ander licht te gaan zien,
een kans om naar jezelf te leren luisteren, en nog zoveel meer.
Fijn dat jij beide kanten ook zo duidelijk ziet.
Fijn, maar alsnog heel zwaar
EV, het is ook veel om te bevatten, laat het maar binnen komen zo veel of weinig als lukt.
Je doet het heel goed van wat ik van je lees!
Heel logisch dat het energie kost allemaal, die vermoeidheid is zo logisch
Diva, dank je wel voor je woorden aan mij.
Je hebt eigenlijk ook wel een beetje gelijk, ik kijk best wel snel naar wat (ik) nog moet,
in plaats van tevreden zijn met wat ik al gedaan/bereikt heb.
Ik vind het nog steeds eng en raar om daar bij stil te staan,
meteen hoor ik dan 'wat achter je ligt, is gebeurd, neus naar de toekomst.'
Ik besef me dat ik daardoor nooit stil sta bij waar ik vandaan kom.
Ik vind/eis ook altijd dat het beter/anders moet...
Er is altijd nog zoveel wat voor me ligt, die focus heb ik
M'n peuten laten me ook oefenen met dingetjes onthouden waar ik tevreden over kan zijn,
maar het is zoooo ingewikkeld.
Fijn dat je me daar even aan herinnerde, ik ben blij met je woorden Diva.
Het klinkt alsof je zelf een pittige week achter de rug hebt, en ook nog in het vooruitzicht.
Goed dat je gisteravond geprobeerd hebt wat ontspannends te doen, ik hoop dat het fijn was
Wel herkenbaar het dilemma van 'waar doe ik goed aan?'
Je doet er goed aan goed voor jezelf te zorgen, maar hoe hard mensen dat bijv tegen mij zeiden,
ik wilde toch mijn voorbereidingen perfect hebben (en die waren dat nooit, naar mijn mening,
maar toch streefde ik dat wel na), anders had ik absoluut geen rust.
Maar ja... je kunt alleen geven wat je zelf over hebt, dus echt waar lieve Diva,
ik hoop dat het je lukt om je én voor te bereiden (zodat je de lessen kunt geven, en iedereen wat te doen heeft,
dat perfect differentiëren hoeft niet meteen NU of volgende week toch?)
én zelf voldoende rust, ontspanning en ademruimte te nemen
En zelfs als dat niet lukt, hoop ik dat je onthoudt dat deze dingen tijd kosten,
en er alleen al over nadenken of het beginnen te begrijpen zijn hele mooie (belangrijke) eerste stappen.
Sofie, het is heel mooi om te lezen dat je lichaam aan het vertellen is.
Ik begrijp dat het voor jou eng en nieuw en soms allesbehalve fijn voelt,
maarrrr.... het klinkt tegelijkertijd als een hele mooie ontwikkeling.
En al die dingen die het te vertellen heeft, mag je langzaam gaan ontdekken.
Of niet. Als je maar doet wat goed voelt voor jou.
En onthoudt dat het niet allemaal vandaag hoeft.
Je lichaam en jij moeten na al die tijd aan elkaar wennen,
ik hoop dat je jezelf die tijd weet te geven.
Zoals je altijd naar anderen zo begripvol en lief en geduldig bent,
dat gun ik je ook richting jezelf (en daar hoort je lichaam dan bij,
maar daar beslis jij zelf over en niemand anders).
Caar24, fijn dat je het topic gevonden hebt, dapper dat je wat geschreven hebt
(echt waar, we weten allemaal hoe eng dat is, maar je hebt het wel gedaan),
en ik hoop dat je je welkom voelt.
Natuurlijk is het vooruitzicht op emdr heel spannend, heb je enig idee hoe lang je moet wachten?
Ik lees wel vaker 'het is niet zo erg als wat die of die mee gemaakt heeft'
Ik herken dat wel hoor, denk dat zelf ook vaak als ik verhalen van anderen hoor,
het is zelfs een van de redenen waarom ik m'n peuten vaak niks wil vertellen
(want zij horen zoveel nare verhalen, dan kom ik aan met mijn 'gezeur').
Maar ik denk dat je daarmee je eigen verhaal kleiner maakt, terwijl elk verhaal verteld mag worden.
Ik denk ook dat niemand (in dit topic sowieso niet) verhalen op een weegschaal legt.
Het gaat namelijk om meer dan 'alleen' de gebeurtenis(sen).
Het gaat over de mensen die we zijn,
en de gevolgen van wat er gebeurd is waarmee we geconfronteerd worden.
En die zijn verdrietig, wat je verhaal ook is
Tobbie ik hoop dat je een goede start van je vakantie hebt
Snow, Hanke, Selune, Pruttel, Ernie (ik hoop dat je goed hersteld) en alle andere lieve schrijvers
voor de lieve schrijvers, en meelezers hier Vivasu, hoe het ook gegaan is gisteren, ik vind het dapper dat je het geprobeerd/aangegaan bent.
Ik vind het ook knap hoe open je zelf durf te zijn, en fijn wat je wilt delen.
Bedankt voor je lieve woorden!
Ik herken trouwens dat het vermijden en ontkennen me ook veel gebracht heeft.
Het zijn niet voor niets overlevingsmechanismen, ze helpen te overleven.
Ik heb daardoor ook studies kunnen doen, werk, sociaal leven, en een relatie.
Ik begin nu alleen oog te krijgen voor wat het me gekost heeft, wat ik bij jou ook lees.
Het is ten koste gegaan voor heel veel andere kanten van mijzelf,
waaronder mijn lichaam, waardoor ik veel fysieke klachten (gehad) heb.
Ik ben zo lang door gegaan dat het ten koste is gegaan van mezelf,
de concentratie die ik vroeger had is weg, en ik weet niet in hoeverre dat nog hersteld wordt.
Het ging ten koste van echte relaties en intimiteit,
want alles moest altijd goed lijken, en alles ging bij mij vanuit wat hoorde en klopte,
ipv dat ik er ook maar iets zelf van vond/wilde/voelde.
Ik kan dus net als jij zien wat het me gebracht heeft, de jarenlange uitputtingsslag,
en zie beide kanten inmiddels.
Ik ben dankbaar dat m'n hoofd dit op die manier aangepakt heeft,
zodat ik kon studeren, werken en naar feestjes, winkels en mensen kon.
Ik ben tegelijk verdrietig dat het op deze manier nodig is geweest.
Dat ik zo'n groot deel van wie ik ook ben uit moest schakelen, onbewust, om maar overeind te blijven.
En ja, ook dat lees ik bij jou: op een gegeven moment krijg je dat deksel of die deur niet meer dicht.
En dat is heel pittig, naast dat het een kans is om dingen in een ander licht te gaan zien,
een kans om naar jezelf te leren luisteren, en nog zoveel meer.
Fijn dat jij beide kanten ook zo duidelijk ziet.
Fijn, maar alsnog heel zwaar
EV, het is ook veel om te bevatten, laat het maar binnen komen zo veel of weinig als lukt.
Je doet het heel goed van wat ik van je lees!
Heel logisch dat het energie kost allemaal, die vermoeidheid is zo logisch
Diva, dank je wel voor je woorden aan mij.
Je hebt eigenlijk ook wel een beetje gelijk, ik kijk best wel snel naar wat (ik) nog moet,
in plaats van tevreden zijn met wat ik al gedaan/bereikt heb.
Ik vind het nog steeds eng en raar om daar bij stil te staan,
meteen hoor ik dan 'wat achter je ligt, is gebeurd, neus naar de toekomst.'
Ik besef me dat ik daardoor nooit stil sta bij waar ik vandaan kom.
Ik vind/eis ook altijd dat het beter/anders moet...
Er is altijd nog zoveel wat voor me ligt, die focus heb ik
M'n peuten laten me ook oefenen met dingetjes onthouden waar ik tevreden over kan zijn,
maar het is zoooo ingewikkeld.
Fijn dat je me daar even aan herinnerde, ik ben blij met je woorden Diva.
Het klinkt alsof je zelf een pittige week achter de rug hebt, en ook nog in het vooruitzicht.
Goed dat je gisteravond geprobeerd hebt wat ontspannends te doen, ik hoop dat het fijn was
Wel herkenbaar het dilemma van 'waar doe ik goed aan?'
Je doet er goed aan goed voor jezelf te zorgen, maar hoe hard mensen dat bijv tegen mij zeiden,
ik wilde toch mijn voorbereidingen perfect hebben (en die waren dat nooit, naar mijn mening,
maar toch streefde ik dat wel na), anders had ik absoluut geen rust.
Maar ja... je kunt alleen geven wat je zelf over hebt, dus echt waar lieve Diva,
ik hoop dat het je lukt om je én voor te bereiden (zodat je de lessen kunt geven, en iedereen wat te doen heeft,
dat perfect differentiëren hoeft niet meteen NU of volgende week toch?)
én zelf voldoende rust, ontspanning en ademruimte te nemen
En zelfs als dat niet lukt, hoop ik dat je onthoudt dat deze dingen tijd kosten,
en er alleen al over nadenken of het beginnen te begrijpen zijn hele mooie (belangrijke) eerste stappen.
Sofie, het is heel mooi om te lezen dat je lichaam aan het vertellen is.
Ik begrijp dat het voor jou eng en nieuw en soms allesbehalve fijn voelt,
maarrrr.... het klinkt tegelijkertijd als een hele mooie ontwikkeling.
En al die dingen die het te vertellen heeft, mag je langzaam gaan ontdekken.
Of niet. Als je maar doet wat goed voelt voor jou.
En onthoudt dat het niet allemaal vandaag hoeft.
Je lichaam en jij moeten na al die tijd aan elkaar wennen,
ik hoop dat je jezelf die tijd weet te geven.
Zoals je altijd naar anderen zo begripvol en lief en geduldig bent,
dat gun ik je ook richting jezelf (en daar hoort je lichaam dan bij,
maar daar beslis jij zelf over en niemand anders).
Caar24, fijn dat je het topic gevonden hebt, dapper dat je wat geschreven hebt
(echt waar, we weten allemaal hoe eng dat is, maar je hebt het wel gedaan),
en ik hoop dat je je welkom voelt.
Natuurlijk is het vooruitzicht op emdr heel spannend, heb je enig idee hoe lang je moet wachten?
Ik lees wel vaker 'het is niet zo erg als wat die of die mee gemaakt heeft'
Ik herken dat wel hoor, denk dat zelf ook vaak als ik verhalen van anderen hoor,
het is zelfs een van de redenen waarom ik m'n peuten vaak niks wil vertellen
(want zij horen zoveel nare verhalen, dan kom ik aan met mijn 'gezeur').
Maar ik denk dat je daarmee je eigen verhaal kleiner maakt, terwijl elk verhaal verteld mag worden.
Ik denk ook dat niemand (in dit topic sowieso niet) verhalen op een weegschaal legt.
Het gaat namelijk om meer dan 'alleen' de gebeurtenis(sen).
Het gaat over de mensen die we zijn,
en de gevolgen van wat er gebeurd is waarmee we geconfronteerd worden.
En die zijn verdrietig, wat je verhaal ook is
Tobbie ik hoop dat je een goede start van je vakantie hebt
Snow, Hanke, Selune, Pruttel, Ernie (ik hoop dat je goed hersteld) en alle andere lieve schrijvers
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 2 september 2017 18:46
WoW Knuff, móói! Dank je wel voor het delen.
Fijn dat je zoveel ruimte inneemt
.
@Caar, wat Knuff zegt, daar heb ik niets aan toe te voegen. Vertellen over wat je hebt meegemaakt, wat je hier brengt, heeft niets te maken met een 'beoordeling' of het 'erg' genoeg is.
Vandaag voelde ik tijdens het sporten dat ik honger had. Dat was echt raar
.
Mijn lichaam wat op zo'n moment zoiets belachelijks onzinnigs essentieels durft aan te geven.
Mijn eerste reactie was om het gevoel weg te duwen,
mijn tweede om het weg te beredeneren (je hebt net zoveel gegeten als voor andere trainingen, dus je kunt geen honger hebben), mijn derde om bewondering uit te spreken (wat goed dat je dit gevoeld hebt en ook durft te vertellen),
mijn vierde reactie was een strijd in mijn hoofd tussen enerzijds eten willen regelen en anderzijds, dit eten willen uitstellen tot een 'normale' eettijd.
Tjonge, wat heb ik veel 'regels' in mijn hoofd waar zo'n sabotagedeel dan gebruik van maakt
Na de training heb ik minstens twee mogelijkheden om iets te eten 'genegeerd', vervolgens heb ik enorm lang in de supermarkt rondgedrenteld. Het doel was om, naast de gewone boodschappen, een energiereep te kopen om direct op te eten.
Dat is niet gelukt. Uiteindelijk raakte ik zo gefrustreerd van mezelf dat ik met de gewone boodschappen naar huis ben gefietst om daar te lunchen.
Daarna was er ruimte in mijn hoofd om er wat beter naar te kijken en wat beter te luisteren naar mezelf.
Uiteindelijk ben ik opnieuw naar de winkel gegaan. En heb ik, twee verschillende supermarkten en zeker tien schappen met allerlei soorten repen en toastjes verder
, een doos mueslirepen gekocht. Mét een afspraak over wanneer ik er eentje ga eten.
Eenmaal thuis voelde ik hoeveel energie het me gekost heeft.
En dat gaf me zo'n verdrietig gevoel
.
Het geeft niet, het is prima zo. Ik ben wel trots, dat mijn lichaam dit signaal heeft durven geven. Dat ik het signaal heb opgepikt. Dat ik alles wat het ingewikkeld maakt, serieus heb genomen. Dat ik er een hele dag over heb gedaan om uiteindelijk een mueslireep heb gekocht, dat ik een afspraak heb gemaakt met mezelf over het eten van die reep en dat ik me daaraan ga houden.
En nu ben ik dus ook nog heel lief voor mezelf. Omdat ik iets van mededogen met mezelf voel. Ook dat nog ....
Niet quoten alsjeblieft.
Fijn dat je zoveel ruimte inneemt
.@Caar, wat Knuff zegt, daar heb ik niets aan toe te voegen. Vertellen over wat je hebt meegemaakt, wat je hier brengt, heeft niets te maken met een 'beoordeling' of het 'erg' genoeg is.
Vandaag voelde ik tijdens het sporten dat ik honger had. Dat was echt raar
. Mijn lichaam wat op zo'n moment zoiets belachelijks onzinnigs essentieels durft aan te geven.
Mijn eerste reactie was om het gevoel weg te duwen,
mijn tweede om het weg te beredeneren (je hebt net zoveel gegeten als voor andere trainingen, dus je kunt geen honger hebben), mijn derde om bewondering uit te spreken (wat goed dat je dit gevoeld hebt en ook durft te vertellen),
mijn vierde reactie was een strijd in mijn hoofd tussen enerzijds eten willen regelen en anderzijds, dit eten willen uitstellen tot een 'normale' eettijd.
Tjonge, wat heb ik veel 'regels' in mijn hoofd waar zo'n sabotagedeel dan gebruik van maakt
Na de training heb ik minstens twee mogelijkheden om iets te eten 'genegeerd', vervolgens heb ik enorm lang in de supermarkt rondgedrenteld. Het doel was om, naast de gewone boodschappen, een energiereep te kopen om direct op te eten.
Dat is niet gelukt. Uiteindelijk raakte ik zo gefrustreerd van mezelf dat ik met de gewone boodschappen naar huis ben gefietst om daar te lunchen.
Daarna was er ruimte in mijn hoofd om er wat beter naar te kijken en wat beter te luisteren naar mezelf.
Uiteindelijk ben ik opnieuw naar de winkel gegaan. En heb ik, twee verschillende supermarkten en zeker tien schappen met allerlei soorten repen en toastjes verder
, een doos mueslirepen gekocht. Mét een afspraak over wanneer ik er eentje ga eten. Eenmaal thuis voelde ik hoeveel energie het me gekost heeft.
En dat gaf me zo'n verdrietig gevoel
.Het geeft niet, het is prima zo. Ik ben wel trots, dat mijn lichaam dit signaal heeft durven geven. Dat ik het signaal heb opgepikt. Dat ik alles wat het ingewikkeld maakt, serieus heb genomen. Dat ik er een hele dag over heb gedaan om uiteindelijk een mueslireep heb gekocht, dat ik een afspraak heb gemaakt met mezelf over het eten van die reep en dat ik me daaraan ga houden.
En nu ben ik dus ook nog heel lief voor mezelf. Omdat ik iets van mededogen met mezelf voel. Ook dat nog
....Niet quoten alsjeblieft.
zaterdag 2 september 2017 20:13
Poeh Sofie, wat mooi wat je ervaart, schrijft, voelt, mee maakt! Super eng en super mooi. Wat veel verschillende emoties, gedachten en deeltjes merk je dan he? Ik lees dat je het er druk mee had, dus uiteraard vermoeid bent daarvan, en dat je geluisterd hebt naar wat (voor sommigen van ons) een van de moeilijkste dingen is, namelijk je lichaam. Dat vind ik super stoer van je! Maar ook al het andere wat ruimte mag hebben nodig heeft krijgt van jou, top! Bedankt voor het delen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 3 september 2017 11:06
Er schrijven hier mensen die soortgelijke dingen hebben meegemaakt als Knuffel, maar ook mensen die juist dingen niet meegemaakt hebben. Check maar wat ik eerder gequote heb uit Knuffels post, daar omschrijft ze het heel mooi in. En dat emdr eng is, is logisch. Je gaat niet voor je lol zitten terugdenken aan traumatische ervaringen, natuurlijk. Maar hopelijk helpt het wél. Het heeft namelijk al veel mensen geholpen.
zondag 3 september 2017 11:24
Wat fijn, Knuffel, dat delen weer lukt. Hopelijk werkt het schrijven nu ook weer als van je af schrijven, en je angst te bedwingen. Mijn hart breekt als je schrijft dat je liever in de bosjes bij de buren wil slapen, omdat je daar veiliger bent. Vroeger is nu niet meer en je bent nu echt veiliger in je eigen bed dan je vroeger was. Hopelijk heb je vannacht toch geslapen.
Sofie, wat goed dat je het opmerkte dat je honger had! Een paar maanden geleden zou je dat nog niet gelukt zijn. Zie je hoeveel je gegroeid bent in voelen? En ook in wat je van de week schreef, voorzichtig aan fijne dingetjes ervaren? (Ik schrijf het klein op omdat je er volgens mij zelf nog aan moet wennen, niet om het klein te maken ofzo - want het is niet klein.) Wel naar om te lezen dat je zo graag iets wil doen met het hongersignaal, maar dat een ander deeltje Sofie je nog altijd terugfluit. Zou dat deeltje misschien een banaan of appel of zoiets een beter idee vinden dan een mueslireep? Instant brandstof, niet teveel calorieën, vitamientjes, en in iedere supermarkt verkrijgbaar.
Sofie, wat goed dat je het opmerkte dat je honger had! Een paar maanden geleden zou je dat nog niet gelukt zijn. Zie je hoeveel je gegroeid bent in voelen? En ook in wat je van de week schreef, voorzichtig aan fijne dingetjes ervaren? (Ik schrijf het klein op omdat je er volgens mij zelf nog aan moet wennen, niet om het klein te maken ofzo - want het is niet klein.) Wel naar om te lezen dat je zo graag iets wil doen met het hongersignaal, maar dat een ander deeltje Sofie je nog altijd terugfluit. Zou dat deeltje misschien een banaan of appel of zoiets een beter idee vinden dan een mueslireep? Instant brandstof, niet teveel calorieën, vitamientjes, en in iedere supermarkt verkrijgbaar.
zondag 3 september 2017 11:56
Wat een boel lieve reacties 
Ik ben altijd gewend dat mensen zeggen 'ah joh, vergeten en doorgaan'.
Mijn eigen partner ook en dat frustreert me. Hij doet het niet met kwade bedoelingen maar hij vindt het zeer moeilijk te begrijpen.
Ergens heb ik een rustgevend gevoel met het vooruitzicht op emdr dat ik met iets ga beginnen wat er voor zorgt dat ik weer vooruit ga in mn leven.
Hier hou ik me aan vast.
Als het goed is zal de start niet al te lang duren. Er is geen wachtlijst.
Ik ben altijd gewend dat mensen zeggen 'ah joh, vergeten en doorgaan'.
Mijn eigen partner ook en dat frustreert me. Hij doet het niet met kwade bedoelingen maar hij vindt het zeer moeilijk te begrijpen.
Ergens heb ik een rustgevend gevoel met het vooruitzicht op emdr dat ik met iets ga beginnen wat er voor zorgt dat ik weer vooruit ga in mn leven.
Hier hou ik me aan vast.
Als het goed is zal de start niet al te lang duren. Er is geen wachtlijst.
zondag 3 september 2017 13:55
@Tobbert, dank je wel voor het delen. Fijn dat het lukt om onder woorden te brengen waar je de afgelopen tijd zo mee geworsteld hebt mee bezig bent geweest. Goed van je dat je de pilletjes van de HA op de goede manier hebt gebruikt. Ik kan me nog herinneren dat je ze eigenlijk niet wilde. Nu laat je zien dat je jezelf hier op een heel volwassen manier mee kan helpen.
Ik zal je niet quoten, maar wil wel graag iets schrijven over het stukje dat de paniek ook in je lichaam lijkt te zitten.
Ik haal straks even weg wat ik hieronder schrijf.
Bij mij is dat iets waar ik op dit moment heel veel mee aan het oefenen ben. Een aantal dingen heb ik op emotioneel level goed verwerkt en ik kan er op een gezonde manier mee dealen. Het lijkt echter alsof mijn lichaam dit nog niet door heeft. En volgens 'de theorie' is dit ook zo. De gebeurtenis/herinnering hebben een juist plekje gekregen in mijn geheugen en mijn systeem, alleen heeft mijn lichaam de onderdrukte lichamelijke reactie nog altijd paraat. Het sein van mij naar mijn lichaam toe, dat het oké is en dat er van het lichaam niets meer wordt verwacht betreffende die gebeurtenis, is niet goed doorgegeven.
Dit klinkt echt wazig, maar ik weet niet hoe ik het anders moet uitleggen.
Dit is wat bij mij de schokjes en trillingen veroorzaakt. Het zijn 'verlate' vlucht- en vechtreacties.
Peter Levine heeft hier twee boeken over geschreven en het zou kunnen dat je er iets aan hebt.
Omdat hij verklaring en uitleg geeft, maar ook omdat er een op deze theorie gebaseerde therapie is ontwikkeld, die je lichaam als het ware 'herprogrammeert'.
Dat is de therapie die ik nu volg.
Als je er niets aan hebt, dan sorry, ik wil het niet aan je opdringen of zo. Maar misschien is het iets.
Verder ben ik trots op je. Je hebt echt veel geleerd.
@Vivasu: Wat rot zoals het nu met je gaat. Weet je psych hiervan? Ik snap dat je het heel verdrietig vindt voor je kinderen. Ik vind het ook heel verdrietig voor jou.
@Caar: dat er geen wachtlijst is, is heel fijn. Vergeten en doorgaan, als het zou werken, zou dat prachtig zijn. Helaas is dat niet altijd iets wat tot de mogelijkheden behoort. En juist dan is het een dappere stap om er op een andere manier mee aan de slag te gaan. Dan wordt het: verwerken en doorgaan. Want doorgaan, dat doe je vast wel weer.
@Selune: hoe is het na PT van dinsdag?
@Ernie: ik ben benieuwd hoe het was om je therapeut weer te zien. Was het lastig om haar een kans te geven?
Dank jullie wel voor lieve en bemoedigende woorden. Echt lief.
En Tobbert, die tip van die appel, die neem ik mee. Banaan mag nog niet van alles in mij, maar die appel is goedgekeurd
Ik zal je niet quoten, maar wil wel graag iets schrijven over het stukje dat de paniek ook in je lichaam lijkt te zitten.
Ik haal straks even weg wat ik hieronder schrijf.
Bij mij is dat iets waar ik op dit moment heel veel mee aan het oefenen ben. Een aantal dingen heb ik op emotioneel level goed verwerkt en ik kan er op een gezonde manier mee dealen. Het lijkt echter alsof mijn lichaam dit nog niet door heeft. En volgens 'de theorie' is dit ook zo. De gebeurtenis/herinnering hebben een juist plekje gekregen in mijn geheugen en mijn systeem, alleen heeft mijn lichaam de onderdrukte lichamelijke reactie nog altijd paraat. Het sein van mij naar mijn lichaam toe, dat het oké is en dat er van het lichaam niets meer wordt verwacht betreffende die gebeurtenis, is niet goed doorgegeven.
Dit klinkt echt wazig, maar ik weet niet hoe ik het anders moet uitleggen.
Dit is wat bij mij de schokjes en trillingen veroorzaakt. Het zijn 'verlate' vlucht- en vechtreacties.
Peter Levine heeft hier twee boeken over geschreven en het zou kunnen dat je er iets aan hebt.
Omdat hij verklaring en uitleg geeft, maar ook omdat er een op deze theorie gebaseerde therapie is ontwikkeld, die je lichaam als het ware 'herprogrammeert'.
Dat is de therapie die ik nu volg.
Als je er niets aan hebt, dan sorry, ik wil het niet aan je opdringen of zo. Maar misschien is het iets.
Verder ben ik trots op je. Je hebt echt veel geleerd.
@Vivasu:
Wat rot zoals het nu met je gaat. Weet je psych hiervan? Ik snap dat je het heel verdrietig vindt voor je kinderen. Ik vind het ook heel verdrietig voor jou. @Caar: dat er geen wachtlijst is, is heel fijn. Vergeten en doorgaan, als het zou werken, zou dat prachtig zijn. Helaas is dat niet altijd iets wat tot de mogelijkheden behoort. En juist dan is het een dappere stap om er op een andere manier mee aan de slag te gaan. Dan wordt het: verwerken en doorgaan. Want doorgaan, dat doe je vast wel weer.
@Selune: hoe is het na PT van dinsdag?
@Ernie: ik ben benieuwd hoe het was om je therapeut weer te zien. Was het lastig om haar een kans te geven?
Dank jullie wel voor lieve en bemoedigende woorden. Echt lief.
En Tobbert, die tip van die appel, die neem ik mee. Banaan mag nog niet van alles in mij, maar die appel is goedgekeurd
zondag 3 september 2017 15:01
Caar, welkom. Moedig dat je meeschrijft.
Bijgelezen.
Geen woorden om te reageren, sorry... Weer thuis sinds vanmorgen, daarna naar fijne bijeenkomst geweest die me energie gaf. Vanaf woensdagavond met MM samen geweest en veel gevoeld. Veel moois en genieten en rust.... en ook onzekerheid die bij vroeger hoort en niet bij nu, en die ik wel uitsprak zodat de heftigheid eraf ging. Hij is niet mijn moeder en niet mijn vader, hij is iemand anders. Nu lekker tutten thuis en landen.
Ik deel even heel veel uit voor iedereen die er een of meer kan gebruiken.
Zelf zoveel ontvangen dat mijn hart overloopt
Bijgelezen.
Geen woorden om te reageren, sorry... Weer thuis sinds vanmorgen, daarna naar fijne bijeenkomst geweest die me energie gaf. Vanaf woensdagavond met MM samen geweest en veel gevoeld. Veel moois en genieten en rust.... en ook onzekerheid die bij vroeger hoort en niet bij nu, en die ik wel uitsprak zodat de heftigheid eraf ging. Hij is niet mijn moeder en niet mijn vader, hij is iemand anders. Nu lekker tutten thuis en landen.
Ik deel even heel veel
uit voor iedereen die er een of meer kan gebruiken. Zelf zoveel ontvangen dat mijn hart overloopt
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 3 september 2017 19:24
@Tobbert: wat fijn dat die pilletjes je zo goed helpen. Mag ik vragen wat je hebt gekregen van de HA?
Ik heb sinds woensdag 10 Xanax pilletjes in mijn bezit voor het geval ik ernstige paniek krijg. Ik heb er die avond meteen eentje geprobeerd ondanks dat ik geen paniekaanval had, maar me wel gespannen voelde. Wilde het graag eerst even testen, het roept bij mij namelijk ook spanning op als ik iets moet slikken terwijl ik niet weet wat voor werking het op me gaat hebben. Wat jij omschrijft; hoe kalm je je voelt, dat was echt een gek gevoel voor me. Gek omdat mijn lijf (en geest) blijkbaar dus al zó lang niet ontspannen en kalm is geweest.
Het liefst zou ik me elke dag zo voelen en die pilletjes net als jij voor een paar weken slikken, maar het feit dat ze ontzettend verslavend zijn houdt me tegen.. Én het is een probleem dat Xanax je rijvaardigheid beïnvloedt. Bij incidenteel gebruik mag je zelfs 72 uur naderhand niet autorijden. Ik moet voor mijn werk regelmatig cliënten meenemen in mijn auto en vindt het onverantwoord om dan deze medicijnen te gebruiken. Pff.
Mijn HA heeft me trouwens nog iets voorgeschreven waar ik erg benieuwd naar ben: Rhodiola extra forte. Dit is een natuurlijke antidepressiva die de hypothalamus en de bijnieren 'helpt' in de aanmaak van dopamine en serotonine. Daardoor zou het een geschikt middel zijn bij depressies, angststoornissen, vermindert het stress, hoofdpijn etc. Ergens ben ik soms een beetje sceptisch over homeopatische / kruidengeneeskunde en ongeduldig - het werkt nou eenmaal niet zo snel als een pammetje en misschien werkt het ook wel helemaal niet - maar geef ik het een kans. Baat het niet dan schaadt het niet
Ik heb sinds woensdag 10 Xanax pilletjes in mijn bezit voor het geval ik ernstige paniek krijg. Ik heb er die avond meteen eentje geprobeerd ondanks dat ik geen paniekaanval had, maar me wel gespannen voelde. Wilde het graag eerst even testen, het roept bij mij namelijk ook spanning op als ik iets moet slikken terwijl ik niet weet wat voor werking het op me gaat hebben. Wat jij omschrijft; hoe kalm je je voelt, dat was echt een gek gevoel voor me. Gek omdat mijn lijf (en geest) blijkbaar dus al zó lang niet ontspannen en kalm is geweest.
Het liefst zou ik me elke dag zo voelen en die pilletjes net als jij voor een paar weken slikken, maar het feit dat ze ontzettend verslavend zijn houdt me tegen.. Én het is een probleem dat Xanax je rijvaardigheid beïnvloedt. Bij incidenteel gebruik mag je zelfs 72 uur naderhand niet autorijden. Ik moet voor mijn werk regelmatig cliënten meenemen in mijn auto en vindt het onverantwoord om dan deze medicijnen te gebruiken. Pff.
Mijn HA heeft me trouwens nog iets voorgeschreven waar ik erg benieuwd naar ben: Rhodiola extra forte. Dit is een natuurlijke antidepressiva die de hypothalamus en de bijnieren 'helpt' in de aanmaak van dopamine en serotonine. Daardoor zou het een geschikt middel zijn bij depressies, angststoornissen, vermindert het stress, hoofdpijn etc. Ergens ben ik soms een beetje sceptisch over homeopatische / kruidengeneeskunde en ongeduldig - het werkt nou eenmaal niet zo snel als een pammetje
en misschien werkt het ook wel helemaal niet - maar geef ik het een kans. Baat het niet dan schaadt het niet
maandag 4 september 2017 07:05
@Tobbert, ik heb er twee , 'De tijger ontwaakt' en 'De stem van je lichaam'. Ik vind het allebei lastige boeken om te lezen, omdat ze zoveel oproepen. Ze zijn wel heel duidelijk en goed leesbaar, alleen lees ik ze in stapjes, leg ze vaak weer aan de kant, herlees stukjes. Ik heb ze allebei dan ook nog niet helemaal uit.
Het tweede, 'De stem van je lichaam', vind ik het meest bruikbaar.
Ik volg die LGT daarvoor, inderdaad, maar in die therapie pakken we daarnaast ook 'het gevaar van aanraking' aan (dat is iets wat niet alleen mijn lichaam, maar ook de rest van mij nog niet goed zit) en dat is vooral wat de heftigheid voor mij vergroot. Dus het zou heel goed kunnen dat het voor jou heel anders is.
Fijne dag
allemaal!
Het tweede, 'De stem van je lichaam', vind ik het meest bruikbaar.
Ik volg die LGT daarvoor, inderdaad, maar in die therapie pakken we daarnaast ook 'het gevaar van aanraking' aan (dat is iets wat niet alleen mijn lichaam, maar ook de rest van mij nog niet goed zit) en dat is vooral wat de heftigheid voor mij vergroot. Dus het zou heel goed kunnen dat het voor jou heel anders is.
Fijne dag
allemaal!
maandag 4 september 2017 13:56
Tobbie, bedankt voor wat je gisteren schreef aan mij. Fijn je woorden te lezen
Ik hoop dat het je toch lukt dat vakantiegevoel geregeld te ervaren.
Je hebt nu alweer een doodenge mooie boekentip gekregen, en als je geluk hebt zie je de zon ook af en toe voorbij komen.
Klusjes zijnprima, maar hopelijk neem je ook tijd voor jezelf,
na afgelopen weken mag dat volgens mij echt wel
Fijn trouwens dat Sofie je zo heeft kunnen helpen.
Sofie, fijn dus dat je anderen helpt met jouw ervaringen.
Ik vind het super dapper wat ik de afgelopen tijd van je gelezen heb,
hoe je het aangaat, hoe je het verwoordt, hoe je alles van jezelf erin betrekt.
Ik hoop dat het je nog vaak lukt erover te schrijven, zodat wij het nog vaak mogen lezen
EV
En Hanke, Selune, Snow, Ernie, Thee, alle anderen
Vivasu, het klinkt alsof je het momenteel zwaar hebt, en dat vind ik erg verdrietig voor je
Zo te lezen is thuis nu niet een handige plek voor jou, dat is naar.
Weet je zelf wat wel een handige plek zou zijn? Kan je psych daarin meedenken?
Een crisis opname is wat je in elk geval niet wil, maar misschien zijn er nog andere opties,
plekken die wel goed voelen voor jou én waar je geholpen wordt?
Hopelijk weet je psych raad.
Ik hoop dat je morgen een goed gesprek zult hebben
Bedankt voor je tips over de veilige plek. Bij mij is het niet zo dat buiten een veilige plek is/was.
Ik zal proberen het een beetje uit te leggen.
Het buiten slapen omdat het veiliger zou zijn is iets wat dat kind bedacht heeft.
Zodat ze kan doen alsof het haar niet raakt, dat haar moeder haar de deur uitzette.
Mijn moeder deed de deur meestal uren later weer open,
maar dan wachtte ik nog een hele tijd.
Ik ging pas naar binnen zodra zij sliep.
Alsof ik hoopte dat ze bezorgd zou worden, of zich rot zou voelen dat ze zo gedaan had,
of zich in elk geval zou beseffen wat ze gedaan had.
Dat kind was soms best gemeen tov m'n moeder: 'als ik maar lang genoeg wacht, vries ik misschien wel dood
of word ik opgegeten door een beer (eh ja natuurlijk joh) en heeft mama voor altijd spijt.'
Misschien waren dat overigens ook wel bedenksels van haar hoor,
en was ze stiekem gewoon bang om naar binnen te gaan als mijn moeder nog wakker was.
Een andere conclusie dan 'ik ben slecht en verdien dit (buiten slapen)' heb ik er zélf nooit uit getrokken.
Wel gek om dan dat stuk dat graag buiten wil slapen te horen vertellen dat ze 'slim en stoer' is
en haar mama 'dom'
Begrijp dus wel dat dat stuk nooit zoveel ruimte heeft gekregen
Die komt meteen in een conflict terecht met de rest van mij.
Zoals er nog meer oorlogen zich afspelen in mijn koppie.
Sorry beetje vaag misschien weer, maar voor mijzelf begint het wel iets duidelijker te worden.
Al begrijp ik nog niet helemaal hoe de relatie tussen dat buiten slapen en de anderen is,
want ook al mogen ze elkaar niet, ze weten elkaar ook wel weer te vinden,
omdat de anderen elke kans tot destructief gedrag aangrijpen,
en buiten slapen in dat kader best handig voor ze is (was).
aub bovenstaand stuk niet quoten.
Het is overigens wel eens een idee om na te denken over die veilige plek,
maar.... misschien ook niet.
Ik word daar onrustig van, en alles wat mij onrustig maakt moet ik eigenlijk proberen te voorkomen
Daarnaast zijn mijn beide peuten er (nog) niet over begonnen,
dus misschien is het nu ook (nog) te vroeg om daarmee bezig te zijn.
Ik vind het fijn dat het werkt voor jou en dat je het wilt delen, Vivasu,
volgens mij zijn er genoeg anderen die wel bezig zijn met een veilige plek visualiseren,
dus bedankt voor het delen
Jemappelle, ik heb geen ervaring met de medicatie die jij noemt, maar goed dat er mee gedacht wordt door je HA.
Caar, fijn dat je binnenkort kunt beginnen, ik hoop dat het je goed gaat doen.
Dat het moeilijk is te begrijpen voor mensen is maar een geluk voor die mensen
Ik zou niks liever willen dan vergeten, juist omdat je door wilt.
Niemand wil stil staan, niemand wil ziek zijn, niemand kiest daarvoor.
Dus ja, natuurlijk reageren we hier lief, we weten allemaal hoe het is
Ik hoop dat het je toch lukt dat vakantiegevoel geregeld te ervaren.
Je hebt nu alweer een doodenge mooie boekentip gekregen, en als je geluk hebt zie je de zon ook af en toe voorbij komen.
Klusjes zijnprima, maar hopelijk neem je ook tijd voor jezelf,
na afgelopen weken mag dat volgens mij echt wel
Fijn trouwens dat Sofie je zo heeft kunnen helpen.
Sofie, fijn dus dat je anderen helpt met jouw ervaringen.
Ik vind het super dapper wat ik de afgelopen tijd van je gelezen heb,
hoe je het aangaat, hoe je het verwoordt, hoe je alles van jezelf erin betrekt.
Ik hoop dat het je nog vaak lukt erover te schrijven, zodat wij het nog vaak mogen lezen
EV
En Hanke, Selune, Snow, Ernie, Thee, alle anderen
Vivasu, het klinkt alsof je het momenteel zwaar hebt, en dat vind ik erg verdrietig voor je
Zo te lezen is thuis nu niet een handige plek voor jou, dat is naar.
Weet je zelf wat wel een handige plek zou zijn? Kan je psych daarin meedenken?
Een crisis opname is wat je in elk geval niet wil, maar misschien zijn er nog andere opties,
plekken die wel goed voelen voor jou én waar je geholpen wordt?
Hopelijk weet je psych raad.
Ik hoop dat je morgen een goed gesprek zult hebben
Bedankt voor je tips over de veilige plek. Bij mij is het niet zo dat buiten een veilige plek is/was.
Ik zal proberen het een beetje uit te leggen.
Het buiten slapen omdat het veiliger zou zijn is iets wat dat kind bedacht heeft.
Zodat ze kan doen alsof het haar niet raakt, dat haar moeder haar de deur uitzette.
Mijn moeder deed de deur meestal uren later weer open,
maar dan wachtte ik nog een hele tijd.
Ik ging pas naar binnen zodra zij sliep.
Alsof ik hoopte dat ze bezorgd zou worden, of zich rot zou voelen dat ze zo gedaan had,
of zich in elk geval zou beseffen wat ze gedaan had.
Dat kind was soms best gemeen tov m'n moeder: 'als ik maar lang genoeg wacht, vries ik misschien wel dood
of word ik opgegeten door een beer (eh ja natuurlijk joh) en heeft mama voor altijd spijt.'
Misschien waren dat overigens ook wel bedenksels van haar hoor,
en was ze stiekem gewoon bang om naar binnen te gaan als mijn moeder nog wakker was.
Een andere conclusie dan 'ik ben slecht en verdien dit (buiten slapen)' heb ik er zélf nooit uit getrokken.
Wel gek om dan dat stuk dat graag buiten wil slapen te horen vertellen dat ze 'slim en stoer' is
en haar mama 'dom'
Begrijp dus wel dat dat stuk nooit zoveel ruimte heeft gekregen
Die komt meteen in een conflict terecht met de rest van mij.
Zoals er nog meer oorlogen zich afspelen in mijn koppie.
Sorry beetje vaag misschien weer, maar voor mijzelf begint het wel iets duidelijker te worden.
Al begrijp ik nog niet helemaal hoe de relatie tussen dat buiten slapen en de anderen is,
want ook al mogen ze elkaar niet, ze weten elkaar ook wel weer te vinden,
omdat de anderen elke kans tot destructief gedrag aangrijpen,
en buiten slapen in dat kader best handig voor ze is (was).
aub bovenstaand stuk niet quoten.
Het is overigens wel eens een idee om na te denken over die veilige plek,
maar.... misschien ook niet.
Ik word daar onrustig van, en alles wat mij onrustig maakt moet ik eigenlijk proberen te voorkomen
Daarnaast zijn mijn beide peuten er (nog) niet over begonnen,
dus misschien is het nu ook (nog) te vroeg om daarmee bezig te zijn.
Ik vind het fijn dat het werkt voor jou en dat je het wilt delen, Vivasu,
volgens mij zijn er genoeg anderen die wel bezig zijn met een veilige plek visualiseren,
dus bedankt voor het delen
Jemappelle, ik heb geen ervaring met de medicatie die jij noemt, maar goed dat er mee gedacht wordt door je HA.
Caar, fijn dat je binnenkort kunt beginnen, ik hoop dat het je goed gaat doen.
Dat het moeilijk is te begrijpen voor mensen is maar een geluk voor die mensen
Ik zou niks liever willen dan vergeten, juist omdat je door wilt.
Niemand wil stil staan, niemand wil ziek zijn, niemand kiest daarvoor.
Dus ja, natuurlijk reageren we hier lief, we weten allemaal hoe het is
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 19-09-2017 02:51
10.89% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 4 september 2017 14:00
Dat weet je pas als je het haar vraagt
Je vraagt geen aandacht, je hebt aandacht nodig.
En dan zit je bij haar dus precies goed, want daar is zij voor.
Om jou te helpen, juist met dit soort zaken.
Kun je vooraf mailen of bellen, zou dat helpen?
Kun je bedenken dat het heel belangrijk is om morgen te bespreken hoe het nu met je gaat,
zodat je dat vóór de emdr genoemd hebt?
Als ik je trouwens niet mocht quoten, zeg je het dan even?
Dan verwijder ik het weer
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 4 september 2017 14:03
Je hoeft niet nuttig te reageren hoor, wij doen ook allemaal maar wat
Of nou ja, dan spreek ik voor mezelf.
Het is al heel fijn dat je gelezen hebt dat de reacties fijn en lief zijn.
Schrijf maar wat en wanneer je wilt, dat mag in dit topic gewoon
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 4 september 2017 16:29
Nee helemaal niet joh, no worries. Ik heb het zelf ook een paar keer gelezen, misschien wel goed juist, en kom er dan dus achter dat ik altijd in een spagaat zat. Niet alleen op dit gebied, maar wat alles betreft. Je kunt denk ik als kind niet beseffen dat je moeder je dat aandoet, dus verzin je zulke dingen (als 'buiten vind ik het fijn' en 'ik ben stoer en slim als ik buiten slaap'). Door het wat beter te onderzoeken kom ik er juist achter dat het allemaal idiote begrijpelijke manieren waren om met moeilijke situaties om te gaan. Dus prima dat je erop reageerde zoals je deed hoor. En ook bedankt voor alle knuffels
Super trouwens dat je gemaild hebt! En ook meteen duidelijkheid gevraagd hebt, top! Zo kan ze vast goed inschatten op welke manier je nu gesteund kunt worden
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
