Een andere kijk op vreemdgaan

Vreemdgaan is iets wat heel veel leed en verdriet kan veroorzaken, maar toch in veel relaties voorkomt. Juist omdat het zoveel leed veroorzaakt, zou je geneigd zijn te vinden dat het er eigenlijk niet zou moeten zijn. Maar het is nou eenmaal. Toch overkomt het veel relaties. En misschien kan er veel leed verzacht worden, als je er iets meer van zou begrijpen. Als het er is, waarom is het er dan?

In deze topic wil ik los van de voor- en nadelen die er aan vastkleven, en los van goed en kwaad, kijken of een vrouw die vreemdgaat dit om andere redenen doet, dan wanneer een man dit doet.

Misschien krijgen we er dan wat meer zicht op, waarom het gebeurt. Het kan ons misschien helpen om de radeloosheid en de machteloosheid, die we er door voelen wat te verzachten.

Ik begin met een voorzetje en daarna een vraag:

Volgens onderzoek uit de gedragswetenschappen vertoont het vrouwelijke in de mens meer neiging tot verbindingen leggen. Het vrouwelijke is meer coöperatief, samenwerkend en zoekt meer naar overeenkomsten. Terwijl het mannelijke meer neiging heeft tot competitief gedrag dat zich uit in concurrentie, polarisatie, onderscheid maken en het zoeken naar verschillen.

Ik geef hier dus geen oordeel dat het een beter is dan het ander. Ze zijn er allebei en allebei noodzakelijk. De voortplanting is fundamenteel gebaseerd op de dynamiek van sekseverschillen, anders zouden we nog niet eens hebben bestaan.

Koppel vrouwelijk niet 100% aan vrouw en mannelijk niet 100% aan man. Want in de natuur komen alle varianten voor van een man die 100% vrouwelijk is tot een vrouw die 100% mannelijk is en alles daar tussenin.

Wel is het zo, dat coöperatief gedrag bij vrouwen overheerst en competitief gedrag bij mannen overheerst. Er bestaat dus zeker een verband tussen vrouw en vrouwelijkheid en man en mannelijkheid.
Wanneer de samenleving aan vrouwelijkheid en mannelijkheid deze fundamentele verschillen toekent, kan ik verwachten dat mannen en vrouwen hun gedrag van vreemdgaan verschillend beleven en het vermoedelijk ook om verschillende redenen zullen doen.

Ik heb het vermoeden dat als een man vreemdgaat, er een grotere kans op echtscheiding is, dan wanneer een vrouw dit doet.

Het mannelijke denkt vanuit OF – OF, of jij blijft mijn geliefde of die andere wordt het.
Het vrouwelijke denkt vanuit EN – EN. Een vrouw zal dus meer neiging hebben om te kijken of er voor haar een mogelijkheid is om met zijn drieën verder te gaan. Zij zal haar man waarschijnlijk meer willen betrekken bij haar minnaar. En het liever niet aansturen op een echtscheiding.

Omdat zij wil verbinden, zal zij misschien de volgende mogelijkheden willen onderzoeken:

Haar oorspronkelijke man bv. zien als haar steun en toeverlaat in haar toekomstplannen met kinderen, gezin, financiën en huishoudelijke omgeving, enz. te realiseren. Kortom haar zorg voor het nageslacht. En haar minnaar meer zien vanuit bv. het op zoek zijn naar goed genetisch materiaal, of omdat ze met hem betere seks heeft dan met haar oorspronkelijke man en misschien, maar dan speculeer ik. Om haar leiderschap te bevestigen. Het zou me niet verbazen als een vrouw, die vreemd gaat weleens van dit scenario gedroomd heeft. En daar later serieuze verlangens naar heeft. En heel misschien haar fantasie zelfs werkelijkheid heeft zien worden.

Om je hier op een zuivere manier en vrij van oordeel, mee bezig te houden, vraagt dat nogal wat van je. Dus ik wil daarom al degenen die dit maar raar vinden, grote afweer voelen en niet bereid zijn om de schaamte even naast je neer te leggen, verzoeken om hier voorlopig eerst alleen maar te lezen, voordat je op het orgel gaat met afwijzingen. Het is een nogal onwennige manier van kijken.

Ik denk dat dit een waagstukje is om het hier transparant met elkaar over te hebben.
Daarom heb ik deze topic ook aan "de peiling" gekoppeld. Want er bestaat ook een grote kans dat we dit met elkaar niet voor elkaar krijgen.

In een forum kun je op twee manieren reageren.
1. Op inhoud
2. Op vorm

Zonder dit verder toe te lichten, wil ik voornamelijk bezig zijn met lezers, die op inhoud reageren. Mensen die het leuker vinden om op vorm te reageren, verzoek ik naar twitter te verhuizen.

Nu mijn vraag:

Zijn er vrouwen die zich herkennen in bovengenoemd scenario?

Knuddestudder schreef: ↑

21-11-2020 11:39

Wim, je vergist je. Rutte schijnt te hebben gezegd (volgens de media, want ik heb het hem niet zelf horen zeggen):

"Niemand heeft het recht niet beledigd te worden".

Jij maakt ervan:

"Niemand heeft het recht om zich vernederd te voelen".

Dat zijn heel verschillende dingen.

Je hebt volkomen gelijk Knuddestudder.

Het moet beledigd zijn.
Slip of the touch

Mijn missie is niet pijn lijden. Geen denken aan. Ik denk dat pijn een middel is een gereedschap. Ik heb het over de missie "eerlijk willen zijn". En daar zit onvermijdelijk lijden aan gekoppeld.
Om te beginnen ben ik absoluut geen masochist. Ik heb in mijn leven ervaren, dat wanneer ik minder angstig ben over pijn die ik krijg of heb, de pijn al verzacht wordt. De mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest.

Ik schrok bv. erg van de info van knuddestudder. Is volgens mij vrees. Onbedoeld had ik mij hier laten verifiëren. Ik denk wel dat het forum veiliger zou worden, als meer leden dat zouden doen. Het ongemak dat ik er van kan krijgen, wordt groter, als ik ga vrezen voor wat er daarna allemaal zou kunnen gebeuren. Lijden staat volgens mij ook in relatie met me ergens zorgen over maken. En vooral over iets wat er nog niet is. Daar kan ik 1001 scenario's over bedenken.
Ik merk dat mijn fysieke en mentale pijngrens aardig omhoog is geschoven door het leren verdragen van pijn.

Ik weet dat als ik eerlijk wil zijn en blijven dat ik lijden moet incasseren. Voor mij een onlosmakelijk duo. Het is iets anders dan het van mijn brede rug af laten glijden. Dat lijkt op onverschilligheid. Ik laat het juist wel binnenkomen, om te weten waar de pijnplek in mijn lichaam zit. En het houdt me scherp.

In een sporttraining kun je de prestaties opvoeren, door je spieren iets over te belasten. Dan ontstaat er bewust een geringe weefselschade. Je eet vervolgens eiwitrijk voedsel en de volgende dag is het weefsel hersteld. En kun je de conditie weer verder opschuiven.

Het maakt volgens mij uit, als je bij pijn de vraag aan jezelf stelt: Kan ik deze pijn dragen? Meestal is het antwoord: "ja".

Let maar eens op de gedachten in je hoofd, nadat je pijn hebt opgelopen. Daar gebeurt van alles. Ik zie de zin wel in van oefenen met lijden.

Waarom deden monniken aan zelfkastijding?

Ik heb ook heel veel ideeën over te kiezen missies.

Behalve dat het leven kort is, vind ik het ook kostbaar.

Ge_weten schreef: ↑

21-11-2020 12:15

Jij hebt behoefte aan een vorm van bdsm. Jouw vrouw niet. Je blijft bij haar en zal altijd een diepliggende wens hebben die niet vervuld kan worden.

Je liegt dus tegen jezelf.
Zet je missie maar in de vriezer.

Ik heb die behoefte vroeger sterker gehad dan de laatste tijd. Het klopt, dat mijn vrouw die behoefte met mij niet wil uitleven. Dat respecteer ik. Toch kan ik mijn fantasie daarover naar de werkelijkheid brengen door aan mijn vrouw te vragen of zij wil luisteren naar wat er in mij omgaat. Ze hoeft er niks van te vinden. Alleen al het delen met je partner zonder dat je de handeling uitvoert is omzetten naar de werkelijkheid. Over dat omzetten van je fantasie naar de werkelijkheid heeft Elise Sutton het vaak. Dat schijnt erg essentieel te zijn.
Als ik er zonder schaamte bij mijn vrouw over mag praten, dan verloochen ik mezelf niet.

Even voor de duidelijkheid. Mijn missie is niet pijn lijden of BDSM.

Dat weet ik.

Ik vertrouw je wel, hoor.

Cecilie schreef: ↑

21-11-2020 20:33

Aiai Wim, ik vind dat je het jezelf zo moeilijk maakt. Maar goed...als jij je daar senang bij voelt...
Ik ben wel bang dat het een oeverloze, onbevredigende zoektocht blijkt te zijn geweest als je terugkijkt op je leven straks. Enfin, ik ben jou niet, jij bent een ander persoon, veel spiritueler dan ik, veel meer een filosoof ook.

Ik hoef niet te groeien, ik ben er al. Mijn enige missie is wat liefde te geven en te voelen. Dat is al lastig genoeg, een misstap is zo gemaakt.
Ik doe mijn best goed te zijn voor anderen, maar dat lukt ook niet altijd.
De mensen en de dieren om me heen blij maken, dat wil ik.
Eigenlijk wil ik gewoon een fijn, soms gelukkig mens zijn. Geluk is het mooiste wat je kunt bereiken denk ik. Geluk dat zich zo af en toe even laat voelen in eenvoud.
Dieper hoeft het niet te gaan, ingewikkelder moet het vooral niet worden, het leven is al moeilijk genoeg.

Maar we hadden het aanvankelijk over vreemdgaan toch? En toen kwam eerlijkheid, lijden.....het wordt me allemaal teveel, ik taai af!

Lieve, lieve, lieve Cecilie,

Oh, oh, oh.

Ik ben er nog lang niet!

Je houdt wel vol hè?

Je hebt me verleid tot een leugen. Foei!

Gisterenavond heb ik een paar woorden verwijderd uit de tekst die jij al van me hebt overgeplakt.

"Kijk nu goed wat er hierna gebeurt." In jouw tekst staat het nog.

Ik had er spijt van dat ik het geplaatst had. Ik vond het een kul toevoeging. "Irrelevant" gaf ik als reden op.
Toch werd ik vanmorgen wakker met een onbestendig gevoel.
Er zat me iets niet lekker.
Ik was bang dat ik daar vragen over zou krijgen.

Waarom heb ik dat weggehaald? Wat een onzin.
Maar ik zie dat dit zinnetje voor mij zelf bedoeld was. Ik vrees dat het uit mijn onbewuste is gefloept.
Ik merk in dit topic al vaker dat ik de controle aan het verliezen ben.

Dus ik moest zelf ergens goed naar kijken.
En ik heb het wel gezien.
Je zegt zoveel. Het daast me.
Je hebt me verleid om de controle te verliezen.
Misschien ben je ongemerkt bezig met geestelijke BDSM.

Ik moet jou gaan uitleggen dat eerlijk zijn en pijn lijden iets met elkaar te maken hebben.
Voor mij is dat een ervaring. Geen theorie. Met alle dingen waar ik het hier over heb, heb ik de theorie naar de praktijk kunnen brengen.
Ik heb tegen je gelogen.

Ik heb tegen je gezegd: "ik ben geen masochist".
En dat is niet waar.
Wat wel waar is: ik heb nog nooit BDSM gepraktiseerd met een ander mens.
Wel heb ik er vreselijk lang over gedaan om te zorgen dat ik mijn gore donkere fantasieën aan mijn vrouw mocht vertellen.
Daar heb ik veel te lang mee gewacht.

Als ik een poging deed, kreeg ik als antwoord: "Wim je ben pervers, je bent gestoord".
En dan wilde ik dat maar het liefst ontkennen.
Dan begint de leugen.

Cecilie schreef ook nog dit:

Maar we hadden het aanvankelijk over vreemdgaan toch? En toen kwam eerlijkheid, lijden.....het wordt me allemaal teveel, ik taai af!

Aftaaien moet je niet doen, hoor. Het wordt nou pas spannend. Niet alleen voor mij, maar ook voor jou.

Erger jij je een beetje of ik wel genoeg on-topic ben?

In feite heeft alles met vreemdgaan te maken.
Bij vreemdgaan bestaat off-line niet, volgens mij.

Cecile schrijft ook dit:

Eigenlijk wil ik gewoon een fijn, soms gelukkig mens zijn. Geluk is het mooiste wat je kunt bereiken denk ik. Geluk dat zich zo af en toe even laat voelen in eenvoud.
Dieper hoeft het niet te gaan, ingewikkelder moet het vooral niet worden, het leven is al moeilijk genoeg.

Geluk, geluk geluk.
Accepteer dat je niet altijd gelukkig kan zijn.
Toevallig heet de andere kant van het muntje: "lijden".

Als je alleen maar over geluk wil hebben, dan ontken je: "Er is lijden".

Als jouw vriend het met jou alleen maar over leuke dingen mag hebben, alleen maar over geluk. Als hij alleen maar positief mag denken,

dan

is

LIJDEN in LAST.

Cecilie schreef: ↑

22-11-2020 08:16

Ik heb helemaal geen vriend, al bijna 20 jaar niet meer. Veel te ingewikkeld.

Wie is hier ingewikkeld?

Die vriend die je in het verleden heb gehad of jij?

Cecilie schreef: ↑

22-11-2020 08:19

Uuuuhhhh....dat bedoelde ik helemaal niet, niemand is structureel gelukkig.

Ken jij het tijdschrift "Happinezz"

Wat vind je daarvan?

Cecile schreef ook dit:

Inmiddels zijn we aanbeland in de bdsm-wereld. Anderen hadden dat al eerder in de gaten dan ik, ik zag het meer als een voorbeeld en ik las er snel overheen. Anderen hier zeggen gewoon: Wim dit is het dus, jij bent masochistisch en je hebt bdsm gemist in je leven.

Wat hadden die anderen volgens jou in de gaten?

Vier keer: dat, het, er, het??????????????????????????????

Als je geen vriend hebt, dan heb je er toch ook geen last van dat hij vreemd kan gaan?

Wat trekt jou naar dit onderwerp?

Op 19 novemver schreef Peonia Rosa:

Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd naar het vervolg, als je er klaar voor bent om daar meer over te vertellen.

Waarom ben je daar benieuwd naar?

Zoals je ziet ben ik nog niet klaar voor die volgende stap. Dat is niet omdat ik er bang voor ben. Ik heb inmiddels veel over mezelf verteld. En voor een lolbroek is het een koud kunstje geworden om mij eens flink onderuit te halen. Ik heb hem/haar nu voedsel genoeg gegeven.

Ongemerkt heb ik een belangrijke tussenstap gemaakt, die ik niet gepland heb.

Wat heeft eerlijkheid met lijden te maken?


Die tussenstap voelt voor mij als controleverlies.
Maar ik zie nu ook in dat het een noodzakelijke tussenstap is, die ik eerst door moet om de volgende stap te kunnen zetten.

Inmiddels vind ik het ook wat oneerlijk worden hier. Om mijn missie te kunnen volbrengen, merk ik dat ik risico's moet gaan nemen. Ik zit hier te midden van mensen die niet durven (eerlijk?) iets van zichzelf te laten zien. Zelfs het doodsimpele opgeven van je geboortedatum lijkt al een probleem te zijn. Het gros van de mensen hier durft zelfs niet op te geven of die een man of een vrouw is.

En jij bent benieuwd naar hoe het verder ging met ons?

Snap jij het nog?

GreenLady Fern schreef:

Wim, ik heb gelezen wat ik heb gemist de afgelopen dagen. Ik heb niet mijn hele gedachtegang beschreven of hoe ik tot het volgende kom, maar misschien zet het je aan tot denken.

Veel leeswerk en je schrijft compact, maar ik ga het proberen. Alvast bedank voor de genomen moeite.

Mensen zijn vervloekt en gezegend met een zelfbewustzijn, met introspectie. Taal geeft vermogen tot diepgang. Onze ratio maakt dat we in staat zijn om verbanden te leggen, inzicht te verkrijgen in vele zaken, en met name over onszelf.
De vloek is dat wij mensen ook enorm goed zijn geworden in denken dat we niet ergens ook nog zoogdieren zijn. Want onder dat rationele brein, zit ook nog het dierlijke brein, bron van instinct en emotie. Wij hebben als mens vaak de neiging om dit emotionele deel weg te rationaliseren.

Inderdaad we hebben beide "hoofd en hart". ik plaats geen van beide hoger. Ik zie ze als mijn gereedschap waar ik het mee mag doen. Het hoofd houdt controle over de zaak, het hart zorgt voor controle verlies. Ik hoef je niet te vertellen wat we liever hebben. In mijn jeugd gaf ik het verstand de hoogste plaats. Nadat ik voor het eerst met vrouwen in aanraking kwam, veranderde dat in: gevoel is belangrijker dan verstand. Nu ik veel langer met een vrouw leef, omarm ik ze allebei. Het doet me altijd pijn als vrouwen mannen verwijten dat ze een en al ratio zijn en vervolgens beweren dat gevoel veel hoger staat. Even voor de duidelijkheid, dat doe jij niet.
Is dat competitief of coöperatief? ( verbindend of concurrerend)

Het dierlijke brein is functioneel; alles gaat om overleven. Onze emoties, die wij delen met andere zoogdieren, hebben ook deze functie. We kunnen meer onderscheid maken tussen verschillende emoties, maar de basis blijft hetzelfde; boosheid zet aan tot vechten en dus beschermen. Angst zet aan tot vluchten of verstijven, en dus beschermen. Verdriet en blijdschap zetten aan tot verbinding en dus beschermen.

En pijn is een waarschuwingssignaal, een teken dat je moet opletten.

Je komt over als iemand die veel aan zelfreflectie doet. Je benoemt ook wel de kloof tussen ratio en emotie, en geeft ratio de overhand; de logische conclusie, de realiteit. Je reactie hangt af van wat je VINDT (ratio) en niet van wat je VOELT (emotie). Is dat eerlijk naar jezelf, als je niet luistert naar je emoties? Als je niet reageert – in ieder geval deels – vanuit je emoties? Vertellen zij ook niet veel over wat er werkelijk in je omgaat?

Ik heb niks tegen emoties en niks tegen oneliners. Waar ik wel iets tegen heb is als iemand daar in blijft steken. Als je alleen maar oneliners post, bestaande uit 3 woorden bv. Dan ben je duidelijk. bovendien ben je een ster om iemand met 3 woorden functioneel pijn te doen. Want het is de bedoeling dat je wordt geraakt. Die bedoeling is noodzaak. Dus ik ben iemand die kort door de bocht is vaak dankbaar voor wat hij/zij doet. Maar als deze persoon zijn eigen krogten ( is ook emotie) niet durft te laten zien dan houdt hij/zij zichzelf uit de wind. Scoort wel, verzamelt wel likejes, maar verliest in werkelijkheid. En als je dat je hele leven doet, sta ik niet in voor de gevolgen.

Je mediteert, lees ik. Bij meditatie mogen gedachten en gevoelens er gewoon zijn. Beide gelijkwaardig. Je respecteert je geest en lichaam niet door alleen begrip te hebben voor je emoties, maar er niet naar te luisteren.
Dat is overigens hetzelfde wat je vrouw deed; Ze had begrip voor alle emoties die loskwamen door het leed wat ZIJ jou aandeed, maar ze deed er niks mee. Ze luisterde er niet naar. Alleen naar jouw rationele: Ik kan er niks tegen in brengen, ook al schreeuwden je emoties: Je doet me pijn.

Hoe weet je dat, dat ze daar niks aan deed. Ben ik dan nog niet uitgebreid en eerlijk genoeg geweest? Tuurlijk heeft ze het met mij over de pijn gehad, want anders was ik vertrokken.
Dankzij meditatie heb ik verbaasd van gestaan wat er allemaal in mij zat aan gevoel en emotie. De kracht van meditatie is dat ik alle gedachten, die afspiegelingen zijn van mijn emoties in stilte kan toelaten. Ik mag ze zien zonder er iets van te vinden. Daarna laat ik ze los. Ik mocht ze zien.

Het gevaar van je pijn aan en ander laten zien vind ik, dat je ook schuld overbrengt. Dan begeef je je in het manipulatieve. Dat is wat veel mensen doen als ze zeggen dat ze zich beledigd voelen. Daar achteraan komt nog: "en dat komt door jou? Het is voldoende als ik haar lijden en mijn emoties mag laten zien, zonder schuld of schaamte van beiden. Ik denk dat er bij vreemdgaan vaak onbedoeld gemanipuleerd wordt en dat wekt nieuw lijden op, wat nog veel verder gaat. Dat kan ontaarden in haat.

En is dat het niet, pijn? Fysiek of emotioneel, pijn is een signaal dat er iets niet klopt, dat er een dreiging is. Zoogdieren voelen geen pijn om er vervolgens niks mee te doen. Die pijn is iets wat aan zou moeten zetten tot actie; de dreiging wegnemen om het voortbestaan te garanderen. Als je de pijn alleen ondergaat, tot in het diepste voelt, maar geen enkele actie onderneemt, is dat dan niet uiterst oneerlijk naar jezelf?

Weet jij nu al welke acties ik in mijn leven heb ondernomen met pijn, terwijl ik er al heel wat over heb verteld?

Ik ben nog niet klaar met dit onderdeel. Ik wil laten zien dat eerlijk zijn ook betekent: eerlijk zijn met: er is lijden. Dat is inclusief het lijden van mezelf. Dan moet ik er eerst wel naar durven kijken. Dan doorloop ik deze volgorde: zien - denken - voelen - doen. Dus het denken is er dus eerder dan het voelen.

Aan welke acties denk jij?

De volgende zin die je schreef raakt -vanuit mijn perspectief- de kern: Ik weet dat als ik eerlijk wil zijn en blijven dat ik lijden moet incasseren.

Je zegt het hier zelf al. dat is waar ik het hier over heb. Ik ben blij dat dit jou raakt, want dat raakt mij ook. En daar vinden elkaar dus. We kunnen het dan hebben over "vanuit ons perspectief". Ik hoop dat ik je al iets van mijn perspectief heb laten zien.

Ik denk dat het volgende belangrijker is: Als je eerlijk wilt zijn en blijven, moet je op je leed blijven reageren.

Vind ik ook belangrijk.

Hoe?

Eerlijkheid naar jezelf, naar wat je voelt. Dat zegt misschien nog wel meer over jezelf dan wat je denkt. Wat ik zo bijzonder vind, is dat je zoveel begrip opbrengt voor anderen die dit doen: Andere mensen die reageren op wat ze voelen, op waar ze behoefte aan hebben, zelfs als hun eigen reactie leed veroorzaakt voor anderen. Je mag daar van jezelf niks tegenin brengen. Maar hoe zit dat met jouw behoeftes en emoties? Waarom mag jij deze zaken niet meenemen?

Is dat zo? Laat ik die niet zien? Hoe zie jij daar anderen hier mee omgaan?

In 1992 ben ik begonnen met het schrijven van een dagboek over en voor mezelf, waarin ik mijn fantasieën, verlangens, behoeften, dagdromen, nachtdromen, enz. mocht opschrijven. Ik mocht daarin alles zeggen. Er ontstond een lijvig boekwerkje. Ik verbaasde me over de inhoud.
Ik heb er daarna 12 jaar over gedaan om het mijn vrouw te laten lezen. Dat heeft ze gedaan. Ze kon het niet voorkomen om mij op een aantal punten te veroordelen. Dat neem ik haar niet kwalijk, omdat ik dit moet toelaten. Ook als het pijn doet.

Waarom was de behoefte van jouw vrouw om met een ander te zijn belangrijker dan jouw behoefte in de relatie? Al die emoties wezen er op dat iets in jou bedreigd werd. Je gevoel van veiligheid misschien?

Ik heb gezegd, dat ze iemand ontmoette waar ze diepere gesprekken mee had dan met mij. Voor haar was ik een lol-makende positivo. De relatie is verder helemaal oké. Goed team. Er werd veel in mij bedreigd. Zeker. Maar omdat het zo lang geleden is en mijn vrouw en ik er veel over gepraat en geluisterd hebben, moet je van mij niet verwachten dat ik hier die emoties van toen opnieuw kan "naspelen". Ik ben ze niet vergeten. Ik weet ze nog allemaal. In de topics over vreemdgaan die ik hier gelezen heb, gaat het meestal niet verder dan die emoties met als eindconclusie: "schop hem eruit". Hier zou ik haar er uit moeten schoppen volgens de publieke opinie. Dat heb ik niet gedaan. Dus moet er iets anders zijn geweest. Vandaar dat deze topic heet: "andere kijk". Maar die kijk zal voor velen onwennig blijven. Juist omdat die emoties verleden tijd zijn, kan ik ook dat deel laten zien.

Is dat misschien de link die we hier kunnen leggen? Uiteindelijk gaat het volgens mij om jouw sterke, onvervulde seksuele behoefte. Een behoefte die eerder primair en dierlijk is dan menselijk. Eerder emotioneel dan rationeel.

Nee. Bewust heb ik de seksualiteit buiten beschouwing gelaten. Seksualiteit speelt altijd een rol. Seksualiteit is dat draadje naar ons onderbewuste. Het is een fantastisch gereedschap (geen doel, geen missie) om je diepe krogten mee naar boven te halen. Daarom zijn we er ook zo bang van. En tegelijk verlangen we er zo sterk naar. Afstoten en aantrekken tegelijk.

Ik heb er van te voren over gedacht waar ik deze topic zou plaatsen. In "relaties" of in "seksualiteit". Ik heb een keuze gemaakt waar ik nog steeds achter sta. Ik besef dat we er niet langs heen kunnen om het ook van seksueel perspectief te bekijken. Ik ben daar al mee op weg.

Omdat seksualiteit het moeilijkste is, bewaar ik dat liever tot het laatste. Tot nu toe is het al moeilijk genoeg.

GreenLadyFern schreef: ↑

22-11-2020 09:33

Om eerlijk te zijn in wat je denkt en vind hoef je niet je identiteit prijs te geven. Eerlijkheid ligt niet in je geslacht of in je geboortedatum, maar in je innerlijke wereld.

Toch vind ik het veiliger, als ik zeker weet of ik met een man praat of met een vrouw.
En of diegene jong is of oud. Verschillende generaties kijken verschillend.
Dat is logisch en te respecteren.