Relaties
alle pijlers
Blijven voor de kinderen?
vrijdag 19 juli 2019 20:36
We hebben een leuk huis, mooie buurt. Beide een baan, genoeg tijd voor leuke uitjes, vakanties etc.
2 leuke kinderen (6 en 7) , allemaal gezond. Genoeg om mijn handen dicht te knijpen!!
Het enige wat ontbreekt (al 2 jaar) is een goede gelijkwaardige relatie en liefde voor mijn man.
Hebben al therapie gehad, weinig resultaat.. hebben nu een broer/zus relatie al wil man meer (sex) van mij.
We vechten elkaar de tent niet uit, het is rustig thuis.
Al een tijd ben Ik niet gelukkig maar wil niet zomaar mijn gezin opgeven om wille van mijn eigen gevoel. Wil het beste voor mijn kinderen en zit er aan te denken om te blijven voor mijn kinderen en mij te schikken in de relatie zodat de kinderen al die ellende van een scheiding niet nee hoeven te maken.
Aan de ene kant benauwd me dit ontzettend, Ben 33 en wil ik zo mijn leven door? Aan de andere kant vind ik dat als je kinderen hebt hun belang voorop moet staan..
En zo hou ik mezelf al weken bezig met 0 resultaat. Ik bespreek dit niet met vrienden of familie omdat hun niet neutraal kunnen reageren.
De meeste viva mensen wel dus mijn vraag aan jullie;
Wat zou jullie keuze zijn?
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten? En Wat hebben jullie gedaan?
Niet Dat Ik uit jullie reacties conclusies trek of een daadwerkelijke beslissing neem maar misschien helpt het tot inzicht of berusting?
2 leuke kinderen (6 en 7) , allemaal gezond. Genoeg om mijn handen dicht te knijpen!!
Het enige wat ontbreekt (al 2 jaar) is een goede gelijkwaardige relatie en liefde voor mijn man.
Hebben al therapie gehad, weinig resultaat.. hebben nu een broer/zus relatie al wil man meer (sex) van mij.
We vechten elkaar de tent niet uit, het is rustig thuis.
Al een tijd ben Ik niet gelukkig maar wil niet zomaar mijn gezin opgeven om wille van mijn eigen gevoel. Wil het beste voor mijn kinderen en zit er aan te denken om te blijven voor mijn kinderen en mij te schikken in de relatie zodat de kinderen al die ellende van een scheiding niet nee hoeven te maken.
Aan de ene kant benauwd me dit ontzettend, Ben 33 en wil ik zo mijn leven door? Aan de andere kant vind ik dat als je kinderen hebt hun belang voorop moet staan..
En zo hou ik mezelf al weken bezig met 0 resultaat. Ik bespreek dit niet met vrienden of familie omdat hun niet neutraal kunnen reageren.
De meeste viva mensen wel dus mijn vraag aan jullie;
Wat zou jullie keuze zijn?
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten? En Wat hebben jullie gedaan?
Niet Dat Ik uit jullie reacties conclusies trek of een daadwerkelijke beslissing neem maar misschien helpt het tot inzicht of berusting?
vrijdag 19 juli 2019 20:39
vrijdag 19 juli 2019 20:41
Mijn keuze zou zijn om obv goede afspraken voor co-ouderschap te gaan. Goed voor je kinderen zorgen kan nog steeds zonder jezelf volledig weg te cijferen en daar lijk je momenteel wel mee bezig. Ik vraag me ook af hoelang je jezelf nog fijn voelt in deze situatie, over 5 jaar zou je wel eens opgebrand kunnen zijn van deze situatie. Verwacht je problemen met je partner als jullie toch uit elkaar zouden gaan?
vrijdag 19 juli 2019 21:02
vrijdag 19 juli 2019 21:03
Je noemt geen concrete dingen die je mist.
Ben je naar je man ook vaag? Wellicht dat daar al miscommunicatie zit?
Als ik je verhaal zo lees zeg ik natuurlijk nog proberen en blijven.
Je hebt kinderen en een verantwoordelijkheid naar hen toe.
Ik lees geen onuithoudbare situatie met een man die slaat of vreemdgaat of eindeloze ruzies.
Ben je naar je man ook vaag? Wellicht dat daar al miscommunicatie zit?
Als ik je verhaal zo lees zeg ik natuurlijk nog proberen en blijven.
Je hebt kinderen en een verantwoordelijkheid naar hen toe.
Ik lees geen onuithoudbare situatie met een man die slaat of vreemdgaat of eindeloze ruzies.
-
vrijdag 19 juli 2019 21:04
Nee je kinderen in een gezin opvoeden waar geen liefdevolle warmte en intimiteit meer is, dat is een lekker voorbeeld...Rotterdame010 schreef: ↑19-07-2019 20:50Dan mag ik hopen dat je geen kinderen hebt noch ooit zult krijgen.
vrijdag 19 juli 2019 21:04
En de kinderen? Die laten we voor het gemak maar even helemaal buiten beschouwing?PotjePindakaas schreef: ↑19-07-2019 20:41Mijn keuze zou zijn om obv goede afspraken voor co-ouderschap te gaan. Goed voor je kinderen zorgen kan nog steeds zonder jezelf volledig weg te cijferen en daar lijk je momenteel wel mee bezig. Ik vraag me ook af hoelang je jezelf nog fijn voelt in deze situatie, over 5 jaar zou je wel eens opgebrand kunnen zijn van deze situatie. Verwacht je problemen met je partner als jullie toch uit elkaar zouden gaan?
Dit is precies het probleem tegenwoordig. Geen wonder dat er zo veel mensen scheiden.
Meteen wordt de handdoek in de ring gegooid en aan de kinderen en het impact op hen wordt niet gedacht.
-
vrijdag 19 juli 2019 21:07
Je kan niet verwachten dat een huwelijk altijd spannend is. Dan geef je jezelf en partner een schop onder de reet en probeer je elkaar weer te vinden, waar je verliefd op bent geworden.
Ik wacht totdat de 'je kinderen zijn vanzelf gelukkig als hun moeder gelukkig is' erin wordt gegooid.
-
vrijdag 19 juli 2019 21:08
Dit. En daarvoor zul je toch met jouw man om tafel moeten gaan zitten. Het zal voor hem niet totaal onverwacht zijn (gezien de eerdere therapie). Om nu in je eentje al half uit de relatie te stappen door er al over te zitten broeden wat jouw opties zijn, gaat de intimiteit en het teamgevoel ook niet versterken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 19 juli 2019 21:10
Juist niet. Als je uit elkaar gaat omdat je een broer/zus relatie hebt, is de kans groot dat je op een harmonieuze wijze afscheid kan nemen en goede afspraken kan maken. Scheiden op zichzelf is niet verkeerd, maar ruzie is pas echt schadelijk voor de kinderen. Voorkom dat de sfeer in huis op den duur verziekt is of dat een van de twee een ander krijgt en de bom barst. Dan had je gewenst dat je in deze rustige situatie uit elkaar was gegaan.Phloxx schreef: ↑19-07-2019 21:04En de kinderen? Die laten we voor het gemak maar even helemaal buiten beschouwing?
Dit is precies het probleem tegenwoordig. Geen wonder dat er zo veel mensen scheiden.
Meteen wordt de handdoek in de ring gegooid en aan de kinderen en het impact op hen wordt niet gedacht.
To, hoe denkt je man over uit elkaar gaan?
vrijdag 19 juli 2019 21:10
Uiteraard; ‘mijn kinderen hebben recht op een gelukkige moeder’.Phloxx schreef: ↑19-07-2019 21:07Je kan niet verwachten dat een huwelijk altijd spannend is. Dan geef je jezelf en partner een schop onder de reet en probeer je elkaar weer te vinden, waar je verliefd op bent geworden.
Ik wacht totdat de 'je kinderen zijn vanzelf gelukkig als hun moeder gelukkig is' erin wordt gegooid.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
vrijdag 19 juli 2019 21:13
Anders vraag je dit even aan kinderen, hoe leuk scheiden is.luiwammes schreef: ↑19-07-2019 21:10Juist niet. Als je uit elkaar gaat omdat je een broer/zus relatie hebt, is de kans groot dat je op een harmonieuze wijze afscheid kan nemen en goede afspraken kan maken. Scheiden op zichzelf is niet verkeerd, maar ruzie is pas echt schadelijk voor de kinderen. Voorkom dat de sfeer in huis op den duur verziekt is of dat een van de twee een ander krijgt en de bom barst. Dan had je gewenst dat je in deze rustige situatie uit elkaar was gegaan.
To, hoe denkt je man over uit elkaar gaan?
Twee huizen, heen en weer gereis met heel je inboedel, bijna nooit meer met een compleet gezin zijn, en als klap op de vuurpijl krijg je met een beetje pech te maken met nieuwe partners en bijbehorende kinderen.
Scheiden is een grote nachtmerrie voor de kinderen. Tenzij er een onuithoudbare situatie is, ben je je kinderen verplicht te knokken voor je huwelijk.
Ben je daar niet toe bereid? Maak jezelf dan niet verantwoordelijk voor kinderen hun leven en geluk. Oftewel: krijg geen kinderen als je te egoistisch bent ze op de eerste plaats te zetten.
-
vrijdag 19 juli 2019 21:17
Je zal het niet geloven Phlox maar soms wensen kinderen dat hun ouders uit elkaar gaan. Ik ben 1 van die kinderen maar ik ken er nog veel meer.
Als kind zijnde voel je zoveel ook al doen je ouders nog zo hun best om niets te laten merken.
Als kind zijnde voel je zoveel ook al doen je ouders nog zo hun best om niets te laten merken.
anoniem_63d7ddcace0a9 wijzigde dit bericht op 19-07-2019 21:18
4.20% gewijzigd
vrijdag 19 juli 2019 21:17
Het ligt er idd aan wat er niet goed is in de relatie. Het gras lijkt groener als je weggaat maar geloof me... alleenstaande moeder zijn is zwaar (ook met co-ouderschap) en de datingmarkt is vreselijk rond deze leeftijd.
Als je weggaat zal je man waarschijnlijk vrij snel een nieuwe relatie hebben en jij misschien als je mazzel hebt... of je zit vast met allemaal losers die in het begin leuk lijken maar allemaal psychische problemen en bindingsangst hebben. Of je hebt het een tijdje leuk als single maar elke avond alleen op de bank is ook niet alles.
Ik zou echt kijken of ik t niet terug kan krijgen. Ligt er natuurlijk aan wat er mis is. Je bent ooit op hem gevallen. Wat vond je toen leuk? En waarom nu niet meer?
Plus ik heb de impact op de kids echt heel erg onderschat. Wij zijn rustig en in harmonie uit elkaar gegaan maar kids hebben er wel echt last van gehad. En in t begin is t harmonieus maar als je man een nieuwe partner krijgt en zijn prioriteit bij zijn nieuwe gezin ligt wordt t echt minder goed.
Als ik de keuze nog eens zou moeten maken had ik t misschien niet gedaan. Niet omdat ik mijn ex nou zou geweldig vind... Maar om de psychische impact op zowel mij als de kinderen.
Maar wellicht is mijn verhaal niet de jouwe.
Als je weggaat zal je man waarschijnlijk vrij snel een nieuwe relatie hebben en jij misschien als je mazzel hebt... of je zit vast met allemaal losers die in het begin leuk lijken maar allemaal psychische problemen en bindingsangst hebben. Of je hebt het een tijdje leuk als single maar elke avond alleen op de bank is ook niet alles.
Ik zou echt kijken of ik t niet terug kan krijgen. Ligt er natuurlijk aan wat er mis is. Je bent ooit op hem gevallen. Wat vond je toen leuk? En waarom nu niet meer?
Plus ik heb de impact op de kids echt heel erg onderschat. Wij zijn rustig en in harmonie uit elkaar gegaan maar kids hebben er wel echt last van gehad. En in t begin is t harmonieus maar als je man een nieuwe partner krijgt en zijn prioriteit bij zijn nieuwe gezin ligt wordt t echt minder goed.
Als ik de keuze nog eens zou moeten maken had ik t misschien niet gedaan. Niet omdat ik mijn ex nou zou geweldig vind... Maar om de psychische impact op zowel mij als de kinderen.
Maar wellicht is mijn verhaal niet de jouwe.
