Psyche
alle pijlers
Periodes van mezelf veroordelen
donderdag 11 april 2024 23:42
Soms gaat het heel goed en heb ik (31 jaar) het idee dat ik ermee kan dealen en dat ik er overheen ben gestapt, maar vroeg of laat volgt er dan toch een periode van veroordeling waar ik niet per se happy van word.
Hierbij enkele voorbeelden:
- vrienden om ons heen zijn bezig met hun kinderwens. Wij (nog) niet en ik twijfel sterk of dit komen gaat. Daarbij beschouw ik onze golden retriever haast als ons kind. Bizar wat een hond in je los kan maken. Mijn oordeel: ik loop weer eens achteraan bij mijn leeftijdsgenoten. Ze zijn minimaal toch wel voor ‘de eerste’ bezig en hebben er anders al 3 lopen. Ik voel me kinderachtig als ik over mijn hond praat of me zorgen om hem maak.
Nu draagt mijn werkervaring als kinderverpleegkundige ook niet bepaald bij aan de kinderwens. Ik heb helaas veel kinderen zien lijden en dit weerhoudt mij ook absoluut.
- ik ben niet knap, niet interessant. Bij de sportvereniging hoor ik bij een groepje, maar ik heb continu ergens de ‘angst(?)’ om buitengesloten te worden. Ook kinderachtig m.i. want wat kan mij dat nou schelen? Waarom denk ik hierover?
- ik werk als verpleegkundige, maar niet in ziekenhuissetting (zoals ik het ooit voor ogen had). Ik functioneer daar gewoon niet. Voel me daar niet op mijn gemak. Oordeel: ik ben een waardeloze verpleegkundige. Enige kwaliteit die ik heb is dat ik gezelligheid meebreng (voor mijn gevoel).
Kortom, ik voel me altijd achter in ontwikkeling t.o.v. leeftijdsgenoten. Helemaal nu ik me in de fase kinderen bevind. Ik hoor het niemand hardop zeggen, maar ik schaam me dood als ik het over mijn hond heb (en dat heb ik niet vaak, maar mensen vragen mij ernaar, ik denk ook vanuit een medelijdengevoel).
Wat is er toch mis met mij? Waarom voel ik deze onrust?
Hierbij enkele voorbeelden:
- vrienden om ons heen zijn bezig met hun kinderwens. Wij (nog) niet en ik twijfel sterk of dit komen gaat. Daarbij beschouw ik onze golden retriever haast als ons kind. Bizar wat een hond in je los kan maken. Mijn oordeel: ik loop weer eens achteraan bij mijn leeftijdsgenoten. Ze zijn minimaal toch wel voor ‘de eerste’ bezig en hebben er anders al 3 lopen. Ik voel me kinderachtig als ik over mijn hond praat of me zorgen om hem maak.
Nu draagt mijn werkervaring als kinderverpleegkundige ook niet bepaald bij aan de kinderwens. Ik heb helaas veel kinderen zien lijden en dit weerhoudt mij ook absoluut.
- ik ben niet knap, niet interessant. Bij de sportvereniging hoor ik bij een groepje, maar ik heb continu ergens de ‘angst(?)’ om buitengesloten te worden. Ook kinderachtig m.i. want wat kan mij dat nou schelen? Waarom denk ik hierover?
- ik werk als verpleegkundige, maar niet in ziekenhuissetting (zoals ik het ooit voor ogen had). Ik functioneer daar gewoon niet. Voel me daar niet op mijn gemak. Oordeel: ik ben een waardeloze verpleegkundige. Enige kwaliteit die ik heb is dat ik gezelligheid meebreng (voor mijn gevoel).
Kortom, ik voel me altijd achter in ontwikkeling t.o.v. leeftijdsgenoten. Helemaal nu ik me in de fase kinderen bevind. Ik hoor het niemand hardop zeggen, maar ik schaam me dood als ik het over mijn hond heb (en dat heb ik niet vaak, maar mensen vragen mij ernaar, ik denk ook vanuit een medelijdengevoel).
Wat is er toch mis met mij? Waarom voel ik deze onrust?
donderdag 11 april 2024 23:55
vrijdag 12 april 2024 07:48
Waarom zou je achterlopen omdat je ( nog) geen kinderen hebt of misschien helemaal niet wil. Een bewuste keus om wel of niet kinderen te willen is toch het allerbelangrijkst en juist heel volwassen lijkt me.
En fijn dat je zoveel van je hond houdt. Mijn zoon heeft ook een hond en veel van zijn vrienden hebben al kinderen en voorlopig vindt hij het prima zo en of er wel of geen kinderen komen. Hij heeft nog geen idee.
Je werkt als verpleegkundige en of je nu wel of niet in een ziekenhuissetting werkt, je werk is belangrijk en ook intensief denk ik.
Wees wat liever voor jezelf. En die onzekerheid, veel mensen lijken vol zelfvertrouwen maar bij vele zal dat ook schijn zijn. Ik ben bijna 55 jaar en nog steeds periodes van onzekerheid dus misschien gaat het wel nooit over.
En fijn dat je zoveel van je hond houdt. Mijn zoon heeft ook een hond en veel van zijn vrienden hebben al kinderen en voorlopig vindt hij het prima zo en of er wel of geen kinderen komen. Hij heeft nog geen idee.
Je werkt als verpleegkundige en of je nu wel of niet in een ziekenhuissetting werkt, je werk is belangrijk en ook intensief denk ik.
Wees wat liever voor jezelf. En die onzekerheid, veel mensen lijken vol zelfvertrouwen maar bij vele zal dat ook schijn zijn. Ik ben bijna 55 jaar en nog steeds periodes van onzekerheid dus misschien gaat het wel nooit over.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
vrijdag 12 april 2024 07:49
Dat is veel waard, hoor!
En er is ook echt helemaal niets mis met geen kinderwens hebben/krijgen. Je hoeft echt niet te doen wat je meeste leeftijdgenoten doen. Leid gewoon het leven wat bij jullie past. Ik ken ook een stel zonder kinderen met een hond waar ze dol op zijn, zij zijn al in de 50 trouwens, gewoon leuke mensen hoor
, niets zielig of raar aan.Er was een tijdje terug hier ook een topic waarin de TO zich afvroeg of het wel normaal is dat ze zoveel van haar hond houdt en niemand vond het raar.
vrijdag 12 april 2024 08:01
Precies. Mijn zoon en zijn hond,ik vind het prachtig om te zien hoeveel ze van elkaar houden en hoe hij over zijn hond praat.Waya schreef: ↑12-04-2024 07:49Dat is veel waard, hoor!
En er is ook echt helemaal niets mis met geen kinderwens hebben/krijgen. Je hoeft echt niet te doen wat je meeste leeftijdgenoten doen. Leid gewoon het leven wat bij jullie past. Ik ken ook een stel zonder kinderen met een hond waar ze dol op zijn, zij zijn al in de 50 trouwens, gewoon leuke mensen hoor
Er was een tijdje terug hier ook een topic waarin de TO zich afvroeg of het wel normaal is dat ze zoveel van haar hond houdt en niemand vond het raar.
Ik ben zelf niet echt een honden mens, eerder bang voor honden maar door hen is mijn angst stukken minder geworden
Dus TO jij en je hond, gewoon erg veel van houden en genieten.
joppie wijzigde dit bericht op 12-04-2024 08:02
Reden: Foutje
Reden: Foutje
0.17% gewijzigd
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
vrijdag 12 april 2024 08:02
Ik herken wel de negatieve gedachten over jezelf. Ik heb zelf schematherapie gevolgd en daar veel aan gehad in dit opzicht.
Je zou eens kunnen kijken of je dit artikel herkent en dan met name de kritische ouder, en misschien wel het kwetsbare kind:
https://platform.boompsychologie.nl/art ... 0aanstuurt.
Als je dit herkent heb je misschien iets aan het boek 'Patronen doorbreken, negatieve gevoelens en gewoonten herkennen en veranderen':
https://www.bol.com/nl/nl/f/patronen-do ... /34491408/
Je zou eens kunnen kijken of je dit artikel herkent en dan met name de kritische ouder, en misschien wel het kwetsbare kind:
https://platform.boompsychologie.nl/art ... 0aanstuurt.
Als je dit herkent heb je misschien iets aan het boek 'Patronen doorbreken, negatieve gevoelens en gewoonten herkennen en veranderen':
https://www.bol.com/nl/nl/f/patronen-do ... /34491408/
vrijdag 12 april 2024 09:13
Nu kunnen we allemaal gaan roepen dat gezellig goed genoeg is en een hondje net zo leuk als kindjes maar ik denk niet dat dat helpt.
Je hebt een diepgeworteld gevoel van waardeloos zijn (klinkt natuurlijk retehard maar ik denk dat ik er niet heel ver bij vandaan zit) en dat heeft een oorzaak. Ik lees het alsof je echte verbinding mist.
Is dit iets om te onderzoeken?
En ben je je ervan bewust dat het vooral je eigen gedachten over jezelf zijn die je keihard kwellen?
Je hebt een diepgeworteld gevoel van waardeloos zijn (klinkt natuurlijk retehard maar ik denk dat ik er niet heel ver bij vandaan zit) en dat heeft een oorzaak. Ik lees het alsof je echte verbinding mist.
Is dit iets om te onderzoeken?
En ben je je ervan bewust dat het vooral je eigen gedachten over jezelf zijn die je keihard kwellen?
...
vrijdag 12 april 2024 10:14
Er zijn weinig mensen die met hun werk concreet, dagelijks een positief verschil maken in het leven van een ander, maar dat doe jij wel! Maakt het écht uit wáár je dat doet? Deze plek past bij jou, prima toch?
Mensen zijn groepsdieren, dus het is niet meer dan logisch dat je je bezighoudt met je positie in een groep. Een denkfout is alleen om je dan te zien als meer of minder dan de andere mensen om je heen. Zij zijn ook allemaal mensen met hun eigen issues en problemen, in meer of mindere mate met hun eigen gevoel van minderwaardigheid. Van buitenaf is het makkelijk om te denken dat zij het allemaal zo goed voor elkaar hebben, maar dat is vaak echt niet zo.
Jij hebt je plekje op deze aarde, jij mag ruimte innemen, en je mag je leven leiden zoals bij jou past. Er zullen mensen zijn die je benijden, omdat eigenlijk kinderloos veel gelukkiger waren. Anderen zullen het misschien gek vinden dat je hond zo belangrijk voor je is, en wat dan nog?
Mochten deze gevoelens je erg in de weg zitten dan is het misschien goed om hier eens met iemand over te gaan praten. Vaak zijn sterke minderwaardigheidsgevoelens afkomstig uit je kindertijd/jeugd. Die kun je wellicht beter een plek geven.
Mensen zijn groepsdieren, dus het is niet meer dan logisch dat je je bezighoudt met je positie in een groep. Een denkfout is alleen om je dan te zien als meer of minder dan de andere mensen om je heen. Zij zijn ook allemaal mensen met hun eigen issues en problemen, in meer of mindere mate met hun eigen gevoel van minderwaardigheid. Van buitenaf is het makkelijk om te denken dat zij het allemaal zo goed voor elkaar hebben, maar dat is vaak echt niet zo.
Jij hebt je plekje op deze aarde, jij mag ruimte innemen, en je mag je leven leiden zoals bij jou past. Er zullen mensen zijn die je benijden, omdat eigenlijk kinderloos veel gelukkiger waren. Anderen zullen het misschien gek vinden dat je hond zo belangrijk voor je is, en wat dan nog?
Mochten deze gevoelens je erg in de weg zitten dan is het misschien goed om hier eens met iemand over te gaan praten. Vaak zijn sterke minderwaardigheidsgevoelens afkomstig uit je kindertijd/jeugd. Die kun je wellicht beter een plek geven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
