Relaties
alle pijlers
Droom volgen, maar man wil niet mee
maandag 17 juni 2019 19:59
Om maar even bij het begin te beginnen. Ik ben altijd al heel gevoelig geweest en heb mijn leven altijd laten leiden door alles wat op mijn pad kwam. Ik zit niet vast aan een plaats, spullen of mensen. Ik geloof erin dat alles al vast staat en dat je alleen maar mee hoeft te bewegen voor het beste resultaat. Niet altijd makkelijk, maar het heeft me wel altijd heel veel moois gebracht.
Een aantal jaar geleden heb ik dit leven losgelaten, ik dacht dat het tijd was om me te settelen en een meer "normaal' leven te gaan leiden. In die tijd heb ik ook mijn man leren kennen. '
We hebben een huis gekocht, getrouwd, kinderen gekregen, super burgerlijk en zeker. Ik dacht dat ik het goed voor elkaar had.
Maar ik werd steeds ongelukkiger, ik voelde me eenzaam en gevangen in het leven. Mijn levensboot was vastgelopen.
Later zijn we verhuisd en daardoor ben ik gaan beseffen dat ik mezelf helemaal was kwijt geraakt. Beetje bij beetje heb ik mezelf weer terug gevonden. Ik kan weer genieten van het leven. Mijn boot is weer in beweging. Maar die boot wil zo hard varen, zo hard als hij dat vroeger gedaan heeft, alleen mijn man is het anker.
De ene na de andere mogelijkheid om het leven nog beter te kunnen maken dient zich aan. Voor ons als gezin. Het is tijd om verder te gaan. Vroeger had ik alles met beide handen aangegrepen. Maar mijn man zit zo vast als een huis.
Hij is is eigenlijk net als ik ben, heel diep van binnen. Daarom ben ik ook zo gek op hem. Maar hij zit zo vast in alles wat 'hoort'. Hij durft daar niet uit te stappen. Hij weet dat ook wel, maar hij heeft niet de kracht om het te doen. Liever praat hij nergens over, werkt vooral veel en loopt gewoon lekker mee in de moderne tredmolen.
Ik heb niets met geld, ik leef het liefst zo goedkoop mogelijk, met zoveel mogelijk tijd met elkaar als gezin, zelfvoorzienend, met de natuur, met dieren. Dat ligt op mijn hart, de mogelijkheden zijn er (ook financieel), maar.... het is te 'niet normaal'
Het maakt me verdrietig, ik voel zo'n strijd. Ik hou van mijn man, ik wil hem echt nooit verlaten. We zouden ook zo goed bij elkaar passen als hij zijn bagage kan loslaten. Maar tegelijkertijd kan ik dit niet van hem verlangen. Het lukt me ook steeds minder goed om het leven te leiden dat mij ongelukkig maakt. Soms voelt het echt alsof ik dan maar moet wachten tot het leven voorbij is. Moet ik mijn dromen opgeven...? Of moet ik ervoor knokken...? Maar hoe dan...?
Een aantal jaar geleden heb ik dit leven losgelaten, ik dacht dat het tijd was om me te settelen en een meer "normaal' leven te gaan leiden. In die tijd heb ik ook mijn man leren kennen. '
We hebben een huis gekocht, getrouwd, kinderen gekregen, super burgerlijk en zeker. Ik dacht dat ik het goed voor elkaar had.
Maar ik werd steeds ongelukkiger, ik voelde me eenzaam en gevangen in het leven. Mijn levensboot was vastgelopen.
Later zijn we verhuisd en daardoor ben ik gaan beseffen dat ik mezelf helemaal was kwijt geraakt. Beetje bij beetje heb ik mezelf weer terug gevonden. Ik kan weer genieten van het leven. Mijn boot is weer in beweging. Maar die boot wil zo hard varen, zo hard als hij dat vroeger gedaan heeft, alleen mijn man is het anker.
De ene na de andere mogelijkheid om het leven nog beter te kunnen maken dient zich aan. Voor ons als gezin. Het is tijd om verder te gaan. Vroeger had ik alles met beide handen aangegrepen. Maar mijn man zit zo vast als een huis.
Hij is is eigenlijk net als ik ben, heel diep van binnen. Daarom ben ik ook zo gek op hem. Maar hij zit zo vast in alles wat 'hoort'. Hij durft daar niet uit te stappen. Hij weet dat ook wel, maar hij heeft niet de kracht om het te doen. Liever praat hij nergens over, werkt vooral veel en loopt gewoon lekker mee in de moderne tredmolen.
Ik heb niets met geld, ik leef het liefst zo goedkoop mogelijk, met zoveel mogelijk tijd met elkaar als gezin, zelfvoorzienend, met de natuur, met dieren. Dat ligt op mijn hart, de mogelijkheden zijn er (ook financieel), maar.... het is te 'niet normaal'
Het maakt me verdrietig, ik voel zo'n strijd. Ik hou van mijn man, ik wil hem echt nooit verlaten. We zouden ook zo goed bij elkaar passen als hij zijn bagage kan loslaten. Maar tegelijkertijd kan ik dit niet van hem verlangen. Het lukt me ook steeds minder goed om het leven te leiden dat mij ongelukkig maakt. Soms voelt het echt alsof ik dan maar moet wachten tot het leven voorbij is. Moet ik mijn dromen opgeven...? Of moet ik ervoor knokken...? Maar hoe dan...?
maandag 17 juni 2019 21:33
Jij hebt vást wel een goed advies om alles 50/50 te verdelen én daarnaast tijd zat om te forummen/koekjes bakken/ moestuin verzorgen/ huishouden/ wijn drinken met vriendinnen/ wielrennen/ ravotten in de speeltuin/100 uur per week te werken
maandag 17 juni 2019 21:35
Lievejetje schreef: ↑17-06-2019 21:33Jij hebt vást wel een goed advies om alles 50/50 te verdelen én daarnaast tijd zat om te forummen/koekjes bakken/ moestuin verzorgen/ huishouden/ wijn drinken met vriendinnen/ wielrennen/ ravotten in de speeltuin/100 uur per week te werken
•
maandag 17 juni 2019 21:35
50/50 hoeft niet. Maar het is nu wel héél scheef, vind je zelf ook niet? Hij ziet zijn kinderen 6 dagen per week een half uurLievejetje schreef: ↑17-06-2019 21:33Jij hebt vást wel een goed advies om alles 50/50 te verdelen én daarnaast tijd zat om te forummen/koekjes bakken/ moestuin verzorgen/ huishouden/ wijn drinken met vriendinnen/ wielrennen/ ravotten in de speeltuin/100 uur per week te werken
maandag 17 juni 2019 21:37
Tijd voor een stevig gesprek. Iedere ja op zijn werk is een nee tegen zijn gezin.
En ga zelf weer werken. Tijd voor hem op de boel thuis draaiende te houden. Als jij er op bepaalde dagen niet bent zal hij wel moeten. Dan heeft hij simpelweg geen tijd meer om overal ja op te zeggen.
maandag 17 juni 2019 21:41
maandag 17 juni 2019 22:25
Ik zou beginnen met concreet maken wat jij wilt. Wil je werken? Tijd voor een hobby? Een moestuin? Cursus? Dagjes weg met het gezin?
En daarna een gesprek aan gaan met je man. Ik wil graag ... daarvoor heb ik nodig van jou dat je ...
Kleine realistische doelen natuurlijk, waar het voor hem ook duidelijk is wat je van hem verwacht. Dus niet 'meer tijd als gezin' maar wel '3 keer per week samen aan tafel eten'.
Weet je nog wel waar je zelf van houdt? Wat je leuk vindt? Waar je blij van wordt?
En dan bedoel ik dus niet iets groots als 'zelfvoorzienend leven', maar iets concreets zoals; twee keer per week uitgebreid veganistisch koken. Of; een dag per week vrijwilligerswerk doen. Of; een keer per week sporten.
Als je wel wilt werken (kan ook bijvoorbeeld zodra je jongste 4 is) probeer daar dan ook nu vast concrete stappen in te zetten, door vast te kijken naar een passende cursus of vrijwilligerswerk om een netwerk op te bouwen.
Ik denk dat ook hier communicatie de sleutel is, waar jij helder moet communiceren wat je nodig hebt om met kleine stappen weer gelukkig te worden.
En daarna een gesprek aan gaan met je man. Ik wil graag ... daarvoor heb ik nodig van jou dat je ...
Kleine realistische doelen natuurlijk, waar het voor hem ook duidelijk is wat je van hem verwacht. Dus niet 'meer tijd als gezin' maar wel '3 keer per week samen aan tafel eten'.
Weet je nog wel waar je zelf van houdt? Wat je leuk vindt? Waar je blij van wordt?
En dan bedoel ik dus niet iets groots als 'zelfvoorzienend leven', maar iets concreets zoals; twee keer per week uitgebreid veganistisch koken. Of; een dag per week vrijwilligerswerk doen. Of; een keer per week sporten.
Als je wel wilt werken (kan ook bijvoorbeeld zodra je jongste 4 is) probeer daar dan ook nu vast concrete stappen in te zetten, door vast te kijken naar een passende cursus of vrijwilligerswerk om een netwerk op te bouwen.
Ik denk dat ook hier communicatie de sleutel is, waar jij helder moet communiceren wat je nodig hebt om met kleine stappen weer gelukkig te worden.
dinsdag 18 juni 2019 00:41
Sorry hoor, maar je hebt toch ook de tijd om gewoon een biologische, ecologische, fairtrade ‘vergeten’ streekgroenten in het juiste seizoen te telen in je eigen tuin? Of je eigen kleding te maken van zelfgeweven en huisgesponnen wol?
Eigen cosmetica maken en nog 1001 projecten van Pinterest af te halen.
Je voelt je geremd (door het ‘anker’) maar dat ‘anker’ heb je zelf laten zakken. Je stond erbij en keer ernaar. Dus zul je zelf ook de mouwen moeten opstropen en wat meer actie ondernemen dan wat zweverige teksten online te gooien. Je zal zelf moeten zoeken naar een balans.
Mijn man heeft ook een periode gehad waarin de hippie in hem wat meer naar boven kwam. Na zijn hobby een paar maanden te hebben uitgeleefd in de tuin kwam hij er zelf achter dat we gewoon morsdood zouden gaan als we afhankelijk waren geweest van zijn moestuin. Tenzij we hadden weten te overleven op munt, bieslook en peterselie. En dat die magische witte kist niet tot de rand toe was afgeladen met Bonduelle, Hak en Hello Fresh als ik mijn baan aan de wilgen had gehangen om mijn eigen waspoeder te kunnen raspen van Sunlightzeep.
Eigen cosmetica maken en nog 1001 projecten van Pinterest af te halen.
Je voelt je geremd (door het ‘anker’) maar dat ‘anker’ heb je zelf laten zakken. Je stond erbij en keer ernaar. Dus zul je zelf ook de mouwen moeten opstropen en wat meer actie ondernemen dan wat zweverige teksten online te gooien. Je zal zelf moeten zoeken naar een balans.
Mijn man heeft ook een periode gehad waarin de hippie in hem wat meer naar boven kwam. Na zijn hobby een paar maanden te hebben uitgeleefd in de tuin kwam hij er zelf achter dat we gewoon morsdood zouden gaan als we afhankelijk waren geweest van zijn moestuin. Tenzij we hadden weten te overleven op munt, bieslook en peterselie. En dat die magische witte kist niet tot de rand toe was afgeladen met Bonduelle, Hak en Hello Fresh als ik mijn baan aan de wilgen had gehangen om mijn eigen waspoeder te kunnen raspen van Sunlightzeep.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 18 juni 2019 02:49
Ah ja, het idyllische leven.
Ik denk dat een grote groep mensen dat wel romantiseert.
Ik droom ook nogal eens weg van dat vrijstaande boerderijtje wat ik helemaal keurig en hip ga verbouwen met mijn man.
Een grote tuin er rondom heen met plaats voor een ruime moestuin en dan wil ik ook een kleine kas erbij waar ik ook binnen kan zaaien, en dan een houten tuinbankje buiten waar ik mijmerend met mijn kopje ( vers geplukte ) muntthee kan staren naar hoe de tomaten aan het groeien zijn.
Hier en daar lopen de kippen en ga ik elke dag op mijn klompen in mijn bloemetjesjurk en mandje in mijn hand eieren rapen.
Ik pluk de appels uit mijn kleine boomgaard en sta smiddags een verse appeltaart te bakken , verse appelmoes te koken en maak verse perensap. Oh ja en eigengemaakte jam natuurlijk!
Mij vrij kunnen voelen en weg van drukte en van alles moeten.
Hoe meer ik dagdroom, hoe groter de plannen, een theehuisje, bed and breakfast, grote schuur om vintage meubels op te gaan knappen, een winkeltje met vintage meubeltjes en potten verse aardbeienjam.
De realiteit is..
Geen geld voor deze dure droom.
Wie weet ooit, als alle kinderen de deur uit zijn en er minder verantwoordelijkheden zijn.
Maar wellicht heb ik dan geen zin meer in appeltaarten bakken en kilo’s aardbeien verwerken.
Die moestuin ben ik overigens kleinschalig in de achtertuin gestart.
Ik kan je zeggen dat er niets te mijmeren is en staren naar groeiende tomaten doe ik ook al niet.
Wat ik wel doe in de moestuin?
Slakken vangen, elke dag. Vreten alles op en zijn het niet de slakken, zijn het wel de rupsen.
De ene dag ben ik helemaal trots op de mooie radijsjes die uit de grond steken ( misplaatste trots want radijzen is wel de makkelijkste soort om te laten groeien) de volgende dag zijn die prachtige radijzen aangevreten.
De kool? Zit vol met gaten. Ik heb welgeteld 4 paprika’s aan de plant hangen, de tomatenplanten groeien zo hard dat de de stengels knakken en dan net die ene stengel waar 6 minitomaatjes aan hangen.
Ik heb wel weer enorm veel basilicum, geen idee wat ik met deze hoeveelheid moet want ik ben de enige die het eet
Anyway, een moestuin bestaat voornamelijk uit troubleshooten en kost een vermogen op hobbieniveau.
En hoewel ik van alles heb staan ( bietjes,, wortels, verschillende soorten sla, tuinkruiden,radijs, komkommer, tomaat, paprika, pepers, aardbeien, kool,courgette,) kan ik er geen gezin mee voorzien, wel een complete slakkenbevolking.
Om er goed in te worden komt er echt meer bij kijken dan wat zaadjes in de grond stoppen.
Ik vind het overigens wel leuk om te doen, maar heel romantisch is het niet.
Om in de boten te blijven, in mijn hoofd was dit idee de prachtige motorboot waar ik lekker relaxed op rond zou varen, de realiteit is, ik zit in een kano die iedere keer omslaat.
Ik snap je gevoel in een keurslijf te zitten.
Wellicht is het begin eerst eens in je huidige situatie meer dingen voor jezelf te gaan doen.
Ik denk dat een grote groep mensen dat wel romantiseert.
Ik droom ook nogal eens weg van dat vrijstaande boerderijtje wat ik helemaal keurig en hip ga verbouwen met mijn man.
Een grote tuin er rondom heen met plaats voor een ruime moestuin en dan wil ik ook een kleine kas erbij waar ik ook binnen kan zaaien, en dan een houten tuinbankje buiten waar ik mijmerend met mijn kopje ( vers geplukte ) muntthee kan staren naar hoe de tomaten aan het groeien zijn.
Hier en daar lopen de kippen en ga ik elke dag op mijn klompen in mijn bloemetjesjurk en mandje in mijn hand eieren rapen.
Ik pluk de appels uit mijn kleine boomgaard en sta smiddags een verse appeltaart te bakken , verse appelmoes te koken en maak verse perensap. Oh ja en eigengemaakte jam natuurlijk!
Mij vrij kunnen voelen en weg van drukte en van alles moeten.
Hoe meer ik dagdroom, hoe groter de plannen, een theehuisje, bed and breakfast, grote schuur om vintage meubels op te gaan knappen, een winkeltje met vintage meubeltjes en potten verse aardbeienjam.
De realiteit is..
Geen geld voor deze dure droom.
Wie weet ooit, als alle kinderen de deur uit zijn en er minder verantwoordelijkheden zijn.
Maar wellicht heb ik dan geen zin meer in appeltaarten bakken en kilo’s aardbeien verwerken.
Die moestuin ben ik overigens kleinschalig in de achtertuin gestart.
Ik kan je zeggen dat er niets te mijmeren is en staren naar groeiende tomaten doe ik ook al niet.
Wat ik wel doe in de moestuin?
Slakken vangen, elke dag. Vreten alles op en zijn het niet de slakken, zijn het wel de rupsen.
De ene dag ben ik helemaal trots op de mooie radijsjes die uit de grond steken ( misplaatste trots want radijzen is wel de makkelijkste soort om te laten groeien) de volgende dag zijn die prachtige radijzen aangevreten.
De kool? Zit vol met gaten. Ik heb welgeteld 4 paprika’s aan de plant hangen, de tomatenplanten groeien zo hard dat de de stengels knakken en dan net die ene stengel waar 6 minitomaatjes aan hangen.
Ik heb wel weer enorm veel basilicum, geen idee wat ik met deze hoeveelheid moet want ik ben de enige die het eet
Anyway, een moestuin bestaat voornamelijk uit troubleshooten en kost een vermogen op hobbieniveau.
En hoewel ik van alles heb staan ( bietjes,, wortels, verschillende soorten sla, tuinkruiden,radijs, komkommer, tomaat, paprika, pepers, aardbeien, kool,courgette,) kan ik er geen gezin mee voorzien, wel een complete slakkenbevolking.
Om er goed in te worden komt er echt meer bij kijken dan wat zaadjes in de grond stoppen.
Ik vind het overigens wel leuk om te doen, maar heel romantisch is het niet.
Om in de boten te blijven, in mijn hoofd was dit idee de prachtige motorboot waar ik lekker relaxed op rond zou varen, de realiteit is, ik zit in een kano die iedere keer omslaat.
Ik snap je gevoel in een keurslijf te zitten.
Wellicht is het begin eerst eens in je huidige situatie meer dingen voor jezelf te gaan doen.
dinsdag 18 juni 2019 06:26
Wat een zweverig gedoe. En zo niet stabiel en realistisch. Ooit heb je voor dit leven gekozen, want toen was de andere levensstijl niet goed genoeg. En nu ineens is dit leven weer niet goed genoeg. En je man lijkt nu ook niet te deugen, omdat hij niet voor jouw vage ideeën wil kiezen. Godzijdank, is er tenminste iemand die nuchter blijft nadenken. Wat wel nodig is met een gezin. Ik denk dat jij een probleem hebt en dat die nieuwe bedachte levensstijl jou ook niet gelukkig gaat maken. Voordat jij je hele familie meesleurt in dit zweverige gedoe, zou ik eerst maar eens gaan bedenken wat nou het echte probleem is bij jou.
dinsdag 18 juni 2019 07:03
Ik denk dat man een stuk meer haalt uit zijn werk met bijbehorende status dan TO wil inzien. Wie kent niet de studentikoze antiautoritaire jongen die eenmaal op weg in de carrière helemaal gaat voor de toppositie. Geld en status veranderen mensen. En dat klinkt negatief, maar is voor TO het boerderijtje buiten niet net zo goed een statussymbool als de belangrijke man zijn op het werk voor haar man is? Alleen geeft het ene ‘vrije leven status’ en het andere ‘carrière tijger status’. Tja.
Ik denk dat de man van TO parttime werken en in een bouwval wonen gewoon niet zo koel vindt, ondanks wie hij vroeger was.
Ik denk dat de man van TO parttime werken en in een bouwval wonen gewoon niet zo koel vindt, ondanks wie hij vroeger was.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 18 juni 2019 07:10
patchouli_ schreef: ↑17-06-2019 20:27Dit gaat alleen maar over jou.
Je hebt echter gekozen voor een man en kinderen, en die hebben ook belangen, wensen, dromen.
Als jij helemaal je eigen koers wilt varen in het leven, had je alleen moeten blijven. Nu zal je je moeten voegen naar ook de andere leden van je gezin en de consequenties van je keuzes aanvaarden.
Een gezin heb je niet voor eventjes omdat de wind toen even goed stond.
Hele goede post!
dinsdag 18 juni 2019 09:04
Waarom de facepalm. Je merkt in dit topic al dat je door de OP tegen behoorlijke misverstanden aan loopt. Je kwam op mij bijvoorbeeld egoïstisch, respectloos en star over, maar later lijkt het of je in een ongelijkwaardige relatie zit en dat het daarover gaat. Ik kan me dus ook goed voorstellen dat de communicatie onderling met je man iets kan zijn om aan te werken. Hebben jullie het écht over wat onderliggend is aan de problemen? Volgens mij ben jij uitgeblust, voel je je niet gezien of gehoord in de relatie en heb je weinig regie over je eigen leven. Dat gaat wringen en dan ga je om je heen grijpen en willen dat je man allemaal dingen anders doet zodat jullie anders kunnen leven. Ik denk dat het ook veel meer zou moeten gaan aan de behoeftes en mechanismen die dit drijft. En dat jij misschien stil moet staan bij jouw invloed. Je kan de bal wel steeds bij je man leggen en dat hij jou gijzelt omdat hij niet wil veranderen. Wat kan JIJ doen om deze situatie te veranderen, om anders in gesprek te raken met je man hierover zodat er weer meer balans in jullie relatie komt?
dinsdag 18 juni 2019 09:07
.suicideblond schreef: ↑17-06-2019 22:33TO,
Je hebt een mega midlifecrisis. Normaal gesproken hoort je man dat te hebben.
Wat een onzin. Beide zinnen. Te kortzichtig.
dinsdag 18 juni 2019 09:36
TO heb je een man die eigenlijk vindt dat je niet moet zeuren omdat alles zo lekker geregeld is. Die ook een beetje vindt dat hij uiteindelijk bepaalt wat er gebeurt omdat hij zo hard werkt en al het geld verdient?
Als dit jou echt ongelukkig dreigt te maken, dan lijkt het me toch geen onmogelijke optie om naar een iets rustiger plek te verhuizen. Zelfs bij of in elke grote stad zijn er plekken waar jij misschien gelukkig wordt, een meer diverse buurt, nabij een natuurgebied, wijkmoestuin, noem maar op
Als dit jou echt ongelukkig dreigt te maken, dan lijkt het me toch geen onmogelijke optie om naar een iets rustiger plek te verhuizen. Zelfs bij of in elke grote stad zijn er plekken waar jij misschien gelukkig wordt, een meer diverse buurt, nabij een natuurgebied, wijkmoestuin, noem maar op
dinsdag 18 juni 2019 09:46
Helemaal mee eens. Behalve dan dat ik niet denk dat praten met man wat gaat oplossen. Hij heeft er weinig belang bij dat jij meer je eigen leven gaat leiden, want dan moet hij thuis meer doen. Het is geen kwestie van praten, maar van actie.tu1nhek schreef: ↑18-06-2019 09:04Waarom de facepalm. Je merkt in dit topic al dat je door de OP tegen behoorlijke misverstanden aan loopt. Je kwam op mij bijvoorbeeld egoïstisch, respectloos en star over, maar later lijkt het of je in een ongelijkwaardige relatie zit en dat het daarover gaat. Ik kan me dus ook goed voorstellen dat de communicatie onderling met je man iets kan zijn om aan te werken. Hebben jullie het écht over wat onderliggend is aan de problemen? Volgens mij ben jij uitgeblust, voel je je niet gezien of gehoord in de relatie en heb je weinig regie over je eigen leven. Dat gaat wringen en dan ga je om je heen grijpen en willen dat je man allemaal dingen anders doet zodat jullie anders kunnen leven. Ik denk dat het ook veel meer zou moeten gaan aan de behoeftes en mechanismen die dit drijft. En dat jij misschien stil moet staan bij jouw invloed. Je kan de bal wel steeds bij je man leggen en dat hij jou gijzelt omdat hij niet wil veranderen. Wat kan JIJ doen om deze situatie te veranderen, om anders in gesprek te raken met je man hierover zodat er weer meer balans in jullie relatie komt?
Ga meer dingen doen die jou gelukkig maken. Naar je man wijzen is wel makkelijk, maar gaat je niet helpen.
.
dinsdag 18 juni 2019 09:50
Wat een onzin, dus zodra je moeder bent mag je niks meer willen? Geen dromen, wensen en ambities meer hebben? Iedereen noemt TO egoïstisch, terwijl ze heel normale realistische ideeën heeft.Hatchi schreef: ↑18-06-2019 06:26Wat een zweverig gedoe. En zo niet stabiel en realistisch. Ooit heb je voor dit leven gekozen, want toen was de andere levensstijl niet goed genoeg. En nu ineens is dit leven weer niet goed genoeg. En je man lijkt nu ook niet te deugen, omdat hij niet voor jouw vage ideeën wil kiezen. Godzijdank, is er tenminste iemand die nuchter blijft nadenken. Wat wel nodig is met een gezin. Ik denk dat jij een probleem hebt en dat die nieuwe bedachte levensstijl jou ook niet gelukkig gaat maken. Voordat jij je hele familie meesleurt in dit zweverige gedoe, zou ik eerst maar eens gaan bedenken wat nou het echte probleem is bij jou.
dinsdag 18 juni 2019 10:02
Ik vind dat je vrij neerbuigend over je man praat, met je 'moderne tredmolen', alsof jij zo ontzettend bewust aan het leven bent en pas écht nadenkt over wat je wil, en hij een kuddedier zonder eigen wil is.
Maar goed, het gaat dus om een boerderij. Kun je niet een of andere compromis sluiten?
Een vrijstaand huis in een dorp vlak bij een grotere stad, of in een mooie groene buitenwijk, met een tuin die groot genoeg is om wat dieren te houden? Of een leuk buitenhuisje ergens in een bos of op het platteland? In de tuin die je nu hebt een moestuintje aanleggen en eventueel wat (kleine) dieren houden? Of desnoods een volkstuintje met een klein huisje erop waar jij overdag tijd kan doorbrengen?
Maar goed, het gaat dus om een boerderij. Kun je niet een of andere compromis sluiten?
Een vrijstaand huis in een dorp vlak bij een grotere stad, of in een mooie groene buitenwijk, met een tuin die groot genoeg is om wat dieren te houden? Of een leuk buitenhuisje ergens in een bos of op het platteland? In de tuin die je nu hebt een moestuintje aanleggen en eventueel wat (kleine) dieren houden? Of desnoods een volkstuintje met een klein huisje erop waar jij overdag tijd kan doorbrengen?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
