Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou uit je depressie?
woensdag 1 maart 2017 21:19
Ik wil hier graag een mooi en positief topic van maken.
Ik zit middenin een ernstig depressie (aldus diagnose psycholoog) en het is soms heel moeilijk om het licht aan het einde van de tunnel te zien. Psycholoog heeft geadviseerd dat ik vooral verder ga met mijn studie, dus ik werk nu vanuit huis aan mijn verslagen. Ik heb volgende week donderdag een deadline en dat begint nu echt steeds meer op een dodenlijn te lijken... hoe dichter ik bij de deadline kom hoe minder er uit mijn vingers komt. Ik ben doodsbang om niet goed genoeg te zijn, waardoor ik helemaal blokkeer tijdens het typen van mijn verslagen. En dat terwijl het de laatste loodjes zijn... maar die zijn duidelijk het zwaarst. Ik heb een hele rits aan tegenslagen met school achter de rug en als ik zo doorga heb ik donderdag de volgende tegenslag. Ik ben daar ook enorm boos over en zou mezelf het liefst een flinke schop onder m'n kont verkopen maar ook dat heeft tot nu toe nog niet echt effect.
Ik heb psychologische hulp, maar dat is maar 1x per week (nu al 2 weken niet gehad, aangezien psych op vakantie was). Ik heb nu 5 sessies gehad, maar goed dat zet nog geen zoden aan de dijk. We zijn nu bezig met cognitieve gedragstherapie vanuit de 4 g's (gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag). En vervolgens mijn gedachtes omdraaien. Maar dat is verdomde moeilijk, als ik m'n gedachte aanpas dan nog krijg ik m'n gevoel niet mee lijkt het wel. Zal ik ook allemaal met de psycholoog bespreken hoor, maar toch.
Ik ben benieuwd wie hier ervaring mee heeft (gehad) en wat jou helpt / heeft geholpen om met depressie om te gaan / eruit te komen? Wat zorgde ervoor dat je leven weer wat mooier werd?
Edit: Mocht iemand ook een depressie hebben of een depressie hebben gehad wees dan vooral welkom om hier je verhaal te delen. Zo helpen we elkaar.
Ik zit middenin een ernstig depressie (aldus diagnose psycholoog) en het is soms heel moeilijk om het licht aan het einde van de tunnel te zien. Psycholoog heeft geadviseerd dat ik vooral verder ga met mijn studie, dus ik werk nu vanuit huis aan mijn verslagen. Ik heb volgende week donderdag een deadline en dat begint nu echt steeds meer op een dodenlijn te lijken... hoe dichter ik bij de deadline kom hoe minder er uit mijn vingers komt. Ik ben doodsbang om niet goed genoeg te zijn, waardoor ik helemaal blokkeer tijdens het typen van mijn verslagen. En dat terwijl het de laatste loodjes zijn... maar die zijn duidelijk het zwaarst. Ik heb een hele rits aan tegenslagen met school achter de rug en als ik zo doorga heb ik donderdag de volgende tegenslag. Ik ben daar ook enorm boos over en zou mezelf het liefst een flinke schop onder m'n kont verkopen maar ook dat heeft tot nu toe nog niet echt effect.
Ik heb psychologische hulp, maar dat is maar 1x per week (nu al 2 weken niet gehad, aangezien psych op vakantie was). Ik heb nu 5 sessies gehad, maar goed dat zet nog geen zoden aan de dijk. We zijn nu bezig met cognitieve gedragstherapie vanuit de 4 g's (gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag). En vervolgens mijn gedachtes omdraaien. Maar dat is verdomde moeilijk, als ik m'n gedachte aanpas dan nog krijg ik m'n gevoel niet mee lijkt het wel. Zal ik ook allemaal met de psycholoog bespreken hoor, maar toch.
Ik ben benieuwd wie hier ervaring mee heeft (gehad) en wat jou helpt / heeft geholpen om met depressie om te gaan / eruit te komen? Wat zorgde ervoor dat je leven weer wat mooier werd?
Edit: Mocht iemand ook een depressie hebben of een depressie hebben gehad wees dan vooral welkom om hier je verhaal te delen. Zo helpen we elkaar.
zondag 15 oktober 2017 17:05
Hoi allemaal, ik vond het wel goed om even een update te geven. Psycholoog heb ik nog niet gesproken, die zit momenteel bomvol en ik heb zelf ook een redelijk volle agenda, dus uiteindelijk kunnen we elkaar pas 6 november weer spreken. Maar ik heb het er wel veel over gehad met mijn omgeving. Nu besloten dat ik langer over de studie ga doen en m'n werk kunnen terugschroeven, nu werk ik elke week 2 dagen en om de twee weken nog een avond.
Daarnaast heb ik mijn studielening (met pijn in het hart, maargoed) op maximaal gezet, zodat ik kan sparen en voldoende geld heb voor een klein appartementje voor mezelf in de stad, dit lijkt me goed voor mijn sociale contacten die ik nu mis op het platteland.
Ook heb ik een infraroodlamp gekocht via marktplaats, ben benieuwd of dat iets gaat helpen. En ik heb een lijstje gemaakt met alle tips en adviezen, en kies daar elke keer eentje uit als ik me rot voel.
Daarnaast heb ik mijn studielening (met pijn in het hart, maargoed) op maximaal gezet, zodat ik kan sparen en voldoende geld heb voor een klein appartementje voor mezelf in de stad, dit lijkt me goed voor mijn sociale contacten die ik nu mis op het platteland.
Ook heb ik een infraroodlamp gekocht via marktplaats, ben benieuwd of dat iets gaat helpen. En ik heb een lijstje gemaakt met alle tips en adviezen, en kies daar elke keer eentje uit als ik me rot voel.
maandag 16 oktober 2017 08:23
Klinkt goed, hopelijk geven deze acties je wat lucht.
Logisch dat je niet staat te juichen om je lening op te schroeven (wie wel?) maar soms is het even niet anders. En als het er op de lange termijn voor kan zorgen dat je je studie kunt afmaken zonder dat je eraan onderdoor gaat moet je het maar als een investering zien.
Logisch dat je niet staat te juichen om je lening op te schroeven (wie wel?) maar soms is het even niet anders. En als het er op de lange termijn voor kan zorgen dat je je studie kunt afmaken zonder dat je eraan onderdoor gaat moet je het maar als een investering zien.
maandag 16 oktober 2017 11:05
Ohhhh ik lees jouw bericht en moet gelijk huilen... vraag me niet waaromPerzina schreef: ↑01-03-2017 23:14Inhakend op Miepje. Ik heb een foto van mezelf als klein meisje, in de zandbak met een zonnehoedje op, in een lijstje staan. Dit heb ik gedaan zodat ik weet en iedere keer dat meisje zie, en weet dat ik goed voor haar moet zorgen.
Dat helpt me om lief te zijn voor mezelf. Wat ook ik herken wat je schrijft. Soms als ik heel verdrietig ben pak ik het lijstje en realiseer me dat ik haar vergeten ben en besef ik me weer dat ik beter moet zorgen voor dat meisje op de foto, dat lieve zachte meisje, die het beste verdient. Net als alle kinderen het beste verdienen.
De vraag hier was wat hielp jou uit de depressie
Nou ja je vertellen dat ik het 6e jaar in ga.
Doe van alles sporten , uit eten, huishouden, eigen zaakje aan huis gestart. Enz enz maar zit er nog steeds in.
maandag 16 oktober 2017 13:13
Dat klinkt niet echt opbeurendpetra12345 schreef: ↑16-10-2017 11:05De vraag hier was wat hielp jou uit de depressie
Nou ja je vertellen dat ik het 6e jaar in ga.
Doe van alles sporten , uit eten, huishouden, eigen zaakje aan huis gestart. Enz enz maar zit er nog steeds in.
maar ik hoop dat je er kracht uit haalt dat je zoveel kán en zelfs een eigen zaak hebt nu! Daar mag je best trots op zijn!
zondag 22 oktober 2017 22:53
Ja zo is dat. Mijn ouders zijn er absoluut niet blij mee, maar die moeten het maar proberen te accepteren hoewel dit niet zonder slag of stoot gaat. Ik ben nu op vakantie met m'n ouders, op mijn ouders hun kosten, en dat gaat zo van: Ja Jempo kan de lunch vandaag niet trakteren, die heeft alleen maar schulden.cerulli schreef: ↑16-10-2017 08:23Klinkt goed, hopelijk geven deze acties je wat lucht.
Logisch dat je niet staat te juichen om je lening op te schroeven (wie wel?) maar soms is het even niet anders. En als het er op de lange termijn voor kan zorgen dat je je studie kunt afmaken zonder dat je eraan onderdoor gaat moet je het maar als een investering zien.
Alsof ik me niet al schuldig (haha) genoeg voel maar dan zeggen ze van ah joh is maar een geintje. Mijn fulltime studie loopt ook gewoon door terwijl ik op vakantie ben. Dat voel ook niet echt lekker, want terwijl ouders lekker op pad gaan zit ik de hele dag binnen. Maar ach anders zat ik nu thuis ook binnen dus ik probeer wel dankbaar te zijn dat ik hier nu lekker zit en wat vitamine D te pakken af en toe.
zondag 22 oktober 2017 23:02
Ik kwam trouwens ook wel tot de conclusie dat die depressie bij mij nogal een verlammend effect heeft (ik ben sowieso wel een freeze-persoon als ik angstig ben). Waardoor ik ook niet meer weet wat ik nou eigenlijk nodig heb en waar ik het meeste aan heb. Daarom dat ik ook wel vast hou aan wat hier op het forum wordt gezegd en wat mijn psycholoog zegt. Omdat ik het zelf simpelweg allemaal niet meer zo goed weet. Wat mijn ouders zeggen kan ik nu al wel beter loslaten dus ik hoop dat dat een stap in de goede richting is...
maandag 23 oktober 2017 20:55
Geen leuke opmerking van je ouders. Al is het misschien niet kwaad bedoeld, ze weten best dat je je hier onzeker over voelt. Probeer het van je af te zetten. En probeer af en toe ook even rust te pakken, je bent niet voor niets op vakantie.Jempo schreef: ↑22-10-2017 22:53Ja zo is dat. Mijn ouders zijn er absoluut niet blij mee, maar die moeten het maar proberen te accepteren hoewel dit niet zonder slag of stoot gaat. Ik ben nu op vakantie met m'n ouders, op mijn ouders hun kosten, en dat gaat zo van: Ja Jempo kan de lunch vandaag niet trakteren, die heeft alleen maar schulden.
Mijn fulltime studie loopt ook gewoon door terwijl ik op vakantie ben. Dat voel ook niet echt lekker, want terwijl ouders lekker op pad gaan zit ik de hele dag binnen. Maar ach anders zat ik nu thuis ook binnen dus ik probeer wel dankbaar te zijn dat ik hier nu lekker zit en wat vitamine D te pakken af en toe.
Het helpt al enorm als je je bewust bent van je valkuilen. Als je inderdaad een freeze-persoon bent kan je gedrag herkennen als je erin vervalt en er misschien zelfs wat aan doen. Je kunt de boel niet van de ene op de andere dag omgooien maar stapje voor stapje kom je er wel.
dinsdag 24 oktober 2017 19:49
Helaas is de boel hier geëscaleerd vanochtend 
Ik had het hele weekend en gisteren had gestudeerd en had afgesproken dat ik mijn verslagen maandagavond zou inleveren, zodat ik nog wat kon genieten van mijn vakantie. En dat we dan dinsdag om half 10 's ochtends zouden vertrekken voor een uitje. Helaas lukte dat niet, dus ik heb de wekker vanochtend nog om 6 uur gezet zodat ik het op tijd af zou hebben. Natuurlijk was ik hartstikke in de stress. Uiteindelijk had ik het om 09.20 uur af en ik zei dat ik het nog even een kwartiertje wilde doorlezen of ik het echt goed had gedaan en dat we dan weg konden. Is mijn vader heel kwaad geworden dat ik gewoon moet kappen met die studie als ik het toch allemaal niet kan. En toen heeft hij de voordeur van ons vakantiehuisje woedend dicht gesmeten en dicht gedaan en is vertrokken met mijn moeder. Ik zat gewoon opgesloten dus... uiteindelijk verslag ingeleverd en een kamer voor mezelf geboekt in de buurt. Met koffer en al vertrokken door het raam...
Ik heb ouders net wel gesproken. Mijn moeder begrijpt de situatie gelukkig heel goed. Mijn vader is nog steeds boos en is woedend weggelopen.
Ik snap ook wel dat het voor mijn ouders niet makkelijk is natuurlijk. Het is sowieso voor elke ouder moeilijk om je kinderen los te laten, en dat deze vakantie nu niet is zoals vroeger, dat is best een teleurstelling, dat snap ik wel. Mama zei dat ze denkt dat papa vooral verdrietig is, omdat hij merkt dat ik er wel ben maar er eigenlijk niet helemaal bij ben. Ik heb ook proberen uit te leggen aan mijn moeder dat dat is hoe mijn depressie zich uit, ik vecht natuurlijk ook de hele dag tegen die grijze wazige muur om mij heen. Net zoals thuis eigenlijk, maar dan is iedereen druk met z'n eigen werk en boodschappen doen, koken etc. en valt mijn depressie misschien minder op?
Hoe dan ook, zit nu in mijn eigen appartementje en het is nu even goed zo.
Ik heb vandaag op 50+ kamers gereageerd. Ik heb nu één potentiële kamer, 7 m2 voor 300 euro, tja je moet wat... ik ga morgen weer verder met zoeken.
Ik had het hele weekend en gisteren had gestudeerd en had afgesproken dat ik mijn verslagen maandagavond zou inleveren, zodat ik nog wat kon genieten van mijn vakantie. En dat we dan dinsdag om half 10 's ochtends zouden vertrekken voor een uitje. Helaas lukte dat niet, dus ik heb de wekker vanochtend nog om 6 uur gezet zodat ik het op tijd af zou hebben. Natuurlijk was ik hartstikke in de stress. Uiteindelijk had ik het om 09.20 uur af en ik zei dat ik het nog even een kwartiertje wilde doorlezen of ik het echt goed had gedaan en dat we dan weg konden. Is mijn vader heel kwaad geworden dat ik gewoon moet kappen met die studie als ik het toch allemaal niet kan. En toen heeft hij de voordeur van ons vakantiehuisje woedend dicht gesmeten en dicht gedaan en is vertrokken met mijn moeder. Ik zat gewoon opgesloten dus... uiteindelijk verslag ingeleverd en een kamer voor mezelf geboekt in de buurt. Met koffer en al vertrokken door het raam... Ik heb ouders net wel gesproken. Mijn moeder begrijpt de situatie gelukkig heel goed. Mijn vader is nog steeds boos en is woedend weggelopen.
Ik snap ook wel dat het voor mijn ouders niet makkelijk is natuurlijk. Het is sowieso voor elke ouder moeilijk om je kinderen los te laten, en dat deze vakantie nu niet is zoals vroeger, dat is best een teleurstelling, dat snap ik wel. Mama zei dat ze denkt dat papa vooral verdrietig is, omdat hij merkt dat ik er wel ben maar er eigenlijk niet helemaal bij ben. Ik heb ook proberen uit te leggen aan mijn moeder dat dat is hoe mijn depressie zich uit, ik vecht natuurlijk ook de hele dag tegen die grijze wazige muur om mij heen. Net zoals thuis eigenlijk, maar dan is iedereen druk met z'n eigen werk en boodschappen doen, koken etc. en valt mijn depressie misschien minder op?
Hoe dan ook, zit nu in mijn eigen appartementje en het is nu even goed zo.
Ik heb vandaag op 50+ kamers gereageerd. Ik heb nu één potentiële kamer, 7 m2 voor 300 euro, tja je moet wat... ik ga morgen weer verder met zoeken.
woensdag 25 oktober 2017 08:29
Jemig, wat een ellende 
Ik wil je niet van alles aanpraten maar dit soort gebeurtenissen zijn niet normaal. Ik werk ook hard, maar ben daar door mijn familie altijd in gesteund. Mijn vader zegt wel eens dat ik nu even lekker tv moet gaan kijken met een reep chocola erbij, en even op moet houden met werken, maar wat jij beschrijft is me nooit overkomen. Lijkt me ook heel naar om mee te moeten maken.
Ik hoop dat je snel een plekje voor jezelf vindt en wat meer rust krijgt. Blijf hier vooral van je af schrijven als je dat nodig hebt!
Ik wil je niet van alles aanpraten maar dit soort gebeurtenissen zijn niet normaal. Ik werk ook hard, maar ben daar door mijn familie altijd in gesteund. Mijn vader zegt wel eens dat ik nu even lekker tv moet gaan kijken met een reep chocola erbij, en even op moet houden met werken, maar wat jij beschrijft is me nooit overkomen. Lijkt me ook heel naar om mee te moeten maken.
Ik hoop dat je snel een plekje voor jezelf vindt en wat meer rust krijgt. Blijf hier vooral van je af schrijven als je dat nodig hebt!
woensdag 25 oktober 2017 12:58
@cerulli Het voelt inderdaad best oneerlijk, ik doe heel hard mijn best om uit de depressie te komen, een toekomst voor mezelf op te bouwen maar ook tijd te maken voor familie en vrienden waar ik kan (daarom dat ik nu ook mee was op vakantie). En ja ik heb vaak het gevoel dat alles me overweldigt en dat ik de handdoek beter in de ring kan gooien, maar ik zie ook wel dat dat de depressie is en niet mijn eigen gedachten, dus je zult me dat niet zo snel horen zeggen. Af en toe schiet het er weleens uit als ik erg emotioneel ben, maar ik wil oprecht niemand ermee belasten. En ik vind het ook heel verdrietig dat - hoe hard ik ook mijn best doe - ik anderen toch pijn en verdriet doe.
Ik voel me ook in de steek gelaten eigenlijk. Mijn ex heeft me verlaten, die had geen gevoelens meer voor me.
En m'n eigen vader is nu ook klaar met me. Voor mijn gevoel kan ik het bij mannen gewoon nooit goed doen :p
Ik begrijp ook niet wat mijn vader hierin van mij verwacht. Ik ben altijd opgevoed met dat ik hard m'n best moet doen op school.
En van het zomer heb ik nog gigantische discussies gehad met mijn ouders, want de psycholoog zei dat ik veel leuke dingen moest doen, maar daar had ik geen geld voor. En mijn ouders waren er behoorlijk stellig in dat ik aan mijn toekomst moet denken en aan het werk moest. Leuke dingen doe je later als je het geld ervoor hebt. Dus dat doe ik nu en nu is m'n vader boos dat ik niet voldoende leuke dingen doe met het gezin.
Ik voel me ook in de steek gelaten eigenlijk. Mijn ex heeft me verlaten, die had geen gevoelens meer voor me.
En m'n eigen vader is nu ook klaar met me. Voor mijn gevoel kan ik het bij mannen gewoon nooit goed doen :p
Ik begrijp ook niet wat mijn vader hierin van mij verwacht. Ik ben altijd opgevoed met dat ik hard m'n best moet doen op school.
En van het zomer heb ik nog gigantische discussies gehad met mijn ouders, want de psycholoog zei dat ik veel leuke dingen moest doen, maar daar had ik geen geld voor. En mijn ouders waren er behoorlijk stellig in dat ik aan mijn toekomst moet denken en aan het werk moest. Leuke dingen doe je later als je het geld ervoor hebt. Dus dat doe ik nu en nu is m'n vader boos dat ik niet voldoende leuke dingen doe met het gezin.
woensdag 25 oktober 2017 16:07
Als antwoord op de TT: een cocktail van Vitamine D, B12 en magnesium. De eerste twee had ik een aardig tekort van en het laatste zat ik op de ondergrens.
Ik kwakkel zo'n 10 jaar lang met vlagen van depressies nadat alles instortte door een burn-out.
Pas dit voorjaar bloed laten prikken (ja ik weet het eigenwijs
) en toen bleken die tekorten.
Vanaf het moment van slikken werd ik emotioneel veeeel stabieler en helderder in mijn hoofd.
Het zal natuurlijk moeten uitwijzen hoe lang die stabiliteit blijft, maar de vallende blaadjes van de herfst hebben me tot nu toen niet laten wankelen laat staan omvallen.
Ik hoop dat er voor jou ook een oplossing is TO.
(Edit: Ehm voor iedereen die hiermee kampt natuurlijk )
Ik kwakkel zo'n 10 jaar lang met vlagen van depressies nadat alles instortte door een burn-out.
Pas dit voorjaar bloed laten prikken (ja ik weet het eigenwijs
) en toen bleken die tekorten.Vanaf het moment van slikken werd ik emotioneel veeeel stabieler en helderder in mijn hoofd.
Het zal natuurlijk moeten uitwijzen hoe lang die stabiliteit blijft, maar de vallende blaadjes van de herfst hebben me tot nu toen niet laten wankelen laat staan omvallen.
Ik hoop dat er voor jou ook een oplossing is TO.
(Edit: Ehm voor iedereen die hiermee kampt natuurlijk
)
woensdag 25 oktober 2017 22:17
Jeetje Judy_Hopps, zo zie je maar weer he! Kan dus 'gewoon' ook iets lichamelijks zijn!
Vanuit bloedonderzoeken komen bij mij geen tekorten, juist alles redelijk hoog zelfs.
Ik had op het forum al wel gelezen dat die 'grenzen' soms anders zijn.
Ik heb wel een tijd vitamine D geslikt vorig jaar vanaf oktober ongeveer tot ergens in mei maar merkte geen effect.
Daarnaast ook nog een half jaar magnesium bijgeslikt, ook geen verschil.
Vitamine B12 niet, maar mijn B12 was redelijk hoog ondanks dat ik weinig tot geen vlees eet, dus ik weet niet of dat zin zou hebben.
Ik gebruik wel magnesiumolie voor het slapengaan, schijnt wel goed te zijn aangezien je magnesiumwaarden nogal zakken in stressvolle periodes.
Vanuit bloedonderzoeken komen bij mij geen tekorten, juist alles redelijk hoog zelfs.
Ik had op het forum al wel gelezen dat die 'grenzen' soms anders zijn.
Ik heb wel een tijd vitamine D geslikt vorig jaar vanaf oktober ongeveer tot ergens in mei maar merkte geen effect.
Daarnaast ook nog een half jaar magnesium bijgeslikt, ook geen verschil.
Vitamine B12 niet, maar mijn B12 was redelijk hoog ondanks dat ik weinig tot geen vlees eet, dus ik weet niet of dat zin zou hebben.
Ik gebruik wel magnesiumolie voor het slapengaan, schijnt wel goed te zijn aangezien je magnesiumwaarden nogal zakken in stressvolle periodes.
woensdag 25 oktober 2017 23:12
Klopt magnesium is een stressmineraal. Magnesium bevordert ook de opname van Vitamine D dus mocht je dat nog slikken is die olie juist goed.
Ja toen ik las dat tekorten van die 3 afzonderlijk al depressie kon veroorzaken snapte ik al wel dat die combi helemaal risicovol was.
Eigenlijk ging ik alleen laten prikken omdat ik weer zo gigantisch moe was. Vorig najaar bijvoorbeeld kon ik alleen maar huilen, huilen en nog eens huilen en knikkebollen van de slaap. Na een maandje slikken was het alsof er een knop was omgegaan. Emotioneel dan. De vermoeidheid had langer nodig en wat extra andere supplementen.
En het suffe is dat dit best te herleiden zou kunnen zijn naar mijn 1e burn-out. Had ik toen beter voor mezelf gezorgd had ik mogelijk een paar leukere jaren gehad. Nou ja achteraf kijk je een koe in de kont.
Fijn dat ze het bij jou in ieder geval wel gecontroleerd hebben. Geeft mij het gevoel dat ze het serieus bekijken.
Jammer dan weer dat het geen oplossing bood.
Ja toen ik las dat tekorten van die 3 afzonderlijk al depressie kon veroorzaken snapte ik al wel dat die combi helemaal risicovol was.
Eigenlijk ging ik alleen laten prikken omdat ik weer zo gigantisch moe was. Vorig najaar bijvoorbeeld kon ik alleen maar huilen, huilen en nog eens huilen en knikkebollen van de slaap. Na een maandje slikken was het alsof er een knop was omgegaan. Emotioneel dan. De vermoeidheid had langer nodig en wat extra andere supplementen.
En het suffe is dat dit best te herleiden zou kunnen zijn naar mijn 1e burn-out. Had ik toen beter voor mezelf gezorgd had ik mogelijk een paar leukere jaren gehad.
Nou ja achteraf kijk je een koe in de kont. Fijn dat ze het bij jou in ieder geval wel gecontroleerd hebben. Geeft mij het gevoel dat ze het serieus bekijken.
Jammer dan weer dat het geen oplossing bood.
woensdag 25 oktober 2017 23:23
Wat mij ook -een beetje- hielp, en me nog steeds een steuntje in de rug geeft is het élke dag iets schrijven waar ik die dag blij van werd.
psyche/dingen-waar-je-blij-van-wordt-ge ... 6#11747126
psyche/dingen-waar-je-blij-van-wordt-ge ... /149616/71
Het helpt me om mijn aandacht even richten op kleine positieve dingetjes van alledag.
Al is het maar één dingetje.
Sterkte
psyche/dingen-waar-je-blij-van-wordt-ge ... 6#11747126
psyche/dingen-waar-je-blij-van-wordt-ge ... /149616/71
Het helpt me om mijn aandacht even richten op kleine positieve dingetjes van alledag.
Al is het maar één dingetje.
Sterkte
donderdag 26 oktober 2017 00:45
@Judy_Hopps Dat bloedonderzoek gedaan omdat ik erop stond, anders was het nooit onderzocht. Ik wist niet dat vitamine D en magnesium zo'n goeie combi was, ik heb thuis nog een half potje vitamine D staan, dus die zal ik dan eens opmaken.
@ikbenik Ik kende je topic nog niet, leuk, ik ga meeschrijven! Ik schrijf al wel in 5 minute journal / dankbaarheidsboekje, en doe aan meditatie en yoga.
@aatjuhh123 Ik twijfel er ook enorm over... Ik kan daar inderdaad nét een klein bedje kwijt en dan boven het bed misschien planken voor wat kleding? Het is ook nog eens een schuin dak. Ik doe ook nog eens een thuisstudie, kan moeilijk de hele dag op bed gaan zitten met m'n studieboeken, dus dan zou ik ergens in een café moeten gaan zitten ofzo als dat kan. Ik weet het ook niet zo goed wat ik nou moet. Ik voel me thuis niet meer welkom, bij m'n moeder wel, maar bij m'n vader niet. Ik heb me vandaag ook weer bij een aantal woningcoöperaties ingeschreven, heeft me bijna 200 euro gekost al die inschrijvingen. Of mijn inkomen is te laag voor een woonplek, of het is alleen voor hbo-studenten, of alleen voor 30+'ers... je zou van minder in een depressie raken
@ikbenik Ik kende je topic nog niet, leuk, ik ga meeschrijven! Ik schrijf al wel in 5 minute journal / dankbaarheidsboekje, en doe aan meditatie en yoga.
@aatjuhh123 Ik twijfel er ook enorm over...
Ik kan daar inderdaad nét een klein bedje kwijt en dan boven het bed misschien planken voor wat kleding? Het is ook nog eens een schuin dak. Ik doe ook nog eens een thuisstudie, kan moeilijk de hele dag op bed gaan zitten met m'n studieboeken, dus dan zou ik ergens in een café moeten gaan zitten ofzo als dat kan. Ik weet het ook niet zo goed wat ik nou moet. Ik voel me thuis niet meer welkom, bij m'n moeder wel, maar bij m'n vader niet. Ik heb me vandaag ook weer bij een aantal woningcoöperaties ingeschreven, heeft me bijna 200 euro gekost al die inschrijvingen. Of mijn inkomen is te laag voor een woonplek, of het is alleen voor hbo-studenten, of alleen voor 30+'ers... je zou van minder in een depressie raken
donderdag 26 oktober 2017 09:16
Sterkte Jempo, lijkt me lastig om ouders te hebben die het niet (willen) begrijpen en ik denk ook dat het geen verkeerde keuze is om op jezelf te gaan wonen.
Behalve in een café zou je ook bijvoorbeeld in een bibliotheek kunnen gaan zitten studeren. Het lijkt me in ieder geval verstandig om wel onder de mensen te komen. Die kamer waar je op hebt gereageerd, is dat in een studentenhuis? Dat kan namelijk ook heel erg gezellig zijn!
Behalve in een café zou je ook bijvoorbeeld in een bibliotheek kunnen gaan zitten studeren. Het lijkt me in ieder geval verstandig om wel onder de mensen te komen. Die kamer waar je op hebt gereageerd, is dat in een studentenhuis? Dat kan namelijk ook heel erg gezellig zijn!
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
donderdag 26 oktober 2017 11:12
Ik studeerde ook altijd in de bieb. Hoef je tenminste geen bakken met geld uit te geven aan koffie en het is er lekker rustig. Het kan heel goed werken om buitenshuis te studeren, dan heb je het gevoel dat je er even uit bent.
De kamer die ik nu huur is ongeveer drie bij vier, ook bepaald geen balzaal dus. Als ik het voor het kiezen had, had ik natuurlijk al lang een lekker groot huis met een tuin gehad, maar dat zit er helaas (nog) niet in. Je kunt er best wat van maken al moet je er natuurlijk niet aan beginnen als de huur extreem hoog is / de buurt gevaarlijk / het huis goor en slecht onderhouden / je je er bij het bezichtigen al niet thuis voelt. In dit soort situaties is er vaak geen perfecte oplossing, wel de minst slechte. Vertrouw op je gevoel is een vreselijke cliché uitspraak maar het gaat wel op, bij mij dan.
De kamer die ik nu huur is ongeveer drie bij vier, ook bepaald geen balzaal dus. Als ik het voor het kiezen had, had ik natuurlijk al lang een lekker groot huis met een tuin gehad, maar dat zit er helaas (nog) niet in. Je kunt er best wat van maken al moet je er natuurlijk niet aan beginnen als de huur extreem hoog is / de buurt gevaarlijk / het huis goor en slecht onderhouden / je je er bij het bezichtigen al niet thuis voelt. In dit soort situaties is er vaak geen perfecte oplossing, wel de minst slechte. Vertrouw op je gevoel is een vreselijke cliché uitspraak maar het gaat wel op, bij mij dan.
donderdag 26 oktober 2017 12:16
Dankjewel Cerulli voor de bemoedigende woorden! Ook fijn om te lezen dat ik niet de enige ben straks met een klein kamertje en dat het dan ook allemaal goedkomt 
Ik zag net een advertentie langskomen op facebook en direct een reactie geplaatst, mag zondagavond langskomen om de kamer te kijken! Het is 8m2, dus iets groter en ook goedkoper, wel een stuk verder van het centrum. Ik ben benieuwd!
Ik zag net een advertentie langskomen op facebook en direct een reactie geplaatst, mag zondagavond langskomen om de kamer te kijken! Het is 8m2, dus iets groter en ook goedkoper, wel een stuk verder van het centrum. Ik ben benieuwd!
donderdag 26 oktober 2017 22:45
Het was weer een zware dag. Vader stuurde vanavond een berichtje dat we toch niet boos op elkaar konden blijven. Ik dacht prima dan gaan we het uitpraten, dus afgesproken. Gesprek verliep niet zoals ik had verwacht. Het is allemaal mijn schuld, want ik heb de psychische problemen, daar komt het op neer. En ik ben hem tot last daarmee, hij trekt het gewoon niet meer.
Gelukkig kan ik deze week bij een vriend slapen en heb deze week een aantal bezichtigingen voor een kamer.
Vader stuurde vanavond een berichtje dat we toch niet boos op elkaar konden blijven. Ik dacht prima dan gaan we het uitpraten, dus afgesproken. Gesprek verliep niet zoals ik had verwacht. Het is allemaal mijn schuld, want ik heb de psychische problemen, daar komt het op neer. En ik ben hem tot last daarmee, hij trekt het gewoon niet meer. Gelukkig kan ik deze week bij een vriend slapen en heb deze week een aantal bezichtigingen voor een kamer.
zondag 29 oktober 2017 14:07
Ik heb vanavond weer een aantal deadlines, en ik merk dat ik helemaal verlamd ben, in paniek, de letters dwalen langs m'n ogen en ik kom er niet eens aan toe om iets te drinken vandaag door alle stress.
Ik vind het echt verschrikkelijk, heb er echt verdriet van want ik vind de studie hartstikke leuk, maar ik trek het gewoon niet meer. En besloten dat ik morgen ga bellen en zeggen dat ik ga stoppen en de studie dan over een paar jaar start.
Ik heb het mijn ouders nog niet durven te vertellen, ik vind het best oneerlijk dat zij dan hun 'zin' hebben. Ja da;s mijn ego die gekrenkt is...
En ik weet ook niet hoe ik het dan wél ga doen, als ik straks op mezelf zit, hoe ga ik dat bekostigen als ik er niet bij kan werken zonder mezelf in de schulden te werken...
Echt wat een ellende ik weet het allemaal niet meer
Ik vind het echt verschrikkelijk, heb er echt verdriet van want ik vind de studie hartstikke leuk, maar ik trek het gewoon niet meer. En besloten dat ik morgen ga bellen en zeggen dat ik ga stoppen en de studie dan over een paar jaar start.
Ik heb het mijn ouders nog niet durven te vertellen, ik vind het best oneerlijk dat zij dan hun 'zin' hebben. Ja da;s mijn ego die gekrenkt is...
En ik weet ook niet hoe ik het dan wél ga doen, als ik straks op mezelf zit, hoe ga ik dat bekostigen als ik er niet bij kan werken zonder mezelf in de schulden te werken...
Echt wat een ellende
ik weet het allemaal niet meer
