Relaties
alle pijlers
35 en nog nooit een relatie gehad.
zaterdag 26 mei 2007 17:29
Ik ben 35 en ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik ben weleens verliefd geweest maar heb nooit echt een vriend gehad. Mannen zagen mij meer als een soort maatje waar je mee kon lachen of met wie ze moesten omgaan om zo tot mijn altijd mooiere vriendinnen te komen. Daarbij komt dat ik mezelf heel lang niet de moeite waard heb gevonden maar daar wordt al aan gewerkt. Ik probeer van mezelf te houden en zeg tegen mezelf dat ik goed ben zoals ik ben en soms lukt dat ook wel maar er zijn van die momenten zoals gisteren, ik liep te wandelen en voelde me goed en ineens kwam ik een vriendin tegen met haar kind en ik voelde me zoooo mislukt. waarom kan iedereen iemand vinden ook al is het niet voor altijd maar ik zou ook zo graag het samengevoel eens willen hebben. Ik schrijf dit omdat ik dit nog nooit heb verteld, ik kom ook over als een spontaan gezellig iemand,en niemand weet hoe ik me echt voel want ik schaam me zo en de laatste tijd krijg ik steeds meer het gevoel dat ik mislukt ben.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
vrijdag 1 juni 2007 20:28
Meiden, ik ben tot de conclusie gekomen (en jullie waarschijnlijk ook) dat we toch allemaal een beetje dezelfde types zijn.
Onzeker over onszelf, daardoor jezelf een beetje afsluiten omdat we niet kunnen geloven dat iemand ons leuk vind, toch een soort bang voor intimiteit, bang dat de ander op ons zal afknappen. Maar ook zijn we hele zelfstandige vrouwen. Ik herken me ook wel een beetje in die laatste paar berichten. ik zou ook willen dat ik minder 'braaf' was geweest en wat meer 'gerommeld' had, dan had ik nu tenminste meer ervaring. Stom eigenlijk hè?! Over zelfrespect gesproken....
Ik ben nu ook meer en meer bezig om eerst mezelf maar eens volledig te accepteren want ik zal nog een heel leven met mezelf moeten leven.
Onzeker over onszelf, daardoor jezelf een beetje afsluiten omdat we niet kunnen geloven dat iemand ons leuk vind, toch een soort bang voor intimiteit, bang dat de ander op ons zal afknappen. Maar ook zijn we hele zelfstandige vrouwen. Ik herken me ook wel een beetje in die laatste paar berichten. ik zou ook willen dat ik minder 'braaf' was geweest en wat meer 'gerommeld' had, dan had ik nu tenminste meer ervaring. Stom eigenlijk hè?! Over zelfrespect gesproken....
Ik ben nu ook meer en meer bezig om eerst mezelf maar eens volledig te accepteren want ik zal nog een heel leven met mezelf moeten leven.
dinsdag 6 december 2011 18:41
Mijn naam is Remy en ik ben 36 jaar. Ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik zit er heel erg mee, want iedereen om me heen trouwt naar hartelust en krijgt kinderen. Ik heb sterk het gevoel dat ik tussen wal en schip val. Ik zie er niet onaantrekkelijk uit en ben best vlot en sociaal in de omgang. Ik heb nooit een leuke vrouw gevonden waarmee ik een wederzijdse klik had. Vaak was die klik er van een kant, maar nooit een echte match. Ik heb nooit meegemaakt (of ik moet het niet geweten hebben) dat een vrouw verliefd op me is geworden of gevoelens voor mij had. De tijd van kroegen en disco's heb ik echt gehad en dan wordt het toch wel erg lastig om de WARE te vinden. Graag zou ik in contact willen komen met een leuke lieve vrouw voor serieuze kennismaking (wellicht een lotgenoot). Tot ziens, Remy
dinsdag 6 december 2011 22:22
Ik heb een relatie van een paar jaar gehad en daarna al tien jaar niet meer (ben nu 36). Wel vriendschappen-plus gehad, dus lichamelijk wel een beetje aan m'n trekken gekomen, maar ik zou wel weer eens speciaal voor iemand willen zijn. De belangrijkste, degene aan wie hij het het eerste wil vertellen als hem iets fijns is overkomen, degene tegen wie hij het liefst aan wil klagen als hij ergens van baalt.
Heb daar veel verdriet om gehad maar kan het tegenwoordig beter relativeren: er zijn heel veel mensen die wel een relatie hebben die het bovengenoemde ook missen. Of de seks.
De groep mensen die echt een fijne relatie heeft is volgens mij vrij klein. Ik ga er vanuit dat het mij ook wel weer een keer zal overkomen, maar dat kan best pas over vijf jaar zijn, of tien.
Een fijne relatie is iets waar we (bijna) allemaal wel naar verlangen, en ik gun je van harte dat je het binnenkort mag meemaken! Maar idealiseer het ook weer niet alsof een relatie alles goed maakt (niet dat je dat doet hoor, maar mensen doen dat soms), zo is het natuurlijk ook weer niet. Het is een onderdeel van je leven, een belangrijk en groot onderdeel, maar het verandert niet alle onderdelen van je leven.
En vertel jezelf vooral niet dat je pas een relatie 'mag' of zult hebben wanneer je leuker bent/er beter uitziet/tien kilo bent afgevallen. Zet dat uit je hoofd. Het is ten eerste niet waar (massa's vrouwen die geen greintje leuker zijn dan jij hebben ook een relatie) en ten tweede brengt het je nergens.
Wees lief voor jezelf! Juist wanneer je geen relatie hebt is het belangrijk dat je in elk geval op jezelf kunt rekenen voor steun, bevestiging en stimulans!
Heb daar veel verdriet om gehad maar kan het tegenwoordig beter relativeren: er zijn heel veel mensen die wel een relatie hebben die het bovengenoemde ook missen. Of de seks.
De groep mensen die echt een fijne relatie heeft is volgens mij vrij klein. Ik ga er vanuit dat het mij ook wel weer een keer zal overkomen, maar dat kan best pas over vijf jaar zijn, of tien.
Een fijne relatie is iets waar we (bijna) allemaal wel naar verlangen, en ik gun je van harte dat je het binnenkort mag meemaken! Maar idealiseer het ook weer niet alsof een relatie alles goed maakt (niet dat je dat doet hoor, maar mensen doen dat soms), zo is het natuurlijk ook weer niet. Het is een onderdeel van je leven, een belangrijk en groot onderdeel, maar het verandert niet alle onderdelen van je leven.
En vertel jezelf vooral niet dat je pas een relatie 'mag' of zult hebben wanneer je leuker bent/er beter uitziet/tien kilo bent afgevallen. Zet dat uit je hoofd. Het is ten eerste niet waar (massa's vrouwen die geen greintje leuker zijn dan jij hebben ook een relatie) en ten tweede brengt het je nergens.
Wees lief voor jezelf! Juist wanneer je geen relatie hebt is het belangrijk dat je in elk geval op jezelf kunt rekenen voor steun, bevestiging en stimulans!
zaterdag 13 juli 2013 14:16
Hallo, ik ben een man van 37. Heb al die tijd ook nog nooit een relatie gehad, al heb ik er altijd voor opengestaan. Het doet me ergens goed dat ik er niet alleen voor sta en er nog vrouwen en mannen zich in deze vervelende situatie bevinden. Bijna al mijn vrienden zitten in een relatie of zijn getrouwd en hebben kinderen, voel me wel verveeld omdat ik mijn leven anders had voorgesteld. Soms vraag ik mij af waar ik mijn trein heb mislopen, vind het echt niet normaal meer dat je je opensteld voor iemand en telkens van een kale reis terug komt. Je kan eens een tegenslag hebben, maar dit blijft duren en moed en energie begint in je schoenen te zakken. Toch blijf ik possitief opgesteld en voel ik me goed, en hopelijk eens het geluk te mogen vinden. Niemand is immers gemaakt om alleen te zijn. Vriendelijke groeten Bert
dinsdag 1 augustus 2017 04:01
Dag iedereen,
ik ben dit topic tegengekomen via een andere forumgebruiker.
Er zijn nog velen, waaronder ikzelf, die zich in eenzelfde situatie bevinden zoals jullie die omschrijven.
Ik heb natuurlijk ook gezien dat dit topic al meer dan 10 jaar oud is.
Daarom ben ik benieuwd naar de verhalen van de eventuele evolutie die jullie hebben meegemaakt.
Zouden jullie die willen delen? (voor zover de mensen hier nog actief zijn)
Ik heb ook het idee dat het taboe na 10 jaar zeker nog niet verholpen is.
Misschien is het wel interessant om die verhalen te delen in een recenter topic omtrent hetzelfde onderwerp:
relaties/voor-wie-nog-nooit-een-relatie ... p=27347143
ik ben dit topic tegengekomen via een andere forumgebruiker.
Er zijn nog velen, waaronder ikzelf, die zich in eenzelfde situatie bevinden zoals jullie die omschrijven.
Ik heb natuurlijk ook gezien dat dit topic al meer dan 10 jaar oud is.
Daarom ben ik benieuwd naar de verhalen van de eventuele evolutie die jullie hebben meegemaakt.
Zouden jullie die willen delen? (voor zover de mensen hier nog actief zijn)
Ik heb ook het idee dat het taboe na 10 jaar zeker nog niet verholpen is.
Misschien is het wel interessant om die verhalen te delen in een recenter topic omtrent hetzelfde onderwerp:
relaties/voor-wie-nog-nooit-een-relatie ... p=27347143
dinsdag 1 augustus 2017 04:45
Wat een onzin, alsof iedereen die een relatie heeft van zichzelf houdt.Ggijs schreef: ↑26-05-2007 17:49quote:
Hallo,
Misschien een onnodige opmerking maar je kunt pas ECHT van iemand houden als je eerst van je zelf kunt houden. En dan bedoel ik geestelijk en lichaamlijk. Als je dat kunt en toepast dan straal je dat ook uit naar je omgeving en komen de boys als vliegen op de stroop op je af. De ''inhoud'' is veel belangrijker dan de ''verpakkig''!
xxx GGijs
dinsdag 1 augustus 2017 14:13
Hier ook! 36 en nog nooit serieuze relatie gehad.
Nu weet ik niet hoe het komt dat het nooit zover is gekomen. Behalve dat er aantal foute mannen op mijn pad zijn gekomen en een hele tijd niks van mannen moest weten.
Nu op dit moment denk ik wel te weten waaraan,bij mij,het ligt...ik ben allergisch vóór zoals het heurt. Gaat de meute links dan ik rechts. En ik geloof er niet in dat ik op deze aardbol ben om mijn leven op zoek te gaan naar een wederhelft en dan kinderen.
Ik geloof best dat mannen mij te zelfstandig vinden en dat klopt ook wel. En ja ook ik wil iemand die zijn arm om je heen slaat,gespreks partner, enzenz.. Maar ik weet ook dat ik snel uitgekeken ben. Lang "verliefd" zijn en dan word het iets...hoeft het voor mij niet meer :-/
Nu heb ik al een aantal jaren een maatje,fwb,scharrel hoe je het noemen wil. Ik was/ben echt wel gek op deze man. Maar het is goed zo. We zien elkaar regelmatig hebben het fijn. Laten elkaar los en gaan onze eigen gang. Geen gezeur en jalousie. Voor mij werkt dit(nu) perfect. Wel de lusten en niet de lasten zeg maar
Misschien wil ik over een tijd wel meer,maar wie dan leeft,die dan zorgt
Nu weet ik niet hoe het komt dat het nooit zover is gekomen. Behalve dat er aantal foute mannen op mijn pad zijn gekomen en een hele tijd niks van mannen moest weten.
Nu op dit moment denk ik wel te weten waaraan,bij mij,het ligt...ik ben allergisch vóór zoals het heurt. Gaat de meute links dan ik rechts. En ik geloof er niet in dat ik op deze aardbol ben om mijn leven op zoek te gaan naar een wederhelft en dan kinderen.
Ik geloof best dat mannen mij te zelfstandig vinden en dat klopt ook wel. En ja ook ik wil iemand die zijn arm om je heen slaat,gespreks partner, enzenz.. Maar ik weet ook dat ik snel uitgekeken ben. Lang "verliefd" zijn en dan word het iets...hoeft het voor mij niet meer :-/
Nu heb ik al een aantal jaren een maatje,fwb,scharrel hoe je het noemen wil. Ik was/ben echt wel gek op deze man. Maar het is goed zo. We zien elkaar regelmatig hebben het fijn. Laten elkaar los en gaan onze eigen gang. Geen gezeur en jalousie. Voor mij werkt dit(nu) perfect. Wel de lusten en niet de lasten zeg maar
Misschien wil ik over een tijd wel meer,maar wie dan leeft,die dan zorgt
maandag 21 augustus 2017 23:56
Ik ben 32 en heb ook nooit een serieuze relatie gehad. Een paar keer (heel) kort een vriendje gehad. Verliefd was ik nooit, maar omdat alle leeftijdsgenoten die ik kende verkering hadden, dacht ik dat het zo hoorde. Ook hoorde ik dat het niet altijd liefde op het 1e gezicht moest zijn. Dus ik gaf het een kans. Maar na een paar maanden of zelfs weken was ik ze al beu. Het waren types die zichzelf geweldig vonden en vaak lieten merken dat ze mij de mindere vonden. "Jij bent maar......" Als je al een laag zelfbeeld had maakt wordt dat er niet beter op door zulke opmerkingen.
Dan heb ik nog een FWB gehad, waarmee ik al een paar jaar bevriend was. Dat deden we uit nieuwsgierigheid (niet verliefd), we vonden onszelf te lang maagd. Beiden hadden we geen zin in verplichtingen, dus dat leek ons de oplossing. Dat was ook niet alles. De seks gaf problemen, moeite met ontspannen. Waarschijnlijk omdat ik te weinig voelde voor hem, ondanks dat hij erg lief voor me was. Na 3 jaar heb ik deze relatie beëindigd. Ik moet denk ik echt iets voor iemand voelen wil het lukken. Het maakt me wel onzeker. Wat als het nooit lukt? Kan een man dan wel van je houden? Een punt is dat ik ook niet verliefd word. En ik ervaar mensen al gauw als beklemmend.
Vandaag kwam het ter sprake met een collega. Hij zei dat als hij een vrouw was, hij gauw een vent zou zoeken die je kan onderhouden. Ik noemde er de nadelen van. Hij zei: "Volgens mij ben jij vaak alleen, want je wil dit en dat niet en hier en daar moet je niet aan denken." Klopt ook. Ik kan me moeilijk voorstellen dat er iemand is waar ik zoveel mogelijk mee wil samen zijn. Mensen ervaar ik gauw als beklemmend. Ik heb een kleine vriendenkring en ik spreek eens in de paar weken met iemand af. Tussendoor wel chatcontact. Ik vind het goed zo. Als ik zie hoe een druk schema mijn nichten en neef hebben (oudste is 20) word ik al moe als ik er aan denk. Met feestdagen altijd dubbel bezoek. Bij hun eigen ouders en dan nog een keer naar die van hun lover. Ik zou me echt geleefd voelen dan. Nu ga ik alleen naar mijn moeder en stiefvader en mag komen en gaan wanneer ik wil. Op zoek ben ik niet. Het gevoel van mislukt zijn ken ik wel. Als het me ooit overkomt zal het spontaan moeten gebeuren.
Dan heb ik nog een FWB gehad, waarmee ik al een paar jaar bevriend was. Dat deden we uit nieuwsgierigheid (niet verliefd), we vonden onszelf te lang maagd. Beiden hadden we geen zin in verplichtingen, dus dat leek ons de oplossing. Dat was ook niet alles. De seks gaf problemen, moeite met ontspannen. Waarschijnlijk omdat ik te weinig voelde voor hem, ondanks dat hij erg lief voor me was. Na 3 jaar heb ik deze relatie beëindigd. Ik moet denk ik echt iets voor iemand voelen wil het lukken. Het maakt me wel onzeker. Wat als het nooit lukt? Kan een man dan wel van je houden? Een punt is dat ik ook niet verliefd word. En ik ervaar mensen al gauw als beklemmend.
Vandaag kwam het ter sprake met een collega. Hij zei dat als hij een vrouw was, hij gauw een vent zou zoeken die je kan onderhouden. Ik noemde er de nadelen van. Hij zei: "Volgens mij ben jij vaak alleen, want je wil dit en dat niet en hier en daar moet je niet aan denken." Klopt ook. Ik kan me moeilijk voorstellen dat er iemand is waar ik zoveel mogelijk mee wil samen zijn. Mensen ervaar ik gauw als beklemmend. Ik heb een kleine vriendenkring en ik spreek eens in de paar weken met iemand af. Tussendoor wel chatcontact. Ik vind het goed zo. Als ik zie hoe een druk schema mijn nichten en neef hebben (oudste is 20) word ik al moe als ik er aan denk. Met feestdagen altijd dubbel bezoek. Bij hun eigen ouders en dan nog een keer naar die van hun lover. Ik zou me echt geleefd voelen dan. Nu ga ik alleen naar mijn moeder en stiefvader en mag komen en gaan wanneer ik wil. Op zoek ben ik niet. Het gevoel van mislukt zijn ken ik wel. Als het me ooit overkomt zal het spontaan moeten gebeuren.
dinsdag 16 oktober 2018 21:43
Solitude schreef: ↑26-05-2007 17:46Hallo Cajean,
Je staat hierin écht niet alleen!*;
Ik ben zelf 30, maar herken eigenlijk alles aan je verhaal.
Ook ik heb nog nooit een echte relatie gehad, wel met jongens gezoend, en ook wat aangerommeld wat uiteindelijk zo'n 2 maanden duurde.
Maar that's it.
Ook ik heb me lange tijd minderwaardig gevoeld over mezelf, het gevoel te hebben niet goed en niet mooi genoeg te zijn. Wat uiteindelijk werd versterkt door het feit dat mannen niet in je zijn geinteresseerd op amoreuze vlak.
(Althans, mannen hebben dat nooit laten merken)
In mijn vriendenkring ben ik de enige single, de rest is getrouwd heeft kinderen, woont samen, prille liefdes etc etc.
En bij mij is het nog nooit zover gekomen, zelfs de prille liefde heb ik nog nooit mogen ervaren.
Ik heb al vaak mijn hoofd gebroken of de ' waarom ' vraag, maar ik kan mezelf geen antwoord geven, dus jou ook niet.
Want ik weet dat ik een leuke meid ben, dat ik veel te bieden heb, sociaal, met humor, en toch heb ik geen relatie.
Misschien komt het door het feit dat ik mezelf niet altijd even mooi vindt, er mag wel een kilo of 10 af, maar ik kan me niet voorstellen dat het alleen maar daar aan ligt.
Aan mijn uitstraling ligt het ook niet, ik ben ook geen muurbloempje, je kan makkelijk contact met mij maken, sta open in het leven.
En toch, iedereen om me heen krijgt maar relaties en ik niet.
En hoe kan je zoiets nu verklaren?
Zelf begin ik er echt zat van te worden, omdat ik nu meer een meer behoefte krijg aan geborgenheid, liefde, die arm om me heen, de warmte, die gesprekspartner, die vertrouweling.
Maar tegelijkertijd, en dat beangstigd me wel eens, ik ben altijd al alleen geweest, en daar ben ik goed in, misschien wel te goed.En ik heb een leuk leven alleen, maar een leuk leven samen zou ook erg fijn zijn.
Soms voelt het alsof ik 'mislukt' ben.
Waarom een ander wel en waarom ik niet?
Kortom, ik wil je laten weten dat je echt niet alleen staat en ook al heb ik geen antwoorden voor je. Misschien kunnen we elkaar wel wat tot steun zijn!
Mensen hoor je wel vaak zeggen dat innerlijk altijd belangrijker is maar in meeste gevallen is dat helemaal niet zo. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat de meeste mensen altijd kijken naar de uiterlijk. Ik heb wel relaties gehad maar terwijl ze tegen me zeiden van "baby ik hou van je er is niemand anders" waren ze achter mijn rug aan het geilen op gespierde kerels. Nu ben ik 27 maar in echte liefde geloof ik niet meer.
dinsdag 16 oktober 2018 21:44
Mensen hoor je wel vaak zeggen dat innerlijk altijd belangrijker is maar in meeste gevallen is dat helemaal niet zo. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat de meeste mensen altijd kijken naar de uiterlijk. Ik heb wel relaties gehad maar terwijl ze tegen me zeiden van "baby ik hou van je er is niemand anders" waren ze achter mijn rug aan het geilen op gespierde kerels. Nu ben ik 27 maar in echte liefde geloof ik niet meer.cajean schreef: ↑26-05-2007 17:29Ik ben 35 en ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik ben weleens verliefd geweest maar heb nooit echt een vriend gehad. Mannen zagen mij meer als een soort maatje waar je mee kon lachen of met wie ze moesten omgaan om zo tot mijn altijd mooiere vriendinnen te komen. Daarbij komt dat ik mezelf heel lang niet de moeite waard heb gevonden maar daar wordt al aan gewerkt. Ik probeer van mezelf te houden en zeg tegen mezelf dat ik goed ben zoals ik ben en soms lukt dat ook wel maar er zijn van die momenten zoals gisteren, ik liep te wandelen en voelde me goed en ineens kwam ik een vriendin tegen met haar kind en ik voelde me zoooo mislukt. waarom kan iedereen iemand vinden ook al is het niet voor altijd maar ik zou ook zo graag het samengevoel eens willen hebben. Ik schrijf dit omdat ik dit nog nooit heb verteld, ik kom ook over als een spontaan gezellig iemand,en niemand weet hoe ik me echt voel want ik schaam me zo en de laatste tijd krijg ik steeds meer het gevoel dat ik mislukt ben.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
zondag 30 december 2018 16:31
Dit topic scares me. Topic starter is nu bijna 50 jaar. Ik ben zelf nu 35 jaar en in dezelfde positie als TS. Ik heb het gevoel dat er geen tijd meer is. Over 15 jaar ben ik 50 en 15 jaar is niks dat is in no time voorbij. Ik ben ook wel benieuwd hoe dit is afgelopen.
Als ik dan toch ooit op mijn sterfbed lig hoop ik dat er een familielid is die mij op mijn lippen wilt zoenen zodat ik in elk geval weet hoe zoiets voelt.
Ik denk ook echt dat mijn achterstand nog groter is dan de overige maagden hier. Want ik heb ook nooit een eerste zoen, hug of date mogen ervaren. En ik haat ook echt dat ik mij niet meer als een mens voel maar als een apparaat zonder feelings.
Als ik dan toch ooit op mijn sterfbed lig hoop ik dat er een familielid is die mij op mijn lippen wilt zoenen zodat ik in elk geval weet hoe zoiets voelt.
Ik denk ook echt dat mijn achterstand nog groter is dan de overige maagden hier. Want ik heb ook nooit een eerste zoen, hug of date mogen ervaren. En ik haat ook echt dat ik mij niet meer als een mens voel maar als een apparaat zonder feelings.
anoniem_379598 wijzigde dit bericht op 30-12-2018 16:40
42.64% gewijzigd
zondag 30 december 2018 16:34
Aan de post history te zien was zij hier 11 jaar geleden voor het laatst actief.hondenmens schreef: ↑17-10-2018 08:37TO, ben je nog actief hier? Omdat het topic al oud is. Ik ben zomaar benieuwd of je intussen een relatie hebt (gehad).
maandag 31 december 2018 08:38
Waarom ga je dan niet daten?phantast schreef: ↑30-12-2018 16:31Dit topic scares me. Topic starter is nu bijna 50 jaar. Ik ben zelf nu 35 jaar en in dezelfde positie als TS. Ik heb het gevoel dat er geen tijd meer is. Over 15 jaar ben ik 50 en 15 jaar is niks dat is in no time voorbij. Ik ben ook wel benieuwd hoe dit is afgelopen.
Als ik dan toch ooit op mijn sterfbed lig hoop ik dat er een familielid is die mij op mijn lippen wilt zoenen zodat ik in elk geval weet hoe zoiets voelt.
Ik denk ook echt dat mijn achterstand nog groter is dan de overige maagden hier. Want ik heb ook nooit een eerste zoen, hug of date mogen ervaren. En ik haat ook echt dat ik mij niet meer als een mens voel maar als een apparaat zonder feelings.
maandag 31 december 2018 17:18
Je maakt een grapje zeker? Denk je niet dat ik dat zou willen? Ik kan mij beter afvragen" hoe vindt een onaantrekkelijk persoon een partner"
Er zijn een heleboel mensen met een minder mooi uiterlijk waar mensen niet voor in de rij staan, en ik behoor tot die categorie. En ik heb ook geen sociale vaardigheden en ik zet mijzelf ook direct buitenspel. Dit maakt het een onmogelijke situatie voor mij.
dinsdag 1 januari 2019 09:09
Via internet zijn veel datingsites en niet iedereen is knap daar ofzo.phantast schreef: ↑31-12-2018 17:18Je maakt een grapje zeker? Denk je niet dat ik dat zou willen? Ik kan mij beter afvragen" hoe vindt een onaantrekkelijk persoon een partner"
Er zijn een heleboel mensen met een minder mooi uiterlijk waar mensen niet voor in de rij staan, en ik behoor tot die categorie. En ik heb ook geen sociale vaardigheden en ik zet mijzelf ook direct buitenspel. Dit maakt het een onmogelijke situatie voor mij.
dinsdag 1 januari 2019 09:20
@Phantast: wel herkenbaar een aantal jaren geleden.
Tip: ga/probeer eerst eens te mailen met leuke mensen. Probeer zo'n contact langzaam op te bouwen, zo leer je elkaar steeds beter kennen.
Als iemand echt voor jou gaat dan zal er zeker een date volgen.
Het kan zeker werken maar je moet ook een klein beetje, hoe moeilijk ook, zelfvertrouwen uitstralen.
Het komt vast goed:)
Heb wat vertrouwen, je bent immers nooit te oud om de ware te vinden.
Tip: ga/probeer eerst eens te mailen met leuke mensen. Probeer zo'n contact langzaam op te bouwen, zo leer je elkaar steeds beter kennen.
Als iemand echt voor jou gaat dan zal er zeker een date volgen.
Het kan zeker werken maar je moet ook een klein beetje, hoe moeilijk ook, zelfvertrouwen uitstralen.
Het komt vast goed:)
Heb wat vertrouwen, je bent immers nooit te oud om de ware te vinden.
dinsdag 1 januari 2019 11:25
Ik kan denk ik alleen maar een relatie hebben met iemand die (in grote lijnen) zo denkt als ik. Waar ik echt meerdere interesses mee kan delen. Zodat het niet als opofferen voelt. Iets voor een ander doen wat ik zelf niet graag doe, doe ik vooral met mijn verstand. Ik word er vaak zelf niet blij van. Is dit herkenbaar?
Oh ik las van de week over een vrouw die pas op haar 51e haar ware vond. Haar eerste echte relatie. Ze had wel gedatete en was geen maagd meer, maar het was nooit serieus.
Oh ik las van de week over een vrouw die pas op haar 51e haar ware vond. Haar eerste echte relatie. Ze had wel gedatete en was geen maagd meer, maar het was nooit serieus.
dinsdag 1 januari 2019 13:45
Deze is toch gewoon hilarisch: 
Waarschijnlijk viel je op oppervlakkige personen. Kunt er alleen maar blij mee zijn dat je daar niet meer aan vasthangt. Een lege doos blijft nu eenmaal een lege doos.
Ik heb wel relaties gehad maar terwijl ze tegen me zeiden van "baby ik hou van je er is niemand anders" waren ze achter mijn rug aan het geilen op gespierde kerels.
Waarschijnlijk viel je op oppervlakkige personen. Kunt er alleen maar blij mee zijn dat je daar niet meer aan vasthangt. Een lege doos blijft nu eenmaal een lege doos.
