Relaties
alle pijlers
Ben ik wel geschikt voor een relatie?
zaterdag 14 juli 2018 13:58
Ik ben eigenlijk al mijn hele leven (28 jaar) vrijgezel. Sinds een aantal jaar heb ik met veel tussenperiodes internetdates gehad. Vaak gezellig, maar nooit echt diepgaand het verlangen gehad of 'de klik'. Dus op een gegeven moment helemaal klaar mee geweest, ook steeds het het vooraf chatten enzo had ik geen zin meer in, het liep toch op niets uit. Het liefst sprak ik zo snel mogelijk af om te kijken of de klik er offline was. Nu sinds lange tijd begint het weer te kriebelen dus deze week een date gehad. Was weer erg leuk, duurde met drie uur ook best lang maar diepgravender dan koetjes en kalfjes is het niet geworden, niks romantisch verder en nu is het in een soort stille dood gestorven. En hier gaat het dus altijd mis.
Ik heb nog nooit een relatie gehad dus ik vind het lastig mezelf open te stellen, op mijn gemak te voelen. Om een date niet als een date te zien, dus altijd met verwachtingen en een goede indruk willen achterlaten. Ondertussen begin ik echt wát te missen: een verbondenheid met iemand. Waar je op kan bouwen, naast elkaar wakker wordt, samen mooie momenten deelt etc. Oud-klasgenoten en leeftijdsgenoten hebben veelal een relatie, wonen samen en ik kom niet verder dan een paar dates terwijl het bij anderen zo makkelijk gaat. Ik ben niet lelijk, dates regelen lukt wel. Anderen hoppen van relatie naar relatie of wonen na 2 dates al samen. Niet ideaal misschien, maar ze weten wat los te maken in hun medemens.
Ondertussen weet ik dus echt niet meer wat ik wil. Een relatie? Voordat je daar van kunt spreken moet je dus het hele datingproces hebben doorlopen en bij elkaar een gevoel hebben aangewakkerd. Vriendschap? Ja kan, dates verlopen vrijwel altijd goed en gezellig maar daarvoor zit je niet op datingsites/apps. Wil ik uberhaupt wel een relatie? Ook merk ik dat tegenwoordig je onbeperkt aanbod hebt, dus als mensen 'het' niet voelen dan gaan ze meteen met de volgende verder in plaats van nog een kans, wat bij mij dan weer de vraag oproept of ik forever single blijf.
Ergens diep van binnen weet ik dat datingsites/apps voor mij niet werken. Juist door het geforceerde gedoe, ook al ga je er zonder verwachtingen in. Ik denk dat ik het vooral moet hebben van spontane ontmoetingen en dan het liefst gewoon in de buitenwereld, dus op het werk, in de supermarkt etc. Maar daar kom ik vooral mannen tegen die al bezet zijn of ik durf geen move te maken...
Hoe kan ik duidelijk krijgen wat ik met mijn (romantische) leven wil? Ondanks alle opbeurende berichten dat het wel goed komt, veel relaties ook weer stranden, single zijn niet verkeerd is etc. is de harde conclusie dat het na 28 jaar nog niet is gelukt uberhaupt iets van verbondenheid te voelen/delen met het andere geslacht (en nee ik val niet op vrouwen...
). Maar ik mis op zekere hoogte wel alles wat een relatie onderscheidt van een vriendschap: uitkijken naar iemand, je geliefd voelen, jezelf bloot durven te geven, een vaste waarde in je dagen...
Ik heb dus al eerder geprobeerd echt te stoppen met daten omdat het mij alleen maar onzeker maakt en dat lukt dan een tijdje, maar het blijft kriebelen zeker in de zomer en winterperiode. Ik ben echt bang dat ik alleen achter blijf omdat ik zo lang alleen ben en anderen dat ook wel merken, dus daarop weer afknappen. Ik begin steeds cynischer te worden en gun anderen haast het geluk niet als ze gelukkig in de liefde zijn... Wanneer ben ik eens aan de beurt?
Ik heb nog nooit een relatie gehad dus ik vind het lastig mezelf open te stellen, op mijn gemak te voelen. Om een date niet als een date te zien, dus altijd met verwachtingen en een goede indruk willen achterlaten. Ondertussen begin ik echt wát te missen: een verbondenheid met iemand. Waar je op kan bouwen, naast elkaar wakker wordt, samen mooie momenten deelt etc. Oud-klasgenoten en leeftijdsgenoten hebben veelal een relatie, wonen samen en ik kom niet verder dan een paar dates terwijl het bij anderen zo makkelijk gaat. Ik ben niet lelijk, dates regelen lukt wel. Anderen hoppen van relatie naar relatie of wonen na 2 dates al samen. Niet ideaal misschien, maar ze weten wat los te maken in hun medemens.
Ondertussen weet ik dus echt niet meer wat ik wil. Een relatie? Voordat je daar van kunt spreken moet je dus het hele datingproces hebben doorlopen en bij elkaar een gevoel hebben aangewakkerd. Vriendschap? Ja kan, dates verlopen vrijwel altijd goed en gezellig maar daarvoor zit je niet op datingsites/apps. Wil ik uberhaupt wel een relatie? Ook merk ik dat tegenwoordig je onbeperkt aanbod hebt, dus als mensen 'het' niet voelen dan gaan ze meteen met de volgende verder in plaats van nog een kans, wat bij mij dan weer de vraag oproept of ik forever single blijf.
Ergens diep van binnen weet ik dat datingsites/apps voor mij niet werken. Juist door het geforceerde gedoe, ook al ga je er zonder verwachtingen in. Ik denk dat ik het vooral moet hebben van spontane ontmoetingen en dan het liefst gewoon in de buitenwereld, dus op het werk, in de supermarkt etc. Maar daar kom ik vooral mannen tegen die al bezet zijn of ik durf geen move te maken...
Hoe kan ik duidelijk krijgen wat ik met mijn (romantische) leven wil? Ondanks alle opbeurende berichten dat het wel goed komt, veel relaties ook weer stranden, single zijn niet verkeerd is etc. is de harde conclusie dat het na 28 jaar nog niet is gelukt uberhaupt iets van verbondenheid te voelen/delen met het andere geslacht (en nee ik val niet op vrouwen...
). Maar ik mis op zekere hoogte wel alles wat een relatie onderscheidt van een vriendschap: uitkijken naar iemand, je geliefd voelen, jezelf bloot durven te geven, een vaste waarde in je dagen...Ik heb dus al eerder geprobeerd echt te stoppen met daten omdat het mij alleen maar onzeker maakt en dat lukt dan een tijdje, maar het blijft kriebelen zeker in de zomer en winterperiode. Ik ben echt bang dat ik alleen achter blijf omdat ik zo lang alleen ben en anderen dat ook wel merken, dus daarop weer afknappen. Ik begin steeds cynischer te worden en gun anderen haast het geluk niet als ze gelukkig in de liefde zijn... Wanneer ben ik eens aan de beurt?
zaterdag 14 juli 2018 19:55
Denk je nu werkelijk dat dit een helpende opmerking is?
wij slapen nooit.
zaterdag 14 juli 2018 20:14
Je zegt nog nooit een relatie te hebben gehad. Maar die jongen dan uit een topic van drie jaar terug? Daar heb je maanden mee gedate Die vond je zooo leuk, je had er alleen vreselijk veel moeite mee dat hij geen vrienden had en dat dat raar was en wat mensen zouden zeggen.
Als je mensen daar op af gaat rekenen is de kans inderdaad groot dat je nooit tot een relatie komt.
Hoe zie je dat zelf dan?
Als je mensen daar op af gaat rekenen is de kans inderdaad groot dat je nooit tot een relatie komt.
Hoe zie je dat zelf dan?
zaterdag 14 juli 2018 20:22
En hoe zou jij dat dan vinden, als een man die je heel aantrekkelijk vindt geen vrienden zou hebben?Dymphnatam schreef: ↑14-07-2018 20:14Je zegt nog nooit een relatie te hebben gehad. Maar die jongen dan uit een topic van drie jaar terug? Daar heb je maanden mee gedate Die vond je zooo leuk, je had er alleen vreselijk veel moeite mee dat hij geen vrienden had en dat dat raar was en wat mensen zouden zeggen.
Als je mensen daar op af gaat rekenen is de kans inderdaad groot dat je nooit tot een relatie komt.
Hoe zie je dat zelf dan?
wij slapen nooit.
zaterdag 14 juli 2018 20:25
alongwiththesunshine schreef: ↑14-07-2018 20:22En hoe zou jij dat dan vinden, als een man die je heel aantrekkelijk vindt geen vrienden zou hebben?
Het zou me geen bal kunnen schelen. Als hij mij maar leuk vond. Selecteer jij partners dan op de hoeveelheid vrienden die ze hebben?
zaterdag 14 juli 2018 20:30
Ik heb nog nooit een relatie gehad. Dit waren gewoon een paar dates. Van een relatie spreek ik als je uit de onzekerheidsfase bent, elkaar hebt geaccepteerd, familie/vrienden ontmoet, eerste weekendje weg geboekt etc. Dat was er allemaal niet. En eerlijk gezegd had die man juist wel vrienden en ik zelf niet, dus je moest de vraag eigenlijk andersom lezen.Dymphnatam schreef: ↑14-07-2018 20:14Je zegt nog nooit een relatie te hebben gehad. Maar die jongen dan uit een topic van drie jaar terug? Daar heb je maanden mee gedate Die vond je zooo leuk, je had er alleen vreselijk veel moeite mee dat hij geen vrienden had en dat dat raar was en wat mensen zouden zeggen.
Als je mensen daar op af gaat rekenen is de kans inderdaad groot dat je nooit tot een relatie komt.
Hoe zie je dat zelf dan?
zaterdag 14 juli 2018 20:30
Dymphnatam schreef: ↑14-07-2018 20:14je had er alleen vreselijk veel moeite mee dat hij geen vrienden had en dat dat raar was
TO heeft zelf ook geen vrienden. Nogal hypocriet om iemand anders daar dan op af te wijzen.
zaterdag 14 juli 2018 20:38
Sorry, beste Lola. Maar in je topic staat echt wat anders. Het topic heet "doorgaan met daten?" En is te vinden onder de loep.
Overigens wordt daar in beschreven dat jullie juist op het punt staan je aan wederzijdse familie voor te gaan stellen omdat jullie exclusief zijn.
Dat doe je al na gewoon een paar dates?
Overigens wordt daar in beschreven dat jullie juist op het punt staan je aan wederzijdse familie voor te gaan stellen omdat jullie exclusief zijn.
Dat doe je al na gewoon een paar dates?
zaterdag 14 juli 2018 21:26
zaterdag 14 juli 2018 21:55
Ik denk meer dat ze de situatie van zijn kant probeerde in te schatten. Misschien ook op zoek naar zelfbevestiging dat het echt niet ging werken.Dymphnatam schreef: ↑14-07-2018 21:33Dus eigenlijk heb je alles uit je duim gezogen en moest er een persoonsverwisseling plaatsvinden.
Vind je dit niet heel erg raar allemaal?
En dat TO dus aanwijsbaar veel moeite heeft om open te zijn over zichzelf. Ook op een anoniem forum. Maar dat geeft ze zelf ook aan.
Jammer hoor, zo angstig zijn.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 14 juli 2018 22:02
Maar hij vond jou leuk, zoals jij bent, met weinig sociaal leven. Gewoon jij was voor hem prima. Wat jammer dat jij voor hem hebt bedacht dat jij niet goed genoeg was. Het is natuurlijk ook wel veilig om het niet aan te gaan, niet je open te stellen en van tevoren te bedenken dat hij je af kan wijzen op een later moment en het daarom zelf af te breken. Dan kan hij je niet onverwacht kwetsen, maar kies je er zelf voor.
zondag 15 juli 2018 01:27
Ik reageer even alleen op de OP:
Volgens mij moet je je minder passief opstellen. Daten is een vak. Een talent. Een activiteit - en dus moet je actief aan de slag gaan met:
1. Laten zien wie je bent
2. Informeren naar wie hij is
3. Duidelijk maken wat je zoekt/wil/verlangt (zie: 1)
Dit hoeft natuurlijk niet zo agressief en aanvallend als het nu, in dit lijstje, lijkt. Maar een beetje openheid kan geen kwaad. Laat jezelf ZIEN. Wees je leuke, aardige, verlegen, oprechte, verbaasde, nieuwsgierige, bange, grappige zelf. Want dát is uiteindelijk wie jij bent, en wat jij dus te bieden hebt. Hoe langer je dat verbergt onder een deken van saaiheid en sociale beleefdheid, hoe minder kans je hebt op echt contact.
Ik was toevallig net op een borrel, en ik sprak even met een (aardige) jongen die vorig jaar bij ons langs kwam op vakantie. Man, wat een saai verhaal had hij! Toevallig gebeurde er vorige jaar tijdens die vakantie iets heftigs in mijn familie, en hij was daarvan getuige, maar vanavond zei hij daar niets over - ongetwijfeld uit beleefdheid, of sociale onhandigheid of wat dan ook, maar ik had er geen geduld voor (er waren zoveel andere leuke mensen...) dat ik hem vriendelijk gedag heb gezegd en snel verder ben gelopen.
De les die je hieruit kunt trekken: wees open. Het slaat nergens op om altijd maar 'beleefd' te zijn, afwachtend, voorzichtig, want het enige dat telt is écht contact. De rest is tijdverspilling, vermoeiend gedoe, irrelevant.
Volgens mij moet je je minder passief opstellen. Daten is een vak. Een talent. Een activiteit - en dus moet je actief aan de slag gaan met:
1. Laten zien wie je bent
2. Informeren naar wie hij is
3. Duidelijk maken wat je zoekt/wil/verlangt (zie: 1)
Dit hoeft natuurlijk niet zo agressief en aanvallend als het nu, in dit lijstje, lijkt. Maar een beetje openheid kan geen kwaad. Laat jezelf ZIEN. Wees je leuke, aardige, verlegen, oprechte, verbaasde, nieuwsgierige, bange, grappige zelf. Want dát is uiteindelijk wie jij bent, en wat jij dus te bieden hebt. Hoe langer je dat verbergt onder een deken van saaiheid en sociale beleefdheid, hoe minder kans je hebt op echt contact.
Ik was toevallig net op een borrel, en ik sprak even met een (aardige) jongen die vorig jaar bij ons langs kwam op vakantie. Man, wat een saai verhaal had hij! Toevallig gebeurde er vorige jaar tijdens die vakantie iets heftigs in mijn familie, en hij was daarvan getuige, maar vanavond zei hij daar niets over - ongetwijfeld uit beleefdheid, of sociale onhandigheid of wat dan ook, maar ik had er geen geduld voor (er waren zoveel andere leuke mensen...) dat ik hem vriendelijk gedag heb gezegd en snel verder ben gelopen.
De les die je hieruit kunt trekken: wees open. Het slaat nergens op om altijd maar 'beleefd' te zijn, afwachtend, voorzichtig, want het enige dat telt is écht contact. De rest is tijdverspilling, vermoeiend gedoe, irrelevant.
zondag 15 juli 2018 10:22
Het is geen positieve, aardige opmerking. Maar soms kan een spiegel je meer helpen en dit is een spiegel, want zowat alle topics van Lola hebben ditzelfde verloop met hetzelfde onderliggende probleem. Dat is juist een heel waardevolle spiegel, een patroon dat je overal terug ziet komen, om iets aan te pakken in je leven om de dingen te veranderen waar je steeds topics over opent. Therapie is Lola al heel vaak aangeraden. Maar de 'veilige' weg is natuurlijk om gewoon weer en topic te openen over een volgend probleem... wat jammer is, want zo blijf je continu, dag in dag uit, jaar in jaar uit, in hetzelfde cirkeltje rondlopen. Maar het is natuurlijk ieder zijn/haar eigen keuze.alongwiththesunshine schreef: ↑14-07-2018 19:55Denk je nu werkelijk dat dit een helpende opmerking is?
zondag 15 juli 2018 15:21
Als het allemaal tussen mijn oren zit, moet ik gewoon eens goed mijn oren wassen? Therapie is gewoon een methode om dingen te onthullen, verklaren. Al die handvatten kan ik nu zo wel. De problemen moet je zelf oplossen en dat is nou het het lastige als veel daarvan tussen mijn oren zit (jezelf aanpraten dus).tu1nhek schreef: ↑15-07-2018 10:22Het is geen positieve, aardige opmerking. Maar soms kan een spiegel je meer helpen en dit is een spiegel, want zowat alle topics van Lola hebben ditzelfde verloop met hetzelfde onderliggende probleem. Dat is juist een heel waardevolle spiegel, een patroon dat je overal terug ziet komen, om iets aan te pakken in je leven om de dingen te veranderen waar je steeds topics over opent. Therapie is Lola al heel vaak aangeraden. Maar de 'veilige' weg is natuurlijk om gewoon weer en topic te openen over een volgend probleem... wat jammer is, want zo blijf je continu, dag in dag uit, jaar in jaar uit, in hetzelfde cirkeltje rondlopen. Maar het is natuurlijk ieder zijn/haar eigen keuze.
zondag 15 juli 2018 15:25
Heb je ooit therapie gehad? Want zo klinkt het niet.lola712 schreef: ↑15-07-2018 15:21Als het allemaal tussen mijn oren zit, moet ik gewoon eens goed mijn oren wassen? Therapie is gewoon een methode om dingen te onthullen, verklaren. Al die handvatten kan ik nu zo wel. De problemen moet je zelf oplossen en dat is nou het het lastige als veel daarvan tussen mijn oren zit (jezelf aanpraten dus).
zondag 15 juli 2018 15:38
Je oren wassen?lola712 schreef: ↑15-07-2018 15:21Als het allemaal tussen mijn oren zit, moet ik gewoon eens goed mijn oren wassen? Therapie is gewoon een methode om dingen te onthullen, verklaren. Al die handvatten kan ik nu zo wel. De problemen moet je zelf oplossen en dat is nou het het lastige als veel daarvan tussen mijn oren zit (jezelf aanpraten dus).
Therapie is nit alleen een methode om dingen te onthullen of verklaren, dat is vaak wel een eerste deel van therapie, maar niet het deel dat het harde werken is inderdaad. Het is ook niet een kwestie van een handvat aanleren en uitvoeren en hop, klaar. Als het allemaal zo statisch en zakelijk was dan kon je ook gewoon een handleiding gebruiken. Therapie gaat juist heel vaak over emoties doorleven, over verbinding aangaan, over de relatie met je therapeut of groepsgenoten, over nieuwe ervaringen opdoen, over voelen van pijn, angst, boosheid en verdriet, over op een andere manier met jezelf en anderen leren omgaan en voor jezelf zorgen en alle emoties, gedachten en gedragingen daarbij komen kijken. Therapie begeleidt je door het proces van veranderen, waarbij het grootste deel van het werk wel tussen de therapiesessies in zit.
Het verraderlijke van rationele mensen zoals jij die alles zien als 'handvatten' is dat je al die handvatten en rationele perspectieven wel goed kan opdreunen en er zit overal een kern van waarheid in, maar je gaat voorbij aan de basale gevoelens en behoeftes die daaraan ten grondslag liggen. Ik heb op het forum in jouw topics echter ook meerdere keren autisme voorbij zien komen, dus wellicht zit daar ook iets in waarbij de therapie een andere insteek zou kunnen krijgen op bepaalde gebieden.
Maar goed, gezien je alle handvatten toch al weet en al kan en geen therapie wil zijn mijn bijdragen in dit topic zo goed als zinloos. Het komt steeds terug in je topics, maar is niet wat je wil. Dat is ook prima, je gaat er zelf over. Als je wel steeds problemen blijft houden kan je je misschien op een gegeven moment af gaan vragen of je wel alles al weet en kan. Maar dat is helemaal aan jezelf, wellicht zie je een andere oplossing.
maandag 16 juli 2018 16:39
Inmiddels reactie terug van date dat het inderdaad bij die ene keer blijft. Zo'n gevoel had ik helaas al, reden: andere interesses/persoonlijkheid. En vandaag echt hele dag een gevoel van moeheid/saaiheid/niks te doen, niet vooruit te branden. Niet per se door de date, want zag ik helaas al aankomen, maar denk door de hitte van de afgelopen tijd en het gevoel geen steek op te schieten. En als je interesses niet matchen dan wordt het gewoon heel lastig op den duur. Dat bedoel ik dus met: meeste mensen kunnen uren praten over een hobby, ik niet.
maandag 16 juli 2018 16:54
Heb je dit probleem ook met vriendschappen?lola712 schreef: ↑16-07-2018 16:39Inmiddels reactie terug van date dat het inderdaad bij die ene keer blijft. Zo'n gevoel had ik helaas al, reden: andere interesses/persoonlijkheid. En vandaag echt hele dag een gevoel van moeheid/saaiheid/niks te doen, niet vooruit te branden. Niet per se door de date, want zag ik helaas al aankomen, maar denk door de hitte van de afgelopen tijd en het gevoel geen steek op te schieten. En als je interesses niet matchen dan wordt het gewoon heel lastig op den duur. Dat bedoel ik dus met: meeste mensen kunnen uren praten over een hobby, ik niet.
maandag 16 juli 2018 17:01
Wel dat de mensen die ik ontmoet vaak hele andere dingen doen. Ik heb collega's die inderdaad élke avond/weekend vol hebben gepland met sociale dingen om maar niet alleen te zijn: etentje, kroeg, bioscoop, sport, familie. Mijn leven is ook gewoon mijn leven. Ik werk en daarna heb ik de rest van de dag voor mezelf, in mijn eentje dus en ik doe waar ik (geen) zin in heb. En blijkbaar straal ik dat alleen zijn ook onbewust uit: ik heb geen spannend leven naast het werk, ze kunnen mij lastig inschatten. Nieuwe dates/ opgedane contacten maken geen onderdeel uit van mijn leven maar zijn eigenlijk mijn leven. En dan ben ik niet eens zo heel claimerig hoor, maar er is gewoon weinig anders. Ik vermaak mezelf dus het beste en dat schrikt veel mensen af.
maandag 16 juli 2018 17:23
TO, als ik zo over jou lees klink jij als een redelijk geschikte partner voor mij, ware het niet dat je zo jong bent nog.
Ik vermoed dat jij gewoon nog dat ene speciale qua hobby moet vinden waardoor je net dat extra's hebt voor jouwzelf en dus ook daarin de juiste types voor jou tegenkomt.
Ik vermoed dat jij gewoon nog dat ene speciale qua hobby moet vinden waardoor je net dat extra's hebt voor jouwzelf en dus ook daarin de juiste types voor jou tegenkomt.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 16 juli 2018 17:53
Het vetgedrukte herken ik. Ik heb ook geen boeiend leven naast mijn werk. Mijn dagen zijn er veelal hetzelfde uit. Beetje werken, boodschappen, wandelen met mijn honden. Huishouden over de dagen verdeeld. In de zomer af en toe zwemmen. Mensen vinden met dezelfde interesses vinden is voor mij lastig. Ik dacht met mijn single-vriendin raakpunten te hebben. Maar de laatste tijd wil ze alleen maar dingen samen doen met als doel een partner te vinden. En naar plekken waar ik niet graag kom. Dat is niet het beeld wat ik heb van vriendschap. Mijn ervaring is dat vriendschappen negatief veranderen als de ene een relatie krijgt.lola712 schreef: ↑16-07-2018 17:01Wel dat de mensen die ik ontmoet vaak hele andere dingen doen. Ik heb collega's die inderdaad élke avond/weekend vol hebben gepland met sociale dingen om maar niet alleen te zijn: etentje, kroeg, bioscoop, sport, familie. Mijn leven is ook gewoon mijn leven. Ik werk en daarna heb ik de rest van de dag voor mezelf, in mijn eentje dus en ik doe waar ik (geen) zin in heb. En blijkbaar straal ik dat alleen zijn ook onbewust uit: ik heb geen spannend leven naast het werk, ze kunnen mij lastig inschatten. Nieuwe dates/ opgedane contacten maken geen onderdeel uit van mijn leven maar zijn eigenlijk mijn leven. En dan ben ik niet eens zo heel claimerig hoor, maar er is gewoon weinig anders. Ik vermaak mezelf dus het beste en dat schrikt veel mensen af.
maandag 16 juli 2018 18:24
Lola, er worden echt hele goeie adviezen gegeven, hier en in je vorige topics, maar er is altijd een ‘ja, maar’. Wanneer ga je nu eens echt serieus aan jezelf werken en niet doen alsof je alle handvatten van therapie/topics whatever al machtig bent?
Je blijft in een slachtofferrol zitten en geeft de hele wereld de schuld! Je doet jezelf echt serieus te kort, maar zo lang jij dat zelf niet WIL zien blijf je in deze cirkel doorgaan, zo zonde!
Je blijft in een slachtofferrol zitten en geeft de hele wereld de schuld! Je doet jezelf echt serieus te kort, maar zo lang jij dat zelf niet WIL zien blijf je in deze cirkel doorgaan, zo zonde!
