Eenzaamheid doordat iedereen gezin heeft + corona

21-02-2021 17:20 83 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik merk doordat vrienden een jong gezin hebben het contact erg eenzijdig is geworden. Voor corona van alles geprobeerd om sociale contacten uit te breiden ,redelijk gelukt alleen veel contacten zijn verwaterd door de lockdown.

Zijn er andere 30ers wie ervaring hebben met vriendschappen die verwateren doordat anderen een gezin gestart zijn? Ik merk dat ik me erg eenzaam voel en heb op verenigingen geprobeerd om kennissen te vragen mee te gaan naar gezamenlijke evenementen (zelfde hobby/cursus) maar ik merk dat stelletjes altijd samengaan en kom er niet echt tussen. (Pre corona)

Ik begrijp dat er tijdens de lockdown voor ons allemaal weinig mogelijkheden zijn. Probeer elke dag naar het werk een uur te wandelen maar het alleen zijn begint op te breken. Ik hoop dat anderen tips hebben hoe ik contacten uit kan breiden van kennis naar vriendschap. Heb nu 3 lieve vriendinnen, ben hier ontzettend dankbaar voor maar vraag me soms wel af hoe mijn leven eruit ziet als iedereen een gezin heeft. Ben blij voor kennissen/vrienden met gezin dat ze hun geluk gevonden hebben maar vind het steeds moeilijker om alleen te zijn. Voor corona ging ik 2 - 3 in de week naar de sportschool en volgde daarnaast een cursus om onder de mensen te zijn en even wat leuks te hebben op een doordeweekse avond. Op deze manier hield ik mezelf altijd bezig maar in de weekenden overvalt de eenzaamheid me zo.
Er zijn ook sites/apps voor wandelmaatjes e.d.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou echt absoluut niet 'gezellig bij een gezin willen logeren'... Maar goed, als je het wel wil gewoon regelen natuurlijk.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
Alle reacties Link kopieren
Gamayun schreef:
21-02-2021 22:15
Ik zou echt absoluut niet 'gezellig bij een gezin willen logeren'... Maar goed, als je het wel wil gewoon regelen natuurlijk.
Ik ook niet. Heb liever zelf ook geen logees. Logeren vond ik als kind en puber leuk, maar als volwassene ongemakkelijk.
Alle reacties Link kopieren
novaviva schreef:
21-02-2021 19:33
Een vriendschap is niet minder gelijkwaardig omdat het initiatief vaker van één kant komt. Ik heb vriendschappen waar het vaker vanuit de ander komt en andere vriendschappen waar het vaker vanuit mij komt. Dat heeft met zoveel factoren te maken, ik ga daar niet principieel over doen. Wees gewoon blij dat je iemand ziet of spreekt, wat doet het ertoe hoe de afspraak tot stand komt.

Somt gaan mensen met jonge gezinnen volledig op in de dagelijkse bezigheden en hebben ze juist behoefte aan een vriendin die vraagt om wat af te spreken. De tijd gaat vliegt sneller voorbij voor mensen met gezinnen. Om heb daar begrip voor.
Dit. Ik heb vriendinnen met en zonder kinderen, en herken dit wel. Zelf ga ik niet bijhouden wie het initiatief neemt, zolang er maar een enthousiaste reactie komt. Er was wel een vriendin die echt opging in het moederschap, en dat contact heb ik bewust laten verwateren, maar de meesten maakten regelmatig een avond of weekend vrij om wat leuks te doen. Ik ben overigens nooit gestopt met het maken van nieuwe vrienden en vriendinnen waardoor ik in de dertig meer vrienden heb dan als tiener.

Corona maakt het lastiger om fysiek af te spreken, maar wij ondernemen nu vooral online activiteiten. Gewoon videobellen, maar ook spelletjes, sporten, lezen en films kijken. Is dat niet iets voor jou?

Overigens lijkt eenzaamheid me geen gezonde basis voor een relatie. Het is fijner als je eerst al gelukkig bent met jezelf en dan echt voor een leuke man gaat.
Alle reacties Link kopieren
Gamayun schreef:
21-02-2021 22:15
Ik zou echt absoluut niet 'gezellig bij een gezin willen logeren'... Maar goed, als je het wel wil gewoon regelen natuurlijk.
Eigenlijk doen mijn ouders hetzelfde, die nodigen mij ook af en toe een dag of weekend uit. En dat is dan best weer gezellig hoor maar als ik dan weer thuis ben na zo'n weekend bij mijn ouders voelt het juist nog leger aan omdat je die gezelligheid en drukte dan weer mist.
Alle reacties Link kopieren
Leeuw32 schreef:
21-02-2021 19:52
Lekker logeren bij vriendinnen met een gezin! Wij hebben regelmatig vrijgezelle vrienden een paar dagen over de vloer. Ze draaien dan gewoon mee: werken samen aan de tafel of op aparte kamers. Samen eten, maar ook ‘s avonds eigen dingen doen (eventueel zelf tv kijken op de gastenkamer of in bad etc.).
Haha, heel lief bedoeld maar zou er niet aan moeten denken! ;) Wel bij gewoon volwassen vrienden een weekendje, maar op andermans kinderen zit je toch niet te wachten? Zou me letterlijk vijfde wiel aan de wagen voelen en die kinderen verwachten dan ook aandacht van je.
Klaar mee
Alle reacties Link kopieren
Vind het best gek eigenlijk dat het contact zo verwaterd omdat vriendinnen een gezin krijgen. Vroeger (voor kinderen) ging ik bijvoorbeeld samen met partner naar feestjes van vriendinnen, tegenwoordig ga ik alleen (want partner blijft dan thuis bij kinderen). Ik vind het juist fijn om even zonder kinderen iets met vriendinnen te doen, lekker uiteten, goed bij kunnen praten etc. Af en toe met kinderen erbij als het echt zo uitkomt of het echt iets is waar ze net zo goed mee kunnen, zoals een boswandeling, maar verder is het toch juist heerlijk om even niet op kinderen te hoeven letten?

Ik weet natuurlijk niet wat je voorstelt om met ze te gaan doen, zeker nu met corona is het wel wat lastiger. Maar helpt het niet om vriendin bijvoorbeeld thuis uit te nodigen om te borrelen/dineren?
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je helemaal TO, voor singles (oud of jong) is deze periode het moeilijkst. En dat is als niet-single heel makkelijk te vergeten! Overigens vond ik vroeger een slechte date eenzamer voelen dan wat dan ook. Dus ik zou ook vooral op zoek gaan naar wandelmaatjes, zoals iemand hierboven al suggereerde.

En wat leuk Leeuw, dat logeren bij jullie. Als wij de ruimte hadden zou ik dat ook supergezellig vinden. Verse input bij gesprekken kan enorm veel energie opleveren.
Such fun!1
Ik snap het volgens mij niet zo. Als single zit je meer alleen thuis, die snap ik, maar dat is omdat je alleen woont en ook zonder Corona zo.

Mijn single vriendinnen kunnen juist veel makkelijker bij iemand langs, want alleen en 1 bezoeker mag. Die hebben allemaal wel één Corona buddy die ze ook gewoon knuffelen enzo. En ik heb een gezin maar ik heb nou niet het idee dat ik minder contact heb met vriendinnen doordat ik een gezin heb. Ik spreek ze nog steeds een aantal keren per week, alleen veel minder irl door hun en mijn banen.

Volwassen worden houdt doorgaans met of zonder kinderen en relaties wel in dat je elkaar minder ziet, want 4x per week borrelen is meestal geen optie meer. En mensen krijgen banen, gaan mantelzorgen, hebben hobby’s of familieverplichtingen.


Is het zo dat als jij een vriendin benadert voor koffie of een wandeling of videobellen dat ze dan nee zeggen?
Mijn vriendinnen met gezinnen hebben juist erg de behoefte om er even uit te zijn, dus ik spreek nog geregeld af.

Ik wil daarmee TO’s probleem niet bagatelliseren, maar ik wil aangeven dat de oorzaak van het probleem misschien anders ligt.
Madeliefjees schreef:
21-02-2021 17:50
Ga op datingsites.

Alsof het antwoord op alles in het leven een relatie is. Vrijgezel zijn is gewoon een optie. Ook zonder dat je vrienden je verwaarlozen.

Ik herken het wel een beetje, TO. Maar ik merk ook dat ik gewoon meer moet vragen vanuit mijn kant, en dat ik dan wel bijna altijd welkom ben. Dus accepteren dat het gewoon wat meer vanuit jou moet komen, kan enorm helpen. Helpt iig beter dan je thuis zielig en alleen gaan zitten voelen.
Alle reacties Link kopieren
Madeliefjees schreef:
21-02-2021 17:50
Ga op datingsites.
neeeeeeee, iemand die een relatie wil heeft daar echt nog nooit aan gedacht

Werkelijk, hoe krijg je je onzinreacties toch elke dag weer uit je strot :facepalm:
Eens per vijf weken afspreken vind ik momenteel erg weinig. Juist nu qua isolement probeer ik vaker af te spreken. Ik heb vooral veel 1 op 1 afspraken. Ik heb met 1 vriendin een wekelijkse wandelafdpraak, met een andere een twee wekelijkse en een andere een drie wekelijkse. Met een oom met wie ik een fijn contact heb wandel ik ook ongeveer eens per drie weken. Met een andere vriendin drink ik eens per week samen een koffie en kletsen we bij.

Ik merk dat veel van mijn contacten het momenteel moeilijk vinden om initiatief te nemen tot het plannen van een afspraak. De huidige situatie met Corona is te vullend, ik heb die moeite niet en ik heb nu al meermaals teruggekregen dat ze zo blij zijn met mijn initiatief tot afspreken, omdat die stap zetten nu even niet lukt.
Alle reacties Link kopieren
Thordis, voor mij persoonlijk is het vooral 'alles bij elkaar opgeteld' dat ik als alleenstaande lastig vind. Ik vind het heerlijk om alleen te wonen, maar én ik zie toch een stuk minder mensen, én ik werk inmiddels al bijna een jaar thuis, én mijn studie is naar online verplaatst én ik kan niet naar mijn vereniging. En misschien ben ik wel 'te braaf' hoor, maar ik heb dus géén "knuffelcontacten"

Zonder Corona is mijn leven als alleenstaande natuurlijk wel heel anders. Ja, dan woon ik net zo goed alleen en ben ik net zo alleenstaand, maar mijn leven is wel veel meer 'buiten de deur'. Werk, studie, vereniging, reizen...

Ik merk ook hoe langer hoe meer dat ik het lastig vind dat het meeste contact 'via schermen' is. Soms heb ik een leuke online borrel met vrienden, hartstikke leuk, maar ze zijn wel in de avond nadat je voor je werk ook al een dag naar zo'n scherm hebt gestaard. Vorige week heb ik bijvoorbeeld 4 dagen achter elkaar zo'n 10-12 uur per dag naar zo'n scherm gestaard, omdat ik toevallig een 'lekker volle week' had qua avond afspraken. Leuk dat ik zoveel te doen heb hoor, maar zo'n scherm werkt op een gegeven moment toch een beetje bevreemdend.

Ik merk dat het me persoonlijk een beetje in het verkeerde keelgat schiet dat je 'dan maar moet gaan daten'. Wat Marinda ook zegt, een slechte date is geen lol aan en eigenlijk vind ik ook nog eens dat je met zo'n advies zegt: "Sja, dat krijg je he, als single, dan tel je nu eenmaal niet helemaal mee, had je maar een vent/vrouw moeten hebben". Ik zeg niet dat jij dat beweert hoor, maar dat is meer wat zo'n advies in het algemeen met me doet.

Je hóeft geen relatie te hebben en normaal gesproken vind ik het leven als alleenstaande juist zo leuk!

Wandelen is voor mij ook de uitkomst. Het was in de winter een beetje weggezakt, doordat ik het allemaal zat was en het weer ook nog eens niet fijn. Maar ik ga de laatste tijd weer elke dag naar buiten en maak ook weer meer wandelafspraken met mensen. Zo is het weer te doen.

Maar dan nog vind ik dat de 'alleenstaande' weleens een beetje vergeten wordt in de communicatie. Er is volop aandacht voor de zielige studenten, de kwetsbare ouderen en de ouders die het zo moeilijk vinden omdat hun kinderen niet naar school konden en het thuis zo druk was. Maar er is nooit één woord voor de thuiswerkende alleenstaande. Nee, gelukkig heb ik geen geldproblemen en dat soort narigheden. Maar ik voel me soms echt een vergeten groep. En juist omdat ik geen enkele prioriteit heb, ben ik ook nog eens de groep die het laatst wordt ingeënt en die dus waarschijnlijk het langst thuis mag blijven werken... Het zou voor mijn gevoel al enorm schelen als dáár eens iets over wordt gezegd. Niet omdat de prio direct omgedraaid hoeft te worden hoor, ik snap ook wel dat ik niet vóór de kwetsbare ouderen kom bijvoorbeeld, maar erken ons alsjeblieft.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar. Mijn vrienden hebben ook kinderen gekregen en hoewel ik oprecht interesse heb in hun leven en kinderen, oppas, foto's en filmpjes leuk vind, is het contact toch steeds minder. Soms denk ik dat ze wel veel met elkaar delen, maar dat weet ik eigenlijk niet zeker. Voel me er wel steeds vaker buiten staan, vooral als we met meer dan 1 persoon afspreken.

Ik had nog wel wat vrienden zonder kinderen, maar die willen allemaal vooral feesten en drinken. Dat is niet meer mijn interesse. Voor corona had ik wat contacten met mensen die wel gedeelde interesses hadden, qua sport en reizen enzo. Helaas is dat nu weer helemaal verwaterd.

Er bestaat ook de app Bumble, dat kun je instellen op zoeken naar vrienden (wel stom: als vrouw krijg je dan alleen vrouwen, als man alleen mannen, maar goed). Zou je kunnen proberen.
Gamayun schreef:
22-02-2021 11:18
Thordis, voor mij persoonlijk is het vooral 'alles bij elkaar opgeteld' dat ik als alleenstaande lastig vind. Ik vind het heerlijk om alleen te wonen, maar én ik zie toch een stuk minder mensen, én ik werk inmiddels al bijna een jaar thuis, én mijn studie is naar online verplaatst én ik kan niet naar mijn vereniging. En misschien ben ik wel 'te braaf' hoor, maar ik heb dus géén "knuffelcontacten"

Zonder Corona is mijn leven als alleenstaande natuurlijk wel heel anders. Ja, dan woon ik net zo goed alleen en ben ik net zo alleenstaand, maar mijn leven is wel veel meer 'buiten de deur'. Werk, studie, vereniging, reizen...

Ik merk ook hoe langer hoe meer dat ik het lastig vind dat het meeste contact 'via schermen' is. Soms heb ik een leuke online borrel met vrienden, hartstikke leuk, maar ze zijn wel in de avond nadat je voor je werk ook al een dag naar zo'n scherm hebt gestaard. Vorige week heb ik bijvoorbeeld 4 dagen achter elkaar zo'n 10-12 uur per dag naar zo'n scherm gestaard, omdat ik toevallig een 'lekker volle week' had qua avond afspraken. Leuk dat ik zoveel te doen heb hoor, maar zo'n scherm werkt op een gegeven moment toch een beetje bevreemdend.

Ik merk dat het me persoonlijk een beetje in het verkeerde keelgat schiet dat je 'dan maar moet gaan daten'. Wat Marinda ook zegt, een slechte date is geen lol aan en eigenlijk vind ik ook nog eens dat je met zo'n advies zegt: "Sja, dat krijg je he, als single, dan tel je nu eenmaal niet helemaal mee, had je maar een vent/vrouw moeten hebben". Ik zeg niet dat jij dat beweert hoor, maar dat is meer wat zo'n advies in het algemeen met me doet.

Je hóeft geen relatie te hebben en normaal gesproken vind ik het leven als alleenstaande juist zo leuk!

Wandelen is voor mij ook de uitkomst. Het was in de winter een beetje weggezakt, doordat ik het allemaal zat was en het weer ook nog eens niet fijn. Maar ik ga de laatste tijd weer elke dag naar buiten en maak ook weer meer wandelafspraken met mensen. Zo is het weer te doen.

Maar dan nog vind ik dat de 'alleenstaande' weleens een beetje vergeten wordt in de communicatie. Er is volop aandacht voor de zielige studenten, de kwetsbare ouderen en de ouders die het zo moeilijk vinden omdat hun kinderen niet naar school konden en het thuis zo druk was. Maar er is nooit één woord voor de thuiswerkende alleenstaande. Nee, gelukkig heb ik geen geldproblemen en dat soort narigheden. Maar ik voel me soms echt een vergeten groep. En juist omdat ik geen enkele prioriteit heb, ben ik ook nog eens de groep die het laatst wordt ingeënt en die dus waarschijnlijk het langst thuis mag blijven werken... Het zou voor mijn gevoel al enorm schelen als dáár eens iets over wordt gezegd. Niet omdat de prio direct omgedraaid hoeft te worden hoor, ik snap ook wel dat ik niet vóór de kwetsbare ouderen kom bijvoorbeeld, maar erken ons alsjeblieft.

Nou ja. Amen.

Voorheen waren er ook wel weekenden dat het ineens mooi weer was of ijspret en dat iedereen dan leuke dingen met het gezin ging doen en ik me even alleen voelde. Maar er was over het algemeen veel meer contact.

Ik kon 'vroeger' echt genieten van een avond alleen op de bank, na een drukke dag op het werk met veel contacten. Want ik kan goed alleen zijn en ik vind het echt nul probleem dat ik vrijgezel ben. Maar ook ik werk al bijna een jaar non-stop thuis. De keren dat ik toch naar m'n werk ben gegaan zijn op één hand te tellen, en dan tel ik de keer dat ik m'n schermen ging ophalen al mee. Mijn avondclubjes zijn komen te vervallen, net als de vele uitstapjes, theaterbezoeken, bioscoopdates en reizen die ik maakte.

Ik voel me ook soms een vergeten doelgroep. En ik ben ook pas als laatste aan de beurt met een vaccin. Nog, wat, 14 miljoen wachtenden voor mij of zo? Pfff... om moedeloos van te worden.
Online borrels of andere vormen van videobellen doe ik niet. Ik vind er gewoon geen reet aan en blijkbaar draait mijn behoefte aan contact daar niet om. Ik heb ook geen knuffelcontact of iets dergelijks. Ik spreek gewoon meer 1 op 1 af dan in groepsverband, dat is alles. Ik mis vooral cafés en spontane dingen.

Ik werk sinds maart thuis, maar ik vind het heerlijk. Heb leuke collega’s, maar ik vind het zalig om gewoon met laptop in bed rustig op te starten. Ik kijk zelfs op tegen weer naar kantoor gaan. Ik ben echt een raar geval volgens mij.
Idd, wat Gamayun ook zegt. Dekt de lading wel z.g.a.

Er zit wel degelijk een groot verschil tussen als alleenstaande thuis zijn of als gezin thuis zijn.

Voorheen dekte werk ook wel een deel sociale behoefte. Als je dan s'avonds thuis kwam, was het fijn om juist weer alleen te zijn. Nu zit je alle dagen alleen. Werk is daardoor ook intensiever geworden. Niet meer een praatje met een collega, niet even persoonlijk iets navragen etc.
Ook heb ik heel veel telefoon op een dag, dus als ik dan vrij ben heb ik zooooooo geen zin meer om nog te bellen.

Ik heb geen familie en de meeste van mijn vrienden wonen verder weg. Momenteel zie ik erg weinig mensen. Als ik er 1 per week zie is dat veel. Ik kom wel buren e.d. buiten tegen, en daar voer je hoogstens even een kort oppervlakkig praatje mee.

Of ik me eenzaam voel? Ik kan gelukkig goed alleen zijn. Maar lusteloos en afgestompt? Jazeker.
Ik heb ook wel vriendinnen die video-bel-dates willen. Maar ik vind daar weinig aan. Ik heb al zo weinig te vertellen. En we appen al continu met elkaar in een whatsapp-groep dus echt veel nieuws is er niet. En je ziet jezelf continu in dat scherm en daar word ik ook niet vrolijk van met m'n corona-kilo's en corona-kapsel :D.

Ik vind het wél leuk om een activiteit online te doen 's avonds. Een escaperoom of zo. Maar ook niet elke avond of zelfs elke week, want ik zit idd al genoeg op mijn bureaustoel en achter mijn computer.
Ik zou met die vriendinnen een op een afspreken en een eind gaan wandelen. Elke week een andere vriendin, kan ook vaker.
Met een gezin ben je soms druk en denk je er niet altijd aan maar als het een beetje in je ritme zit dan is het juist erg leuk om op deze manier met vriendinnen af te spreken.

En geloof me, ook met een gezin is het lekker om er even uit te zijn.

In de zomer kun je ook met een vriendin gaan suppen.
Maar gewoon even ergens een koffie halen en op een bankje zitten kan toch gewoon? Ik heb ook met vrienden geschaatst en hardgelopen bijvoorbeeld. Het is beperkt allemaal, maar als je voorstelt om even een ergens een coffee to go te halen, of je neemt een thermos mee, dan vinden veel mensen dat volgens mij hartstikke leuk. Het verschil is alleen dat mensen met gezinnen meer worden opgeëist door de dagelijkse gang van zaken. Als iemand dan iets voorstelt, pakken ze vaak pas even de rust om te denken, ja, ik heb al lang niets voor mezelf gedaan.

Ik geef toe, andersom gevraagd worden is ook leuk, en veel van mijn vrienden zijn juist begaan met het feit dat ik alleen ben. Maar ook zij die daar niet uit zichzelf aan denken staan open voor leuke dingen.
Alle reacties Link kopieren
@novavita ik ga dit weekend met een collega een nieuwe wandelroute uitproberen. Ben zelf niet zo van het videobellen omdat ik het juist fijn vind f2f contact te hebben maar als de lente begint vind ik het ook fijn om buiten te badmintonnen of picknicken bijvoorbeeld.
Lattemacciato44 schreef:
22-02-2021 14:46
@novavita ik ga dit weekend met een collega een nieuwe wandelroute uitproberen. Ben zelf niet zo van het videobellen omdat ik het juist fijn vind f2f contact te hebben maar als de lente begint vind ik het ook fijn om buiten te badmintonnen of picknicken bijvoorbeeld.
Goed idee!
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het wel Lattemacciato. Nou heb ik wel een relatie, maar sommige vriendschappen zijn wel verwaterd sinds vriendinnen kinderen kregen. Helemaal in grotere groepjes gaat het dan ook alleen maar over de kinderen en voel ik me toch 'buitengesloten'.

Ik heb al maanden niet met iemand afgesproken (behalve ouders en schoonouders), omdat bijna iedereen die ik ken buiten het eigen gezin geen mensen meer ziet. En ja een keertje bellen of via Facetime is gezellig, maar toch heel anders dan Face to Face.

Maar leuk dat je al wat dingen hebt bedacht om te gaan doen!
Alle reacties Link kopieren
@Novaviva ja merk nu al dat ik me ietsje beter voel omdat het steeds langer licht blijft. Gekke vraag misschiej maar waar heb jij de laatste jaren nieuwe vrienden gemaakt? Ik sta altijd wel voor nieuwe vrienden open maar ik ben introvert dus het duurt even voordat ik mezelf durf te laten zien bij nieuwe mensen.

@iedereen ik zal toch meer initatief nemen gedurende de coronaperiode. In eerste instantie vond ik het prettiger als er meer balans was tussen elkaar benaderen om af te spreken maar ik denk dat ik zal moeten wennen aan een fase waarin anderen een gezin hebben, wil ook niet elk weekend alleen op de bank zitten dus blijf mijn best doen om mijn contacten uit te breiden (na corona).

Fijn dat kapsalons open mogenz ik kan niet wachten tot de sportschool weer open gaat dat geeft ook lucht denk ik.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven