Vind jij jezelf mooi qua uiterlijk?

01-07-2020 09:17 178 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vind jij jezelf nou knap/lekker/sexy/mooi qua uiterlijk? Dat je een tevreden gevoel krijgt als je in de spiegel kijkt?

TO trapt af: vaker wel dan niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb alle kanten van het uiterlijke spectrum zo'n beetje wel gezien en beleefd, geloof ik. Als kind kort haar (vond mijn moeder praktisch) en een dikke bril, waardoor enorme ogen en zonder bril op een scheel oog. Bepaald geen beauty. Toen ik mijn haar lang liet groeien en een puber werd en uiteindelijk die bril die me echt niet stond niet meer hoefde dragen, sloeg dat om. Een paar jaar was ik dermate mooi dat ik niet op straat kon lopen zonder dat er continu werd getoeterd en er altijd wel iemand op de rem trapte om mij over te laten steken, zonder zebrapad in de buurt. Het kwam voor dat ik straten ver werd achtervolgd door jongens en mannen die hoopten op contact, ook als ik met anderen samen was. Dat soort taferelen. Omdat ik ook wist hoe het was om nooit gezien te worden of zelfs gepest om je uiterlijk (vieroog, schele, brillewiets etc), genoot ik daar wel van. Later werd ik wat dikker en had ik vaak geen gave huid, en moest ik meer moeite doen om er goed uit te zien.
Tegenwoordig vind ik alleen nog dat ik er goed uitzie in de spiegel van mijn badkamer. Daarin herken ik mezelf ook. Als ik een foto van mezelf zie of in een andere spiegel kijk, herken ik mezelf vaak niet. Dat vind ik heel vervelend. Het is niet per se dat ik dan een lelijk iemand zie, maar ik herken mezelf er niet in. Het is te vergelijken met je stem horen op een opname, die herken je dan vaak niet als van jezelf en zo beleef ik dat ook met mijn uiterlijk. Vooral op een foto die niet recht van voren is genomen, herken ik mezelf niet.
De badkamerspiegel hangt overigens vrij hoog en daarin zie ik alleen mijn gezicht, hals en decolleté. Dat is ook meer dan voldoende, want ik ben op dit moment echt flink te zwaar en dat wil ik niet zien. Laatst in een hotel, ik heb mijn jas aan een kleerhanger voor de badkamerspiegel gehangen, want daarin zag ik ook mijn buik en daar werd ik niet blij van, understatement of the year. Die aanblik geeft me dan wel weer een extra zetje om werk te maken van afvallen, maar ik ben er dan ook wel de hele verdere dag chagrijnig van. De grote passpiegel thuis passeer ik terwijl ik mijn ogen met mijn hand afscherm. Zo sneu eigenlijk, maar ik wil dat klotegevoel niet dat ik heb, als ik geconfronteerd word met dat vadsige lijf.
Het enige voordeel van te dik zijn op mijn leeftijd, is dat je er vaak jonger uitziet. Ik ben 52 en werd laatst nog 32 geschat.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Dubbel
Alle reacties Link kopieren
Al sinds mijn 12 de (mensen schatten me toen 17/18) krijg ik veel aandacht van mannen en complimenten over mijn uiterlijk, ben nu 50.
Heb mezelf nooit bloedmooi gevonden maar was bijna altijd tevreden met mezelf.
Enige dieptepunt was mijn laatste relatie waar ik vaak te horen kreeg dat ik wel wat minder mocht eten/strakker worden/ een kutkop heb. Toen twijfelde ik soms aan mezelf maar de complimenten die ik van anderen bleef krijgen deden me beseffen dat het aan hem lag, niet aan mij.
Relatie opgeruimd, twijfel aan mezelf opgeruimd.
Alle reacties Link kopieren
Helemaal niks. :pukey:
Alle reacties Link kopieren
hondenmens schreef:
01-07-2020 12:59
Nou er zitten al grijze tussen :-? Nog niet heel opvallend, maar leuk is anders.
Vroeger bij poppen koos ik altijd degenen met blond haar. Van mijn opa en oma kreeg ik ooit vijfling popjes (Quints). Hoewel Quints hoog op mijn verlanglijstje stonden, was ik helemaal niet blij. Want ik had verwacht blanke met blond haar te krijgen. Net als mijn vriendin. En deze waren bruin met zwart haar. Hadden ze nog bewust zo uitgekozen ook. Bruin kind, bruine popjes? Echt, hoe verzin je het?, dacht ik. Uit protest heb ik er amper mee gespeeld. Wel met de blanke die ik later alsnog van mijn moeder kreeg.
even of topic, die popjes zijn nu wel geld waard trouwens.....
Don't cry, buy a bag and move on.
Alle reacties Link kopieren
ik vind mijzelf een knappe vrouw. ik ben blij met mijn gezicht, ogen met lange wimpers, tanden, haren.
maar.... ik was 10 kilo geleden wel wat blijer met mijn lijf.
Daar ga ik wel weer wat aan doen. maar ik moet zeggen dat ik wel goed in verhouding ben, heb geen slecht figuur. mijn taille zou nog wel iets meer aanwezig mogen zijn. maar ja, je kan niet alles hebben.
Don't cry, buy a bag and move on.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zeker tevreden en ik maak graag en met succes gebruik van mijn charmes. Ik heb ze tenslotte niet voor niets....
Alle reacties Link kopieren
daenerys79 schreef:
01-07-2020 18:56
even of topic, die popjes zijn nu wel geld waard trouwens.....
Oh dat geloof ik best. Wel meer oud speelgoed.
Alle reacties Link kopieren
Soms niet en dat komt vooral door mijn onrustige huid niet eens omdat ik het liefst een kilo of 10 lichter zou zijn.
Over het algemeen vind ik mijzelf best okee en als ik mijn ogen mooi heb opgemaakt, waardoor mijn huid minder opvalt, dan vind ik mijzelf vaak best knap. Ik beschouw mijzelf echter niet als conventioneel knap, eerder een acquired taste en gelukkig hou ik wel van niet standaard knap :P
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Heb al van jongs af aan een vrij negatief zelfbeeld. Ik was - zeker in mijn tijd toen de meeste kindjes tussen de 4 en 12 dun en sprieterig waren - vrij groot en fors voor mijn leeftijd, iets wat door de samenleving "verward" is met dik, zo ook kreeg ik al borsten op mijn 9e en menstrueerde ik op mijn 10e al.
Heb mezelf dus altijd een "freak" gevoeld, ik liep qua leeftijd voor op lengte, op kledingmaat, op gewicht, op ontwikkeling en dan had ik ook nog eens een melkwitte huid, een beugel en een onderkin die gelukkig zo rond mijn 15e verdween.

En...helaas, er was altijd wel iemand die daar in mijn bijzijn tegen mij of mijn ouders iets van vond en dat iets was meestal niet al te aardig of positief.
Variërend van "meid, wat krijgt dat kind te eten, wat is ze gigantisch voor haar leeftijd" tot aan "je kunt beter geen ijsje nemen sprokkelientje, je hebt al aanleg om dik te worden. Ik was toen iets van 8 ofzo en dat laatste was gewoon waar maar dat zeg je toch niet tegen een kind van 8 die na het zwemmen ook gewoon een ijsje krijgt net als de andere kinderen.

Het antwoord op de vraag is dus eigenlijk nee, al ben ik blij dat ik de middelen heb die er voor mij voor kunnen zorgen dat ik het beste uit mezelf haal (mooie kleding, een goede smaak en geld om nagels, haar en andere uiterlijkheden bij te houden)

Ik gedoog mezelf en er zijn dagen dat ik goed in mijn vel zit, zo ook ben ik niet onzeker over mijn innerlijke capaciteiten maar dat verdomde uiterlijk zal altijd wel een ding blijven denk ik.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
[quote=sprokkelientje post_id=31592291 time=1593623454 user_id=20205]
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk nooit echt heel tevreden geweest, maar als ik nu naar foto’s van 15 of 25 jaar geleden kijk zie ik wel een heel knap meisje/vrouw. Misschien dat ik over 15 jaar ook weer zo naar foto’s van nu kijk.
Alle reacties Link kopieren
Grotendeels wel.
Alle reacties Link kopieren
Over het algemeen vind ik dat ik niks heb te klagen. Goed, één oor staat wat verder af dan het andere, mijn oogleden zijn niet meer zo jeugdig en mijn kaaklijn ook niet. Maar het één is optisch te verhelpen door wat wenkbrauwhaartjes weg te halen en het ander stoort me niet, evenmin als rimpels en sproetjes.

Wat wel is: de spiegel is meestal aardiger dan de camera.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Soms zie ik er echt uit als een asowijf, dan schrik ik best als ik in de spiegel kijk. Alsof ik een soort van criminele kop heb ofzo, kan het nog niet zo goed plaatsen. Dat is meestal als ik mijn haar een week niet heb gewassen.
Zodra het weer gewassen is zie ik een mooi poppetje. Heel onschuldig en o zo lief.
Redelijk tevreden. 32 kilo kwijt dus gelukkig gezond gewicht. Echter groot minpunt dat overtollige huid op buik, benen en armen. Maar me gezicht en haren mogen er best nog zijn. Maarja ben ook 56 . Word achter in de veertig geschat. Dus zal niet klagen.
Alle reacties Link kopieren
Nee. Asymmetrisch gezicht en een vormeloze plank als lichaam. Ik kan er wel eens heel verdrietig van worden.

Maar gelukkig zien anderen dat niet zo erg als dat ik het zie. En ik probeer maar in m'n hoofd te houden dat ik het later vast zonde vind als ik nú niet van m'n lichaam geniet!

Ik heb wel mooi haar, sprekende ogen en een mooie lach. En ik kleed me altijd vrouwelijk waardoor het kleine jongetjes lichaam niet heel zichtbaar is met kleren aan.

Zoals iemand anders hier al zei, niet conventioneel mooi maar een, ehm, acquired taste :P
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Alle reacties Link kopieren
Ja
Ik ben mooi voor mijn leeftijd (45),
Vroeger was ik een lekker wijf, dat nu niet meer.
Waarom wordt een tevreden gevoel over jezelf gelinkt aan jezelf knap vinden?
Viva-gezeik.

Waar ik ook zo moe van word is dat als ik zou zeggen dat ik mijzelf meestal niet bijzonder knap vindt dat ik DUS onzeker ben of overkom.

Helemaal niet, ik ben heel zelfverzekerd, ook over mijn uiterlijk.
Ja, dat kan gewoon.
Alle reacties Link kopieren
Zo’n topic doet mij iets...en voor diegene die (bijna) helemaal tevreden zijn en dat zo openlijk uiten, zo mooi om te lezen en stiekem ben ik er een beetje jaloers op.

Want ik heb bijna mijn hele opvoeding te horen gekregen dat ik echt niet moest denken dat ik er leuk uit zag of knap was. Want ik had al genoeg kapsones.
Ook later nog wel van “vriendinnen” gehoord. Blijkbaar had ik kapsones?!?
Snap ik niet want ik heb totaal geen goed zelfbeeld, toen niet en nu ook nog niet.

Soms vind ik mijn haar en make up goed zitten, maar dat is een geheimpje tussen mij en de spiegel ;-)
Alle reacties Link kopieren
Nee, ik vind mezelf niet mooi.

De spiegel bekijk ik zo min mogelijk - hoogstens om te kijken of mijn haar nog goed zit* - en van foto's van mezelf loop ik weg.

Ik heb ermee leren leven en huldig ook de stelling "al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding".
Waarbij ik de aap ben :-).


*Mijn lange haar is mijn enige trots.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Darthmee schreef:
01-07-2020 21:11
Zo’n topic doet mij iets...en voor diegene die (bijna) helemaal tevreden zijn en dat zo openlijk uiten, zo mooi om te lezen en stiekem ben ik er een beetje jaloers op.

Want ik heb bijna mijn hele opvoeding te horen gekregen dat ik echt niet moest denken dat ik er leuk uit zag of knap was. Want ik had al genoeg kapsones.
Ook later nog wel van “vriendinnen” gehoord. Blijkbaar had ik kapsones?!?
Snap ik niet want ik heb totaal geen goed zelfbeeld, toen niet en nu ook nog niet.

Soms vind ik mijn haar en make up goed zitten, maar dat is een geheimpje tussen mij en de spiegel ;-)
Dat is de idiote, onzekere manier van jaloezie uiten. Je was/bent kan dus 8-)
..
anoniem_64b15400b727b wijzigde dit bericht op 15-07-2020 12:27
98.80% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik ben over het algemeen wel tevreden als ik mezelf in de spiegel zie.

Vroeger niet, ik was altijd te dun en werd daar mee gepest. Het te dun zijn heeft een enorme invloed gehad op mijn jeugd tot aan halverwege de 20. Ik vond mezelf toen echt afzichtelijk. Alle foto’s die anderen van mij hebben genomen kon ik niet aanzien.
Als ik nu die foto’s zie, denk ik nog steeds niet; wat een knap meisje. Wel een knap gezicht maar het totaal plaatje was niks.

In mijn puberteit had ik ook een hele rare kledingstijl. Snap nog steeds niet dat mijn moeder me zo de deur uit liet gaan.
Ik wilde vooral graag ergens bij horen en ging me dan zo kleden en gedragen als de anderen uit die “groepjes”.

Pas na mijn 25ste werd ik stijlvast en kwam ik wat beter in mijn vel, letterlijk want ik kreeg eindelijk wat meer vlees op de botten.

Nu na 3 kinderen (Ik ben 32) mag er zelfs wel een paar kilo af. Maar ik ben veel blijer met mezelf. Het kan me ook niet zoveel schelen wat een ander daarvan vind, dat scheelt ook.
Vroeger was ik zó onzeker wat anderen van mij vonden. Ik heb daar nu gewoon geen zin meer in. Zelden nog onzeker over mij lichaam.

Oké, ik zal geen bikini dragen met mijn flubberbuik eronder. Maar omdat ik weet wat me goed staat en wat flatteert zie ik er eigenlijk altijd wel voordelig uit.

Alleen soms wel jammer van mijn ‘resting bitch face’ dat schrikt mensen misschien af. Ik heb vaak gehoord dat ik aardiger ben dan men in eerste instantie dacht :-)
Alle reacties Link kopieren
Ik vind mijzelf er goed genoeg uitzien om me daar niet druk over te maken of onzeker door te voelen. Een leuk voorkomen, mooie bos haar en volgens anderen heb ik een vriendelijk, enthousiaste en toegankelijke uitstraling. Sexy zou ik me niet direct noemen, maar een vleug sensualiteit zit er wel in. Genoeg om geen last te hebben van mannen, maar wel eens het flirten te ervaren.

Een paar keer in mijn leven ben ik aangesproken door wildvreemde mannen en vrouwen die me echt even wilden vertellen dat ik 'bloedmooi' ben (in die woorden ook), en als kind regelmatig gepest omdat ik 'zo lelijk' was. Het zal wel ergens in het midden liggen. Dat is ook wat ik denk als ik in de spiegel kijk.
..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven