Paniek door de herbelevingen - deel VI

Snowkitty schreef: ↑

09-01-2018 12:58

Tja, ze zeggen toch wel eens: je moet de rest van je leven nog met jezelf doorbrengen, dus... en dan komt er iets waaruit blijkt dat je jezelf prioriteit moet geven.

En iets met dat je pas goed voor anderen kunt zorgen als je goed voor jezelf zorgt

Eens Snow, ik ben dit ook aan het leren.
Blijft moeilijk: weg zonder ontbijt, onderweg een paar happen brood, gedurende de dag 2 glazen thee gehad, als lunch 2 boterhammen.... Veel te weinig dus op ruim 8 uur tijd. Vanavond hoef ik niks, dus lekker goed voor mezelf zorgen. en

En Diva, wat voor iets lekkers heb je voor jezelf in elkaar gedraaid?

Ik had wanstaltig voedsel gemaakt. Tweede keer al deze week dat het eten echt nergens op leek

En die lieve vriend van mij maar beweren dat het "best lekker" was. Slim van hem ook, want anders kook ik de rest van de maand helemaal niet meer.

Ach ja, er zat wel veel groente in, dus gezond was het wel. Zo maar een extra chocolaatje bij de koffie

Hoi Klavertje, welkom

@Knuffelbeertjes.
Gecondoleerd.

Wat een verdriet en wat brengt het allemaal weer veel boven bij je. Maar je bent sterk, hoor. Echt.

Ik kwam laatst een heel mooie quote tegen die ik je wil meegeven:

Faith is not about everything turning out okay,
Faith is about being okay no matter how things turn out

Gecondoleerd knuf! En wat een dapper verhaal lieve Knuf. Ik vind het mooi hoe je het omschreven hebt. Het maakt de stappen heel inzichtelijk. En dat zijn weer een paar hele mooie danspassen vooruit

Voor alle anderen ook !

....

Geen sorry Knuf, je schrijft en gebruikt het topic als uitlaatklep en dat is prima!
Ik hoop dat het jou helpt om je verhaal kwijt te kunnen en om, al is het maar even, wat meer ruimte of lucht in jezelf te krijgen.

Gecondoleerd en rouw gewoon op jou manier. Als dat nu is door er met niemand over te willen praten, dan is dat goed. Misschien komt het moment nog wel dat je er met peut over wilt en kunt praten. Dikke knuffel voor jou

@ Smallthings: ik hoop dat je je weer wat veiliger voelt nu. Ook een dikke knuffel voor jou

Ik ben vandaag vrij en voel me moe en duf.
Maandag ging het zo goed. Ik had veel energie, de lessen liepen goed en ik dacht zelfs nog ‘waarom heb ik eigenlijk die loopbaanafspraak gemaakt? Straks ben ik daar en weet ik niet wat ik moet zeggen, omdat alles gewoon goed gaat.’
Ehm... Doordat ik zoveel energie had, ben ik veel te lang op werk gebleven met maar 20 min pauze in totaal. Ik was uitgeput toen ik thuis kwam.
Gisteren weer een volledige dag en gisteravond was ik ook niks waard.

Wel gekookt nog, hoewel ik kapot was. Lekker zuurkoolstampot met ananas.
Met ongezond eten ga ik me ook niet beter voelen immers, al is de neiging om pizza te bestellen of man friet te laten halen altijd wel groot als ik zo moe ben.

Vandaag uitgeslapen, maar voel me nog steeds een dweil.
Morgen naar die loopbaancoach. Vind het wel een beetje eng, omdat ik niet weet hoe het gaat en ik me afvraag of hij me wel kan helpen. Ik weet mijn precieze hulpvraag ook niet, maar die kan hij hopelijk wel uit mijn verhaal distilleren.

Ik ga het huis nog maar een beetje opruimen, een cake bakken en nog even naar mijn CV kijken, want dat wilde hij zien.

Knuffels voor iedereen

x

Knuffelbeertjes schreef: ↑

10-01-2018 13:46

[...]
En hier schrijf ik het van mij af, omdat het mij helpt. Zonder oog te hebben voor jullie berichtjes. Sorry lieve allemaal. Dat komt hopelijk snel weer.

Ik lees vooruitgang lieve Knuff. Je staat het jezelf toe om niet de perfecte Knuff te zijn die in dienst van de ander over haar eigen grens heen gaat. Tof Knuff, een compliment voor jou en ook voor ons. Dat je je zo veilig voelt om dit te doen!
Verder wens ik je vooral veel sterkte. Sterkte om ook na drie dagen nog te mogen huilen om zoiets verdrietigs. Sterkte met uitvinden hoe je rouwt. Sterkte om het toe te laten op de manier die bij je past, welke manier dit ook is.


@Diva: dat de loopbaancoach je cv wil zien, betekent niet dat je een perfecte cv in elkaar moet draaien.... Morgen hoeft er ook geen een perfect antwoord uit je mond te komen. Je gaat naar hem toe om samen met hem uit te vogelen wat er op werkgebied bij jou past.


@Smallthings: wat rot! Zorg je er voor dat je je omringt met mensen bij wie je je veilig voelt?

@Selune: hoe is het met je? Nog contact gehad met je psych?

Ik heb vandaag behoorlijk wat moeilijke momenten gehad. Gisteren een heel fijne, goede, leerzame, verschrikkelijk confronterende therapie gehad. Waarvan ik wist dat de impact vandaag enorm zou zijn, maar ik dat dan gemakshalve toch even vergeet. Totdat de wekker gaat. En ik ontdek dat ik nauwelijks geslapen heb. Ik opsta en mijn magere lichaam zwaar voelt van verdriet. Ik ontbijt zonder te proeven wat ik eet. De slokjes gloeiend hete thee die ik drink aanvoelen als lauw water.
Dan herinner ik het me weer: o ja, het was moeilijk gisteren. Er moet nog iets landen in mij.
Geef het maar even tijd.
Nu, een flink aantal uren later, heb ik geschreven en 'weet' ik het weer. Ik krabbel weer op en kom terug in het land der levenden. Gisteren blijft confronterend. En goed, dat ook.
De stapjes van gisteren voelen als kleine, stramme, stijve stapjes voorwaarts. Is daar ook een dans voor?
Inhoudelijk delen lukt nog even niet, mijzelf kennende komt dat later wel. Of niet. Beiden is prima.

@Tobbert: iets met teveel van jezelf vragen, te hard werken, te streng zijn voor jezelf? Je bent echt een lieverd en je hebt al zo goed door bij jezelf waar het mis gaat. Dus daar hoef je jezelf in ieder geval niet voor op je kop te geven. Zelfcompassie is moeilijk als je dit niet geleerd hebt, dit mag je oefenen, je hoeft het nog niet te kunnen. Misschien kun je iets kleins verzinnen waarin je vandaag gaat proberen om jezelf liefdevol te behandelen? En dan even hardop benoemen dat je dit doet en dat je dit doet omdat je gelooft dat je het waard bent. En als je het niet gelooft, zeg dan maar hardop dat ik het geloof.

x

@ Tobbert en Snow: zo’n dag(en) had ik vorige week. Fysieke pms-klachten (denk ik, want was de eerste keer en nu is het weer minder) en een niet vooruit te branden gevoel. Heel vervelend, maar zolang het de hormonen ‘maar’ zijn, is het tenminste verklaarbaar.

En Tobbert, je hebt gelijk wat hulpvraag betreft.
Aan zoiets dacht ik zelf ook.

En Sofie, wat cv betreft, ik heb nog wel ergens een relatief recente versie op m’n laptop staan. Ik was ook niet van plan om een perfecte versie op te gaan sturen hoor. Aan mijn CV is mijn struggle denk ik al wel af te lezen. En verder heb ik het verhaal natuurlijk wel vrij helder voor mezelf.

Ook een voor jou! Lief zijn voor jezelf vandaag, dat heb je verdiend!

Dank lieve dames

@Diva: cool, ik had je verkeerd begrepen. Ik zag je gisteren al zweten boven je cv en ben blij dat dit niet zo is. Ik wens je een goed gesprek vandaag.

@Snow:

@Becoming: hoe is het nu met je? Ik ben benieuwd hoe je nu, een paar dagen later, terugkijkt op je ziekmelding. En ik hoop natuurlijk dat je opgeknapt bent!

@Knuff: de leegte is alleen maar iets wat je nu voelt. Iets wat voorbij gaat, tenminste, bij de meeste mensen. Waarmee ik het niet weg wil rationaliseren, in tegendeel. Ik wil je aanmoedigen ook dit gevoel 'gewoon te voelen'.
Je hoofd boven water houden is voor nu al heel wat. En dat is eigenlijk niets anders dan watertrappelen. Wat weer hetzelfde is als dansen in het water.
Dank je wel voor de lieve woorden die je me schreef.

Even een egopost
Ik was vanmiddag bij de loopbaancoach. Het is een aardige man (heb ik dus goed uitgekozen ) Ik heb verteld dat ik m’n werk heel leuk vind, maar dat het eigenlijk te hectisch is, helemaal met de opleiding er straks nog bij. Dat ik mezelf voorbij loop, teveel tijd aan voorbereiding spendeer en dus altijd moe ben. En natuurlijk over mijn perfectionisme en controledrang.

Ik kreeg eerst een beetje het idee dat hij niet goed wist hoe hij me hierbij kon helpen (waar ik al bang voor was), omdat de verandering alleen maar vanuit mijzelf kan komen. Hij hoeft me niet meer bewust te maken van de oorzaken, want weten doe ik het allemaal wel. Er moet in mij iets veranderen, in mijn denken en doen. Ik moet meer op mijn gevoel gaan vertrouwen in plaats van op mijn hoofd. Het rationele meer los proberen te laten. Hij zei ‘je bent waarschijnlijk een heel rationeel persoon.’ Ja, dat klopt.

Uiteindelijk afgesproken dat hij even ‘met mij mee gaat lopen’ in het proces van dingen los leren laten en meer op gevoel/intuïtie te gaan vertrouwen. Hij kan mij helpen door mij een spiegel voor te houden en ik moet dingen gaan uitproberen. De komende weken is dat lesgeven zonder een 100% voorbereiding. Om te ervaren dat ik dat waarschijnlijk best kan. En opschrijven welke gevoelens er dan bij mij ontstaan. Die weet ik wel en vind ik niet fijn. De slapeloze nachten moet ik dan maar voor lief nemen, zei hij, dat is dan ‘therapeutisch slecht slapen.’

Het uiteindelijke doel is dat ik meer rust ervaar en niet zo loop te rennen en vliegen op een dag. Een andere tip was om met collega’s te praten over hoe zij de les voorbereiden. Ik heb collega’s die echt heel relaxt overkomen. Ok, die hebben wel al jaren ervaring. Maar die kunnen ze dan dus met mij delen.

Hij zei ook dat hij samenwerkt met iemand die lichaamsgerichte therapie geeft (om dus meer te leren voelen) en met een actrice die het vertrouwen op je intuïtie door middel van toneelspel helpt te verbeteren. Hij vroeg of mij dat laatste wat leek en gaf een paar voorbeelden van oefeningen. Lijkt me best wel eng. Ik heb vroeger als kind musicals gespeeld, maar dit is totaal anders. Bovendien heb ik nu een soort angst voor in the picture staan, een soort faalangst waar ik vroeger nooit last van had. Maar eng was juist goed volgens hem, want dan is er mogelijkheid tot groei. Ik ga er over nadenken. Als het kan helpen, wil ik het wel proberen.

Hij vroeg ook of ik wel energie krijg van mijn werk. Nou, nee. Ik vind de waardering van mijn leerlingen wel heel fijn, maar aan het eind van een dag ben ik alsnog bekaf. En thuis doe ik ook niks waar ik energie van krijg. Op mijn vrije dag slaap ik uit en zit daarna moe en duf op de bank... Het is meer een hersteldag. Ben al langer op zoek naar een leuke bezigheid (woon hier nog niet zo lang) maar dan is de dag niet goed, dan is het te ver weg, dan ben ik bang ergens de jongste te zijn etc.

Maar, ik ben net goed bezig geweest, want ik denk dat een deel van de oplossing ook zit in afleiding van het werk en dan vooral in de zin van een hobby waar ik energie van krijg. Ik heb jaren gezongen en vind dat echt heel leuk, dus heb ik net een koor benaderd of ze nog nieuwe leden aannemen. Heel eng (want veel onbekende mensen) maar ook heel leuk (het zingen en die mensen leer ik dan vanzelf wel kennen). Hopelijk hoef ik geen auditie te doen, het is namelijk wel een goed koor.

Dusja, ik heb wel een goed gevoel over vandaag. Vanavond hoef ik niet te werken, want morgen vervalt de halve les vanwege een voorlichting en daarna improviseer ik wel wat.

Knuffelbeertjes schreef: ↑

11-01-2018 13:16

[...]Terwijl ik voorheen heel veel dissocieerde, voelt dat nu als vervelend. Alsof ik toch liever ‘erbij’ blijf. Ondanks dat ik dan met hele heftige gevoelens en gedachten geconfronteerd word. Want inmiddels weet ik dat ik ze aankan. Nou ja, tachtig procent van de tijd dus
[...]

Herkenbaar Knuff! Je beschrijft hier een van de voor mij grootste veranderingen: ik vind het fijner om erbij te blijven, ook al kost het me soms meer energie dan ik in me heb om erbij te blijven.
Waar dissociëren eerst altijd als vanzelf ging, is er nu een heel sterke wil om er juist bij te zijn. En niet alleen een heel sterke wil, maar ook een steeds sterker wordende kracht om het te doen.
Fijn dat dit bij jou ook zo groeiende is!

@Diva: ik ben blij voor je. Het klinkt als samen puzzelen en ontdekken. Waarbij stukjes misschien wel op verschillende manieren gaan passen en jij er achter komt welke manier voor jou het fijnste voelt.
En dan direct actie ondernomen op iets positiefs..... Goed gedaan hoor!

Hier twee heel belabberde nachten gehad. Ik ga nu proberen te slapen zonder medicatie, als dit minder dan 6 uur slaap betekent, neem ik morgen een pilletje. En dat vind ik best dapper van mezelf

Diva, wat een fijn gesprek! Hopelijk helpt het als hij een tijdje naast je loopt om je te coachen. En goed dat je gelijk voor morgen al oefent met minder voorbereiden! Hopelijk krijg je snel antwoord van het koor. Als je al zolang zingt, hoef je je waarschijnlijk ook geen zorgen te maken over een eventuele auditie.

x

Tobbert schreef: ↑

12-01-2018 19:57

Ik ook, maar ergens in mijn achterhoofd blijft altijd het stemmetje dat zegt "is dit een nieuwe depressie?" Die angst zit er altijd ook bij, absoluut, en krijg ik nooit helemaal stil.
[...]

Tobbert & Snow, zo'n angst lijkt me heel verschrikkelijk. Daar hebben jullie niets aan, dat weet ik. Misschien wel aan heel veel
Ik weet niet goed hoe het voelt, 'mijn' depressieve episode was maar kort (al was elke week, elke dag, elk uur er een teveel) en 'onderdeel' van het PTSS gebeuren, waardoor ik hem heel makkelijk onder de noemer kan wegschrijven van: dat was toen, hoorde bij dat stukje in het proces van traumaverwerking.
Ik kan mijzelf op moeilijke momenten geruststellen door mezelf te vertellen dat ik nooit meer zoiets afschuwelijks ga meemaken als toen. Tenminste, dat die kans heel heel heel heel heel klein is. En dat zelfs dan, het nog niet zo zal zijn als het toen was, omdat ik nu niet meer alleen ben. Door jullie posts realiseer ik me dat jullie jezelf niet op deze manier kunnen geruststellen. Ik hoop dat jullie daar een andere, goed werkende manier gaan vinden waardoor de angst weet dat ie jullie daar niet mee lastig moet vallen.


Mijn nacht was belabberd, dus ik weet wat me te doen staat vanavond. Dankzij jullie zijn mijn oordelen hierover een stuk milder geworden en vind ik het nu vooral behoorlijk vervelend voor mezelf dat dit nodig is. Daarmee is elke interne oorlog discussie dialoog verstomd voordat hij daadwerkelijk is begonnen.
Dank daarvoor.

Het risico lopend dat ik mensen 'vergeet', ga ik toch even vragen hoe het met jullie is @Hanke, @Selune, @EV, @Becoming?
En iedereen die ik niet genoemd heb en graag iets wil delen, daarvan wil ik natuurlijk ook graag lezen!