(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Dat zal je de komende tijd wel bezighouden, haha, weet waar je aan begint!
De hoeveelheid vrienden doet er veel minder toe dan hoe close je bent en dat zit wel goed zo te horen, Hangtiet.
Hoe heb je die dan destijds ontmoet?

Ben je al zonder werk of binnenkort?
Dan heb je op zich de tijd/het tij mee, je zou zomaar eens iets (veel leukers!) kunnen vinden.
Ga je er wel makkelijk in je eentje eropuit?
Vooral -indien mogelijk- toch eea blijven doen, dat hoeft geen/ niet veel geld te kosten, en het is er wel het seizoen voor om naar buiten te gaan!
En als je dan thuis bent, geniet je dan ook wel van je eigen stekkie?

Ook al was het vandaag fris, ik prijs me (nu, in dit jaargetijde) gelukkig dat ik buiten werk (en toch soort van binnen, haha. Regen deert ons niet, kou vind ik vervelender, vandaag was prima, weliswaar maar 17 graden maar met later in de middag een zonnetje erbij was het goed te doen.

Dit is wel het seizoen dat eea wordt georganiseerd, zijn jouw vrienden er wel voor in om iets te ondernemen?

AIks, dat klinkt niet goed hoor!
Toch soort van burnout is waar ik dan aan denk, en waar je alleen nog het hoogstnoodzakelijke voor elkaar krijgt wat "moet" (je werk en inkomen vanaf hangt).
Klinkt meer als overleven dan als leven, neem daar géén genoegen mee voor jezelf!
Sleep jezelf svp naar een professional, als alles zo zwaar en als opgave voelt en je zo alleen voelt staan daarin.
Ook als je sociale leven wel lekker zou lopen zijn vriendinnen en zelfs een vriend/relatie echt niet voldoende om weer leven in de brouwerij te brengen.
Bovendien straalt jouw energie dat ook niet uit, als je geen puf hebt.

Het klinkt altijd zó oneerlijk: je zou het zo goed kunnen gebruiken juist, en toch "krijg" je dat niet, net zoals een lening bij de bank: mensen die kunnen aantonen dat ze hun zaakjes goed voor elkaar hebben en die niet nódig hebben krijgen het vertrouwen van de bank en kunnen die gemakkelijk(er) lospeuteren, maar als je al rood staat en een lening hoogstnodig zou zijn krijg je die juist niét.

Ergens weet je dat je juist leuks nodig hebt om op/bij te laden, maar is je accu al zodanig leeg dat je in "besparingsstand" staat en nog maar beperkt de normale dagelijkse functies kunt uitvoeren.
Stel jezelf nu geen eisen als sportschool en dergelijke: zorg dat je buiten komt, dat je zonlicht opdoet, vit D alleen al, verder dan je brievenbus is al heel wat.

Neem deze signalen toch serieuzer, voordat je accu echt leeg is, zie dit als eyeopener, stop dat restje energie svp in iemand zoeken die jou helpt om jezelf aan te sluiten op jouw oplader!
Niemand sleept je daar naartoe, dat zul je nog ff zelf moeten doen, bundel de energie die nog wél over is en steek die NU in jezelf, ipv (uitsluitend) je werk (nog).

Het is als de kip met de (gouden) eieren: als je de kip vergeet te voeden omdat je gefocust bent op de eieren, kwijnt die kip weg en legt helemaal geen eieren meer, laat staan gouden (voorbeeldje van Covey).
Been there, got the t-shirt.
Zo logisch dat je het bijna over het hoofd zou zien, maar tis wél zo!
En je weet het allemaal best, ondertussen.

Raap jezelf svp bij elkaar, alleen die ene daad voor jezelf, sleep jezelf uit deze toestand door die ene stap naar niet langer hulptroepen te zoeken in de vorm van vriendinnen en familie, maar iemand die helpt om je innerlijke bronnen weer te kunnen vinden en jezelf op aan te sluiten, zodat je niet leger en leger raakt en je afhankelijk voelt van anderen, om vervolgens te merken dat die dat niet voldoende kunnen leveren, of zelfs onmogelijk is om je daaraan te "laven", hoogstens een slokje hier en daar van wat ze zelf kunnen en willen missen.

Je leeft niet om te werken, ook dat werk is maar relatief als jij meer en meer verzwakt, he.
Als eigen ondernemer geldt dat al helemaal: jij bent zélf die kip, als jij die verwaarloost en geen blik waardig acht, zullen anderen die ook niet opmerken en te eten geven.

Laat met deze éne stap aan jeelf zien dat je jouw gesteldheid en conditie wél een blik waardig acht, en ga deze uitgebluste kip voorzien van zorg(zaamheid), buiten het noodzakelijke eten en drinken om nog overeind te blijven.
Anderen zijn te veel bezig met zelfredzaam en zelfzorgzaam zijn, die merken dat niet op als jij geen noodsignalen uitzendt!
Als jij niet zo bezig bent met jezelf, zijn anderen dat al helemaal niet.

Je kunt alleen maar jezelf op de kaart zetten.
Als je zelf de energie niet meer hebt om een professional te zoeken, vraag dan een naaste om dat voor je te doen en je mee daarheen te slepen.
Trek aan de bel, niet hier maar bij mensen die om je geven: vertel ze hoe je er echt voor staat, dat het zo niet langer gaat, ook dat is een teken van eigenliefde: hulptroepen inschakelen die tot je beschikking staan!
Wacht niet of en tot een ander jou daaruit trekt!

Cloud: klinkt heerlijk die vakantie!
Lekker niks moeten en kijken waar je uitkomt, geeft veel vrijheid voor spontane ontdekkingen, onbekende weggetjes en gewoon genieten van de reis itself. Leuk!
Ik ga nergens heen voorlopig, ben al blij met een dag of paar dagen hutje weer eens!
Dat is al lastig in te plannen, als ik dat niet block in de agenda!

Gefeliciteerd met je finale therapiegsprek!

Dames, mijn toetsenbord heeft het begeven, zomaar zonder reden, de y, h en n doen het opeens niet meer (en ik ga ook geen nieuwe kopen).
Teken aan de wand dat ik die grote pc (schrijf nu ff op laptop) gewoon in zijn geheel uit de woonkamer moet gooien, wat ik al langer van plan was (bureau is al weg, nu dit kreng nog haha).

Ik heb momenteel al zo weinig tijd om eigen indrukken te verwerken, laat staan bespiegelingen te schrijven, of me werkelijk te verdiepen in die van anderen, (en er zijn er meer hier, zo te merken), dat ook ik pas op de plaats moet maken.
Ben nog aan het herinrichten (letterlijk en figuurlijk), schrijven helpt mij altijd wel om eea voor mezelf ook helder te zien, maar leidt tegelijkertijd ook af van doen, of daar een goed evenwicht in althans.

Nu is het veel meer "doen" geworden, en dat bevalt idd heel goed!
Neemt niet weg dat ik ook een denker blijf, niet als een kip zonder kop gewoon doorga, de "beschouwer" heeft ook ruimte nodig om te blijven overzien of waar ik (naast bepaalde ambities) mee bezig ben en kostbare tijd aan besteed danwel "verspil" wel de juiste prioriteiten zijn.
En dat merk je vooral (of pas) als je moet kiezen, als die tijd schaarser is, dan wanneer je alle tijd hebt en niet hoéft te kiezen, he.

Inmiddels zijn er zoveel aktiviteiten en mensen over wie ik dat verdeel, dat ik moet oppassen dat ik nog "echte" me-time neem/vrijhoud. En dat is nodig voor wat dan spontaan opborrelt, dat merk ik wel als ik die wél de ruimte geef.
(en niet in reactie op anderen, bedoel ik, maar echte aandacht heb voor mijn eigen binnenwereld en wat die te zeggen heeft).

Lekker opruimen dus, weer eens/ nog altijd plaats en ruimte máken!

Enne, Cloud, het is minstens zo belangrijk om te weten wat je niét wilt en niet okay (meer) bij voelt: zo ontdek je immers ook wat en wie past bij wat je wél wilt, he.

Het is zo heerlijk als je van jezelf niet langer in eoa hokje hoéft en dan wijkt dat wat jij voor ogen hebt maar af van wat anderen bedacht hebben en de "standaard" of norm is (of lijkt, want zo zaligmakend is het allemaal niet in relatieland, ook niet voor al die stellen die wél volgens die "norm" inhoud hebben gegeven daaraan, al dan niet "succesvol" hun eigen wensen en wil aangepast of daarnaar streven met alle moeite, misverstanden onenigheden en teleurstellingen vandien.

En wat inherent is aan dat we momenteel echt álles eigen verantwoordelijkheid en "zelf de slingers ophangen in eigen leven" enz, is dat dat niet altijd uit eigenliefde is, en het onderscheid met egoisme vager wordt.

Ex vond destijds dat ik (ook) maar egoistischer zou moeten worden en meer aan mezelf moest leren denken.
Daar ben ik per saldo geen grammetje gelukkiger van geworden, welbeschouwd.
Zeker niet als "voor jezelf zorgen" verwordt tot "genieten van het leven" (als synoniem voor gelukkig zijn), gericht zijn op (eigen) genot, behoeften, spannend, groots en meeslepend leven of wat dan ook.
Omdat dat je tevens zo focust/wijst op wat je evt "tekort komt" en eerder leidt tot ontevredenheid als dat dingen zijn die slechts tijdelijk "bevredigen".

Ik word er niet blijer van als ik zo gefocust ben op aan mezelf denken en wat ik allemaal "nodig heb" (of denk te hebben en dat ga bedenken) en wens en wil, als ik dan intussen (oprechte) zorgzaamheid voor anderen ondergeschikt maak aan wat ik mezelf "gun".
Gisteren met mijn moeder op pad geweest (hoe moeizaam ook) en begin vd avond nog even bij dementerende buurvrouw in de tuin gezeten, en op die manier een ander een béétje blij kunnen maken is voor mijzelf ook iets waardevols, en ik denk dat iets voor een ander kunnen betekenen weleens meer bijdrage is aan je eigen "geluk" dan al dat uitvogelen wat je zelf allemaal "nodig hebt" (en behoefte aan hebt, van anderen, van wat er te koop of te krijgen is in het leven) om tevreden te kunnen zijn.

Zo ook spullen die nu op marktplaats staan: liever nog weggéven zodat een ander daar iets aan heeft en blij mee is, dan dat ik dat bezit en alleen maar in de weg staat.
Ik heb allang geweten en gemerkt dat "krijgen" of "hebben" wat je wil hebben geen enkel wezenlijk verschil maakt in je geluksniveau, hooguit voor even, en al snel heel vanzelfsprekend wordt, voor lief neemt of datzelfde iets zelfs mettertijd ballast kan worden: (onnodig of niet langer gebruikt) ruimte inneemt, iets mee moet: moet opbergen of onderhouden, schoonhouden, moet wegbrengen enz.

Bezit van de zaak is het einde van het vermaak, zegt men en dat gaat idd voor een heleboel dingen op, zeker als het gaat om die welke maar korte tijd het gewenste effect geven en het "nu" steeds opschuift en je dus vooral gericht bent/raakt op zaken die het "nu" aankleden (om tevreden te kunnen zijn).
Ervaringen beklijven langer (dan bezit bijv), zeker als je daarin herinneringen "maakt" waar je langere tijd later nog op kunt terugvallen, de vruchten nog van plukt, dan wat maar even indruk of blij maakt en al snel weer herhaald moet voor (steeds) eenzelfde effect, omdat het ontbreken anders al snel weer een kelderend gevoel van ontevredenheid en gemis geeft.

Net als verslavingen altijd maar tijdelijke "kick" geven of zelfs dát niet eens meer op den duur, steeds meer van nodig is voor eenzelfde effect en en tussenliggend (of als het ontbreekt) tot óntevredenheid en niét lekker in je vel voelen leidt (ongeacht alles wat je wél hebt en bent).
Dat krijgt een op zichzelf staand effect op jezelf, wat niks te maken heeft met lange termijn geluk en voldoening, het zijn vluchtige en voorbijgaande "goed gevoels-injectietjes".

Bouwen aan lange termijn voldoening is dan logischerwijs een betere "investering", maar mensen zijn niet alleen maar logisch en worden niet alleen gedreven door logica, of de lange termijn, dus blijft schipperen tussen wat nu goed of fijn voelt en de lange termijn (en hetzelfde wat nu goed lijkt/voelt kan tegenstrijdig zijn voor die lange termijn, zelfs ondermijnen.

Andersom alleen lange termijn voor ogen houden en daardoor het nu (plezierig vinden) uit het oog verliezen is natuurlijk ook niet iets wat gelukkig maakt, omdat als dat nu niet genoeg oplevert, dat weinig motivatie biedt voor daarop gericht te blíjven, omdat dat nu alles is wat je "zeker weet" en niet weet of er een dag van morgen zal zíjn.

Ik geloof iig niet dat (overwegend/alleen maar) egoistische behoeftevervulling op termijn ook zoden aan de dijk zet, als daardoor zorgzaamheid voor anderen niet (langer) aan bod komt, als je een zorgzaam type bent iig.
Die hele hype van "eigen geluk" en eigenbelang en zelfs eigenliefde voorop zetten, ik heb er mijn twijfels bij of we daar met zijn allen nou per saldo zoveel "beter" mee af zijn.
Heb anderen lief zoals je jezelf liefhebt: dat betekent beide imo niet: niet jezelf voorop zetten én (een) ander(en) ook niet, maar evenwaardig: die middenweg van én-én (niet zoals nu of-of: voor anderen zorgen minderwaardig, en die hele focus op "voor jezelf zorgen en alleen voor jezelf verantwoordelijk zijn".

"Ieder voor zich" lijkt me maar een kille wereld, betekent imo iig niet "delen" en verdelen.
En als je ziet hoeveel mensen worstelen met hoe hun egoistische behoeften als die niét "lukken" of niet tot tevredenheid leiden, maar alsmaar meer, beter of anders, dan geeft het een hoop (innerlijke) onrust en is het nooit "goed genoeg", altijd wel iéts wat ontbreekt en blijf je altijd zoeken/richten op wat "mist" of er nog aan ontbreekt.

Daaruit stappen is al zo bevrijdend, Cloud, het niet langer hoeeven en je daar niet door laten leiden, niet mee doen aan wat anderen najagen, vinden, willen en dat blijven voorhouden terwijl ze intussen tegelijkertijd alleen maar voorbeelden laten zien dat ze nog steeds/helemaal niet/ niet helemaal gelukkig zijn.
Onrustig zijn in die jacht op geluk, wat ergens buiten zichzelf te vinden moet zijn, en intussen niet meer zien wat er ís, of daar niet (meer) tevreden mee kunnen zijn, dus echt van "genieten", waarderen en dankbaar zijn.

Zoals jij al zegt: van de zon, de klaprozen in de berm, van de grote en kleine dingen des levens, zoals het lachje van je kind, als je te verdiept bent in je eigen tijdschrift.

Misschien schiet onze taal/ woordenschat waarin we in staat zijn te denken wel tekort.
Scharen we alles onder "behoefte" zonder onderscheid of dat wezenlijke, universele, menselijke, dierlijke, diepe of oppervlakkige behoefte is.
Kennen we dat onderscheid geeneens meer, weten niet waar een "behoefte-gevoel" vandaan komt: vanbinnen of van buiten (getriggerd of aangepraat bijv, wat hoort, wat verwacht wordt, door bijv je partner die dat maar "gek" vindt, als dat afwijkt van de zijne.

Misschien is verlangen helemaal niet de oorzaak van leed, zoals -meen ik- Boeddisme beweert.
Misschien is verlangen wel onze drijvende kracht, en het najagen het probleem, of worden we "lui" bij overvloed, en als je volledig voldaan en bevredigd zou zijn en je niks meer te verlangen zou hebben.

Verlangen geeft op zich geen leed, kan zelfs iets heel moois zijn, als het betekent dat je ergens naar streeft wat (nog) buiten bereik ligt, als dat leidt tot groei of ontwikkeling, als het gaat om dat het iets toevoegt aan wié je bent, en dat dat niet opgaat voor "hebben" of "krijgen" en alsmaar meer en beter willen (hebben).
Ook dat kan een drive geven natuurlijk, en ook jezelf uitdagen zijn, bepaalde gebieden in jezelf ontwikkelen, ik denk dat daarin overvloed nooit leidt naar voldoening, maar leegte, als er niks meer te verlangen is op dat gebied.
Als het om dingen gaat waar meer niet langer bijdraagt en minder niet of nauwelijks gevoeld/gemist wordt, niet de wezenlijke doelen, mensen of dingen zijn die een werkelijk verschil maken.

Ik denk zelfs dat ophouden met verlangen juist een alarmsignaal is, want onverschilligheid betekent.
Nergens meer warm voor lopen, niks of niemand nodig denken te hebben, of dat je er wel bent, uitontwikkeld, klaar en "af" kunt zijn?
Volkomen acceptatie of zelfacceptatie leidt denk ik ook niet tot een voldaan gevoel, als er niks meer te leren valt en je denkt dat je het allemaal wel weet of kent, dan blijft alleen de mogelijkheid van herhaling over lijkt mij?

Hoe ver kun je van wezenlijke behoeften verwijderd raken wanneer je bijv vooral oppervlakkige najaagt of je laat vertellen waar jij behoefte aan zou moeten hebben, en naar zou horen te streven, en hoe je je daarbij voelt laat afhangen van of die lukken of niet?
Je kunt het oplichten van "beloningsgebied" in het brein aanhouden als maatstaf voor je fijn voelen en zorgen dat dat op allerlei manieren zo vaak mogelijk gebeurt.
Misschien verwarren we dat wel (massaal) met "geluksgevoel"; die voelbare "geluksmomenten".
En daarnaar op zoek: het verzamelen van zoveel en zo vaak mogelijk dopamine en andere geluksstofjes.

Ik denk dat het daar niet in zit, niet blijvend iig, ook al heb je dan waarschijnlijk alvast een "leuk leven", liefst meer van die pieken dan neutraal of dalen en is die optelsom dan de uitkomst van of die positief of negatief uitvalt.

Misschien ontzeggen mensen die overvloedig bevredigd zijn in hun behoeften/verlangens zichzelf daarmee juist wel om verlangen te kennen, en de kracht ervan dus ook.
(iets anders dan frustratie trouwens: on(te)vrede(n), ongeduldig en mislukken voelen zolang het niet bereikt is wat ze willen of naar streven, en denken dat "aan het eind" de beloning te vinden is, zij het in de vorm van dat het iig de frustratie erover wegneemt als een doel gehaald is en dat dan als gelukkig ervaren (maar ook leeg, en een volgende uitdaging nodig is).

Frustratie is alleen als je verlangt naar iets wat niet kán, een onbereikbaar of irreeel doel, waar je zelf niet aan kunt beantwoorden of wat niet in eigen macht/ invloed ligt, niets te maken heeft met eigen inspanningen of moeite, en dat toch jezelf kwalijk nemen, jezelf ge- of mislukt door voelen, de beperking (aan jezelf en waar je zelf controle over zou kunnen hebben) niet accepteert.

Je kunt ook verlangen zonder dat die vervulling bepaalt, gewoon omdat het richting geeft, in beweging zet, je ergens in gelooft en voor inzet en daar alleen al plezier in hebben en het ermee bezig zijn op zich al vervulling geeft, ook al bak je er niks van.

NIet(s) verlangen is in dat licht niet altijd iets van acceptatie, maar kan ook "opgeven" betekenen, een laat-maar, niet langer op zoek naar zingeving, (en ook dan kun je nog een plezierig leven hebben, daar niet van).
Niet verlangen, niets verwachten, zodat je ook niet teleurgesteld kan worden, dat komt dan uit ongeloof voort, of niet weten waarin te geloven, geen richting en geen doelen weten, gewoon het leven leven.

Tevreden zijn met wat je allemaal wél hebt en bent kan iets goeds zijn, maar kan jezelf ook stilzetten als dat zou betekenen dat er "niks" meer is om naar te verlangen, te verheugen en naar uit te kijken.

Ik ga daar een ander keertje nog eens nader over nadenken, vrije dag vandaag, dit is wat er opborrelt, als ik niet bezig ben

Ow, spannend, Hangtiet (bizarre nick trouwens, is dat cynisch bedoeld? Ik vind het een nogal denigrerend woord, net als janken, zou je geen leukere nick nemen voor jezelf?).

Anyway, ja, kan me voorstellen dat je nu heel veel indrukken opdoet en daar moe van bent!
Dat zal nog wel een tijdje duren ook, voordat je gewend en thuis in bent.
In elk geval wens ik je heel veel succes in je nieuwe baan!

Blijft bijzonder, hoe een "paradigma-verschuiving" eea in een heel ander licht/perspectief kan zetten.
Dat kan door andere info zijn, maar ook andersom: vanuit een andere "laag" in jezelf kan iets een heel andere blik op eenzelfde iets geven.

Btw, ben weer blond (kapper geweest gister), lekker aan het "niksen" (al een paar dagen, terwijl ik vanalles "moest' van mezelf), gewoon weer eens ff zin om in eigen gezelschap zijn en meer ook ff niet hoéft.
Dan maar ff niet, dus!


Oh, ik vergat er nog een: langdradig zijn, ook al vinden anderen dat vervelend of lastig en ben ik alsnog met mijn lange posts een lastpost, hahaha

Dominant aanwezig compensatie omdat de rest zo stil is?

Bij jullie ook onweersachtig?
Er hangt hier wat in de lucht, ben ff bij buurvrouw geweest want die is er bang voor.
Ik ben er zelf gelukkig helemaal niet bang voor, dus kleine moeite.
Heb gezegd dat als het echt losbarst ik wel ff terug kom.
Intussen ff beetje rommelen in huis, was erin, afwasmachine leegruimen en andere dingen die ik van plan was om te doen, voor het zo donker werd in huis.

FIjne avond voor wie dit leest (na al die lange teksten nog niet in slaap is gevallen)
Hangt nu precies hierboven dus ik ga maar ff naar de overkant.

"dagboek"

Aiks, hoe ben jij het weekend doorgekomen?
Gaat het al wat beter met je?

Fijn dat ik hier (bij hutje) altijd alle rust en tijd (her)vind.


Kan het iedereen aanraden die niet onverdeeld lekker in zijn/haar vel zit en trouwens ook iedereen die wel lekker in dat vel zit en wil blijven: probeer er regelmatig tussenuit te gaan, een weekendje weg, het hoeft niet veel geld te kosten, kan ook een dagje zijn, of op andermans huis te passen (of huizenruil oid): stap uit je dagelijks leven, uit je eigen huis, om nu en dan vanaf -letterlijk en figuurlijk- afstand eea anders te beleven of te zien.

Door iig alvast letterlijk op afstand te zijn verandert je perspectief op eea al, omdat je een ander "standpunt" hebt vanuit waar je naar eea kijkt. En jezelf ook eens anders meemaakt dan wat je gewend bent, andere dingen in jezelf aanspreekt en ook niet afgeleid wordt door wat er allemaal (in en om je huis) nog ligt, "eigenlijk zou moeten doen" (al is het de was erin gooien, de afwas doen), gewoon net als op vakantie "gewoon" even weinig hoeft en je uit je dagelijkse leventje, gewoontes en patronen bent.
Het geeft toch een andere dynamiek, je beleeft weer iets en kan soms je blik verfrissen, iig eea relativeren, misschien wat humor op loslaten, en dat is soms al goud waard!

Helaas "moet" ik alweer huiswaarts, waar eea wacht om te doen.
Opruimen en inpakken, hopelijk kan ik dit relaxte gevoel gewoon meenemen en thuis ook (weer) wat meer doorvoeren!

Ik word ook een beetje simpel van dat inloggen elke keer, Zand (en van het hele forum, je kán er niks mee!!)
Ik wind me maar nergens over op, maar het blijft een drama!
Van mij mogen ze het oude forum linea recta terugzetten.

Goed dat je er lekker ff uit gaat, groot gelijk hoor!
Nu hopen dat het weer precies meezit, die week dat je vrij hebt.
Enne, je weet me idd te vinden, je bent welkom!

Toppie, Cloud!
Ritme ontbreekt hier ook ten enenmale! Behalve dat ik 's avonds eerder moe ben en ook op niet-werkdagen normalere tijden in bed lig.


Jij ook fijn weekend, geniet ervan!

Hoi 5x5, welkom en mooie insteek!
Enige wat ik als tip heb is om je in jezelf te verdiepen.
En dat kan op allerlei manieren zijn: bestaande en nieuwe rollen (en jouw unieke eigen levensthema's) onder de loep nemen: op enige manier jezelf uitdagen in nieuwe kanten van jezelf ontdekken, door nieuwe te zoeken voor jezelf en/of je bestaande (meer/andere) inhoud geeft, verdiept, jezelf nog beter in leert kennen, iets in verandert, andere combinaties of variaties in aan te brengen, zodat je niet "vastroest" in wie je nú bent (geworden bent).

Je kunt je verdiepen door oa boeken te lezen en eea tegen het licht van je eigen visies aan te houden, oa te weten komen hoe de verhouding ego/ik (als in het onderscheid wat Deepak maakt bijv) gegroeid is (de verhoudingen waar je je tijd en aandacht aan besteedt), in hoeverre je nog met zuiver je eigen ontplooiing als "5x5" bezig bent (ipv de moeder die je ook bent, de partner, de werkende, enz).
In hoeverre heb je nog tijd/aandacht voor wie je zelf bént, in die rollen maar ook los van die rollen die je inneemt in je leven, hoe vanzelfsprekend zijn sommige daarvan geworden, in hoeverre beschouw je jezelf en het leven wat je gewend bent nog van een afstandje en klopt dat nog met je "bestemming" (als je gelooft in een levenspad of bestemming althans)?

Zodra je denkt: "is dit alles, is er misschien nog meer in het leven?" dan is dat meestal ook zo (dat er meer is en je dat vaag ook wel "weet").

Op div manieren kan iedereen zichzelf beter leren kennen: de een doet dat door nieuwe kennis (boeken, interesses, cursussen op welk gebied jou interesseert of altijd al hebt willen weten/kennen/kunnen) en/of vaardigheden te leren, iets voor jezelf iig.
Soms weet je niet eens meer wat je leuk of interessant zou vinden of graag zou willen (leren te) kunnen, dan wordt het zoeken naar eoa hobby.
Soms zoeken mensen overal, of door vanalles uit te proberen dan maar en kijken wat ze leuk vinden om zich (meer) in te bekwamen, behalve binnenin.

Het kan ook nog zo zijn dat je je zó vereenzelvigd hebt met je rollen die je in het dagelijks leven inneemt (werk, moeder, partner enz) dat je eigenlijk in beslaggenomen wordt door vanalles wat je eigenwaarde vormt (en wat dat evt onderuit haalt, waar je niet blij of tevreden mee bent) en heen en weer tussen waardoor je jezelf van waarde voelt en dan weer ff minder.

Ik denk dat dat zeker wel van invloed is op je "geluksniveau", maar niet bepalend, tenminste niet waaraan dat doorgaans wordt opgehangen (een goede baan "hebben", het goed doen in je werk, dat de kinderen het "goed" doen op school enz, bezit, inkomen, spullen, status, relatiestatus, uiterlijk, enz), en soms zegt ook eoa vage ontevredenheid toch dat het (gelukkig voelen) hem daar niet (helemaal) in zit.
Vaak is denk ik toch een teken dat je niet genoeg uit jezelf haalt wat erin zit, wat je in aanleg "gegeven is" aan talenten en vaardigheden, misschien genoegen neemt met wie je nu bent/doet en dat overwegend (hopelijk) tot tevredenheid stemt, terwijl je misschien in bepaalde opzichten jezelf tekort doet, al is "goed genoeg zijn" (in de zin van niet perfect hoeven zijn om je goed te voelen in je vel) op zich een goed iets, maar misschien dus niet als dat een soort "genoegen nemen" is geworden en je eea laat liggen aan mogelijkheden om jezelf in te verdiepen/ontwikkelen/ groeien.

Ik denk dat als je in verhouding teveel bezig bent met vanalles op niveau van eigenwaarde, je minder/geen tijd en aandacht geeft aan de connectie met "eigenliefde" en "liefde" en misschien niet eens weet wat dat is en hoe je daarmee in contact bent/komt.
Voor veel mensen is eigenliefde misschien wel een heel vaag begrip, iets wat ze niet voelen of bewust mee in verbinding staan, gewoon het leven leven en dat zo goed mogelijk proberen te volbrengen (en daar is niks mis mee, behalve dat je een vaag gemis voelt, als de liefde van/voor je partner en kinderen vanzelfsprekend is en merkbaar in het uiten daarvan in alles wat je met en voor elkaar doet, en niet (langer) dagelijks bewust gelukkig máákt/voelt (ook al prijs je jezelf gelukkig en dankbaar voor iedereen en alles van belang in jouw leven, wat je ten deel is gevallen).

Het is altijd lastig uitleggen, wat het verschil is tussen eigenwaarde en eigenliefde, tussen ego en het "ik" (ware zelf, je onderstroom of hoe je het wil noemen, je basisgeluksniveau?).
Ik denk dat eigenwaarde (of gebreken daarin) wel van invloed zijn daarop, in de zin dat het lastiger is om van jezelf te houden als je overwegend niét in je "positieve geloof" (over jezelf, zie Jan Geurtz in "Verslaafd aan liefde") zit (al je strategieen waarin je jezelf van waarde of succesvol/geslaagd vindt). En omgekeerd een zeer positief geloof over jezelf (hoge eigenwaarde) nog niet zegt dat je ook eigenliefde voelt of mee verbonden bent.
(getuige vele mensen die "alles" goed voor elkaar hebben en zich toch niet echt gelukkig voelen, een vaag gevoel van "iets missen" (of iemand missen) in hun leven ervaren.
En er ook mensen zijn die volop (pure, zuivere) eigenliefde (kunnen) ervaren terwijl ze lang niet alles zo goed voor elkaar hebben, hun uiterlijk niet perfect vinden, hun werk niet bijster belangrijk of vervullend, of helemaal geen werk hebben, geen dak boven hun hoofd zelfs, en toch met liefde, waardering en dankbaarheid de wereld in kijken en zich ook zo voelen, ondánks alles wat ze niét hebben of kennen, omdat wie ze zíjn bepalender is dan wat ze hébben (werk, relatie, kinderen, fijne woning, vrienden, familie, bezigheden, enz "hebben".

Maw: vage onvrede komt naar mijn idee zelden uit tekorten in wat je hebt (of denken dat je niet genoeg "krijgt" van anderen of uit wat je doet), eerder uit wie je zelf bént (of zou willen zijn, of zou kunnen zijn), qua de persoon die je bent, in allerlei opzichten en niveau's die je in je hebt.
Incl je verleden, (soms vage) verlangens en dromen in het heden of je toekomst, of een helder inzicht daarin, waar behoefte aan is en waar dat vandaan komt (intuitie, ratio, emotioneel, sociaal, instinctief opzicht).
Dus in kaart kunnen brengen op eoa manier waar je je meer aan zou willen of kunnen verdiepen/ ontwikkelen omdat je dan daar bewust van bent en bewust mee aan de slag kunt.

Er kunnen dus facetten van jezelf zijn waarin het goed zou zijn voor jóu(zelf) om je verder in te ontwikkelen, te leren, te ontdekken, aandacht aan te schenken (oa aan wat van binnen opborrelt, door even alle afleidingen van buitenaf buiten te sluiten, zodat je die innerlijke "stem" ook hoort en naar luistert, en ook van jezelf weet "welke stem" aan het woord is.
(kan namelijk ook je innerlijke criticus zijn, de piekeraar in jezelf, je ego die eea influistert (aan overtuigingen) waar je het in moet zoeken).
Of het "ware/zuivere zelf" die dan van zich laat horen.
Of intuitie, of hoe je het ook wil noemen, iig als je daar meer aandacht voor krijgt, zal dat steeds sterker worden en "weet" je op een gegeven moment het onderscheid (ego-"ware zelf", of welke "laag" van je om aandacht vraagt, zie de lagen die Geurtz onderscheidt (vind ik wel makkelijk om aan te houden, alsof je een ui bent, met div schillen/lagen om een kern van (pure) liefde/eigenliefde/diepe verbondenheid met jezelf en anderen voelen, die kern wie je (in aanleg, zonder al die overtuigingen en aangeleerde ideeen) bent en waarom je hier bent en wat je bestemming is.
Hij noemt het "je natuurlijke staat van zijn" (los van je rollen, van eigenwaarde, van negatieve geloof): andere schrijvers noemen het de "jij" die "toeschouwer" is over jezelf en eigen leven, de onveranderlijke stabiele onderstroom in jezelf, de (liefdevolle) basis, vanuit waar je jezelf en jouw/de wereld ziet en observeert, degene die kan reflecteren over jezelf, kan nadenken over je eigen gedachten (ipv denken dat je die denker bént, of degene die voelt bent (als je meer op gevoel bent gericht, dat je je gevoelens bént/gelooft).
De algemene beschouwer zou dus degene (in jou) zijn die jou "leidt" (en waarnaar jij luistert, handelt, doet en (na)laat, naar streeft, ten doel stelt, en aan je levensdoelen/opgaven checkt.

Het is al heel wat als je van jezelf (bewust bent) en weet op welk moment je in welk "level"/ laag van jezelf je je bevindt!
Zodra je je met die "bewustwording" gaat bezighouden, wordt dat alsmaar sterker, als je dat ook serieus neemt althans, en voorrang aan geeft, je leven daarnaar gaat inrichten, dus ook honoreert wat je dan over jezelf leert (kennen).
Dat ontdekken gaat gepaard met vaak evengoed verkeerde afslagen nemen, "fouten" (mogen) maken (en hoe mild of veroordelend je dan tegenover jezelf bent!), want ook/juist door je fouten leer je jezelf kennen (als je daarvan wilt leren ipv te veroordelen, he).

Daarbij is het fijner en leuker om je te richten op (al dan niet vage) verwachtingen, wensen, verlangens en dromen dan op wat er zou missen in/aan je leven of aan jezelf (hoewel dat ook signalen zijn die de weg kunnen wijzen naar wat je te doen staat of meer aandacht voor zou mogen hebben).
Dus liever vanuit tevredenheid willen leren en ontwikkelen dan vanuit "gebrek" of wat er "nog mankeert aan jezelf".
Die insteek is denk ik wel bepalend: het ene is: ik ben goed genoeg en ik streef naar leren, want er is altijd nog wel iets te ontwikkelen of te willen, willen kunnen, willen weten over mezelf (en anderen).
De 2e is meer vanuit "ik ben (zo) niet goed genoeg zoals ik nu ben, en (pas) als ik dit of dat veranderd of gefixt heb ben ik okay (of kom ik in de buurt van okay/ goed genoeg".

Waarbij je ervan uit mag gaan dat in welke gesteldheid ook, je goed genoeg bent om van te houden en van jezelf te houden (en dat vinden mensen iha denk ik moeilijk en stellen daar eerst voorwaarden aan, waar ze dan zelf aan moeten voldoen: voorwaardelijke liefde voor jezelf en dat is niet die verbondenheid met eigenliefde, die er gewoon altijd is, diep binnenin (als je die niet laat overstemmen door wat eraan schort oid).
Milde eigenliefde is "je bent ook/ al goed zoals je bent en dat mag groeien, in jouw tempo en tijd, als het gaat om "uit jezelf halen wat erin zit" aan wat je hebt mee (en tegen)gekregen, zelfontwikkeling, en dat is imo een ander soort "zelfverbetering" waar je altijd naar mag streven, zonder ongelukkig of ontevreden te zijn als je iets niet bereikt hebt of ten doel hebt gesteld, dus niet in de zin van "slagen of falen" denkt.
Alles is meegenomen wat je over jezelf ontdekt, aan sterke en minder sterk ontwikkelde kanten, als je dat niet be- of veroordeelt aan jezelf, maar ziet als jezelf beter leren kennen.
Ook door schade en schande wordt men (eigen)"wijs, zegt het spreekwoord, dus keuzes waren soms niet "verkeerd" als ze meer zelfinzicht opleveren (ook door dus te leren hoe het niét moet/ niet de bedoeling was/is).

Je hebt de pech dat dit topic zo goed als stilligt, klein clubje wat hier nog soms schrijft of ff komt kijken.
Weinig tips op dit moment dus.
Wat ik zelf hier nog schrijf is iig soms meer een dagboek geworden met hier en daar misschien iets "zinnigs" in de bespiegelingen, waar wel of geen herkenning in is (of blijkt).
En het komt uiteindelijk toch meer aan op dat toepassen in eigen leven dan erover schrijven.

Het is fijn als er (hier of elders) over en weer idd weer eea gedeeld zou worden van bewustwording en tips en ervaringen, belevenissen die wel of niet bijdragen aan "gelukkig zijn met jezelf" onder div omstandigheden, wel/geen relatie, relaties met anderen, werk, enz, en evt impact van bepaalde ervaringen naar "boven" of "beneden" (bijdragen of hebben bijgedragen of juist (tijdelijk) aantasten/ hebben aangetast en hoe dat "pad" weer terugvinden, opstaan en vervolgen.
Met vallen en opstaan dus, en al die ervaringen kunnen inspireren, anderen weerhouden of aansporen, en dat was in vorige delen veel meer dan nu een plekje op het forum om wederzijds ideeen over uit te wisselen.

Ik zoek die inspiratie zelf ook meer op meer plaatsen en in eigen leven dan hier op het topic.
Die is overal te vinden in het leven, al is dat niet altijd even makkelijk, maar als je om je heen kijkt, zijn er zovele voorbeelden tot inspiratie of hoe jij over iets denkt te verruimen of misschien juist "af te keuren", zowel in boeken (gedachtengoed van schrijvers, hun overtuigingen en filosofieen) als in allerlei mensen om je heen, die kunnen spiegelen hoe jij erover denkt/vindt/ wil in het leven voor jezelf (of juist niet)!
Alles om je heen kan helpen om te vormen wie jij bent en over het leven/ de wereld (en jijzelf daarin) denkt, doet, laat, naar wil streven en op welke manieren je jezelf verruimt (of verkleint) door de (al dan niet bewuste) keuzes die je maakt of volgt.

De intentie tot (meer) bewustwording zal je daarbij helpen: ik geloof dat je antwoorden krijgt als je die zoekt.
WIe zoekt zal vinden, dus!
Mensen die niet zoeken of zich verwonderen over hun bestaan, de wereld, het leven iha en hun rol in het "geheel" zullen sommige dingen misschien nooit weten (of misschien door ondervinding ook eea leren over zichzelf en anderen/wereld enz), je kunt dat verruimen (of versnellen?) door ook te verdiepen in ervaringen van anderen en daarvan te leren of spiegelen aan jezelf, je kunt en hoéft niet alles zelf mee te maken, je leert ook door in- en meelevingsvermogen, als je daarvoor open staat iig.

Veel succes iig, dat je nadenkt over jezelf en het leven enzo zal je dus iig minstens bewuster maken.
Dat wil niet altijd zeggen dat je daarmee je geluksniveau ook zeker weten omhoog zal brengen, soms is onwetendheid gemakkelijker leven dan een bewust leven leiden (bijv omdat je dan kan vinden dat je "beter had kunnen weten" en dat eoa "verplichting" tegenover jezelf kan meebrengen dat je zou horen te leven naar die inzichten en antwoorden (en het is niet gezegd dat dat altijd ook lukt, je blijft uitgedaagd en "getest" wat je er dan mee doét, die ontwikkeling is nooit af, kan zelfs afnemen ook, ondanks wat je "meer" weet of kunt weten.

Een bewust leven is dus niet altijd de makkelijkste route, al blijft het hoe dan ook imo de moeite waard om te (willen) "weten" wat jouw pad is en wanneer je op dat pad bént (of wanneer op een zijweg, doolhof of doodlopende weg soms, om moet keren, terugkeren, zoeken en vinden, enz).

Succes iig!