Vind jij jezelf mooi qua uiterlijk?

01-07-2020 09:17 178 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vind jij jezelf nou knap/lekker/sexy/mooi qua uiterlijk? Dat je een tevreden gevoel krijgt als je in de spiegel kijkt?

TO trapt af: vaker wel dan niet.
Ik heb een goed figuur, maar daar houdt het op met de conventionele schoonheden. Ik heb een apart uiterlijk met nogal theatrale gelaatstrekken waardoor ik snel lelijk gevonden wordt. Vroeger was dat een punt van onzekerheid, nu vind ik het wel prima. Ik heb genoeg hete seks, dus het doet me weinig of mensen op straat me aantrekkelijk vinden, en doordat ik zelfverzekerd ben, heb ik altijd wel sjans als ik er zin in heb. Ik denk ook dat ik heel veel ellende vermeden heb omdat mensen nooit op mijn uiterlijk zijn gevallen.
mafalda schreef:
01-07-2020 10:51
Mwoah...ik denk altijd dat het totaal plaatje wel grappig is.
Heb altijd veel sjans gehad en ondanks mijn 48 jaren nog wel.
Maar heb een scheef gebit een te grote neus en enorme heupen en altijd iets te zwaar als in een bmi van 25..

Denk dat andere mensen zien: een hele slanke taille en een enorme dikke bos springerige haren en hele grote zwarte ogen met dikke wimpers.
Maar denk vaak en zeker vroeger als je 2 keer goed kijkt zie je mijn minpunten.
Al met al ben ik niet onzeker maar ook niet heel zeker...neutraal meer
Volgens mij zie jij er heel leuk uit.
Alle reacties Link kopieren
Laatste tijd minder. Depressie gehad. Door medicatie tien kilo aangekomen waardoor ik af en toe links of rechts te horen krijg goh zij is dik geworden (ben van 55 naar 65 kilo gegaan lengte 165) heb te weinig kleding momenteel mezelf te kleden zoals ik wil en mezelf redelijk in voel. Zit momenteel weer in een dipje en dat straalt dan ook uit.
Ik ben erg kritisch en vind veel aan mijzelf niet altijd mooi. Ik vind mijn neus niet mooi en de vorm van mijn hoofd te groot. Sommige dagen kijk ik er doorheen. Als ik mijzelf goed verzorg vind ik mezelf wel oke. Alleen geen topmodel. Wel vind ik mijn lichaam mooi en ik sport veel.

Ik probeer mezelf meer te accepteren!
Alle reacties Link kopieren
Hetvrijewoord schreef:
01-07-2020 21:07
Waarom wordt een tevreden gevoel over jezelf gelinkt aan jezelf knap vinden?
Viva-gezeik.

Waar ik ook zo moe van word is dat als ik zou zeggen dat ik mijzelf meestal niet bijzonder knap vindt dat ik DUS onzeker ben of overkom.

Helemaal niet, ik ben heel zelfverzekerd, ook over mijn uiterlijk.
Ja, dat kan gewoon.

Ik vind mezelf niet knap. Of nouja... soms bekijk ik foto's van mezelf en dan zie ik echt wel dat ik als twintiger bepaald geen lelijke meid was, maar ik voel me nu veel zekerder en ben veel tevredener, terwijl ik inmiddels heel hard richting de 50 ga. Maar ik ben realistisch genoeg om me te realiseren dat ik het onzekerst was toen ik op mijn mooist was.

Maar ik vind dat ik niks te klagen heb. Ik ben heel tevreden met mijn spiegelbeeld.
Schrik me alleen te blubberes als de camera van mijn telefoon mijn gezicht ineens laat zien, zo schuin van onderen is bepaald niet mijn beste hoek.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Ja, tevreden nu, op gewicht na. Vroeger was ik echt super knap met een prachtig lichaam, vanaf m’n 15e zo tot m’n 30e. Zo iemand waar mannen hun nek voor verrekten en helaas ook veel types die puur voor uiterlijk gingen. De ‘goeie’ mannen durfden niet met me te praten. Heel vaak gezeik gehad met vriendinnen mede daardoor.
Inmiddels 20 kilo zwaarder helaas. Gewicht niet tevreden over dus en moeilijke huid, acne en rosacea.
Maar heel blij met het meeste van mijn lichaam, vooral met ogen, haren en tanden / lach. Ook mooie nagels van nature trouwens.
Ik zou willen dat ik vroeger ‘normaler’ was geweest qua uiterlijk en een rijker sociaal leven had gehad met loyale vriendinnen.
Gelukkig inmiddels wel een paar fijne vriendinnen.
Ik straal nu trouwens geen ‘seks’ meer uit maar ‘moeke’, degelijkheid. Ik weet nog niet of ik dat echt fijn vind. En of dit anders zou zijn als ik meer zou afvallen.
Ja ik ben tevreden met mijn uiterlijk.
Ik kan echt stralen en heb een mooie uitstraling volgens de mensen om me heen.
Ook word ik vaak jonger geschat :) .
Ik ben blij met lange slanke benen, zandloperfiguur, mooie dikke bos haar met slag, sprekende blauwe ogen.
Maar, zag er op mijn 25e nog stuk beter uit.
Ben nu 37 en na 2 kinderen geen uber strakke buik meer als vroeger en love handles.
BMI van 23, maar wil er nog 3 kilo af.
Ook al is het minder dan vroeger, ik word nog wel nagekeken op straat en krijg wel complimenten dat ik er goed uitzie.
Ik vind het belangrijk om mezelf goed te verzorgen, mooie make up en leuke kleding , mooie nagels vind ik belangrijk.
Ook sport ik veel, eet veel groente en fruit en rook en drink nooit.
Minpunten vind ik dat mijn oogleden last hebben van de zwaartekracht en mijn schoenmaat 42 en wat voorhoofdrimpels.
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik mag iets dunner maar heb mooie vormen, een egale huid, en mooi lang haar.
Alle reacties Link kopieren
Ja ik mag ook niet klagen (dat doe ik natuurlijk vaak wel). Ik ben niet lelijk en heb daarbij een leuke uitstraling.
hondenmens schreef:
01-07-2020 12:59
Nou er zitten al grijze tussen :-? Nog niet heel opvallend, maar leuk is anders.
Vroeger bij poppen koos ik altijd degenen met blond haar. Van mijn opa en oma kreeg ik ooit vijfling popjes (Quints). Hoewel Quints hoog op mijn verlanglijstje stonden, was ik helemaal niet blij. Want ik had verwacht blanke met blond haar te krijgen. Net als mijn vriendin. En deze waren bruin met zwart haar. Hadden ze nog bewust zo uitgekozen ook. Bruin kind, bruine popjes? Echt, hoe verzin je het?, dacht ik. Uit protest heb ik er amper mee gespeeld. Wel met de blanke die ik later alsnog van mijn moeder kreeg.
Nooit last van gehad van zo'n complex gelukkig, als bruin meisje. Vind het wel sneu voor je.


Ik herken overigens niet het willen hebben wat je niet hebt.

Ik ben zeer tevreden met met mijn goudbruine tint, sproetjes, groene ogen, donkere lange krullen en slank zandloperfiguur.
Alle reacties Link kopieren
Niet meer.
Vroeger wel, ik was best mooi. Maar nu ben ik 48, en ik word zo'n onzichtbare middelbare vrouw merk ik.
Te dik, en ik geef ook meteen toe dat ik ook wel iets meer moeite zou kunnen doen, maar het voelt als zo'n verloren strijd.
Ik denk dat mijn mooie jaren achter me liggen. Soms word ik daar wat verdrietig van. Er kijkt niemand meer naar me.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
Delite_ schreef:
11-07-2020 10:45
Niet meer.
Vroeger wel, ik was best mooi. Maar nu ben ik 48, en ik word zo'n onzichtbare middelbare vrouw merk ik.
Te dik, en ik geef ook meteen toe dat ik ook wel iets meer moeite zou kunnen doen, maar het voelt als zo'n verloren strijd.
Ik denk dat mijn mooie jaren achter me liggen. Soms word ik daar wat verdrietig van. Er kijkt niemand meer naar me.
O dat vind ik juist zo heerlijk aan ouder worden. Geen last meer van opdringerige mannen.
Alle reacties Link kopieren
Lachattenoir schreef:
11-07-2020 09:08
Nooit last van gehad van zo'n complex gelukkig, als bruin meisje. Vind het wel sneu voor je.


Ik herken overigens niet het willen hebben wat je niet hebt.

Ik ben zeer tevreden met met mijn goudbruine tint, sproetjes, groene ogen, donkere lange krullen en slank zandloperfiguur.
Fijn dat jij er wel blij mee kunt zijn. Krijg je vaak complimenten?
Het ligt denk ik ook aan de omgeving waar je woont. In mijn omgeving wonen niet veel donkere mensen.
hondenmens schreef:
11-07-2020 11:04
Fijn dat jij er wel blij mee kunt zijn. Krijg je vaak complimenten?
Het ligt denk ik ook aan de omgeving waar je woont. In mijn omgeving wonen niet veel donkere mensen.
Ik krijg regelmatig complimenten ja. Het scheelt ook dat ik een donkere moeder heb én opgegroeid ben in een grote, multiculturele stad.
Alle reacties Link kopieren
Lachattenoir schreef:
11-07-2020 14:37
Ik krijg regelmatig complimenten ja. Het scheelt ook dat ik een donkere moeder heb én opgegroeid ben in een grote, multiculturele stad.
Ja dat scheelt zeker. Ik denk dat als ik in zo'n stad was opgegroeid, mijn zelfbeeld toch anders was geweest. Mijn biologische moeder was/is ook donker, maar ik heb haar nooit gekend.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind mijzelf niet mooi naturel.

Maar ik ben heel goed met make up, en als ik me heb klaargemaakt vind ik mijzelf wel heel mooi. Met make up voel ik me echt mijzelf en zonder make up als ik in de spiegel kijk, vind ik dat ik dat niet ben.

Het is wel een heel verschil met en/of zonder make up, maar ik heb het er voor over.
Waarom staat dees op psyche Karel?

Vergeleken met veel mensen wel maar ik kan ook megakritisch op mezelf zijn en alleen maar een detail zien dat me niet aanstaat. Maar de respons van buitenaf zegt me I'm doing alright
Alle reacties Link kopieren
Leuke vraag! Ik vind mezelf qua figuur een negen en qua gezicht een acht, met goede make-up een achtenhalf.

Dankbaar voor en is bijna altijd zo geweest. Tijdens pubertijd veel pukkels, maar sinds twintigste niet meer. Nu 37 en nog steeds veel aandacht en complimenten.

Qua liefdesleven ben ik trouwens totaaaaal niet succesvol, dus t heeft me niet echt iets gebracht.

Ik ben blond, blauwe ogen, neus kan iets beter, maar verder een klassiek, symmetrisch gezicht. Mn sterke punten van figuur zijn billen, benen en borsten, hoewel de borsten nu wel echt minder mooi worden. Gelukkig doet goede lingerie veel.
Ik was vroeger te mooi en was alleen maar goed om een keertje te proberen, daardoor ben ik voor het grootste deel van mijn leven vrijgezel geweest.
Toen ik op mijn 35ste een zware ontsteking kreeg en daar medicijnen voor moest slikken werd ik veel zwaarder en merkte dat de aandacht minder werd en heb besloten nooit meer slank te worden. Een paar jaar later heb ik mijn make up weggemikt en toen was de rust compleet en de aandacht heel anders, veel serieuzer.

Nu loop ik langzamerhand tegen de 60 en ik vind dat ik niet mag klagen en er nog fris uitzie, compleet rimpelloos, nog steeds. Mijn kaaklijn is niet meer wat het is geweest, maar dat vind ik niet erg, dat hoort erbij.

Het gaat erom dat je van jezelf houdt, ongeacht wat anderen van je vinden, dat maakt een mens het gelukkigst.
Alle reacties Link kopieren
Delite_ schreef:
11-07-2020 10:45
Niet meer.
Vroeger wel, ik was best mooi. Maar nu ben ik 48, en ik word zo'n onzichtbare middelbare vrouw merk ik.
Te dik, en ik geef ook meteen toe dat ik ook wel iets meer moeite zou kunnen doen, maar het voelt als zo'n verloren strijd.
Ik denk dat mijn mooie jaren achter me liggen. Soms word ik daar wat verdrietig van. Er kijkt niemand meer naar me.
Ik ben ouder en word sporadisch nog nageroepen op straat. Niet dat ik daarop zit te wachten maar blijkbaar word ik nog mooi gevonden.

Ben te zwaar maar verzorg mezelf wel goed. Beetje make up, leuk kapsel, verzorgde kleding. Toch zonde om dat als een verloren strijd te zien?
Alle reacties Link kopieren
Normaal gesproken zou ik mijn uiterlijk een 8 geven, maar nu ben nu hoogzwanger en ik voel me daardoor wel wat minder aantrekkelijk.😅
Do you want to be right? Or happy?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind mezelf niet zo mooi. Als ik leuke kleding aan heb en mijn haar goed valt, vind ik mezelf wel een stuk knapper trouwens. Ik word ook nooit nagefloten op straat ofzo, terwijl ik daar nog wel de leeftijd voor heb.
Ik ben trouwens best blij met mijn lichaam, terwijl ik geen mooie borsten heb. Ik vind alleen mijn gezicht niet erg knap.
Ik probeer mezelf er aan te herinneren dat ik niet mijn uiterlijk ben en dat uitstraling bovendien belangrijker is dan uiterlijk.
Ik was vroeger ronduit knap en nu ben ik een mooie vrouw met een goed figuur. Ik ben heel blij dat ik een goed functionerend en sterk lichaam heb, dat hoofd ken ik nou wel, heb er eigenlijk nooit veel mee gehad, net als Cateautje vond ik het vooral lastig omdat het vaak gepaard ging met ongewenste aandacht en heel veel aannames van zowel mannen als vrouwen. Ik klaag niet maar ik denk dat "het knap willen zijn" een beetje overschat wordt, de voordeeltjes wegen niet op tegen al die zwakzinnige geile praat waar je mee lastig gevallen wordt (nu ben ik in trek bij 50'ers die op zoek zijn na een wervelende scheiding :facepalm: ).
Geronimo2 schreef:
16-07-2020 14:37
Ik was vroeger ronduit knap en nu ben ik een mooie vrouw met een goed figuur. Ik ben heel blij dat ik een goed functionerend en sterk lichaam heb, dat hoofd ken ik nou wel, heb er eigenlijk nooit veel mee gehad, net als Cateautje vond ik het vooral lastig omdat het vaak gepaard ging met ongewenste aandacht en heel veel aannames van zowel mannen als vrouwen. Ik klaag niet maar ik denk dat "het knap willen zijn" een beetje overschat wordt, de voordeeltjes wegen niet op tegen al die zwakzinnige geile praat waar je mee lastig gevallen wordt (nu ben ik in trek bij 50'ers die op zoek zijn na een wervelende scheiding :facepalm: ).
Ze zoeken een hotel voor hun oude dag is mijn ervaring.
Alle reacties Link kopieren
Universeinmotion schreef:
01-07-2020 09:52
Ja. Dat vinden andere mensen ook. Als Jong meisje werd ik daar heel onzeker van. Ik had daar enorm moeite mee. Klinkt gek, maar m’n gevoel voor eigenwaarde raakte compleet uit balans.

Vooral omdat, hoe mooi je ook bent, ook dat weer went. En dan ben je niet veel meer dan een omhulsel voor vele ( vooral jonge) mannen. Leuk voor de “heb” eventjes. En dat is vervangbaar. Strontvervelend. Ik had daardoor echt moeite gehad met daten. Ik ben heel lang single geweest. Gewoon eens een oprecht leuk gesprek, met de juiste intenties, gebeurde niet vaak. En de mannen waar ik wel wat aan had, die waren te verlegen om op me af te stappen.

Als volwassen vrouw vind ik het zelf niet interessant en ben er dus weinig mee bezig. Ik heb een leuke, lieve en introverte man die totaal niet bezig is met dat soort dingen ook. Gelukkig maar, want we eindigen toch allemaal verrimpeld.
Dit is deels heel erg herkenbaar. Vooral in mijn twintiger en dertiger jaren (toen ik veel uitging in de lesbische scene) kreeg ik enorm veel vrouwen op me af, kwamen ze hun telefoonnummer geven of zelfs gedichtjes, of hun vriendinnen kwamen zeggen dat die-en-die mij zo leuk vond. Of ze kwamen me gewoon versieren. (Dat van die telefoonnummers vond ik altijd zo bizar!! Oké, ik ken je voor geen meter, we hebben nul woorden gewisseld, maar nu moet ik jou gaan bellen???)

Het is echt een mindfuck en helemaal niet alleen maar een voordeel. Bij mij resulteerde het in een gespleten zelfbeeld, oftewel twee zelfbeelden. Van vroeger uit was ik heel onzeker en vond ik mezelf helemaal niet de moeite waard. Dus elke keer als er weer iemand naar me stond te lonken dan draaide ik me om om te kijken wie er achter me stond. Onee het was voor mij. Maar tegelijk vond ik mezelf zo'n 20 jaar geleden dus ook wel the bomb omdat ik zoveel aandacht kreeg, overigens ook van mannen, en zelfs homomannen vertelden me vaak dat ze op me zouden vallen als ze hetero waren. Dus heel ongezond en bizar, die combi van superonzeker en een beetje arrogant. En ik trok daarmee net als jij al die types aan die mij beoordeelden op die buitenkant en als leuke snack voor tussendoor zagen. Waardoor ik vaak met een gebroken hart eindigde.

En ik had vaak ongewenste aanrakingen van allerlei kerels, ook oudere collega's of bazen.

Alles door die kop van me, iets waar ik zelf niks aan had "gepresteerd" (al kan je natuurlijk ook een hoop doen met kapsel / kleding / sport / voeding).

Op een gegeven moment ben ik dus maar eens aan mezelf gaan werken met therapie, en zijn mijn twee zelfbeelden veel meer afgezwakt en naar een realistisch midden getrokken. Ja ik mag er wezen, ben nog steeds best tevreden met wat moeder natuur mij heeft toebedeeld. Maar uiterlijk is maar 1 deeltje van je.

Ik ben nu juist heel huiverig voor vrouwen die puur op mijn buitenkant afkomen. Vaak hebben ze daarbij ook al een heel beeld in hun hoofd van hoe ik ben, wat totaal niet klopt. Namelijk dat ik heel spontaan en extravert en makkelijk in de omgang zou zijn, terwijl ik eigenzinnig en introvert ben. Laat ze mij eerst maar eens leren kennen en of ze me dan nog steeds leuk vinden.

Bij dat TV-programma "Het knapste meisje van de klas" zie je ook vaak dat het helemaal geen voordeel is om zo knap te zijn dat iedereen in katzwijm valt en dat alle foute kerels op je af komen. Die vrouwen zijn vaak al snel in de problemen geraakt of depressief geworden. En ik herken ook wat je zegt dat de écht leuke mensen juist niet op je af durven te komen omdat ze denken dat ze geen kans maken. Ik heb ook wel een paar keer gehad dat ik zelf een vrouw benaderde maar dat ze zoiets zei van: "volgens mij kleed ik me helemaal niet hip genoeg voor jou" en dat ze het afhielden omdat ze dachten dat ik "out of their league" was.

Tegelijk merk ik wel dat het ook in de omgang met collega's, winkelpersoneel, mensen die je tegenkomt op vakantie, echt wel "privilege" geeft, dat mensen je eerder aardig benaderen, dat mensen soms kattiger doen tegen vriendinnen van me die hun uiterlijk wat minder mee hebben, of ze zelfs negeren. Zelf zal ik dat onbewust vast ook doen, al probeer je dat natuurlijk niet te doen. Maar ik daag iedereen uit om daar eens op te gaan letten bij zichzelf en heel eerlijk te zijn of ze bijvoorbeeld die onknappe nieuwe collega net zo hartelijk hebben ontvangen als de vorige nieuwe collega die een stuk mooier was.

Nu ik midden 40 ben en de rimpels en kilootjes zich langzaam vermeerderen, heb ik in ieder geval minder sjans dan vroeger en dat is ook wel lekker, al is het soms ook even wennen als ik zelf iemand leuk vind en die reageert helemaal niet als ik oogcontact zoek, dat was vroeger nooit een probleem! haha.
Maar nu ben ik inmiddels zelf zoveel meer in balans dat ik kennelijk wel nog een leuke uitstraling heb want dat komen mensen nog wel eens speciaal tegen me zeggen (mensen die ik helemaal niet ken). Dus zo'n compliment steek ik dan wel in mijn zak want voor die uitstraling voel ik me wel persoonlijk verantwoordelijk.
patsy--stone wijzigde dit bericht op 16-07-2020 14:53
0.10% gewijzigd
You can never have too many hats, gloves and shoes

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven