Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
zondag 19 augustus 2018 21:02
Klinkt een beetje als mijn voormalige collega- vriendin. Het ging 2 jaar goed en opeens ging ze erg claimen. Ik kon niks meer goed doen. Een ruzie via de mail. Ze vond dat ik te weinig initiatief nam en wilde dat ik een paar voor mij belangrijke zaken opzij zette voor haar. Ik ging daar niet in mee en ze was woedend en enorm gekwetst. Voelde zich bedrogen met vriendschap. Ze stuurde steeds kwadere mails. Verzon dat ik niet goed functioneerde op het werk. Wist precies waarop mijn andere vriendschappen vastliepen (die gewoon verwaterd zijn). Ik kreeg haar gezeur niet gestopt en heb het probleem met onze correspondentie aan mijn baas voorgelegd. Hij begreep mij heel goed en wist tot haar door te dringen. Wat mij het meest de das om heeft gedaan zijn haar heftige emoties. Die heeft ze niet onder controle. Het is net een pitbull die zich vastbijt als ze iets vindt.kindrebel schreef: ↑19-08-2018 19:21Ik heb één keer de stekker uit een vriendschap getrokken. Deze vriendin werd ontzettend claimerig. Gedram over dat ik haar niet vaak genoeg belde, dat ik niet vaak genoeg initiatief nam, dat ik wel met iemand anders had afgesproken en niet met haar (dit heb ik in 25 jaar nog nooit met andere vrienden meegemaakt). Dit was ik op een gegeven moment wel zat. Ik ben een heel makkelijk persoon maar ook ik heb een grens. Toen ik die grens begon aan te geven begon zij nogal vreemd narcistisch gedrag te vertonen en toen dacht ik: "ok, wegwezen" Ik heb van de ene op de andere dag alle contact verbroken, heb haar nummer geblokkeerd, haar van Facebook, LinkedIn e.d. gegooid en al haar pogingen tot toenadering genegeerd.
hondenmens wijzigde dit bericht op 19-08-2018 21:36
28.40% gewijzigd
zondag 19 augustus 2018 21:04
Ja precies dit. Aan de ene kant wil ik graag mijn energie in vriendschappen stoppen door veel toenadering te zoeken, maar tegelijkertijd ben ik bang dat ik daarin te snel ga. Hierdoor is het vroeger ook mis gegaan. Soms kan ik mensen wel beter peilen op hun gevoel, dat scheelt dan wel, denk ik.
zondag 19 augustus 2018 21:50
Zeer herkenbaar, Kwebbeltje.
Om eerlijk te zijn vind ik het nog steeds lastig om mensen te peilen op hun gevoel.
Ben eigenlijk wel erg huiverig geworden om echt daadwerkelijk nieuwe vriendschappen aan te gaan, ook uit angst om elkaar emotioneel in de weg te gaan zitten.
Vind het lastig om dit uit te leggen.
Heb in het verleden sommige mensen te dichtbij laten komen en dat is niet altijd goed voor me geweest.
Niet om mezelf in een slachtofferrol te plaatsen.
Heb dit destijds zelf ook niet goed ingeschat.
En heb ook niet altijd tijdig hierin aan 'de rem' getrokken.
Dat heeft voor nare en soms ook onnodige situaties gezorgd.
Om eerlijk te zijn vind ik het nog steeds lastig om mensen te peilen op hun gevoel.
Ben eigenlijk wel erg huiverig geworden om echt daadwerkelijk nieuwe vriendschappen aan te gaan, ook uit angst om elkaar emotioneel in de weg te gaan zitten.
Vind het lastig om dit uit te leggen.
Heb in het verleden sommige mensen te dichtbij laten komen en dat is niet altijd goed voor me geweest.
Niet om mezelf in een slachtofferrol te plaatsen.
Heb dit destijds zelf ook niet goed ingeschat.
En heb ook niet altijd tijdig hierin aan 'de rem' getrokken.
Dat heeft voor nare en soms ook onnodige situaties gezorgd.
zondag 19 augustus 2018 22:01
Ook weer heel herkenbaar. En dat is juist nu het lastige want aan de ene kant wil ik graag nieuwe mensen leren kennen (wat gedeeltelijk lukt via dit forum) maar aan de andere kant ben ik ook bang dat ik te snel ga of dat ik mensen te snel te dichtbij laat komen. Dat laatste heb ik 'vroeger' ook een paar keer gehad waardoor het al snel fout ging. Het is moeilijk om daar het juiste evenwicht in te vinden nu.Lee2017 schreef: ↑19-08-2018 21:50Zeer herkenbaar, Kwebbeltje.
Om eerlijk te zijn vind ik het nog steeds lastig om mensen te peilen op hun gevoel.
Ben eigenlijk wel erg huiverig geworden om echt daadwerkelijk nieuwe vriendschappen aan te gaan, ook uit angst om elkaar emotioneel in de weg te gaan zitten.
Vind het lastig om dit uit te leggen.
Heb in het verleden sommige mensen te dichtbij laten komen en dat is niet altijd goed voor me geweest.
Niet om mezelf in een slachtofferrol te plaatsen.
Heb dit destijds zelf ook niet goed ingeschat.
En heb ook niet altijd tijdig hierin aan 'de rem' getrokken.
Dat heeft voor nare en soms ook onnodige situaties gezorgd.
En dan helpt het niet als er mensen blijven zeggen: Waarom ga je niet eens met een vriendin een dagje weg? Dat steekt best wel. Ik snap wel dat ze het goed bedoelen maar ze weten dat ik juist nu een soort muur om me heen heb gebouwd omdat ik vroeger zoveel teleurgesteld ben.
zondag 19 augustus 2018 22:55
Zelf heb ik ook wel in een zekere zin een muur om mij heen gebouwd, ook door nare ervaringen uit het verleden.
Ergens besef ik dat dit niet echt goed is; het is echter ook weer uit zelfbescherming.
Begrijp me niet verkeerd, maar het liefst wil ik zo weinig mogelijk mensen in mijn leven, die mij veel (negatieve) energie kosten.
Ergens besef ik wel dat je dit nooit helemaal kunt vermijden en dat je dit overal kunt tegenkomen.
Het is vooral in vriendschappen vervelend als je met personen te maken blijkt te hebben die andere blijken te zijn dan je gedacht had.
Ook omdat je diegene(n) dichtbij hebt laten komen.
Dat doet wat met je.
Althans; mij heeft het veel narigheid bezorgd.
En dan heb ik het ondermeer over teleurstellingen, verkeerde verwachtingspatronen, verkeerde communicatie, conflicten, uit elkaar groeien , schuldgevoelens etc.
Ergens besef ik dat dit niet echt goed is; het is echter ook weer uit zelfbescherming.
Begrijp me niet verkeerd, maar het liefst wil ik zo weinig mogelijk mensen in mijn leven, die mij veel (negatieve) energie kosten.
Ergens besef ik wel dat je dit nooit helemaal kunt vermijden en dat je dit overal kunt tegenkomen.
Het is vooral in vriendschappen vervelend als je met personen te maken blijkt te hebben die andere blijken te zijn dan je gedacht had.
Ook omdat je diegene(n) dichtbij hebt laten komen.
Dat doet wat met je.
Althans; mij heeft het veel narigheid bezorgd.
En dan heb ik het ondermeer over teleurstellingen, verkeerde verwachtingspatronen, verkeerde communicatie, conflicten, uit elkaar groeien , schuldgevoelens etc.
maandag 20 augustus 2018 10:24
Ik woon sinds twee jaar (weer) in het buitenland en merk wel dat ik er ditmaal harder aan moet trekken. Heb toen ik midden twintig was ook twee jaar in het (ander) buitenland gewoond en toen was het erg makkelijk om nieuwe contacten te leggen, iedereen zat zo'n beetje in dezelfde levensfase, lang leve de lol.
Nu ben ik begin dertig en zijn veel mensen gesetteld en vooral met partner/gezin bezig. Ik heb wel een aantal goede vriendschappen gehad over de afgelopen twee jaar, ik merk ook dat ik me steeds makkelijker openstel, maar die zijn allemaal verhuisd.
Maar, inmiddels toch een groep vriendinnen die allemaal begin tot midden dertig zijn en single, en daarnaast nog wat vriendinnen die wel een partner hebben maar niet alleen daarop focussen.
Ik ben vrij kritisch, vind lang niet iedereen leuk, dus ik investeer veel tijd in het ontmoeten van nieuwe mensen en van de tientallen mensen die ik ontmoet blijven er dan een paar hangen.
Voor mij wisselen vrienschappen nog wel eens - hoewel ik in NL een groep heb waar ik al jaren mee bevriend ben - deels ook doordat ik zelf een paar keer ben verhuisd, maar doordat ik me sneller kan openstellen, haal ik er toch uit wat ik nodig heb.
Nu ben ik begin dertig en zijn veel mensen gesetteld en vooral met partner/gezin bezig. Ik heb wel een aantal goede vriendschappen gehad over de afgelopen twee jaar, ik merk ook dat ik me steeds makkelijker openstel, maar die zijn allemaal verhuisd.
Maar, inmiddels toch een groep vriendinnen die allemaal begin tot midden dertig zijn en single, en daarnaast nog wat vriendinnen die wel een partner hebben maar niet alleen daarop focussen.
Ik ben vrij kritisch, vind lang niet iedereen leuk, dus ik investeer veel tijd in het ontmoeten van nieuwe mensen en van de tientallen mensen die ik ontmoet blijven er dan een paar hangen.
Voor mij wisselen vrienschappen nog wel eens - hoewel ik in NL een groep heb waar ik al jaren mee bevriend ben - deels ook doordat ik zelf een paar keer ben verhuisd, maar doordat ik me sneller kan openstellen, haal ik er toch uit wat ik nodig heb.
Hello, can you hear me?
maandag 20 augustus 2018 21:24
Jij schrijft precies waar ik ook mee worstel.... Ik ben ook 27 en ik heb ook een aantal vriendinnen, maar inderdaad we wonen allemaal niet echt in de buurt, dus een kopje koffie bij elkaar doen doe je niet zomaar. Ik merk zelf ook vaak dat het contact puur van mij lijkt te komen en daardoor inderdaad voorgenomen niks meer van mij te laten horen tot grootste frustratie, want ik wil gewoon dat ze ook eens aan mij denken ipv alleen maar aan zichzelf..... Ik weet soms niet hoe ik dit moet oplossen net als jij. Ik probeer initiatief te blijven tonen, maar soms heb ik echt zoiets van: "als het alleen van mij kant af komt wil je dan nog wel vriendschap met mij?".
strenght is what we gain from the madness we survive
maandag 20 augustus 2018 21:27
Vind het heel triest dat je werd geweigerd..... Echt misselijk, sorry. Ik heb hetzelfde gehad als jong meisje. Ze zeiden tegen mijn beste vriendin van vroeger dat ze maar beter niet met mij om konden gaan, want ik was raar....
strenght is what we gain from the madness we survive
maandag 20 augustus 2018 21:28
Zo.. Ik herken me ook erg in jou. Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben.cutiepie27 schreef: ↑20-08-2018 21:24Jij schrijft precies waar ik ook mee worstel.... Ik ben ook 27 en ik heb ook een aantal vriendinnen, maar inderdaad we wonen allemaal niet echt in de buurt, dus een kopje koffie bij elkaar doen doe je niet zomaar. Ik merk zelf ook vaak dat het contact puur van mij lijkt te komen en daardoor inderdaad voorgenomen niks meer van mij te laten horen tot grootste frustratie, want ik wil gewoon dat ze ook eens aan mij denken ipv alleen maar aan zichzelf..... Ik weet soms niet hoe ik dit moet oplossen net als jij. Ik probeer initiatief te blijven tonen, maar soms heb ik echt zoiets van: "als het alleen van mij kant af komt wil je dan nog wel vriendschap met mij?".
maandag 20 augustus 2018 21:34
Ja he,,, Vind het gewoon ergens heel pijnlijk. Ik heb er van jongs af aan zo graag bij willen horen en geliefd te zijn door vriendinnen die mij Niet kunnen missen bij hun afspraakjes om leuke dingen te doen. Ik zie dat veel mensen dit probleem hebben, maar zie zowaar om mij heen mensen die allemaal grote groepen vriendinnen hebben die goed met elkaar omgaan en altijd posts hebben dat ze iets doen samen. Ik lijk zovaak de enige te zijn hierin, snap je? Ik heb het ook niet bepaald makkelijk gehad door mijn relaties, mannen die mij geen leuke tijd met vriendinnen gunden. Mij claimden en jaloers waren... Dat heeft ook zeker weten zijn sporen achter gelaten...Kwebbeltje91 schreef: ↑20-08-2018 21:28Zo.. Ik herken me ook erg in jou. Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben.
strenght is what we gain from the madness we survive
maandag 20 augustus 2018 22:21
Ja ik snap je helemaal. Iedereen leidt ook een ander leven dan ik. Ik heb geen relatie, geen kinderen. Ik ben nog bezig met studeren en daardoor ontmoet ik wel andere mensen, maar of het nu echt vriendschapsmateriaal is, dat denk ik niet.
Om me heen begint iedereen te trouwen, kinderen te krijgen.
Mijn 'beste' vriendin toont ook steeds minder interesse in me, sinds ze een gezin heeft.
Gelukkig heb ik via forums (waaronder dit forum) wel leuke mensen leren kennen. Helaas is het wel een nadeel dat bijna iedereen zo ver weg woont. Het scheelt wel dat we elkaar spreken via whatsapp of social media, maar toch blijf ik hopen op een vriendschap.
Om me heen begint iedereen te trouwen, kinderen te krijgen.
Mijn 'beste' vriendin toont ook steeds minder interesse in me, sinds ze een gezin heeft.
Gelukkig heb ik via forums (waaronder dit forum) wel leuke mensen leren kennen. Helaas is het wel een nadeel dat bijna iedereen zo ver weg woont. Het scheelt wel dat we elkaar spreken via whatsapp of social media, maar toch blijf ik hopen op een vriendschap.
maandag 20 augustus 2018 22:31
Omg, ik ga dus september beginnen met mijn studie. Maar idd wat je zegt, heb op mijn vorige studie ook niet perse ‘mijn type mens’ qua vriendschapsmateriaal gevonden. Ik zie ze wel jaarlijks en we hebben een groepsapp, maar same issue “afstand”. Plus zij zitten ook allemaal in relatie en 1 heeft een kind en andere 2 gaan trouwen en zwanger. Ben onze interesses liggen soms wat uit elkaar. En Ja, mijn beste vriendin dus ook, zij was mijn maatje in alles al minimaal 19 jaar ofzo. Ze is nu weer zwanger waardoor ik niet met haar naar festivals kon gaan. Ik gun het haar, maar vind t stiekem gewoon heel jammer...Kwebbeltje91 schreef: ↑20-08-2018 22:21Ja ik snap je helemaal. Iedereen leidt ook een ander leven dan ik. Ik heb geen relatie, geen kinderen. Ik ben nog bezig met studeren en daardoor ontmoet ik wel andere mensen, maar of het nu echt vriendschapsmateriaal is, dat denk ik niet.
Om me heen begint iedereen te trouwen, kinderen te krijgen.
Mijn 'beste' vriendin toont ook steeds minder interesse in me, sinds ze een gezin heeft.
Gelukkig heb ik via forums (waaronder dit forum) wel leuke mensen leren kennen. Helaas is het wel een nadeel dat bijna iedereen zo ver weg woont. Het scheelt wel dat we elkaar spreken via whatsapp of social media, maar toch blijf ik hopen op een vriendschap.
Ja precies, Naja ik hoop dat ik op mijn volgende studie wel wat gelijkgestemden ga ontmoeten.
strenght is what we gain from the madness we survive
maandag 27 augustus 2018 08:31
Jammer dat dit topic even niet meer zo goed loopt.
Vind dit namelijk een zeer interessant onderwerp en het is ook echt iets wat mij parten speelt.
Zelf heb ik heel wat vriendschappen verloren in het verleden.
Vaak bleek het echt niet meer te klikken en leek het alsof we elkaar emotioneel teveel in de weg zaten en elkaar in de houtgreep hielden.
Ook had ik het gevoel dat ik vast zat in bepaalde patronen met bepaalde personen (qua gedrag, interesses etc) en dat ik daar niet meer verder in kwam.
Het kan bijzonder frustrerend zijn als je niet meer verder kunt groeien in een vriendschap en dat het je benauwd en in een houtgreep houd.
Ook gingen twijfels en irritaties en steeds grotere rol hierin spelen.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
Vind dit namelijk een zeer interessant onderwerp en het is ook echt iets wat mij parten speelt.
Zelf heb ik heel wat vriendschappen verloren in het verleden.
Vaak bleek het echt niet meer te klikken en leek het alsof we elkaar emotioneel teveel in de weg zaten en elkaar in de houtgreep hielden.
Ook had ik het gevoel dat ik vast zat in bepaalde patronen met bepaalde personen (qua gedrag, interesses etc) en dat ik daar niet meer verder in kwam.
Het kan bijzonder frustrerend zijn als je niet meer verder kunt groeien in een vriendschap en dat het je benauwd en in een houtgreep houd.
Ook gingen twijfels en irritaties en steeds grotere rol hierin spelen.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
maandag 27 augustus 2018 12:06
Doet me denken aan een kortstondige vriendschap met een oud-collega van mij. We werkten samen en zaten in hetzelfde schuitje. Beide niet zo naar de zin op het werk en problemen met de manager. Dat i.c.m. dezelfde levensfase schiep een band. Zij was bovendien verhuist voor deze baan en kende niemand in de omgeving, dus ze maakte dankbaar gebruik van mijn aanbod om af en toe eens langs te komen of mee te eten.
Toen ging zij terug naar haar oude woonplaats i.v.m. heimwee en nam dus ook ontslag. We spraken elkaar nog wel, maar het ging nog steeds over het oude werk en de situatie. Verder groeide ons contact niet.
Uiteindelijk hielp het ons beide niet verder en is het contact gestopt.
Ik vermoed wel dat er meer dingen meespeelden dan alleen dat, maar het was wel een belangrijk punt.
Toen ging zij terug naar haar oude woonplaats i.v.m. heimwee en nam dus ook ontslag. We spraken elkaar nog wel, maar het ging nog steeds over het oude werk en de situatie. Verder groeide ons contact niet.
Uiteindelijk hielp het ons beide niet verder en is het contact gestopt.
Ik vermoed wel dat er meer dingen meespeelden dan alleen dat, maar het was wel een belangrijk punt.
maandag 27 augustus 2018 12:37
Ik heb het wel een keer meegemaakt dat ik op het werk een aantal jaren goed contact had met iemand, en toen diegene ander werk had gevonden zouden we contact houden. Mailadressen uitgewisseld. Na een tijdje had ik haar een mailtje gestuurd. Nooit wat op gehoord, en verder ook niet meer. Tja... dan ga je toch meteen weer denken dat je het niet waard bent.
maandag 27 augustus 2018 13:13
Herkenbaar wat collega's betreft.
Een paar jaar geleden begon ik bijna tegelijkertijd met een andere collega bij dezelfde werkgever. We stonden ook veel samen ingepland en we hadden echt een leuke tijd. We zijn zelfs een keer bij elkaar over de vloer geweest. We namen ook rond dezelfde tijd ontslag (zij iets later dan ik) omdat ik weer wilde gaan studeren. Zij ging verhuizen met haar vriend en wilde ook ander werk zoeken wat meer in haar vakgebied lag. We bleven via facebook wel contact houden maar toen ze zwanger werd, werd het contact steeds minder.
Ik werk nu in de plaats waar zij woont. Vorige week fietste ik naar huis en zag ik haar ineens lopen. Ik werk er nu een half jaar (waar blijft de tijd..) maar heb ze nooit gezien. Je moet elkaar ook maar net treffen natuurlijk. Ze liep achter de kinderwagen en we groetten elkaar. Ik dacht heel even: zal ik stoppen? Toch reed ik door. Ik twijfelde nog even of ik een berichtje via facebook zou sturen, maar ik denk dat ons contact oppervlakkig blijft. Ze heeft een kind, en mijn ervaring met vriendinnen die kinderen hebben, is dat het toch vaak over het kind gaat. Is niet erg natuurlijk, maar omdat ik zelf totaal niet met kinderen bezig ben, is het toch anders.
Een paar jaar geleden begon ik bijna tegelijkertijd met een andere collega bij dezelfde werkgever. We stonden ook veel samen ingepland en we hadden echt een leuke tijd. We zijn zelfs een keer bij elkaar over de vloer geweest. We namen ook rond dezelfde tijd ontslag (zij iets later dan ik) omdat ik weer wilde gaan studeren. Zij ging verhuizen met haar vriend en wilde ook ander werk zoeken wat meer in haar vakgebied lag. We bleven via facebook wel contact houden maar toen ze zwanger werd, werd het contact steeds minder.
Ik werk nu in de plaats waar zij woont. Vorige week fietste ik naar huis en zag ik haar ineens lopen. Ik werk er nu een half jaar (waar blijft de tijd..) maar heb ze nooit gezien. Je moet elkaar ook maar net treffen natuurlijk. Ze liep achter de kinderwagen en we groetten elkaar. Ik dacht heel even: zal ik stoppen? Toch reed ik door. Ik twijfelde nog even of ik een berichtje via facebook zou sturen, maar ik denk dat ons contact oppervlakkig blijft. Ze heeft een kind, en mijn ervaring met vriendinnen die kinderen hebben, is dat het toch vaak over het kind gaat. Is niet erg natuurlijk, maar omdat ik zelf totaal niet met kinderen bezig ben, is het toch anders.
maandag 27 augustus 2018 13:28
Wat een bijzondere en persoonlijke verhalen allemaal.
Het grijpt mij best wel aan en ik herken er erg veel in.
Het is vaak erg pijnlijk als je voelt dat een vriendschap niet meer goed loopt en scheef lijkt te groeien.
Dit proces is vaak moeilijk te herstellen.
Niet onmogelijk natuurlijk.
Ik sta zelf echter (nog) niet zo stevig in mijn schoenen, dat ik dergelijke situaties echt goed aan kan (zoals confrontaties, conflicten etc).
Het grijpt mij best wel aan en ik herken er erg veel in.
Het is vaak erg pijnlijk als je voelt dat een vriendschap niet meer goed loopt en scheef lijkt te groeien.
Dit proces is vaak moeilijk te herstellen.
Niet onmogelijk natuurlijk.
Ik sta zelf echter (nog) niet zo stevig in mijn schoenen, dat ik dergelijke situaties echt goed aan kan (zoals confrontaties, conflicten etc).
maandag 27 augustus 2018 14:24
En het blijft ook zo dubbel allemaal. Aan de ene kant wil ik vrienden blijven met diegene (omdat ik er al weinig heb) maar aan de andere kant begin ik me ook steeds meer te irriteren dat voor haar de vriendschap blijkbaar niet zo belangrijk is. Nu laat ik bewust minder van me horen, en dan blijf ik hopen dat zij wat vaker initiatief neemt. Dat is nu niet zo en ik twijfel erg of dat nog gaat komen. Vooral nu ze dadelijk nog een kind erbij heeft.
maandag 27 augustus 2018 18:08
Zelf heb ik ook vriendschappen verloren doordat diegenen kinderen kregen en daardoor een heel ander leven kregen.
Verder geen conflict mee gehad oid.
Toch is het wel erg jammer.
Met andere verbroken vriendschappen uit het verleden was het zo dat ik het gevoel had dat het 'op' was en dat ik over de houdbaarheid zat.
Dat is ook wel een pijnlijke conclusie geweest.
Verder geen conflict mee gehad oid.
Toch is het wel erg jammer.
Met andere verbroken vriendschappen uit het verleden was het zo dat ik het gevoel had dat het 'op' was en dat ik over de houdbaarheid zat.
Dat is ook wel een pijnlijke conclusie geweest.
dinsdag 28 augustus 2018 10:26
Ja, heel herkenbaar.
Ik zat begin dit jaar op verjaardag van vriendin. Ze heeft een grote vriendenkring (voornamelijk mensen die al kinderen hebben, logisch natuurlijk). Ik raakte wel in gesprek met een vriendin van haar die ook kinderen heeft, maar we zoeken elkaar wel altijd op. Ze zit wel in een hele andere fase maar we hebben wel een klik.
Ik zat begin dit jaar op verjaardag van vriendin. Ze heeft een grote vriendenkring (voornamelijk mensen die al kinderen hebben, logisch natuurlijk). Ik raakte wel in gesprek met een vriendin van haar die ook kinderen heeft, maar we zoeken elkaar wel altijd op. Ze zit wel in een hele andere fase maar we hebben wel een klik.
dinsdag 28 augustus 2018 20:04
Heb nog nagedacht over wat punten mbt tot vriendschappen en ook verbroken contacten uit het verleden.
Emotionele verstrengeling zou ook één van de oorzaken kunnen zijn (althans bij mij dan).
Dit heeft in het verleden gezorgd voor een te hoge sociale druk, verkeerde verwachtingen, ook icm irritaties die de overhand konden gaan krijgen.
Natuurlijk staat elke situatie weer op zich.
Ik zie echter wel bepaalde (terugkerende) patronen bij mijzelf die mij in het verleden parten hebben gespeeld.
Emotionele verstrengeling zou ook één van de oorzaken kunnen zijn (althans bij mij dan).
Dit heeft in het verleden gezorgd voor een te hoge sociale druk, verkeerde verwachtingen, ook icm irritaties die de overhand konden gaan krijgen.
Natuurlijk staat elke situatie weer op zich.
Ik zie echter wel bepaalde (terugkerende) patronen bij mijzelf die mij in het verleden parten hebben gespeeld.
