Psyche
alle pijlers
Trauma en 30 jaar later.
zondag 7 april 2024 00:00
Ik heb als kind een heftige brand meegemaakt. Het ging om het huis van de buren waar toen ook een persoon is overleden in die brand. Die persoon kende ik niet. Mijn moeder haalde mij die nacht uit bed. Mijn slaapkamer was enorm heet want ik sliep aan de kant van de brand. Ik hoorde die avond de brandweer zeggen dat we geluk hadden dat het die nacht windstil was want anders was de brand overgeslagen naar ons huis.
Nu merk ik dat ik daar sinds een jaar of twee last van begin te krijgen. Ik was 9 toen het gebeurde en ik weet alles nog in detail hoe die avond verliep. Ik kan zelfs de geur nog voor me halen van wat ik toen rook. Ook de paniek om me heen kan ik nog voelen. Ik heb die avond wat dingen gehoord en gezien die je niet wil horen en zien. Vooral niet op die leeftijd. Nu 30 jaar later krijg ik nog steeds lichte paniek als ik een brandweersirene hoor of als ik die geur ruik en denk ik aan die ene nacht.
Mijn ouders hebben na die nacht nauwelijks het er met mij over gehad. En wat ik mij ervan herinner heb ik er ook geen last van gehad en had ik verder ook geen vragen. De jaren erop ook niet. Op die geur en sirene na dan.
Ik twijfel of ik hier iets mee moet. Als in praten met een professional. Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit. Wel moet ik er gewoon heel veel aan denken de laatste tijd, gewoon zomaar opeens en ik weet ook wel dat dit gewoon een trauma is. Alleen waarom uit het zich nu pas? Moet ik er dan juist wat mee doen?
Nu merk ik dat ik daar sinds een jaar of twee last van begin te krijgen. Ik was 9 toen het gebeurde en ik weet alles nog in detail hoe die avond verliep. Ik kan zelfs de geur nog voor me halen van wat ik toen rook. Ook de paniek om me heen kan ik nog voelen. Ik heb die avond wat dingen gehoord en gezien die je niet wil horen en zien. Vooral niet op die leeftijd. Nu 30 jaar later krijg ik nog steeds lichte paniek als ik een brandweersirene hoor of als ik die geur ruik en denk ik aan die ene nacht.
Mijn ouders hebben na die nacht nauwelijks het er met mij over gehad. En wat ik mij ervan herinner heb ik er ook geen last van gehad en had ik verder ook geen vragen. De jaren erop ook niet. Op die geur en sirene na dan.
Ik twijfel of ik hier iets mee moet. Als in praten met een professional. Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit. Wel moet ik er gewoon heel veel aan denken de laatste tijd, gewoon zomaar opeens en ik weet ook wel dat dit gewoon een trauma is. Alleen waarom uit het zich nu pas? Moet ik er dan juist wat mee doen?
zondag 7 april 2024 00:37
Ik zou inderdaad ook kijken of je hier ergens EMDR voor kan krijgen. Let wel goed op dat je het bij een professional doet die is aangesloten bij de VEN, want er zijn er ook veel, met name coaches, die het aanbieden die geen gedegen opleiding hebben gevolgd en trauma's alleen maar vergroten. Dit is met een paar sessies EMDR waarschijnlijk opgelost en hoeft dus geen heel intensief therapietraject te worden.
zondag 7 april 2024 01:48
Goeie idd. Even zoeken via https://www.emdr.nl/emdr-practitioners-europe/MrsBear schreef: ↑07-04-2024 00:37Ik zou inderdaad ook kijken of je hier ergens EMDR voor kan krijgen. Let wel goed op dat je het bij een professional doet die is aangesloten bij de VEN, want er zijn er ook veel, met name coaches, die het aanbieden die geen gedegen opleiding hebben gevolgd en trauma's alleen maar vergroten. Dit is met een paar sessies EMDR waarschijnlijk opgelost en hoeft dus geen heel intensief therapietraject te worden.
zondag 7 april 2024 09:10
Wat heftig om dit mee te maken.
Het brein van een kind van 9 is nog lang niet volgroeid. Je hebt iets heftigs meegemaakt, alleen heeft zich dit niet goed in je hersenen verwerkt. Volwassenen kunnen het vaker goed afsluiten.
Bij jou kunnen de ervaring nu dus naar boven komen. En blijven die ervaringen net zo rauw als toen het net gebeurd is. Het kan echt helpen om deze ervaringen goed af te sluiten. Bespreek dit met je huisarts. Er zijn opties, denk daarbij ook eens aan EMDR.
Het brein van een kind van 9 is nog lang niet volgroeid. Je hebt iets heftigs meegemaakt, alleen heeft zich dit niet goed in je hersenen verwerkt. Volwassenen kunnen het vaker goed afsluiten.
Bij jou kunnen de ervaring nu dus naar boven komen. En blijven die ervaringen net zo rauw als toen het net gebeurd is. Het kan echt helpen om deze ervaringen goed af te sluiten. Bespreek dit met je huisarts. Er zijn opties, denk daarbij ook eens aan EMDR.
zondag 7 april 2024 09:16
Mijn ouderlijk huis is tot de grond afgebrand toen ik 8 jaar was. Onze kat heeft het niet overleefd, Goddank verder geen gewonden of doden, maar wel een afschuwelijke ervaring. Ik had letterlijk niet eens meer een schone onderbroek. Alles was verwoest.
Heb er jaren lang vaak nog om liggen huilen s'avonds in mijn bedje.
Ik geloof dat ik het inmiddels wel verwerkt heb. Maar soms, als er ergens in de straat een vuurkorf of houtkachel staat te stinken, kan ik weer even zo'n schrikmoment hebben. Ik weet niet of dat ooit nog helemaal weg zal gaan.
Als jij behoefte hebt aan extra steun/begeleiding, dan deze zeker zoeken. Het is en blijft toch een trauma en het wegstoppen en stilzwijgen is wat anders dan het verwerken. Sterkte.
Heb er jaren lang vaak nog om liggen huilen s'avonds in mijn bedje.
Ik geloof dat ik het inmiddels wel verwerkt heb. Maar soms, als er ergens in de straat een vuurkorf of houtkachel staat te stinken, kan ik weer even zo'n schrikmoment hebben. Ik weet niet of dat ooit nog helemaal weg zal gaan.
Als jij behoefte hebt aan extra steun/begeleiding, dan deze zeker zoeken. Het is en blijft toch een trauma en het wegstoppen en stilzwijgen is wat anders dan het verwerken. Sterkte.
zondag 7 april 2024 09:55
Wat hier boven ook staat: als het kan ook eens bespreken met je ouders. Praten over de gebeurtenis, horen hoe anderen het ervaren hebben, het beeld compleet krijgen kan al heel veel helpen bij het verwerken van deze traumatische gebeurtenis.
Als je last blijft houden, zou ik je adviseren om via de huisarts goede hulp te krijgen.
Als je last blijft houden, zou ik je adviseren om via de huisarts goede hulp te krijgen.
Fox off!
zondag 7 april 2024 10:14
“ Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit”
Je noemt pas iets een trauma als je er niet mee kan omgaan en de gebeurtenis je belemmert in je dagelijkse leven. Iedereen maakt wel heftige dingen mee, maar niet iedereen heeft traumatherapie nodig. Ook al is dat tegenwoordig wel de mode. Het klinkt niet alsof dit nu ervoor zorg dat je niet meer kan functioneren. Dat je er veel aan moet denken is logisch, het zal veel impact hebben gemaakt. Maar dat betekent nog niet dat je getraumatiseerd bent.
Je noemt pas iets een trauma als je er niet mee kan omgaan en de gebeurtenis je belemmert in je dagelijkse leven. Iedereen maakt wel heftige dingen mee, maar niet iedereen heeft traumatherapie nodig. Ook al is dat tegenwoordig wel de mode. Het klinkt niet alsof dit nu ervoor zorg dat je niet meer kan functioneren. Dat je er veel aan moet denken is logisch, het zal veel impact hebben gemaakt. Maar dat betekent nog niet dat je getraumatiseerd bent.
zondag 7 april 2024 10:22
Paska schreef: ↑07-04-2024 10:14“ Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit”
Je noemt pas iets een trauma als je er niet mee kan omgaan en de gebeurtenis je belemmert in je dagelijkse leven. Iedereen maakt wel heftige dingen mee, maar niet iedereen heeft traumatherapie nodig. Ook al is dat tegenwoordig wel de mode. Het klinkt niet alsof dit nu ervoor zorg dat je niet meer kan functioneren. Dat je er veel aan moet denken is logisch, het zal veel impact hebben gemaakt. Maar dat betekent nog niet dat je getraumatiseerd bent.
Ik ben het niet met je eens.
Vind je post ook erg bagatelliserend.
zondag 7 april 2024 10:28
Als diagnose in de medische wereld "weegt" het woord wellicht zwaarder maar de definitie van trauma is letterlijk psychisch letsel. Het is dus niet mode maar naar mijn mening gewoon correct Nederlands.Paska schreef: ↑07-04-2024 10:14“ Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit”
Je noemt pas iets een trauma als je er niet mee kan omgaan en de gebeurtenis je belemmert in je dagelijkse leven. Iedereen maakt wel heftige dingen mee, maar niet iedereen heeft traumatherapie nodig. Ook al is dat tegenwoordig wel de mode. Het klinkt niet alsof dit nu ervoor zorg dat je niet meer kan functioneren. Dat je er veel aan moet denken is logisch, het zal veel impact hebben gemaakt. Maar dat betekent nog niet dat je getraumatiseerd bent.
On-topic: mijn advies is om met een psycholoog/praktijkondersteuner te praten. Er zijn allerlei methodes om hier mee om te gaan. Soms is alleen praten genoeg, soms kan EMDR helpend zijn. Zo'n professional kan je helpen met uitzoeken in hoeverre het je belemmert.
Ik gun je begrip en zachtheid voor jezelf
arlandria wijzigde dit bericht op 07-04-2024 10:29
Reden: Kleine toevoeging
Reden: Kleine toevoeging
2.29% gewijzigd
zondag 7 april 2024 10:49
Incorrect. Een schokkende en ingrijpende gebeurtenis (zoals hier omschreven) is een trauma. Wanneer verwerking van dit trauma onvoldoende op gang komt waardoor je er langdurig last van hebt en je er in je dagelijks leven hinder van ondervind kan je spreken van een posttraumatische stressstoornis (met de nadruk op stoornis dus). Niet iedereen die een traumatische gebeurtenis meemaakt ontwikkeld een stoornis, maar sommigen wel. Ontkennen dat topicstarter een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt omdat verwerking mogelijk nu pas op gang komt of er andere dingen zijn waardoor de gebeurtenis nu weer meer op de voorgrond staat helpt echt niemand.Paska schreef: ↑07-04-2024 10:14“ Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit”
Je noemt pas iets een trauma als je er niet mee kan omgaan en de gebeurtenis je belemmert in je dagelijkse leven. Iedereen maakt wel heftige dingen mee, maar niet iedereen heeft traumatherapie nodig. Ook al is dat tegenwoordig wel de mode. Het klinkt niet alsof dit nu ervoor zorg dat je niet meer kan functioneren. Dat je er veel aan moet denken is logisch, het zal veel impact hebben gemaakt. Maar dat betekent nog niet dat je getraumatiseerd bent.
zondag 7 april 2024 10:55
Definitie UMC Utrecht:Ponderosa schreef: ↑07-04-2024 10:49Incorrect. Een schokkende en ingrijpende gebeurtenis (zoals hier omschreven) is een trauma. Wanneer verwerking van dit trauma onvoldoende op gang komt waardoor je er langdurig last van hebt en je er in je dagelijks leven hinder van ondervind kan je spreken van een posttraumatische stressstoornis (met de nadruk op stoornis dus). Niet iedereen die een traumatische gebeurtenis meemaakt ontwikkeld een stoornis, maar sommigen wel. Ontkennen dat topicstarter een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt omdat verwerking mogelijk nu pas op gang komt of er andere dingen zijn waardoor de gebeurtenis nu weer meer op de voorgrond staat helpt echt niemand.
Wat is trauma?
In de psychiatrie en psychologie wordt de term trauma gebruikt wanneer iemand na een schokkende gebeurtenis blijft steken in gevoelens van angst, woede of eenzaamheid. De gebeurtenis is in dat geval zo ongewoon, pijnlijk, schokkend of extreem dat het niet lukt om ermee om te gaan.
Symptomen uitklapper, klik om te openen
Bij de meeste mensen zullen de klachten als gevolg van de nare gebeurtenis binnen enkele weken sterk verminderen. We noemen dit dan geen trauma. We spreken pas van een trauma of ‘traumatische gebeurtenis’ als de klachten na vier weken blijven bestaan of verergeren.
De klachten of problemen waar mensen met een trauma last van kunnen hebben zijn divers van aard, maar hebben vaak betrekking op somberheid, angsten en wantrouwen.”
.
zondag 7 april 2024 11:23
Vreselijk om mee gemaakt te hebben. Als kind “snap” je het nog niet zo goed en ga je over tot de orde van de dag. Vooral als het thuis ook zo gaat. Maar dat wil niet zeggen dat het geen diepe impact op jou heeft gehad.
Ik had zelf ook PTSS na mijn scheiding. Begreep ik niets van eigenlijk. Ex was weg, relatie was over en we gaan weer door, dacht ik. Toch zat het diep. Ik heb toen eerst wat gesprekken bij therapeuten geprobeerd maar dat bracht mij niet zo veel. Dat ging vooral over mijn kindertijd en hoe ik toen naar dingen keek en reageerde. Daar zit ook zeker wel “Iets” maar het duurde mij allemaal te lang. Ik wilde door. Toen 2x EMDR gehad, ik geloofde er niet echt in. Maar tot mijn verbazing hielp het. Het lukte mij daarna om dingen los van elkaar te zien.
Ik denk dat het jou ook goed zou kunnen helpen. Omdat je daarna niet bij sirenes of brandlucht dan weer terug gaat naar het moment van de brand, maar weet dat het heden los staat, van dat moment van toen. Die associatie moet losgekoppeld worden en daar kan EMDR goed bij helpen.
Ik had zelf ook PTSS na mijn scheiding. Begreep ik niets van eigenlijk. Ex was weg, relatie was over en we gaan weer door, dacht ik. Toch zat het diep. Ik heb toen eerst wat gesprekken bij therapeuten geprobeerd maar dat bracht mij niet zo veel. Dat ging vooral over mijn kindertijd en hoe ik toen naar dingen keek en reageerde. Daar zit ook zeker wel “Iets” maar het duurde mij allemaal te lang. Ik wilde door. Toen 2x EMDR gehad, ik geloofde er niet echt in. Maar tot mijn verbazing hielp het. Het lukte mij daarna om dingen los van elkaar te zien.
Ik denk dat het jou ook goed zou kunnen helpen. Omdat je daarna niet bij sirenes of brandlucht dan weer terug gaat naar het moment van de brand, maar weet dat het heden los staat, van dat moment van toen. Die associatie moet losgekoppeld worden en daar kan EMDR goed bij helpen.
Ik doe mijn best
zondag 7 april 2024 12:55
Misschien een idee om een topic te openen over het gebruik van het woord trauma en wat hier volgens wetenschap, jij, anderen wel/ niet onder valt.Paska schreef: ↑07-04-2024 10:14“ Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit”
Je noemt pas iets een trauma als je er niet mee kan omgaan en de gebeurtenis je belemmert in je dagelijkse leven. Iedereen maakt wel heftige dingen mee, maar niet iedereen heeft traumatherapie nodig. Ook al is dat tegenwoordig wel de mode. Het klinkt niet alsof dit nu ervoor zorg dat je niet meer kan functioneren. Dat je er veel aan moet denken is logisch, het zal veel impact hebben gemaakt. Maar dat betekent nog niet dat je getraumatiseerd bent.
Ik vind het naar TO best onaardig. En begrijp al helemaal de meerwaarde niet.
TO:
Ik zou als ik jou was voor mezelf nagaan in hoeverre je hiermee aan de slag wil. Bij een ja is EMDR denk ik een goede optie.
En dat dit " pas" na 30 jaar meer een issue is zal vast een verklaring voor zijn.
Loslaten is de hoop opgeven op een beter verleden. # omdenken
zondag 7 april 2024 15:39
Nou TO, dan maar eerst wachten totdat het voldoet aan wat Paska vindt . Dan mag je daarna gebruik maken van traumatherapie.Paska schreef: ↑07-04-2024 10:14“ Ik heb geen grote angst. Ik denk ook niet dat het erger wordt dan dit”
Je noemt pas iets een trauma als je er niet mee kan omgaan en de gebeurtenis je belemmert in je dagelijkse leven. Iedereen maakt wel heftige dingen mee, maar niet iedereen heeft traumatherapie nodig. Ook al is dat tegenwoordig wel de mode. Het klinkt niet alsof dit nu ervoor zorg dat je niet meer kan functioneren. Dat je er veel aan moet denken is logisch, het zal veel impact hebben gemaakt. Maar dat betekent nog niet dat je getraumatiseerd bent.
Echt, waar haal je die onzin vandaan.
TO, laat je niets wijsmaken. Ik heb 14 jaar geleden ingewikkelde dingen doorgemaakt waar ik ogenschijnlijk geen last van had, maar toen ik een paar jaar geleden mentaal in elkaar klapte, kwam daar wel degelijk een PTSS diagnose uit welke behandeld is met EMDR.
zondag 7 april 2024 21:15
Bedankt voor de reacties. Wat ik voor nu ga proberen is een gesprek met mijn ouders. Eens kijken hoe hun die avond hebben beleefd en of ze er zelf nog eens aan denken. En ook of ze kunnen herinneren hoe ik er destijds mee om ging. En mocht ik de volgende keer bij de huisarts zijn zal ik het eens aankaarten.
Ik denk wel dat het echt een trauma is. Een trauma is ook een naar gevoel krijgen van iets wat je ooit hebt meegemaakt en wat je niet goed kunt verwerken. En waar je dus in mijn geval 30 jaar later nog aan denkt. En ook dus steeds schrikt als je een brandweer in de verte hoort. Ik droom er soms ook van. Dat mijn eigen huis in brand staat en ik buiten sta toe te kijken in mijn pyjama. Heel naar.
Ik zag net ook voorbij komen dat het misschien komt dat je nu zelf kinderen hebt van de leeftijd. Dat klopt dus ik denk dat dat er ook wel mee te maken heeft.
Ik denk wel dat het echt een trauma is. Een trauma is ook een naar gevoel krijgen van iets wat je ooit hebt meegemaakt en wat je niet goed kunt verwerken. En waar je dus in mijn geval 30 jaar later nog aan denkt. En ook dus steeds schrikt als je een brandweer in de verte hoort. Ik droom er soms ook van. Dat mijn eigen huis in brand staat en ik buiten sta toe te kijken in mijn pyjama. Heel naar.
Ik zag net ook voorbij komen dat het misschien komt dat je nu zelf kinderen hebt van de leeftijd. Dat klopt dus ik denk dat dat er ook wel mee te maken heeft.
maandag 8 april 2024 10:19
Een tip: huisartsen houden niet van een extra onderwerp aankaarten bij een consult. Ze hebben 10 minuten, soms 15 voor een enkele zorgvraag. Vraag om een dubbel consult als je twee dingen wil bespreken om uitloop van het spreekuur te voorkomen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
