Relaties
alle pijlers
Adviezen/ meningen
woensdag 3 juni 2020 00:46
Ik ben al lang geleden gescheiden. Een ongezonde relatie met een man met agressiviteitsproblemen bij alcoholgebruik.
Het heeft me destijds onwijs veel moeite gekost bij hem weg te gaan en door te zetten. Ik was volledig kapot ervan.
Inmiddels ben ik jaren verder. Heb 4 (bijna volwassen) kinderen en ben gelukkig met mijn leven.
Nooit meer een man getroffen waar ik echt kriebels van kreeg. Dat vond ik soms jammer, maar regelmatig ook helemaal prima. Wel leuke contacten gehad maar prima voor dat moment en verder niets.
Enkele jaren geleden wel een man ontmoet die ik in de loop dr jaren regelmatig zie. Dit ivm gezamenlijke kennissen en daarnaast is hij een vriend geworden van mijn vader (jaren jonger dan mijn vader voor alle duidelijkheid)
Er was altijd wel een aantrekkingskracht tussen ons. Wat flirten hier en daar, maar dat was het dan ook.
Vond hem aantrekkelijk altijd al, maar hem nooit als serieus relatiemateriaal gezien. Dit ook omdat hij een totaal ander leven heeft dan ik.
Ongepland zijn we een avond bij elkaar gekomen. Resultaat is dat hij een weekend bij me is gebleven. We een ontzettend leuk weekend hebben gehad, ik nu vlinders in mijn buik voel. We nog meer blijken te klikken op vele gebieden. Ik heb me geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld en vond hem nog leuker dan ik dacht. Hij is op een niet opdringerige manier onwijs galant en lief. Een verademing en tegelijkertijd ook zo 'eng'.
En nu lig ik wakker van de spanningen.
Ik heb kriebels in mn buik, wil graag bij hem zijn en toch ook niet.
Hij heeft uitgesproken dat hij enorm gek op me is en al langere tijd. Ik heb uitgesproken dat ik geen verplichtingen wil maar zeker wederzijdse gevoelens heb.
Hij zegt dat te respecteren en mij ruimte te geven.
Maar hoe langer het duurt hoe vervelender ik het begin te vinden dit gevoel. Ik word er heel onrustig van. Ik ben verliefd, maar heb enorm veel twijfel.
Enerzijds happy , denk de hele dag aan hem. Anderzijds benauwd het me nu al. En ik zie niet in hoe we een soort van toekomst zouden moeten inbouwen.
Vriendinnen zeggen geniet ervan. Zie maar waar het naar toe gaat.
Soms denk ik ja, ik geniet gewoon, ben eerlijk geweest in hoe ik erin sta. Wat maakt het uit als het uitgroeit tot een LAT relatie waarin je je fiin voelt maar verder ieder zijn eigen ding heeft.
Anderzijds ben ik bang; dat ik afknap, dat er geen toekomst inzit, ik wil hem niet kwetsen en mezelf ook niet.
We zien elkaar regelmatig bij familie/kennissen, wat als het vervelend eindigt en je elkaar dan moet zien nog.
En ook het idee dat het misschien wel blijft klikken benauwd me nu.
Er zijn dingen aan hem waarin ik twijfel of hij op langer termijn wel bij me past.
Soms ook onzeker; welke lijken komen er uit de kast op later termijn. Kan ik hem wel vertrouwen , blijft hij lief ed.
Enerzijds denk ik beter nu afkappen en het zo laten zoals het was.
Anderzijds wil ik hem graag zien en springt mijn hart over bij een berichtje.
Het heeft me destijds onwijs veel moeite gekost bij hem weg te gaan en door te zetten. Ik was volledig kapot ervan.
Inmiddels ben ik jaren verder. Heb 4 (bijna volwassen) kinderen en ben gelukkig met mijn leven.
Nooit meer een man getroffen waar ik echt kriebels van kreeg. Dat vond ik soms jammer, maar regelmatig ook helemaal prima. Wel leuke contacten gehad maar prima voor dat moment en verder niets.
Enkele jaren geleden wel een man ontmoet die ik in de loop dr jaren regelmatig zie. Dit ivm gezamenlijke kennissen en daarnaast is hij een vriend geworden van mijn vader (jaren jonger dan mijn vader voor alle duidelijkheid)
Er was altijd wel een aantrekkingskracht tussen ons. Wat flirten hier en daar, maar dat was het dan ook.
Vond hem aantrekkelijk altijd al, maar hem nooit als serieus relatiemateriaal gezien. Dit ook omdat hij een totaal ander leven heeft dan ik.
Ongepland zijn we een avond bij elkaar gekomen. Resultaat is dat hij een weekend bij me is gebleven. We een ontzettend leuk weekend hebben gehad, ik nu vlinders in mijn buik voel. We nog meer blijken te klikken op vele gebieden. Ik heb me geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld en vond hem nog leuker dan ik dacht. Hij is op een niet opdringerige manier onwijs galant en lief. Een verademing en tegelijkertijd ook zo 'eng'.
En nu lig ik wakker van de spanningen.
Ik heb kriebels in mn buik, wil graag bij hem zijn en toch ook niet.
Hij heeft uitgesproken dat hij enorm gek op me is en al langere tijd. Ik heb uitgesproken dat ik geen verplichtingen wil maar zeker wederzijdse gevoelens heb.
Hij zegt dat te respecteren en mij ruimte te geven.
Maar hoe langer het duurt hoe vervelender ik het begin te vinden dit gevoel. Ik word er heel onrustig van. Ik ben verliefd, maar heb enorm veel twijfel.
Enerzijds happy , denk de hele dag aan hem. Anderzijds benauwd het me nu al. En ik zie niet in hoe we een soort van toekomst zouden moeten inbouwen.
Vriendinnen zeggen geniet ervan. Zie maar waar het naar toe gaat.
Soms denk ik ja, ik geniet gewoon, ben eerlijk geweest in hoe ik erin sta. Wat maakt het uit als het uitgroeit tot een LAT relatie waarin je je fiin voelt maar verder ieder zijn eigen ding heeft.
Anderzijds ben ik bang; dat ik afknap, dat er geen toekomst inzit, ik wil hem niet kwetsen en mezelf ook niet.
We zien elkaar regelmatig bij familie/kennissen, wat als het vervelend eindigt en je elkaar dan moet zien nog.
En ook het idee dat het misschien wel blijft klikken benauwd me nu.
Er zijn dingen aan hem waarin ik twijfel of hij op langer termijn wel bij me past.
Soms ook onzeker; welke lijken komen er uit de kast op later termijn. Kan ik hem wel vertrouwen , blijft hij lief ed.
Enerzijds denk ik beter nu afkappen en het zo laten zoals het was.
Anderzijds wil ik hem graag zien en springt mijn hart over bij een berichtje.
woensdag 3 juni 2020 01:00
Dus je wilt iets leuks weggooien omdat het over onbepaalde tijd misschien niet meer leuk is.
Spring eens in het diepe, je verdrinkt niet zo snel hoor.
Ja het kan dat het niet goed afloopt, en dat je hem dan nog eens tegenkomt, maar je bent allebei volwassen, en kunt er dan vast wel een mouw aan passen.
En je hoeft niet meteen met hem te trouwen he, gewoon samen gezellig, dagje weg, vakantie, avondje uit. Gewoon blij zijn met elkaar.
En o ja nog iets, als je het afkapt nu, en je weet eigenlijk allebei van elkaar dat je elkaar leuk vindt, lijken die ontmoetingen bij familie, die je dan toch houdt me zeker zo ongemakkelijk dan wanneer het toch op den duur niet past
Spring eens in het diepe, je verdrinkt niet zo snel hoor.
Ja het kan dat het niet goed afloopt, en dat je hem dan nog eens tegenkomt, maar je bent allebei volwassen, en kunt er dan vast wel een mouw aan passen.
En je hoeft niet meteen met hem te trouwen he, gewoon samen gezellig, dagje weg, vakantie, avondje uit. Gewoon blij zijn met elkaar.
En o ja nog iets, als je het afkapt nu, en je weet eigenlijk allebei van elkaar dat je elkaar leuk vindt, lijken die ontmoetingen bij familie, die je dan toch houdt me zeker zo ongemakkelijk dan wanneer het toch op den duur niet past
nlies wijzigde dit bericht op 03-06-2020 01:02
Reden: nog niet uitgepraat
Reden: nog niet uitgepraat
21.27% gewijzigd
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 3 juni 2020 01:17
Ik wil hem niet kwetsen, mijzelf uiteraard ook niet.
Wil ook niet dat het ons leuke contact met onze gezamenlijke vrienden veranderd. En zeker niet dat het de vriendschap tussen mijn vader en hem negatief beïnvloedt.
Het is lastig uit te leggen waarom onze levensstijl zo verschilt zonder herkenbaar te worden.
woensdag 3 juni 2020 01:23
Dit zeggen mijn vriendinnen ook.nlies schreef: ↑03-06-2020 01:00Dus je wilt iets leuks weggooien omdat het over onbepaalde tijd misschien niet meer leuk is.
Spring eens in het diepe, je verdrinkt niet zo snel hoor.
Ja het kan dat het niet goed afloopt, en dat je hem dan nog eens tegenkomt, maar je bent allebei volwassen, en kunt er dan vast wel een mouw aan passen.
En je hoeft niet meteen met hem te trouwen he, gewoon samen gezellig, dagje weg, vakantie, avondje uit. Gewoon blij zijn met elkaar.
En o ja nog iets, als je het afkapt nu, en je weet eigenlijk allebei van elkaar dat je elkaar leuk vindt, lijken die ontmoetingen bij familie, die je dan toch houdt me zeker zo ongemakkelijk dan wanneer het toch op den duur niet past
Trouwen, samenwonen ed dat wil ik al helemáál niet.
Vind het idee dat het een LAT relatie evt wordt al erg dubbel;
Enerzijds denk ik hoe moeten we dat verenigen.
En aan de andere kant benauwd het idee al dat het evt uitgroeit tot een LAT relatie.
Ik vind het gevoel ook gewoon vervelend. Heb kriebels en voel me onrustig. Kan er ook niet van slapen.
Nooit gedacht ik me zo weer zou voelen met allemaal vlinders in je buik.
woensdag 3 juni 2020 02:15
Kan me indenken dat je voorzichtig bent, zeker na wat je hebt meegemaakt. Respect daarvoor hoor, en ik begrijp goed dat je veel waarde hecht aan het veilige leven dat je opgebouwd hebt.
Zekerheid over het verloop van een relatie heeft niemand maar het klinkt als een fijn persoon.
probeer niet vooruit te denken, geniet van het moment en wat fijn dat je die ruimte krijgt.
je zit nergens aan vast, daarin ben je duidelijk geweest. Beetje bij beetje je overgeven aan de ( ook leuke!) nieuwe situatie en vertrouwen op je gevoel. Dat is makkelijk gezegd maar je heel erg gegund
Zekerheid over het verloop van een relatie heeft niemand maar het klinkt als een fijn persoon.
probeer niet vooruit te denken, geniet van het moment en wat fijn dat je die ruimte krijgt.
je zit nergens aan vast, daarin ben je duidelijk geweest. Beetje bij beetje je overgeven aan de ( ook leuke!) nieuwe situatie en vertrouwen op je gevoel. Dat is makkelijk gezegd maar je heel erg gegund
woensdag 3 juni 2020 02:34
En waarom elkaar gewoon niet als vrienden regelmatiger blijven zien?
Het hoeft niet ineens van "goede kennissen" naar "een relatie" te gaan, toch?
Of dat nu al te benoemen.
Je ziet vanzelf wel waar het schip langzaaamaan strandt en of het strandt.
Ga langzaamaan ontdekken hoe goed jullie matchen, zonder dat je vader of anderen altijd in de buurt zijn.
Het hoeft niet ineens van "goede kennissen" naar "een relatie" te gaan, toch?
Of dat nu al te benoemen.
Je ziet vanzelf wel waar het schip langzaaamaan strandt en of het strandt.
Ga langzaamaan ontdekken hoe goed jullie matchen, zonder dat je vader of anderen altijd in de buurt zijn.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 3 juni 2020 02:44
Ik vraag me dus af of we het wel moeten gaan ontdekken.Wissewis schreef: ↑03-06-2020 02:34En waarom elkaar gewoon niet als vrienden regelmatiger blijven zien?
Het hoeft niet ineens van "goede kennissen" naar "een relatie" te gaan, toch?
Of dat nu al te benoemen.
Je ziet vanzelf wel waar het schip langzaaamaan strandt en of het strandt.
Ga langzaamaan ontdekken hoe goed jullie matchen, zonder dat je vader of anderen altijd in de buurt zijn.
We zagen elkaar altijd in gezelschap. Toevallig kwam er een situatie dat we met zn 2 waren.
Dat resulteerde in een weekend samen.
Als je ouder bent en beide volwassen kinderen hebt komt het (denk ik) eerder tot het uitspreken van verwachtingen, wensen, ideeën etc.
Juist omdat je realistisch bent en ik zeker geen valse verwachtingen wil creëren.
De reacties hier ondersteunen ook wat mijn vriendinnen mij zeggen. Geniet ervan en kijk wat er van komt.
Dat wil ik ook wel, maar anderzijds wil ik dat ook niet.
woensdag 3 juni 2020 02:46
Dat klopt denk ik wel wat je schrijft.SanneH01 schreef: ↑03-06-2020 02:15Kan me indenken dat je voorzichtig bent, zeker na wat je hebt meegemaakt. Respect daarvoor hoor, en ik begrijp goed dat je veel waarde hecht aan het veilige leven dat je opgebouwd hebt.
Zekerheid over het verloop van een relatie heeft niemand maar het klinkt als een fijn persoon.
probeer niet vooruit te denken, geniet van het moment en wat fijn dat je die ruimte krijgt.
je zit nergens aan vast, daarin ben je duidelijk geweest. Beetje bij beetje je overgeven aan de ( ook leuke!) nieuwe situatie en vertrouwen op je gevoel. Dat is makkelijk gezegd maar je heel erg gegund
Het is inderdaad niet makkelijk.
woensdag 3 juni 2020 06:39
Je zit al veel te ver om er gewoon van te genieten 'en we zien wel wat er van komt' want je bent verliefd en dan kan je hier alleen heel erg gekwetst uit komen.
Er gewoon van genieten lukt enkel als je het gezellig, lekker en leuk vindt maar er verder geen gevoelens spelen, zoals bij een fwb.
Je weet helemaal zeker dat jullie levens onverenigbaar zijn en er geen toekomst in zit? Dan is de enige oplossing afstand nemen en van die verliefdheid zien af te komen.
Maar ben wel erg benieuwd wat het struikelblok dan is want kan niet meteen iets bedenken.
Er gewoon van genieten lukt enkel als je het gezellig, lekker en leuk vindt maar er verder geen gevoelens spelen, zoals bij een fwb.
Je weet helemaal zeker dat jullie levens onverenigbaar zijn en er geen toekomst in zit? Dan is de enige oplossing afstand nemen en van die verliefdheid zien af te komen.
Maar ben wel erg benieuwd wat het struikelblok dan is want kan niet meteen iets bedenken.
woensdag 3 juni 2020 06:45
Je lijkt gewoon bang gekwetst te worden. Zet je daarover heen en geniet. Wat maakt het uit als het op niets uitdraait? Dan huil je even uit en ga je weer verder met het leven zoals je nu al jaren doet zonder partner. Dat je hem dan eens tegenkomt is toch ook weer niet zo erg? Kom ook exen tegen, gaat prima hoor.
woensdag 3 juni 2020 07:05
Ik vind “geniet ervan” te makkelijk gezegd. Als je weet dat iemand gek op jou is, dan sta je er niet hetzelfde in wanneer voor jou het uitgangspunt is: we hebben het gewoon gezellig en we zien het wel.
Probeer of het je lukt om je angsten te scheiden van realistische twijfels.
Zet voor jezelf op papier waar je nu precies bang voor bent. Zijn daar oplossingen voor te bedenken?
Welke twijfels zijn wel realistisch en zijn nu door de roze bril lastiger te beoordelen?
Probeer of het je lukt om je angsten te scheiden van realistische twijfels.
Zet voor jezelf op papier waar je nu precies bang voor bent. Zijn daar oplossingen voor te bedenken?
Welke twijfels zijn wel realistisch en zijn nu door de roze bril lastiger te beoordelen?
woensdag 3 juni 2020 07:07
Jij hebt eerder alle rode vlaggen genegeerd en dat heeft werk gekost.
Stel nou dat zijn ding echt onoverkomelijke problemen opleveren. Dat jullie ervoor gaan, latrelatie en alles, en het loopt stuk.
Is het dan een aan één van jullie verwijtbaar probleem geweest?
Want dan is het raar en lastig.
Nu is het ook al raar en lastig omdat je iets met hem zou willen maar niet doet. Nu zijn ook al gezamenlijke dingen daardoor moeilijk.
Dus gewoon elkaar ergens tegenkomen is nu al gek en beladen.
Omdat er iets is, waarschijnlijk.
Als dat toch niks blijkt te zijn, kunnen jullie dan weer gewoon verder? Dat lijkt me het worst kaas scenario.
Stel nou dat zijn ding echt onoverkomelijke problemen opleveren. Dat jullie ervoor gaan, latrelatie en alles, en het loopt stuk.
Is het dan een aan één van jullie verwijtbaar probleem geweest?
Want dan is het raar en lastig.
Nu is het ook al raar en lastig omdat je iets met hem zou willen maar niet doet. Nu zijn ook al gezamenlijke dingen daardoor moeilijk.
Dus gewoon elkaar ergens tegenkomen is nu al gek en beladen.
Omdat er iets is, waarschijnlijk.
Als dat toch niks blijkt te zijn, kunnen jullie dan weer gewoon verder? Dat lijkt me het worst kaas scenario.
woensdag 3 juni 2020 07:26
Ik heb trouwens zelf ervaren als verliefdheid mij teveel onrust brengt, dat het niet goed is voor mij. Onrust hoort bij verliefdheid als je nog niet zeker bent over de gevoelens van een ander over jou, maar onrust door mogelijke verwachtingen van een ander of een te groot verschil in iets andere als levensstijl, normen en waarden of toekomstvisie, die onrust is er met een reden. Angst kan je in de weg zitten, maar op het moment dat er rust is in het contact met een ander, dan begint het vertrouwen dat er iets kan groeien.
woensdag 3 juni 2020 07:26
Iedere verandering heeft nu eenmaal voor- en nadelen. Ik zou het op zijn beloop laten. Je zit er niet de rest van je leven aan vast. Je laat hem je leven in tot een bepaald punt, en verder niet. Kennelijk heb je moeite om je grenzen te stellen en denk je dat je je met huid en haar moet uitleveren.
Ik vraag me echt af waarom iemand omgaat met een persoon met agressieve trekken. Als het je baas is, allà, het is niet fijn maar je krijgt een salaris daarvoor in ruil (en heel veel graag om dat te compenseren), maar zo iemand thuis? In je eigen lieve vredige huisje? Zo'n bom op scherp? Kennelijk vond je het toch niet storend genoeg en was je op zijn minst ambivalent. Dus dat zou ik nog onderzoeken.
Ik vraag me echt af waarom iemand omgaat met een persoon met agressieve trekken. Als het je baas is, allà, het is niet fijn maar je krijgt een salaris daarvoor in ruil (en heel veel graag om dat te compenseren), maar zo iemand thuis? In je eigen lieve vredige huisje? Zo'n bom op scherp? Kennelijk vond je het toch niet storend genoeg en was je op zijn minst ambivalent. Dus dat zou ik nog onderzoeken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 3 juni 2020 07:40
woensdag 3 juni 2020 07:41
Er zijn heel veel vrouwen die in een relatie als primair doel hebben hun partner te veranderen. Dat is onzegbaar arrogant, want het impliceert dat de ander niet goed genoeg is en dat jij wel even gaat uitmaken dat iemand anders moet worden om te deugen en in jouw fantastische leventje te passen. Die ander pakt dit op, voelt zich onzeker omdat hij wel weet dat zijn woedeaanvallen abnormaal zijn, en wordt nóg kwaaier omdat zijn vrouwtje wel even gaat bepalen wat hij moet doen.
Dus dit is dan gewoon een toxische relatie. Beiden hadden veel beter kunnen functioneren met een andere partner. Maar kennelijk hebben ze de interactie nodig, omdat ze hun eigen problematiek niet aan kunnen pakken. Zo'n soort partner werkt als een magneet.
Dus dit is dan gewoon een toxische relatie. Beiden hadden veel beter kunnen functioneren met een andere partner. Maar kennelijk hebben ze de interactie nodig, omdat ze hun eigen problematiek niet aan kunnen pakken. Zo'n soort partner werkt als een magneet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 3 juni 2020 07:45
Mooi verwoord en zeer herkenbaar!LaverneB schreef: ↑03-06-2020 07:26Ik heb trouwens zelf ervaren als verliefdheid mij teveel onrust brengt, dat het niet goed is voor mij. Onrust hoort bij verliefdheid als je nog niet zeker bent over de gevoelens van een ander over jou, maar onrust door mogelijke verwachtingen van een ander of een te groot verschil in iets andere als levensstijl, normen en waarden of toekomstvisie, die onrust is er met een reden. Angst kan je in de weg zitten, maar op het moment dat er rust is in het contact met een ander, dan begint het vertrouwen dat er iets kan groeien.
woensdag 3 juni 2020 07:57
Waar lees jij dat deze man agressieve trekken heeft?retrostar schreef: ↑03-06-2020 07:26
Ik vraag me echt af waarom iemand omgaat met een persoon met agressieve trekken. Als het je baas is, allà, het is niet fijn maar je krijgt een salaris daarvoor in ruil (en heel veel graag om dat te compenseren), maar zo iemand thuis? In je eigen lieve vredige huisje? Zo'n bom op scherp? Kennelijk vond je het toch niet storend genoeg en was je op zijn minst ambivalent. Dus dat zou ik nog onderzoeken.
woensdag 3 juni 2020 08:00
Lijkt me dat je je vooral onrustig voelt omdat je geen keuze maakt. Je schiet van de ene naar de andere kant.
Wat iemand al aangaf lijk je vooral niet te durven/willen uit angst gekwetst te worden.
En dat kan een keuze zijn, maar maak die keuze dan, met het gevoel dat je er echt achterstaat, dan zal er weer rust komen.
Als de onrust blijft ondanks de keuze om het niet te doen, is het misschien niet de juiste keuze geweest.
Wat iemand al aangaf lijk je vooral niet te durven/willen uit angst gekwetst te worden.
En dat kan een keuze zijn, maar maak die keuze dan, met het gevoel dat je er echt achterstaat, dan zal er weer rust komen.
Als de onrust blijft ondanks de keuze om het niet te doen, is het misschien niet de juiste keuze geweest.
