Psyche
alle pijlers
Paniekaanvallen zoveel?
maandag 11 februari 2019 08:27
Hallo allemaal,
Net voor de kerst overviel me een afschuwelijk iets, ik werd zo beroerd braken zweten, klappertanden en mijn hele lijf schudde ik dacht echt ik dood ging.
Nou ja lang verhaal kort, huisarts geweest en conclusie paniekaanval.
Oxazepam gekregen en verwijzing voor psycholoog, waar ik inmiddels 2 x ben geweest.
Alleen het gevoel wil niet weggegaan heb toch bijna iedere dag paniekaanvallen en als ik ze niet heb voel ik me heel naar. Ook naar man en dochter toe voel ik me schuldig want gezellig ben ik niet....
Volgens huisarts is het teken van overbelasting en zal de intensiteit afnemen,
Iemand ie dir ook heeft meegemaakt en werd het minder,?
Net voor de kerst overviel me een afschuwelijk iets, ik werd zo beroerd braken zweten, klappertanden en mijn hele lijf schudde ik dacht echt ik dood ging.
Nou ja lang verhaal kort, huisarts geweest en conclusie paniekaanval.
Oxazepam gekregen en verwijzing voor psycholoog, waar ik inmiddels 2 x ben geweest.
Alleen het gevoel wil niet weggegaan heb toch bijna iedere dag paniekaanvallen en als ik ze niet heb voel ik me heel naar. Ook naar man en dochter toe voel ik me schuldig want gezellig ben ik niet....
Volgens huisarts is het teken van overbelasting en zal de intensiteit afnemen,
Iemand ie dir ook heeft meegemaakt en werd het minder,?
dinsdag 19 maart 2019 00:36
Enorm kut ja. Pffffff. Ik snap wel hoe werkt, maar bij ons gebeurt het zonder dat we in gevaar zijn. Zo stom!Punttaart schreef: ↑19-03-2019 00:07voor jou een dikke knuffel wat is het kut he
Voel jij je ook hele dagen zo angstig? Wat doe jij de dag het lijkt wel of mijn lijf niksmeer kan
Nou begin ernstig te twijfelen over dat weggaan ik begin mgoedeloos te worden.
Ik mis mijn oude leven enorm heb het gevoel datvde wereld doordraait zonder mij.
Ja, ik heb ook hele dagen dat ik angstig ben. Dan heb ik meerdere paniekaanvallen die soms lang duren. Vervelend, maar niet abnormaal, zover ik weet.
Ik doe gewoon dingen. Als er alleen angst is en geen paniek ga ik wandelen, gamen of schilderen. Dat werkt voor mij. Tijdens paniek doe ik stomme dingen, zoals hyperventilerend mijn benen scheren omdat ik niet stil kan zitten. Productief, toch?
Mag ik vragen waar jij nú precies bang voor bent? Bang dood te gaan, bang voor die nare dwanggedachten, of is het nu vooral angst voor de angst?
Geeft niet, het droogt wel weer op.
dinsdag 19 maart 2019 00:42
Waar ik precies bang voor ben... voor dit angstgevoel dat me lijf bibbert en zweet bang om in paniek te raken, bang dat ik dwanggedachtes krijg en vooral dat hetnooit meer goedkomt ik moet er veel van huilen
Heb jij ook wel last van die nare gedachtes?
En dat het me een enorm eenzaam gevoel geeft vind ik ook heel eng
Heb jij ook wel last van die nare gedachtes?
En dat het me een enorm eenzaam gevoel geeft vind ik ook heel eng
dinsdag 19 maart 2019 00:55
Maar Punttaart, die dwanggedachtes zijn niet zo heel gek. Ik had ze ook, ik houd enorm van mijn katten, en soms, als ik mijn oude kat naar buiten liet, dacht ik 'Ik kan nu heel hard de deur dichttrekken, dan breek ik haar nek en is ze dood'. Ik moest er daar zo van huilen. Nu weer kippenvel. Mijn therapeut zei destijds altijd dat als die gedachten mij zoveel verdriet doen, ik ze juist nooit uit zou voeren, en die gedachten gewoon moet negeren.
Deed ik ook, en ze gingen weg. Nu zijn ze er wel weer, maar ik heb een enorme terugval. Ik ga er vanuit dat het weer beter wordt, want het is al eens gelukt. Ik ben nu weer op zoek naar hulp.
Jij bent nog niet lang bezig met therapie, toch? Geef het tijd, en probeer het te accepteren. Want je blijft er niet in, dat kan geloof ik niet. Er zijn behandelmogelijkheden, best veel, dus grijp die aan, wees geduldig en wees lief voor jezelf. Het hoeft niet voor altijd te duren.
Ik wil je topic niet overnemen met mijn gezeik over mezelf, ik hoop alleen dat het een beetje geruststelt.
Deed ik ook, en ze gingen weg. Nu zijn ze er wel weer, maar ik heb een enorme terugval. Ik ga er vanuit dat het weer beter wordt, want het is al eens gelukt. Ik ben nu weer op zoek naar hulp.
Jij bent nog niet lang bezig met therapie, toch? Geef het tijd, en probeer het te accepteren. Want je blijft er niet in, dat kan geloof ik niet. Er zijn behandelmogelijkheden, best veel, dus grijp die aan, wees geduldig en wees lief voor jezelf. Het hoeft niet voor altijd te duren.
Ik wil je topic niet overnemen met mijn gezeik over mezelf, ik hoop alleen dat het een beetje geruststelt.
Geeft niet, het droogt wel weer op.
dinsdag 19 maart 2019 01:01
Vind het juist fijn dat je meeschrijft! Please doZireael schreef: ↑19-03-2019 00:55Maar Punttaart, die dwanggedachtes zijn niet zo heel gek. Ik had ze ook, ik houd enorm van mijn katten, en soms, als ik mijn oude kat naar buiten liet, dacht ik 'Ik kan nu heel hard de deur dichttrekken, dan breek ik haar nek en is ze dood'. Ik moest er daar zo van huilen. Nu weer kippenvel. Mijn therapeut zei destijds altijd dat als die gedachten mij zoveel verdriet doen, ik ze juist nooit uit zou voeren, en die gedachten gewoon moet negeren.
Deed ik ook, en ze gingen weg. Nu zijn ze er wel weer, maar ik heb een enorme terugval. Ik ga er vanuit dat het weer beter wordt, want het is al eens gelukt. Ik ben nu weer op zoek naar hulp.
Jij bent nog niet lang bezig met therapie, toch? Geef het tijd, en probeer het te accepteren. Want je blijft er niet in, dat kan geloof ik niet. Er zijn behandelmogelijkheden, best veel, dus grijp die aan, wees geduldig en wees lief voor jezelf. Het hoeft niet voor altijd te duren.
Ik wil je topic niet overnemen met mijn gezeik over mezelf, ik hoop alleen dat het een beetje geruststelt.
Psych zegt iedere keer dat zulke angstperiodes altijd voorbij gaan daar hamert ze op gaat altijd over
dinsdag 19 maart 2019 01:13
Dat gaan ze vast ook, als je de hulp aanneemt en er hard aan werkt. Of dat nu met medicatie is, therapie of dat boek. Ik wil alleen zeggen dat je echt niet stil moet blijven staan, want dan kan het wel erger worden. Geef het tijd en doe je best. Voor jezelf en je gezin.
Ik moet slapen, ik ben moe en heb morgen een bruiloft
eng!
Ik hoop dat je nog wat rust kan vinden en wat kan slapen.
Ik moet slapen, ik ben moe en heb morgen een bruiloft
eng!Ik hoop dat je nog wat rust kan vinden en wat kan slapen.
Geeft niet, het droogt wel weer op.
dinsdag 19 maart 2019 06:00
dinsdag 19 maart 2019 06:50
Ja ik weet het ..... maar ik weet niet wat me gebeurd probeer ook film te kijken spelletjes maar zulke nachten duren lang.
Ik hoop het boek vandaag te krijgen!
Ben jij trouwens zon ochtebmens zo vroeg altijd?
dinsdag 19 maart 2019 13:01
Ook. Maar ik ben nu in een andere tijdzone.
dinsdag 19 maart 2019 13:12
Punttaart schreef: ↑18-03-2019 23:26Rascalles boek nog niet binnen hoop morgen
Viva ja man is op zakenreis wel verteld maar zit ver weg
Heb jij zelf ervaring? Net paar uurtjes geslapen en nu alweer angst wat eerg dit
Het lijkt wel of mijn lijf in een verkeerde stand staat.
Als ik eraan denk dat zo blijft raak ik nog meer in paniek
Ja, ik heb zelf ook ervaring met paniekaanvallen. Nu is het voor mij gelukkig al een hele tijd geleden, maar ik weet hoe het voelt.
Jammer dat je man van huis is. Kan je hem wel bellen als je daar behoefte aan hebt, ongeacht het tijdstip?
Ik lees nu vooral je angst om een paniekaanval te krijgen en dat dit de rest van je leven zo blijft. Dit laatste gebeurd echt niet. Je bent in therapie las ik, heel goed van je! Samen met je therapeut ga je uitzoeken waar die paniek vandaan komt en hoe je hiermee om kan gaan.
Is het mogelijk om je therapeut te bellen en een afspraak te vervroegen? Of dat je de huisarts belt, voor iets anders of sterker rustgevend?
Hoe gaat het vandaag met je?
dinsdag 19 maart 2019 13:26
Hi wat fijn dat het achter je ligt! Man is niet echt makkelijk te bereiken 6 uur tijdverschil en druk .viva-life22 schreef: ↑19-03-2019 13:12Ja, ik heb zelf ook ervaring met paniekaanvallen. Nu is het voor mij gelukkig al een hele tijd geleden, maar ik weet hoe het voelt.
Jammer dat je man van huis is. Kan je hem wel bellen als je daar behoefte aan hebt, ongeacht het tijdstip?
Ik lees nu vooral je angst om een paniekaanval te krijgen en dat dit de rest van je leven zo blijft. Dit laatste gebeurd echt niet. Je bent in therapie las ik, heel goed van je! Samen met je therapeut ga je uitzoeken waar die paniek vandaan komt en hoe je hiermee om kan gaan.
Is het mogelijk om je therapeut te bellen en een afspraak te vervroegen? Of dat je de huisarts belt, voor iets anders of sterker rustgevend?
Hoe gaat het vandaag met je?
Probeer vandaag wat kleine dingen te doen boodschappen gedaan wel !
Wandelen maar ik heb verder weinig puf ben echt moe en voel me ook wel zielig als ik eerlijk ben, straks douchen en wandelen en dan is het op voor vandaag . Probeer stapjes te maken maar ik weet van psch dat ik prikkels ook van buitenaf moet krijgen maar zo geen zin in. Maar morgen proberen het huis uit te gaan en ergens ff buurten.
Mijn huisarts is er deze week niet maar ga wel vragen of ik wat meer oxazepam mag,
Heb jij dat ook gehad ? En hoeveel mocht jij er per dag?
dinsdag 19 maart 2019 16:02
Wat rot dat je zoveel last hebt Punttaart. Paniekaanvallen hakken er behoorlijk in en kunnen je leven behoorlijk vergallen.Punttaart schreef: ↑19-03-2019 13:26Wandelen maar ik heb verder weinig puf ben echt moe en voel me ook wel zielig als ik eerlijk ben, straks douchen en wandelen en dan is het op voor vandaag . Probeer stapjes te maken maar ik weet van psch dat ik prikkels ook van buitenaf moet krijgen maar zo geen zin in. Maar morgen proberen het huis uit te gaan en ergens ff buurten.
Ik kan ook wel begrijpen dat je je daardoor wat zielig voelt en geen zin in de uitdaging van de buitenwereld aan te gaan.
Toch wil ik je op het hart drukken om hier niet aan toe te geven. Dat is voedsel voor méér angst en paniek.
Probeer toch om wèl prikkels van buitenaf te krijgen, ga bewust buiten je comfortzone en daag jezelf uit om -stap voor stap- dingen te ondernemen waar je bang voor bent. Alleen op die manier kun je angst terugdringen en de regie over je eigen leven terugpakken.
Geef ook niet toe aan de verleiding van zelfmedelijden, dat is opnieuw een valkuil voor meer angst. Want wie zielig is, 'hoeft niet' toch? Jezelf zielig vinden brengt een keten van gedachten en emoties op gang(zoals: geen zin hebben), die je eerder tot weerloos 'slachtoffer' maken dan iemand die angst actief te lijf wil gaan.
Kijk eens of je een manier kan vinden om jezelf te bekrachtigen, om jezelf meer weerbaar te maken tegen de paniek want immers: jij bent sterker dan angst, jij bent de baas over je lijf en leven, niet de angst. Een verandering van mindset leert je anders omgaan met paniek. Weten dat jij zèlf de paniek oproept houdt in dat je óók het vermogen hebt om de paniek weer te laten verdwijnen en dàt is je doel waar je aan moet werken. Dat is elke dag heel hard werken, dat is waar, maar de beloning aan het eind maakt dat méér dan waard. Sterkte hoor!
dinsdag 19 maart 2019 16:08
Pas op met oxazepam. Behalve de verslavende werking, voorkomt dit middel dat je echt zelf aan de slag gaat met angst. Je laat het de pillen eigenlijk voor je oplossen. Ze dempen de angst zodat je meer lijkt te kunnen en je beter voelt, maar het is in feite symptoombestrijding en als je niet oppast heb je er straks een probleem bij. Een incidentele pil kan je helpen, maar wees je bewust dat je er niet afhankelijk van wordt. Daarom is het goed dat huisartsen terughoudend zijn in het voorschrijven.
dinsdag 19 maart 2019 20:22
Hey, wat rot voor je zeg!! Ik herken die vreselijke paniek tril aanvallen maar al te goed. Bij mij komt het vaak 's nachts. Ben er zelf jaren geleden ook voor in therapie geweest. Ik weet nu ook waar het door wordt verergerd. Het zijn de hormonen. Sinds ik de pil slik heb ik minder last, behalve rond mijn eisprong. Als ik de pil niet slik, ben ik er elke maand 1 week zo slecht aan toe dat ik niets meer durf. Ik nodig je ook uit om je te melden in het onderwerp: "angststoornis." Daar staan veel vergelijkbare verhalen en ook tips. Sterkte!
Do you want to be right?
Or happy?
dinsdag 19 maart 2019 21:44
Ik kan je alleen maar zeggen dat het echt minder wordt als je je er niet tegen verzet.
Ik herken veel van wat je zegt, heb het zelf heel lang gehad en ben er nog gevoelig voor op de momenten dat ik veel koffie heb gedronken, of weinig heb gegeten of moe ben.
Wat mij hielp, wat de psycholoog mij geleerd had, is dat je altijd weer uit zo’n paniekaanval komt. Het kent een soort van hoogtepunt, zij noemde het het topje van de berg, maar je gaat ook weer een keer die berg af. Laat het over je heen komen zodra het komt. En zeg tegen jezelf, het wordt zo vanzelf weer beter, laat maar komen.
En die enge gedachtes, die zijn er bij jou doordat je angst ervaart. Je weet echt wel dat je dat nooit zou doen, maar door angst ga je onrealistische gedachtes creëren. Jezelf vragen stellen of je daar echt toe in staat bent. Heb je last van dwangneuroses, of overmatig piekeren? Kan er nl ook door komen.
En leid jezelf af. Ga lekker theedrinken ergens, neem een gebakje. Echt, die dingen hebben mij geholpen. Door even dingen die je uit het dagelijkse weghalen.
Haal bij Rituals hele lekkere doucheschuim, ga lekker lang douchen. Het helpt echt. Focus je op de positieve dingen. Je bent sterker dan die paniekaanvallen.
Nog een tip die ik ooit kreeg van de psycholoog, zet een kopje (beter cafeïnevrije koffie omdat cafeïne angst op kan wekken) koffie, doe er suiker of koffiecreamer in en kijk en bedenk enkel hoe die suiker of creamer oplost in de koffie. Neem natuurlijk iets anders als je geen koffie drinkt of geen suiker of creamer gebruikt.
Maar waar het om gaat is te leren je gedachte naar het nu te laten gaan. Niet wat er straks eventueel kan gebeuren.
Oh en dat spugen, je kan wel degelijk heel misselijk, tot spugen aan toe, worden van angst.
Knuffel voor jou, ik weet hoe naar het kan zijn
Ik herken veel van wat je zegt, heb het zelf heel lang gehad en ben er nog gevoelig voor op de momenten dat ik veel koffie heb gedronken, of weinig heb gegeten of moe ben.
Wat mij hielp, wat de psycholoog mij geleerd had, is dat je altijd weer uit zo’n paniekaanval komt. Het kent een soort van hoogtepunt, zij noemde het het topje van de berg, maar je gaat ook weer een keer die berg af. Laat het over je heen komen zodra het komt. En zeg tegen jezelf, het wordt zo vanzelf weer beter, laat maar komen.
En die enge gedachtes, die zijn er bij jou doordat je angst ervaart. Je weet echt wel dat je dat nooit zou doen, maar door angst ga je onrealistische gedachtes creëren. Jezelf vragen stellen of je daar echt toe in staat bent. Heb je last van dwangneuroses, of overmatig piekeren? Kan er nl ook door komen.
En leid jezelf af. Ga lekker theedrinken ergens, neem een gebakje. Echt, die dingen hebben mij geholpen. Door even dingen die je uit het dagelijkse weghalen.
Haal bij Rituals hele lekkere doucheschuim, ga lekker lang douchen. Het helpt echt. Focus je op de positieve dingen. Je bent sterker dan die paniekaanvallen.
Nog een tip die ik ooit kreeg van de psycholoog, zet een kopje (beter cafeïnevrije koffie omdat cafeïne angst op kan wekken) koffie, doe er suiker of koffiecreamer in en kijk en bedenk enkel hoe die suiker of creamer oplost in de koffie. Neem natuurlijk iets anders als je geen koffie drinkt of geen suiker of creamer gebruikt.
Maar waar het om gaat is te leren je gedachte naar het nu te laten gaan. Niet wat er straks eventueel kan gebeuren.
Oh en dat spugen, je kan wel degelijk heel misselijk, tot spugen aan toe, worden van angst.
Knuffel voor jou, ik weet hoe naar het kan zijn
anoniem_637b56bf71286 wijzigde dit bericht op 19-03-2019 22:40
0.19% gewijzigd
dinsdag 19 maart 2019 22:01
Voor jou zijn deze angstaanvallen nog nieuw. Zodra je dit vaker hebt gehad en een soort van vertrouwen krijgt dat dit over gaat, wordt de duur van zo’n aanval minder lang.Punttaart schreef: ↑19-03-2019 00:07
Voel jij je ook hele dagen zo angstig? Wat doe jij de dag het lijkt wel of mijn lijf niksmeer kan
Nou begin ernstig te twijfelen over dat weggaan ik begin mgoedeloos te worden.
Ik mis mijn oude leven enorm heb het gevoel datvde wereld doordraait zonder mij.
Ik heb eens midden in de nacht in de vrieskou gestaan omdat ik het zo warm en benauwd had voor mijn gevoel. En ook het schudden van je lijf is herkenbaar. Dat komt doordat je lijf zoveel adrenaline krijgt in korte tijd. Sommige vrouwen hebben dit na een bevalling. Klinkt gek, maar is soortgelijk iets.
Echt, probeer de angst voor de angstaanvallen aan te pakken. Probeer maar boos te worden i.p.v. angstig. Dan heb jij een soort van controle over die emotie.
dinsdag 19 maart 2019 22:02
Goeie post Joyce.
En bovenstaand een mooi voorbeeld om te oefenen: stel een doel en beloon jezelf bewust. Dat helpt zeker.
woensdag 20 maart 2019 08:43
Hi wat lief jullie berichtjes!
Ben gister in slaap gevallen en heb iets van 12 uur geslapen dus dat was nodig
Lig nog in bed en moet vreselijk huilen kan niet stoppen en waarom omdat ik tegen de dag opzie denk ik me bang voel en eenzaam.
Ga mezelf dadelijk onder de douche gooien en wandelen maar het liefst met het hoofd onder de dekens .... maakt angst je zo labiel?
Ben gister in slaap gevallen en heb iets van 12 uur geslapen dus dat was nodig
Lig nog in bed en moet vreselijk huilen kan niet stoppen en waarom omdat ik tegen de dag opzie denk ik me bang voel en eenzaam.
Ga mezelf dadelijk onder de douche gooien en wandelen maar het liefst met het hoofd onder de dekens .... maakt angst je zo labiel?
woensdag 20 maart 2019 08:49
Dank je wel het is idd angst voor de angst. Als ik nou alleen paniekaanval zou hebben ook kut maar de hele tijd dat gevoel over me bahJoyce78 schreef: ↑19-03-2019 21:44Ik kan je alleen maar zeggen dat het echt minder wordt als je je er niet tegen verzet.
Ik herken veel van wat je zegt, heb het zelf heel lang gehad en ben er nog gevoelig voor op de momenten dat ik veel koffie heb gedronken, of weinig heb gegeten of moe ben.
Wat mij hielp, wat de psycholoog mij geleerd had, is dat je altijd weer uit zo’n paniekaanval komt. Het kent een soort van hoogtepunt, zij noemde het het topje van de berg, maar je gaat ook weer een keer die berg af. Laat het over je heen komen zodra het komt. En zeg tegen jezelf, het wordt zo vanzelf weer beter, laat maar komen.
En die enge gedachtes, die zijn er bij jou doordat je angst ervaart. Je weet echt wel dat je dat nooit zou doen, maar door angst ga je onrealistische gedachtes creëren. Jezelf vragen stellen of je daar echt toe in staat bent. Heb je last van dwangneuroses, of overmatig piekeren? Kan er nl ook door komen.
En leid jezelf af. Ga lekker theedrinken ergens, neem een gebakje. Echt, die dingen hebben mij geholpen. Door even dingen die je uit het dagelijkse weghalen.
Haal bij Rituals hele lekkere doucheschuim, ga lekker lang douchen. Het helpt echt. Focus je op de positieve dingen. Je bent sterker dan die paniekaanvallen.
Nog een tip die ik ooit kreeg van de psycholoog, zet een kopje (beter cafeïnevrije koffie omdat cafeïne angst op kan wekken) koffie, doe er suiker of koffiecreamer in en kijk en bedenk enkel hoe die suiker of creamer oplost in de koffie. Neem natuurlijk iets anders als je geen koffie drinkt of geen suiker of creamer gebruikt.
Maar waar het om gaat is te leren je gedachte naar het nu te laten gaan. Niet wat er straks eventueel kan gebeuren.
Oh en dat spugen, je kan wel degelijk heel misselijk, tot spugen aan toe, worden van angst.
Knuffel voor jou, ik weet hoe naar het kan zijn
Daardoor voelt alles eng en zwaar ofzo zie overal tegenop alles is een opgave.
Ken je dat?
woensdag 20 maart 2019 08:52
Absoluut maakt angst je labiel. En vermoeidheid ook.Punttaart schreef: ↑20-03-2019 08:43Hi wat lief jullie berichtjes!
Ben gister in slaap gevallen en heb iets van 12 uur geslapen dus dat was nodig
Lig nog in bed en moet vreselijk huilen kan niet stoppen en waarom omdat ik tegen de dag opzie denk ik me bang voel en eenzaam.
Ga mezelf dadelijk onder de douche gooien en wandelen maar het liefst met het hoofd onder de dekens .... maakt angst je zo labiel?
Zeg tegen jezelf, kom op, dit gaat over. Ik maak wat van deze dag.en word ik angstig, dan zien we het dan wel weer.
En schrijf eens op een papiertje wat jouw angst triggert. En zet daarachter de feiten, of oplossingen waardoor die angst verminderd kan worden door er realistisch naar te kijken.
Want waar het om draait bij jou is angst voor de angst. Als je die angst aangaat, kun je hem aan. Want zelfs tijdens de meest angstige paniekaanval ben je er ook weer doorheen gekomen.
En waarom vraag je jezelf elke keer af waarom je zo moet huilen. Het is gewoon een emotie en die hoort hier nu eenmaal bij. Probeer het niet te verklaren, het is gewoon zo en gaat ook vanzelf weer over.
Nogmaals, hoe meer je jezelf verzet hoe lastiger dit is.
woensdag 20 maart 2019 08:59
Toen ik burn out was, waren de eerste maanden 1 grote paniekaanval, ze bleven maar komen. Maar het wordt minder, echt waar. Probeer toch je leven zo goed als het kan op te pakken, al zijn het maar kleine stapjes. plan veel rust en tijd voor jezelf in, en als het allemaal even niet lukt, dan is dat ook okay.?
woensdag 20 maart 2019 09:04
Ik weet niet of een burn-out heb is dat altijd werk geralateerd? 2018 was een kutjaar met veel ellende, nadeel als ik mezelf de rust gun dan doe ik nikssss dus ik weet het ook niet meer ik wil graag van dat labiele kutgevoel af!Mrs_williams schreef: ↑20-03-2019 08:59Toen ik burn out was, waren de eerste maanden 1 grote paniekaanval, ze bleven maar komen. Maar het wordt minder, echt waar. Probeer toch je leven zo goed als het kan op te pakken, al zijn het maar kleine stapjes. plan veel rust en tijd voor jezelf in, en als het allemaal even niet lukt, dan is dat ook okay.?
