Wat hielp jou tijdens rouw

12-02-2018 22:52 4389 berichten
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .

Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.

Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,


Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?

Ik hoor het graag!
Alle reacties Link kopieren
Gaan jullie nog een feestje vieren voor je dochter?
Alle reacties Link kopieren
Mijn dochter is niet zo van de feestjes we zijn daarom lekker met zijn tweetjes een week naar een Grieks eiland gegaan. De avond van de uitslag is oma gekomen (Mijn schoonmoeder) confronterend dat mijn ouders er niet meer zijn.. En mijn zussen.
Alle reacties Link kopieren
Zou proberen wat jongere inval opa en oma te vinden, kunnen activeren zijn met je kinderen en met jullie en hopelijk blijven die lang gezond.
Alle reacties Link kopieren
Christiana schreef:
16-06-2018 00:09
Mijn dochter is niet zo van de feestjes we zijn daarom lekker met zijn tweetjes een week naar een Grieks eiland gegaan. De avond van de uitslag is oma gekomen (Mijn schoonmoeder) confronterend dat mijn ouders er niet meer zijn.. En mijn zussen.
Dat is een leuk idee om samen weg te gaan!

Ja moeilijk dat je ouders er niet meer bij kunnen zijn. Heel confronterend inderdaad.
Wel fijn dat je zussen zijn geweest. Dat je het nog met hen kunt delen.
Al blijft het gemis natuurlijk.

Hebben jullie even lekker genoten samen?
Alle reacties Link kopieren
De afgelopen paar dagen waren godzijdank iets beter. Het ongeloof dat mijn vader echt weg is is wat afgezakt nadat ik terug ben gegaan naar het ziekenhuis. Ik kon heel even weer een soort van 'euforie' voelen die ik ook voelde toen hij net was overleden. De opluchting dat die hel voor hem voorbij was. Dat hij eindelijk zijn rust had mogen pakken.

En met dat kleine beetje extra energie merk ik dat andere zaken ook in een ander licht komen te staan en daardoor ook weer een beetje ruimte om naar de toekomst te kijken.

Ik heb al eens eerder op zo'n punt gestaan en daarna kwam weer een enorme terugval. Daar ben ik nu ook wel bang voor, maar ik heb toch weer een beetje hoop dat het wel goed komt.

Morgen vaderdag... dat vind ik wel even moeilijk.
Alle reacties Link kopieren
Lady :hug:
Yogonaise :hug:

De rest zonder vader: :hug:

Alvast een knuffel voor morgen voor vaderdag. :redrose:
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Alle reacties Link kopieren
Lambchop schreef:
16-06-2018 23:52
Lady :hug:
Yogonaise :hug:

De rest zonder vader: :hug:

Alvast een knuffel voor morgen voor vaderdag. :redrose:
Lief!

Daar sluit ik mij bij aan.
Alle reacties Link kopieren
:hug: jullie hebben bijna alle Vaderdag reclames al doorstaan dus vandaag komt vast ook goed. Al blijft het natuurlijk confronterend.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
Ik heb zelfs naar vaderdagkaarten staan te kijken en in gedachten zei ik tegen m'n pap 'die zou 't zijn geworden' toen ik een leuke tegen kwam. Voor mij de tweede vaderdag zonder pap.
Alle reacties Link kopieren
Redbulletje, wat lief!
Zo leer ik jou van een hele andere kant kennen.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
Alle reacties Link kopieren
Hi allen.. mn moeder is ondertussen overleden. Vrijdag uitvaart gehad en vanochtend nog eens bij t graf geweest. Zo onwerkelijk dat ze al echt onder de grond ligt.

Ze was opgebaard hier in huis, ik had nog nooit een overleden persoon gezien dus vond het begin wel eng. Maar 3 dagen later wilde ik haar graag nog een half jaar hier thuis houden om naar te kijken maar dat kan helaas niet.

In de kist hebben we haar wandelrugzakje, puzzelboekje en fototoestel gestopt. Dat deed ze graag. Hebben jullie iets meegegeven?

Ik voel me nu net als TO.. 1 pyjamadag gehad met teveel chips en wijn. Helpt geen flikker. Morgen mn werk bellen om te overleggen wanneer ik weer ga starten.

Ik ga mezelf max een week geven om zielig te mogen zijn. Ik ben supermoe van het zorgen 2.5 week en de dagen can overlijden tot uitvaart dus moet ook even letterlijk uitrusten. Ben benieuwd hoe anderen de eerste dagen ervaren hebben. Ik moet de overige paginas nog teruglezen. :zzz:
Alle reacties Link kopieren
Koekie, gecondoleerd met het verlies van je moeder. Heel veel sterkte. Jullie hebben het mooi gedaan voor haar. Neem de tijd en rust voor de dingen. Je heb heel veel op je bordje gehad. Stel niet te hoge eisen aan jezelf xx

Fijn dat je haar wat persoonlijke dingetjes mee kon geven. Mooi idee. Was dat haar eigen wens? Bij mijn moeder hebben we, nadat we haar weer zagen in het kille uitvaartcentrum, haar kist wat ‘opgevrolijkt’ met Indonesische stoffen: een prachtige zijden lap met bloemen en vogels en een katoenen blouse die ik ooit van haar had gekregen, voor onder haar hoofd. Wat een verschil! Ineens was ze omringd met warmte.

Ik had ook nog wat schelpen en flax weave dingetjes in de kist gedaan, maar die heb ik op het laatste moment er weer uitgehaald en mee teruggenomen naar mijn gezin, die helaas niet bij de uitvaart konden zijn omdat we in het buitenland wonen. Eenmaal thuis hebben we toen onze eigen herdenking gedaan.

Lady, goed om te lezen dat het iets beter met je gaat. Houd vol. En ook voor alle anderen. We kunnen inderdaad onze rouw niet vergelijken met elkaar en het schrijven hier is vaak een momentopname. Soms gaat het beter, soms gaat het ronduit slecht. Rouw is een oncontroleerbare energie, die komt en gaat, en we kunnen het alleen maar ondergaan.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd, Koekie. Ik kan me heel goed voorstellen dat het onwerkelijk voelt. Bij mij begint het na 5 maanden eindelijk pas echt te landen.

Wat mooi dat jullie haar nog wat spulletjes meegegeven hebben. Ik heb daar helemaal niet aan gedacht.

Pyjamadagen met chips en wijn helpen niet, maar om eerlijk te zijn helpt niets. De eerste paar weken was ik ook verschrikkelijk moe en heb ik ook wel veel en goed geslapen. Wat ik wel had, en echt heel naar vond, was dat ik dan wakker werd en me na 2 seconden realiseerde dat mijn vader dood was. Alsof ik het elke ochtend opnieuw moest beleven. Dat was verschrikkelijk, maar verder voelde ik me ook wel euforisch: dat de ellende voorbij was.

De moeilijkste tijd voor mij begon na een week of 6. Daar schrok ik heel erg van, want ik had verwacht dat ik het ergste gehad had (de maand voor zijn overlijden en dan die 5 heftige dagen van diagnose tot dood). Niet dat ik zeg dat dit bij jou ook gebeurt, maar wees er verdacht op: er is geen spoorboekje van rouw. En het overviel mij compleet. Alles liep ook door elkaar, ongeloof, woede, verdriet. Ik merk dat de woede en het ongeloof aan het afnemen zijn. Het verdriet is er nog wel sterk, maar vooral het gemis. Ik denk dat het verdriet op den duur ook wel afneemt. Ik heb daar wel vertrouwen in. Alleen het gemis... ik kan mij niet voorstellen dat dat ooit verandert. Ik probeer me er nu maar aan over te geven.

Heel veel sterkte, Koekie :hug:
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd Koekie :hug:
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Gecondoleerd Koekie :hug:

Heel onwerkelijk ja, als ze eenmaal het huis uit gehaald zijn. Mijn vader lag ook thuis opgebaard met zijn gezicht naar de tuin. Zo wilde hij het en ben blij dat dat ook kon.
Wij hebben alles van te voren door gesproken, ook wat we hem in de kist mee zouden geven. En om de kist heen heb ik kleurrijke boeddhistische gebedsvlaggetjes gehangen, als symbool voor onze gedeelde liefde voor verre reizen.
Daarnaast heb ik samen met de kist in de begrafenisauto nog een rondje gereden wat we altijd samen liepen in de maanden voor hij stierf. Dat was mijn symbolische afscheid. Met dat hele kerkse gebeuren wat daarna volgde inclusief de klassieke muziek die mijn ouders samen uitkozen, had ik niets. Dat en die hele condoleance met al die mensen heb ik gewoon uitgezeten op diazepam en oxazepam.
Alle reacties Link kopieren
TeunTeun schreef:
18-06-2018 02:05

Fijn dat je haar wat persoonlijke dingetjes mee kon geven. Mooi idee. Was dat haar eigen wens? Bij mijn moeder hebben we, nadat we haar weer zagen in het kille uitvaartcentrum, haar kist wat ‘opgevrolijkt’ met Indonesische stoffen: een prachtige zijden lap met bloemen en vogels en een katoenen blouse die ik ooit van haar had gekregen, voor onder haar hoofd. Wat een verschil! Ineens was ze omringd met warmte.

Nee dat wist ze niet. Ineens idee van mn vader. Verder hebben we bloemen van 2 boeketten verdeeld in de kist om haar heen en wat bloemen haar in de handen gelegd.
Alle reacties Link kopieren
Lady_Day schreef:
18-06-2018 07:38

Pyjamadagen met chips en wijn helpen niet, maar om eerlijk te zijn helpt niets. De eerste paar weken was ik ook verschrikkelijk moe en heb ik ook wel veel en goed geslapen. Wat ik wel had, en echt heel naar vond, was dat ik dan wakker werd en me na 2 seconden realiseerde dat mijn vader dood was. Alsof ik het elke ochtend opnieuw moest beleven. Dat was verschrikkelijk, maar verder voelde ik me ook wel euforisch: dat de ellende voorbij
Niets helpt idd. Heb geen zin in bezoek of gezelligheid en afleiding op dit moment. Alleen letterlijk uitrusten. En idd elke ochtend denk ik er meteen aan....
Ik heb wel de foto's vast van mn telefoon naar mn computer verplaatst omdat ik er anders de hele dag naar ga kijken. Ik wil proberen naast het uitslapen een beetje een normaal dagritme te houden.

Werken wordt nog lastig aangezien ik creatief moet zijn en de hele dag moet regelen en organiseren en inspiratie op dit moment echt 0 is. Hebben jullie een tijd vrij gehad op je werk of je juist op je werk gestort?
Alle reacties Link kopieren
Op maandag was de crematie en op donderdag was ik weer aan het werk. Ik heb ook een creatief beroep, maar ik loop sindsdien veelal op de autopiloot. Ik doe wat ik moet doen, en dat doe ik redelijk goed, maar net dat beetje extra wat het juist bijzonder maakt, dat zit er bij mij veelal niet in. Dat is dan maar zo.

Aan de ene kant staat mijn werk me tegen, omdat ik het idee heb dat ik meer kan dan ik momenteel laat zien (maar ben gewoon leeg en moe en echt vakantie nemen kan niet, want mijn enige collega is vertrokken en wordt niet vervangen) maar aan de andere kant biedt het me ook structuur en de mogelijkheid om even uit mijn rouwbubbel te stappen en weer mee te doen aan het 'normale' leven. In mijn eigen tijd ben ik voornamelijk met rouw bezig. Ik lees veel boeken, ik kijk documentaires over de dood en rouwen. Het is bijna een obsessie, maar ik probeer gewoon te begrijpen wat er gebeurt.

Ik zou heel graag willen dat ik me vol op mijn werk kon storten. Er is momenteel een heel groot vacuum waar ik me in beweeg, en als ik carrierestappen wil zetten is daar nu echt heel goed de tijd en gelegenheid voor. Alleen... ik ben zo moe. Ik ben echt uitgeput. Zoals ik nu werk is genoeg voor mij. Moet er niet aan denken om ook nog in een burn out of zo terecht te komen.
Ik zat al in de ziektewet en had al geen uitzendcontract meer. Gelukkig.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
18-06-2018 09:52
Ik zat al in de ziektewet en had al geen uitzendcontract meer. Gelukkig.
Dat klinkt fijn in de zin van dat er niemand je achter de broek zit om zsm weer iets te moeten... maar je kan zonder werk ook de structuur en dagindeling verliezen. Heb je wel een fijne dagindeling kunnen maken voor jezelf? Ik merk dat ik t liefst vet uitslaap en elke dag diepvriespizza zou eten. Dus dat advies van voor jezelf blijven zorgen, begrijp ik nu pas.

En jouw verjaardag zonder vader was al gauw he... superk##t zo'n dag met felicitaties en adviezen hoe je die dag zou moeten doen.
Die van mn moeder ook deze week... stond toch heel anders in onze planning bedacht.
Alle reacties Link kopieren
.
anoniem_365359 wijzigde dit bericht op 22-09-2018 19:53
99.80% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Sinala, ik denk dat dat erbij hoort. Echt. Ik heb dat zelf heel erg gehad de afgelopen maand. Ik voel me nu weer een aantal dagen wat stabieler. Niet vrolijk, maar ook niet continu op het randje van een hysterische jankbui. En dat is fijn, een welkome afwisseling. Ik maak me geen illusies dat het nu gewoon beter gaat. Ik weet ook dat een terugval zo op de loer ligt, maar voor elke dag dat ik redelijk functioneer ben ik dankbaar.

Ik mis mijn vader ook zo verschrikkelijk. Ik kan me niet voorstellen dat dit ooit gaat wennen. Ik merk wel dat zijn afwezigheid wat gaat wennen. Maar het gemis... ik heb me er maar bij neergelegd dat dat nooit meer weg gaat. Dat kan eigenlijk ook niet anders, hij was zo ontzettend belangrijk voor mij.

Vandaag hebben we zijn as naar het crematorium gebracht. Een klein beetje van zijn as gaat in een heel mooi, klein beeldje. Ik vond dat 'vroeger' altijd sentimentele BS, want het is gewoon as, maar nu wil ik heel graag een beetje bij me hebben.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd en sterkte Koekie, zoals anderen al zeiden niets helpt.. maar een pyjama dag met wijn en chips is prima.
Na het overlijden van mijn vader zaten wij nog met de zorg om mijn moeder het hekel regelen en dus geen tijd om te rouwen.

Nu mijn moeder is overleden is er ook de rouw om vader. Moest na de begrafenis van mijn moeder snel aan het werk zit nog niet lang bij deze werkgever.. Als er tijd is bij jou dan moet je die nemen.
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad, als er tijd is, neem die dan. Ik was net aan een nieuwe baan begonnen toen mijn vader ziek werd en ik ging heel vaak eerder weg, of ik kwam later op kantoor. Ik voelde me daar best schuldig over. Vandaar dat ik snel na de crematie weer begonnen ben. Maar ik heb helaas nooit bij kunnen komen van het circus en ben dus nog steeds ontzettend moe.
Alle reacties Link kopieren
Ik las een artikel, hierin stond dat tijd geen wonden heelt. Je leert leven met de wond. Je wilt hem ook niet eens dicht.

Denk dat daar wel een kern van waarheid in zit.

Lady-day fijn dat het wat beter gaat, ook al is het misschien maar voor even. Uit die dagen haal ik mijn kracht. Hopelijk voor mij ook snel weer zo’n dag!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven