Relaties
alle pijlers
Daten man met een kind.
maandag 25 januari 2021 05:26
Hoi allemaal,
Ik heb een vraagje, recent heb ik een man kennen. Hij heeft een lief karakter en hij heeft leuk gevoel voor humor. Het enige waar ik in meezit dat hij al een zoon van 12 heeft.
Hij vertelde door gesprekken heen dat zijn zoon altijd op 1 staat. Hoe dan ook blijft het zijn kind, dat is begrijpelijk.
Ik heb zelf nog geen kinderen. Ik had me zelf voorgenomen dat ik geen mannen date die al kinderen heeft. Deze blijkt een leukerd te zijn. Daten met een "vader" is nieuw voor me.
Het is niet niets als je met een man date die al vader is. Band met zijn ex zal altijd wel bestaan en ik zal wat in moeten leveren als ik hem wil blijven zien.
Ik weet nog niet hoe hij de regeling heeft met zijn ex omtrent zijn zoon. Dat komt nog wel ter sprake.
Wat zijn jullie ervaringen? Zouden jullie dit een kans geven of kan ik dit beter voorbij laten gaan en liever daten met man die ook nog geen kinderen heeft?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Ik heb een vraagje, recent heb ik een man kennen. Hij heeft een lief karakter en hij heeft leuk gevoel voor humor. Het enige waar ik in meezit dat hij al een zoon van 12 heeft.
Hij vertelde door gesprekken heen dat zijn zoon altijd op 1 staat. Hoe dan ook blijft het zijn kind, dat is begrijpelijk.
Ik heb zelf nog geen kinderen. Ik had me zelf voorgenomen dat ik geen mannen date die al kinderen heeft. Deze blijkt een leukerd te zijn. Daten met een "vader" is nieuw voor me.
Het is niet niets als je met een man date die al vader is. Band met zijn ex zal altijd wel bestaan en ik zal wat in moeten leveren als ik hem wil blijven zien.
Ik weet nog niet hoe hij de regeling heeft met zijn ex omtrent zijn zoon. Dat komt nog wel ter sprake.
Wat zijn jullie ervaringen? Zouden jullie dit een kans geven of kan ik dit beter voorbij laten gaan en liever daten met man die ook nog geen kinderen heeft?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
maandag 25 januari 2021 15:46
Ik denk dat híj er dan niet aan moet beginnen. Ik vind hem dan juist ongeschikt als partner.Lotus90 schreef: ↑25-01-2021 12:23Je moet er alleen aan beginnen als je niet alleen begrijpt en respecteert dat hij zijn kinderen op nummer 1 zet, maar als ook jíj de belangen van zijn kinderen bovenaan kan zetten. Boven je eigen belangen dus. De meeste vrouwen kunnen/willen dat absoluut niet. En dat maakt ze in mijn ogen ongeschikt als partner van een man met kinderen.
Ik zou het ook gelijkwaardiger vinden dat gescheiden mensen die een relatie aangaan allebei kinderen hebben zodat er ook van de andere kant een stukje inlevingsvermogen en aanpassing verwacht wordt. Het lijkt me anders zo eenzijdig. TO moet maar accepteren dat ze bij hem op de tweede plaats komt terwijl ze zelf zijn kinderen op nummer 1 moet zetten. Maar voor wie is TO dan Nummer 1?
Hoe oud is die man trouwens? Want als hij een kind van 12 heeft kan hij ook maar zo veertig zijn. Zijn jullie ongeveer even oud TO?
óu sont les neiges d'antan
maandag 25 januari 2021 16:46
Wij krijgen wel een kind, maar blijven desondanks bewust in een LAT-relatie ipv samenwonen. Behalve praktische redenen (als we zouden willen samenwonen móeten we verhuizen om groter te wonen, maar dat is alleen betaalbaar in een hele andere wijk in zijn stad óf in mijn stad, maar zijn zoons hebben hun school, sport + vriendjes in de buurt etc daar al en hun moeder en oma’s wonen daar ook heel dichtbij dus verhuizen is m.i. gewoon geen optie). En ik vind het ten opzichte van de kinderen die hij al heeft ook niet eerlijk als hij zijn dochter straks 24/7 ziet en hun maar parttime (wel CO-ouderschap, maar dat blijft dus parttime). Daarnaast zijn wij beide gewoon erg tevreden over het latten en onze eigen woningen.glitglam schreef: ↑25-01-2021 11:45Dat is heel fijn, en ik geloof ook dat broertjes en/of zusjes gek op een nieuw broertje of zusje zijn, maar ik snap gewoon de 2e leg nooit zo, niet persoonlijk naar jou bedoeld. Er is al een kind of kinderen, en dat betekent dat er altijd 1 of meer kinderen zullen zijn die niet fulltime bij (meestal) vader wonen, en de andere(n) wel. Bij mij zouden de reeds bestaande kinderen altijd voorrang krijgen, dus ik zou er nooit nog 1 met een andere man bij maken. Dan is het maar 'gewoon' tevreden zijn met wat je al hebt. De reeds bestaande kinderen hebben nl niets te kiezen en moeten mee in de keuzes van hun ouders, en zou ik dus niet voor nog een kind gaan van een andere partner, al helemaal niet als die ook al kinderen heeft.( als mama/papa maar gelukkig is lijkt tegenwoordig het devies, en dat vind ik echt zo'n kul-argument om je eigen zin door te drukken) Ze zullen nnl dan nooit dezelfde fulltime thuissituatie hebben, en ik wil die verdeeldheid niet. Als je zelf nog geen kind hebt snap ik dat je er misschien een wil, maar dan zou ik zelf op zoek gaan naar een partner die nog geen kinderen heeft. En nee, niet alles is maakbaar of te voorspellen, maar keuzes maken bepaal je wel zelf.
maandag 25 januari 2021 16:50
Dan moet je zelf niet voor een relatie gaan met een man met kinderen. Als je zelf geen kinderen hebt. Ik vind een ouder niet per definitie ongeschikt als partner als je zelf (nog) geen kinderen hebt.
maandag 25 januari 2021 16:56
Ik herken t dilemma wel van toen ik vrijgezel was en zie t ook bij vriendinnen. Achteraf gezien ben ik blij dat het toen niks is geworden met m'n date met kinderen. Ik vind het persoonlijk fijn om dit soort dingen samen te ontdekken. Ik heb nu een vriend zonder kinderen trouwens.
Ik begrijp het wel hoor als het helemaal geweldig is. Maar het zou niet mijn voorkeur hebben.
Ik begrijp het wel hoor als het helemaal geweldig is. Maar het zou niet mijn voorkeur hebben.
maandag 25 januari 2021 16:58
Ik ben blij dat mijn moeder en vader hier anders in stonden. En heb mij nooit een slachtoffer gevoeld hoor, eerder gezegend.redbulletje schreef: ↑25-01-2021 15:06Een vriendin van mij en haar ex hebben zich allebei laten steriliseren toen ze uit elkaar gingen. Ze kozen bewust voor hun gezamenlijke kind (die toen nog kleuter was) Die mocht geen slachtoffer worden van hun volgende relaties vonden ze samen.
maandag 25 januari 2021 17:15
Oh voor mij zeker een dealbreaker. Een man met kinderen is gewoon gedoe, heb je daar zin in? Nu is het nog een eerste date, dus makkelijk afkappen voordat je gevoelens voor iemand krijgt.
Het kind staat bij hem op nummer 1, wat natuurlijk begrijpelijk is, anders ben je ook een treurige vader. Maar bij een relatie vind ik het belangrijk om op de eerste plek te staan, dat gaat nooit samen met een man met kinderen.
En wil je echt je eigen wensen opzij schuiven voor een joch van iemand anders? Je gaat het niet eens zijn over de opvoeding, je kan niet samen makkelijk een weekendje weg, want omgangsregeling, en kan wel een hele waslijst geven met nadelen.
Het is nu nog makkelijk om het stop te zetten, later blijf je tegen dezelfde problemen aanlopen, maar is het afkappen een stuk moeilijker.
Het kind staat bij hem op nummer 1, wat natuurlijk begrijpelijk is, anders ben je ook een treurige vader. Maar bij een relatie vind ik het belangrijk om op de eerste plek te staan, dat gaat nooit samen met een man met kinderen.
En wil je echt je eigen wensen opzij schuiven voor een joch van iemand anders? Je gaat het niet eens zijn over de opvoeding, je kan niet samen makkelijk een weekendje weg, want omgangsregeling, en kan wel een hele waslijst geven met nadelen.
Het is nu nog makkelijk om het stop te zetten, later blijf je tegen dezelfde problemen aanlopen, maar is het afkappen een stuk moeilijker.
maandag 25 januari 2021 17:40
Maar hoe ga je dat dan doen met jullie gezamenlijke kind?Lotus90 schreef: ↑25-01-2021 16:46Wij krijgen wel een kind, maar blijven desondanks bewust in een LAT-relatie ipv samenwonen. Behalve praktische redenen (als we zouden willen samenwonen móeten we verhuizen om groter te wonen, maar dat is alleen betaalbaar in een hele andere wijk in zijn stad óf in mijn stad, maar zijn zoons hebben hun school, sport + vriendjes in de buurt etc daar al en hun moeder en oma’s wonen daar ook heel dichtbij dus verhuizen is m.i. gewoon geen optie). En ik vind het ten opzichte van de kinderen die hij al heeft ook niet eerlijk als hij zijn dochter straks 24/7 ziet en hun maar parttime (wel CO-ouderschap, maar dat blijft dus parttime). Daarnaast zijn wij beide gewoon erg tevreden over het latten en onze eigen woningen.
maandag 25 januari 2021 23:43
Precies zoals we het nu doen. Hij is hier als zijn kinderen bij hun moeder zijn. Dus parttime hier, parttime thuis met zijn kinderen. We doen wel gezamenlijk (ongedwongen!) leuke dingen als zijn kinderen bij hem zijn en ik vind ze fantastisch. Maar zijn kinderen zullen nooit verplicht met mij moeten samenwonen. Zeker niet als dat betekent dat ze weg moeten verhuizen uit hun omgeving. Ik geloof niet dat samenstellen altijd in het belang is van de kinderen. Mijn/ons eigen kind gaat niets anders gewend zijn dan deze constructie en zij gaat sowieso niets tekort komen. Net zoals dat de kinderen die er al zijn niets tekort komen.
maandag 25 januari 2021 23:45
Maar wanneer ziet jullie kind dan zijn of haar broertjes en zusjes? Lijkt mij niet fijn om apart op te groeien, toch?Lotus90 schreef: ↑25-01-2021 23:43Precies zoals we het nu doen. Hij is hier als zijn kinderen bij hun moeder zijn. Dus parttime hier, parttime thuis met zijn kinderen. We doen wel gezamenlijk (ongedwongen!) leuke dingen als zijn kinderen bij hem zijn en ik vind ze fantastisch. Maar zijn kinderen zullen nooit verplicht met mij moeten samenwonen. Zeker niet als dat betekent dat ze weg moeten verhuizen uit hun omgeving. Ik geloof niet dat samenstellen altijd in het belang is van de kinderen. Mijn/ons eigen kind gaat niets anders gewend zijn dan deze constructie en zij gaat sowieso niets tekort komen. Net zoals dat de kinderen die er al zijn niets tekort komen.
maandag 25 januari 2021 23:55
Dat staat al in de tekst. Op de momenten dat wij gezamenlijk bij elkaar zijn, voornamelijk om leuke dingen te doen met elkaar. Waarom lijkt het jou niet fijn? Als ik me inleef in zijn zoons, denk ik dat het op deze manier voor hun juist heel fijn is. Als ik me inleef in onze dochter, denk ik dat ook zij heel fijn gaat opgroeien. Ik begrijp dat traditionele zwart witte beeld niet dat vrijwel iedereen heeft. Dat je als gezin verplicht MOET samenwonen. In mijn omgeving begrijpt vrijwel niemand dat wij niet willen gaan samenwonen. Maar dat hoeft ook niet. Zolang mijn partner en ik elkaar maar begrijpen en op één lijn staan.
maandag 25 januari 2021 23:58
Hier exact hetzelfde !!! Ex van mijn partner weigert ook alles en wij zien zijn zoon dus helaas ook maar 2 weekenden per maand, en ben deze opmerkingen ook spuugzatGinnyy schreef: ↑25-01-2021 11:09Lekker vooroordeel weer. Echt niet alle mannen die zo een regeling hebben, hebben een rotkarakter. Ex partner speelt ook nog altijd een rol daarin.
Kan hier echt zo boos om worden dat als een ouder een om het weekend regeling heeft dat je een waardeloze ouder bent. Er zijn genoeg ouders die hun kind altijd bij zich hebben en een waardeloze ouder zijn.
En ja ik betrek het nu op mezelf. Mijn man heeft namelijk een om het weekend regeling, omdat zijn ex elke andere vorm van regeling weigert. Maar blijkbaar moet men maar gaan twijfelen aan het karakter van mijn man.
Voortaan eerst eens nadenken voordat je van alles en nog wat gaat suggereren.
dinsdag 26 januari 2021 00:01
Ik zei geen vader. ik zei ouder.Due-scimmie schreef: ↑25-01-2021 14:56Ik vind dit kort door de bocht. Zo'n regeling komt niet altijd uit initiatief van de vader.
En initatief nemen is precies wat er dan vaak niet genoeg genomen is. Een andere ouder kan in een ( normale scheidingssituatie) geen co-ouderschap weigeren als de andere partij dat wil. Daar kan echt wel iets aan doen vaak.
Het is zelfs de norm bij de kinderrechters en mediators, zeker al een tijdje. Dus misschien te kort door de bocht bij een iniminie percentage speciale gevallen. Maar voor de rest een uitgangspunt om die ouders niet zo hoog in te schatten.
dinsdag 26 januari 2021 00:09
Lotus90 schreef: ↑25-01-2021 23:55Dat staat al in de tekst. Op de momenten dat wij gezamenlijk bij elkaar zijn, voornamelijk om leuke dingen te doen met elkaar. Waarom lijkt het jou niet fijn? Als ik me inleef in zijn zoons, denk ik dat het op deze manier voor hun juist heel fijn is. Als ik me inleef in onze dochter, denk ik dat ook zij heel fijn gaat opgroeien. Ik begrijp dat traditionele zwart witte beeld niet dat vrijwel iedereen heeft. Dat je als gezin verplicht MOET samenwonen. In mijn omgeving begrijpt vrijwel niemand dat wij niet willen gaan samenwonen. Maar dat hoeft ook niet. Zolang mijn partner en ik elkaar maar begrijpen en op één lijn staan.
Oh nee hoor, ik zeg helemaal niet dat je dat per se MOET. Ik ben jouw omgeving niet he die vindt dat je moet samenwonen.
Ik vroeg mij alleen af wanneer de kinderen elkaar dan zien. Het lijkt mij niet leuk als ik mijn zussen en broers vroeger alleen maar had gezien tijdens de leuke dingen. De minder leuke dingen deel je ook samen. Maar dat is misschien voor jullie anders en denk dat dat zo ook wel groeit. En misschien scheelt het ook wel dat je partner zoons heeft en jullie samen een dochter.
Ik wens jullie heel veel geluk en hopelijk ziet je omgeving op een gegeven moment ook in dat het ook anders kan en dat dat ook goed kan zijn.
dinsdag 26 januari 2021 04:59
Een soort co ouderschap dus? Is dat wel goed voor een baby? Geen veroordeling hoor, ben gewoon nieuwsgierig.Lotus90 schreef: ↑25-01-2021 16:46Wij krijgen wel een kind, maar blijven desondanks bewust in een LAT-relatie ipv samenwonen. Behalve praktische redenen (als we zouden willen samenwonen móeten we verhuizen om groter te wonen, maar dat is alleen betaalbaar in een hele andere wijk in zijn stad óf in mijn stad, maar zijn zoons hebben hun school, sport + vriendjes in de buurt etc daar al en hun moeder en oma’s wonen daar ook heel dichtbij dus verhuizen is m.i. gewoon geen optie). En ik vind het ten opzichte van de kinderen die hij al heeft ook niet eerlijk als hij zijn dochter straks 24/7 ziet en hun maar parttime (wel CO-ouderschap, maar dat blijft dus parttime). Daarnaast zijn wij beide gewoon erg tevreden over het latten en onze eigen woningen.
dinsdag 26 januari 2021 06:54
Vecht je partner dat niet aan dan?...Helenatoke schreef: ↑25-01-2021 23:58Hier exact hetzelfde !!! Ex van mijn partner weigert ook alles en wij zien zijn zoon dus helaas ook maar 2 weekenden per maand, en ben deze opmerkingen ook spuugzat
dinsdag 26 januari 2021 07:29
Niet om een discussie te starten, want dat ben ik niet op uit. Vind dat iedereen elkaar in zn waarde moet laten en iedereen de beslissing die anderen maken ook al is dat anders dan die van jezelf gewoon moet accepteren. Wat voor de 1 werkt, werkt voor de ander niet.
Vraag me alleen af waarom dat wel geaccepteerd wordt, dat een kindje niet fulltime met pappa en mamma opgroeid, maar in een co-ouderschap situatie, maar als dat bij de kinderen gebeurd uit een vorige relatie, is dat totaal niet geaccepteerd. Kind blijft een kind.
ginnyy wijzigde dit bericht op 26-01-2021 08:46
0.16% gewijzigd
dinsdag 26 januari 2021 07:57
Alleen. Maar daar komt ze wel op terug.
dinsdag 26 januari 2021 08:03
broadway schreef: ↑25-01-2021 11:10hahaha jij bent onze familiegrap! hahaha
nou ja, ongeveer. mijn stiefvader zocht een vrouw onder de 35, niet rokend, sportief en zonder kinderen...
hij kreeg ons mam: rookt, toen 38, niet sportief en 2 wondertjes!
we pesten hem er nog mee (relatie is uitstekend)
ze zijn al bijna 30 jaar getrouwd inmiddels
Dat bedoel ik dus. Je kan zoveel dingen willen en wensen, soms kan het anders lopen en goed uitpakken. Ik heb niet veel met kleine kinderen, dus ik was blij dat hij een kind had die toen al 17 jaar was. En nu, 15 jaar later, ben ik zo blij met haar en haar gezin. Haar zoontje is graag bij ons, we kunnen samen heerlijk onder een dekentje film kijken. Vorig jaar zijn we een lang weekend weggeweest. Het was druk, maar zo heerlijk met z'n allen. Ik geniet daar echt van. De mensen die mij kennen weten dat ik niks met kleine kinderen had, maar zien nu ook dat het heel anders is. En zeker in deze rare tijd koester ik dit met heel mijn hart.
dinsdag 26 januari 2021 08:37
Ik denk ook dat ik makkelijk praten heb. Want ik hoef geen kind. Dat blinde verlangen naar een kind of nóg een kind met je nieuwe partner is mij totaal vreemd.glitglam schreef: ↑25-01-2021 14:57Dat is ook wat
Het lijkt misschien op 'makkelijk praten' omdat ik al 2 kinderen heb, en dus genoeg (voor mij).
Maar hier dacht ik ook al zo over toen ik jonger was en geen kinderen had.
dinsdag 26 januari 2021 09:07
Totaal niet geaccepteerd? Sinds wanneer? Is de beste optie bij een scheiding toch?
En het verschil zit hem natuurlijk in het feit dat een scheiding kinderen eerst verdriet brengt en ze vervolgens (deels) uit hun bekende omgeving haalt. Dit kind groeit gewoon zo op.
dinsdag 26 januari 2021 09:11
Dat klopt, dat ben ik met je eens. Maar dat kindje gaat ook op een gegeven moment naar school en ziet ook dat de meeste pappa's en mamma's (de ouders die een relatie met elkaar hebben) in 1 huis wonen. Dat kindje gaat ook vragen stellen. Grote kans dat als er uitgelegd wordt waarom dat bij dat kindje niet zo is vanwege broers/zussen dat dat kindje zich misschien ook wel achtergesteld kan gaan voelen met de gedachte "waarom zijn zij belangrijker dan ik". Dat zullen ze niet denken als ze een jaar of 8 zijn, maar als ze in de leeftijd van de puberteit komen kunnen zulke gedachten ook opgaan spelen.La*Rubia schreef: ↑26-01-2021 09:07Totaal niet geaccepteerd? Sinds wanneer? Is de beste optie bij een scheiding toch?
En het verschil zit hem natuurlijk in het feit dat een scheiding kinderen eerst verdriet brengt en ze vervolgens (deels) uit hun bekende omgeving haalt. Dit kind groeit gewoon zo op.
Nogmaals zeg niet dat het fout is, maar vind wel dat er een beetje met 2 maten gemeten wordt.
dinsdag 26 januari 2021 10:40
Hij is 40 en ik ben 35+. Ik begrijp je standpunt. Want zo denk ik ook erover, als er bij beide kanten inlevingsvermogen en aanpassingsvermogen dan kunnen we op elkaar bouwen op langer termijn.merano schreef: ↑25-01-2021 15:46Ik denk dat híj er dan niet aan moet beginnen. Ik vind hem dan juist ongeschikt als partner.
Ik zou het ook gelijkwaardiger vinden dat gescheiden mensen die een relatie aangaan allebei kinderen hebben zodat er ook van de andere kant een stukje inlevingsvermogen en aanpassing verwacht wordt. Het lijkt me anders zo eenzijdig. TO moet maar accepteren dat ze bij hem op de tweede plaats komt terwijl ze zelf zijn kinderen op nummer 1 moet zetten. Maar voor wie is TO dan Nummer 1?
Hoe oud is die man trouwens? Want als hij een kind van 12 heeft kan hij ook maar zo veertig zijn. Zijn jullie ongeveer even oud TO?
Ik ken hem nog niet zo lang. Alle mogelijkheden staan open.
Ik twijfel nog of ik wel verder met hem wil daten. Is het wel waard om mijn tijd erin steken terwijl je misschien minder voor terug krijgt?
dinsdag 26 januari 2021 10:57
Dankjewel!Snoesje83 schreef: ↑26-01-2021 00:09Oh nee hoor, ik zeg helemaal niet dat je dat per se MOET. Ik ben jouw omgeving niet he die vindt dat je moet samenwonen.
Ik vroeg mij alleen af wanneer de kinderen elkaar dan zien. Het lijkt mij niet leuk als ik mijn zussen en broers vroeger alleen maar had gezien tijdens de leuke dingen. De minder leuke dingen deel je ook samen. Maar dat is misschien voor jullie anders en denk dat dat zo ook wel groeit. En misschien scheelt het ook wel dat je partner zoons heeft en jullie samen een dochter.
Ik wens jullie heel veel geluk en hopelijk ziet je omgeving op een gegeven moment ook in dat het ook anders kan en dat dat ook goed kan zijn.
Edit: zijn zoons verschillen nogal in leeftijd met hun toekomstige zusje. De oudste zit al een tijdje op de middelbare school. Dus ik verwacht dat het voor hen juist niet zoveel meerwaarde heeft om perse samen in één huis op te groeien. Eerder ook nadelen (een zusje die jou de hele nacht wakker huilt terwijl je de volgende ochtend een toets hebt of een voetbalwedstrijd is niet zo prettig). Wij gaan het heel bewust op deze manier doen. Dat dat in de praktijk betekent dat ik het parttime alleen ga doen, is voor mij evident.
Ik geloof er daarnaast absoluut niet in dat mijn dochter er schade van gaat ondervinden als ze later gaat opmerken dat ouders van een deel van haar vriendjes en vriendinnetjes wel samenwonen. Iedereen heeft andere gezinssamenstellingen en thuissituaties. Zolang je harmonieus & in een stabiele en liefdevolle situatie kan opgroeien, met voldoende zorg/aandacht/netwerk, is het in mijn ogen goed.
anoniem_653d64b2a443c wijzigde dit bericht op 26-01-2021 11:48
39.01% gewijzigd
