Relaties
alle pijlers
Een favoriet kind hebben
donderdag 23 januari 2020 16:02
Hee,
Ik heb een ander Nick gemaakt vanwege privacy redenen. Dit is misschien een heel gevoelig topic, maar ik zoek ook herkenning en advies. Hebben jullie ook een favoriet kind?
Ik heb twee kinderen; een dochter en een zoon. Dochter (bijna twintiger) en ik zijn twee handen op één buik, we winkelen graag samen, vinden dezelfde dingen leuk en lijken ook op elkaar, zowel uiterlijk als innerlijk. Ze voelt voor mij meer als een hele goede vriendin dan een dochter. Ik kreeg ook veel energie van er als ik bij haar bent. Mijn zoon (puber) is het tegenovergestelde. We hebben altijd strijd, niets is er goed en ik voel mij altijd doodmoe als we iets samendoen en binnen enkele minuten is er ruzie.
Ik hou natuurlijk van mijn kinderen, maar mijn dochter is zo veel makkelijker en toen zij puber is ging het ook alleen maar goed. Mijn zoon is sinds hij een peuter was altijd al mijn zorgenkindje geweest en ik heb er de energie niet meer voor. Is het voor iemand herkenbaar dat je gewoon liever bij het ene kind bent dan het andere?
Ik heb een ander Nick gemaakt vanwege privacy redenen. Dit is misschien een heel gevoelig topic, maar ik zoek ook herkenning en advies. Hebben jullie ook een favoriet kind?
Ik heb twee kinderen; een dochter en een zoon. Dochter (bijna twintiger) en ik zijn twee handen op één buik, we winkelen graag samen, vinden dezelfde dingen leuk en lijken ook op elkaar, zowel uiterlijk als innerlijk. Ze voelt voor mij meer als een hele goede vriendin dan een dochter. Ik kreeg ook veel energie van er als ik bij haar bent. Mijn zoon (puber) is het tegenovergestelde. We hebben altijd strijd, niets is er goed en ik voel mij altijd doodmoe als we iets samendoen en binnen enkele minuten is er ruzie.
Ik hou natuurlijk van mijn kinderen, maar mijn dochter is zo veel makkelijker en toen zij puber is ging het ook alleen maar goed. Mijn zoon is sinds hij een peuter was altijd al mijn zorgenkindje geweest en ik heb er de energie niet meer voor. Is het voor iemand herkenbaar dat je gewoon liever bij het ene kind bent dan het andere?
donderdag 23 januari 2020 17:27
Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Ik hoopte altijd dat als mijn zoon ouder zou worden hij net als mijn dochter zou worden en dat er een beter band zou ontstaan. Maar dat is nog niet gelukt. Ik hou wel van hem, maar zijn gedrag is zo slopend voor mij, dan ben ik liever bij mijn dochter want gaat alles veel makkelijker. Ik denk dat ik wat meer dingen met hem ga doen. Maar niet een hele dag weg, want ik weet nu al dat dat niet goed gaat komen.Grobbekuiken_ schreef: ↑23-01-2020 17:18Echt fijn dat je zo'n goede band met je dochter hebt en dat je dat zo wil houden en dat meen ik, maar ik krijg toch steeds meer de indruk dat je dat zodanig laat merken dat het voor zoon een struikelblok is waar niet tegen op te boksen is. Het is tenslotte al duidelijk dat je met je dochter geen enkele strijd hebt, je ziet haar zelfs vooral als je vriendin en minder als dochter, maar met hem heb je steeds strijd. Hij is niet je vriend, nee, hij is je zoon waar je een andere (veel minder hechte) band mee hebt, maar géén vriend. Onderschat dat niet! Hij voelt ook wel aan dat dochter mijlenver boven hem staat wat dat betreft.
donderdag 23 januari 2020 17:28
Ik waardeer je eerlijkheid en ergens snap ik ook wel dat het voor jou fijn is maar het komt op mij over alsof het je geen bal kan schelen dat je je zoon liever ziet gaan dan komen.lasloapollo27 schreef: ↑23-01-2020 17:09Ik weet dat het pedagogisch niet verantwoord is om te zeggen dat dochter als een vriendin voelt, maar zo is het wel. En als ik heel eerlijk ben wil ik dat ook niet veranderen, ik vind juist dat het een hele goede relatie is.
Ga in gedachten eens terug naar toen je zoon nog een baby was, het gevoel dat je voor dat kleine wezentje moest zorgen en niet wilde dat hem ook maar iets overkwam of hem verdriet deed. En dan terug naar nu, waar niks van dat gevoel over is. Maar je dochter vooral je vriendin moet zijn en blijven.
donderdag 23 januari 2020 17:31
Stomme vraag misschien.. maar wil jouw dochter zelf ook jouw dochter-dinnetje zijn??
Ik heb er namelijk al best vaak over gehoord,, moeders die vriendinnen met hun dochter willen zijn,.. en dochter zelf wil eigenlijk gewoon alleen
een 'moeder'.
Net zoals ouders bij hun voornaam moeten aanspreken.. ik denk dat de meeste kinderen pappa/mamma prettiger vinden.
Ik heb er namelijk al best vaak over gehoord,, moeders die vriendinnen met hun dochter willen zijn,.. en dochter zelf wil eigenlijk gewoon alleen
een 'moeder'.
Net zoals ouders bij hun voornaam moeten aanspreken.. ik denk dat de meeste kinderen pappa/mamma prettiger vinden.
donderdag 23 januari 2020 17:31
Heb je al eens geprobeerd om de verantwoordelijkheid voor dat 'het leuk is' te delen met je zoon?lasloapollo27 schreef: ↑23-01-2020 16:49
Maar ik denk dat er wel punten zijn gemaakt. Ik probeer echt mijn energie in beide te steken. Maar bij zoon lijkt het wel of ik alles fout doe en dan is mijn energie ook wel op.
Bijv: Zoon ik heb zin om wat leuks samen met jou te doen, maar ik merk dat het dan vaak uitloopt op ruzie tussen ons. Dat wil ik niet, ik wil het graag leuk hebben met elkaar en ook met jou leuke dingen doen. Wat zou je leuk vinden om samen te doen? En hoe kunnen we er samen voor zorgen dat dat goed gaat tussen ons? Wat heb je daarin van mij nodig? En wat heb ik daarin van jou nodig?
Toen ik puber was vond ik het bijvoorbeeld rete irritant dat mijn vader altijd maar hele preken afstak. Daarom vertelde ik hem niks meer want ik had geen zin in een preek. Waarop mijn vader vond dat ik er altijd maar stil en chagrijnig bij zat. En zo bouwde de spanning op tussen ons.
Verschil maken tussen kinderen (hoe goed je het ook verbloemt, je zoon zal het altijd merken, je dochter ook trouwens) kan problemen geven op latere leeftijd. Het kan namelijk enorm van invloed zijn op de ontwikkeling van je (beide!) kinderen. Het hoeft niet, maar het kán. En óf dat in dit geval aan de orde is kunnen wij op een forum niet beoordelen. Daar zijn professionals zoals een huisarts voor. Die kan met jou meedenken waar jij steun zou kunnen halen; misschien is het genoeg om het (met wat hulp en steun van de huisarts om de schaamte te overwinnen) toch eens met vriendinnen te bespreken zodat je daar je steun kan vinden. Maar misschien is er ook wel professionele steun nodig, bijvoorbeeld dat jij en je man geholpen worden om hier meer samen in op te trekken.
Dat je hier een topic over opent, zegt natuurlijk al wel iets over je zorgen hierover, eigenlijk zou je het t liefst anders willen zien. Bespreek die zorgen gewoon eens laagdrempelig met de huisarts. Je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Je hoeft deze zorgen niet alleen te dragen.
donderdag 23 januari 2020 17:32
Nee. Gevoel is iets dat ergens uit voortkomt. En als het relaties met mensen betreft, komt het door twee kanten. Niet alleen door je eigen kant. Als je steeds afketst op iemand, dan verlies je er wat gevoel bij. En dat is heel menselijk. Ook al is het je eigen kind.watdachtjehiervan schreef: ↑23-01-2020 16:50Natuurlijk kun je gevoel wel veranderen.
In deze situatie kun je de situatie achter het gevoel veranderen waardoor je gevoel ook verandert.
donderdag 23 januari 2020 17:34
Zo hé, ik snap je zoon wel! Hij moet maar zo gemakkelijk zijn als je dochter. Hij krijgt dus nooit die kans van jou om een betere band met je op te bouwen, met de enige persoon waar hij blind van op aan zou moeten kunnen.lasloapollo27 schreef: ↑23-01-2020 17:27Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Ik hoopte altijd dat als mijn zoon ouder zou worden hij net als mijn dochter zou worden en dat er een beter band zou ontstaan. Maar dat is nog niet gelukt. Ik hou wel van hem, maar zijn gedrag is zo slopend voor mij, dan ben ik liever bij mijn dochter want gaat alles veel makkelijker. Ik denk dat ik wat meer dingen met hem ga doen. Maar niet een hele dag weg, want ik weet nu al dat dat niet goed gaat komen.
Zijn karakter en zijn persoontje ga je niet veranderen maar jij kan je houding richting hem wél veranderen.
Zoek hulp!
Ik heb het echt te doen met deze jongen.
donderdag 23 januari 2020 17:35
Twee verschillende individuen, twee verschillende karakters.lasloapollo27 schreef: ↑23-01-2020 17:27Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Ik hoopte altijd dat als mijn zoon ouder zou worden hij net als mijn dochter zou worden en dat er een beter band zou ontstaan. Maar dat is nog niet gelukt. Ik hou wel van hem, maar zijn gedrag is zo slopend voor mij, dan ben ik liever bij mijn dochter want gaat alles veel makkelijker. Ik denk dat ik wat meer dingen met hem ga doen. Maar niet een hele dag weg, want ik weet nu al dat dat niet goed gaat komen.
Niet eerlijk om van de één te vinden dat die zich maar moet gedragen als de ander omdat dat zo fijn makkelijk is.
Bij je dochter gaat het makkelijk, mooi meegenomen. Bij je zoon zul je meer moeite moeten doen, maar dan wel gemeend en niet omdat er anders wel eens iets van gevonden zou kunnen worden.
donderdag 23 januari 2020 17:36
Waarom moet je ene kind ‘net als het ander’ worden? Hij is toch niet je dochter? Tenzij hij een aangeboren psychopaatje ofzo is, maar kun je hem niet accepteren zoals hij is, en niet zoals je verwacht dat hij is?lasloapollo27 schreef: ↑23-01-2020 17:27Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Ik hoopte altijd dat als mijn zoon ouder zou worden hij net als mijn dochter zou worden en dat er een beter band zou ontstaan. Maar dat is nog niet gelukt. Ik hou wel van hem, maar zijn gedrag is zo slopend voor mij, dan ben ik liever bij mijn dochter want gaat alles veel makkelijker. Ik denk dat ik wat meer dingen met hem ga doen. Maar niet een hele dag weg, want ik weet nu al dat dat niet goed gaat komen.
donderdag 23 januari 2020 17:38
je draait het omlasloapollo27 schreef: ↑23-01-2020 17:27Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Ik hoopte altijd dat als mijn zoon ouder zou worden hij net als mijn dochter zou worden en dat er een beter band zou ontstaan. Maar dat is nog niet gelukt. Ik hou wel van hem, maar zijn gedrag is zo slopend voor mij, dan ben ik liever bij mijn dochter want gaat alles veel makkelijker. Ik denk dat ik wat meer dingen met hem ga doen. Maar niet een hele dag weg, want ik weet nu al dat dat niet goed gaat komen.
je zoon moet niet in jouw richting veranderen, jij moet zorgen dat hij zichzelf kan zijn en jij beweegt je richting hem
donderdag 23 januari 2020 17:39
Ik heb geen idee.mienbillekesjeuken schreef: ↑23-01-2020 17:27Was een serieuze vraag hoor.
Want ik lees zo vaak dat mensen die niet goed met het ene kind en wel goed met het andere overweg kunnen, dat het ‘bevriende’ kind dan vaak zoveel met hen gemeen heeft. En dat degene die zo ‘anders’ is dan ook zo ongeveer letterlijk het zwarte schaap.
Want juist andersom kan ook: ik bots geregeld met een van mijn kinderen, juist omdat we dezelfde karaktereigenschap hebben.
donderdag 23 januari 2020 17:39
Dit inderdaad.mienbillekesjeuken schreef: ↑23-01-2020 17:36Waarom moet je ene kind ‘net als het ander’ worden? Hij is toch niet je dochter? Tenzij hij een aangeboren psychopaatje ofzo is, maar kun je hem niet accepteren zoals hij is, en niet zoals je verwacht dat hij is?
donderdag 23 januari 2020 17:40
Daar ben je zelf bij en daar kan je wel degelijk iets aan doen. Bijvoorbeeld door anders naar de situatie of persoon te kijken. Je eigen gedachten kan je prima beïnvloeden.
donderdag 23 januari 2020 17:41
nou inderdaad, en als het om je kind gaatSallySpectra* schreef: ↑23-01-2020 17:40Daar ben je zelf bij en daar kan je wel degelijk iets aan doen. Bijvoorbeeld door anders naar de situatie of persoon te kijken. Je eigen gedachten kan je prima beïnvloeden.
dat voor zijn emotionele ontwikkeling van je afhankelijk is, doe je je F***ing best!
donderdag 23 januari 2020 17:42
En met getalletje.
donderdag 23 januari 2020 17:46
TO, als dochter die niet de favoriet was van mijn moeder echt het advies om hulp te gaan zoeken voor jezelf.
Het is echt niet leuk om te voelen dat je niet aan de verwachtingen van je ouders voldoet, zeker niet als er een andere sibling is die wél helemaal geweldig is volgens je ouders. Dat doet echt iets met je zoon en met een beetje pech blijft hij dat gevoel van niet goed genoeg zijn, zijn hele leven bij zich dragen.
Het is echt niet leuk om te voelen dat je niet aan de verwachtingen van je ouders voldoet, zeker niet als er een andere sibling is die wél helemaal geweldig is volgens je ouders. Dat doet echt iets met je zoon en met een beetje pech blijft hij dat gevoel van niet goed genoeg zijn, zijn hele leven bij zich dragen.
donderdag 23 januari 2020 17:58
Ik denk dat veel meer mensen dit hebben dan ze durven toegeven.
Bij mij wisselt het heel erg. De ene keer kan ik beter met de een, dan een tijdje met de ander.
Ik heb wel kinderen bij wie de band veel meer vanzelf gaat en vanzelfsprekend is. Bij wie ik meer herkenning vind. Ik probeer dit natuurlijk zo min mogelijk te laten merken bij de ander. Maar ja, je hebt je kinderen niet uitgekozen (de kinderen wel maar de karakters die er aan hangen niet)
Gelukkig kan mijn man met de ander weer meer. Zo doen we het samen.
Maar het is redelijk een no-go om over te praten. Maar ik denk echt dat het vaker voorkomt TO.
Het is denk ik vooral zaak dat je het niet projecteert op je kind en beiden even welkom en geliefd laat voelen.
Bij mij wisselt het heel erg. De ene keer kan ik beter met de een, dan een tijdje met de ander.
Ik heb wel kinderen bij wie de band veel meer vanzelf gaat en vanzelfsprekend is. Bij wie ik meer herkenning vind. Ik probeer dit natuurlijk zo min mogelijk te laten merken bij de ander. Maar ja, je hebt je kinderen niet uitgekozen (de kinderen wel maar de karakters die er aan hangen niet)
Gelukkig kan mijn man met de ander weer meer. Zo doen we het samen.
Maar het is redelijk een no-go om over te praten. Maar ik denk echt dat het vaker voorkomt TO.
Het is denk ik vooral zaak dat je het niet projecteert op je kind en beiden even welkom en geliefd laat voelen.
donderdag 23 januari 2020 18:00
Here am I in my little bubble
