Relaties
alle pijlers
Als de kinderen groot zijn
zaterdag 4 april 2020 22:51
Ik ben even benieuwd.
Wij zitten nog middenin de luiers. We hebben 3 kinderen van 7 jaar, 2 jaar en 4 maanden.
Het duurt nog even voor al het grut gaat puberen en we meer tijd voor elkaar en onszelf krijgen.
We kennen elkaar nu voornamelijk als vader en moeder, het is druk, geen familie in de buurt en eigenlijk regelen we nooit een oppas. Dit is prima zo, we missen dat ook niet heel erg.
Ons huis is nog lang niet klaar, we wonen er nu 3 jaar en er moet nog het een en ander verbouwd worden.
Kortom, we zijn een geoliede machine samen als het aankomt op kinderen, werk en thuis.
Soms denk ik weleens na over hoe het is als alles klaar is, de kinderen groter, wij meer adem hebben. Wat blijft er dan over?
Ik kan me nog helemaal niet voorstellen hoe dat straks “later” zal zijn.
Hoe ging dat bij jullie? Vind je je partner nog net zo leuk als die vader / moeder toen je nog kleine kinderen had? Misschien zelfs nog wel leuker?
Doen jullie meer of juist minder samen? Hoe is de dynamiek, is het veranderd. Misschien uit elkaar gegroeid? En dan de midlifecrisis, is dat echt een ding? En dan de pensioen periode, dan zit je samen “thuis”..
Ik ben heel benieuwd naar leuke, grappige en minder leuke ervaringen.
Wij zitten nog middenin de luiers. We hebben 3 kinderen van 7 jaar, 2 jaar en 4 maanden.
Het duurt nog even voor al het grut gaat puberen en we meer tijd voor elkaar en onszelf krijgen.
We kennen elkaar nu voornamelijk als vader en moeder, het is druk, geen familie in de buurt en eigenlijk regelen we nooit een oppas. Dit is prima zo, we missen dat ook niet heel erg.
Ons huis is nog lang niet klaar, we wonen er nu 3 jaar en er moet nog het een en ander verbouwd worden.
Kortom, we zijn een geoliede machine samen als het aankomt op kinderen, werk en thuis.
Soms denk ik weleens na over hoe het is als alles klaar is, de kinderen groter, wij meer adem hebben. Wat blijft er dan over?
Ik kan me nog helemaal niet voorstellen hoe dat straks “later” zal zijn.
Hoe ging dat bij jullie? Vind je je partner nog net zo leuk als die vader / moeder toen je nog kleine kinderen had? Misschien zelfs nog wel leuker?
Doen jullie meer of juist minder samen? Hoe is de dynamiek, is het veranderd. Misschien uit elkaar gegroeid? En dan de midlifecrisis, is dat echt een ding? En dan de pensioen periode, dan zit je samen “thuis”..
Ik ben heel benieuwd naar leuke, grappige en minder leuke ervaringen.
zondag 5 april 2020 19:40
Als je gebrek aan intimiteit goed vindt, dan wel.
Als je gebrek aan gezamenlijke interesses goed vindt, dan wel
Als je een man die liever gaat klussen dan iets met jou te doen goed vindt, dan wel
Het zou mijn beeld van een goede relatie niet zijn.
zondag 5 april 2020 19:42
Als jullie hier allebei tevreden mee zijn is er geen probleem natuurlijk. Anders wel.Tuinbank schreef: ↑05-04-2020 19:38Ondertussen is er alweer 5 jaar voorbij natuurlijk en er zijn anderzijds ook echt wel aspecten die beter zijn geworden.
We hebben het ook gewoon leuk verder, en leuk met de kinderen. Het leven is verder goed, financieel ook prima en redelijk stabiel. Als ik nu ga “klagen” bij mijn man snapt hij daar niks van, want we hebben het toch goed?
zondag 5 april 2020 19:45
Ik zou dan ook niet zo zeer klagen.Tuinbank schreef: ↑05-04-2020 19:38Ondertussen is er alweer 5 jaar voorbij natuurlijk en er zijn anderzijds ook echt wel aspecten die beter zijn geworden.
We hebben het ook gewoon leuk verder, en leuk met de kinderen. Het leven is verder goed, financieel ook prima en redelijk stabiel. Als ik nu ga “klagen” bij mijn man snapt hij daar niks van, want we hebben het toch goed?
Ik zou gewoon elke maand 1 keer de kinderen eerst laten eten, naar bed doen en nadien samen eten.
En eventueel nadien een film opzetten.
Zonder veel dwang of geklaag, maar gewoon desnoods al maar 1 uur voor jullie zelf nemen.
Of als die kids wat groter zijn ze allemaal naar oma doen, de hele dag samen klussen in huis en nadien samen - met 2 - uit eten of pizza laten komen. Heb je ook tijd samen én je hebt er niet om moeten zeuren.
zondag 5 april 2020 19:59
Wat mensen vaak vergeten, is dat kinderen na een jaar of 20 hun eigen gang gaan en je dan nog 50 jaar tegen dezelfde persoon aankijkt. Jullie hebben ondoordacht kinderen gekregen. Als je mazzel hebt, vindt je elkaar leuk genoeg. Maar het is nu, nu je een ouderrol hebt al niet veel aan. Hoe moet het dan goed komen daarna? De basis is flinterdunTuinbank schreef: ↑05-04-2020 19:38Ondertussen is er alweer 5 jaar voorbij natuurlijk en er zijn anderzijds ook echt wel aspecten die beter zijn geworden.
We hebben het ook gewoon leuk verder, en leuk met de kinderen. Het leven is verder goed, financieel ook prima en redelijk stabiel. Als ik nu ga “klagen” bij mijn man snapt hij daar niks van, want we hebben het toch goed?
zondag 5 april 2020 20:00
Dank je, gedaan
Honey, you should see me in a crown
zondag 5 april 2020 20:07
Klopt, sinds het derde kind er is ben ik niet meer terug gaan werken. Voor het gezinsleven is dat het fijnst nu even.mammezel schreef: ↑05-04-2020 20:02Ik heb wel echt medelijden met TO. Er worden haar hier vragen gesteld, waarop ze antwoord geeft, en elk antwoord geeft bijna meer van het probleem weer.
TO, ik - uit ervaring! - weet dat je niet alles kan hebben: een afgewerkt huis, financiële zekerheid en een man/vrouw die er de ganse dag voor de partner is. Ik begrijp heel goed dat men dan keuzes moet maken. Misschien ga jij niet werken vanwege die 3 kinderen. En dan hebben jullie de keuze gemaakt om alle klussen in het huis zelf te doen (jouw man hoofdzakelijk) en dat jij intussen voor de kinderen zorgde. Dat kan ik heel goed begrijpen, ieder neemt dan zijn deel. Dat is de tol van onze moderne maatschappij die wil dat een gezin een afgewerkt huis, liefst 2 auto's en nog allerlei andere dingen heeft. Want dan tel je pas mee. En wat er achter de gevels gebeurt (tussen partners) dat is voor de buitenwereld onzichtbaar.
Maar wees maar gerust, dat je de enige niet bent bij wie het zo gaat, waarom denk je dat er zoveel relaties stranden?
Ik wens je sterkte TO, maar kan je ook niet echt helpen.
Als ze straks allemaal op school zitten ga ik weer aan de slag. Misschien wel wat eerder, als de middelste op school start misschien. De opvangkosten zijn natuurlijk ook niet mis.
En ook daar kijk ik naar uit hoor, weer wat meer voor mijzelf te doen. Daar is nu geen ruimte voor.
zondag 5 april 2020 20:10
Kan het je aanraden. Jij wat meer werken, Hij meer tijd met de kinderen. Krijg je meer begrip voor elkaarTuinbank schreef: ↑05-04-2020 20:07Klopt, sinds het derde kind er is ben ik niet meer terug gaan werken. Voor het gezinsleven is dat het fijnst nu even.
Als ze straks allemaal op school zitten ga ik weer aan de slag. Misschien wel wat eerder, als de middelste op school start misschien. De opvangkosten zijn natuurlijk ook niet mis.
En ook daar kijk ik naar uit hoor, weer wat meer voor mijzelf te doen. Daar is nu geen ruimte voor.
zondag 5 april 2020 20:20
Als jij er gelukkig mee bent is het prima.Tuinbank schreef: ↑05-04-2020 19:04Dat vind hij niks. Echt.
Wij hebben nooit zulke dingen gedaan eigenlijk, dus ongemakkelijk wel als ik dat nu opeens zou doen.
Op z’n kont slaan vind hij irritant.
Tegen hem aanzitten vind hij niet lekker zitten.
Samen onder de douche deden we vroeger wel maar heeft hij nooit leuk gevonden.
Naakt slapen vinden we allebei vreselijk.
Dit klinkt heel slecht en saai allemaal. Snap het als men denkt wat is dit voor relatie.
Maar het klinkt niet alsof je er gelukkig mee bent. Jij hebt 1 taak: de kinderen. Je bent dus eigenlijk ook niet veel meer dan moeder op dit moment. Dus daar begint het al te knagen als ik het zo lees: geen intimiteit, je voelt je niet begeerd en je vraagt je af wat je moet als je de kinderen niet meer hebt om voor te zorgen. Hij doet hetzelfde met het huis
zondag 5 april 2020 20:21
En dit. De boel iets meer verdelen en iets meer dingen doen voor jezelf en met elkaar. Alleen maar luiers en verven daar wordt niemand gelukkig van lijkt me.
zondag 5 april 2020 20:40
Toen de middelste klein was werkten we beiden. Ik parttime, maar met mijn werk was ik pas rond 19:00 thuis. We vonden het eigenlijk een hoop gestress met ophalen / brengen van en naar bso/opvang en het was ook gewoon duur.
Daarbij moest ik ook verplicht een zaterdag werken.
Met 3 kinderen is het haalbaar, maar zeker niet relaxt. De taken waren weliswaar beter verdeeld, maar tijd voor elkaar was er ook niet want eind van de dag waren we gesloopt.
Zoals we het nu doen komen we gelukkig ook prima rond én is het gezinsleven rustiger. Ik vind het ook niet erg om veel op me te nemen wat de kinderen betreft.
Aan de ene kant vind ik het dus prima zo, aan de andere kant kan hij heel makkelijk vaak zijn eigen plan trekken juist omdat ik de kinderen voor mijn rekening neem.
Dat gaat in het weekend ook gewoon door, dat zou wel eens anders mogen.
zondag 5 april 2020 20:41
Kijk hier eens naar. Of kijk samen, nog beter.Tuinbank schreef: ↑05-04-2020 18:52Als ik nu zou zeggen tegen mijn man dat we die connectie kwijt aan het raken zijn en we dingen moeten fixen heeft hij geen idee waar ik het over heb. Hij vind het zoeken naar problemen, dat er niks mis is.
Ik heb weleens eerder proberen aan te kaarten dat ik wat aandacht miste, maar daar kon hij zich niet in vinden.
https://youtu.be/AKTyPgwfPgg
Geloof niet alles wat je denkt.
zondag 5 april 2020 21:15
Wat wil jij dat er verandert?Tuinbank schreef: ↑05-04-2020 20:40Toen de middelste klein was werkten we beiden. Ik parttime, maar met mijn werk was ik pas rond 19:00 thuis. We vonden het eigenlijk een hoop gestress met ophalen / brengen van en naar bso/opvang en het was ook gewoon duur.
Daarbij moest ik ook verplicht een zaterdag werken.
Met 3 kinderen is het haalbaar, maar zeker niet relaxt. De taken waren weliswaar beter verdeeld, maar tijd voor elkaar was er ook niet want eind van de dag waren we gesloopt.
Zoals we het nu doen komen we gelukkig ook prima rond én is het gezinsleven rustiger. Ik vind het ook niet erg om veel op me te nemen wat de kinderen betreft.
Aan de ene kant vind ik het dus prima zo, aan de andere kant kan hij heel makkelijk vaak zijn eigen plan trekken juist omdat ik de kinderen voor mijn rekening neem.
Dat gaat in het weekend ook gewoon door, dat zou wel eens anders mogen.
zondag 5 april 2020 21:23
zondag 5 april 2020 21:28
Meer intimiteit toch, want een kus of een knuffel zou ook wel eens fijn zijn. Vaak als ik daar initiatief neem is het niet het juiste moment, hij is bezig, ik doe irritant etc. Ik voel mij dan afgewezen en denk; laat maar.
Maar soms als we dan in bed liggen wil hij opeens van Jetje terwijl er nul aan vooraf gaat. Dat irriteert me wel.
Daar begint het ook wel mee, want als dat er niet is kan ik moeilijk de knop omzetten om dan wel ineens te gaan seksen.
Het lijkt wel alsof er altijd een blokkade ligt tussen ons wat intimiteit betreft. In vorige relaties heb ik dit echt niet zo ervaren. En dat vind ik wel jammer.
Het is makkelijker om het niet te doen en gewoon te gaan slapen als je eind Vd dag moe bent. En dat is nu wat er gebeurt.
zondag 5 april 2020 21:30
Sorry I Know; dit was ook totaal de opzet niet van het topic maar blijkbaar ligt nu mijn relatie bloot hier
zondag 5 april 2020 21:30
Nou dat snap ik heel goed hoor TO.Tuinbank schreef: ↑05-04-2020 21:28Meer intimiteit toch, want een kus of een knuffel zou ook wel eens fijn zijn. Vaak als ik daar initiatief neem is het niet het juiste moment, hij is bezig, ik doe irritant etc. Ik voel mij dan afgewezen en denk; laat maar.
Maar soms als we dan in bed liggen wil hij opeens van Jetje terwijl er nul aan vooraf gaat. Dat irriteert me wel.
zondag 5 april 2020 22:32
Weet hij, dat jij dit vindtTuinbank schreef: ↑05-04-2020 21:28Meer intimiteit toch, want een kus of een knuffel zou ook wel eens fijn zijn. Vaak als ik daar initiatief neem is het niet het juiste moment, hij is bezig, ik doe irritant etc. Ik voel mij dan afgewezen en denk; laat maar.
Maar soms als we dan in bed liggen wil hij opeens van Jetje terwijl er nul aan vooraf gaat. Dat irriteert me wel.
Daar begint het ook wel mee, want als dat er niet is kan ik moeilijk de knop omzetten om dan wel ineens te gaan seksen.
Het lijkt wel alsof er altijd een blokkade ligt tussen ons wat intimiteit betreft. In vorige relaties heb ik dit echt niet zo ervaren. En dat vind ik wel jammer.
Het is makkelijker om het niet te doen en gewoon te gaan slapen als je eind Vd dag moe bent. En dat is nu wat er gebeurt.
En besef jij je, dat hij je niet meer kust door angst voor afwijzing?
maandag 6 april 2020 08:03
wat wil je?
wat je echt?
en wat wil je er voor doen en laten? Wil je hem tegemoet komen? (ook seks, als hij je niet gekust heeft op een dag?)
Wil jij er energie in steken, of ben je eigenlijk boos en vind je, dat hij nu aan zet is?
Wees eerlijk, in ieder geval naar jezelf, dan weet je ook waar je uit kunt komen.
En als jij weet wat jij wil, zul je echt met hem moeten praten. Dit komt niet vanzelf goed.
Bepalen waar je samen uit wil komen:
- lang en gelukkig samen blijven (dan moet je beiden echt flink willen investeren)
- we houden het leuk, tot de kinderen de deur uit zijn. Wat verstaan jullie dan beiden onder "we houden het leuk?'
- we worden eigenlijk samen niet gelukkig, laten we nu stoppen, en er voor de kinderen gescheiden het beste van maken
wat je echt?
en wat wil je er voor doen en laten? Wil je hem tegemoet komen? (ook seks, als hij je niet gekust heeft op een dag?)
Wil jij er energie in steken, of ben je eigenlijk boos en vind je, dat hij nu aan zet is?
Wees eerlijk, in ieder geval naar jezelf, dan weet je ook waar je uit kunt komen.
En als jij weet wat jij wil, zul je echt met hem moeten praten. Dit komt niet vanzelf goed.
Bepalen waar je samen uit wil komen:
- lang en gelukkig samen blijven (dan moet je beiden echt flink willen investeren)
- we houden het leuk, tot de kinderen de deur uit zijn. Wat verstaan jullie dan beiden onder "we houden het leuk?'
- we worden eigenlijk samen niet gelukkig, laten we nu stoppen, en er voor de kinderen gescheiden het beste van maken
maandag 6 april 2020 09:17
Toen ik dit topic begon te lezen dacht ik 'huh, alleen maar elkaar als vader en moeder zien, ik moet er niet aan denken', maar leek je nog zo stellig van je goede relatie dat ik ook dacht 'nou ja prima, ieder zijn ding'.
Inmiddels heb je al gelezen hoe anderen er zelf mee om gaan en bij je zelf dingen ontdekt die je niet had verwacht.
Gelukkig zijn er ook al goede tips gegeven. Ik denk dat je daar mee zeker aan de slag kan, absoluut ook zonder je man gelijk het gevoel te geven dat je 'zeurt' of 'moeilijk wil praten'. Overigens moet je dat ook zeker niet helemaal vermijden, het lijkt me goed als je naar je man uitspreekt wat je mist. En dan niet als verwijt 'jij wil altijd alleen maar even snel seks' of 'jij bent altijd alleen maar aan het klussen', maar meer als wat jij voor jezelf graag zou willen.
"Lieverd, het huis wordt prachtig, maar ik zou zo graag een keer samen een filmpje kijken op de bank en daarna seks hebben". Of "Kan ik ook niet eens een muurtje schilderen zodat jij een middag de kinderen mee naar buiten neemt? Ik wil zo graag even rust aan mijn kop". Of "wat zijn jouw plannen voor het weekend? Ik wil zaterdagmiddag graag even met een vriendin wandelen".
Inmiddels heb je al gelezen hoe anderen er zelf mee om gaan en bij je zelf dingen ontdekt die je niet had verwacht.
Gelukkig zijn er ook al goede tips gegeven. Ik denk dat je daar mee zeker aan de slag kan, absoluut ook zonder je man gelijk het gevoel te geven dat je 'zeurt' of 'moeilijk wil praten'. Overigens moet je dat ook zeker niet helemaal vermijden, het lijkt me goed als je naar je man uitspreekt wat je mist. En dan niet als verwijt 'jij wil altijd alleen maar even snel seks' of 'jij bent altijd alleen maar aan het klussen', maar meer als wat jij voor jezelf graag zou willen.
"Lieverd, het huis wordt prachtig, maar ik zou zo graag een keer samen een filmpje kijken op de bank en daarna seks hebben". Of "Kan ik ook niet eens een muurtje schilderen zodat jij een middag de kinderen mee naar buiten neemt? Ik wil zo graag even rust aan mijn kop". Of "wat zijn jouw plannen voor het weekend? Ik wil zaterdagmiddag graag even met een vriendin wandelen".
maandag 6 april 2020 12:17
Ik heb heel erg het gevoel dat het hem allemaal niet zoveel kan schelen.lilalinda schreef: ↑06-04-2020 08:03wat wil je?
wat je echt?
en wat wil je er voor doen en laten? Wil je hem tegemoet komen? (ook seks, als hij je niet gekust heeft op een dag?)
Wil jij er energie in steken, of ben je eigenlijk boos en vind je, dat hij nu aan zet is?
Wees eerlijk, in ieder geval naar jezelf, dan weet je ook waar je uit kunt komen.
En als jij weet wat jij wil, zul je echt met hem moeten praten. Dit komt niet vanzelf goed.
Bepalen waar je samen uit wil komen:
- lang en gelukkig samen blijven (dan moet je beiden echt flink willen investeren)
- we houden het leuk, tot de kinderen de deur uit zijn. Wat verstaan jullie dan beiden onder "we houden het leuk?'
- we worden eigenlijk samen niet gelukkig, laten we nu stoppen, en er voor de kinderen gescheiden het beste van maken
Hij zit er niet zo mee als ik. Dus ik vind het nu moeilijk om te zeggen wat ik ervoor zou willen doen of laten, omdat ik het gevoel heb dat dat niet wederzijds is momenteel. Hij ziet het probleem niet.
Ik vind ook eigenlijk dat sommige dingen vanzelf moeten gaan, zoals die kus of knuffel, en dat dat niet geforceerd moet omdat ik dat mis.
Als dat niet in hem zit, is het ook niet oprecht als hij het wel doet.
Eigenlijk ben ik bozig en vind dat hij aan zet is inderdaad.
Dat we nu al weken in een huis zitten met elkaar werkt ook niet echt mee. Ik voel me net een dienstmeid op het moment.
maandag 6 april 2020 12:23
Ook al wil hij niet, ik zou binnenkort toch proberen om een gesprek met hem te hebben en hem te vertellen hoe het voor jou voelt.
Praat vanuit jezelf, vertel hoe JIJ de dingen ervaart. Begin de zinnen met Ik voel... of Ik ervaar dat... Vraag hem of hij dat herkent, of hij dat gevoel ook heeft.
Ga het gesprek niet in met het idee dat jullie samen nu direct tot een oplossing zullen komen. Als je bereikt dat je samen gaat nadenken over een oplossing ben je al een heel eind gekomen.
Praat vanuit jezelf, vertel hoe JIJ de dingen ervaart. Begin de zinnen met Ik voel... of Ik ervaar dat... Vraag hem of hij dat herkent, of hij dat gevoel ook heeft.
Ga het gesprek niet in met het idee dat jullie samen nu direct tot een oplossing zullen komen. Als je bereikt dat je samen gaat nadenken over een oplossing ben je al een heel eind gekomen.
