Psyche
alle pijlers
Veel piekeren; ondermeer over problemen in sociale omgang
woensdag 9 mei 2018 08:38
Vind sociale omgang vaak erg complex.
Er zijn weliswaar genoeg mensen waar ik een goede band mee heb.
Helaas zijn er ook mensen waar ik moeilijk mee overweg kan (ondermeer op de werkvloer).
Ik lijk er haast wat overgevoelig voor en het maakt me erg onzeker.
Voortdurend ben ik hierover aan het piekeren en ik kamp ergens ook met schuldgevoelens.
Met laatstgenoemde bedoel ik ook met betrekking tot bepaalde vriendschappen die geëindigd zijn.
Vorig jaar is dit ook eens op een vervelende manier gebeurd en ik had dit anders moeten doen.
Heb in het verleden sowieso vrij veel moeite gehad met vriendschappen die steeds moeizamer verliepen en wat me veel energie kostte.
Dat lag heus niet alleen aan de ander.
Zelf vond ik het ook moeilijk om mijn gevoelens hierover te uiten.
Daar moet ik nog steeds erg aan werken (assertiever worden, meer open kaart spelen etc) en wil meer mijn verantwoordelijkheid ook gaan nemen.
Tevens ga ik Cognitieve Gedragstherapie doen (wacht nog steeds op een reactie hierover) en hopelijk ook vaardigheidstraining.
Heb erg veel last van piekeren en rumineren (ook door mijn vorm van autisme).
Wie herkent eigenlijk piekeren oid?
EDIT; zie een schrijffout in mijn topictitel (is 'Veel' uiteraard)
Er zijn weliswaar genoeg mensen waar ik een goede band mee heb.
Helaas zijn er ook mensen waar ik moeilijk mee overweg kan (ondermeer op de werkvloer).
Ik lijk er haast wat overgevoelig voor en het maakt me erg onzeker.
Voortdurend ben ik hierover aan het piekeren en ik kamp ergens ook met schuldgevoelens.
Met laatstgenoemde bedoel ik ook met betrekking tot bepaalde vriendschappen die geëindigd zijn.
Vorig jaar is dit ook eens op een vervelende manier gebeurd en ik had dit anders moeten doen.
Heb in het verleden sowieso vrij veel moeite gehad met vriendschappen die steeds moeizamer verliepen en wat me veel energie kostte.
Dat lag heus niet alleen aan de ander.
Zelf vond ik het ook moeilijk om mijn gevoelens hierover te uiten.
Daar moet ik nog steeds erg aan werken (assertiever worden, meer open kaart spelen etc) en wil meer mijn verantwoordelijkheid ook gaan nemen.
Tevens ga ik Cognitieve Gedragstherapie doen (wacht nog steeds op een reactie hierover) en hopelijk ook vaardigheidstraining.
Heb erg veel last van piekeren en rumineren (ook door mijn vorm van autisme).
Wie herkent eigenlijk piekeren oid?
EDIT; zie een schrijffout in mijn topictitel (is 'Veel' uiteraard)
dinsdag 15 mei 2018 10:23
Heel belangrijk is de bewustwording. Op een gegeven moment denk je bij jezelf: "daar is die weer, de angst die ik zo goed ken".
Je zou zachtjes kunnen prevelen: "ik ben bang"
Ik snap dat je er zo snel mogelijk overheen wilt stappen, maar neem gewoon je tijd. Jezelf achter de broek zitten werkt niet. Wees zachtaardig voor jezelf.
woensdag 16 mei 2018 10:18
Vermoedelijk kan ik pas in september beginnen met CGT en misschien sociale vaardigheidstraining (voor assertiviteit etc).
Wil echter tot deze tijd wel aan bepaalde punten gaan werken, want zo kan het echt niet meer langer.
Heb ondermeer een aantal goede boeken momenteel;
- Opkomen voor jezelf
- Laat ze maar denken
- Ik ben okay, jij bent een sukkel
Wie herken eigenlijk het probleem verder van over zich heen te laten lopen (en problemen hebben om direct en assertief te reageren)?
Wil echter tot deze tijd wel aan bepaalde punten gaan werken, want zo kan het echt niet meer langer.
Heb ondermeer een aantal goede boeken momenteel;
- Opkomen voor jezelf
- Laat ze maar denken
- Ik ben okay, jij bent een sukkel
Wie herken eigenlijk het probleem verder van over zich heen te laten lopen (en problemen hebben om direct en assertief te reageren)?
woensdag 16 mei 2018 10:36
Ik denk dat heel veel mensen het herkennen. Ik vind het lastig om op het moment zelf assertief te zijn. Zoals je zegt... angst regeert en je wilt alleen maar uit de situatie, ofwel in je schulp kruipen.
Maar je kunt natuurlijk altijd ergens op terugkomen. Dan heb je je kunnen voorbereiden. Zorg dan dat je het bij jezelf houdt en de ander zich niet aangevallen voelt. Ik heb ook wel eens te horen gekregen: "Goh, die opmerking bedoelde ik niet zo, zit je daar nog steeds mee, dat je daar een dag later nog op terugkomt? Ik was het allang vergeten joh!". Best vals, eigenlijk... want daarmee word je de mond gesnoerd en natuurlijk had ik zelf ook bedacht dat ik het wel erg belangrijk maak door erop terug te komen. Alsof ik er de hele nacht van wakker heb gelegen. En daarom wilde ik het – makkelijkste weg – maar laten zitten... terwijl het niet goed voelde! Dus in alle rust bedacht: en wat dan nog, als iemand zegt dat ik er blijkbaar erg mee zit? Die voelt natuurlijk ook dat het niet klopt, wat hij heeft gezegd. En daarbij: ik hád er die nacht ook niet van geslapen! Dus... toch maar gewoon doen, anders blijven dit soort situaties voorkomen... en dit is zijn tegelijk ook goeie oefenmomenten in het voor jezelf opkomen!
Maar je kunt natuurlijk altijd ergens op terugkomen. Dan heb je je kunnen voorbereiden. Zorg dan dat je het bij jezelf houdt en de ander zich niet aangevallen voelt. Ik heb ook wel eens te horen gekregen: "Goh, die opmerking bedoelde ik niet zo, zit je daar nog steeds mee, dat je daar een dag later nog op terugkomt? Ik was het allang vergeten joh!". Best vals, eigenlijk... want daarmee word je de mond gesnoerd en natuurlijk had ik zelf ook bedacht dat ik het wel erg belangrijk maak door erop terug te komen. Alsof ik er de hele nacht van wakker heb gelegen. En daarom wilde ik het – makkelijkste weg – maar laten zitten... terwijl het niet goed voelde! Dus in alle rust bedacht: en wat dan nog, als iemand zegt dat ik er blijkbaar erg mee zit? Die voelt natuurlijk ook dat het niet klopt, wat hij heeft gezegd. En daarbij: ik hád er die nacht ook niet van geslapen! Dus... toch maar gewoon doen, anders blijven dit soort situaties voorkomen... en dit is zijn tegelijk ook goeie oefenmomenten in het voor jezelf opkomen!
woensdag 16 mei 2018 15:30
Dat herken ik dus ook erg.vivinnetje schreef: ↑16-05-2018 10:36Maar je kunt natuurlijk altijd ergens op terugkomen. Dan heb je je kunnen voorbereiden. Zorg dan dat je het bij jezelf houdt en de ander zich niet aangevallen voelt. Ik heb ook wel eens te horen gekregen: "Goh, die opmerking bedoelde ik niet zo, zit je daar nog steeds mee, dat je daar een dag later nog op terugkomt? Ik was het allang vergeten joh!". Best vals, eigenlijk... want daarmee word je de mond gesnoerd en natuurlijk had ik zelf ook bedacht dat ik het wel erg belangrijk maak door erop terug te komen. Alsof ik er de hele nacht van wakker heb gelegen. En daarom wilde ik het – makkelijkste weg – maar laten zitten... terwijl het niet goed voelde! Dus in alle rust bedacht: en wat dan nog, als iemand zegt dat ik er blijkbaar erg mee zit? Die voelt natuurlijk ook dat het niet klopt, wat hij heeft gezegd. En daarbij: ik hád er die nacht ook niet van geslapen! Dus... toch maar gewoon doen, anders blijven dit soort situaties voorkomen... en dit is zijn tegelijk ook goeie oefenmomenten in het voor jezelf opkomen!
Ook dat ik datgene, wat jij schrijft, te horen kreeg.
Dat kan best wel frustrerend zijn.
Alsof het door die ander als het ware gebagatelliseerd wordt.
vrijdag 18 mei 2018 08:32
Schuldgevoelens vreten vaak aan mij.
Vooral over verbroken vriendschappen in het verleden.
Waarom ben ik niet duidelijker geweest?
En waarom ben ik niet opener geweest?
Wat rest is een wrang en katterig gevoel over hoe het geëindigd is.
Dat de klik er niet meer was; is wel duidelijk.
Net als dat het teveel energie op den duur kostte en het steeds meer scheef leek te groeien.
Hierin ben ik echter waarschijnlijk toch niet genoeg voor mezelf opgekomen.
Met als gevolg dat dit soort contacten als een kaartenhuis in elkaar zijn gestort.
Erg frustrerend; en voel me hier erg machteloos in.
Vooral over verbroken vriendschappen in het verleden.
Waarom ben ik niet duidelijker geweest?
En waarom ben ik niet opener geweest?
Wat rest is een wrang en katterig gevoel over hoe het geëindigd is.
Dat de klik er niet meer was; is wel duidelijk.
Net als dat het teveel energie op den duur kostte en het steeds meer scheef leek te groeien.
Hierin ben ik echter waarschijnlijk toch niet genoeg voor mezelf opgekomen.
Met als gevolg dat dit soort contacten als een kaartenhuis in elkaar zijn gestort.
Erg frustrerend; en voel me hier erg machteloos in.
dinsdag 22 mei 2018 09:16
Heb veelal ook dat ik twijfel hoe het nou zit met mijn ASS (autisme).
Ik onderken absoluut dat ik dit heb.
Toch heb ik ook veel kenmerken van OPS (ontwijkende persoonlijkheidsstoornis) en ADD (zonder de H).
Verder heb ik erg veel last van stemmingswisselingen en ik heb dan ook bipolaire klachten hierin.
Dat wordt wel erg veel met elkaar en daardoor ook erg onoverzichtelijk.
Ben vooral de laatste tijd erg veel bezig met OPS.
En dan vooral in de zin hoe het kan dat ik zo angstig ben voor confrontaties met bepaalde personen.
Ben voortdurend bang voor conflicten en om hierin de hoofdschuldige te zijn.
Voel me hierin erg kwetsbaar en ook onzeker.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
Ik onderken absoluut dat ik dit heb.
Toch heb ik ook veel kenmerken van OPS (ontwijkende persoonlijkheidsstoornis) en ADD (zonder de H).
Verder heb ik erg veel last van stemmingswisselingen en ik heb dan ook bipolaire klachten hierin.
Dat wordt wel erg veel met elkaar en daardoor ook erg onoverzichtelijk.
Ben vooral de laatste tijd erg veel bezig met OPS.
En dan vooral in de zin hoe het kan dat ik zo angstig ben voor confrontaties met bepaalde personen.
Ben voortdurend bang voor conflicten en om hierin de hoofdschuldige te zijn.
Voel me hierin erg kwetsbaar en ook onzeker.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
dinsdag 22 mei 2018 09:41
Wil je eigenlijk tips of alleen van je afschrijven en herkenning vinden?
Maakt het uit welk etiketje je hebt?
Angst voor confrontaties kan komen doordat je bang bent afgewezen te worden door anderen. Mogelijk ben je ervan overtuigd dat iedereen je zal afwijzen. Praat erover in therapie als het begint.
Maakt het uit welk etiketje je hebt?
Angst voor confrontaties kan komen doordat je bang bent afgewezen te worden door anderen. Mogelijk ben je ervan overtuigd dat iedereen je zal afwijzen. Praat erover in therapie als het begint.
dinsdag 22 mei 2018 10:19
Bedankt voor je reactie, Snowkitty.
Eigenlijk zou ik wel tips willen en uiteraard probeer ik ook herkenning te vinden.
Het maakt me eigenlijk niet uit wat voor etiketje ik heb.
Dit wordt echter wel wat onoverzichtelijk en zorgt ook voor wat verwarring en onduidelijk.
Wil in therapie en sociale vaardigheidstrainingen gaan werken aan angsten voor confrontaties.
Eigenlijk zou ik wel tips willen en uiteraard probeer ik ook herkenning te vinden.
Het maakt me eigenlijk niet uit wat voor etiketje ik heb.
Dit wordt echter wel wat onoverzichtelijk en zorgt ook voor wat verwarring en onduidelijk.
Wil in therapie en sociale vaardigheidstrainingen gaan werken aan angsten voor confrontaties.
vrijdag 25 mei 2018 08:05
Waar ik ook erg mee worstel, is het volgende.
Heb erg veel moeite om mensen in mijn leven te laten.
Ondanks dat ik een leuk sociaal netwerk heb, kan ik soms mensen van me afduwen (zoals op de werkvloer, met buren etc).
Ik hou ze min of meer uit mijn 'inner-circle'.
Ergens ben ik bang dat sommige mensen misbruik van me zullen maken en over mij heen lopen.
Vind het ook erg moeilijk om met bepaalde type mensen om te gaan.
Vooral mensen die dominant en (te) direct kunnen zijn.
Ben zelf niet echt een gebekt type en vind het lastig om mijn grenzen duidelijk te kunnen aangeven.
Hier komt wel verandering in; het gaat echter erg langzaam.
Heb erg veel moeite om mensen in mijn leven te laten.
Ondanks dat ik een leuk sociaal netwerk heb, kan ik soms mensen van me afduwen (zoals op de werkvloer, met buren etc).
Ik hou ze min of meer uit mijn 'inner-circle'.
Ergens ben ik bang dat sommige mensen misbruik van me zullen maken en over mij heen lopen.
Vind het ook erg moeilijk om met bepaalde type mensen om te gaan.
Vooral mensen die dominant en (te) direct kunnen zijn.
Ben zelf niet echt een gebekt type en vind het lastig om mijn grenzen duidelijk te kunnen aangeven.
Hier komt wel verandering in; het gaat echter erg langzaam.
vrijdag 25 mei 2018 21:22
Hoop dat ik beetje kan helpen met mijn ervaring hiermee 
ik ben nu al klein half jaar in therapie voor sociale angst en piekeren.
Bij mij werd geadviseerd om eerst te werken aan de piekergedachtes, en daarna pas aan het sociale gebeuren. Al loopt het ook wat door elkaar heen hoor! Maar zolang je alles helemaal blijft overanalyseren in je hoofd voor en na een triggerende gebeurtenis, dan wordt het moeilijk om er goed mee om te gaan en niet dagen van slag te zijn met verdere analyses over wat er gebeurd is trust me,ik ben daar geweest haha.
Als je het piekeren in therapie langzaam weet in te perken, dan kan een vervelend sociaal moment gewoon sneller voorbij gaan.
Ik had er in het begin echt een week last van als ik een moeilijk gesprek moest voeren met een vriendin of op werk. Uren nadenken van te voren. En erna alsmaar malen over of ik wel het goede heb gezegd en over hoe ik overkwam.
Ben begonnen bij de psych met dit boek:
Piekeren
Auteur: Ad Kerkhof (boom uitgever).
Na twee maanden ermee oefenen merk ik dat het echt beter gaat
Nu werk ik aan de sociale fobie.. Is wel pittig hoor. Ik ben best confrontatievermijdend dus ik vind het wel spannend om soms juist wel het gesprek aan te gaan.
ik ben nu al klein half jaar in therapie voor sociale angst en piekeren.Bij mij werd geadviseerd om eerst te werken aan de piekergedachtes, en daarna pas aan het sociale gebeuren. Al loopt het ook wat door elkaar heen hoor! Maar zolang je alles helemaal blijft overanalyseren in je hoofd voor en na een triggerende gebeurtenis, dan wordt het moeilijk om er goed mee om te gaan en niet dagen van slag te zijn met verdere analyses over wat er gebeurd is
trust me,ik ben daar geweest haha.Als je het piekeren in therapie langzaam weet in te perken, dan kan een vervelend sociaal moment gewoon sneller voorbij gaan.
Ik had er in het begin echt een week last van als ik een moeilijk gesprek moest voeren met een vriendin of op werk. Uren nadenken van te voren. En erna alsmaar malen over of ik wel het goede heb gezegd en over hoe ik overkwam.
Ben begonnen bij de psych met dit boek:
Piekeren
Auteur: Ad Kerkhof (boom uitgever).
Na twee maanden ermee oefenen merk ik dat het echt beter gaat
Nu werk ik aan de sociale fobie.. Is wel pittig hoor. Ik ben best confrontatievermijdend dus ik vind het wel spannend om soms juist wel het gesprek aan te gaan.
maandag 28 mei 2018 08:04
Jammer dat ik niet eerder heb kunnen reageren.
Het boek van Ad Kerkhof ken ik; absoluut de moeite waard.
Heb volgende week maandag weer een afspraak met mijn psychiater.
Heb een zeer goede klik met deze persoon.
Daar ben ik erg blij en content mee.
Vermoedelijk begint mijn therapie pas in september.
Was liever in juni nog begonnen.
Helaas is het even niet anders.
Ga halverwege juni ook een singlereis doen.
Dit vind ik wel spannend.
Heb er echter ook wel weer erg veel zin in.
Ga in augustus ook nog naar Denemarken.
Wat dat betreft ga ik lekker genieten van de zomer.
Het boek van Ad Kerkhof ken ik; absoluut de moeite waard.
Heb volgende week maandag weer een afspraak met mijn psychiater.
Heb een zeer goede klik met deze persoon.
Daar ben ik erg blij en content mee.
Vermoedelijk begint mijn therapie pas in september.
Was liever in juni nog begonnen.
Helaas is het even niet anders.
Ga halverwege juni ook een singlereis doen.
Dit vind ik wel spannend.
Heb er echter ook wel weer erg veel zin in.
Ga in augustus ook nog naar Denemarken.
Wat dat betreft ga ik lekker genieten van de zomer.
maandag 28 mei 2018 15:24
Hee JXL! Wat leuk dat je zo'n reis gaat doen. Ik weet van een goede vriendin van me dat het meestal wel een relaxt slag mensen is zeg maar die dit soort reizen boeken. Welk land ga je bezoeken?
Ja top boek is dat he.
Ja ik ben toevallig net overgestapt naar een andere therapeute. Heb echt een goede klik met haar. Voelt altijd fijn om erheen te mogen gaan
Jeetje wat een lange wachttijd heb je zeg voor je daar terecht kan
wat balen!
Ja top boek is dat he.
Ja ik ben toevallig net overgestapt naar een andere therapeute. Heb echt een goede klik met haar. Voelt altijd fijn om erheen te mogen gaan
Jeetje wat een lange wachttijd heb je zeg voor je daar terecht kan
wat balen!
dinsdag 29 mei 2018 20:41
Vervelend dat je nog tot september moet wachten. Mocht je eerder behoefte hebben aan een gesprek, kan dat dan met je huisarts of de POH? Vaak kunnen zij wel iets bieden ter overbrugging als de wachttijd zo lang is. Of zou je nog wat afspraken kunnen plannen met je psychiater?
Fijn dat je 2 vakanties hebt staan. Iets om naar uit te kijken.
Fijn dat je 2 vakanties hebt staan. Iets om naar uit te kijken.
dinsdag 5 juni 2018 12:24
Heb gisteren te horen gekregen van mijn psychiater dat ik waarschijnlijk Psycho-motorische therapie ga volgen.
Daar sta ik best wel voor open.
Heb sowieso vrij veel moeite om mijn ware gevoelens te uiten en dit kan mij hier wellicht in verder helpen.
Verder heb ik een aantal boeken die zeer nuttig zijn;
- Opkomen voor jezelf
- Als ik nee zeg voel ik me schuldig
- Laat ze maar denken
In het verleden heb ik een aantal vriendschappen verbroken die mij zeer veel energie gekost hebben.
DIt zijn altijd erg nare en pijnlijke situaties.
Het is buitengewoon vervelend als je uiteindelijk zulke beslissingen moet nemen.
Niet dat ik er veel spijt van heb gehad; het schuldgevoel is er echter niet minder om (ook qua communicatie).
Dat zijn toch wel rare tegenstrijdigheden.
Als ik terugkijk naar bepaalde vriendschappen en personen, dan moet ik concluderen dat dit niet (meer) bij mij paste.
Met sommige gevallen ben ik ook gebrouilleerd geraakt en dat is helemaal naar.
Ook als je elkaar ineens weer tegen kunt komen.
Daar sta ik best wel voor open.
Heb sowieso vrij veel moeite om mijn ware gevoelens te uiten en dit kan mij hier wellicht in verder helpen.
Verder heb ik een aantal boeken die zeer nuttig zijn;
- Opkomen voor jezelf
- Als ik nee zeg voel ik me schuldig
- Laat ze maar denken
In het verleden heb ik een aantal vriendschappen verbroken die mij zeer veel energie gekost hebben.
DIt zijn altijd erg nare en pijnlijke situaties.
Het is buitengewoon vervelend als je uiteindelijk zulke beslissingen moet nemen.
Niet dat ik er veel spijt van heb gehad; het schuldgevoel is er echter niet minder om (ook qua communicatie).
Dat zijn toch wel rare tegenstrijdigheden.
Als ik terugkijk naar bepaalde vriendschappen en personen, dan moet ik concluderen dat dit niet (meer) bij mij paste.
Met sommige gevallen ben ik ook gebrouilleerd geraakt en dat is helemaal naar.
Ook als je elkaar ineens weer tegen kunt komen.
vrijdag 15 juni 2018 08:50
Ik moet onderkennen dat ik op sociaal vlak en in omgang met bepaalde mensen veel problemen heb.
Dit frustreert mij mateloos en dit houd mij erg bezig.
Het lijkt net alsof ik aan bepaalde verwachtingen en maatstaven niet kan voldoen.
Continu heb ik het gevoel dat de oorzaak en schuld bij mij ligt en ik voel mij daar erg machteloos in.
Dit kan me tot vervelends toe erg bezig houden en ik voel mij erg in de houtgreep gehouden hiermee.
Heb ook het gevoel dat veel mensen geen hoogte van me kunnen krijgen en niets met me kunnen.
Dit heb gevoel krijg ik wederzijds dan ook weer.
Het is een probleem wat zich erg in stand kan houden.
Dit frustreert mij mateloos en dit houd mij erg bezig.
Het lijkt net alsof ik aan bepaalde verwachtingen en maatstaven niet kan voldoen.
Continu heb ik het gevoel dat de oorzaak en schuld bij mij ligt en ik voel mij daar erg machteloos in.
Dit kan me tot vervelends toe erg bezig houden en ik voel mij erg in de houtgreep gehouden hiermee.
Heb ook het gevoel dat veel mensen geen hoogte van me kunnen krijgen en niets met me kunnen.
Dit heb gevoel krijg ik wederzijds dan ook weer.
Het is een probleem wat zich erg in stand kan houden.
vrijdag 15 juni 2018 18:46
Ik ging tot mijn 16e/17e nog leuk om met een paar oude vriendinnen. Toen kwamen er 3 andere meiden bij die steeds vaker van de partij waren. Voor mij hoefde dat niet zo. Ze zeiden nooit veel tegen mij. Soms probeerde ik met ze te chatten, zoals mijn vriendinnen. Misschien gingen ze mij dan ook leuk vinden. Maar er kwam altijd weinig respons of ze deden kortaf. Ik vermoed dat ik de verkeerde vragen stelde. Met mijn vriendinnen hadden ze gerust gesprekken van 2 uur. Ze gingen ook vaak mee met ons naar het zwembad. Dan draaide het vooral om jongens kijken. Als we dan in het water gingen stonden ze haast alleen maar te kletsen. Brrr koud! Ik wilde nog zwemmen en van de duikplank. Soms werd er voorgesteld om naar het strand te gaan of een stad. Dan werd ik niet gevraagd. Hoorde er blijkbaar niet meer bij. Toen ik ze sprak op de klassenreünie was er wel interesse van hun kant ook. Maar ze lijken voorgoed veranderd. We passen niet meer bij elkaar. Dat merk ik bij mijn enige jeugdvriendin die ik nog over heb ook. Ze voelt al jaren als kennis, we zijn gauw uitgepraat. Hoe kan het dat sommige vriendinnen elkaar 30 jaar niet zien en het contact daarna toch als vanouds is?JXL schreef: ↑05-06-2018 12:24Heb gisteren te horen gekregen van mijn psychiater dat ik waarschijnlijk Psycho-motorische therapie ga volgen.
Daar sta ik best wel voor open.
Heb sowieso vrij veel moeite om mijn ware gevoelens te uiten en dit kan mij hier wellicht in verder helpen.
Verder heb ik een aantal boeken die zeer nuttig zijn;
- Opkomen voor jezelf
- Als ik nee zeg voel ik me schuldig
- Laat ze maar denken
In het verleden heb ik een aantal vriendschappen verbroken die mij zeer veel energie gekost hebben.
DIt zijn altijd erg nare en pijnlijke situaties.
Het is buitengewoon vervelend als je uiteindelijk zulke beslissingen moet nemen.
Niet dat ik er veel spijt van heb gehad; het schuldgevoel is er echter niet minder om (ook qua communicatie).
Dat zijn toch wel rare tegenstrijdigheden.
Als ik terugkijk naar bepaalde vriendschappen en personen, dan moet ik concluderen dat dit niet (meer) bij mij paste.
Met sommige gevallen ben ik ook gebrouilleerd geraakt en dat is helemaal naar.
Ook als je elkaar ineens weer tegen kunt komen.
vrijdag 15 juni 2018 21:20
Wat ontzettend vervelend voor je, hondenmens.
Zelf heb ik ook vrienden die ik al 10 a 15 jaar niet meer gesproken heb.
Niet dat ik met hun een conflict heb; in tegenstelling tot sommige andere (voormalig) vriendschappen dan wel.
Het is helaas gewoon verwaterd en we hebben totaal andere levens gekregen.
Zelf heb ik ook vrienden die ik al 10 a 15 jaar niet meer gesproken heb.
Niet dat ik met hun een conflict heb; in tegenstelling tot sommige andere (voormalig) vriendschappen dan wel.
Het is helaas gewoon verwaterd en we hebben totaal andere levens gekregen.
maandag 18 juni 2018 15:27
Ik kan ook nogal piekeren over mensen die zichzelf beter vinden dan anderen. Zeker als ze leuker/uitdagender werk mogen doen. Een collega en ik mogen af en helpen op een andere afdeling. Wel beiden iets verschillends. Ik moest daar een simpele taak doen van de week. Zij kreeg moeilijkere, afwisselende taak, die ik ook had willen proberen. Ze zei: "Ik moet iets moeilijkers doen." Ze vind zichzelf beter dan mij, dat zei ze vorig jaar al bij ons andere werk. Oke, zij is sneller en haar motoriek beter. Maar de baas vind dat ik ook prima functioneer. En je mag op je eigen tempo werken. Vandaag moest ik mijn taak niet afmaken, maar zij. Dan vraag ik me af: Is zij dan toch beter? Ik hoop het niet, vind haar een over het paard getilde trien.
