Werken in buitenland en heimwee, nu al naar huis?

18-11-2018 15:38 14 berichten
Alle reacties Link kopieren
Bb
anoniem_375987 wijzigde dit bericht op 31-10-2019 11:22
99.91% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Je zorgen en problemen neem je overal mee naar toe. Kom lekker terug en ga hier aan je problemen werken.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Ik zou in elk geval psychische hulp in schakelen.

In drie weken kan je niet ergens helemaal aarden. Dat heeft tijd nodig. Hetzelfde geldt voor een baan. Na een week ben je nog niet eens ingewerkt. Alleen maar feesten en straks zonder spaargeld komen te zitten lijkt me alles behalve wenselijk trouwens. Zeker in jouw situatie.
Nou ja zeg! 26 jaar en jezelf te oud vinden om "zoiets te gaan doen". Ik ben 29 jaar en sta op het punt om naar Dubai te vertrekken om te werken als stewardess. Afgelopen zomer heb ik een seizoen als reisleidster gewerkt. :-D

Laat dat standaard idee dat je voor je 30ste een huis, een man, een kind en een bloeiende carrière moet hebben los en leef gewoon hoe je dat zelf wilt.

Dat gezegd zijnde, de eerste weken in het buitenland zijn moeilijk. Je doet jezelf tekort als je nu al opgeeft. Je gaat merken dat de problemen uit het verleden steeds verder naar de achtergrond verdwijnen omdat je er nu ook letterlijk zo ver van verwijderd bent. Ik heb in het buitenland ontdekt dat ik heel gelukkig ben in mijn eentje en dat ik best goed voor mezelf kan zorgen.

Als je over 3 maanden nog steeds ziek bent van heimwee is dit inderdaad niks voor jou.
Alle reacties Link kopieren
Bearnaise schreef:
18-11-2018 15:45
Nou ja zeg! 26 jaar en jezelf te oud vinden om "zoiets te gaan doen". Ik ben 29 jaar en sta op het punt om naar Dubai te vertrekken om te werken als stewardess. Afgelopen zomer heb ik een seizoen als reisleidster gewerkt. :-D

Laat dat standaard idee dat je voor je 30ste een huis, een man, een kind en een bloeiende carrière moet hebben los en leef gewoon hoe je dat zelf wilt.

Dat gezegd zijnde, de eerste weken in het buitenland zijn moeilijk. Je doet jezelf tekort als je nu al opgeeft. Je gaat merken dat de problemen uit het verleden steeds verder naar de achtergrond verdwijnen omdat je er nu ook letterlijk zo ver van verwijderd bent. Ik heb in het buitenland ontdekt dat ik heel gelukkig ben in mijn eentje en dat ik best goed voor mezelf kan zorgen.

Als je over 3 maanden nog steeds ziek bent van heimwee is dit inderdaad niks voor jou.
Dat was inderdaad ook mijn gedachte! Maar nu ik hier zit kom ik mezelf heel erg tegen. Ben van mezelf een heel nuchter persoon, maar door de gebeurtenissen van het afgelopen jaar ben ik extreem labiel geworden. Het is echt jantje lacht, jantje huilt. Dat had ik in nl al een paar maanden en toen ik de voorbereidingen voor Curacao deed verdween het een beetje. Nu ik hier een paar weken zit krijg ik gewoon heel sterk het gevoel dat het niet ligt aan deze plek maar aan mezelf en dat ik daar aan moet gaan werken. Dat gaat hier niet lukken, doordat ik meer op mezelf aangewezen ben ga ik alleen nog maar heel veel meer piekeren en nadenken. En zodra ik er zeker van ben dat ik een ticket ga boeken, komt dat stemmetje weer om de hoek zetten dat zegt dat ik gek ben als ik nu al ga. Zucht... snap je dat ik moe word van mezelf?
Ik kan niet inschatten of dit voor jou het beste is aangezien ik niet weet met welk verleden je worstelt.

Maar soms is het juist goed om daar even doorheen te gaan. Laat jantje maar huilen en lachen. Het kan er maar uit zijn. Als dit maanden gaat aanhouden moet er hulp ingeroepen worden. Dat kan inderdaad best thuis. Maar voor liefdesverdriet of eikels van exen hoeft er niet persé een professial bijgehaald worden. Die littekens moeten genezen en dat neemt tijd in beslag.

Dat is met veel dingen zo trouwens. Ik heb ook gesprekken gehad met hulpverleners allerhande. Hielp niks. Integendeel, het versterkte het gevoel dat ik zielig was juist heel erg. Tot ik besloot dat ik geen slachtoffer ben en ik het heft in eigen handen nam. Ik heb het roer toen volledig omgegooid.
Ik zou in elk geval de wintermaanden nog daar blijven. Als je van de zon naar de winter komt is de klap nog veel groter.
Als er niets specifieks is wat je hier mist, kun je net zo goed daar aan jezelf werken. Wéér ergens anders naartoe trekken is wéér vluchten. Waar je dus precies zit maakt niet uit... Het is maar waar je zijn wilt.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Heb je iets te doen daar nu je niet meer werkt?
Dat zou misschien nog kunnen schelen, regelmaat in je leven daar. Dus misschien een ander baantje zoeken en het nog een kans geven. Lukt het niet kan je altijd nog terugvliegen.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Ik denk dat het niet uitmaakt wat je doet, daar blijven en werken of hier naartoe komen en werken. Zoals je al merkt, je problemen neem je overal mee naar toe en daar moet je iets mee doen. Of het nou daar is of hier. Na één week al je baan opgeven getuigt niet echt van doorzettingsvermogen, veel nieuwe dingen zijn niet meteen leuk. Ergens zal je door moeten zetten, of dat nou hier is (niet vluchten naar het mooie weer en de illusie van een zorgelijk leventje) of daar (niet vluchten naar de illusie van stabiliteit in Nederland).
Alle reacties Link kopieren
Dank voor de reacties! Ik ben de afgelopen dagen tot veel inzichten gekomen. Daarnaast heb ik mijn thuissituatie even helemaal los kunnen laten, dus in die zin heb ik mijn doel al wel bereikt. Over de reactie dat vluchten twee kanten opwerkt (ook als ik weer terug naar nl ga) ben ik het deels wel eens, maar mijn leven is natuurlijk daar en niet hier. Dus uiteindelijk moet ik daar gelukkig zien te worden. Ik denk dat ik het nog een paar dagen aan ga kijken, naar het uitzendbureau ga en even ga kijken wat mijn gevoel daarna zegt en dan mijn keuze ga maken.
Alle reacties Link kopieren
Lastig zo'n situatie. Ik zou in elk geval hulp inschakelen bij een psycholoog.
Daarnaast is het inderdaad echt erg kort dat je er bent. Mocht je vanuit het uitzendbureau geen goede baan vinden dan zou ik terug naar NL gaan aangezien je toch een inkomen moet hebben. Mocht je wel iets vinden, probeer het vol te houden. Je leert er een hoop van om opnieuw te beginnen in een ander land.
Newadventures schreef:
18-11-2018 20:00
Dank voor de reacties! Ik ben de afgelopen dagen tot veel inzichten gekomen. Daarnaast heb ik mijn thuissituatie even helemaal los kunnen laten, dus in die zin heb ik mijn doel al wel bereikt. Over de reactie dat vluchten twee kanten opwerkt (ook als ik weer terug naar nl ga) ben ik het deels wel eens, maar mijn leven is natuurlijk daar en niet hier. Dus uiteindelijk moet ik daar gelukkig zien te worden. Ik denk dat ik het nog een paar dagen aan ga kijken, naar het uitzendbureau ga en even ga kijken wat mijn gevoel daarna zegt en dan mijn keuze ga maken.
Wie zegt dat je leven in Nederland is? Laat alles even los en kijk waar de toekomst je brengt. Wie weet eindig je wel in Noorwegen met een knappe Noor ofzo. Wat ik je zou willen aanraden is het "ideaalbeeld" los te laten. Misschien ga je inderdaad terug naar Nederland om daar volgens plan een huis te kopen en kinderen te krijgen. Maar probeer even te stoppen met daar naartoe te werken. Dat is zo bevrijdend. Het komt vanzelf wel.
Alle reacties Link kopieren
Je leven is nu op Curaçao. Ik zou het nog wat tijd geven. Probeer veel dingen te ondernemen en niet teveel contact te hebben met mensen in Nederland.

Daarnaast is naar mijn mening 26 helemaal niet jong om dit soort dingen te doen. Gewoon lekker doen waar jij zin in hebt. Ik ben zelf ook op m'n 26ste nar het buitenland gegaan om te wonen en werken. Inmiddels ben ik een half jaar verder en ik zie wel hoe lang ik hier blijf.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven