Relaties
alle pijlers
35 en nog nooit een relatie gehad.
zaterdag 26 mei 2007 17:29
Ik ben 35 en ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik ben weleens verliefd geweest maar heb nooit echt een vriend gehad. Mannen zagen mij meer als een soort maatje waar je mee kon lachen of met wie ze moesten omgaan om zo tot mijn altijd mooiere vriendinnen te komen. Daarbij komt dat ik mezelf heel lang niet de moeite waard heb gevonden maar daar wordt al aan gewerkt. Ik probeer van mezelf te houden en zeg tegen mezelf dat ik goed ben zoals ik ben en soms lukt dat ook wel maar er zijn van die momenten zoals gisteren, ik liep te wandelen en voelde me goed en ineens kwam ik een vriendin tegen met haar kind en ik voelde me zoooo mislukt. waarom kan iedereen iemand vinden ook al is het niet voor altijd maar ik zou ook zo graag het samengevoel eens willen hebben. Ik schrijf dit omdat ik dit nog nooit heb verteld, ik kom ook over als een spontaan gezellig iemand,en niemand weet hoe ik me echt voel want ik schaam me zo en de laatste tijd krijg ik steeds meer het gevoel dat ik mislukt ben.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
dinsdag 29 mei 2007 18:34
Hoi Cajean,
ik begrijp je. Ik word zelf binnenkort 27 en heb ook nog nooit een vaste relatie gehad alleen korte van paar maanden en wat scharreltjes. Maar verder kom ik niet. Al mijn vrienden hebben een relatie en af en toe voel ik me weleens alleen en denk "waarom ik niet?". Soms is het wel heerlijk als je vrijgezel bent maar nu de leeftijd vordert sta ik er wel meer voor open, alleen wil ik nog aan mezelf werken, woon ook pas op mezelf en ben bezig met mijn opleiding. Ik denk dat ik daarom niet echt open sta en niemand echt tref. Ik heb wel vertrouwen in dat het een keer goed komt en moet geduld hebben.
ik begrijp je. Ik word zelf binnenkort 27 en heb ook nog nooit een vaste relatie gehad alleen korte van paar maanden en wat scharreltjes. Maar verder kom ik niet. Al mijn vrienden hebben een relatie en af en toe voel ik me weleens alleen en denk "waarom ik niet?". Soms is het wel heerlijk als je vrijgezel bent maar nu de leeftijd vordert sta ik er wel meer voor open, alleen wil ik nog aan mezelf werken, woon ook pas op mezelf en ben bezig met mijn opleiding. Ik denk dat ik daarom niet echt open sta en niemand echt tref. Ik heb wel vertrouwen in dat het een keer goed komt en moet geduld hebben.
woensdag 30 mei 2007 18:10
Dit weekend weer stof genoeg gehad om over na te denken.
Ik ging op stap met een vriendin die sinds een jaartje weer single is en die haar mannen radar behoorlijk goed had afgesteld.
Ze was er behoorlijk mee bezig om leuke mannen te spotten en het lukt haar ook altijd om dan op de één of andere manier de aandacht te trekken.
Ze ziet er leuk uit, dat scheelt natuurlijk al een hoop, mannen hebben haar ook snel in het vizier.
En ik sta er dan bij en ben wel gewoon mijn happy self, maar ik heb dat niet.
Ik heb niet die aandacht van mannen, ik word wel gezien, maar niet gezien, als je snapt wat ik bedoel.
Mannen kijken wel..maar kijken weer niet echt, is mijn ervaring.
En ik begin dat dan toch wel frustrerend te vinden.
Ik besteed aandacht aan mijn uiterlijk, was tevreden over hoe ik eruit zag, had lol en was gezellig aan het kletsen met vrienden die we tegen waren gekomen.En toch ben ik blijkbaar niet benaderbaar of aantrekkelijk of weet ik het wat.....in ieder geval the story of my life.
En ik zou zo graag daar verandering in zien, maar ik weet niet hoe.
Tuurlijk heb ik diep van binnen een bepaalde angst dat mannen me écht leuk kunnen vinden, want tenslotte ken ik dat gevoel helemaal niet.
Ten tweede is het ook eng omdat ik al zolang alleen ben en ik niet weet hoe het met z'n tweetjes zal zijn, ben ik wel geschikt als partner.
Waarschijnlijk zal het allemaal vanzelf gaan en ik maak me daar dan ook niet al te druk over.
Maar waarom vallen mannen niet op mij? Waarom heb ik nog geen relatie gehad?Waarom..waarom?
Ik word er echt af en toe moedeloos van hoor..omdat je jezelf nog zo leuk kunt vinden, iedereen heeft af en toe die bevestiging nodig.
Waar is iedereen verder ? Cajean?
Ik ging op stap met een vriendin die sinds een jaartje weer single is en die haar mannen radar behoorlijk goed had afgesteld.
Ze was er behoorlijk mee bezig om leuke mannen te spotten en het lukt haar ook altijd om dan op de één of andere manier de aandacht te trekken.
Ze ziet er leuk uit, dat scheelt natuurlijk al een hoop, mannen hebben haar ook snel in het vizier.
En ik sta er dan bij en ben wel gewoon mijn happy self, maar ik heb dat niet.
Ik heb niet die aandacht van mannen, ik word wel gezien, maar niet gezien, als je snapt wat ik bedoel.
Mannen kijken wel..maar kijken weer niet echt, is mijn ervaring.
En ik begin dat dan toch wel frustrerend te vinden.
Ik besteed aandacht aan mijn uiterlijk, was tevreden over hoe ik eruit zag, had lol en was gezellig aan het kletsen met vrienden die we tegen waren gekomen.En toch ben ik blijkbaar niet benaderbaar of aantrekkelijk of weet ik het wat.....in ieder geval the story of my life.
En ik zou zo graag daar verandering in zien, maar ik weet niet hoe.
Tuurlijk heb ik diep van binnen een bepaalde angst dat mannen me écht leuk kunnen vinden, want tenslotte ken ik dat gevoel helemaal niet.
Ten tweede is het ook eng omdat ik al zolang alleen ben en ik niet weet hoe het met z'n tweetjes zal zijn, ben ik wel geschikt als partner.
Waarschijnlijk zal het allemaal vanzelf gaan en ik maak me daar dan ook niet al te druk over.
Maar waarom vallen mannen niet op mij? Waarom heb ik nog geen relatie gehad?Waarom..waarom?
Ik word er echt af en toe moedeloos van hoor..omdat je jezelf nog zo leuk kunt vinden, iedereen heeft af en toe die bevestiging nodig.
Waar is iedereen verder ? Cajean?
woensdag 30 mei 2007 20:00
Ik heb precies hetzelfde als jij. Als ik uitga met bepaalde vriendinnen dan staan zij al heel snel in het vizier bij mannen omdat zij er nou eenmaal knapper/mooier/aantrekkelijker uitzie dan ik. Hoewel ik ook niet lelijk ben, slank ben, mezelf goed verzorg en toch krijg ik niet dezelfde blikken als die anderen. Waarom? Het meerendeel van de mannen selecteren en oordelen toch met hun pik.
ik heb wel dat veeel oudere mannen mij benaderen, maar daar heb ik nou weer geen trek ik. ik kan je helaas geen antwoord geven op je vraag, maar ik wil je laten weten dat jij niet de enige bent die dit meemaakt.
maak je het vaker mee dat wanneer je in gezelschap bent van die ene vriendin dat zij wel alle aandacht naar zich toe kan trekken. voel jij je dan altijd minder of roept het andere vervelende gevoelens bij je op? is het dan geen idee om eens met andere gelijke vrienden te stappen bij wie jij je beter voelt en wiens ervaringen niet zo drukken op je pijn?
heb je naast je werk wel genoeg bezigheden en sociale kontakten wat je happy maakt?
Thanx Sunshine!
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die tegen dit soort dingen aanloopt.
Tuurlijk zal het er ook wel mee te maken hebben dat mannen over het algemeen wat denken met hun lager gelegen lichaamsonderdeel :D
maar aan de andere kant denk ik soms ook wel eens dat mannen een feilloos gevoel voor bepaalde meisjes hebben.
Niks ten nadele van die vriendin van me...zijn al jaren en jaren goede vriendinnen, maar ze is best wel ehm naief en makkelijk te versieren.
Ze is eerder een zeer afhankelijke dan een onafhankelijke vrouw en ik denk dat ze dat ook wel heel erg duidelijk naar voren laat komen.En ze heeft daar ook totaal geen problemen mee, ze roept ook vaak genoeg dat het leven met partner nu eenmaal leuker is dan zonder.
Nu zeg ik niet dat het alleen maar daardoor komt dat mannen haar eerder in het vizier hebben, maar ze is ook veel meer bezig met mannen en ziet veel mannen als potentieel, terwijl ik zelf dus niet zo ben.
En ja, ik ken haar nu al jaren maar ze heeft altijd meer aandacht gehad van mannen. Het gekke is alleen dat al die mannen alleen maar of sex wilden of zoenen etc en het daarna voorbij was. Terwijl ik die mannen op een hele andere manier leerde kennen, meer vriendschappelijk, en ik met een aantal nog steeds leuk contact heb.
Ik voel me niet minder...maar het maakt me wel onzeker.
Dat heeft er mede mee te maken dat ik mezelf nooit leuk genoeg heb gevonden, nooit mooi genoeg o.a door een pestverleden. En als je dan soms erg met je neus op de feiten word gedrukt door dat je uitgaat met een knappere vriendin, tja dat helpt niet altijd mee aan je zelfvertrouwen.
Ik leer nu meer en meer dat ik er ook mag zijn, en dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, en dat sterkt me wel. Al steekt die onzekerheid soms nog wel de kop op hoor, dat blijft toch een zwakke plek.
Verder heb ik wel andere vriendinnen, maar daar ga ik minder mee op stap omdat die allemaal al een gezinnetje hebben, samenwonen, lange afstands relatie etc. En het heeft niet zozeer alleen met deze vriendin te maken.
En ik heb naast mijn werk wel een leuk leventje, moet ook wel bekennen dat ik soms wel een einselganger ben. Kan het erg goed met mezelf vinden.
Maar ik ga vaak naar concerten, bios, uit eten en ik heb de laatste jaren veel verschillende nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk ben ik best happy met mijn leventje, ik mis alleen die leuke man, en alles wat daarbij komt kijken. En het vooruitzicht dat het over vijf jaar misschien nog wel zo zal zijn, stemt me niet echt positief.
ik heb wel dat veeel oudere mannen mij benaderen, maar daar heb ik nou weer geen trek ik. ik kan je helaas geen antwoord geven op je vraag, maar ik wil je laten weten dat jij niet de enige bent die dit meemaakt.
maak je het vaker mee dat wanneer je in gezelschap bent van die ene vriendin dat zij wel alle aandacht naar zich toe kan trekken. voel jij je dan altijd minder of roept het andere vervelende gevoelens bij je op? is het dan geen idee om eens met andere gelijke vrienden te stappen bij wie jij je beter voelt en wiens ervaringen niet zo drukken op je pijn?
heb je naast je werk wel genoeg bezigheden en sociale kontakten wat je happy maakt?
Thanx Sunshine!
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die tegen dit soort dingen aanloopt.
Tuurlijk zal het er ook wel mee te maken hebben dat mannen over het algemeen wat denken met hun lager gelegen lichaamsonderdeel :D
maar aan de andere kant denk ik soms ook wel eens dat mannen een feilloos gevoel voor bepaalde meisjes hebben.
Niks ten nadele van die vriendin van me...zijn al jaren en jaren goede vriendinnen, maar ze is best wel ehm naief en makkelijk te versieren.
Ze is eerder een zeer afhankelijke dan een onafhankelijke vrouw en ik denk dat ze dat ook wel heel erg duidelijk naar voren laat komen.En ze heeft daar ook totaal geen problemen mee, ze roept ook vaak genoeg dat het leven met partner nu eenmaal leuker is dan zonder.
Nu zeg ik niet dat het alleen maar daardoor komt dat mannen haar eerder in het vizier hebben, maar ze is ook veel meer bezig met mannen en ziet veel mannen als potentieel, terwijl ik zelf dus niet zo ben.
En ja, ik ken haar nu al jaren maar ze heeft altijd meer aandacht gehad van mannen. Het gekke is alleen dat al die mannen alleen maar of sex wilden of zoenen etc en het daarna voorbij was. Terwijl ik die mannen op een hele andere manier leerde kennen, meer vriendschappelijk, en ik met een aantal nog steeds leuk contact heb.
Ik voel me niet minder...maar het maakt me wel onzeker.
Dat heeft er mede mee te maken dat ik mezelf nooit leuk genoeg heb gevonden, nooit mooi genoeg o.a door een pestverleden. En als je dan soms erg met je neus op de feiten word gedrukt door dat je uitgaat met een knappere vriendin, tja dat helpt niet altijd mee aan je zelfvertrouwen.
Ik leer nu meer en meer dat ik er ook mag zijn, en dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, en dat sterkt me wel. Al steekt die onzekerheid soms nog wel de kop op hoor, dat blijft toch een zwakke plek.
Verder heb ik wel andere vriendinnen, maar daar ga ik minder mee op stap omdat die allemaal al een gezinnetje hebben, samenwonen, lange afstands relatie etc. En het heeft niet zozeer alleen met deze vriendin te maken.
En ik heb naast mijn werk wel een leuk leventje, moet ook wel bekennen dat ik soms wel een einselganger ben. Kan het erg goed met mezelf vinden.
Maar ik ga vaak naar concerten, bios, uit eten en ik heb de laatste jaren veel verschillende nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk ben ik best happy met mijn leventje, ik mis alleen die leuke man, en alles wat daarbij komt kijken. En het vooruitzicht dat het over vijf jaar misschien nog wel zo zal zijn, stemt me niet echt positief.
woensdag 30 mei 2007 20:41
solitude:*;
Wat jij in je laatste 2 postings schreef, nou, daar had ik mijn naam onder kunnen zetten!!!!!!!!!!!
dat gevoel wanneer je uitgaat, je voelt je goed, ziet er leuk uit, bent spontaan, gezellig etc etc en dan tóch zien die kerels alleen maar je vriendin. Hoe DOET ze dat? Ik herken het helemaal! Maar het is wel waar wat je zegt over zelfstandig en onafhankelijk zijn. Ooit zei een ouder iemand tegen me dat je eens moest opletten,; de jonge vlotte zelfstandige meiden zijn vaak alleen terwijl de afhankelijke meisjes-meisjes altijd wel een relatie hebben (hihi ik weet niet precies hoe ik het moet noemen maar je begrijpt me vast wel)
Ik ben ook altijd die leuke gezellige meid geweest (nog) maar geen relatiemateriaal. ook ik probeer nu mezelf helemaal te accepteren. Ze zeggen dat je pas iemand vind als je niet meer zoekt Maar tóch blijf je altijd een beetje speuren. IOf je probeert expres om niet te zoeken omdat men dan zegt dat dan......nou ja, jullie snappen het wel.
Maar het ergste vind ik dat ik niet weet hóe ik echt aantrekkelijk moet zijn. Zou ik dan toch iets missen? Een bepaalt feromon bv. waardoor de ander onbewust zich aangetrokken voelt Ik ken bv (en dit is heel gemeen maar ik voel het wel zo) een paar hele onsympathieke en echt niet knappe vrouwen die toch aan de man zijn geraakt en zelfs getrouwd. Hoe dóen ze dat toch. Eentje is zelfs het tegenbeeld van vrouwelijkheid. Wat hèbben zij wat ik niet heb.
ZO even lekker geklaagd.
Wat jij in je laatste 2 postings schreef, nou, daar had ik mijn naam onder kunnen zetten!!!!!!!!!!!
dat gevoel wanneer je uitgaat, je voelt je goed, ziet er leuk uit, bent spontaan, gezellig etc etc en dan tóch zien die kerels alleen maar je vriendin. Hoe DOET ze dat? Ik herken het helemaal! Maar het is wel waar wat je zegt over zelfstandig en onafhankelijk zijn. Ooit zei een ouder iemand tegen me dat je eens moest opletten,; de jonge vlotte zelfstandige meiden zijn vaak alleen terwijl de afhankelijke meisjes-meisjes altijd wel een relatie hebben (hihi ik weet niet precies hoe ik het moet noemen maar je begrijpt me vast wel)
Ik ben ook altijd die leuke gezellige meid geweest (nog) maar geen relatiemateriaal. ook ik probeer nu mezelf helemaal te accepteren. Ze zeggen dat je pas iemand vind als je niet meer zoekt Maar tóch blijf je altijd een beetje speuren. IOf je probeert expres om niet te zoeken omdat men dan zegt dat dan......nou ja, jullie snappen het wel.
Maar het ergste vind ik dat ik niet weet hóe ik echt aantrekkelijk moet zijn. Zou ik dan toch iets missen? Een bepaalt feromon bv. waardoor de ander onbewust zich aangetrokken voelt Ik ken bv (en dit is heel gemeen maar ik voel het wel zo) een paar hele onsympathieke en echt niet knappe vrouwen die toch aan de man zijn geraakt en zelfs getrouwd. Hoe dóen ze dat toch. Eentje is zelfs het tegenbeeld van vrouwelijkheid. Wat hèbben zij wat ik niet heb.
ZO even lekker geklaagd.
woensdag 30 mei 2007 20:43
anx Sunshine!
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die tegen dit soort dingen aanloopt.
Tuurlijk zal het er ook wel mee te maken hebben dat mannen over het algemeen wat denken met hun lager gelegen lichaamsonderdeel :D
maar aan de andere kant denk ik soms ook wel eens dat mannen een feilloos gevoel voor bepaalde meisjes hebben.
Niks ten nadele van die vriendin van me...zijn al jaren en jaren goede vriendinnen, maar ze is best wel ehm naief en makkelijk te versieren.
Ze is eerder een zeer afhankelijke dan een onafhankelijke vrouw en ik denk dat ze dat ook wel heel erg duidelijk naar voren laat komen.En ze heeft daar ook totaal geen problemen mee, ze roept ook vaak genoeg dat het leven met partner nu eenmaal leuker is dan zonder.
Nu zeg ik niet dat het alleen maar daardoor komt dat mannen haar eerder in het vizier hebben, maar ze is ook veel meer bezig met mannen en ziet veel mannen als potentieel, terwijl ik zelf dus niet zo ben.
En ja, ik ken haar nu al jaren maar ze heeft altijd meer aandacht gehad van mannen. Het gekke is alleen dat al die mannen alleen maar of sex wilden of zoenen etc en het daarna voorbij was. Terwijl ik die mannen op een hele andere manier leerde kennen, meer vriendschappelijk, en ik met een aantal nog steeds leuk contact heb.
Ik voel me niet minder...maar het maakt me wel onzeker.
Dat heeft er mede mee te maken dat ik mezelf nooit leuk genoeg heb gevonden, nooit mooi genoeg o.a door een pestverleden. En als je dan soms erg met je neus op de feiten word gedrukt door dat je uitgaat met een knappere vriendin, tja dat helpt niet altijd mee aan je zelfvertrouwen.
Ik leer nu meer en meer dat ik er ook mag zijn, en dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, en dat sterkt me wel. Al steekt die onzekerheid soms nog wel de kop op hoor, dat blijft toch een zwakke plek.
Verder heb ik wel andere vriendinnen, maar daar ga ik minder mee op stap omdat die allemaal al een gezinnetje hebben, samenwonen, lange afstands relatie etc. En het heeft niet zozeer alleen met deze vriendin te maken.
En ik heb naast mijn werk wel een leuk leventje, moet ook wel bekennen dat ik soms wel een einselganger ben. Kan het erg goed met mezelf vinden.
Maar ik ga vaak naar concerten, bios, uit eten en ik heb de laatste jaren veel verschillende nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk ben ik best happy met mijn leventje, ik mis alleen die leuke man, en alles wat daarbij komt kijken. En het vooruitzicht dat het over vijf jaar misschien nog wel zo zal zijn, stemt me niet echt positief
Hoe oud ben je? Ik ben ook al heel lang vrijgezel. Eerlijk gezegd had ik dat niet van mezelf verwacht. Ook ik betreur dat. Aan de andere kant heb ik een prettig leven. ik wil alleen een fijne relatie of geen. ik heb hiervoor in een slechte relatie gezeten met een man die dominant en agressief was. hierdoor weet ik ook weer hoe fijn ik het nu heb. dat maakt het gemis van een partner niet minder, maar wel hanteerbaar.
jij hebt zo te horen ook een fijn sociaal leven. liefde laat zich toch niet bestellen. blijf kijken naar wat je wel hebt. is reuze moeilijk, als het gemis groot is, weet ik uit eigen ervaring. maar meer kan je niet doen.
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die tegen dit soort dingen aanloopt.
Tuurlijk zal het er ook wel mee te maken hebben dat mannen over het algemeen wat denken met hun lager gelegen lichaamsonderdeel :D
maar aan de andere kant denk ik soms ook wel eens dat mannen een feilloos gevoel voor bepaalde meisjes hebben.
Niks ten nadele van die vriendin van me...zijn al jaren en jaren goede vriendinnen, maar ze is best wel ehm naief en makkelijk te versieren.
Ze is eerder een zeer afhankelijke dan een onafhankelijke vrouw en ik denk dat ze dat ook wel heel erg duidelijk naar voren laat komen.En ze heeft daar ook totaal geen problemen mee, ze roept ook vaak genoeg dat het leven met partner nu eenmaal leuker is dan zonder.
Nu zeg ik niet dat het alleen maar daardoor komt dat mannen haar eerder in het vizier hebben, maar ze is ook veel meer bezig met mannen en ziet veel mannen als potentieel, terwijl ik zelf dus niet zo ben.
En ja, ik ken haar nu al jaren maar ze heeft altijd meer aandacht gehad van mannen. Het gekke is alleen dat al die mannen alleen maar of sex wilden of zoenen etc en het daarna voorbij was. Terwijl ik die mannen op een hele andere manier leerde kennen, meer vriendschappelijk, en ik met een aantal nog steeds leuk contact heb.
Ik voel me niet minder...maar het maakt me wel onzeker.
Dat heeft er mede mee te maken dat ik mezelf nooit leuk genoeg heb gevonden, nooit mooi genoeg o.a door een pestverleden. En als je dan soms erg met je neus op de feiten word gedrukt door dat je uitgaat met een knappere vriendin, tja dat helpt niet altijd mee aan je zelfvertrouwen.
Ik leer nu meer en meer dat ik er ook mag zijn, en dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, en dat sterkt me wel. Al steekt die onzekerheid soms nog wel de kop op hoor, dat blijft toch een zwakke plek.
Verder heb ik wel andere vriendinnen, maar daar ga ik minder mee op stap omdat die allemaal al een gezinnetje hebben, samenwonen, lange afstands relatie etc. En het heeft niet zozeer alleen met deze vriendin te maken.
En ik heb naast mijn werk wel een leuk leventje, moet ook wel bekennen dat ik soms wel een einselganger ben. Kan het erg goed met mezelf vinden.
Maar ik ga vaak naar concerten, bios, uit eten en ik heb de laatste jaren veel verschillende nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk ben ik best happy met mijn leventje, ik mis alleen die leuke man, en alles wat daarbij komt kijken. En het vooruitzicht dat het over vijf jaar misschien nog wel zo zal zijn, stemt me niet echt positief
Hoe oud ben je? Ik ben ook al heel lang vrijgezel. Eerlijk gezegd had ik dat niet van mezelf verwacht. Ook ik betreur dat. Aan de andere kant heb ik een prettig leven. ik wil alleen een fijne relatie of geen. ik heb hiervoor in een slechte relatie gezeten met een man die dominant en agressief was. hierdoor weet ik ook weer hoe fijn ik het nu heb. dat maakt het gemis van een partner niet minder, maar wel hanteerbaar.
jij hebt zo te horen ook een fijn sociaal leven. liefde laat zich toch niet bestellen. blijf kijken naar wat je wel hebt. is reuze moeilijk, als het gemis groot is, weet ik uit eigen ervaring. maar meer kan je niet doen.
woensdag 30 mei 2007 21:13
Ik heb dat ook gezien bij Oprah. Het heet The Secret. Er is daar al een heel topic over in Media. Ik geloof het wel een beetje. In ieder geval in wat die ene vrouw met dat wilde haar zei: Het leven is als een soort restaurant,; wat je wilt moet je bestellen. Zeg jij de hele tijd tegen jezelf, oh, wat ben ik alleen, dan ben je dat ook. Maar als je besteld wat je wilt krijg je het ook. Maar dan moet je het echt willen. Je mag ook niet zeggen bv, ik wil niet dik zijn, want dan leg je de nadruk op dik maar je moet zeggen; ik wil slank zijn.
Nou ja in ieder geval zit ik er ook veel over na te denken en ik lees mee op het topic in media.
De kracht van positief denken. Maar ja, als het zo makkelijk zou zijn...
Nou ja in ieder geval zit ik er ook veel over na te denken en ik lees mee op het topic in media.
De kracht van positief denken. Maar ja, als het zo makkelijk zou zijn...
woensdag 30 mei 2007 21:44
Ja..the secret..hmm hoe kom ik dan bij the gift??:o
Tja, als het inderdaad zo makkelijk zou zijn....dan waren we allang aan de man!
Maar ik denk dat het gewoon een positieve uitwerking op jezelf kan hebben, want stiekem benadrukken mensen vaak het negatieve in plaats van het positieve. Wat jij zegt..ik ben alleen...dan ben je dat ook.
Je kan ook zeggen..ik ben alleen maar wel met heel veel vrienden etc..er een andere draai aangegeven.
En ik denk dat ik maar eens flink ga bestellen in dat restaurant ;) het kan vast geen kwaad...toch?
Maar hoe gaat het eigenlijk met jou Cajean.. voel je je al beter dat je dit kunt delen hier op het forum?
woensdag 30 mei 2007 22:30
@sunshine; Ik kan me goed voorstellen dat je heel blij bent met wat je nu hebt, zeker na die eerdere relatie die je hebt gehad. Je weet denk ik nu heel erg duidelijk hoe je het wel wilt in je leven en qua relaties?
Ik ben trouwens 30..
Qua relaties weet ik meer hoe ik het wel/niet wil en zeker wat ik nooit wil. wat mijn leven betreft ben ik nog niet over alles uit maar ik weet sinds mijn 30e wel steeds meer en beter wat me bevalt, wat ik wil, waar ik voor ga, etc.. ik vind het proces waar ik nu in zit heerlijk, alleen jammer dat er geen partner is om dat mee te delen. had het graag anders gezien maar voor dit moment is het nu zo.
Ik ben trouwens 30..
Qua relaties weet ik meer hoe ik het wel/niet wil en zeker wat ik nooit wil. wat mijn leven betreft ben ik nog niet over alles uit maar ik weet sinds mijn 30e wel steeds meer en beter wat me bevalt, wat ik wil, waar ik voor ga, etc.. ik vind het proces waar ik nu in zit heerlijk, alleen jammer dat er geen partner is om dat mee te delen. had het graag anders gezien maar voor dit moment is het nu zo.
woensdag 30 mei 2007 22:58
Ik ben heel blij dat ik dit topic ben gestart. Ondanks mijn schaamte. Ik hoopte zo dat er misschien één iemand zou zijn die het herkende. Ik was dan ook zeer verbaasd en blij dat heel veel mensen het herkenden! Zelfs ook mannen! Ik had eerlijk gezegd verwacht allerlei belerende opmerkingen te krijgen in de trant van, het is je eigen schuld en dat ik geen zelfmedelijden moest hebben. Maar dit had ik nooit verwacht en het maakt me weer een stuk sterker! Ik voel me veel minder een "freak'. Ik hoop dat wanneer iemand me weer eens vraagt hoeveel relaties ik heb gehad ik eerlijk durf te zijn en niet een vaag verhaal ophang.
Eigenlijk toch zoooo belachelijk, hè, die schaamte!
Ik ga slapen,welterusten!
Eigenlijk toch zoooo belachelijk, hè, die schaamte!
Ik ga slapen,welterusten!
donderdag 31 mei 2007 17:29
Ik herken het verhaal heel goed. Ik dacht echt dat ik zowat de enige was maar gelukkig niet. Ik ben zelf 29 jaar en heb maar 1 "relatie" gehad toen ik 17 was en dat heeft maar 3 weken geduurd waarin ik hem maar 3 x gezien heb en dat was het. Ik begin mij nu toch wel zorgen te maken want ik wil toch wel graag een leuke relatie, intimiteit en het gevoel dat iemand echt van je houd en graag bij je wil zijn meemaken. Wil graag trouwen en mischien ook kinderen. Ik ben geen ongelukkige single maar ik mis toch wel iemand om samen dingen mee te ondernemen, met name tijdens de feestdagen en de vakantieperiode heb ik dat het ergst. Ik vind zelf (het klinkt heel arrogant) dat ik er best wel goed uitzie alleen ben ik nogal verlegen en niet een echt open persoonlijkheid, zeker toen ik nog jong was waardoor de jongens en mannen niet echt veel interesse in mij hadden. Komt er ook nog bij dat ik geen uitgaanstype was (en nu nog niet) en ook een bloedhekel had aan sport dus niet bij een sportclub zat. Dus niet echt veel mogelijkheden gehad om iemand te ontmoeten.(komt er ook nog bij dat nederlandse mannen niet snel op iemand afstappen vind ik) Ik werk wel bij een groot bedrijf maar ga niet zomaar op iemand afstappen waarvan ik niet weet of die persoon single is, zit nu ook op een aantal datingsites maar dat vlot helaas ook niet erg :( en heb ook aan speeddating gedaan, maar helaas is dat niet meer in mijn woonplaats.(ik heb geen auto dus buiten de woonplaats word wat lastig) Ik ga dit jaar wel met een singlereis mee(voor de reis maar wie weet?)mischien nog een idee voor de andere singles op dit forum??. Gelukkig is het single zijn nu wel meer geaccepteerd door de maatschapij, omdat dit toch steeds vaker voorkomt. Maar toch hoop ik binnenkort een leuke partner te vinden, moet er toch niet aandenken om nog 29 jaar vrijgezel te blijven... Soms vind ik het ook niet eerlijjk dat de een heel veel partners kan krijgen en bij wijze van spreken de mannen van zich af moet slaan en de ander genegeerd word door het manvolk....
Life is peachy, somethimes soft and sweet, somethimes hard and rotten
donderdag 31 mei 2007 18:24
Ik vind niet echt dat het single-zijn echt geaccepteerd wordt door de maatschappij. Waarom dan die belachelijke prijzen voor eenpersoonskamers. Waarom dan elke keer die vraag "en hoe is het met de liefde?"
Ik had het zelf wel voor een groot deel geaccepteerd. Ging alleen naar concerten, uit eten of naar de bioscoop als geen van mijn vriendinnen zin of tijd had om mee te gaan. Zelfs twee katten aangeschaft met het idee, er komt toch geen vent meer waarvoor ik ze dan weer zou moeten wegdoen. Mijn huisje heeft alle kleuren van de regenboog, geen man die het hier langer als een half uur uithoudt.
Maar de vragen naar de liefde begonnen wel te knagen. Als je niet weet wat het is, kun je het ook niet missen, was mijn standaard antwoord.
Je bent te kieskeurig. Ja hallo, ik wil er wel wat mee delen, het zal ook niet de eerste de beste zijn!
En oh ho, ben ik blij dat ik kieskeurig ben gebleven! Op mijn 35ste kwam hij mijn leven binnengestapt en het is echt een prachtexemplaar! Hij vind me stoer, lief, mooi èn grappig. En hij? Hij heeft van alles een beetje, precies zoals ik het me voorgesteld heb. Binnenkort gaan we lekker samen een huisje kopen. Het hoeft dan niet meer kakelbont te zijn en de katten mogen gewoon lekker mee
Ik had het zelf wel voor een groot deel geaccepteerd. Ging alleen naar concerten, uit eten of naar de bioscoop als geen van mijn vriendinnen zin of tijd had om mee te gaan. Zelfs twee katten aangeschaft met het idee, er komt toch geen vent meer waarvoor ik ze dan weer zou moeten wegdoen. Mijn huisje heeft alle kleuren van de regenboog, geen man die het hier langer als een half uur uithoudt.
Maar de vragen naar de liefde begonnen wel te knagen. Als je niet weet wat het is, kun je het ook niet missen, was mijn standaard antwoord.
Je bent te kieskeurig. Ja hallo, ik wil er wel wat mee delen, het zal ook niet de eerste de beste zijn!
En oh ho, ben ik blij dat ik kieskeurig ben gebleven! Op mijn 35ste kwam hij mijn leven binnengestapt en het is echt een prachtexemplaar! Hij vind me stoer, lief, mooi èn grappig. En hij? Hij heeft van alles een beetje, precies zoals ik het me voorgesteld heb. Binnenkort gaan we lekker samen een huisje kopen. Het hoeft dan niet meer kakelbont te zijn en de katten mogen gewoon lekker mee
donderdag 31 mei 2007 18:41
Nee, absoluut geen spijt. Nog niet tenminste....hahaha.... Ik heb namelijk wel de afgelopen jaren een paar scharrels gehad. Maar die waren altijd voor het ontbijt weer verdwenen. En dat vond ik wel heel jammer hoor.
Maar ik heb 15 jaar een ontwikkeling door kunnen maken waarbij me niemand in de weg zat. Heb in het buitenland gewoond, kon gaan en staan waar ik wilde en ben dus de hele wereld over gereisd. Weliswaar voor mijn werk, maar maakt niet dat ik daar minder trots op ben. Juist die ontwikkeling stond een relatie in de weg, maar ben wel blij dat ik dat allemaal heb mogen beleven en kunnen doen. Ben nog niet zolang geleden in een rustiger vaarwater terecht gekomen en me aan het settelen.
Nee.......spijt heb ik absoluut niet, geen moment! Maar ik vond het wel regelmatig heel erg jammer, maar dat is denk ik met meer mensen en meer dingen.
Maar ik heb 15 jaar een ontwikkeling door kunnen maken waarbij me niemand in de weg zat. Heb in het buitenland gewoond, kon gaan en staan waar ik wilde en ben dus de hele wereld over gereisd. Weliswaar voor mijn werk, maar maakt niet dat ik daar minder trots op ben. Juist die ontwikkeling stond een relatie in de weg, maar ben wel blij dat ik dat allemaal heb mogen beleven en kunnen doen. Ben nog niet zolang geleden in een rustiger vaarwater terecht gekomen en me aan het settelen.
Nee.......spijt heb ik absoluut niet, geen moment! Maar ik vond het wel regelmatig heel erg jammer, maar dat is denk ik met meer mensen en meer dingen.
donderdag 31 mei 2007 19:46
Worden scharrels hier nu niet een beetje geidealiseerd? (Logisch misschien ook wel, je idealiseert al gauw wat je niet hebt/hebt gehad)
Ik ben ook zo'n hardnekkige single. Heb wel 1 relatie gehad van m'n 21e tot m'n 24e, maar aangezien ik nu bijna 33 ben.....voel ik me toch wel verwant met jullie. En als ik nu terugdenk aan de (erg weinige) scharrels in de afgelopen jaren dan ben ik inderdaad wel blij dat ze er zijn geweest, maar alleen maar omdat ik nu weet dat er anders negen jaar lang helemaal niets was gebeurd.
Dus echt bij gebrek aan beter. Een scharrel is iemand waar je je niet ontzettend toe voelt aangetrokken (want dan zou je wel meer willen dan dat), waar je geen echte klik mee hebt (want dan zou je wel meer willen dan dat), kortom echt een geval van "ach ja er is niets beters voorhanden en ik wil me toch even vermaken".
Daar is niets mis mee, maar ik zou niet willen beweren dat je nou zo enorm veel hebt gemist als je geen scharrels hebt gehad. Behalve misschien in 'technisch-lichamelijk' opzicht, maar voor de rest? Mwah.
Ik ben ook zo'n hardnekkige single. Heb wel 1 relatie gehad van m'n 21e tot m'n 24e, maar aangezien ik nu bijna 33 ben.....voel ik me toch wel verwant met jullie. En als ik nu terugdenk aan de (erg weinige) scharrels in de afgelopen jaren dan ben ik inderdaad wel blij dat ze er zijn geweest, maar alleen maar omdat ik nu weet dat er anders negen jaar lang helemaal niets was gebeurd.
Dus echt bij gebrek aan beter. Een scharrel is iemand waar je je niet ontzettend toe voelt aangetrokken (want dan zou je wel meer willen dan dat), waar je geen echte klik mee hebt (want dan zou je wel meer willen dan dat), kortom echt een geval van "ach ja er is niets beters voorhanden en ik wil me toch even vermaken".
Daar is niets mis mee, maar ik zou niet willen beweren dat je nou zo enorm veel hebt gemist als je geen scharrels hebt gehad. Behalve misschien in 'technisch-lichamelijk' opzicht, maar voor de rest? Mwah.
donderdag 31 mei 2007 20:16
Meiden,
Ik kan me helemaal bij jullie aansluiten. Ik bennu 32 en nog nooit een lange relatie gehad.
Ik was altijd een populaire meid. Kon jongens krijgen bij de vleet. Ook zeker de popies. Ik zelf alleen kon het nooit geloven dat ze op mij vielen. Ik vond mezelf namelijk niet zo bijzonder. Wel leuk, maar ik vond altijd dat er nog meer knappere meiden rondliepen...dus waarom viel hij dan op mij??
In mijn studententijd heel veel gezoend en gefriemeld, maar nauwelijks sex gehad. Dat vind ik wel heel erg persoonlijk en doe ik niet gauw. HEb het wel gehad en was leuk. Nu al een jaar zonder....gewoon omdat ik al een jaar geen echte leuke kerel heb ontmoet waar ik wat mee zou willen.
Nu kijk ik terug en begrijp ik wel waarom ik geen lange relatie (lees langer dan een jaar) heb gehad. Ik vond eerst mezelf niet leuk genoeg en na mijn studententijd ben ik gaan werken. Ik stond er niet voor open. Daarna overspannen geraakt en de de twee jaar daarna wilde ik wel een vent, maar ik stelde me neit open. Kwam ook niet op plaatsen waar hij nou zou rondlopen...
Nu bijna 32. Ik maak me zeker weleens druk dat ik nog alleen ben. Dat ik misschien nooit die vent tegen kom en dat mijn wens om een gezin te stichten niet gaat lukken. Maar ik weiger om met zomaar iemand te gaan. Jullie snappen wel wat ik bedoel.
Ik ben nu happy met mezelf. Mijn leven is op orde. Ik doe leuke dingen en in ga er maar vanuit dat hij wel komt (ala de secret).
Maar meiden, ik heb dus ook een vriendin die altijd een vriend heeft. ZIj is nu 37 en heeft altijd relaties van 3,4,2 jaare enz gehad. De laatste relatie is net uit en heeft 2,5 jaar geduurd. En het was niet een leuke relatie. Zij heeft nu weer liefdesverdriet, ondanks dat ze weet dat het beter is zo. En zij zegt tegen mij dat ik blij moet zijn dat ik nooit zulke lange relaties gehad heb, omdat ik niet zo'n rugzak met bagage aan relaties mee zeul. En zij is nuook weer alleen....
Maar ja meiden. We maken er allemaal het beste van. Als ik nou eens in die glazen bol kon kijken en zien dat ik bv over twee jaar de man van mijn leven tegen kom, dan zou ik nu veel relaxter leven en me geen zorgen meer maken....
Ik kan me helemaal bij jullie aansluiten. Ik bennu 32 en nog nooit een lange relatie gehad.
Ik was altijd een populaire meid. Kon jongens krijgen bij de vleet. Ook zeker de popies. Ik zelf alleen kon het nooit geloven dat ze op mij vielen. Ik vond mezelf namelijk niet zo bijzonder. Wel leuk, maar ik vond altijd dat er nog meer knappere meiden rondliepen...dus waarom viel hij dan op mij??
In mijn studententijd heel veel gezoend en gefriemeld, maar nauwelijks sex gehad. Dat vind ik wel heel erg persoonlijk en doe ik niet gauw. HEb het wel gehad en was leuk. Nu al een jaar zonder....gewoon omdat ik al een jaar geen echte leuke kerel heb ontmoet waar ik wat mee zou willen.
Nu kijk ik terug en begrijp ik wel waarom ik geen lange relatie (lees langer dan een jaar) heb gehad. Ik vond eerst mezelf niet leuk genoeg en na mijn studententijd ben ik gaan werken. Ik stond er niet voor open. Daarna overspannen geraakt en de de twee jaar daarna wilde ik wel een vent, maar ik stelde me neit open. Kwam ook niet op plaatsen waar hij nou zou rondlopen...
Nu bijna 32. Ik maak me zeker weleens druk dat ik nog alleen ben. Dat ik misschien nooit die vent tegen kom en dat mijn wens om een gezin te stichten niet gaat lukken. Maar ik weiger om met zomaar iemand te gaan. Jullie snappen wel wat ik bedoel.
Ik ben nu happy met mezelf. Mijn leven is op orde. Ik doe leuke dingen en in ga er maar vanuit dat hij wel komt (ala de secret).
Maar meiden, ik heb dus ook een vriendin die altijd een vriend heeft. ZIj is nu 37 en heeft altijd relaties van 3,4,2 jaare enz gehad. De laatste relatie is net uit en heeft 2,5 jaar geduurd. En het was niet een leuke relatie. Zij heeft nu weer liefdesverdriet, ondanks dat ze weet dat het beter is zo. En zij zegt tegen mij dat ik blij moet zijn dat ik nooit zulke lange relaties gehad heb, omdat ik niet zo'n rugzak met bagage aan relaties mee zeul. En zij is nuook weer alleen....
Maar ja meiden. We maken er allemaal het beste van. Als ik nou eens in die glazen bol kon kijken en zien dat ik bv over twee jaar de man van mijn leven tegen kom, dan zou ik nu veel relaxter leven en me geen zorgen meer maken....
