Relaties
alle pijlers
Buitengesloten door (streng) gelovige schoonouders
vrijdag 14 mei 2021 20:07
Mijn schoonouders zijn streng gelovig en hebben een groot gezin (heel groot) Wij zijn de enige die ervoor kiezen niet gelovig te zijn. Mijn vriend is dus uit de gemeenschap gestapt. Ik merk dat wij daardoor vaak buiten spel gezet worden. Er word veel gepreekt en we voldoen niet aan de maatstaaf zoals het volgens hen zou ‘moeten’. Nu hebben wij net kleine kindjes gekregen en mis ik de betrokkenheid van opa en oma. Ik merk dat ze emotioneel, fysiek en financieel veel meer investeren in andere kinderen en kleinkinderen. Bij andere kleinkinderen worden tranen, cadeaus en verhalen gedeeld. Wanneer ik een foto met ze deel, wordt er niet of zelden op gereageerd. Dit zorgt er dan ook voor dat wij daarom ook weer afstand nemen.
Zelf begin in zelfs een aversie te krijgen naar het geloof toe. Ik merk veel oordeel, negativiteit en desinteresse in ‘andere’ levensstijlen. In het begin heb ik mijn best gedaan me aan te passen en interessen te tonen, maar het voelt vaak als een eenrichtingsverkeer. Ik heb het ooit op een begrafenis gehad over iets wetenschappelijks waar ik me op dat moment in verdiepte en toen werd erop gereageerd dat het ‘zweverige onzin’ was. God is in mijn ogen ook fictief en symbolisch, maar ik heb respect voor mensen die dat anders zien en geloven. Ik heb ook altijd netjes geluisterd en me gekleed naar de situatie.
Achter mijn boosheid zit denk ik een bepaalde verwachting en het gemis van mijn eigen vader die overleden is en daarmee ook mijn eigen achtergrond en waar ik voor sta. Ik weet zeker dat hij er 100 % trots op zou zijn om opa te zijn geweest. Hij was een hele eigenzinnige creatieve vader en ik heb veel eigenschappen daarvan meegekregen. Ik gun onze kinderen de liefde van familie en niet de ingewikkeldheid die hierachter speelt.
Een natuurlijke tegenreactie zou zijn: ‘ga het bespreken’ of: ‘investeer zelf meer’. Dit hebben we min of meer geprobeerd. Ik denk dat we er nooit helemaal bij zouden horen en dat willen we eigenlijk ook niet. Ik hoop dat onze kinderen zich niet buitengesloten gaan voelen. Moet ik nu nog een poging doen om het gesprek aan te gaan? Of laten gaan?
Zelf begin in zelfs een aversie te krijgen naar het geloof toe. Ik merk veel oordeel, negativiteit en desinteresse in ‘andere’ levensstijlen. In het begin heb ik mijn best gedaan me aan te passen en interessen te tonen, maar het voelt vaak als een eenrichtingsverkeer. Ik heb het ooit op een begrafenis gehad over iets wetenschappelijks waar ik me op dat moment in verdiepte en toen werd erop gereageerd dat het ‘zweverige onzin’ was. God is in mijn ogen ook fictief en symbolisch, maar ik heb respect voor mensen die dat anders zien en geloven. Ik heb ook altijd netjes geluisterd en me gekleed naar de situatie.
Achter mijn boosheid zit denk ik een bepaalde verwachting en het gemis van mijn eigen vader die overleden is en daarmee ook mijn eigen achtergrond en waar ik voor sta. Ik weet zeker dat hij er 100 % trots op zou zijn om opa te zijn geweest. Hij was een hele eigenzinnige creatieve vader en ik heb veel eigenschappen daarvan meegekregen. Ik gun onze kinderen de liefde van familie en niet de ingewikkeldheid die hierachter speelt.
Een natuurlijke tegenreactie zou zijn: ‘ga het bespreken’ of: ‘investeer zelf meer’. Dit hebben we min of meer geprobeerd. Ik denk dat we er nooit helemaal bij zouden horen en dat willen we eigenlijk ook niet. Ik hoop dat onze kinderen zich niet buitengesloten gaan voelen. Moet ik nu nog een poging doen om het gesprek aan te gaan? Of laten gaan?
vrijdag 14 mei 2021 20:17
Het zijn de ouders van je partner. Wat vindt hij ervan?
Je schoonouders hebben hun positie duidelijk gemaakt in woord en daad. Jullie horen er niet bij. Ik denk niet dat nog meer investeren dat gaat veranderen, en ik zou ook zeker niet verwachten dat ze kunnen geven wat jij zou willen. Niet elke familie is hetzelfde. Zij zijn je vader niet. Richt je op mensen die er wel voor jullie zijn.
Je schoonouders hebben hun positie duidelijk gemaakt in woord en daad. Jullie horen er niet bij. Ik denk niet dat nog meer investeren dat gaat veranderen, en ik zou ook zeker niet verwachten dat ze kunnen geven wat jij zou willen. Niet elke familie is hetzelfde. Zij zijn je vader niet. Richt je op mensen die er wel voor jullie zijn.
What a nuanced anxiety
vrijdag 14 mei 2021 20:20
Loslaten, heel erg verdrietig om zijn en dan blik op de toekomst richten. Deze mensen zullen nooit de rol kunnen vervullen waar jij op hoopt op de manier waarop jij dat hoopt.
Misschien kun je als de tijd daar is, eens onderzoeken of je mensen kunt vinden die het leuk vinden om een opa/oma rol in jullie leven te vervullen.
Heb ik wel eens over gelezen. Opa/Oma's die zelf geen kleinkinderen hebben zie als het ware gematcht worden met kleinkinderen zonder opa en oma.
Misschien kun je als de tijd daar is, eens onderzoeken of je mensen kunt vinden die het leuk vinden om een opa/oma rol in jullie leven te vervullen.
Heb ik wel eens over gelezen. Opa/Oma's die zelf geen kleinkinderen hebben zie als het ware gematcht worden met kleinkinderen zonder opa en oma.
vrijdag 14 mei 2021 20:22
Dat duslaylalala schreef: ↑14-05-2021 20:20Loslaten, heel erg verdrietig om zijn en dan blik op de toekomst richten. Deze mensen zullen nooit de rol kunnen vervullen waar jij op hoopt op de manier waarop jij dat hoopt.
Misschien kun je als de tijd daar is, eens onderzoeken of je mensen kunt vinden die het leuk vinden om een opa/oma rol in jullie leven te vervullen.
Heb ik wel eens over gelezen. Opa/Oma's die zelf geen kleinkinderen hebben zie als het ware gematcht worden met kleinkinderen zonder opa en oma.
je was me voor
vrijdag 14 mei 2021 20:24
Oh, wat erg!
Ik geloof niet dat het helpt om nog met hen te spreken, want inderdaad, zij zullen hun eisen blijven stellen.
Ik hoop dat je aan je man veel steun hebt. Heb je ook nog een moeder? Welke rol speelt die in jouw leven en dat van je kindjes? Spreek je met haar over jouw triestige situatie? Want zo noem ik dat. Hebben jouw schoonouders ook niet gedaan wat zij dachten dat het beste was? Dat mag jij ook! Ieder leeft zijn leven en beslist wat hij doet of niet doet. Als dat achteraf verkeerd blijkt te zijn, dan zal er ook maar 1 persoon zijn die daar de gevolgen van draagt/moet dragen. Zo is het toch, zij moeten voor hun volwassen kinderen de weg toch niet meer uitstippelen. Gaat het hier over Jehova?
Dat jouw kindjes financieel minder zullen hebben, daar moet je je niks van aantrekken. Als er zoveel kinderen zijn en intussen misschien ook al kleinkinderen dan zullen die kindjes ook niet duizenden euro's krijgen. Fysiek en emotioneel, daar heb je gelijk in, maar gevoelens kun je niet dwingen. Als zij jouw kindjes niet leuk vinden omdat mama en papa het geloof niet aanhangen, dan is het maar zo. Jij geeft hen liefde en mogelijkheid om te kiezen in het leven. Zoiets is van onschatbare waarde en een heel groot goed in een mens zijn leven.
De enige raad die ik je kan geven is, probeer het contact niet helemaal te verbreken maar hou je eigenwaarde. Ze zullen je misschien nog kwetsen maar dat zal je moeten leren relativeren. Jij moet voor hen niet veranderen en zij zullen het zeker voor jou niet doen. Doe wat je denkt dat goed is.
Nu snappen jouw kindjes waarschijnlijk nog niet wat opa en oma doen. Als ze later groter zijn, kan je op kindermaat een beetje uitleg geven en nog later dan leg je helemaal uit waarom en hoe.
Ik wens je heel veel sterkte want er klinkt een leuke, lieve schoondochter (maar ze mag het niet zijn) en een lieve mama.
Ik geloof niet dat het helpt om nog met hen te spreken, want inderdaad, zij zullen hun eisen blijven stellen.
Ik hoop dat je aan je man veel steun hebt. Heb je ook nog een moeder? Welke rol speelt die in jouw leven en dat van je kindjes? Spreek je met haar over jouw triestige situatie? Want zo noem ik dat. Hebben jouw schoonouders ook niet gedaan wat zij dachten dat het beste was? Dat mag jij ook! Ieder leeft zijn leven en beslist wat hij doet of niet doet. Als dat achteraf verkeerd blijkt te zijn, dan zal er ook maar 1 persoon zijn die daar de gevolgen van draagt/moet dragen. Zo is het toch, zij moeten voor hun volwassen kinderen de weg toch niet meer uitstippelen. Gaat het hier over Jehova?
Dat jouw kindjes financieel minder zullen hebben, daar moet je je niks van aantrekken. Als er zoveel kinderen zijn en intussen misschien ook al kleinkinderen dan zullen die kindjes ook niet duizenden euro's krijgen. Fysiek en emotioneel, daar heb je gelijk in, maar gevoelens kun je niet dwingen. Als zij jouw kindjes niet leuk vinden omdat mama en papa het geloof niet aanhangen, dan is het maar zo. Jij geeft hen liefde en mogelijkheid om te kiezen in het leven. Zoiets is van onschatbare waarde en een heel groot goed in een mens zijn leven.
De enige raad die ik je kan geven is, probeer het contact niet helemaal te verbreken maar hou je eigenwaarde. Ze zullen je misschien nog kwetsen maar dat zal je moeten leren relativeren. Jij moet voor hen niet veranderen en zij zullen het zeker voor jou niet doen. Doe wat je denkt dat goed is.
Nu snappen jouw kindjes waarschijnlijk nog niet wat opa en oma doen. Als ze later groter zijn, kan je op kindermaat een beetje uitleg geven en nog later dan leg je helemaal uit waarom en hoe.
Ik wens je heel veel sterkte want er klinkt een leuke, lieve schoondochter (maar ze mag het niet zijn) en een lieve mama.
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 14-05-2021 20:44
2.54% gewijzigd
vrijdag 14 mei 2021 20:25
Blijf ze benaderen zoals je nu doet en stel je verwachtingen bij.
Dit gedrag gaat niet veranderen.
Onze zoon heeft mijn familienaam gekregen, bewuste keuze van zijn vader.
Voor de andere kleinkinderen van mijn schoonouders was er een spaarbankboekje, voor onze zoon een reclamebeertje "want hij is geen echte Jansen".
Óók nog uit zonde geboren want we hokken al dertig jaar.
Mijn oma mopperde tijdens mijn zwangerschap nog wel dat een kind de naam van de vader hoorde te krijgen, maar vanaf het moment dat ze haar achterkleinzoon vasthield was ze dat helemaal vergeten.
Dit gedrag gaat niet veranderen.
Onze zoon heeft mijn familienaam gekregen, bewuste keuze van zijn vader.
Voor de andere kleinkinderen van mijn schoonouders was er een spaarbankboekje, voor onze zoon een reclamebeertje "want hij is geen echte Jansen".
Óók nog uit zonde geboren want we hokken al dertig jaar.
Mijn oma mopperde tijdens mijn zwangerschap nog wel dat een kind de naam van de vader hoorde te krijgen, maar vanaf het moment dat ze haar achterkleinzoon vasthield was ze dat helemaal vergeten.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 14 mei 2021 20:27
Ik snap je verdriet maar ik denk dat je uiteindelijk beter zo af bent dan wanneer je schoonouders jullie en jullie kinderen steeds op de nek zitten en jullie proberen te bekeren.
Ik weet alleen niet of een aversie tegen het geloof hier terecht is, eerder een aversie tegen (de houding van) je schoonouders.
Ik weet alleen niet of een aversie tegen het geloof hier terecht is, eerder een aversie tegen (de houding van) je schoonouders.
vrijdag 14 mei 2021 20:29
Ik zou het laten gaan. Schijnbaar is hun liefde voor hun way of life groter dan voor hun eigen vlees en bloed.
Zelf ben ik niet zo ruimhartig en flexibel dat ik dan heel erg ga investeren in mensen die het om het even is of ik/kind er ben/zijn of niet. En praktisch gezien zou ik het niet voor mijn kind willen: ooit komt de dag dat hij zelf ziet hoe anders opa en oma zijn tegenover de neefjes en nichtjes. Verdriet is dan groter dan wanneer ze amper weten wie het zijn en ze alleen kennen vanaf een foto, kaartje of een ‘hoi’ in het voorbijgaan.
Zelf ben ik niet zo ruimhartig en flexibel dat ik dan heel erg ga investeren in mensen die het om het even is of ik/kind er ben/zijn of niet. En praktisch gezien zou ik het niet voor mijn kind willen: ooit komt de dag dat hij zelf ziet hoe anders opa en oma zijn tegenover de neefjes en nichtjes. Verdriet is dan groter dan wanneer ze amper weten wie het zijn en ze alleen kennen vanaf een foto, kaartje of een ‘hoi’ in het voorbijgaan.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 14 mei 2021 20:29
Ik denk dat dit voor mijn vriend zijn hele leven lang al een soort 'gevecht' is. Soms van boosheid, drang naar acceptatie en daarna volgt het opgeven. Ik vind het heel knap hoe hij toch heel goed kiest voor zijn eigen weg. Het blijven je ouders, ondanks alles. Voor mij is het daarom nog redelijk nieuw. Ik lees knikkend de reacties, ergens weet je het wel, maar is er soms nog hoop. Er wordt vanuit zijn familie ook gebeden dat wij ooit het licht zullen vinden. Dan denk ik, ok ze willen wel, maar onder voorwaarden? Uiteindelijk zijn wij het gelukkigst zoals we zijn.
vrijdag 14 mei 2021 20:30
Meer dan je man steunen kun je niet doen ben ik bang.Kjaere schreef: ↑14-05-2021 20:29Ik denk dat dit voor mijn vriend zijn hele leven lang al een soort 'gevecht' is. Soms van boosheid, drang naar acceptatie en daarna volgt het opgeven. Ik vind het heel knap hoe hij toch heel goed kiest voor zijn eigen weg. Het blijven je ouders, ondanks alles. Voor mij is het daarom nog redelijk nieuw. Ik lees knikkend de reacties, ergens weet je het wel, maar is er soms nog hoop. Er wordt vanuit zijn familie ook gebeden dat wij ooit het licht zullen vinden. Dan denk ik, ok ze willen wel, maar onder voorwaarden? Uiteindelijk zijn wij het gelukkigst zoals we zijn.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 14 mei 2021 20:31
Mensen die zulke rechtlijnige denkbeelden hebben, ga je nooit veranderen. Dus laat het los. Ze gaan nooit de grootouders zijn die jij voor ogen hebt.
Mijn schoonouders hadden ook allerlei regels en voorwaarden waarvan ze vonden dat wij daaraan moesten voldoen. Anders wilden ze geen contact meer. Nou ja, dan maar niet.
Mijn kinderen hebben dus alleen maar grootouders van mijn kant. Zelf had ik ze graag meer familie gegund, maar zij weten natuurlijk niet beter. Dus het gemis zit meer bij mij en mijn man, dan bij onze kinderen.
Mijn schoonouders hadden ook allerlei regels en voorwaarden waarvan ze vonden dat wij daaraan moesten voldoen. Anders wilden ze geen contact meer. Nou ja, dan maar niet.
Mijn kinderen hebben dus alleen maar grootouders van mijn kant. Zelf had ik ze graag meer familie gegund, maar zij weten natuurlijk niet beter. Dus het gemis zit meer bij mij en mijn man, dan bij onze kinderen.
vrijdag 14 mei 2021 20:48
Dat vind ik best een mooi idee! Mijn moeder is gelukkig wel een hele betrokken oma, ondanks dat ze niet in de buurt woont.
vrijdag 14 mei 2021 20:53
vrijdag 14 mei 2021 20:57
vrijdag 14 mei 2021 21:05
Nee
Wel vergelijkbaar: Geen broeken, stemmen, of anticonceptie voor vrouwen 
geen tv, niet zwemmen, inenten, muziek, contact op zondag, Kan ook veilig stellen dat ze niet op Viva Forum zullen kijken. En dat mochten we ooit de lotto winnen, ze dat niet aan mogen nemen (Dat scheelt anders was er weinig overgebleven voor iedereen)
vrijdag 14 mei 2021 21:58
Het gaat om de familie van de man van to, niet om ALLE strenggelovigen. Niet nodig om ze maar meteen allemaal over één kam te scheren.Zonmuis schreef: ↑14-05-2021 20:53Mooi te zien hoe liefdevol streng gelovigen altijd weer zijn.
Ik zou verwachtingen bijstellen en die liefde en aandacht meer bij andere mensen zoeken: jouw familie, een vriendin van je die wel een beetje voor tante wilt spelen etc.
Lijkt wel alsof ze jullie straffen door niet mee te doen.
Maar verder wel eens met de rest van je reactie.
To, ik neem aan dat jij en je man al minstens een paar jaar bij elkaar zijn. Je man heeft het geloof afgewezen, dus heeft zijn familie hem afgewezen. En jou en je kinderen ook. Dat is waarschijnlijk niet nieuw. Komt het nu harder aan, nu je moeder bent? Dat zou in ieder geval heel begrijpelijk zijn. Eens met eigenlijk iedereen, jij kunt niets doen. Voor hen is waarschijnlijk maar één ding helpend, en dat is dat jullie hun geloof aannemen. Dat wil je niet, dan houdt het op. Zij wijzen jullie af, niet andersom. Daar doe je niets aan.
Waarschijnlijk hebben zij het gevoel dat ze geen andere keuze hebben, het zal hen ook pijn doen.
Laat het los. Ga er niet over in gesprek, ga geen discussies aan, accepteer hoe het is. Koester eventuele fijne momenten die er wel zijn.
