Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
woensdag 25 juli 2018 06:42
Ik herken het helaas ook. Hier helemaal geen vrienden. Ja wat meiden in het buitenland maar dat is toch anders. Ik weet niet precies waar het aan ligt. Veelal aan mezelf denk ik. Ik heb vaak ook de energie niet om uren te bellen of appen met iemand. Mensen zeggen snel dat je je dan moet aanmelden bij NMLK.nl, maar daar kom je dus niet zomaar in. Ik heb dat wel eens gedaan maar ik werd niet toegelaten op de website. Ze hebben blijkbaar een heel selectief screeningproces.
Vond het echt absurd.
Ik had vroeger als klein meisje ook maar een vriendin, maar we groeiden uit elkaar naarmate we ouder werden. Het is ook lastig om mensen te ontmoeten, zeker rond je 31ste, veel mensen hebben al gezinnen en zijn daar druk mee. Mijn probleem is ook dat mensen me enorm snel vervelen.
Social media heb ik trouwens al lang niet meer. Dat was een enorme verademing. Wat een nep wereld is dat zeg, bah. De meeste ongelukkige familieleden van me postten continue selfies met de hele ''gelukkige'' familie. Hoepel op zeg. Hypocriet gedoe. Nee ik mis het geen seconde. Mensen vechten hele ruzies uit op facebook tegenwoordig, houden zich alleen maar bezig met dat onzingedoe. Ik hou me er lekker buiten. Dat gaf echt enorm veel rust.
Vond het echt absurd.
Ik had vroeger als klein meisje ook maar een vriendin, maar we groeiden uit elkaar naarmate we ouder werden. Het is ook lastig om mensen te ontmoeten, zeker rond je 31ste, veel mensen hebben al gezinnen en zijn daar druk mee. Mijn probleem is ook dat mensen me enorm snel vervelen.
Social media heb ik trouwens al lang niet meer. Dat was een enorme verademing. Wat een nep wereld is dat zeg, bah. De meeste ongelukkige familieleden van me postten continue selfies met de hele ''gelukkige'' familie. Hoepel op zeg. Hypocriet gedoe. Nee ik mis het geen seconde. Mensen vechten hele ruzies uit op facebook tegenwoordig, houden zich alleen maar bezig met dat onzingedoe. Ik hou me er lekker buiten. Dat gaf echt enorm veel rust.
woensdag 25 juli 2018 08:55
Zoals gezegd twijfel ik dus enorm over sociale media.
Ik heb een jaar buiten Europa gewoond en daar veel mensen leren kennen. Sociale media is de enige manier om hen een beetje te volgen en in contact te blijven. Als ik dus mijn sociale media weg doe, raak ik dat kwijt.
Aan de andere kant zie ik foto's en berichten langskomen van mensen met het meest geweldige sociale leven (althans, zo lijkt het dan he). Dat vind ik moeilijk en is dus ook een grote reden waarom ik overweeg om mijn sociale media weg te doen.
Komend weekend is er een muziekfestival in het lokale park. Toegang kost vrijwel niks en je mag je eigen hapjes en drankjes meenemen. Aangezien het warm blijft en het festival afgelopen jaar heel leuk was, leek het me leuk om ook dit jaar weer te gaan. Ik heb dus een berichtje gestuurd naar het groepje ex-collega's waar ik nog contact mee heb. Vorige week gaven meerdere mensen namelijk aan dat we vaker moeten afspreken. Nou, ik heb twee reacties gekregen en de rest heeft het wel gelezen, maar niet gereageerd. Ik snap heus wel dat mensen niet altijd met hun telefoon in handen zitten en dat ik niet direct antwoord mag verwachten, maar ik heb er weer een naar gevoel bij. Ik weet vrijwel zeker dat er geen verdere reactie zal komen en er dus niemand mee wilt gaan.
Vriend is helaas ook druk met werk afmaken voordat we volgende week op vakantie gaan. Vind ik prima hoor, ook hij heeft een eigen leven. Hij heeft wel gezegd zijn best te doen zodat we eventueel toch samen naar het festival kunnen gaan. Gelukkig begrijpt hij mijn verdriet en frustratie en probeert hij te helpen.
Het ziet er dus naar uit dat ik komend weekend weer geen plannen heb. Sommige mensen zouden dit fijn vinden, maar ik heb er een beetje genoeg van.
Ik heb een jaar buiten Europa gewoond en daar veel mensen leren kennen. Sociale media is de enige manier om hen een beetje te volgen en in contact te blijven. Als ik dus mijn sociale media weg doe, raak ik dat kwijt.
Aan de andere kant zie ik foto's en berichten langskomen van mensen met het meest geweldige sociale leven (althans, zo lijkt het dan he). Dat vind ik moeilijk en is dus ook een grote reden waarom ik overweeg om mijn sociale media weg te doen.
Komend weekend is er een muziekfestival in het lokale park. Toegang kost vrijwel niks en je mag je eigen hapjes en drankjes meenemen. Aangezien het warm blijft en het festival afgelopen jaar heel leuk was, leek het me leuk om ook dit jaar weer te gaan. Ik heb dus een berichtje gestuurd naar het groepje ex-collega's waar ik nog contact mee heb. Vorige week gaven meerdere mensen namelijk aan dat we vaker moeten afspreken. Nou, ik heb twee reacties gekregen en de rest heeft het wel gelezen, maar niet gereageerd. Ik snap heus wel dat mensen niet altijd met hun telefoon in handen zitten en dat ik niet direct antwoord mag verwachten, maar ik heb er weer een naar gevoel bij. Ik weet vrijwel zeker dat er geen verdere reactie zal komen en er dus niemand mee wilt gaan.
Vriend is helaas ook druk met werk afmaken voordat we volgende week op vakantie gaan. Vind ik prima hoor, ook hij heeft een eigen leven. Hij heeft wel gezegd zijn best te doen zodat we eventueel toch samen naar het festival kunnen gaan. Gelukkig begrijpt hij mijn verdriet en frustratie en probeert hij te helpen.
Het ziet er dus naar uit dat ik komend weekend weer geen plannen heb. Sommige mensen zouden dit fijn vinden, maar ik heb er een beetje genoeg van.
woensdag 25 juli 2018 09:16
Zo dat is lullig..hondenmens schreef: ↑25-07-2018 00:10Lullig is dat he. Vroeger had ik ook zo'n vriendin. Kon ontzettende lol met haar hebben, maar ze was niet trouw in afspraken. Drie jaar aan het begin van de zomervakantie vroeg ze of ik een nachtje bij haar kwam logeren. Ik was toen 15-17 jaar, zij 2 jaar jonger. Ze had ook bij mij gelogeerd en was een midweek met ons mee naar Centerparcs geweest het 2e jaar. Ze moest het alleen nog aan haar moeder vragen wanneer het kon. Telkens als het weer ter sprake kwam wist ze nog niks. Als het kon zou ze bellen. Maar ze belde nooit. En dan was de zomer weer voorbij. Achteraf wel vertellen dat er verschillende andere vriendinnen gelogeerd hadden.
En dan blijf je toch iedere keer hopen dat ze belt, of op een andere manier contact opneemt.
Vorig jaar kwam ik weer in contact met een oud-klasgenootje. Op de middelbare waren we ook bevriend maar omdat ze daar ook andere vriendinnen had waar ik het niet mee kon vinden, was het contact verwaterd.
Toen er een nieuwsbericht kwam waarbij ik gelijk aan haar moest denken, nam ik weer contact met haar op. Het was weer even als vanouds, al hadden we elkaar al jaren niet gezien (contact was via facebook). Ik stelde voor om weer wat met elkaar te gaan drinken, waar ze enthousiast op reageerde. Ik stuurde wat datums op waarop ik kon, en ik wachtte op antwoord. Dit is inmiddels 3 maanden geleden en ik heb nog steeds geen antwoord. Kan ze op facebook nergens meer vinden. Kan zijn dat ze geen facebook meer heeft, want ze was nauwelijks actief. Maar laat het dan in ieder geval weten, denk ik dan. Of ik ben gewoon niet belangrijk genoeg voor haar. Jammer, maar ik ga er niet meer achteraan.
Ik ga aankomend weekend even een paar dagen ertussenuit met mijn vader. Vroegen er een paar mensen: Dat is ook saai, met je vader. Waaorm neem je geen vriendin mee? Dat soort opmerkingen steken me echt. Terwijl ze ook weten dat het met mijn vader niet zo goed gaat (lichamelijk gezien) en ik dit soort momenten even wil koesteren. En ze weten ook dat ik niet veel vriendinnen heb.
woensdag 25 juli 2018 09:36
woensdag 25 juli 2018 10:08
Kwebbeltje91 schreef: ↑25-07-2018 09:16Ik ga aankomend weekend even een paar dagen ertussenuit met mijn vader. Vroegen er een paar mensen: Dat is ook saai, met je vader. Waaorm neem je geen vriendin mee? Dat soort opmerkingen steken me echt. Terwijl ze ook weten dat het met mijn vader niet zo goed gaat (lichamelijk gezien) en ik dit soort momenten even wil koesteren. En ze weten ook dat ik niet veel vriendinnen heb.
Veel plezier met je vader, geniet ervan! Gaan jullie naar een speciale plek of gewoon even lekker ertussenuit?
woensdag 25 juli 2018 10:16
Nectarinepit schreef: ↑25-07-2018 10:08Veel plezier met je vader, geniet ervan! Gaan jullie naar een speciale plek of gewoon even lekker ertussenuit?
Dank je wel! Nee geen speciale plek. Alhoewel misschien ook weer wel want het hotel waar we nu naartoe gaan, gaat mijn vader wel vaker heen. Zit ook in de buurt van het strand, en daar houden we allebei van.
Gelukkig wordt het weekend íets minder warm.
Lise ja dat heb ik ook inderdaad. Ik wilde vroeger altijd iedereen naar zijn/haar zin maken. Dat werkt natuurlijk niet waardoor er best veel misbruik van me is gemaakt. De laatste jaren ben ik misschien 'arroganter' geworden en dan merkte ik wel dat ik ineens interessanter werd, dan dat ik met iedereen meeliep.
woensdag 25 juli 2018 10:27
Aloha, gevonden 
.
Kwebbeltje, om nog even te reageren op je reactie op mij op het andere topic:
Ik heb dus sinds hele lange tijd ook meer zelfvertrouwen, er gaat een wereld voor me open. (Ik ben er nog niet hoor, oude patronen gaan niet helemaal weg)
Ik heb altijd de neiging gehad om te denken dat relaties (liefdes en gewone) wel beter zouden worden zolang ik me maar aanpas.
Ik begin door te krijgen dat ik daarmee gigantisch over me heen laat lopen, dat wil ik niet meer.
Nee ik heb geen bergen vrienden die 24/7 tijd hebben, maar de goede vrienden die ik heb daar ben ik erg blij mee.
Mijn bff wees me er trouwens op dat als je als persoon aan het veranderen bent en je leven daar ook op aanpast je ook bepaalde patronen en mensen die niet (meer) goed zijn 'wist'.
Klopt geloof ik wel aardig.
.Kwebbeltje, om nog even te reageren op je reactie op mij op het andere topic:
Ik heb dus sinds hele lange tijd ook meer zelfvertrouwen, er gaat een wereld voor me open. (Ik ben er nog niet hoor, oude patronen gaan niet helemaal weg)
Ik heb altijd de neiging gehad om te denken dat relaties (liefdes en gewone) wel beter zouden worden zolang ik me maar aanpas.
Ik begin door te krijgen dat ik daarmee gigantisch over me heen laat lopen, dat wil ik niet meer.
Nee ik heb geen bergen vrienden die 24/7 tijd hebben, maar de goede vrienden die ik heb daar ben ik erg blij mee.
Mijn bff wees me er trouwens op dat als je als persoon aan het veranderen bent en je leven daar ook op aanpast je ook bepaalde patronen en mensen die niet (meer) goed zijn 'wist'.
Klopt geloof ik wel aardig.
woensdag 25 juli 2018 10:31
Echt bizar, ik zou dit zelf geschreven kunnen hebben.phoebe24 schreef: ↑25-07-2018 10:27Aloha, gevonden
Kwebbeltje, om nog even te reageren op je reactie op mij op het andere topic:
Ik heb dus sinds hele lange tijd ook meer zelfvertrouwen, er gaat een wereld voor me open. (Ik ben er nog niet hoor, oude patronen gaan niet helemaal weg)
Ik heb altijd de neiging gehad om te denken dat relaties (liefdes en gewone) wel beter zouden worden zolang ik me maar aanpas.
Ik begin door te krijgen dat ik daarmee gigantisch over me heen laat lopen, dat wil ik niet meer.
Nee ik heb geen bergen vrienden die 24/7 tijd hebben, maar de goede vrienden die ik heb daar ben ik erg blij mee.
Mijn bff wees me er trouwens op dat als je als persoon aan het veranderen bent en je leven daar ook op aanpast je ook bepaalde patronen en mensen die niet (meer) goed zijn 'wist'.
Klopt geloof ik wel aardig.
Ik had een tijdje geleden nog een gesprek met een collega, daar hadden we het ook over mijn onzekerheid. Ze zei: Hoe ouder je wordt, hoe meer levenservaring je krijgt en hoe meer zelfvertrouwen je krijgt.
Ze heeft daar wel een punt denk ik. Ik heb de laatste jaren verschillende werkgevers gehad in dezelfde sector (zorg) en je leert daarin ook wel steeds meer je grenzen aangeven, al blijft het nog wel een dingetje hoor.
woensdag 25 juli 2018 10:52
Ik denk dat veel mensen op een bepaalde leeftijd wat meer gericht raken op hun gezin / partner. Lijkt me wel lastig als je dan zelf single bent. Ik zou proberen om het niet te persoonlijk op te vatten, al snap ik dat het moeilijk is hoor... 
Andersom gebeurt trouwens ook, helaas. Single vriendinnen nemen opeens geen contact meer op sinds ik moeder ben geworden... Terwijl ik toch echt bewust niet alleen over mijn kind praat, want ik wil juist ook nog wat anders zijn dan alleen maar moeder!
Andersom gebeurt trouwens ook, helaas. Single vriendinnen nemen opeens geen contact meer op sinds ik moeder ben geworden... Terwijl ik toch echt bewust niet alleen over mijn kind praat, want ik wil juist ook nog wat anders zijn dan alleen maar moeder!
woensdag 25 juli 2018 11:04
woensdag 25 juli 2018 11:04
Nou ja daar heb ik persoonlijk weinig last van Snorriemorrie, natuurlijk zou ik een fijne relatie niet uit de weg gaan, ik ben 36 overigens, maar ik heb geen kinderwens (nooit gehad) en aan het huisje boompje beestje gezinnetje moet ik echt niet denken. Dat is denk ik wel handig als je, tot nu toe, niet de juiste persoon tegen bent gekomen.
woensdag 25 juli 2018 11:38
Ik heb ook een periode daardoor helemaal geen contacten gehad. Het is dus ook zeker niet dè strategie.Nectarinepit schreef: ↑25-07-2018 10:09Lise, dat heb ik ook geprobeerd. Met als gevolg dat ik helemaal geen contact meer had. Ik denk dus niet dat deze strategie bij mij past.
woensdag 25 juli 2018 12:24
Hier ook geen kinderwens en nooit gehad. Ben 33. Vroeger alleen omdat ik het niet wilde, maar de laatste jaren ook omdat ik het niet ga aankunnen. Al op mijn 10e leek me het niks voor mij. Net als samenwonen/trouwen. Toenmalige vriendinnen zeiden dat ik vast nog zou veranderen. Nee hoor, echt niet. Zij hebben inderdaad een gezin en degenen zonder gezin wonen samen.
Mijn single-vriendin van 32 heeft wel een kinderwens. Maar geen partner, ook nooit een relatie gehad. Maar zij ziet het vooral als oudedagsvoorziening. "Want wie zorgt er dan later voor je?" Vind het behoorlijk naïef. Die garantie heb je nooit.
Mijn single-vriendin van 32 heeft wel een kinderwens. Maar geen partner, ook nooit een relatie gehad. Maar zij ziet het vooral als oudedagsvoorziening. "Want wie zorgt er dan later voor je?" Vind het behoorlijk naïef. Die garantie heb je nooit.
woensdag 25 juli 2018 13:01
Ik merk dat veel mensen op mijn sociale media in de fase van het trouwen en kinderen krijgen zitten. De meest uitbundige fotoreportages van vrijgezellenfeesten en bruiloften komen voorbij.
Laatst zat ik mij af te vragen, na het zien van foto's van een vrijgezellenfeest met 10 vriendinnen, wie ik uit zou nodigen voor mijn vrijgezellenfeest (mocht het ooit zover komen). Ik zou nooit 10 personen bij elkaar kunnen krijgen. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar het lijkt tegenwoordig alsof iedereen alles maar groots moet aanpakken en met zoveel mogelijk mensen.
Waar haalt men in godsnaam deze mensen vandaan?
Laatst zat ik mij af te vragen, na het zien van foto's van een vrijgezellenfeest met 10 vriendinnen, wie ik uit zou nodigen voor mijn vrijgezellenfeest (mocht het ooit zover komen). Ik zou nooit 10 personen bij elkaar kunnen krijgen. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar het lijkt tegenwoordig alsof iedereen alles maar groots moet aanpakken en met zoveel mogelijk mensen.
Waar haalt men in godsnaam deze mensen vandaan?
woensdag 25 juli 2018 13:09
Ik had er ook tien op mijn vrijgezellenfeest:Nectarinepit schreef: ↑25-07-2018 13:01Ik merk dat veel mensen op mijn sociale media in de fase van het trouwen en kinderen krijgen zitten. De meest uitbundige fotoreportages van vrijgezellenfeesten en bruiloften komen voorbij.
Laatst zat ik mij af te vragen, na het zien van foto's van een vrijgezellenfeest met 10 vriendinnen, wie ik uit zou nodigen voor mijn vrijgezellenfeest (mocht het ooit zover komen). Ik zou nooit 10 personen bij elkaar kunnen krijgen. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar het lijkt tegenwoordig alsof iedereen alles maar groots moet aanpakken en met zoveel mogelijk mensen.
Waar haalt men in godsnaam deze mensen vandaan?
- mijn twee zussen
- schoonzus (waar ik het bijzonder goed mee kan vinden)
- mijn nichtje (waar ik mee ben opgegroeid en die altijd een goede vriendin is gebleven)
- mijn beste vriendin (opgeduikeld in het uitgaansleven)
- twee vriendinnen waarmee ik heb gestudeerd
- een collega die inmiddels een goede vriendin is geworden
- twee vriendinnen die ik ken door de sport die ik vanaf mijn twaalfde uitoefen
woensdag 25 juli 2018 13:17
Als ik aan mijn opa's en oma's denk, dan waren het toch echt vooral de kinderen die tot hun dood een belangrijke rol speelden in hun leven.hondenmens schreef: ↑25-07-2018 12:24Hier ook geen kinderwens en nooit gehad. Ben 33. Vroeger alleen omdat ik het niet wilde, maar de laatste jaren ook omdat ik het niet ga aankunnen. Al op mijn 10e leek me het niks voor mij. Net als samenwonen/trouwen. Toenmalige vriendinnen zeiden dat ik vast nog zou veranderen. Nee hoor, echt niet. Zij hebben inderdaad een gezin en degenen zonder gezin wonen samen.
Mijn single-vriendin van 32 heeft wel een kinderwens. Maar geen partner, ook nooit een relatie gehad. Maar zij ziet het vooral als oudedagsvoorziening. "Want wie zorgt er dan later voor je?" Vind het behoorlijk naïef. Die garantie heb je nooit.
Niet per se alleen de zorg (die werd grotendeels door professionals gedaan), maar wel de gezelligheid, altijd wel iemand die kwam aanwaaien, de rijkdom van mensen om je heen die veel van je houden en er voor je zijn (op een veel breder vlak dan alleen de billen wassen
En als ik zie hoeveel vreugde mijn oma's en opa's hadden van hun kleinkinderen, daar leefden ze voor! Niet voor te stellen voor iemand die niks heeft met kinderen en familie, maar ik vind dat zelf wel heel mooi.
Ik denk eerder dat je vriendin dat bedoelt. Niet dat ze puur verwacht dat haar kinderen haar gaan verzorgen, maar meer de rijkdom van onderdeel uitmaken van een familie, waarin geven en ontvangen hun natuurlijke balans hebben gevonden, vanuit liefde.
woensdag 25 juli 2018 14:10
woensdag 25 juli 2018 17:25
Ikigai schreef: ↑25-07-2018 13:09Ik had er ook tien op mijn vrijgezellenfeest:
- mijn twee zussen
- schoonzus (waar ik het bijzonder goed mee kan vinden)
- mijn nichtje (waar ik mee ben opgegroeid en die altijd een goede vriendin is gebleven)
- mijn beste vriendin (opgeduikeld in het uitgaansleven)
- twee vriendinnen waarmee ik heb gestudeerd
- een collega die inmiddels een goede vriendin is geworden
- twee vriendinnen die ik ken door de sport die ik vanaf mijn twaalfde uitoefen
Leuk voor je maar al de vriendinnen die je noemt, zouden voor mij dus al afvallen. Mijn beste vriendin is mijn zus, die zou ik sowieso uitnodigen. Studievrienden heb ik niet, dat contact is compleet verdwenen nadat ik naar het buitenland ben verhuisd. Hetzelfde geldt voor nichtjes, in de afgelopen vijf jaar hebben we elkaar slechts twee keer gezien. Collega's die vrienden worden... ik noemde het eerder al, dat lukt ook niet echt. En aan sport doe ik niet.
woensdag 25 juli 2018 17:57
Ik vier de laatste jaren mijn verjaardag samen met die van mijn oom, moeder en stiefvader. Twee daarvan zijn in de winter jarig, een in de herfst. Omdat we dat geen leuke tijden vinden, houden we een bbq in de zomer. In de speeltuin waar we allemaal vrijwilliger zijn. Alle 4 nodigen we mensen uit. Familie, vrienden, kennissen. Dan valt het ook niet zo op als iemand weinig mensen heeft. Mijn groepje bestond dit jaar maar uit 3 mensen. Door het samen te vieren delen we de kosten en hebben we het ook in 1 klap gehad.
woensdag 25 juli 2018 18:04
Ergens is het best wel bizar.
Heb een leuke vriendenkring.
En toch heb ik soms het gevoel dat het allemaal wat 'te veel' is.
Hiermee bedoel ik ook dat ik bepaalde vriendschappen moeilijk te onderhouden vind.
In het verleden is het met sommige vriendschappen goed mis gelopen en dat heeft er wel flink ingehakt.
Het is nooit leuk om contacten te verbreken.
Soms voelde ik me echter zo met de rug tegen de muur staan en had het gevoel leeggezogen te worden.
Ook voelde ik toenemende ontevredenheid en irritaties.
Heel frustrerend en dit is iets wat nog steeds de kop op kan steken.
Heb een leuke vriendenkring.
En toch heb ik soms het gevoel dat het allemaal wat 'te veel' is.
Hiermee bedoel ik ook dat ik bepaalde vriendschappen moeilijk te onderhouden vind.
In het verleden is het met sommige vriendschappen goed mis gelopen en dat heeft er wel flink ingehakt.
Het is nooit leuk om contacten te verbreken.
Soms voelde ik me echter zo met de rug tegen de muur staan en had het gevoel leeggezogen te worden.
Ook voelde ik toenemende ontevredenheid en irritaties.
Heel frustrerend en dit is iets wat nog steeds de kop op kan steken.
woensdag 25 juli 2018 18:10
Ik hoef mijn gevoel mbt vriendschap niet echt meer op te schrijven.Lee2017 schreef: ↑25-07-2018 18:04Ergens is het best wel bizar.
Heb een leuke vriendenkring.
En toch heb ik soms het gevoel dat het allemaal wat 'te veel' is.
Hiermee bedoel ik ook dat ik bepaalde vriendschappen moeilijk te onderhouden vind.
In het verleden is het met sommige vriendschappen goed mis gelopen en dat heeft er wel flink ingehakt.
Het is nooit leuk om contacten te verbreken.
Soms voelde ik me echter zo met de rug tegen de muur staan en had het gevoel leeggezogen te worden.
Ook voelde ik toenemende ontevredenheid en irritaties.
Heel frustrerend en dit is iets wat nog steeds de kop op kan steken.
Ik vind het op dit moment extra lastig omdat ik geen contact meer heb met mij mn familie. Dus mensen en vertrouwen is sowieso een ding voor mij. En mijn grenzen aan geven.
Ik kan heel goed leuk doen. En de gangmaker zijn. En er “zijn”. Maar het kan me ook goed teveel worden.
woensdag 25 juli 2018 18:27
Precies dit. Ik heb geen kinderwens. Vroeger zag ik mezelf wel moeder worden maar tegenwoordig.. Nee hoor. Ben al blij dat ik mijn eigen leven nu lekker op de rit heb, dat wil ik ook graag zo houden. Heb al genoeg aan mezelfhondenmens schreef: ↑25-07-2018 12:24Hier ook geen kinderwens en nooit gehad. Ben 33. Vroeger alleen omdat ik het niet wilde, maar de laatste jaren ook omdat ik het niet ga aankunnen. Al op mijn 10e leek me het niks voor mij. Net als samenwonen/trouwen. Toenmalige vriendinnen zeiden dat ik vast nog zou veranderen. Nee hoor, echt niet. Zij hebben inderdaad een gezin en degenen zonder gezin wonen samen.
Mijn single-vriendin van 32 heeft wel een kinderwens. Maar geen partner, ook nooit een relatie gehad. Maar zij ziet het vooral als oudedagsvoorziening. "Want wie zorgt er dan later voor je?" Vind het behoorlijk naïef. Die garantie heb je nooit.
Een partner hoeft eventueel ook niet, en als ik ooit een partner krijg wil ik latten. Heb ook de ruimte voor mezelf nodig.
