Relaties
alle pijlers
Er miste iets in m'n super relatie, maar weet niet wat :(
zaterdag 16 oktober 2021 10:09
Hoi allemaal,
Onlangs heb ik mijn relatie beëindigd, maar ik ben er totaal confused over.
Het zit zo: ik was 5 jaar samen met mijn vriend, waar ik ongelofelijk veel van hield. Onze relatie was zo fijn, ik voelde me altijd zo thuis en veilig bij hem: we pasten ontzetten goed bij elkaar, veel gezamenlijke interesses en dromen, hadden ontzettend goede chemie, ik voelde me ook fysiek tot hem aangetrokken, en we hadden eigenlijk nooit ruzie. Vanaf het begin voelde het alsof we 2 puzzelstukjes waren die bij elkaar hoorden te zijn. Ook zag ik mezelf dacht ik altijd wel oud met hem worden, we hadden het ook wel eens over kinderen samen, ergens ver in de toekomst. (beiden zijn we eind 20)
Wel heb ik vanaf het begin van onze relatie weleens gedacht dat ik 'iets' miste in mijn gevoel voor hem, omdat ik denk ik geen vlinders had. Dat begreep ik dan alleen niet echt omdat het verder zo fijn was en ik kon dat gevoel dan goed loslaten. Ik dacht 'misschien ben ik wel niet verliefd, maar alles gaat over op houden van en ik weet dat het verder goed zit en dat ik bij hem wil zijn'.
Dit jaar stonden we op het punt om samen te wonen. Iets wat ik al een tijdje super graag wilde. Maar toen het ineens realistisch begon te worden merkte ik dat er iets in mij ineens ontzettend begon te twijfelen. Iets wat heel diep zat en wat ik niet kon plaatsen. Ik raakte er helemaal in verwarring over omdat ik nog steeds zo graag met hem wilde zijn, hem aan wilde raken, plannen maken.. Maar iets in mij kwam terug bij die twijfel in mijn gevoel die ik eerder in onze relatie had, over dat ik misschien niet het juiste voelde. Dit keer kon ik het alleen niet meer wegduwen en ik begrijp zo ontzettend niet waarom...
Uiteindelijk wilde mijn vriend duidelijkheid en omdat ik hem op dat moment geen 100% ja kon geven werd het een nee en is het nu een maand uit. Maar ik mis hem en ons zo bizar erg en ben er nog steeds zo confused over... Voor mijn gevoel wil ik helemaal niemand anders, maar toch blijft iets in me (ik denk mijn intuïtie) tegelijkertijd zo erg knagen terwijl ik dat dus totaal niet kan plaatsen. Het stomme is dat dat gevoel er dus nog steeds is en ik gewoon niet weet of het nou angst is, of dat ik echt iets mis..
Mijn vraag is: zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Dat je onderbuik iets zegt maar dat je ook tegelijkertijd iets anders wil?
Ik dacht nog; misschien zou het kunnen dat mijn onderbewuste wil dat ik wél echt verliefd op iemand ben, maar aan de andere kant had ik nooit het idee dat dat zo'n groot issue was en was mijn vriend meer dan genoeg voor mij. Dat maakt het allemaal zo verwarrend..
Onlangs heb ik mijn relatie beëindigd, maar ik ben er totaal confused over.
Het zit zo: ik was 5 jaar samen met mijn vriend, waar ik ongelofelijk veel van hield. Onze relatie was zo fijn, ik voelde me altijd zo thuis en veilig bij hem: we pasten ontzetten goed bij elkaar, veel gezamenlijke interesses en dromen, hadden ontzettend goede chemie, ik voelde me ook fysiek tot hem aangetrokken, en we hadden eigenlijk nooit ruzie. Vanaf het begin voelde het alsof we 2 puzzelstukjes waren die bij elkaar hoorden te zijn. Ook zag ik mezelf dacht ik altijd wel oud met hem worden, we hadden het ook wel eens over kinderen samen, ergens ver in de toekomst. (beiden zijn we eind 20)
Wel heb ik vanaf het begin van onze relatie weleens gedacht dat ik 'iets' miste in mijn gevoel voor hem, omdat ik denk ik geen vlinders had. Dat begreep ik dan alleen niet echt omdat het verder zo fijn was en ik kon dat gevoel dan goed loslaten. Ik dacht 'misschien ben ik wel niet verliefd, maar alles gaat over op houden van en ik weet dat het verder goed zit en dat ik bij hem wil zijn'.
Dit jaar stonden we op het punt om samen te wonen. Iets wat ik al een tijdje super graag wilde. Maar toen het ineens realistisch begon te worden merkte ik dat er iets in mij ineens ontzettend begon te twijfelen. Iets wat heel diep zat en wat ik niet kon plaatsen. Ik raakte er helemaal in verwarring over omdat ik nog steeds zo graag met hem wilde zijn, hem aan wilde raken, plannen maken.. Maar iets in mij kwam terug bij die twijfel in mijn gevoel die ik eerder in onze relatie had, over dat ik misschien niet het juiste voelde. Dit keer kon ik het alleen niet meer wegduwen en ik begrijp zo ontzettend niet waarom...
Uiteindelijk wilde mijn vriend duidelijkheid en omdat ik hem op dat moment geen 100% ja kon geven werd het een nee en is het nu een maand uit. Maar ik mis hem en ons zo bizar erg en ben er nog steeds zo confused over... Voor mijn gevoel wil ik helemaal niemand anders, maar toch blijft iets in me (ik denk mijn intuïtie) tegelijkertijd zo erg knagen terwijl ik dat dus totaal niet kan plaatsen. Het stomme is dat dat gevoel er dus nog steeds is en ik gewoon niet weet of het nou angst is, of dat ik echt iets mis..
Mijn vraag is: zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Dat je onderbuik iets zegt maar dat je ook tegelijkertijd iets anders wil?
Ik dacht nog; misschien zou het kunnen dat mijn onderbewuste wil dat ik wél echt verliefd op iemand ben, maar aan de andere kant had ik nooit het idee dat dat zo'n groot issue was en was mijn vriend meer dan genoeg voor mij. Dat maakt het allemaal zo verwarrend..
lemon_chili wijzigde dit bericht op 03-01-2023 12:23
13.86% gewijzigd
vrijdag 22 oktober 2021 17:26
ff zeiken "je ne sais quoi"lolapaloeza schreef: ↑16-10-2021 11:29Het is uit. Hij vroeg of je er voor wilde gaan en jij zei nee.
In een langdurige relatie gaat het precies daarom, dat je voor elkaar kiest, in goede en slechte tijden, je kent het wel.
Ook als je twijfelt, omdat je leven in het slop zit, je een super aantrekkelijke collega krijgt of de één in Singapore wil gaan wonen en werken en de ander in Alblasserdam. En dus ook omdat je twijfelt omdat er altijd nog dat ene mist, het 'je ne sais qoui' wat jouw relatie helemaal perfect zou maken.
Dat deed je niet.
Tijd om te accepteren dat het over is. Dat is verdrietig, maar de realiteit waar je in zit. Terugkijken met 'wat als' heeft geen zin.
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
vrijdag 22 oktober 2021 17:35
Ik zou als ik jou was even stoppen met nadenken. Even de computer uit en lekker uitwaaien, of zuipen met vriendinnen, even zwelgen in je liefdesverdriet. En even niet piekeren of je ex je nog wel terugwil mocht je je bedenken. Uit is uit. En: als jullie voor elkaar bestemd zijn, komen jullie daar nog wel achter. Maar nu niet. En dat hij zich gekwetst voelt, moet je accepteren, daar ga je niks aan doen. Dat is voor zijn verwerkingsproces zelfs beter. Maak een lijstje van dingen die je nu het uit is kunt gaan doen of maak een lijstje van de minpunten van de relatie. Want die waren er wel, anders had je niet lopen twijfelen. Maar stop even met piekeren want zo kom je niet verder. 
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 22 oktober 2021 19:03
vrijdag 22 oktober 2021 20:13
Dit is een typische Westerse " ziekte" Net zoals burn out. In de derde wereld ofwel 5/6 van de wereldbevolking hebben ze er nog nooit van gehoord.
Jou geval noem ik altijd het " Gone with the wind Syndrome " .
1 Het moet spannend- aantrekken-afstoten- vreselijke goed maak sex- arrogant en bovenal door de maatschappij mannelijk of vrouwelijk voelen.
2 Je ziet er goed uit en je hebt nog een heel land vol. Je vriendinnen , vrijgezellen , doen hetzelfde dus waarom jij niet.
3 Je wilt altijd beter totdat je je beseft dat je moet settelen. Want : je wilt niet alleen achterblijven. Ook maatschappelijk gedreven. Je schoonheid verdwijnt en het echte leven begint.
Allemaal normaal hoor. Jammer dat het altijd lieve mannen betreft. Dat is de wijze les. Je wilt geen lieve man. Althans. Niet op deze leeftijd.
Succes
Jou geval noem ik altijd het " Gone with the wind Syndrome " .
1 Het moet spannend- aantrekken-afstoten- vreselijke goed maak sex- arrogant en bovenal door de maatschappij mannelijk of vrouwelijk voelen.
2 Je ziet er goed uit en je hebt nog een heel land vol. Je vriendinnen , vrijgezellen , doen hetzelfde dus waarom jij niet.
3 Je wilt altijd beter totdat je je beseft dat je moet settelen. Want : je wilt niet alleen achterblijven. Ook maatschappelijk gedreven. Je schoonheid verdwijnt en het echte leven begint.
Allemaal normaal hoor. Jammer dat het altijd lieve mannen betreft. Dat is de wijze les. Je wilt geen lieve man. Althans. Niet op deze leeftijd.
Succes
vrijdag 22 oktober 2021 23:18
Jeetje, dus iedere vrouw die haar , niet gewelddadige, relatie verbreekt met een man heeft een syndrome en die mannen zijn altijd lief_mig_ schreef: ↑22-10-2021 20:13Dit is een typische Westerse " ziekte" Net zoals burn out. In de derde wereld ofwel 5/6 van de wereldbevolking hebben ze er nog nooit van gehoord.
Jou geval noem ik altijd het " Gone with the wind Syndrome " .
1 Het moet spannend- aantrekken-afstoten- vreselijke goed maak sex- arrogant en bovenal door de maatschappij mannelijk of vrouwelijk voelen.
2 Je ziet er goed uit en je hebt nog een heel land vol. Je vriendinnen , vrijgezellen , doen hetzelfde dus waarom jij niet.
3 Je wilt altijd beter totdat je je beseft dat je moet settelen. Want : je wilt niet alleen achterblijven. Ook maatschappelijk gedreven. Je schoonheid verdwijnt en het echte leven begint.
Allemaal normaal hoor. Jammer dat het altijd lieve mannen betreft. Dat is de wijze les. Je wilt geen lieve man. Althans. Niet op deze leeftijd.
Succes
Is dat niet heel kort door de bocht? Waarom zou je bij iemand blijven als je voelt dat je wat mist in die persoon? Is dat je eigen angst, dat je partner dat misschien van jou vindt? Niet iedereen is hetzelfde en sommige mensen hebben de drang om te ontdekken wat het leven nog meer is, dat kan je dan echt niet afschrijven als: "het gras is altijd groener....". En waarom meteen een doemscenario, alsof je gestraft moet worden als je jezelf en de wereld wil ontdekken.
zaterdag 23 oktober 2021 02:22
Een vriend van mijn leeftijd (we zijn geen twintig meer) is laatst op het matje geroepen door zijn baas. Reden: Conflict met iemand van 20 jaar jonger. Vervolgens is hij op een cursus geweest. Daar werd hem uitgelegd dat de huidige generatie, van net rond de eeuwwisseling, een aantal problemen heeft. Eén daarvan is teveel keuze hebben gekend. Teveel prikkels en mogelijkheden zijn voorgehouden waardoor sommigen altijd blijven zoeken en nooit tevreden zijn. M.a.w. was jij met jouw ex wellicht allang huisje-boompje-beestje geweest als je in de jaren 80 geboren was.
Denk na over wat echt belangrijk is en goed voelt. Dat is niet altijd dat arsenaal aan keuzes en prikkels die de internetgeneratie door de strot is geduwd. Uiteindelijk wil je gewoon oud worden met iemand. En hoeft het ook niet erg te zijn dat je niet 'alles' ervaart/potentieel blijft najagen. Jouw ex lijkt wat dat betreft geen verkeerde keuze.
Denk na over wat echt belangrijk is en goed voelt. Dat is niet altijd dat arsenaal aan keuzes en prikkels die de internetgeneratie door de strot is geduwd. Uiteindelijk wil je gewoon oud worden met iemand. En hoeft het ook niet erg te zijn dat je niet 'alles' ervaart/potentieel blijft najagen. Jouw ex lijkt wat dat betreft geen verkeerde keuze.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zaterdag 23 oktober 2021 08:31
Lemon-Chili, wat je schrijft klinkt mij heel bekend in de oren! Ik heb toen ik jonger was me suf gepiekerd over of ik wel verliefd genoeg was op mn vriend. In de jaren die volgden kreeg ik ook weleens vlinders van andere mannen, die ik niet bij mn eigen vriend had. Toen we gingen samenwonen ben ik toch vertrokken. De periode alleen was fijn, maar ook miste ik hem.
We zijn weer bij elkaar gekomen, al is dat verliefde gevoel nooit gekomen. Maar dat gevoel dat ik zo verschrikkelijk veel van hem houd en dat we het zo fijn hebben samen ben ik veel belangrijker gaan vinden. Toen ik het erover had met mijn moeder en mijn beste vriendin merkte ik dat ik niet de enige was. Mijn ouders die een geweldig huwelijk hebben waren ook niet dolverliefd. Ze hadden gewoon een gevoel van 'belonging' - een heel diep gevoel van bij elkaar horen. Dat is een veel sterkere basis dan verliefdheid, die uiteindelijk toch vervaagt.
Inmiddels hebben we een gezin en twijfel ik niet meer. Achteraf vind ik het zonde van mijn tijd dat ik me zo suf heb zitten piekeren of ik wel verliefd genoeg was.
We zijn weer bij elkaar gekomen, al is dat verliefde gevoel nooit gekomen. Maar dat gevoel dat ik zo verschrikkelijk veel van hem houd en dat we het zo fijn hebben samen ben ik veel belangrijker gaan vinden. Toen ik het erover had met mijn moeder en mijn beste vriendin merkte ik dat ik niet de enige was. Mijn ouders die een geweldig huwelijk hebben waren ook niet dolverliefd. Ze hadden gewoon een gevoel van 'belonging' - een heel diep gevoel van bij elkaar horen. Dat is een veel sterkere basis dan verliefdheid, die uiteindelijk toch vervaagt.
Inmiddels hebben we een gezin en twijfel ik niet meer. Achteraf vind ik het zonde van mijn tijd dat ik me zo suf heb zitten piekeren of ik wel verliefd genoeg was.
zaterdag 23 oktober 2021 09:54
lemon_chili schreef: ↑16-10-2021 12:14Jaa, dat wil ik even ontkrachten want ik vond onze relatie écht een tien, en snap dus vooral niet hoe ik dan tóch zo'n knagend gevoel kan hebben
Als je steeds twijfels hebt, is je relatie geen tien.
TO, het valt me op dat jij in superlatieven praat. Superrelatie schrijf je, alles lijkt helemaal geweldig en perfect. Is dat niet een onderdeel van je probleem? Haal die superlatieven er eens af, en kijk dan eens hoe je relatie werkelijk is. En hoe jij je wérkelijk voelt. Het lijkt dat je overal een sausje overheen gooit van fantastisch, super etc. Maar hoe is het zonder sausje?
En ook al is je ex een hele goede vent, dan nog mag je het uitmaken. Twijfel zijn er niet voor niets. Dus zoek uit wat er werkelijk is. Vaak is het verhelderd om een goed gesprek met een neutraal iemand te hebben. Is dat een idee?
Het zit zo: ik was 5 jaar samen met mijn vriend, waar ik ongelofelijk veel van hield. Onze relatie was zo fijn, ik voelde me altijd zo thuis en veilig bij hem: we pasten ontzetten goed bij elkaar, veel gezamenlijke interesses en dromen, hadden ontzettend goede chemie, ik voelde me ook fysiek tot hem aangetrokken, en we hadden eigenlijk nooit ruzie
zaterdag 23 oktober 2021 10:55
Misschien ben jij iemand die gewoon goed is in relaties. Die mensen bestaan. Dat zijn mensen die niet heel complex zijn, ze zijn over het algemeen gelukkig met zichzelf en autonoom, ze zoeken dus geen 'invulling' bij een ander, bovendien zijn ze bereid om zich aan te passen zonder het gevoel te hebben iets in te leveren of tekort te komen. Dat soort mensen - ik ben er zelf een - kunnen vrij gemakkelijk een leuke, fijne relatie hebben met... nou ja, met heel veel andere mensen die ook zo in elkaar zitten.lemon_chili schreef: ↑16-10-2021 12:14Jaa, dat wil ik even ontkrachten want ik vond onze relatie écht een tien, en snap dus vooral niet hoe ik dan tóch zo'n knagend gevoel kan hebben
Ik heb vóór mijn huwelijk een aantal heel leuke, fijne relaties gehad. Ik kan me niet herinneren dat ik een 'knagend gevoel' had, ik weet alleen dat die relaties uiteindelijk nét niet helemaal klopten. Blijkbaar was ik op zoek naar iets anders. Toen ik mijn man uiteindelijk tegenkwam, had ik meteen een scherp beeld voor ogen van onze toekomst samen. Ik zag het letterlijk voor me: wij tweeën vormden precies het beeld (of het 'plaatje') dat me blijkbaar voor ogen stond. De realiteit is natuurlijk anders, maar toch, ik heb het toen wel goed gezien. Het klopt inderdaad nog steeds. Ik heb gewoon gewacht tot ik zeker wist: ja, déze!
Dat neemt niet weg dat ik met mijn ex-vrienden misschien ook wel een prima relatie had kunnen hebben. Relaties gaan niet altijd uit omdat er schreeuwende ruzie of overspel of ander drama aan te pas komt. Relaties kunnen ook voorbij gaan omdat het toch meer vriendschappen zijn, en mensen die goed zijn in relaties (om het zo maar even te noemen) kunnen lang in zo'n situatie blijven hangen omdat ze sowieso wel gelukkig zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb geen man nodig om gelukkig te zijn, maar mét een (leuke, aardige) man erbij ben ik ook heel gelukkig. Dan is het raar om een relatie te verbreken. Maar toch... als je die ene tegenkomt, weet je het.
zaterdag 23 oktober 2021 14:19
Ha, nou ik wel hoor. Maar dan wel een lieve man die ook lekker is.Wickedwitch schreef: ↑22-10-2021 20:31Ik ben 55 en wil ook geen lieve man. Ik wou dat ik dat wel wilde, maar het is niet zo.
zondag 24 oktober 2021 00:13
Ik had het fijn met mijn ex, maar niet fijn genoeg. En ik ben blij dat we niet verder zijn gegaan. We zijn erna allebei heel gelukkig met iemand anders geworden.
Dat gezegd hebbende; ik heb ook een vriendin die dezelfde beslissing heeft genomen en nu elf jaar later echt spijt heeft dat ze er toen niet meer voor heeft geknokt.
Dat gezegd hebbende; ik heb ook een vriendin die dezelfde beslissing heeft genomen en nu elf jaar later echt spijt heeft dat ze er toen niet meer voor heeft geknokt.
