Een andere kijk op vreemdgaan

Vreemdgaan is iets wat heel veel leed en verdriet kan veroorzaken, maar toch in veel relaties voorkomt. Juist omdat het zoveel leed veroorzaakt, zou je geneigd zijn te vinden dat het er eigenlijk niet zou moeten zijn. Maar het is nou eenmaal. Toch overkomt het veel relaties. En misschien kan er veel leed verzacht worden, als je er iets meer van zou begrijpen. Als het er is, waarom is het er dan?

In deze topic wil ik los van de voor- en nadelen die er aan vastkleven, en los van goed en kwaad, kijken of een vrouw die vreemdgaat dit om andere redenen doet, dan wanneer een man dit doet.

Misschien krijgen we er dan wat meer zicht op, waarom het gebeurt. Het kan ons misschien helpen om de radeloosheid en de machteloosheid, die we er door voelen wat te verzachten.

Ik begin met een voorzetje en daarna een vraag:

Volgens onderzoek uit de gedragswetenschappen vertoont het vrouwelijke in de mens meer neiging tot verbindingen leggen. Het vrouwelijke is meer coöperatief, samenwerkend en zoekt meer naar overeenkomsten. Terwijl het mannelijke meer neiging heeft tot competitief gedrag dat zich uit in concurrentie, polarisatie, onderscheid maken en het zoeken naar verschillen.

Ik geef hier dus geen oordeel dat het een beter is dan het ander. Ze zijn er allebei en allebei noodzakelijk. De voortplanting is fundamenteel gebaseerd op de dynamiek van sekseverschillen, anders zouden we nog niet eens hebben bestaan.

Koppel vrouwelijk niet 100% aan vrouw en mannelijk niet 100% aan man. Want in de natuur komen alle varianten voor van een man die 100% vrouwelijk is tot een vrouw die 100% mannelijk is en alles daar tussenin.

Wel is het zo, dat coöperatief gedrag bij vrouwen overheerst en competitief gedrag bij mannen overheerst. Er bestaat dus zeker een verband tussen vrouw en vrouwelijkheid en man en mannelijkheid.
Wanneer de samenleving aan vrouwelijkheid en mannelijkheid deze fundamentele verschillen toekent, kan ik verwachten dat mannen en vrouwen hun gedrag van vreemdgaan verschillend beleven en het vermoedelijk ook om verschillende redenen zullen doen.

Ik heb het vermoeden dat als een man vreemdgaat, er een grotere kans op echtscheiding is, dan wanneer een vrouw dit doet.

Het mannelijke denkt vanuit OF – OF, of jij blijft mijn geliefde of die andere wordt het.
Het vrouwelijke denkt vanuit EN – EN. Een vrouw zal dus meer neiging hebben om te kijken of er voor haar een mogelijkheid is om met zijn drieën verder te gaan. Zij zal haar man waarschijnlijk meer willen betrekken bij haar minnaar. En het liever niet aansturen op een echtscheiding.

Omdat zij wil verbinden, zal zij misschien de volgende mogelijkheden willen onderzoeken:

Haar oorspronkelijke man bv. zien als haar steun en toeverlaat in haar toekomstplannen met kinderen, gezin, financiën en huishoudelijke omgeving, enz. te realiseren. Kortom haar zorg voor het nageslacht. En haar minnaar meer zien vanuit bv. het op zoek zijn naar goed genetisch materiaal, of omdat ze met hem betere seks heeft dan met haar oorspronkelijke man en misschien, maar dan speculeer ik. Om haar leiderschap te bevestigen. Het zou me niet verbazen als een vrouw, die vreemd gaat weleens van dit scenario gedroomd heeft. En daar later serieuze verlangens naar heeft. En heel misschien haar fantasie zelfs werkelijkheid heeft zien worden.

Om je hier op een zuivere manier en vrij van oordeel, mee bezig te houden, vraagt dat nogal wat van je. Dus ik wil daarom al degenen die dit maar raar vinden, grote afweer voelen en niet bereid zijn om de schaamte even naast je neer te leggen, verzoeken om hier voorlopig eerst alleen maar te lezen, voordat je op het orgel gaat met afwijzingen. Het is een nogal onwennige manier van kijken.

Ik denk dat dit een waagstukje is om het hier transparant met elkaar over te hebben.
Daarom heb ik deze topic ook aan "de peiling" gekoppeld. Want er bestaat ook een grote kans dat we dit met elkaar niet voor elkaar krijgen.

In een forum kun je op twee manieren reageren.
1. Op inhoud
2. Op vorm

Zonder dit verder toe te lichten, wil ik voornamelijk bezig zijn met lezers, die op inhoud reageren. Mensen die het leuker vinden om op vorm te reageren, verzoek ik naar twitter te verhuizen.

Nu mijn vraag:

Zijn er vrouwen die zich herkennen in bovengenoemd scenario?

Knuddestudder schreef: ↑

18-11-2020 13:54

Eh... ben je sinds 1974 met dit voorval bezig? Of is vreemdgaan om een andere reden in 2020 van dusdanige importantie dat je er uitgebreid over wilt discussiëren en filosoferen met een soort hotwife-fetisj als onderliggende insteek?

Dag Knuddestudder,

1974 er bij zetten vond ik relevante informatie, omdat toen liften normaal was. En in 2020 zou ik dat niet meer doen. We leven nu in een andere tijd. Ik ben niet meer met dat voorval bezig.
Het past alleen maar in dit thema van andere kijk.

Rachmaninoff schreef: ↑

18-11-2020 14:09

Dat had ik al gedaan en ga ik niet nog een keer doen. Ik zal één zin waar het uit blijkt even plakken:
Of waren het jouw hypothetische redenen om vreemd te gaan?

Dag Rachmaninoff,

Je had op 17 november de volgende quote van Wivina gepost;

Om me er beter op voor te bereiden ben ik gisterenavond eens gaan googlen wat deskundigen zeggen over vreemdgaan. Daar is veel te vinden en feitelijk hoefde ik het waarom van vreemdgaan niet aan dit forum te vragen. Maar waarom heb ik het dan toch wel gedaan? Vreemd! Gaan? Wat mij opviel, was dat bij in de hele rij van redenen die genoemd werden, uitgerekend die van mij, die ik hier zogenaamd speculatief genoemd heb, daar niet bij stonden. Dus toch een andere kijk? Ik val van de ene verbazing in de andere. Wat gebeurt hier

Je hebt volkomen gelijk,
Mijn excuses daarvoor. Je hebt het goed gelezen.

Ik had daar moeten schrijven: "Maar waarom is het dan toch gebeurd?"
Een verschrijving van mijn kant, die mij nog niet was opgevallen.

Bedankt dat je dit hebt opgemerkt.

GenieInABottle schreef: ↑

18-11-2020 13:01

Ik schrijf wat ik bedoel. Dus als ik arrogant schrijf, dan bedoel ik dat ook. En de rest zijn aannames. Het gegeven dat je flink ouder bent zegt niets over mijn leven en wat ik tegengekomen ben. Door dit neer te zetten diskwalificeer je iedereen die jonger is, want ze hebben minder / nog niet of wat dan ook.
Daarnaast is je eerste reactie op mijn post voor mij inderdaad een heel goed voorbeeld van je arrogantie. Je begrijpt er niets van, dus ben ik maar vaag en moet ik vooral niet gaan zweven. En in deze quoot dus weer. Omdat jij het niet herkent, bedoel ik vast iets anders.

Je kunt jouw levenservaring niet tegen dat van een ander afzetten. Je hebt deze dingen ervaren op jouw manier. Als je een tweelingbroer had gehad (en misschien heb je deze ook wel, geen idee) dan is de kans erg groot dat deze uit dezelfde ervaringen andere lessen heeft getrokken.
Daarnaast is er een verschil tussen wijs zijn en eigenwijs. Eigen-wijs zoals jij hem uitlegt is alleen maar je eigen visie op basis van je eigen ervaring en heeft niets met wijsheid van doen.

Maar goed. Je zit in mijn allergiezone. Ik ben weg hier.

Ik zal proberen wat minder arrogant over te komen. Dat is echt niet mijn bedoeling. Ik ben niets meer dan een ander. Misschien is dat wel een van mijn valkuilen. Ik ga er mijn best voor doen.

PeoniaRosa schreef: ↑

18-11-2020 16:00

Het gegeven dat je in die tijd jullie besluit om te gaan hokken moest bevechten, ten spijt, het gaat om de intentie van het starten van een duurzame relatie. Met, als ik zo vrij mag zijn om aan te nemen, ook de intentie om het een monogame relatie te laten zijn.
Maar je vrouw ging daar anders over denken nadat jullie plotseling nader in contact kwamen met een nieuw persoon in jullie leven. Hoe heeft dat jullie relatie en leven verder beïnvloed? Wat heeft het haar gebracht om vreemd te gaan? Is ze daardoor tot andere inzichten gekomen? Is het bij die ene persoon gebleven?

Ik vind het wel heel moeilijk jouw vragen. En het is allemaal al zo lang geleden. Ik ben er eigenlijk nooit meer mee bezig geweest. We hebben het goed samen. Ze voelt zich veilig bij me, want ik ben haar al 51 jaar trouw. Ik vind het eigenlijk raar om nu die ouwe koeien uit de sloot te halen. Ik heb me met die andere kijk op vreemdgaan een beetje in de nesten gewerkt. Ik had dit thema nooit moeten aansnijden. Als ik met iemand praat over vreemdgaan, voel ik altijd dat ik daar een andere kijk op heb, Uit ervaring weet ik ook dat je er anders mee om kan gaan. Maar ik heb dat nog nooit met iemand durven bespreken. Ik zou voor gek verklaard worden. Omdat het zo afwijkt. Maar ik heb "A" gezegd. Inderdaad een waagstukje. Ik zie nu wel om "B" te kunnen zeggen en die andere kijk te bespreken, moet ik iets meer over ons vertellen. Op het moment weet ik nog niet hoe. Ik zie daar achteraf als een berg tegen op. Wat ben ik begonnen met dit onderwerp? Stom?
Je vragen zijn oké en ik wil je ook wel vertrouwen, maar ik durf niet zo goed.

Ik begin eerst even met wat neutrale dingen, als je het niet erg vindt.

Toen we elkaar leerden kennen, woonden we in Eindhoven elk bij een hospita op kamers. Zij kwam uit een klein dorpje in Midden Limburg en ik uit Rotterdam. Zij deed de Sociale Academie en ik HTS elektro. Toen dit met die lifter gebeurde kenden we elkaar ruim 5 jaar. We zagen onze relatie heel serieus en wilden zeker duurzaam verder. Tegen trouwen zagen we allebei wel op. Wij dachten dat we dat niet zo nodig hadden. We deden ontzettend leuke dingen samen. Ik had voor 75 gulden een lelijke eend gekocht, waar we vaak een weekendje mee weggingen. Alles wat zij leuk vond, vond ik ook echt leuk. We genoten van elkaar. In Amsterdam hadden we een achteraf hotelletje gevonden, waar we in de kelder van het hotel mochten overnachten voor 3 gulden per nacht. We leefden goedkoop. Ik had een bijbaantje ’s nachts bij een pompstation, waar ik gewoon mijn huiswerk kon maken. Dus we hadden aan het einde van de maand altijd wat geld over.

Met heel veel moeite hadden we 10.000 gulden gespaard. Ik zag dat we daarmee best wel een huis konden kopen. Zij had geleerd dat je nooit schulden moet maken en ik had geleerd dat een hypotheek daar een uitzondering op was. We zijn toch naar huizen wezen kijken. We vonden een leuk huis voor 35.000 gulden. Dat konden we feitelijk kopen. Het huis was groot, we zouden ook nog 2 kamers kunnen verhuren. Ik had uitgerekend, dat de maandelijkse lasten 20 gulden lager waren dan de huur van onze beide kamers. Ik wist haar ervan te overtuigen dat we dit moesten doen. Ze vond het doodeng. Haar ouders vonden het maar niks dat zij verliefd was op een Hollusche kerl. Haar moeder sprak helemaal geen Nederlands. Dus ik moest Limburgs leren kallen en ook nog dialect. Tegen de zin van onze beide ouders kochten we dat huis en waren niet getrouwd. In het katholieke zuiden was wat wij deden een schande. Mijn moeder was een Tilburgse. We waren wel bloedserieus met elkaar. Ik zei haar vaak dat ik altijd bij haar wil blijven. Dat heb ik tot op heden ook waar gemaakt. Een ander in het spel, kon ik mij niet voorstellen.

Tot die bewuste dag dat ze me vertelde, dat ze in de vakantie zo fijn had gepraat met die lifter. Toen maakten ze samen al vaak een wandeling, terwijl ik bij de groep bleef. Ze wilde hem graag vaker ontmoeten. Hij woonde in Delft en zij vroeg me of ze daar af en toe eens heen mocht. Ze wilde mij absoluut niet kwijt, we konden gewoon bij elkaar blijven. Ik hoefde me nergens zorgen over te maken.

Nou moet ik toegeven dat ik niet altijd een leuke gesprekspartner voor haar was. Vooral wanneer ze in een rot stemming was, wist ik me daar geen raad mee. Dan zei ik de verkeerde dingen en maakte ik het alleen maar erger. Dan voelde ik me zo onzeker, dat ik haar met optimistische opmerkingen en grapjes probeerde te troosten. Ik hield mijn onzekerheid angstvallig verborgen, want ik moest dit toch kunnen oplossen. Wist ik veel dat er niets op te lossen viel en ik alleen maar aandacht voor haar hoefde te hebben en alleen maar hoefde te luisteren.

En die jongen kon dat veel beter dan ik. Dat zei ze ook altijd. Het maakte me vreselijk jaloers. Ik vond hem ook een leuke jongen toen in die vakantie. Hij was rustig. Veel minder een branieschopper dan ik. Dus ik voelde me erg bedreigd door zijn “gave”. Het gebrek van niet goed met haar kunnen praten deed mij veel verdriet. Ze vroeg me om haar niet tot een keuze te dwingen. En ik was het daar wel mee eens. Maar ik zat er vreselijk dubbel in. Wanhopig voelde ik me er mee. En zij gaf me alle ruimte om me er rot mee te voelen. Zij had daar alle begrip voor. Zij besteedde juist veel aandacht aan mijn klote gevoel. Daar had ze ook voor geleerd. Dat kon ze heel goed. Ik vond haar zo lief voor mij. Ze begreep dat ik er ook boos over was, maar vroeg me toch of ze af en toe naar hem toe mocht.

Ik stemde er in toe dat ze hem eens in de maand mocht zien. Ik vond het gemeen als ik haar tot een keuze ging dwingen. Ik hield teveel van haar om haar zoiets niet te gunnen. Ze beloofde me dat ze me niet wilde verlaten. Wij allebei wilden voor geen goud uit elkaar.

Ze ging daar dus eens in de maand heen en kwam altijd enthousiast terug. Dan hadden ze heel diep gepraat met elkaar. ik kon haar openheid erg waarderen. Ze was daar heel open in en onze relatie leek er totaal niet onder te lijden. Dat is zo een half jaartje doorgegaan. En ik begon er vrede mee te krijgen. Wij bleven van elkaar houden, en leuke dingen doen.

Zo langzaam aan komen de herinneringen en beelden weer bij me boven.
Voorlopig wil ik het hier even bij laten.

Oriander schreef: ↑

18-11-2020 16:30

Ik vind het ook geen doen, zo'n lange OP. Ik kom hier voor mijn ontspanning.

Ik kom hier ook voor mijn ontspanning. Alleen denk ik dat mensen ontspanning verschillend invullen.
De een geniet van bungyjumping en spannende sensatie, een ander vindt zijn ontspanning in diep gefilosofeer.

Als ik in mijn real-life een diep gesprek mag hebben met iemand voelt dat voor mij als een ontspanning. Dan heb ik een leuke avond.
Daarom kan ik op heleboel plekken niet aarden. Vooral als het nergens over mag gaan.

Ik hoop dat deze topic wel interessant voor je gaat worden. Dus ik hoop dat je nog even blijft.

Voor mij wordt het inmiddels wonderlijk frappant, waarom ik "toevallig" in een topic belandde van een "Sensatiezoeker".
Sensatie is voor de meeste mensen toch zeker de leukste ontspanning die er is.
Die Sensatiezoeker zou weleens mijn tegenpool kunnen zijn. Uiteindelijk is deze topic daar ontstaan.

Sensatie is voor veel mensen toch de leukste ontspanning die er is.

Wat is voor jou de leukste ontspanning?

GenieInABottle schreef: ↑

18-11-2020 08:10

Persoonlijk vind ik zo ongeveer elke post arrogant overkomen, ook deze.
Wat wij doen het samen? Wat gekoppeld aan peilingen? Je zult het toch echt zelf moeten doen hoor.

Net als dat een poster je een vraag stelt en je antwoord is dat je van mening bent dat die al genoeg beantwoord is, tja.

Daarnaast lijkt het erop dat je jouw wijsheid als enige waarheid ervaart. De jouwe is de mijne niet. Mensen worden niet persé wijzer naarmate ze ouder worden. Vaak wel starrer in hun opvattingen en zien dit als wijsheid en waarheid. Er zijn maar weinig mensen die ik echt als wijs ervaar (en nee hoor, mezelf ook niet, daarvoor maak ik teveel domme keuzes in het leven) en zonder uitzonderingen zijn dit mensen die heel actief blijven leren, actief in het leven staan, veel vrijwilligerswerk doen, luisteren en niet oordelen als basishouding hebben, een breed warm en koud netwerk hebben en beseffen dat wat voor de een goed is, dat voor de ander niet zo hoeft te zijn. Let wel. Er is voor mij een verschil tussen wijs zijn en slim zijn. Voor mij is wijsheid de overtreffende trap van slimheid.

Ik vraag me vooral af wat je wil met dit topic, wat je verwacht van dit forum en wat maakt dat een forum gericht op vrouwen je een geschikt forum voor jezelf vind. Daar is niets mis mee hoor. Maar als je diepgaande filosofische uiteenzettingen, diepgaande en respectvolle discussies of gelijkgezinden zoekt, dan heb ik het vermoeden dat je hier niet op de meest geschikte plek zit.

Beste Genien,

Zoals altijd weer blijkt, moeten dingen eerst indalen.
Want dat arrogante herken ik inmiddels wel.
Ik weet ook dat arrogantie niet mijn bedoeling is, want ik wil verbinden.
En arrogantie werkt juist afstotend. Dus ik ben daarmee zelfs tegen mijn eigen belang bezig.
Dat maakt het voor mij makkelijker om er op te letten.

Ik vind dat ik in principe alle vragen die iemand mij stelt moet durven te beantwoorden.
Wel met inachtneming van mijn eigen veiligheid.

Ik ben met je eens dat een vraag die aan mij gesteld wordt nooit genoeg beantwoord kan zijn.
Belangrijk vind ik het wel om er minstens naar te streven.
Oud is geen garantie voor wijs.

In wat je in je laatste 3 zinnen zegt, zit een wereld van vragen en interessante overdenkingen.

Wat ik met deze topic wil? Ik dacht dit toen ik hem postte helder te hebben. Misschien heb ik mezelf overschat met dit onderwerp.
Ik dacht toen overtuigend dat ik dat wel zal kunnen. Maar dat weet ik nu nog niet. Dat zal de toekomst uitwijzen.
Ik zie dat het mij helemaal niet zo helder meer is wat ik er mee beoog.
Misschien door er gewoon maar in te duiken, dat het nog wel komt. Me er gewoon maar aan overgeven en maar zien.

Wat maakt dat een forum gericht op vrouwen een geschikt forum voor me is?

Ik ben geïnteresseerd in verbindingen tussen mensen en hoe dat werkt. Juist in relaties met mensen kom ik de mogelijkheden en beperkingen om mij te verbinden ten diepste tegen. Ik denk dat vrouwen meer dan het gemiddeld belangstelling hebben voor relaties en verbondenheid. Om het daarover te hebben kan ik geen beter mensen uitzoeken. Dus ik voel me hier wel thuis.

Je wilt me hopelijk niet gaan vertellen dat als ik diepgang voel, dat bij vrouwen op de verkeerde plek zit. Mijn ervaring is dat ik met vrouwen een grotere kans loop op een goed gesprek dan met mannen. Ik denk dat je hier vrouwen tekort mee doet.

Dat geldt niet voor alle vrouwen. Er zullen er ook zijn die er de gruwelijke pest aan hebben en liever ongecompliceerde lol maken. Niks mis mee,
Het hoeven er ook niet zoveel te zijn, die het ook leuk vinden om wat dieper op dingen in te gaan. In feite, is het zo, dat als ik er hier eerst maar één tegenkom, dan kunnen we ermee beginnen. En misschien komen er dan later nog meer.

Maar ik heb wel het recht om de diepte in te gaan. Het geeft me moed als ik sommige vrouwen hoor zeggen: met een man kun je nou nooit eens een goed gesprek hebben! Kennelijk is die behoefte bij vrouwen wel aanwezig. Los van het feit, dat het niet waar is, dat je met een man niet diep kunt praten.

Zowel in het dagelijks leven als hier heb ik goede ervaringen in gesprekken met vrouwen.
Me ook vaak verbonden kunnen voelen. En als ik me verbonden voel, dan voel ik me blij.

Verbondenheid is niet blijvend. Je kunt het zo weer kwijtraken.
En hoe dieper de verbondenheid was, hoe dieper ook de pijn van het verlies ervan.
Het is voor mij een dynamisch tweetal dat voortdurend in beweging is.
Ook binnen mijn eigen relatie.

Mocht het zijn, dat je toch het gevoel hebt dat ik een vraag niet voldoende heb beantwoord, mag je altijd een nieuwe vraag stellen.
En je mag er vanuit gaan dat je een eerlijk antwoord krijgt.

Thanx schreef:

En hoe meer ik erover nadenk waarom ze het doen, hoe meer ik tot de conclusie kom dat het onzekerheid is.

Dag Thanx,

Ik denk niet dat het de onzekerheid zelf is.
Volgens mij zit het meer in de durf om toe te geven, dat je onzeker bent.
Onzekerheid is een normaal menselijke eigenschap, die soms bij vrouwen ook voorkomt. Op de een of andere manier kunnen vrouwen daar beter mee overweg.