Relaties
alle pijlers
(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII
woensdag 28 juni 2017 12:24
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 23 september 2022 14:28
Suzy, ik vind het ook bizar wat een druk de meeste jonge vrouwen maar ook mannen, alleen die op een andere manier, ondervinden. Het is ook daarom dat ik me afvraag waarom iedereen zomaar en vaak zonder zichzelf daarbij vragen te stellen aan kinderen begint. Ik ben niet per se anti-kind, maar ik vind vaak wel dat er ondoordacht mee wordt begonnen, zeker in deze tijd. Ik zie ook dat kinderen vaak ten koste gaan van de relatie tussen de ouders én dat het vooral de 1e jaren megazwaar is. Maar aangezien ik 1 van de weinigen ben zonder kinderen zal er wel iets zo speciaal aan zijn dat dat het verlies van vrijheid en je eigen leven ruimschoots goedmaakt. Ik zie het echter niet en naarmate ik ouder word zie ik het zelfs nog minder. De druk, stress, geen nachtrust meer hebben, de zorgen die je hebt als ouder, het gezin draaiende houden en daarnaast ook nog moeten werken, fulltime. Dan zie je in een crisis als deze dat veel gezinnen het gewoon niet meer bijbenen.
Het is een lastige tijd voor velen. Ik heb het "geluk" dat ik alleen mijn eigen zorgen heb, en dan nog niet eens op financieel gebied maar meer over hoe ik mijn leven wil inrichten en een balans kan vinden tussen werk en vrije tijd.
En soms vind ik het leven ook maar lastig zo in mijn eentje. Ik doe veel alleen en zie natuurlijk ook wel dat dat niet "normaal" is. Ik ga zonder problemen in mijn eentje naar een restaurant, terwijl ik daar vaak alleen maar stelletjes en gezinnen tegenkom. Dat is afhankelijk van mijn stemming best confronterend. In zekere zin is een leven met een gezin ook makkelijker omdat je jezelf dan geen vragen hoeft te stellen. Je gaat gewoon in de mallemolen mee en hebt geen keus.
Suzy, kun je daar op het park niet een leuke naturist vinden of zijn het altijd dezelfde mensen daar die je toch al kent en die niet in aanmerking komen?
Die leuke man heeft me vanmorgen mee uitgevraagd en alhoewel ik daar een warm gevoel van krijg en er naar uitkijk voelt het ook heel vreemd. Wat wil ik, wil ik überhaupt een relatie, is dat überhaupt aan de orde, wat wil hij van mij, wil en kan ik ik me binden, enz enz.. Dit komt allemaal nogal uit de lucht vallen en ik ben er helemaal niet klaar voor. Maar hij doet en zegt dingen die ik erg prettig vind. Het is tot nu toe zo anders als toen met mijn ex. Alleen al het feit dat deze man financieel onafhankelijk is en het behoorlijk goed voor elkaar heeft. Hij lijkt me psychisch gezien ook stabiel en het lijkt me ook iemand die serieus voor iemand wil gaan. Ik weet dit allemaal natuurlijk niet zeker, maar mijn indruk is wel dat het een betrouwbaar iemand is. Sowieso is de moeite die hij voor me doet en de aandacht die hij me geeft erg prettig.
Maar verder weet ik het niet. Moet ik hier maar gewoon induiken en kijken wat het me brengt? Of kan ik beter mijn voet op de rem zetten? Lastig
Het is een lastige tijd voor velen. Ik heb het "geluk" dat ik alleen mijn eigen zorgen heb, en dan nog niet eens op financieel gebied maar meer over hoe ik mijn leven wil inrichten en een balans kan vinden tussen werk en vrije tijd.
En soms vind ik het leven ook maar lastig zo in mijn eentje. Ik doe veel alleen en zie natuurlijk ook wel dat dat niet "normaal" is. Ik ga zonder problemen in mijn eentje naar een restaurant, terwijl ik daar vaak alleen maar stelletjes en gezinnen tegenkom. Dat is afhankelijk van mijn stemming best confronterend. In zekere zin is een leven met een gezin ook makkelijker omdat je jezelf dan geen vragen hoeft te stellen. Je gaat gewoon in de mallemolen mee en hebt geen keus.
Suzy, kun je daar op het park niet een leuke naturist vinden of zijn het altijd dezelfde mensen daar die je toch al kent en die niet in aanmerking komen?
Die leuke man heeft me vanmorgen mee uitgevraagd en alhoewel ik daar een warm gevoel van krijg en er naar uitkijk voelt het ook heel vreemd. Wat wil ik, wil ik überhaupt een relatie, is dat überhaupt aan de orde, wat wil hij van mij, wil en kan ik ik me binden, enz enz.. Dit komt allemaal nogal uit de lucht vallen en ik ben er helemaal niet klaar voor. Maar hij doet en zegt dingen die ik erg prettig vind. Het is tot nu toe zo anders als toen met mijn ex. Alleen al het feit dat deze man financieel onafhankelijk is en het behoorlijk goed voor elkaar heeft. Hij lijkt me psychisch gezien ook stabiel en het lijkt me ook iemand die serieus voor iemand wil gaan. Ik weet dit allemaal natuurlijk niet zeker, maar mijn indruk is wel dat het een betrouwbaar iemand is. Sowieso is de moeite die hij voor me doet en de aandacht die hij me geeft erg prettig.
Maar verder weet ik het niet. Moet ik hier maar gewoon induiken en kijken wat het me brengt? Of kan ik beter mijn voet op de rem zetten? Lastig
vrijdag 23 september 2022 15:45
Mlous, mijn gezinsleven in de jaren ‘90 toen de kinderen baby en klein waren behoren tot de meest gelukkige in mijn leven! Ik vind het treurig dat de tijden zo veranderd zijn dat kinderen hebben nu oorzaak wordt gevonden voor een zwaar leven en tropenjaren, en niet het feit dat beide ouders (veel, moeten) werken het zwaar maakt.
Die druk was er toen nog niet, niet zoals nu iig, ik heb het nooit ervaren als dat ik een hoop moest opofferen en miste, of een gebrek aan eigen leven had, ik ben een van de weinigen misschien die het fantastisch vond.
Het was denk ik (in mijn omgeving iig) minder “ikgericht” en vanzelfsprekender dat je een ander leven leidde als ouders dan nu en ook minder angst om uit elkaar te gaan en dan geen werk/huis te kunnen vinden om een redelijk leven te kunnen leiden en dergelijke. Ook niet van hot naar her voor brengen/halen sportclubjes enzo, in mijn herinnering iig veel relaxter dan nu.
(Maar ja, ik had relatief veel eigen tijd, geen gedoe met kinderopvang, ik werke parttime en freelance, later ook aktief op school, oa dankzij ex die bovenmatig verdiende, dus we konden ons dat veroorloven en ik ben een echte moederkloek
Er werd nog niet zo over nagedacht als later het geval was (kinderen de lastpost).
Later brak het alsnog op, gebonden aan werk- en schooltijden van het gezin, veraf wonen waardoor ik naar school bracht en haalde, ex teveel uithuizig en druk en “flitsend” leven en ik (te) rustig gezinsleven, huisje boompje beestje, hondjes, in een dorpie waar niet veel gebeurde, toch sleur en uit elkaar groeien daardoor, wat tegenslagen ook, uiteindelijk ex die nog meer buiten de deur zocht aan spannends..
Nu kijk ik anders tegen eea aan: al die idealen die men toedicht aan opbouwen van werk, huis en hypotheek, stabiel gezinsleven vol vastigheid en zekerheid helpen dat nu juist om zeep. Ik heb het allemaal mogen meemaken en ook het geluk dat daarmee gepaard ging (toen het nog goed en zorgeloos ging), maar ook dat wanneer alles erop gericht raakt om het zo te houden, de ondergang ervan kan inluiden.
Dan nog, ook later als alleenstaande moeder met thuiswonende kinderen heb ik als heel gelukkige periode ervaren, ook al was ik daardoor op meerdere vlakken ingeperkt (en in tijd voor mezelf), omdat ik er wilde zijn voor hun, nog meer zelfs omdat ze al zoveel van hun vader moesten missen.
Toch heb ik mezelf in die periode (binnen die kaders dus) meer (persoonlijk) ontwikkeld dan later in afgelopen jaren in mijn eentje mét alle tijd om te kunnen doen en laten wat ik wilde (in vrije tijd, buiten werk om), al besef ik heel goed dat dat dat heel anders was geweest als ik fulltime had gewerkt én gezin en huishouden in je eentje, en wórd je naar mijn idee geleefd en blijft er weinig over voor jezelf, zeker als je dan ook nog wil sporten, cursussen doen, of iets cultureels en een sociaal leven enz).
Nooit ook maar 1 seconde spijt gehad dat ik aan een gezin ben begonnen! Geen dag!
Ik denk zelfs weleens: hoe gelukkig zijn mensen die alles zelf kunnen bepalen en alle vrijheid in welke keuzes te maken, wat je doet en wanneer, met niemand rekening hoeven te houden nou eigenlijk echt?
Leven met anderen geeft ook richting en (gezamenlijke) doelen, en wel degelijk (grote) meerwaarde (ik spreek voor mezelf) in liefde, voldoening, betekenis, inhoud, betrokkenheid, in- , be- en meeleven met het wel en wee van anderen, zorgen en leven voor meer dan alleen je(me)zelf en ik mis het gezinsleven ook zeker!
Enne, wat deze leuke meneer betreft: stoppen met nadenken en kijk gewoon wat spontaan gebeurt (of niet).
Niemand is volgens mij op enig moment “klaar” voor, als je het allemaal gaat beredeneren en dat je je leven “op de rit” moet hebben oid.
In relatie stop je niet met jezelf te ontwikkelen, dat groeit samen als het goed is, het kan een andere of nieuwe kijk op eea geven juist!
Denk je soms dat mensen die wel een relatie hebben allemaal eoa uitgestippeld leventje hadden, precies wisten wat ze wilden en hun leven (en fysiek en mentaal/emotioneel) perfect in orde hadden, alvorens eoa perfecte partner te vinden? De meesten werden “gewoon” verliefd, en bleven samen en maakten nog steeds dingen mee, veranderden van baan/werk, verhuisden enz, het is niet eoa toestand waarin je stabiel alles voor altijd voor elkaar moet hebben, gelukkig met alles en jezelf in je leven moet zijn om in aanmerking te komen voor een goede relatie met een ander, he?!
Toen ik ex tegenkwam (die ik nog altijd tot nu toe als liefde van mijn leven beschouw, zolang een ander die plek niet inneemt) was ik 23 en had niet lang daarvoor nogal wat ellende meegemaakt, zelfs traumatisch, bij lange na niet verwerkt, ik studeerde nog en hij ook. Toch was ik stralend en vol vertrouwen in mezelf en ons en de toekomst, en vol energie, positief en optimistisch.
Natuurlijk heb ik me voordat het iets werd wel afgevraagd of ik een evenwaardige partner kon zijn voor hem (gezien mijn issues van toen), was ik onzeker op sommige gebieden, maar het ging relaxt en als vanzelf deden we steeds meer samen, ontwikkelden samen, maakten samen keuzes in wonen/werken/ leefwijzen, het werd niet allemaal zo berekend en overdacht als nu.
We waren ook wel heel erg gek op elkaar, en alle vertrouwen in een gezamenlijke toekomst, dat werd niet allemaal afgewogen, afgesproken of besproken vooraf, maar bij elk belangrijk iets wat zich aandiende op dat moment pas.
Een soort onbevangenheid die tegenwoordig ver te zoeken is, in een poging om van vanalles “zeker” te zijn, maar mensen ontwikkelen zich, ik ben ook niet meer dezelfde die ik toen was, met wat ik toen wist. Ook al ben je het nu eens over eea, dat kan altijd veranderen, die zekerheid dat iets blijvend is krijg je op geen enkel gebied, en zeker niet in de liefde, je kunt gevoelens van een ander noch jezelf onder controle hebben, dus laat svp nog eea spontaan (mogen) gaan!
Ga er dus als het ff kan onbevangen in, niet nu over gaan piekeren of nadenken of fantaseren, gewoon blanco naar dat afspraakje, ja dus, gewoon erin duiken en kijken hoe het loopt!
Die druk was er toen nog niet, niet zoals nu iig, ik heb het nooit ervaren als dat ik een hoop moest opofferen en miste, of een gebrek aan eigen leven had, ik ben een van de weinigen misschien die het fantastisch vond.
Het was denk ik (in mijn omgeving iig) minder “ikgericht” en vanzelfsprekender dat je een ander leven leidde als ouders dan nu en ook minder angst om uit elkaar te gaan en dan geen werk/huis te kunnen vinden om een redelijk leven te kunnen leiden en dergelijke. Ook niet van hot naar her voor brengen/halen sportclubjes enzo, in mijn herinnering iig veel relaxter dan nu.
(Maar ja, ik had relatief veel eigen tijd, geen gedoe met kinderopvang, ik werke parttime en freelance, later ook aktief op school, oa dankzij ex die bovenmatig verdiende, dus we konden ons dat veroorloven en ik ben een echte moederkloek
Er werd nog niet zo over nagedacht als later het geval was (kinderen de lastpost).
Later brak het alsnog op, gebonden aan werk- en schooltijden van het gezin, veraf wonen waardoor ik naar school bracht en haalde, ex teveel uithuizig en druk en “flitsend” leven en ik (te) rustig gezinsleven, huisje boompje beestje, hondjes, in een dorpie waar niet veel gebeurde, toch sleur en uit elkaar groeien daardoor, wat tegenslagen ook, uiteindelijk ex die nog meer buiten de deur zocht aan spannends..
Nu kijk ik anders tegen eea aan: al die idealen die men toedicht aan opbouwen van werk, huis en hypotheek, stabiel gezinsleven vol vastigheid en zekerheid helpen dat nu juist om zeep. Ik heb het allemaal mogen meemaken en ook het geluk dat daarmee gepaard ging (toen het nog goed en zorgeloos ging), maar ook dat wanneer alles erop gericht raakt om het zo te houden, de ondergang ervan kan inluiden.
Dan nog, ook later als alleenstaande moeder met thuiswonende kinderen heb ik als heel gelukkige periode ervaren, ook al was ik daardoor op meerdere vlakken ingeperkt (en in tijd voor mezelf), omdat ik er wilde zijn voor hun, nog meer zelfs omdat ze al zoveel van hun vader moesten missen.
Toch heb ik mezelf in die periode (binnen die kaders dus) meer (persoonlijk) ontwikkeld dan later in afgelopen jaren in mijn eentje mét alle tijd om te kunnen doen en laten wat ik wilde (in vrije tijd, buiten werk om), al besef ik heel goed dat dat dat heel anders was geweest als ik fulltime had gewerkt én gezin en huishouden in je eentje, en wórd je naar mijn idee geleefd en blijft er weinig over voor jezelf, zeker als je dan ook nog wil sporten, cursussen doen, of iets cultureels en een sociaal leven enz).
Nooit ook maar 1 seconde spijt gehad dat ik aan een gezin ben begonnen! Geen dag!
Ik denk zelfs weleens: hoe gelukkig zijn mensen die alles zelf kunnen bepalen en alle vrijheid in welke keuzes te maken, wat je doet en wanneer, met niemand rekening hoeven te houden nou eigenlijk echt?
Leven met anderen geeft ook richting en (gezamenlijke) doelen, en wel degelijk (grote) meerwaarde (ik spreek voor mezelf) in liefde, voldoening, betekenis, inhoud, betrokkenheid, in- , be- en meeleven met het wel en wee van anderen, zorgen en leven voor meer dan alleen je(me)zelf en ik mis het gezinsleven ook zeker!
Enne, wat deze leuke meneer betreft: stoppen met nadenken en kijk gewoon wat spontaan gebeurt (of niet).
Niemand is volgens mij op enig moment “klaar” voor, als je het allemaal gaat beredeneren en dat je je leven “op de rit” moet hebben oid.
In relatie stop je niet met jezelf te ontwikkelen, dat groeit samen als het goed is, het kan een andere of nieuwe kijk op eea geven juist!
Denk je soms dat mensen die wel een relatie hebben allemaal eoa uitgestippeld leventje hadden, precies wisten wat ze wilden en hun leven (en fysiek en mentaal/emotioneel) perfect in orde hadden, alvorens eoa perfecte partner te vinden? De meesten werden “gewoon” verliefd, en bleven samen en maakten nog steeds dingen mee, veranderden van baan/werk, verhuisden enz, het is niet eoa toestand waarin je stabiel alles voor altijd voor elkaar moet hebben, gelukkig met alles en jezelf in je leven moet zijn om in aanmerking te komen voor een goede relatie met een ander, he?!
Toen ik ex tegenkwam (die ik nog altijd tot nu toe als liefde van mijn leven beschouw, zolang een ander die plek niet inneemt) was ik 23 en had niet lang daarvoor nogal wat ellende meegemaakt, zelfs traumatisch, bij lange na niet verwerkt, ik studeerde nog en hij ook. Toch was ik stralend en vol vertrouwen in mezelf en ons en de toekomst, en vol energie, positief en optimistisch.
Natuurlijk heb ik me voordat het iets werd wel afgevraagd of ik een evenwaardige partner kon zijn voor hem (gezien mijn issues van toen), was ik onzeker op sommige gebieden, maar het ging relaxt en als vanzelf deden we steeds meer samen, ontwikkelden samen, maakten samen keuzes in wonen/werken/ leefwijzen, het werd niet allemaal zo berekend en overdacht als nu.
We waren ook wel heel erg gek op elkaar, en alle vertrouwen in een gezamenlijke toekomst, dat werd niet allemaal afgewogen, afgesproken of besproken vooraf, maar bij elk belangrijk iets wat zich aandiende op dat moment pas.
Een soort onbevangenheid die tegenwoordig ver te zoeken is, in een poging om van vanalles “zeker” te zijn, maar mensen ontwikkelen zich, ik ben ook niet meer dezelfde die ik toen was, met wat ik toen wist. Ook al ben je het nu eens over eea, dat kan altijd veranderen, die zekerheid dat iets blijvend is krijg je op geen enkel gebied, en zeker niet in de liefde, je kunt gevoelens van een ander noch jezelf onder controle hebben, dus laat svp nog eea spontaan (mogen) gaan!
Ga er dus als het ff kan onbevangen in, niet nu over gaan piekeren of nadenken of fantaseren, gewoon blanco naar dat afspraakje, ja dus, gewoon erin duiken en kijken hoe het loopt!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 24 september 2022 11:05
Goedemorgen all.
Ik heb half om half bijgelezen. Voor mij was het juist goed om even niet hier te zijn.
Al met al gaat het beter, al heb ik ook soms mijn dipjes en mindere dagen. Waardoor ik dan gelijk denk dat het noooooit meer goedkomt met me.
Gelukkig nog wat zonnestralen kunnen oppikken, maar ook een halve dag met migraine op bed gelegen, en daarna een paar uur geslapen. Wijt dat aan de wisselende emoties die ik had en heb. Ik merk gelukkig dat ik er minder mee bezig ben. Heb een nieuw trainingsprogramma van 2 x per week , met een coach. En het is zwaar maar krijg er vertrouwen in dat dit me gaat helpen. En gisteren zowaar plezier erin. Omdat oefeningen lukten die ik vorige week niet kon. Met een neurologische uitval je been toch trainen. Om te compenseren.
Het klinkt in ieder geval geval goed!
En verder de normale dingen in de week, maar wel tevreden![😊]()
@pauwenveer. Mijn zoon zegt ook soms zulke dingen. Dat het leven soms gewoon om moet . Dat het soms ook allemaal k, t is. En omdat hij nog zo jong is vind ik dat ook weer sneu voor hem. Hij heeft het heel afwisselend, gaat ergens helemaal voor, of laat alles liggen. Gelukkig lijkt het of hij de balans van het leven steeds beter vindt. En accepteert hoe het is. Het is zoals het is zegt hij.
En soms moet je dat aanvaarden en accepteren, ertegen vechten kost energie
En toch ook vertrouwen blijven houden dat tijden zich afwisselen, dat niets voor eeuwig is. Zelfs problemen zijn tijdelijk . Waar ik in mijn donkerste gedachten ook kan denken “ dit blijft zo, dit wordt nooit meer beter, en de hele riedel, zijn ook gedachten die niet kloppen. Het zijn maar gedachten, het is toch zo vaak anders gekomen. En dat je weer van jezelf dat het maar gedachten zijn. En dat ook geluk en voorspoed op die weg vooruit liggen.
Ik moet jou stuk nog een keer lezen over mannen, hilarisch![😹]()
.
@Mlous. Fijn dat je uit kan werken nu of een eigen bedrijf haalbaar is. En lekker genieten van je afspraakje.
@Suzy, hopelijk vind je je draai weer wat in je eigen huis. Beetje gezellig maken , en je houdt erg van taarten bakken enzo. Misschien iemand blij maken met een taart?
Of op bestelling iets verkopen via socials ofzo?
Ik hou nu op. Als het goed is komt mijn jongen straks. Gaan we even shoppen!
Fijn weekend iedereen!
Ik heb half om half bijgelezen. Voor mij was het juist goed om even niet hier te zijn.
Al met al gaat het beter, al heb ik ook soms mijn dipjes en mindere dagen. Waardoor ik dan gelijk denk dat het noooooit meer goedkomt met me.
Gelukkig nog wat zonnestralen kunnen oppikken, maar ook een halve dag met migraine op bed gelegen, en daarna een paar uur geslapen. Wijt dat aan de wisselende emoties die ik had en heb. Ik merk gelukkig dat ik er minder mee bezig ben. Heb een nieuw trainingsprogramma van 2 x per week , met een coach. En het is zwaar maar krijg er vertrouwen in dat dit me gaat helpen. En gisteren zowaar plezier erin. Omdat oefeningen lukten die ik vorige week niet kon. Met een neurologische uitval je been toch trainen. Om te compenseren.
Het klinkt in ieder geval geval goed!
En verder de normale dingen in de week, maar wel tevreden
@pauwenveer. Mijn zoon zegt ook soms zulke dingen. Dat het leven soms gewoon om moet . Dat het soms ook allemaal k, t is. En omdat hij nog zo jong is vind ik dat ook weer sneu voor hem. Hij heeft het heel afwisselend, gaat ergens helemaal voor, of laat alles liggen. Gelukkig lijkt het of hij de balans van het leven steeds beter vindt. En accepteert hoe het is. Het is zoals het is zegt hij.
En soms moet je dat aanvaarden en accepteren, ertegen vechten kost energie
En toch ook vertrouwen blijven houden dat tijden zich afwisselen, dat niets voor eeuwig is. Zelfs problemen zijn tijdelijk . Waar ik in mijn donkerste gedachten ook kan denken “ dit blijft zo, dit wordt nooit meer beter, en de hele riedel, zijn ook gedachten die niet kloppen. Het zijn maar gedachten, het is toch zo vaak anders gekomen. En dat je weer van jezelf dat het maar gedachten zijn. En dat ook geluk en voorspoed op die weg vooruit liggen.
Ik moet jou stuk nog een keer lezen over mannen, hilarisch
.@Mlous. Fijn dat je uit kan werken nu of een eigen bedrijf haalbaar is. En lekker genieten van je afspraakje.
@Suzy, hopelijk vind je je draai weer wat in je eigen huis. Beetje gezellig maken , en je houdt erg van taarten bakken enzo. Misschien iemand blij maken met een taart?
Of op bestelling iets verkopen via socials ofzo?
Ik hou nu op. Als het goed is komt mijn jongen straks. Gaan we even shoppen!
Fijn weekend iedereen!
zaterdag 24 september 2022 16:12
Nicci, ben op dit moment hutje alvast een beetje een grote beurt aan het geven (zelfs de plafonds, die zijn zo laag, daar kan ik makkelijk bij).
Het regende zo hard de hele tijd, dus dan ga je vanzelf binnen maar iets nuttigs doen, voelt goed.
Nu is het droog en ga ik naar het binnenbad om te zwemmen (daar is het lekker warm nu) en aansluitend in de sauna.
Morgen hopelijk nog wat zon erbij.
Ja, bakken is soms leuk idd, maar niet hele dagen en is veel staan en afwassen.
Het wordt komende tijd denk ik vooral veel opruimen/ ruimte maken (zomerkleding uit de kasten, wassen en opbergen oa).
Thuis gezellig maken doe ik wel, hoor, en ik ga gewoon wat meer mensen bij mij op de koffie of te eten vragen, denk ik.
Dan nog vind ik het -net als Mlous oa- onnatuurlijk om heel veel binnen te verblijven op maar 1 plek in de wereld, ik denk dat dat ook oudere mensen opbreekt als ze niet meer zo mobiel zijn. Ik vind het belangrijk om onder de mensen te zijn en op eoa manier deel uit te maken van de samenleving.
Mijn moeder kon toen ze ouder en minder mobiel werd bijv tevreden urenlang borduren of iets uitzoeken voor haar grote hobby’s, het is fijn als je je zo goed kunt vermaken met wat je interesseert, dat is net zo goed nuttig en dat heb ik gelukkig ook wel.
Op deze (mijn) leeftijd vind ik dat totaal niet bevredigend, er is meer in het leven dus ik kan niet wachten tot ik weer aktiever kan zijn !
Wat goed dat jij iets hebt gevonden wat misschien gaat helpen (of al helpt)!
Er zit zeker wat in, om andere spieren sterker te maken zodat die evt kunnen overnemen, ik hoop het zo voor je, dat zou heel fijn zijn!
Je bent echt goed bezig!
Wens jou ook een heel fijn weekend!
Het regende zo hard de hele tijd, dus dan ga je vanzelf binnen maar iets nuttigs doen, voelt goed.
Nu is het droog en ga ik naar het binnenbad om te zwemmen (daar is het lekker warm nu) en aansluitend in de sauna.
Morgen hopelijk nog wat zon erbij.
Ja, bakken is soms leuk idd, maar niet hele dagen en is veel staan en afwassen.
Het wordt komende tijd denk ik vooral veel opruimen/ ruimte maken (zomerkleding uit de kasten, wassen en opbergen oa).
Thuis gezellig maken doe ik wel, hoor, en ik ga gewoon wat meer mensen bij mij op de koffie of te eten vragen, denk ik.
Dan nog vind ik het -net als Mlous oa- onnatuurlijk om heel veel binnen te verblijven op maar 1 plek in de wereld, ik denk dat dat ook oudere mensen opbreekt als ze niet meer zo mobiel zijn. Ik vind het belangrijk om onder de mensen te zijn en op eoa manier deel uit te maken van de samenleving.
Mijn moeder kon toen ze ouder en minder mobiel werd bijv tevreden urenlang borduren of iets uitzoeken voor haar grote hobby’s, het is fijn als je je zo goed kunt vermaken met wat je interesseert, dat is net zo goed nuttig en dat heb ik gelukkig ook wel.
Op deze (mijn) leeftijd vind ik dat totaal niet bevredigend, er is meer in het leven dus ik kan niet wachten tot ik weer aktiever kan zijn !
Wat goed dat jij iets hebt gevonden wat misschien gaat helpen (of al helpt)!
Er zit zeker wat in, om andere spieren sterker te maken zodat die evt kunnen overnemen, ik hoop het zo voor je, dat zou heel fijn zijn!
Je bent echt goed bezig!
Wens jou ook een heel fijn weekend!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 24 september 2022 22:27
Nicci, goed om weer van je te horen. Had je een fijne middag met je zoon?
Suzy, bijzonder om te lezen dat je de tijd met je kinderen als positief ervaren hebt. Ik denk dat dat voor heel veel mensen zo is, en ik kan me daar vrij weinig bij voorstellen maar dat komt ook doordat ik vooral de afgelopen jaren vooral nadelen zie van een gezinsleven. Maar wat je schrijft over dat een leven met een gezin een meerwaarde is is zeker waar. Ik ben gewend aan het alleen zijn, maar ik mis ook vaak de verbinding met anderen. En op vakantie zag ik al die gezinnetjes gezellig samen (of nouja, niet altijd gezellig trouwens hehe, ik heb ook drama gezien) en dan voelde ik me bij tijd en wijle erg alleen.
Maarja, het is nou eenmaal zoals het is. Maar de leuke man is nogal aanwezig in mijn hoofd en als ik er dan aan denk dat ik binnenkort misschien niet meer alleen ben, dan voelt dat heel erg goed. Het is totaal nog niet aan de orde, maar natuurlijk ben ik aan het fantaseren over hoe het verder gaat tussen ons nu hij heeft laten blijken dat hij me leuk vindt. Het zou hem natuurlijk ook om de seks kunnen gaan, maar ik geloof toch niet echt dat hij daar het type voor is.
Alleen zijn is fijn, maar het altijd maar op jezelf aangewezen zijn, alles zelf op moeten lossen en in je eentje dealen met problemen vind ik moeilijk.
MIsschien gaat dit wel nergens heen hoor, uiteindelijk kennen we elkaar nauwelijks en moeten we elkaar eerst beter leren kennen. En ik ben ook zo zenuwachtig als ik bij hem ben, ik vind het lastig om het gesprek op gang te houden en ik praat natuurlijk ook niet in mijn eigen taal dus dat maakt het nog lastiger. Dan ben ik regelmatig aan het stamelen en het stotteren of ik kan gewoon niet op een bepaald woord komen. Ik vraag me af hoe dat maandag gaat. Ik kan me in het Frans nog lang niet zo uitdrukken als ik zou willen, dus dat maakt de communicatie lastig.
Maar dan denk ik aan een serie als grenzeloos verliefd waar regelmatig stellen voorbij komen die elkaars taal niet spreken en toch een relatie met elkaar aangaan. Het kan dus wel.
Fijne zondag iedereen!
Suzy, bijzonder om te lezen dat je de tijd met je kinderen als positief ervaren hebt. Ik denk dat dat voor heel veel mensen zo is, en ik kan me daar vrij weinig bij voorstellen maar dat komt ook doordat ik vooral de afgelopen jaren vooral nadelen zie van een gezinsleven. Maar wat je schrijft over dat een leven met een gezin een meerwaarde is is zeker waar. Ik ben gewend aan het alleen zijn, maar ik mis ook vaak de verbinding met anderen. En op vakantie zag ik al die gezinnetjes gezellig samen (of nouja, niet altijd gezellig trouwens hehe, ik heb ook drama gezien) en dan voelde ik me bij tijd en wijle erg alleen.
Maarja, het is nou eenmaal zoals het is. Maar de leuke man is nogal aanwezig in mijn hoofd en als ik er dan aan denk dat ik binnenkort misschien niet meer alleen ben, dan voelt dat heel erg goed. Het is totaal nog niet aan de orde, maar natuurlijk ben ik aan het fantaseren over hoe het verder gaat tussen ons nu hij heeft laten blijken dat hij me leuk vindt. Het zou hem natuurlijk ook om de seks kunnen gaan, maar ik geloof toch niet echt dat hij daar het type voor is.
Alleen zijn is fijn, maar het altijd maar op jezelf aangewezen zijn, alles zelf op moeten lossen en in je eentje dealen met problemen vind ik moeilijk.
MIsschien gaat dit wel nergens heen hoor, uiteindelijk kennen we elkaar nauwelijks en moeten we elkaar eerst beter leren kennen. En ik ben ook zo zenuwachtig als ik bij hem ben, ik vind het lastig om het gesprek op gang te houden en ik praat natuurlijk ook niet in mijn eigen taal dus dat maakt het nog lastiger. Dan ben ik regelmatig aan het stamelen en het stotteren of ik kan gewoon niet op een bepaald woord komen. Ik vraag me af hoe dat maandag gaat. Ik kan me in het Frans nog lang niet zo uitdrukken als ik zou willen, dus dat maakt de communicatie lastig.
Maar dan denk ik aan een serie als grenzeloos verliefd waar regelmatig stellen voorbij komen die elkaars taal niet spreken en toch een relatie met elkaar aangaan. Het kan dus wel.
Fijne zondag iedereen!
zondag 25 september 2022 11:35
Mlous, haha, hartstikke leuk toch, dat maakt het leven weer wat spannender 
En je mag daar best verheugd over zijn en wat over fantaseren, als je maar niet te ver vooruit denkt en al een heel leven samen voor je ziet, dan ga je al voor jezelf allerlei verwachtingen creeren, dat lijkt me niet zo handig als je elkaar nauwelijks kent.
Zelf vind ik het ook niet altijd fijn om álles zelf te beslissen en te doen, maar gek genoeg vertaalt zich dat bij mij niet in dat ik dat ik daar een partner voor zou willen, iig niet op dagelijks basis Ik denk eigenlijk vrijwel nooit: had ik maar een partner om dit mee te delen/ doen.
Misschien ook wel júist omdat ik al liefde en verbinding héb van ex en kinderen en nog zo wat familieleden (ook al beleef ik dingen niet samen met hun, zie en spreek ik hun minder vaak, zeker niet dagelijks, dus een andere manier van “delen” in de vorm van erover praten).
Ik verlang niet (meer) naar 1 speciaal iemand om samen het leven mee te beleven, zeg maar. Eerder meerdere mensen. Ik heb ook relatief wel aardig wat singles om me heen, dat scheelt ook, dan ben je geen uitzondering tussen stellen/ gezinnen.
Op het park relatief veel stellen zonder kinderen of die al uit huis zijn en weinig singles. Veelal bekenden, sinds het bezoekers (helaas) moeilijker is gemaakt om een dagje te komen recreeren.
Enkele oudere alleenstaande mannen die ooit met hun vrouw hier zijn gekomen, ik ben zelf een uitzondering dat ik in mijn eentje aan zoiets begonnen ben.
Wat ik fijn vind is dat ik gisteren eindelijk weer een vriendin tegenkwam voor het eerst dit jaar hier en samen zijn gaan zwemmen en sauna, intussen bijkletsend
Dit is nou echt iemand met wie ik veel meer match dan de andere kennissen, een leuk stel, ik ga zo op de koffie bij hun.
Ik snap je verder wel, hoor, dat je het hartstikke fijn zou vinden om je leven te willen delen met een geliefde is een heel normale menselijke wens en zou ik je van harte gunnen, wie weet is het raak.
Niet onzeker worden nu, hoor, gewoon proberen onbevangen erin te staan en ontspannen jezelf te zijn, dan kan er niks fout gaan, iemand moet toch bij je passen zoals je bent, en niet bij een geforceerde versie van jezelf.
Taal hoeft geen probleem te zijn, lijkt me dat je je aardig kunt redden, perfect hoeft niet. Gewoon eerst maar eens het leuk hebben, het is al heel wat dat de interesse wederzijds is. Houd je verwachtingen laag, dus niet eoa ideaalbeeld van hem gaan maken in je hoofd, want ook hij is zichzelf en het is belangrijker dat je echt bij elkaar past dan te gaan proberen te voldoen aan evt verwachtingen over elkaar (om in de smaak te willen vallen).
Dus probeer geen eisen/wensenlijstje in je hoofd te maken, ga er zo onbevangen mogelijk in en heb plezier, kijk gewoon wie en hoe hij is en in het leven staat.
Dat onzekere hoort er ook een beetje bij, dan stotter en stamel je maar, haha, doet hij misschien ook wel, dat heeft ook zijn charme
En je mag daar best verheugd over zijn en wat over fantaseren, als je maar niet te ver vooruit denkt en al een heel leven samen voor je ziet, dan ga je al voor jezelf allerlei verwachtingen creeren, dat lijkt me niet zo handig als je elkaar nauwelijks kent.
Zelf vind ik het ook niet altijd fijn om álles zelf te beslissen en te doen, maar gek genoeg vertaalt zich dat bij mij niet in dat ik dat ik daar een partner voor zou willen, iig niet op dagelijks basis Ik denk eigenlijk vrijwel nooit: had ik maar een partner om dit mee te delen/ doen.
Misschien ook wel júist omdat ik al liefde en verbinding héb van ex en kinderen en nog zo wat familieleden (ook al beleef ik dingen niet samen met hun, zie en spreek ik hun minder vaak, zeker niet dagelijks, dus een andere manier van “delen” in de vorm van erover praten).
Ik verlang niet (meer) naar 1 speciaal iemand om samen het leven mee te beleven, zeg maar. Eerder meerdere mensen. Ik heb ook relatief wel aardig wat singles om me heen, dat scheelt ook, dan ben je geen uitzondering tussen stellen/ gezinnen.
Op het park relatief veel stellen zonder kinderen of die al uit huis zijn en weinig singles. Veelal bekenden, sinds het bezoekers (helaas) moeilijker is gemaakt om een dagje te komen recreeren.
Enkele oudere alleenstaande mannen die ooit met hun vrouw hier zijn gekomen, ik ben zelf een uitzondering dat ik in mijn eentje aan zoiets begonnen ben.
Wat ik fijn vind is dat ik gisteren eindelijk weer een vriendin tegenkwam voor het eerst dit jaar hier en samen zijn gaan zwemmen en sauna, intussen bijkletsend
Dit is nou echt iemand met wie ik veel meer match dan de andere kennissen, een leuk stel, ik ga zo op de koffie bij hun.
Ik snap je verder wel, hoor, dat je het hartstikke fijn zou vinden om je leven te willen delen met een geliefde is een heel normale menselijke wens en zou ik je van harte gunnen, wie weet is het raak.
Niet onzeker worden nu, hoor, gewoon proberen onbevangen erin te staan en ontspannen jezelf te zijn, dan kan er niks fout gaan, iemand moet toch bij je passen zoals je bent, en niet bij een geforceerde versie van jezelf.
Taal hoeft geen probleem te zijn, lijkt me dat je je aardig kunt redden, perfect hoeft niet. Gewoon eerst maar eens het leuk hebben, het is al heel wat dat de interesse wederzijds is. Houd je verwachtingen laag, dus niet eoa ideaalbeeld van hem gaan maken in je hoofd, want ook hij is zichzelf en het is belangrijker dat je echt bij elkaar past dan te gaan proberen te voldoen aan evt verwachtingen over elkaar (om in de smaak te willen vallen).
Dus probeer geen eisen/wensenlijstje in je hoofd te maken, ga er zo onbevangen mogelijk in en heb plezier, kijk gewoon wie en hoe hij is en in het leven staat.
Dat onzekere hoort er ook een beetje bij, dan stotter en stamel je maar, haha, doet hij misschien ook wel, dat heeft ook zijn charme
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 25 september 2022 16:33
Suzy, hartstikke leuk ja, maar ook vermoeiend. Ik heb al dagen niet normaal geslapen en ik ben iedere keer zo zenuwachtig als ik weet dat ik hem ga zien. Om het over morgenavond maar niet te hebben. Het is nogal eh.. bizar dat dit zo ineens uit de lucht komt vallen. Ik ken hem dus nauwelijks dus ik zal inderdaad proberen niet te hard van stapel te lopen, eerst maar eens even morgenavond afwachten.
Ik mis vooral iemand bij praktische dingen, hoe stom dat ook klinkt. Ik ben gewoon graag alleen en kan goed dingen alleen doen, zoals mijn reis afgelopen zomer. Maar nu hij in beeld is gekomen merk ik dat ik het toch ook fijn zou vinden dingen te delen met iemand. Niet alles, absoluut niet. Maar een aantal dingen die ik graag doe zoals uit eten gaan zijn ook fijn als er af en toe iemand bij is. En ik moet zeggen dat ik dat veel sterker voel sinds hij in beeld is. Stom is dat hè, hoe je dan gaat fantaseren. Misschien blijkt morgen wel dat er helemaal geen klik is.
Hoe was je zondag? Wat fijn dat je gisteren een leuke dag had met die vriendin. IK heb vanmorgen een fijne massage gehad en ben daarna nog even gaan shoppen. Vanavond nog even yoga en dan ben ik weer klaar voor een nieuwe werkweek.
Hopelijk heeft iedereen een fijn weekend gehad!
Ik mis vooral iemand bij praktische dingen, hoe stom dat ook klinkt. Ik ben gewoon graag alleen en kan goed dingen alleen doen, zoals mijn reis afgelopen zomer. Maar nu hij in beeld is gekomen merk ik dat ik het toch ook fijn zou vinden dingen te delen met iemand. Niet alles, absoluut niet. Maar een aantal dingen die ik graag doe zoals uit eten gaan zijn ook fijn als er af en toe iemand bij is. En ik moet zeggen dat ik dat veel sterker voel sinds hij in beeld is. Stom is dat hè, hoe je dan gaat fantaseren. Misschien blijkt morgen wel dat er helemaal geen klik is.
Hoe was je zondag? Wat fijn dat je gisteren een leuke dag had met die vriendin. IK heb vanmorgen een fijne massage gehad en ben daarna nog even gaan shoppen. Vanavond nog even yoga en dan ben ik weer klaar voor een nieuwe werkweek.
Hopelijk heeft iedereen een fijn weekend gehad!
zondag 25 september 2022 18:23
Ik weet niet of veel mensen zonder zichzelf vragen te stellen aan kinderen beginnen eigenlijk. Kinderen krijgen was bij ons wel een weloverwogen stap, nadat we van dichtbij meemaakten dat er kinderen bij familie en vrienden kwamen. Je groeit in het idee en natuurlijk spelen gevoelens een zeer grote rol bij een kinderwens. Ik heb altijd gezegd: kinderen krijgen en opvoeden is prachtig, maar ook moeilijk. Het leert je wat over jezelf, je wordt gedwongen anders in het leven te staan en een rol op je te nemen die je in je eentje niet hebt. Het geeft kracht, wetende dat je dat kan. daarnaast vind ik het prachtig om te zien hoe die kleine hulpeloze baby's zich hebben ontwikkeld tot de mensen die ze nu zijn. Jezelf in ze terugzien, niet alleen genetisch, maar ook doordat je ze hebt opgevoed en dus bepaalde normen, waarden en gewoonten hebt meegegeven. De spiegel die ze je soms voorhouden.Mlous schreef: ↑23-09-2022 14:28... Het is ook daarom dat ik me afvraag waarom iedereen zomaar en vaak zonder zichzelf daarbij vragen te stellen aan kinderen begint. Ik ben niet per se anti-kind, maar ik vind vaak wel dat er ondoordacht mee wordt begonnen, zeker in deze tijd. Ik zie ook dat kinderen vaak ten koste gaan van de relatie tussen de ouders én dat het vooral de 1e jaren megazwaar is. Maar aangezien ik 1 van de weinigen ben zonder kinderen zal er wel iets zo speciaal aan zijn dat dat het verlies van vrijheid en je eigen leven ruimschoots goedmaakt. Ik zie het echter niet en naarmate ik ouder word zie ik het zelfs nog minder. De druk, stress, geen nachtrust meer hebben, de zorgen die je hebt als ouder, het gezin draaiende houden en daarnaast ook nog moeten werken, fulltime. Dan zie je in een crisis als deze dat veel gezinnen het gewoon niet meer bijbenen.
Tuurlijk zitten er keerzijden aan een gezinsleven, zeker in combinatie met werken, maar de kinderen zijn zeker niet de reden geweest van mijn scheiding. Het karakter van mijn partner wel, de relatie die verder ontwikkelde tot het moment dat het samen zijn niet meer was wat ik wilde, omdat ik dat leven niet wilde.
Wat betreft de druk om het draaiende te houden: soms is dat echt zwaar, maar soms is het ook de reden dat ik op mijn benen bleef staan.
Hier een fijn weekend gehad en ik ga vanavond nog uit met mijn zoon! Morgen een dag vrij, we gaan nog een biosje pakken. Verder weer een hoop gedoe, want dochter wil niet verder met haar opleiding. We hebben dus al afspraken staan voor andere opties, aangezien ze leerplichtig is. Het zal hier ook eens een keertje vloeiend gaan!
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
dinsdag 27 september 2022 10:37
Pauwenveer, goed dat jullie toendertijd goed hebben nagedacht over het al dan niet krijgen van kinderen. Ik denk dat veel mensen er niet echt over nadenken maar gewoon mee gaan in met wat de massa doet, maar soit. Ik heb nooit relaties gehad waarbij het er van is gekomen (want te kort) en nu ben ik te oud en heb ik teveel mijn eigen leven zodat ik me niet meer kan voorstellen hoe daar kinderen in zouden passen. Als je jong bent is dat anders, dan kun je je leven nog inrichten op het hebben van kinderen. Ik weet soms ook niet of ik iets mis of niet, maar als ik jullie zo lees dan zijn kinderen dus zeker een meerwaarde.
Fijn dat je een fijne dag had met zoon!
De date is goed verlopen al was deze wel lastig want ik was vreselijk nerveus en met de taal ging het ook niet zo lekker. Een praatje met de bakker is wel wat anders dan een goed gesprek voeren over iemands leven en elkaars interesses, poeh. Maar ik ben bij hem blijven slapen en vanmorgen was alles heel anders, veel relaxter en ik kon ineens weer Frans, halleluja. Hij vindt mijn Frans ook heel goed zegt hij, maar ik vraag me af of hij dat zegt om aardig te zijn of dat het ook echt zo is haha.
En nu is het een kwestie van kijken of we bij elkaar passen, maar ik heb er voor nu een heel goed gevoel over. Doordat ik zelf niet geforceerd op zoek was naar iemand of aan het daten was sta ik er heel anders in. Ik ben niet met hem gaan daten als een vlucht om mijn ex te vergeten of omdat ik niet alleen wil/kan zijn. Om heel eerlijk te zijn was ik een paar weken geleden nauwelijks met hem bezig. Maar ik vind zijn benadering heel prettig, hij forceert niets en is heel attent.
Kijken waar dit heen gaat dus!
Fijn dat je een fijne dag had met zoon!
De date is goed verlopen al was deze wel lastig want ik was vreselijk nerveus en met de taal ging het ook niet zo lekker. Een praatje met de bakker is wel wat anders dan een goed gesprek voeren over iemands leven en elkaars interesses, poeh. Maar ik ben bij hem blijven slapen
en vanmorgen was alles heel anders, veel relaxter en ik kon ineens weer Frans, halleluja. Hij vindt mijn Frans ook heel goed zegt hij, maar ik vraag me af of hij dat zegt om aardig te zijn of dat het ook echt zo is haha. En nu is het een kwestie van kijken of we bij elkaar passen, maar ik heb er voor nu een heel goed gevoel over. Doordat ik zelf niet geforceerd op zoek was naar iemand of aan het daten was sta ik er heel anders in. Ik ben niet met hem gaan daten als een vlucht om mijn ex te vergeten of omdat ik niet alleen wil/kan zijn. Om heel eerlijk te zijn was ik een paar weken geleden nauwelijks met hem bezig. Maar ik vind zijn benadering heel prettig, hij forceert niets en is heel attent.
Kijken waar dit heen gaat dus!
dinsdag 27 september 2022 11:33
Leuk, Mlous!
Rustig aan maar, idd, dat is toch altijd het beste, geen noemenswaardige verwachtingen eraan hangen, go with the flow
Kan me voorstellen dat dagelijks praktijkfrans iets anders is dan gesprekken over het leven en gevoelens enzo.
Ik heb eens een boekje aangeschaft waarin meer zulk soort woorden, toen ik jaren terug eens kort een franse fling had, hahaha, ik ga eens kijken of ik het nog heb en hoe dat boekje heet (of je stuurt me een pb, kan ik het opsturen)..
Update: net gevonden, boekje heet "Jouw 1000 belangrijkste woorden Frens Liefde & Verlangen" en is een uitgave van van Dale.. 
Grappig hoe je het leven dan ineens beziet vanuit een ander perspectief dan paar weken terug nog het geval was, he?
Zo zie je maar, mensen denken soms zo somber in "nooit meer", maar het leven geeft vroeg of laat altijd nieuwe kansen, daar ben ik van overtuigd en dit is weer zo'n voorbeeld daarvan.
Het kan natuurlijk nog alle kanten op, dus gewoon niet te hard van stapel lopen nu en de tijd nemen elkaar te ontdekken en in het moment te blijven, dus niet vooruit willen lopen op de dingen, het moet ook op spontane, natuurlijke wijze mogen groeien, als het is weggelegd. Niks forceren.
Je ziet dat nu het ijs gebroken is, je meer jezelf bent en de taal ook redelijk vanzelf gaat, iig geen obstakel hoeft te zijn.
Sta jezelf toe om te mógen leren, je hoeft niet alles al te kunnen of te weten, een "perfect" persoon is helemaal niet leuk (voor anderen), zit niemand op te wachten, hoor!
Als jij gewoon menselijk bent, is dat voor hem toch ook relaxter om zichzelf te kunnen zijn, met zijn eigen eigenaardigheden..
Rustig aan maar, idd, dat is toch altijd het beste, geen noemenswaardige verwachtingen eraan hangen, go with the flow
Kan me voorstellen dat dagelijks praktijkfrans iets anders is dan gesprekken over het leven en gevoelens enzo.
Ik heb eens een boekje aangeschaft waarin meer zulk soort woorden, toen ik jaren terug eens kort een franse fling had, hahaha, ik ga eens kijken of ik het nog heb en hoe dat boekje heet (of je stuurt me een pb, kan ik het opsturen)..
Update: net gevonden, boekje heet "Jouw 1000 belangrijkste woorden Frens Liefde & Verlangen" en is een uitgave van van Dale..
Grappig hoe je het leven dan ineens beziet vanuit een ander perspectief dan paar weken terug nog het geval was, he?
Zo zie je maar, mensen denken soms zo somber in "nooit meer", maar het leven geeft vroeg of laat altijd nieuwe kansen, daar ben ik van overtuigd en dit is weer zo'n voorbeeld daarvan.
Het kan natuurlijk nog alle kanten op, dus gewoon niet te hard van stapel lopen nu en de tijd nemen elkaar te ontdekken en in het moment te blijven, dus niet vooruit willen lopen op de dingen, het moet ook op spontane, natuurlijke wijze mogen groeien, als het is weggelegd. Niks forceren.
Je ziet dat nu het ijs gebroken is, je meer jezelf bent en de taal ook redelijk vanzelf gaat, iig geen obstakel hoeft te zijn.
Sta jezelf toe om te mógen leren, je hoeft niet alles al te kunnen of te weten, een "perfect" persoon is helemaal niet leuk (voor anderen), zit niemand op te wachten, hoor!
Als jij gewoon menselijk bent, is dat voor hem toch ook relaxter om zichzelf te kunnen zijn, met zijn eigen eigenaardigheden..
suzy65 wijzigde dit bericht op 27-09-2022 16:36
4.68% gewijzigd
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 28 september 2022 09:20
Vandaag intake voor mijn adhd bij de ggz. Uiteraard was ik vergeten de vragenlijsten in te vullen 
dus net al even gebeld of dat een probleem was. Ik heb ze alsnog ingevuld. Ging over gevoelens van welbevinden. Best confronterend moet ik zeggen, omdat ik momenteel niet in het leven sta zoals ik graag zou willen.
Naast psycho-educatie zullen we eventueel ook medicatie bespreken. Ik vind dat dus echt ook heel spannend. Deze week ook gesprek met de werkgever over de coach, ook spannend. Eigenlijk heb ik wel zin om actief te kunnen werken aan mezelf, deze coach gaf me ook echt een goed gevoel. Geen idee waar het heen gaat, maar ik heb steeds vaker het gevoel: we zien het wel, alles gebeurt met een reden.
De situatie met dochter is voor nu opgelost, maandag kan ze starten op een andere plek. Hoop dat dat wat gaat worden, zo niet hebben we een jaar denktijd gepakt.
dus net al even gebeld of dat een probleem was. Ik heb ze alsnog ingevuld. Ging over gevoelens van welbevinden. Best confronterend moet ik zeggen, omdat ik momenteel niet in het leven sta zoals ik graag zou willen. Naast psycho-educatie zullen we eventueel ook medicatie bespreken. Ik vind dat dus echt ook heel spannend. Deze week ook gesprek met de werkgever over de coach, ook spannend. Eigenlijk heb ik wel zin om actief te kunnen werken aan mezelf, deze coach gaf me ook echt een goed gevoel. Geen idee waar het heen gaat, maar ik heb steeds vaker het gevoel: we zien het wel, alles gebeurt met een reden.
De situatie met dochter is voor nu opgelost, maandag kan ze starten op een andere plek. Hoop dat dat wat gaat worden, zo niet hebben we een jaar denktijd gepakt.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
woensdag 28 september 2022 10:17
Hahaha, Pauwenveer, die vragenlijst last minute, zo herkenbaar, dat soort dingen vergeet ik ook
Spannend idd, al zie ik nu al wat meer moed en hoop dan afgelopen tijd.
Ook fijn dat je dochter nu al iets nieuws heeft gevonden, ik vind dat ze al zo jong moeten weten wat ze willen en die keuze van opleiding nogal bepalend is voor toekomstig werk, dan is het lastig als je dat nog niet weet. En dan pas gaandeweg moet ontdekken of iets wel bij je past.
Dan sta je ook nog 1-0 achter in motivatie.
Wie weet is dit veel beter voor haar, sowieso goed dat het geen verloren jaar wordt, alle kennis is meegenomen, ook als ze daarna iets anders gaat doen
Ff een zorg minder voor jou iig!
Ik denk dat het feit alleen al dát je nu die 2 trajecten voor jezelf gestart bent al oplucht tov het eerdere in je eentje blijven ronddolen in afwachting van, he?!
Er is nu iets in gang gezet, natuurlijk is dat spannend, maar dat geeft tegelijkertijd uitzicht en het gevoel dat er beweging in komt, dat verandert de onmacht waar je in zat in ermee bezig zijn, weer eigen invloed kunt gaan uitoefenen op de situatie 
Succes straks!
Spannend idd, al zie ik nu al wat meer moed en hoop dan afgelopen tijd.
Ook fijn dat je dochter nu al iets nieuws heeft gevonden, ik vind dat ze al zo jong moeten weten wat ze willen en die keuze van opleiding nogal bepalend is voor toekomstig werk, dan is het lastig als je dat nog niet weet. En dan pas gaandeweg moet ontdekken of iets wel bij je past.
Dan sta je ook nog 1-0 achter in motivatie.
Wie weet is dit veel beter voor haar, sowieso goed dat het geen verloren jaar wordt, alle kennis is meegenomen, ook als ze daarna iets anders gaat doen
Ff een zorg minder voor jou iig!
Ik denk dat het feit alleen al dát je nu die 2 trajecten voor jezelf gestart bent al oplucht tov het eerdere in je eentje blijven ronddolen in afwachting van, he?!
Er is nu iets in gang gezet, natuurlijk is dat spannend, maar dat geeft tegelijkertijd uitzicht en het gevoel dat er beweging in komt, dat verandert de onmacht waar je in zat in ermee bezig zijn, weer eigen invloed kunt gaan uitoefenen op de situatie
Succes straks!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 28 september 2022 10:35
Fijn dat je op het punt van verandering staat Pauwenveer, bedenk waar je over een jaar wilt staan.
Ik heb de laatste 1,5 jr mijn leven ook wel drastisch veranderd door te stoppen met roken en drinken, iets wat ik al lang wilde maar na 100 stoppogingen pas lukte. Maar wat is het fijn om jezelf niet meer te teleurstellen en stabieler te zijn.
Hoe voel jij je Mlous?
Ik heb de laatste 1,5 jr mijn leven ook wel drastisch veranderd door te stoppen met roken en drinken, iets wat ik al lang wilde maar na 100 stoppogingen pas lukte. Maar wat is het fijn om jezelf niet meer te teleurstellen en stabieler te zijn.
Hoe voel jij je Mlous?
Hatsjikideee...
woensdag 28 september 2022 14:58
Ja, dat er iets gebeurt is heel fijn inderdaad. Was een erg aardige man, prettig gesprek gehad en we gaan medicatie proberen. Even de medische uitslagen afwachten. Hij gaf aan dat ik er waarschijnlijk echt meer energie van zal krijgen en de avonden weer meer in staat ben om ook nog wat te ondernemen. Zou echt fijn zijn!
Dochter gaat terug naar haar VO-school, maar dan een leveltje hoger. Dus dichtbij, bekenden op school en geen duur boekenpakket voor iets waar ze weer niet zeker van is. ik ben blij en zij ook! Heb met ex gebeld en hij snapt het en is er ook oké mee.
Dochter gaat terug naar haar VO-school, maar dan een leveltje hoger. Dus dichtbij, bekenden op school en geen duur boekenpakket voor iets waar ze weer niet zeker van is. ik ben blij en zij ook! Heb met ex gebeld en hij snapt het en is er ook oké mee.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
woensdag 28 september 2022 19:12
Suzy, leuk dat boekje, dank je wel! Je hebt ze in meedere talen geloof ik.
Ik leef een beetje op een roze wolk, want het klikt waanzinnig met de leuke man. Zo raar hoe snel dat ineens kan gaan. Ik had hem al wel een paar weken in het vizier, maar ik dacht dat hij een relatie had, wat dus helemaal niet zo bleek te zijn. Het is zo fijn hoe hij echt moeite voor me doet en laat zien dat hij me echt leuk vindt. Hij is echt serieus en heeft het al over dingen die we samen kunnen gaan doen de komende maanden. Dat is best snel aangezien we afgelopen maandag pas onze eerste date hadden. Maar mijn gevoel voor hem is inmiddels meer dan verdubbeld en ik denk stiekem dat dit weleens heel lang zou kunnen gaan duren. Natuurlijk weet je het nooit van te voren, maar ik heb natuurlijk relaties gehad en veel gedate en dit wel even van een ander level. Het is bijna niet voor te stellen dat ik hem tot voor kort nauwelijks kende. Het is nogal intens allemaal.
Dus ik ben heel erg blij en ik voel me vooralsnog heel goed. Normaal gesproken gaan dingen me al snel benauwen en dat zou nu ook kunnen gaan gebeuren, maar ik geniet nu maar even van alles. Ik hoop trouwens echt dat dat benauwde gevoel dit keer wegblijft, want het is altijd het begin van het einde geweest in mijn relaties
Pauwenveer, ik vind dat je echt goed bezig bent. Zelf actief met je problemen aan de slag, heel goed. Fijn ook dat je een goed gevoel had bij je coach. Dat is een goed begin. Je klinkt ook heel anders dan een tijdje terug, veel meer ontspannen. Fijn dat het met je dochter ook opgelost is!
Op mijn werk gaat het nog steeds niet lekker en dat is lastig, maar ik heb gelukkig voor het moment even wat afleiding en als het binnenkort niet meer gaat ga ik een gesprek aan. 1 van de oorzaken van het probleem is een zieke collega die te pas en te onpas afwezig is en waar je totaal niet van op aan kunt. Ze functioneert ook niet als ze er wel is en niemand werkt graag met haar samen, dus het werk komt automatisch bij mij en mijn collega's terecht, zo vervelend.
Zometeen ga ik weer naar hem toe, zin in
fijne avond iedereen!
Ik leef een beetje op een roze wolk, want het klikt waanzinnig met de leuke man. Zo raar hoe snel dat ineens kan gaan. Ik had hem al wel een paar weken in het vizier, maar ik dacht dat hij een relatie had, wat dus helemaal niet zo bleek te zijn. Het is zo fijn hoe hij echt moeite voor me doet en laat zien dat hij me echt leuk vindt. Hij is echt serieus en heeft het al over dingen die we samen kunnen gaan doen de komende maanden. Dat is best snel aangezien we afgelopen maandag pas onze eerste date hadden. Maar mijn gevoel voor hem is inmiddels meer dan verdubbeld en ik denk stiekem dat dit weleens heel lang zou kunnen gaan duren. Natuurlijk weet je het nooit van te voren, maar ik heb natuurlijk relaties gehad en veel gedate en dit wel even van een ander level. Het is bijna niet voor te stellen dat ik hem tot voor kort nauwelijks kende. Het is nogal intens allemaal.
Dus ik ben heel erg blij en ik voel me vooralsnog heel goed. Normaal gesproken gaan dingen me al snel benauwen en dat zou nu ook kunnen gaan gebeuren, maar ik geniet nu maar even van alles. Ik hoop trouwens echt dat dat benauwde gevoel dit keer wegblijft, want het is altijd het begin van het einde geweest in mijn relaties
Pauwenveer, ik vind dat je echt goed bezig bent. Zelf actief met je problemen aan de slag, heel goed. Fijn ook dat je een goed gevoel had bij je coach. Dat is een goed begin. Je klinkt ook heel anders dan een tijdje terug, veel meer ontspannen. Fijn dat het met je dochter ook opgelost is!
Op mijn werk gaat het nog steeds niet lekker en dat is lastig, maar ik heb gelukkig voor het moment even wat afleiding en als het binnenkort niet meer gaat ga ik een gesprek aan. 1 van de oorzaken van het probleem is een zieke collega die te pas en te onpas afwezig is en waar je totaal niet van op aan kunt. Ze functioneert ook niet als ze er wel is en niemand werkt graag met haar samen, dus het werk komt automatisch bij mij en mijn collega's terecht, zo vervelend.
Zometeen ga ik weer naar hem toe, zin in
fijne avond iedereen!
donderdag 29 september 2022 10:19
Pauwenveer, fijn dat het klikte en er schot in zit!
Ik hoop dat die medicatie je idd meer energie of een betere verdeling ervan brengt!
Mlous, ik vind het helemaal leuk voor je!
Goed teken dat het lijkt alsof je hem al veel langer kent, al snel zo vertrouwd aanvoelt.
Was het gisteravond ook zo?
Lekker genieten ervan idd en elkaar nu verder ontdekken.
Niet té hard van stapel lopen, probeer zo relaxt te blijven en in het nu, het moet voor allebei de kans krijgen om op natuurlijke wijze te groeien.
Ik vermoed dat het benauwende uit het verleden veel te maken had met de persoonlijkheid van de ander, waardoor het beklemde.
Als deze man een heel ander type is én jullie rustig aan doen, ontstaat zoiets niet.
Have fun!
Ik hoop dat die medicatie je idd meer energie of een betere verdeling ervan brengt!
Mlous, ik vind het helemaal leuk voor je!
Goed teken dat het lijkt alsof je hem al veel langer kent, al snel zo vertrouwd aanvoelt.
Was het gisteravond ook zo?
Lekker genieten ervan idd en elkaar nu verder ontdekken.
Niet té hard van stapel lopen, probeer zo relaxt te blijven en in het nu, het moet voor allebei de kans krijgen om op natuurlijke wijze te groeien.
Ik vermoed dat het benauwende uit het verleden veel te maken had met de persoonlijkheid van de ander, waardoor het beklemde.
Als deze man een heel ander type is én jullie rustig aan doen, ontstaat zoiets niet.
Have fun!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 29 september 2022 13:50
Pausini, wauw, dat is niet niks wat je daar tussen neus en lippen door meldt!pausini schreef: ↑28-09-2022 10:35Fijn dat je op het punt van verandering staat Pauwenveer, bedenk waar je over een jaar wilt staan.
Ik heb de laatste 1,5 jr mijn leven ook wel drastisch veranderd door te stoppen met roken en drinken, iets wat ik al lang wilde maar na 100 stoppogingen pas lukte. Maar wat is het fijn om jezelf niet meer te teleurstellen en stabieler te zijn.
Hoe voel jij je Mlous?
Alle respect voor!
Wat was destijds de aanzet voor deze omwentelingen in je leven en heb je dat op eigen houtje gedaan?
Enig idee waardoor het na talloze eerdere pogingen wel definitief is gelukt?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 29 september 2022 17:39
Gaandeweg het ouder worden wilde ik stoppen met roken omdat het logischerwijs ongezond is en ik voor mijn dochter zo lang mogelijk wil blijven leven.
Dat stoppen lukte op zich wel een maand of twee totdat ik weer bier nam en de trek toenam en me daar weer aan overgaf.
Het duurde een hele tijd voordat ik de link (wilde) leggen dat als ik stopte met drinken, het niet roken niet zo'n big deal was en aldus geschiedde.
Het had best gevolgen voor mijn sociale leven en bepaalde vriendschappen waarbij drinken gewoon een leuke vrije tijdsbesteding was.
Als roker en drinker denk je dat het levdn saai is als je daar mee stopt terwijl het tegendeel waar is. Ik onderneem nu veel meer en leef bewuster.
Heb het soms druk om alles wat ik wil volgen bij te houden en gelukkig kan ik best goed alleen zijn.
Heel af en toe ben ik jaloers als ik mensen op een terrasje zie zitten die daar lekker aan het doorzakken zijn, oe! zalig, maar die tijd is voorbij.
Dat stoppen lukte op zich wel een maand of twee totdat ik weer bier nam en de trek toenam en me daar weer aan overgaf.
Het duurde een hele tijd voordat ik de link (wilde) leggen dat als ik stopte met drinken, het niet roken niet zo'n big deal was en aldus geschiedde.
Het had best gevolgen voor mijn sociale leven en bepaalde vriendschappen waarbij drinken gewoon een leuke vrije tijdsbesteding was.
Als roker en drinker denk je dat het levdn saai is als je daar mee stopt terwijl het tegendeel waar is. Ik onderneem nu veel meer en leef bewuster.
Heb het soms druk om alles wat ik wil volgen bij te houden en gelukkig kan ik best goed alleen zijn.
Heel af en toe ben ik jaloers als ik mensen op een terrasje zie zitten die daar lekker aan het doorzakken zijn, oe! zalig, maar die tijd is voorbij.
Hatsjikideee...
vrijdag 30 september 2022 13:04
Pausini, begrijp ik het goed dat jij afstand nam van je bestaande vriendenkring of zij van jou? Kan me voorstellen dat met diezelfde mensen blijven omgaan de gewoonte (en daarmee behoefte) triggerde om dan ook "gezellig" mee te doen of zelfs dat je daartoe aangemoedigd werd (dat hoor je ook als je bijv aan de lijn doet, dat anderen het "ongezellig" vinden als jij geen taart neemt) ?
Of matchte het niet meer voor jouw eigen gevoel, bijv doordat zij dan gaandeweg onder invloed raakten en dat voor jou veel minder leuk of interessant was als je zelf niet in zo'n staat bent? Qua dat het sfeertje oppervlakkiger, losser of "lolliger" wordt, mensen minder aanspreekbaar zijn met een behoorlijke slok op?
Ik weet nog wel van toen ik nog 's avonds laat (nuchter) naar mijn stamkroeg ging dat helemaal niet leuk was, omdat een deel al naar huis was en wat restte al in een uitgelaten "party"stemming was, en ik me (serieus en wel) niet bij op mijn gemak voelde.
Ik denk ook dat als je (zowat) de enige bent die alcohol laat staan het sommigen (onbedoeld, alleen al omdat jij dat voortaan afwees voor jezelf) een spiegel voorhield (waar ze geen zin in hebben) toen jij dat niet (langer) nodig had en zij dat wel (willen) blijven doen?
Het voelt iha normaler/ minder bezwaard als anderen het ook doen.
Als gedeelde normaalwaarden, zeg maar.
En als eentje (in een groep) het niet langer als vanzelfsprekend ook doet, maak je daarmee hoe dan ook anderen bewust daarvan, het wordt denk ik niet bepaald gewaardeerd, daarmee word jij "anders" dan zij?
Ook zonder "groepsdruk" (overhalen, joh, doe niet zo moeilijk, doe zoals wij) is het een gemeenschappelijke gewoonte/ patroon waar jij dan uitstapte?
Het is zó sociaal geaccepteerd en alom vertegenwoordigd, dan ben je geen gelijkgestemde meer daarin, het past dan in dat opzicht niet meer, en heb je nu nog/weer andere vrienden waar dit geen rol speelt?
(omdat je zegt dat je gelukkig best goed alleen kan zijn..)
Wat ik meestal lees is dat de kans op terugval groter is (na succesvol afkicken waar dan ook van) als je weer in dezelfde vriendenkring komt (die nog wel doorgaat met waar jij mee gestopt bent en met wie je dat associeert en deelde).
Was/is het nu nog het zodanige trigger dat je ook niet meer heel af en toe kunt doen, (terras met drankje)?
Kan me goed voorstellen dat je dat als leefwijze helemaal vaarwel hebt moeten zeggen, ben wel blij te lezen dat daar zoveel energie en ander waardevols voor in de plaats is gekomen!
Wat dat betreft lijken er wel steeds meer vlakken waarop je wel of niet matcht met anderen, en een uitzondering bent als je er niet aan meedoet, zo ook bijv (veel) appen, groepsapp of Fb.
En dat geldt dus niet alleen voor potentiele partners, maar ook voor familie/vriendschappen.
Ik vind het heel fijn om met mensen te zijn die nog face to face met elkaar omgaan met de volle aandacht erbij zonder mobieltje in hun hand, dus ook geen selfies maken van waar of met wie ze zijn, maar hoe "vol" is die aandacht nog als het echt doorzakken wordt, he?
(dat vind ik zelf minder, is niet iets waar je jaloers op hoeft te zijn, al associeer je het waarschijnlijk aan gezellige(r) tijden, het is de vraag of je werkelijk iets mist).
Ik merk ook dat het/men (borrelen) steeds eerder op de dag begint, bij hutje ook, 's middags al in de volle zon, terwijl ik dan ga zwemmen of nog wil lezen in de schaduw/ of onder mijn parasol. En dat ik me dan min of meer "verontschuldig" dat ik mijn gangetje ga en nog eea wil doen, dus er niet "gezellig" bij aansluit.
Ik ben dan de enige (tot ik afgelopen weekend die vriendin weer ontmoette en we samen gingen zwemmen en sauna) en ik onttrek me bewust eraan.
Wat zegt dat ik al oppas, (dus gevoelig voor ben?! Niet voor groepsdruk maar voor groepsgewoonte, als ik zie hoe vanzelfsprekend het kán worden als je daar deel van uitmaakt.
En eerlij gezegd is gezelligheid verleidelijker nu ik zo weinig omhanden heb.
Ik kan ook goed alleen zijn, "me-time" is zelfs een must voor mij.
Nu een overdosis me-time (en de coronatijd) is ook weer het andere uiterste, dan zou ik geisoleerd raken, op een praatje met de buren of een toevallige bekende op straat na (net als tijdens lockdowns, telefoneren/appen vervangt face to face niet en de kwalitatief diepgaandere/closere contacten wonen allemaal verder weg).
Het is tricky in die zin dat het zo fijn en gezellig is om ook (leuke) mensen dichtbij te hebben die bereikbaar/ toegankelijk zijn en je mee over de dagelijkse dingen en gebeurtenissen in de wereld kunt kletsen, zonder dat je hoeft af te spreken, dus zoals het jezelf uitkomt.
Tricky in de zin van dat het je al snel uitkomt, als het alternatief is dat je (veel teveel) in je eentje binnen blijft terwijl je elders buitenshuis in contact staat met anderen.
Deels werkt het ook gemakzucht in de hand, geef ik toe.
Het is meer "gedoe" om verder weg af te spreken (zoals van de week naar zus met de auto, tanken en parkeergeld wat idioot hoog is in zo'n stad (!), in het donker terugrijden), als je op fietsafstand ook gezelligheid bij de hand hebt (met diverse/veel meer mensen dan 1 op 1, dus diverser inbreng en karakters/ onderwerpen).
En precies die ene dag dat ik dus al iets had staan kwam het mijn zoon ook juist goed uit om met me af te spreken, (en dat valt niet eens mee, meer omdat hij het overdag druk heeft en als hij vrij heeft ook de nodige me-time nodig heeft om daarvan bij te komen). Is ook een eind rijden en in de stad, dus als het even kan een beetje voor de deur parkeren (goddank met vergunning, dus kost me niks)..
(nu ik dit schrijf belde zoon me en komt nu hierheen! )
Oa omdat anderen eea te doen hebben, verder weg wonen en ik trouwens afgelopen tijd nogal veel tijd bij hutje was, zie ik sommigen (familie/ vriendinnen) te weinig en willen we ook de tijd nemen áls we dan afspreken.
Dat wordt nog lastiger als je meerdere mensen tegelijk wil zien, dan moet je zowat een datumprikker erop loslaten (zoals groepje zus-nicht-exschoonzus en ik).
Dus ik snap wel dat je aangeeft dat jelevenjuist minder saai is geworden en je juist vrijer en ondernemender bent geworden.
Door afgelopen jaren met fysieke beperkingen heb ik vaak het gevoel dat ik "genoegen neem" met "wat uurtjes gezelligheid" en daarbuiten zelf zorg/ moet zorgen voor verdieping en meer inhoud/ interesses (voor zover ik die niet deel met degenen die ik vaker zie).
Dat vind ik soms nu wel pittig en dat wordt wel weer anders als ik weer vanalles kan en hopelijk ook werk buiten de deur kan vinden.
Daarom wil ik niet teveel wennen aan het toch wel oppervlakkiger leven van nu en dat "opleuken" met gezelligheid dichtbij: alle gewoontes die je langere tijd doet, moet je ook weer afleren en/of vervangen door iets anders.
Woont jouw dochter nog bij jou of woon je alleen?
Ik vond dat toch veel verschil maken, als ik terugkijk naar toen de kind(eren) nog thuis woonden, dat is sowieso stabieler ook qua gestructureerder, werk/ school, koken, huishouden, maar ook een andere dynamiek, vaak anderen over de vloer die mee aten, hun vrienden zowel als dat ik familie of vriendinnen uitnodigde.
Ik ben juist meer "outgoing" geworden doordát ik jaren terug al veel teveel tijd doorbracht thuis (met schrijven, reflecteren, zelfreflectie, me verder te verdiepen in allerlei psychologische en spirituele onderwerpen en mezelf op die manier teveel isoleerde van anderen/ ervaringen, bij gebrek aan "gelijkgestemden", wat dus ook een bepaalde zelfgekozen eenzaamheid opleverde.
Je inspireert mij dus, met dat het je gelukt is om succesvol een andere richting in te slaan en dat dat je, behalve bepaalde offers, zoveel goeds heeft gebracht!
Ik sta nog voor een lastige periode, maar kijk nu al uit naar daarna en welke richting ik zelf dan in ga slaan..
Of matchte het niet meer voor jouw eigen gevoel, bijv doordat zij dan gaandeweg onder invloed raakten en dat voor jou veel minder leuk of interessant was als je zelf niet in zo'n staat bent? Qua dat het sfeertje oppervlakkiger, losser of "lolliger" wordt, mensen minder aanspreekbaar zijn met een behoorlijke slok op?
Ik weet nog wel van toen ik nog 's avonds laat (nuchter) naar mijn stamkroeg ging dat helemaal niet leuk was, omdat een deel al naar huis was en wat restte al in een uitgelaten "party"stemming was, en ik me (serieus en wel) niet bij op mijn gemak voelde.
Ik denk ook dat als je (zowat) de enige bent die alcohol laat staan het sommigen (onbedoeld, alleen al omdat jij dat voortaan afwees voor jezelf) een spiegel voorhield (waar ze geen zin in hebben) toen jij dat niet (langer) nodig had en zij dat wel (willen) blijven doen?
Het voelt iha normaler/ minder bezwaard als anderen het ook doen.
Als gedeelde normaalwaarden, zeg maar.
En als eentje (in een groep) het niet langer als vanzelfsprekend ook doet, maak je daarmee hoe dan ook anderen bewust daarvan, het wordt denk ik niet bepaald gewaardeerd, daarmee word jij "anders" dan zij?
Ook zonder "groepsdruk" (overhalen, joh, doe niet zo moeilijk, doe zoals wij) is het een gemeenschappelijke gewoonte/ patroon waar jij dan uitstapte?
Het is zó sociaal geaccepteerd en alom vertegenwoordigd, dan ben je geen gelijkgestemde meer daarin, het past dan in dat opzicht niet meer, en heb je nu nog/weer andere vrienden waar dit geen rol speelt?
(omdat je zegt dat je gelukkig best goed alleen kan zijn..)
Wat ik meestal lees is dat de kans op terugval groter is (na succesvol afkicken waar dan ook van) als je weer in dezelfde vriendenkring komt (die nog wel doorgaat met waar jij mee gestopt bent en met wie je dat associeert en deelde).
Was/is het nu nog het zodanige trigger dat je ook niet meer heel af en toe kunt doen, (terras met drankje)?
Kan me goed voorstellen dat je dat als leefwijze helemaal vaarwel hebt moeten zeggen, ben wel blij te lezen dat daar zoveel energie en ander waardevols voor in de plaats is gekomen!
Wat dat betreft lijken er wel steeds meer vlakken waarop je wel of niet matcht met anderen, en een uitzondering bent als je er niet aan meedoet, zo ook bijv (veel) appen, groepsapp of Fb.
En dat geldt dus niet alleen voor potentiele partners, maar ook voor familie/vriendschappen.
Ik vind het heel fijn om met mensen te zijn die nog face to face met elkaar omgaan met de volle aandacht erbij zonder mobieltje in hun hand, dus ook geen selfies maken van waar of met wie ze zijn, maar hoe "vol" is die aandacht nog als het echt doorzakken wordt, he?
(dat vind ik zelf minder, is niet iets waar je jaloers op hoeft te zijn, al associeer je het waarschijnlijk aan gezellige(r) tijden, het is de vraag of je werkelijk iets mist).
Ik merk ook dat het/men (borrelen) steeds eerder op de dag begint, bij hutje ook, 's middags al in de volle zon, terwijl ik dan ga zwemmen of nog wil lezen in de schaduw/ of onder mijn parasol. En dat ik me dan min of meer "verontschuldig" dat ik mijn gangetje ga en nog eea wil doen, dus er niet "gezellig" bij aansluit.
Ik ben dan de enige (tot ik afgelopen weekend die vriendin weer ontmoette en we samen gingen zwemmen en sauna) en ik onttrek me bewust eraan.
Wat zegt dat ik al oppas, (dus gevoelig voor ben?! Niet voor groepsdruk maar voor groepsgewoonte, als ik zie hoe vanzelfsprekend het kán worden als je daar deel van uitmaakt.
En eerlij gezegd is gezelligheid verleidelijker nu ik zo weinig omhanden heb.
Ik kan ook goed alleen zijn, "me-time" is zelfs een must voor mij.
Nu een overdosis me-time (en de coronatijd) is ook weer het andere uiterste, dan zou ik geisoleerd raken, op een praatje met de buren of een toevallige bekende op straat na (net als tijdens lockdowns, telefoneren/appen vervangt face to face niet en de kwalitatief diepgaandere/closere contacten wonen allemaal verder weg).
Het is tricky in die zin dat het zo fijn en gezellig is om ook (leuke) mensen dichtbij te hebben die bereikbaar/ toegankelijk zijn en je mee over de dagelijkse dingen en gebeurtenissen in de wereld kunt kletsen, zonder dat je hoeft af te spreken, dus zoals het jezelf uitkomt.
Tricky in de zin van dat het je al snel uitkomt, als het alternatief is dat je (veel teveel) in je eentje binnen blijft terwijl je elders buitenshuis in contact staat met anderen.
Deels werkt het ook gemakzucht in de hand, geef ik toe.
Het is meer "gedoe" om verder weg af te spreken (zoals van de week naar zus met de auto, tanken en parkeergeld wat idioot hoog is in zo'n stad (!), in het donker terugrijden), als je op fietsafstand ook gezelligheid bij de hand hebt (met diverse/veel meer mensen dan 1 op 1, dus diverser inbreng en karakters/ onderwerpen).
En precies die ene dag dat ik dus al iets had staan kwam het mijn zoon ook juist goed uit om met me af te spreken, (en dat valt niet eens mee, meer omdat hij het overdag druk heeft en als hij vrij heeft ook de nodige me-time nodig heeft om daarvan bij te komen). Is ook een eind rijden en in de stad, dus als het even kan een beetje voor de deur parkeren (goddank met vergunning, dus kost me niks)..
(nu ik dit schrijf belde zoon me en komt nu hierheen!
)Oa omdat anderen eea te doen hebben, verder weg wonen en ik trouwens afgelopen tijd nogal veel tijd bij hutje was, zie ik sommigen (familie/ vriendinnen) te weinig en willen we ook de tijd nemen áls we dan afspreken.
Dat wordt nog lastiger als je meerdere mensen tegelijk wil zien, dan moet je zowat een datumprikker erop loslaten (zoals groepje zus-nicht-exschoonzus en ik).
Dus ik snap wel dat je aangeeft dat jelevenjuist minder saai is geworden en je juist vrijer en ondernemender bent geworden.
Door afgelopen jaren met fysieke beperkingen heb ik vaak het gevoel dat ik "genoegen neem" met "wat uurtjes gezelligheid" en daarbuiten zelf zorg/ moet zorgen voor verdieping en meer inhoud/ interesses (voor zover ik die niet deel met degenen die ik vaker zie).
Dat vind ik soms nu wel pittig en dat wordt wel weer anders als ik weer vanalles kan en hopelijk ook werk buiten de deur kan vinden.
Daarom wil ik niet teveel wennen aan het toch wel oppervlakkiger leven van nu en dat "opleuken" met gezelligheid dichtbij: alle gewoontes die je langere tijd doet, moet je ook weer afleren en/of vervangen door iets anders.
Woont jouw dochter nog bij jou of woon je alleen?
Ik vond dat toch veel verschil maken, als ik terugkijk naar toen de kind(eren) nog thuis woonden, dat is sowieso stabieler ook qua gestructureerder, werk/ school, koken, huishouden, maar ook een andere dynamiek, vaak anderen over de vloer die mee aten, hun vrienden zowel als dat ik familie of vriendinnen uitnodigde.
Ik ben juist meer "outgoing" geworden doordát ik jaren terug al veel teveel tijd doorbracht thuis (met schrijven, reflecteren, zelfreflectie, me verder te verdiepen in allerlei psychologische en spirituele onderwerpen en mezelf op die manier teveel isoleerde van anderen/ ervaringen, bij gebrek aan "gelijkgestemden", wat dus ook een bepaalde zelfgekozen eenzaamheid opleverde.
Je inspireert mij dus, met dat het je gelukt is om succesvol een andere richting in te slaan en dat dat je, behalve bepaalde offers, zoveel goeds heeft gebracht!
Ik sta nog voor een lastige periode, maar kijk nu al uit naar daarna en welke richting ik zelf dan in ga slaan..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
