Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 13 januari 2018 00:05
Het gesprek duurde maar een uur, hij had een wekker gezet om de tijd bij te houden. Misschien moet ik dat ook eens gaan doen, om gedurende de dag momenten te markeren waarop ik iets moet eten en drinken. Of gewoon om even stil te staan bij hoe ik me voel. 
Hij zei eerst, denk er maar even over na. Hij zei dat hij er niet helemaal van overtuigd was dat ik echt iets aan mijn perfectionisme wilde veranderen. Hij vond me meer praten in de richting van ‘het is zoals het is.’ Maar aan de andere kant toonde het feit dat ik daar zat wel dat ik ermee aan de slag wil. Heb ook gezegd dat ik weet dat het niet goed gaat nu, maar dat ik niet weet hoe ik het moet veranderen. Dat de intentie er elke ochtend wel is om pauze te nemen en genoeg te eten en te drinken en niet te lang door te werken, maar dat ik daar ‘s avonds pas weer aan denk als ik voel hoe moe ik ben. Ik zou de hele dag van die intentie doordrongen moeten zijn; pas dan kan ik er iets mee. Daarom heb ik toch maar meteen een nieuwe afspraak gemaakt.
Ik heb iets of iemand nodig die voor mij voelt als stok achter de deur. En hij gaat helemaal niet zeggen dat ik dit of dat moet doen, maar voor mij voelt het meelopen van hem als extra drive om nu serieus met dit onderwerp aan de slag te gaan. Want anders ga ik door zoals ik nu bezig ben en dat gaat uiteindelijk niet goed.
Antwoord van het koor en ik kan gewoon een keer komen kijken en eventueel lid worden. Dus morgen even kijken hoe ik daar kom (moet met de auto en ik hou niet van rijden/rij bijna nooit, maar anders kan het niet) en hoe het zit met parkeren en dan ga ik volgende week kijken. Moet maar even doorpakken nu.
Tobbert: ik heb helemaal geen geweldige zangstem, maar vind zingen gewoon heel leuk.
Laatste koor is ook alweer 6 jaar geleden. Maar een stemtest overleef ik wel, auditie begin ik niet aan.
Nu lekker weekend en er is zon voorspeld! Ik hoop het maar, ben het donkere weer wel zat inmiddels.
Hij zei eerst, denk er maar even over na. Hij zei dat hij er niet helemaal van overtuigd was dat ik echt iets aan mijn perfectionisme wilde veranderen. Hij vond me meer praten in de richting van ‘het is zoals het is.’ Maar aan de andere kant toonde het feit dat ik daar zat wel dat ik ermee aan de slag wil. Heb ook gezegd dat ik weet dat het niet goed gaat nu, maar dat ik niet weet hoe ik het moet veranderen. Dat de intentie er elke ochtend wel is om pauze te nemen en genoeg te eten en te drinken en niet te lang door te werken, maar dat ik daar ‘s avonds pas weer aan denk als ik voel hoe moe ik ben. Ik zou de hele dag van die intentie doordrongen moeten zijn; pas dan kan ik er iets mee. Daarom heb ik toch maar meteen een nieuwe afspraak gemaakt.
Ik heb iets of iemand nodig die voor mij voelt als stok achter de deur. En hij gaat helemaal niet zeggen dat ik dit of dat moet doen, maar voor mij voelt het meelopen van hem als extra drive om nu serieus met dit onderwerp aan de slag te gaan. Want anders ga ik door zoals ik nu bezig ben en dat gaat uiteindelijk niet goed.
Antwoord van het koor en ik kan gewoon een keer komen kijken en eventueel lid worden. Dus morgen even kijken hoe ik daar kom (moet met de auto en ik hou niet van rijden/rij bijna nooit, maar anders kan het niet) en hoe het zit met parkeren en dan ga ik volgende week kijken. Moet maar even doorpakken nu.
Tobbert: ik heb helemaal geen geweldige zangstem, maar vind zingen gewoon heel leuk.
Laatste koor is ook alweer 6 jaar geleden. Maar een stemtest overleef ik wel, auditie begin ik niet aan.Nu lekker weekend en er is zon voorspeld! Ik hoop het maar, ben het donkere weer wel zat inmiddels.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 13 januari 2018 09:17
@Diva, ik geloof dat de intentie er bij jou wel is, de vraag is volgens mij meer hoe hoog het op je prioriteitenlijstje van dingen die je wilt, staat. Jouw perfectionisme levert je namelijk ook heel veel op. En als die dingen 'hoger' staan op je lijstje, gaan die uiteindelijk voor.
Als ik jouw verhalen lees, zie ik vaak dat je meerdere dingen nastreeft. Je wilt volgens mij het liefst het werk wat je doet, doen met de perfectionistische inslag die je hebt, én dat dit dan ook nog goed voelt, je genoeg energie overhoudt voor het overige deel van je leven. Op die momenten waarop dit niet lukt, realiseer je je dat er iets moet veranderen. Dat je of zo extreem perfectionistisch blijft op je werk en uiteindelijk minder gaat werken om dit vol te houden, of je leert je behoefte aan perfectie iets in te perken.
Volgens mij wil je gewoon allebei.
'Perfect perfectionisme' zeg maar.
De tijd van allebei is wel voorbij denk ik. Ik geloof dat je nu wel inziet dat dit niet meer wenselijk is. Dus is het tijd voor een keuze. Waarbij wat je ook kiest, goed is, als je dit vervolgens maar richting laat bepalen.
Ik ken mensen die gekozen hebben voor de voldoening die het perfectionisme hen biedt in hun werk. Zij zijn minder gaan werken en doen hun werk op deze manier. Ze zijn hier gelukkig mee.
Ik ken (wat meer) mensen die gekozen hebben te leren dealen met het gevoel wat een gebrek aan perfectionisme hen geeft. Hun werk ziet er anders uit, hun ambities zijn gewijzigd. Ze zijn hier gelukkig mee.
Als je kiest voor het aanpakken van je perfectionisme, kun je jezelf afvragen welke opofferingen je bereid bent hiervoor te maken. Die kunnen heel klein zijn, of heel groot, of beiden. Daarna kun je om je heen verzamelen wat je nodig hebt om jezelf aan deze opofferingsbereidheid te helpen herinneren.
Praktisch voorbeeld:
- als jij daadwerkelijk meer pauzes wilt houden in je werk, wat offer je daar dan voor op? Een gevoel, iets praktisch, een indruk die je bij anderen achterlaat? Maak dit concreet voor jezelf.
- wat heb je nodig om die opoffering elke dag weer voor elkaar te krijgen? Een wekkertje, een reminder op mijn telefoon, een spreuk op mijn tafel, een vriendin die me elke dag om 12 uur belt, iemand die controleert of ik pauze neem, enzovoorts.
- en dan ga je dit dus doen.
Je zult merken dat je, om je gedrag te veranderen, dit ontzettend, ongelofelijk, enorm moet willen om het voor elkaar te krijgen. Zelfs alle delen van Diva die het niet willen, moeten gaan luisteren naar jou zodat je het toch gaat doen. Geen smoesjes, geen uitwegen, geen vermijding, gewoon doen. Daarom is zo belangrijk dat je eerst stilstaat bij wat je bereid bent op te offeren.
Tot zover de speech. Of noem het peptalk. Dat liever. Want ik bedoel weer niet het belerende vingertje, maar meer de: Yes you can do this
als je dit nastreeft met alle vezels die je in je hebt.
Als ik jouw verhalen lees, zie ik vaak dat je meerdere dingen nastreeft. Je wilt volgens mij het liefst het werk wat je doet, doen met de perfectionistische inslag die je hebt, én dat dit dan ook nog goed voelt, je genoeg energie overhoudt voor het overige deel van je leven. Op die momenten waarop dit niet lukt, realiseer je je dat er iets moet veranderen. Dat je of zo extreem perfectionistisch blijft op je werk en uiteindelijk minder gaat werken om dit vol te houden, of je leert je behoefte aan perfectie iets in te perken.
Volgens mij wil je gewoon allebei.
'Perfect perfectionisme' zeg maar.
De tijd van allebei is wel voorbij denk ik. Ik geloof dat je nu wel inziet dat dit niet meer wenselijk is. Dus is het tijd voor een keuze. Waarbij wat je ook kiest, goed is, als je dit vervolgens maar richting laat bepalen.
Ik ken mensen die gekozen hebben voor de voldoening die het perfectionisme hen biedt in hun werk. Zij zijn minder gaan werken en doen hun werk op deze manier. Ze zijn hier gelukkig mee.
Ik ken (wat meer) mensen die gekozen hebben te leren dealen met het gevoel wat een gebrek aan perfectionisme hen geeft. Hun werk ziet er anders uit, hun ambities zijn gewijzigd. Ze zijn hier gelukkig mee.
Als je kiest voor het aanpakken van je perfectionisme, kun je jezelf afvragen welke opofferingen je bereid bent hiervoor te maken. Die kunnen heel klein zijn, of heel groot, of beiden. Daarna kun je om je heen verzamelen wat je nodig hebt om jezelf aan deze opofferingsbereidheid te helpen herinneren.
Praktisch voorbeeld:
- als jij daadwerkelijk meer pauzes wilt houden in je werk, wat offer je daar dan voor op? Een gevoel, iets praktisch, een indruk die je bij anderen achterlaat? Maak dit concreet voor jezelf.
- wat heb je nodig om die opoffering elke dag weer voor elkaar te krijgen? Een wekkertje, een reminder op mijn telefoon, een spreuk op mijn tafel, een vriendin die me elke dag om 12 uur belt, iemand die controleert of ik pauze neem, enzovoorts.
- en dan ga je dit dus doen.
Je zult merken dat je, om je gedrag te veranderen, dit ontzettend, ongelofelijk, enorm moet willen om het voor elkaar te krijgen. Zelfs alle delen van Diva die het niet willen, moeten gaan luisteren naar jou zodat je het toch gaat doen. Geen smoesjes, geen uitwegen, geen vermijding, gewoon doen. Daarom is zo belangrijk dat je eerst stilstaat bij wat je bereid bent op te offeren.
Tot zover de speech. Of noem het peptalk. Dat liever. Want ik bedoel weer niet het belerende vingertje, maar meer de: Yes you can do this
als je dit nastreeft met alle vezels die je in je hebt.
zondag 14 januari 2018 22:09
Sofie, dankjewel voor de peptalk. Ik vat het ook zeker op als een peptalk of beter nog, als een nieuw inzicht.
De loopbaancoach vroeg ook ‘wat levert jouw perfectionisme jou op?’
Ik kwam niet verder dan de negatieve dingen zoals moeheid en tijdgebrek.
Maar nee, dat bedoelde hij niet. Hij zei: ‘Blijkbaar levert het jou iets op, want waarom ben je na 17:00 uur dan nog aan het werk?’
Ik vond het moeilijk te benoemen, helemaal in een woord. Misschien op dat moment een gevoel van rust, dat dat stukje werk dan af is (?) Terwijl het ook ten koste gaat van mijn rust, omdat ik het in mijn vrije tijd aan het doen ben; net als doorwerken in de pauze. Het is dus heel dubbel.
Jouw vraag over wat ik ga opofferen als ik meer pauze wil, minder ga voorbereiden en ‘s avonds niet meer ga werken, is een hele goede vraag. Ik begrijp nu ook beter wat hij met zijn vraag bedoelde wat het mij oplevert. Want dat is precies wat ik moet opofferen. En het is inderdaad heel belangrijk dat ik dit concreet ga maken om ervoor te zorgen dat ik op dit punt mijn gedrag kan gaan aanpassen.
Dus: als mijn perfectionisme (na 17:00 uur doorwerken) een gevoel van rust oplevert, moet ik dit gevoel opofferen (en dus onrust ervaren) om in het algemeen meer rust te krijgen.
Klinkt wel raar, hoewel ik weet dat het waar is.
Ik moet er nog eens goed over nadenken wat het me precies oplevert en wat ik dus moet gaan opofferen. Jouw post heeft me wel weer een stapje verder gebracht: namelijk dat dat wat mijn perfectionisme me nu oplevert ook datgene is wat ik moet gaan opofferen. Het hoe komt daarna pas. Maar zolang ik het niet helder voor mezelf heb, liggen inderdaad vermijding, smoesjes etc. op de loer. Dat is ook zo, dat weet ik zeker. Dan lever ik weer tien minuten pauze in omdat ik dan eindelijk tijd denk te hebben voor die leerling of nog even dit kopiëren, omdat mijn rust (pauze, eten) dan niet zwaarder telt. (Zo is het nu.)
Dus dankjewel voor dat inzicht, hier kan verder mee aan de slag.
En wat je in het begin schrijft, dat ik eigenlijk liever allebei heb (perfectionistisch in mijn werk en veel energie) zou ik inderdaad het liefste hebben, maar ik ben er nu inmiddels wel achter dat die combinatie voor mij niet kan bestaan.
Voor nu zet ik in op mijn perfectionisme te verminderen. Als dat niet lukt, moet ik kijken naar mijn opties: minder uren in dit werk of helemaal ander werk.
Ik probeer vanavond niet te werken. Tot nu toe voel ik me goed erbij. Ik heb alleen een globale lesplanning op papier, waar ik morgenvroeg op het werk nog even naar ga kijken. Zou echt voor het eerst zijn, dat ik op zondagavond niet werk.
@ Tobbert: en, hoe is het met de deadline gegaan? Heb je ook nog een beetje weekend gehad?
De loopbaancoach vroeg ook ‘wat levert jouw perfectionisme jou op?’
Ik kwam niet verder dan de negatieve dingen zoals moeheid en tijdgebrek.
Maar nee, dat bedoelde hij niet. Hij zei: ‘Blijkbaar levert het jou iets op, want waarom ben je na 17:00 uur dan nog aan het werk?’
Ik vond het moeilijk te benoemen, helemaal in een woord. Misschien op dat moment een gevoel van rust, dat dat stukje werk dan af is (?) Terwijl het ook ten koste gaat van mijn rust, omdat ik het in mijn vrije tijd aan het doen ben; net als doorwerken in de pauze. Het is dus heel dubbel.
Jouw vraag over wat ik ga opofferen als ik meer pauze wil, minder ga voorbereiden en ‘s avonds niet meer ga werken, is een hele goede vraag. Ik begrijp nu ook beter wat hij met zijn vraag bedoelde wat het mij oplevert. Want dat is precies wat ik moet opofferen. En het is inderdaad heel belangrijk dat ik dit concreet ga maken om ervoor te zorgen dat ik op dit punt mijn gedrag kan gaan aanpassen.
Dus: als mijn perfectionisme (na 17:00 uur doorwerken) een gevoel van rust oplevert, moet ik dit gevoel opofferen (en dus onrust ervaren) om in het algemeen meer rust te krijgen.
Klinkt wel raar, hoewel ik weet dat het waar is.Ik moet er nog eens goed over nadenken wat het me precies oplevert en wat ik dus moet gaan opofferen. Jouw post heeft me wel weer een stapje verder gebracht: namelijk dat dat wat mijn perfectionisme me nu oplevert ook datgene is wat ik moet gaan opofferen. Het hoe komt daarna pas. Maar zolang ik het niet helder voor mezelf heb, liggen inderdaad vermijding, smoesjes etc. op de loer. Dat is ook zo, dat weet ik zeker. Dan lever ik weer tien minuten pauze in omdat ik dan eindelijk tijd denk te hebben voor die leerling of nog even dit kopiëren, omdat mijn rust (pauze, eten) dan niet zwaarder telt. (Zo is het nu.)
Dus dankjewel voor dat inzicht, hier kan verder mee aan de slag.
En wat je in het begin schrijft, dat ik eigenlijk liever allebei heb (perfectionistisch in mijn werk en veel energie) zou ik inderdaad het liefste hebben, maar ik ben er nu inmiddels wel achter dat die combinatie voor mij niet kan bestaan.
Voor nu zet ik in op mijn perfectionisme te verminderen. Als dat niet lukt, moet ik kijken naar mijn opties: minder uren in dit werk of helemaal ander werk.
Ik probeer vanavond niet te werken. Tot nu toe voel ik me goed erbij. Ik heb alleen een globale lesplanning op papier, waar ik morgenvroeg op het werk nog even naar ga kijken. Zou echt voor het eerst zijn, dat ik op zondagavond niet werk.
@ Tobbert: en, hoe is het met de deadline gegaan? Heb je ook nog een beetje weekend gehad?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 15 januari 2018 08:45
Inmiddels ben ik weer beter. Ziekmelden vind ik moeilijk en ook het werk kan ik dan niet los laten. Het is alsof ik een continue angst heb om iets verkeerd te doen.
Ik heb straks mijn eerste afspraak. Ik heb er in het begin niet veel aan gedacht maar sinds gisteravond ben ik zo nerveus. En ik móest mijn behandelaar googlen. Geen foto te vinden maar wel gegevens op de site van de instelling. Daar zag ik dat ze psychotherapeut is. Dat moest ik ook googlen en daar schrok ik van.....behandelt complexe gevallen...Ben ik dan zo complex?
Ik heb straks mijn eerste afspraak. Ik heb er in het begin niet veel aan gedacht maar sinds gisteravond ben ik zo nerveus. En ik móest mijn behandelaar googlen. Geen foto te vinden maar wel gegevens op de site van de instelling. Daar zag ik dat ze psychotherapeut is. Dat moest ik ook googlen en daar schrok ik van.....behandelt complexe gevallen...Ben ik dan zo complex?
maandag 15 januari 2018 09:57
Als je eens wist hoe complex ik was, Becoming.. ik schrijf niet voor niets zo weinig hier.
Maar wat maakt het uit? Belangrijkste is dat je een goede behandeling krijgt. Veel sterkte voor straks!
Liefs voor iedereen en een aanvulling voor de knuffelvoorraad:
Maar wat maakt het uit? Belangrijkste is dat je een goede behandeling krijgt. Veel sterkte voor straks!
Liefs voor iedereen en een aanvulling voor de knuffelvoorraad:
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 15 januari 2018 10:12
Small, ik denk dat ik je wel snap hoor. Heftig, dat er zoveel strijd is tussen de verschillende delen en dat je nu zo geconfronteerd wordt met al die delen, die opengegane beerput van vroeger, en PT in het nu. Een mens zou van minder uit elkaar barsten, dus logisch dat het heel veel en heftig is nu.
EV, ik lees je altijd graag. Ik heb niet altijd zinnig advies voor je, maar ik lees je graag. Dus als je wil delen, graag (ook als het complex is).
Becoming, geen idee of je complex bent. Of misschien wel, want iedereen heeft te maken met een samenspel van persoonlijkheid, ervaringen, en de situatie waarin 'ie nu zit. Als je het zo bekijkt, is iedereen per definitie een complex geval. Trouwens, er zijn niet heel veel peuten die alleen huis-, tuin- en keukenprobleempjes aanpakken. "U kunt bij mij alleen terecht voor simpele probleempjes" is namelijk geen aanbeveling die mensen vertrouwen geeft... Misschien geeft het iets meer rust als je het zo bekijkt? Succes in ieder geval!
Deadline gehaald, en gister was ik vrij. En total loss. Nu weer bezig met de klussen voor deze week, maar ik ga vanmiddag een paar uurtjes vrij opnemen, want ik red het anders niet deze week.
EV, ik lees je altijd graag. Ik heb niet altijd zinnig advies voor je, maar ik lees je graag. Dus als je wil delen, graag (ook als het complex is).
Becoming, geen idee of je complex bent. Of misschien wel, want iedereen heeft te maken met een samenspel van persoonlijkheid, ervaringen, en de situatie waarin 'ie nu zit. Als je het zo bekijkt, is iedereen per definitie een complex geval. Trouwens, er zijn niet heel veel peuten die alleen huis-, tuin- en keukenprobleempjes aanpakken. "U kunt bij mij alleen terecht voor simpele probleempjes" is namelijk geen aanbeveling die mensen vertrouwen geeft... Misschien geeft het iets meer rust als je het zo bekijkt? Succes in ieder geval!
Deadline gehaald, en gister was ik vrij. En total loss. Nu weer bezig met de klussen voor deze week, maar ik ga vanmiddag een paar uurtjes vrij opnemen, want ik red het anders niet deze week.
maandag 15 januari 2018 18:35
Mooie van 'complex' is dat dat heden ten dage zaken kan betekenen als 'net zo veel sessies als je daadwerkelijk nodig hebt' (ipv één of ander zoveel sessies durend protocol voor een vervelende maar lichte straatvrees) en een 'pragmatische manier van werken' (maw we kijken naar wat in jouw specifieke geval werkt en passen daarvoor verschillende technieken toe ipv va ndik hout zaagt men planken methodiek).
Het voordeel van complex is dat de peut tegenover je je écht wil leren kennen en kijken wat voor jou nodig is ipv de kniewond-pleister methode op ggz gebied.
Wat ik zelf lastig vond toen ik aan de gang ging met passende zorg voor mij, was mezelf de erkenning geven dat ik serieus heftige dingen had meegemaakt en daar serieus last van had in het heden. Het me niet begrepen voelen al die tijd ervóór had als bijkomend voordeel dat ik me daardoor voor aansteller uit kon maken. Eenmaal in de poli voor ernstig getraumatiseerde gevallen viel dat weg en dat vonnik eng. Pas veel later leerde ik dat ook acceptatie hierin een proces is en in mijn tempo mag. Het hoeft niet allemaal tegelijk.
Het voordeel van complex is dat de peut tegenover je je écht wil leren kennen en kijken wat voor jou nodig is ipv de kniewond-pleister methode op ggz gebied.
Wat ik zelf lastig vond toen ik aan de gang ging met passende zorg voor mij, was mezelf de erkenning geven dat ik serieus heftige dingen had meegemaakt en daar serieus last van had in het heden. Het me niet begrepen voelen al die tijd ervóór had als bijkomend voordeel dat ik me daardoor voor aansteller uit kon maken. Eenmaal in de poli voor ernstig getraumatiseerde gevallen viel dat weg en dat vonnik eng. Pas veel later leerde ik dat ook acceptatie hierin een proces is en in mijn tempo mag. Het hoeft niet allemaal tegelijk.
hanke321 wijzigde dit bericht op 15-01-2018 18:51
2.55% gewijzigd
maandag 15 januari 2018 18:49
Viel een beetje stil afgelopen week. Gecondoleerd met je dierbare lieve Knuff. Bem benieuwd hoe het voor je was om rouw echt toe te staan en te voelen dat je van diegene hield. Dat je diegene nu mist/moet missen.
Tobbie fijn de middag vrij....wel jammer dat het anders teveel op tandvlees zou zijn.
Fijn dat je weer beter bent BeMe. Herkenbaar de strijd van het wel of niet ziek mogen zijn. Liefdevol met mij omgaan is vaak een hele opgave dan. Neem die wel steeds serieuzer merk ik.
Small fijn dat je heel bent!
Hier een geklutst hoofd na emdr. Plaatje is neutraal geworden vóór het weekend - terwijl ik bij aanvang een aantal weken terug het nét niet in mijn broek deed van angst en spanning bij dat beeld. Dus dat is fijn.
Maar klutshoofd klutst en waar het me leidt, geen idee. Spannend. Verwarrend. Frustrerend. Gisteren en vandaag bleef ik maar huilen. En kan niet de vinger er op leggen waarom. Toch gewerkt vandaag (zonder geduw of getrek - wel met huilen/ bidden en in late ochtend nog een half uur plat op bed). Ik doe maar wat.
Voor de aanvulling:
Tobbie fijn de middag vrij....wel jammer dat het anders teveel op tandvlees zou zijn.
Fijn dat je weer beter bent BeMe. Herkenbaar de strijd van het wel of niet ziek mogen zijn. Liefdevol met mij omgaan is vaak een hele opgave dan. Neem die wel steeds serieuzer merk ik.
Small fijn dat je heel bent!
Hier een geklutst hoofd na emdr. Plaatje is neutraal geworden vóór het weekend - terwijl ik bij aanvang een aantal weken terug het nét niet in mijn broek deed van angst en spanning bij dat beeld. Dus dat is fijn.
Maar klutshoofd klutst en waar het me leidt, geen idee. Spannend. Verwarrend. Frustrerend. Gisteren en vandaag bleef ik maar huilen. En kan niet de vinger er op leggen waarom. Toch gewerkt vandaag (zonder geduw of getrek - wel met huilen/ bidden en in late ochtend nog een half uur plat op bed). Ik doe maar wat.
Voor de aanvulling:
maandag 15 januari 2018 20:03
@Becoming: ben je je probleem, of heb je een probleem. Oftewel: ben je complex of heb je een complex probleem? Volgens mij is het behoorlijk ingewikkeld waar een aantal van ons (waaronder jij) mee te dealen hebben, een huis-tuin-keuken psycholoog lijkt me daarvoor niet het meest geschikt.
Ik kan me voorstellen dat het wel even binnenkomt, maar stiekem wist je al wel dat het serieus is wat je te verwerken hebt. Ik hoop dat de afspraak met de peut goed is geweest voor je.
@Tobbert, fijn dat de deadline gehaald is. En niet tof, maar misschien wel even goed, om nu te voelen hoe het toewerken naar de deadline je lichaam uitput. Lukt het om hierin nu lief te zijn voor jezelf?
@Smallthings: er staat niets warrig hoor, wat je schrijft. Goed te volgen. Wel echt heel lastig dat het zo chaotisch voelt allemaal.
@Diva: fijn dat je t zo oppakt!
@BB: ik ben best nieuwsgierig hoe het nu met je is, of t met die knie een beetje wil vlotten en hoe je met die tegenslag omgaat. Dus als je wilt schrijven, ben je van harte uitgenodigd. Het is een 'hoeft niet, mag altijd' uitnodiging
.
@Snow, hoe is t met die hormonen van je? Een beetje tot rust gekomen?
Een voorraadje voor iedereen:
@EV: hoe is t nu met je, nu alle opruim-perikelen zo goed als achter de rug zijn?
@Hanke, wat schrijf je mooie dingen. Geweldig dat de EMDR een afschuwelijk beeld heeft geneutraliseerd én je ruimte voelt bepaald verdriet los te laten. Probeer het maar niet te begrijpen, laat maar gewoon gebeuren.
Ik kan me voorstellen dat het wel even binnenkomt, maar stiekem wist je al wel dat het serieus is wat je te verwerken hebt. Ik hoop dat de afspraak met de peut goed is geweest voor je.
@Tobbert, fijn dat de deadline gehaald is. En niet tof, maar misschien wel even goed, om nu te voelen hoe het toewerken naar de deadline je lichaam uitput. Lukt het om hierin nu lief te zijn voor jezelf?
@Smallthings: er staat niets warrig hoor, wat je schrijft. Goed te volgen. Wel echt heel lastig dat het zo chaotisch voelt allemaal.
@Diva: fijn dat je t zo oppakt!
@BB: ik ben best nieuwsgierig hoe het nu met je is, of t met die knie een beetje wil vlotten en hoe je met die tegenslag omgaat. Dus als je wilt schrijven, ben je van harte uitgenodigd. Het is een 'hoeft niet, mag altijd' uitnodiging
.@Snow, hoe is t met die hormonen van je? Een beetje tot rust gekomen?
Een voorraadje voor iedereen:
@EV: hoe is t nu met je, nu alle opruim-perikelen zo goed als achter de rug zijn?
@Hanke, wat schrijf je mooie dingen. Geweldig dat de EMDR een afschuwelijk beeld heeft geneutraliseerd én je ruimte voelt bepaald verdriet los te laten. Probeer het maar niet te begrijpen, laat maar gewoon gebeuren.
dinsdag 16 januari 2018 10:25
Hier volgende week eerste afspraak voor EMDR, althans voor het eerste gesprek. Psych heeft me doorverwezen. Behandeling bij haar gaat overigens ook nog door, met iets lagere frequentie.
Mijn opruimactie heeft eigenlijk niets opgeleverd. Dochter heeft dagenlang gewacht om het spul op te halen en daarna kreeg ik 1 simpel regeltje als antwoord. Thank you for your post and I appreciate it. Verder helemaal niets meer van haar gehoord, van zoon niets gehoord. Terwijl ik ook had gevraagd of ze de rest van de spullen ook nog zouden willen hebben.
Op het moment weet ik het helemaal niet meer. Er is gewoon niets meer wat ik nog zou kunnen doen en ik vind de hele situatie totaal, maar dan ook totaal niet te bevatten. Ik hoop dat de EMDR hier een stuk lading vanaf kan gaan halen, want het zit me zo dwars en het linkt ook allemaal naar vroeger. Dat maakt dat ik het, hoe graag ik ook zou willen, (nog?) niet kan loslaten. Het heden triggert continue het verleden.
Verder is vorige week mijn hond overleden... en al woonde hij al 1,5 jaar niet meer bij mij, toch heb ik steeds de verbondenheid gevoeld. Ik had hem vanaf puppy, en met de dochter van het nieuwe baasje is er steeds goed contact geweest en kreeg ik foto's en filmpjes. Het is heel snel gegaan. Ik kreeg een paar dagen voordat het bericht kwam dat er een gezwel in zijn keel was ontdekt, nog een filmpje waarop hij met de bal aan het spelen was met een van de kleinkinderen. Dat hakte er vol in. Compleet onverwacht. Erg gehuild. En ook toen het bericht kwam dat het heel slecht ging, en de volgende dag dat de dierenarts zou komen.
Maar dat was goed. Ik was 'blij' om gewoon oprecht verdriet te voelen om dit verlies. Eerder nooit verdriet gevoeld, bij het overlijden van mijn vader niet en ook niet bij anderen. Wel toen mijn kinderen ineens weg waren. Dat maakte ook veel gevoel los. Ben dan toch normaal.... denk ik. Normaal gevoel. En dat er een reden was waarom ik eerder dat niet voelde. Met mijn kinderen en met mijn hond had ik een echte verbinding. Daarom is het ook zo pijnlijk. Wat mijn hond betreft voelt het overigens wél goed. Ik wilde ook niet dat hij nog onnodig moest lijden. Het is goed zo. Het is af. Hij heeft een mooi leven gehad bij mij en ook nog een mooie oude dag bij het nieuwe baasje. Dat is mooi en goed. Maar dat met de kinderen... daar hapert en stokt het, daar voel ik me compleet buiten spel gezet. Steeds weer.
Mijn opruimactie heeft eigenlijk niets opgeleverd. Dochter heeft dagenlang gewacht om het spul op te halen en daarna kreeg ik 1 simpel regeltje als antwoord. Thank you for your post and I appreciate it. Verder helemaal niets meer van haar gehoord, van zoon niets gehoord. Terwijl ik ook had gevraagd of ze de rest van de spullen ook nog zouden willen hebben.
Op het moment weet ik het helemaal niet meer. Er is gewoon niets meer wat ik nog zou kunnen doen en ik vind de hele situatie totaal, maar dan ook totaal niet te bevatten. Ik hoop dat de EMDR hier een stuk lading vanaf kan gaan halen, want het zit me zo dwars en het linkt ook allemaal naar vroeger. Dat maakt dat ik het, hoe graag ik ook zou willen, (nog?) niet kan loslaten. Het heden triggert continue het verleden.
Verder is vorige week mijn hond overleden... en al woonde hij al 1,5 jaar niet meer bij mij, toch heb ik steeds de verbondenheid gevoeld. Ik had hem vanaf puppy, en met de dochter van het nieuwe baasje is er steeds goed contact geweest en kreeg ik foto's en filmpjes. Het is heel snel gegaan. Ik kreeg een paar dagen voordat het bericht kwam dat er een gezwel in zijn keel was ontdekt, nog een filmpje waarop hij met de bal aan het spelen was met een van de kleinkinderen. Dat hakte er vol in. Compleet onverwacht. Erg gehuild. En ook toen het bericht kwam dat het heel slecht ging, en de volgende dag dat de dierenarts zou komen.
Maar dat was goed. Ik was 'blij' om gewoon oprecht verdriet te voelen om dit verlies. Eerder nooit verdriet gevoeld, bij het overlijden van mijn vader niet en ook niet bij anderen. Wel toen mijn kinderen ineens weg waren. Dat maakte ook veel gevoel los. Ben dan toch normaal.... denk ik. Normaal gevoel. En dat er een reden was waarom ik eerder dat niet voelde. Met mijn kinderen en met mijn hond had ik een echte verbinding. Daarom is het ook zo pijnlijk. Wat mijn hond betreft voelt het overigens wél goed. Ik wilde ook niet dat hij nog onnodig moest lijden. Het is goed zo. Het is af. Hij heeft een mooi leven gehad bij mij en ook nog een mooie oude dag bij het nieuwe baasje. Dat is mooi en goed. Maar dat met de kinderen... daar hapert en stokt het, daar voel ik me compleet buiten spel gezet. Steeds weer.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 16 januari 2018 11:17
Het was een heerlijk beest die hond van je EV en ben blij dat hij zo'n fijne oude dag heeft gehad en niet onnodig heeft hieven lijden. Kan me voorstellen dat het je in (een gezonde) rouw trekt....
Haal dit zo weg, geef aan als je het gelezen hebt EV: wel frappant dat juist dat dat wat jullie in naam bond, niet meer is, precies afgelopen week. In de wereld van de energie lijkt dat te kloppen/zo te gaan. Hoe pijnlijk ook.
T.a.v. je kinderen is er zoveel kapot. Zoveel schade en zoveel leegte van wat samen had moeten zijn en er echt niet is. Misschien vinden jullie elkaar niet. Dat kan. Soms is het leven zo hard.
Bem blij voor je dat je aan emdr toekomt em ook fijn dat je je huidige psych blijft zien. Lijkt me een goeie als ik zie wat je allemaal aanpakt en je toe verbondt de afgelopen tijd.
Haal dit zo weg, geef aan als je het gelezen hebt EV: wel frappant dat juist dat dat wat jullie in naam bond, niet meer is, precies afgelopen week. In de wereld van de energie lijkt dat te kloppen/zo te gaan. Hoe pijnlijk ook.
T.a.v. je kinderen is er zoveel kapot. Zoveel schade en zoveel leegte van wat samen had moeten zijn en er echt niet is. Misschien vinden jullie elkaar niet. Dat kan. Soms is het leven zo hard.
Bem blij voor je dat je aan emdr toekomt em ook fijn dat je je huidige psych blijft zien. Lijkt me een goeie als ik zie wat je allemaal aanpakt en je toe verbondt de afgelopen tijd.
dinsdag 16 januari 2018 11:25
Goh ja zeg, Hanke. Inderdaad. Die naam van hem, de betekenis, en dan dit.
Dat had ik nog niet gezien.
Best apart dat dat me nog niet opgevallen was, juist omdat ik nu zo energetisch (ook thuis in de kerstvakantie, hier) zoveel aan het opruimen was. En ook met MM, en anderen, zie hoe energetisch dingen werken.
(Je hoeft het niet te verwijderen hoor. Voor wie persé wil ben ik toch al herkenbaar door mijn specifieke verhaal. En moedig, zoals jij bezig bent. Dat wil ik ook even zeggen.)
Snow, dat wachten op berichtjes heb ik al heel lang achter me gelaten. Ja, ik had het wel weer even toen ik de pakketten had gestuurd. Ik heb de 'chat' vorige week ook weer verwijderd, omdat ik juist dat ook niet meer wil doen. Niet kijken of ze nog gekeken heeft, en hoe laat. Ik zit niet meer op FB en ik vraag niets meer via-via. Allemaal besluiten om mezelf te helpen en te beschermen.
Ben nu juist positief met mijn eigen leven bezig, focussen idd op de fijne contacten, én kijken wat ik nog meer aan vrijw.werk zou kunnen gaan doen. Regie in eigen hand nemen. Het fijn maken voor mezelf, ook in huis.
Dat had ik nog niet gezien.
Best apart dat dat me nog niet opgevallen was, juist omdat ik nu zo energetisch (ook thuis in de kerstvakantie, hier) zoveel aan het opruimen was. En ook met MM, en anderen, zie hoe energetisch dingen werken.
(Je hoeft het niet te verwijderen hoor. Voor wie persé wil ben ik toch al herkenbaar door mijn specifieke verhaal. En moedig, zoals jij bezig bent. Dat wil ik ook even zeggen.)
Snow, dat wachten op berichtjes heb ik al heel lang achter me gelaten. Ja, ik had het wel weer even toen ik de pakketten had gestuurd. Ik heb de 'chat' vorige week ook weer verwijderd, omdat ik juist dat ook niet meer wil doen. Niet kijken of ze nog gekeken heeft, en hoe laat. Ik zit niet meer op FB en ik vraag niets meer via-via. Allemaal besluiten om mezelf te helpen en te beschermen.
Ben nu juist positief met mijn eigen leven bezig, focussen idd op de fijne contacten, én kijken wat ik nog meer aan vrijw.werk zou kunnen gaan doen. Regie in eigen hand nemen. Het fijn maken voor mezelf, ook in huis.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 16 januari 2018 12:06
@Snow: "wat een mooi resultaat al in een paar weken. Misschien dat dat geklutste hoofd er even een gevolg van is?"
Jazeker dat weet ik ook. Ik merk dat ik tot maandag eind vd middag nakluts. Dus nu heb ik een klutsvrij hoofd
De laatste keer is bij de emdr het concept liefde ontvangen 'om niet' (er niet mijn best voor hoeven doen, maar eenvoudigweg ontvangen) als positieve inweving in mijn brein gezet. En dat stuit op verzet. Op humoristische manier duw ik het weg want mijn dwangmatige hoofd wil controle. Bij liefde krijgen en ontvangen/binnenlaten heb ik géén controle. Iig stuit het op woede en weerstand. Interessant (nadenk smiley).
"Mooi wat je zegt over complex, dat daarin ook acceptatie ligt dat je van alles hebt meegemaakt en ook een bevestiging dat je je dus niet aanstelde. Belachelijk hoeveel mensen je eigenlijk het gevoel geven dat je je aanstelt als je hoofd een paar oplawaaien heeft gehad van gebeurtenissen in je leven."
Nou dat belachelijk...los van het taboe rond psychische stoornissen: ik merk hoe vaak er op mij gereageerd is vanuit de narcistische structuur waarin ik opgegroeid ben. Kennelijk wasemde ik dat gif ook uit en werd dáár op gereageerd en niet op wie ik in wezen ben. Het maakte dat ik me af bleef vragen wat ik fout deed en dat probeerde te verbeteren of te verbergen.
Ik leer steeds meer dat mijn authentieke zelf zijn zo belangrijk is en dat mensen die niet in de structuur zitten, mij dan wél normaal behandelen. Maar vanuit de toxische structuur komt dan he-le-maal niks -op subtiele en minder subtiele steken onder water na.
Jazeker dat weet ik ook. Ik merk dat ik tot maandag eind vd middag nakluts. Dus nu heb ik een klutsvrij hoofd
De laatste keer is bij de emdr het concept liefde ontvangen 'om niet' (er niet mijn best voor hoeven doen, maar eenvoudigweg ontvangen) als positieve inweving in mijn brein gezet. En dat stuit op verzet. Op humoristische manier duw ik het weg want mijn dwangmatige hoofd wil controle. Bij liefde krijgen en ontvangen/binnenlaten heb ik géén controle. Iig stuit het op woede en weerstand. Interessant (nadenk smiley).
"Mooi wat je zegt over complex, dat daarin ook acceptatie ligt dat je van alles hebt meegemaakt en ook een bevestiging dat je je dus niet aanstelde. Belachelijk hoeveel mensen je eigenlijk het gevoel geven dat je je aanstelt als je hoofd een paar oplawaaien heeft gehad van gebeurtenissen in je leven."
Nou dat belachelijk...los van het taboe rond psychische stoornissen: ik merk hoe vaak er op mij gereageerd is vanuit de narcistische structuur waarin ik opgegroeid ben. Kennelijk wasemde ik dat gif ook uit en werd dáár op gereageerd en niet op wie ik in wezen ben. Het maakte dat ik me af bleef vragen wat ik fout deed en dat probeerde te verbeteren of te verbergen.
Ik leer steeds meer dat mijn authentieke zelf zijn zo belangrijk is en dat mensen die niet in de structuur zitten, mij dan wél normaal behandelen. Maar vanuit de toxische structuur komt dan he-le-maal niks -op subtiele en minder subtiele steken onder water na.
dinsdag 16 januari 2018 13:19
Wat een waardevolle dingen worden er weer geschreven in dit topic. Ik vind het zo fijn om te lezen dat we elkaar hier op een positief steunende manier kunnen verder helpen. Niet door alleen maar lief te zijn, maar juist ook door vanuit een goed hart feedback en tips te geven aan elkaar.
Zo leer ik een nieuw normaal.
Dit nieuwe normaal begin ik, met alle delen van mijzelf, steeds leuker te vinden.
Ik zou het fijn vinden als de mensen van wie ik in het verleden niet meer dan bezit was, ooit gaan ervaren hoe mooi het is om liefde te voelen, te geven en te ontvangen, zonder dat je er bezit van wilt maken. Dat wens ik hen, en de wereld om hen heen, toe. Zonder dat ik er (nu) energie in ga steken, overigens.
Herkenbaar @Hanke, wat je schrijft. Op liefde krijgen, ontvangen, binnenlaten zit bij mij nog altijd de angst dat het me vatbaar maakt voor manipulatie. De angst dat ik misschien opnieuw over mijn eigen, persoonlijke grenzen zal gaan om de eenmaal verworven liefde niet te verliezen. Ik neem mijn beschermende, bange deel bijna letterlijk aan de hand mee. Ik laat dat stukje van mezelf ervaren dat er ook zoiets als veilige liefde bestaat. Van mensen die het fijn vinden dat je je eigen keuzes maakt, eigenheid ontwikkelt. Die niets van je willen, die gewoon blij zijn dat je er bent. Dit soort ervaringen vergroot ik uit, door er daarna extra bij stil te staan, door het er met anderen over te hebben hoe wonderlijk ik dit vind. Die mij er dan op wijzen dat het best een beetje verdrietig is dat het voor mij zo wonderlijk is, omdat het normaal is.hanke321 schreef: ↑16-01-2018 12:06[...]
De laatste keer is bij de emdr het concept liefde ontvangen 'om niet' (er niet mijn best voor hoeven doen, maar eenvoudigweg ontvangen) als positieve inweving in mijn brein gezet. En dat stuit op verzet. Op humoristische manier duw ik het weg want mijn dwangmatige hoofd wil controle. Bij liefde krijgen en ontvangen/binnenlaten heb ik géén controle. Iig stuit het op woede en weerstand. Interessant (nadenk smiley).
[...]
Ik leer steeds meer dat mijn authentieke zelf zijn zo belangrijk is en dat mensen die niet in de structuur zitten, mij dan wél normaal behandelen. Maar vanuit de toxische structuur komt dan he-le-maal niks -op subtiele en minder subtiele steken onder water na.
Zo leer ik een nieuw normaal.
Dit nieuwe normaal begin ik, met alle delen van mijzelf, steeds leuker te vinden.
Ik zou het fijn vinden als de mensen van wie ik in het verleden niet meer dan bezit was, ooit gaan ervaren hoe mooi het is om liefde te voelen, te geven en te ontvangen, zonder dat je er bezit van wilt maken. Dat wens ik hen, en de wereld om hen heen, toe. Zonder dat ik er (nu) energie in ga steken, overigens.
dinsdag 16 januari 2018 13:22
@SnowSnowkitty schreef: ↑16-01-2018 11:02[...]
Het bovenstaande klinkt misschien heel streng en zakelijk, maar geloof mij, ik weet zelf een beetje wat het is om hoop te houden op een band die nooit komt. Voor een band met een ander heb je die ander nodig en als die daar niets aan doet of als de meningen over hoe zo'n band eruit moet zien verschillen aan beide kanten, dan leidt dat alleen maar tot teleurstelling en pijn.
Moeilijk is dat.
donderdag 18 januari 2018 23:59
Hoe gaat het met iedereen?
Met mij wel goed.
Morgen ga ik bij het koor kijken, eng want veel onbekende mensen, maar ik moet daar even door heen. Het lijkt me wel echt heel leuk, dus hoop dat het niet tegenvalt.
Ik heb me ingeschreven voor de opleiding. Dan heb ik nog meer reden om goed voor mezelf te gaan zorgen, want anders loop ik echt vast en daar kan ik niet mee aankomen bij mijn lg. Sinds ik ‘s avonds niet meer werk, gaat het beter en ben ik minder moe. Wat ook meespeelt, is dat ik op dit moment even wat minder leerlingen in mijn klassen heb en minder groepen ook. Dan kan ik beter focussen en dat kost minder energie.
Knuffels voor iedereen
Met mij wel goed.
Morgen ga ik bij het koor kijken, eng want veel onbekende mensen, maar ik moet daar even door heen. Het lijkt me wel echt heel leuk, dus hoop dat het niet tegenvalt.
Ik heb me ingeschreven voor de opleiding. Dan heb ik nog meer reden om goed voor mezelf te gaan zorgen, want anders loop ik echt vast en daar kan ik niet mee aankomen bij mijn lg. Sinds ik ‘s avonds niet meer werk, gaat het beter en ben ik minder moe. Wat ook meespeelt, is dat ik op dit moment even wat minder leerlingen in mijn klassen heb en minder groepen ook. Dan kan ik beter focussen en dat kost minder energie.
Knuffels voor iedereen
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 19 januari 2018 08:49
vrijdag 19 januari 2018 09:55
Moedig van je, Diva! Succes. 
Gisteren wéér zo'n domino-waardeloosmomoment.. nou ja, was het maar een moment, maar het is dus uren- en urenlang dat ik me dan zo voel. Door een piepkleine aanleiding, en vervolgens schiet ik zo in het hele oude ding van me waardeloos voelend, niet meetellend, niets betekenend, niemand houdt van mij blabla. En ik kan het in mijn hoofd wel beredeneren, maar een deel van mij is helemaal niet voor rede vatbaar.
En dan denk ik aan de EMDR, eerste gesprek volgende week, en ik krijg zo twijfels of er wel iets is wat mij gaat helpen. Want dit is zo'n diepliggend gevoel, versterkt door het hier en nu (situatie kinderen en familie), het wordt steeds weer getriggerd; ik weet niet hoe ik dat kan loslaten, ik ben zo bang dat er niets is wat dat draaglijker of lichter kan maken. Ben nu al een paar maanden ook met de AD bezig, en psych ziet verschil, maar dit voel ik nog even heftig. Het was ook niet bedoeld om je af te vlakken, zei ze daarover. Wat jij schreef, Hanke, over dat de EMDR jou hielp bij iets heel heftigs pasgeleden, dat geeft mij dan wel weer een beetje hoop.
Gisteren wéér zo'n domino-waardeloosmomoment.. nou ja, was het maar een moment, maar het is dus uren- en urenlang dat ik me dan zo voel. Door een piepkleine aanleiding, en vervolgens schiet ik zo in het hele oude ding van me waardeloos voelend, niet meetellend, niets betekenend, niemand houdt van mij blabla. En ik kan het in mijn hoofd wel beredeneren, maar een deel van mij is helemaal niet voor rede vatbaar.
En dan denk ik aan de EMDR, eerste gesprek volgende week, en ik krijg zo twijfels of er wel iets is wat mij gaat helpen. Want dit is zo'n diepliggend gevoel, versterkt door het hier en nu (situatie kinderen en familie), het wordt steeds weer getriggerd; ik weet niet hoe ik dat kan loslaten, ik ben zo bang dat er niets is wat dat draaglijker of lichter kan maken. Ben nu al een paar maanden ook met de AD bezig, en psych ziet verschil, maar dit voel ik nog even heftig. Het was ook niet bedoeld om je af te vlakken, zei ze daarover. Wat jij schreef, Hanke, over dat de EMDR jou hielp bij iets heel heftigs pasgeleden, dat geeft mij dan wel weer een beetje hoop.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
