Ervaringen relatietherapie

13-10-2008 23:10 23 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo ik ben een vrouw van 34 en ben benieuwd of er hier iemand is die wat wil vertellen over haar ervaringen met relatietherapie (als je die hebt natuurlijk)

Samen met mijn partner staan wij aan het begin van onze therapiesessies. Ben 1 keer geweest en ik moet zeggen dat het rust geeft dat er iemand is die van buitenaf naar onze problemen kijkt, ook al heb ik alleen nog maar mijn verhaal verteld en is mijn man komende week aan de beurt. De week daarop gaan we dan samen. Ik hoop zo dat het ons gaat helepn en dat er toekomst in onze relatie zit. Ook al denk ik nu dagelijks dat we beter af zullen zijn zonder elkaar zo zitten we elkaar telkens in de haren.

Ik ben benieuwd of iemand zijn/haar ervaringen wil delen.



Groeten P
Ik heb ervaring. Bij ons was het succesvol. Wat wil je weten?
Alle reacties Link kopieren
Wat een snelle reactie!

Ik zou graag willen weten wat de achtergrond van jullie relatie en van jullie problemen was, hoe "ver " je al aan het denken was om er een punt achter te zetten, en hoe de therapie je geholpen heeft een beslissing te nemen waar je nu nog steeds achter staat.

Of je ondanks de therapie nog veel getwijfeld hebt.

Ik ben aan de therapie begonnen om er in ieder geaval alles aam gedaan te hebben mocht ik toch besluiten weg te gaan. Ik denk dagelijks aan het beeindigen van mijn relatie maar tegelijk ook dagelijks aan het krijgen van nog een derde kind (ja ja niet allemaal tegelijk over me heen vallen nu. Niet als laatste redmiddel maar omdat ik dagelijks wissel wat betreft gedachten over wat ik moet doen en dus ook nog vaak denk dat we het zo gek nog niet hebben. Totdat ik weer radeloos gemaakt wordt door opmerkingen en gedrag van mijn man)



Al met al ben ik bang de verkeerde beslissing te nemen.... welke dat ook wordt.
Wij waren 11 jaar bij elkaar, ik was 31, hij 40. Ik heb hem altijd op een enorm voetstuk gezet en mezelf uit onzekerheid altijd naar beneden gehaald. Op een gegeven moment was de verhouding zo scheef dat ik al mijn verlangens en wensen buiten de relatie had gezet (figuurlijk). Ik kwam niet voor mijn eigen dingen op, en hij had er geen oog voor, hij zag me gewoon niet staan. Niet zo heel erg gek als je jezelf hem altijd al niet waard vond.

Langzaamaan vond ik mijn leven zo toekomstloos en leeg dat ik de knuppel in het hoenderhok heb gegooid. Ik heb hem verteld dat ik niets meer van hem wilde, dat ik leeg was, dat de liefde in deze relatie van een kant kwam en dat het op was. Ik wilde namelijk samenwonen, ik wilde lieve woordjes zeggen, ik wilde seks, ik wilde trouwen, van hem hoefde dat eigenlijk allemaal niet, we zijn na 6 jaar wel gaan samenwonen en na 9 jaar getrouwd (op mijn aandringen).

Ik was zo boos op hem en ook op mezelf. Op hem omdat ie niets deed, niets voelde, niets zei, niets wilde en op mezelf omdat ik het zo lang heb toegelaten, dat ik nooit eerder voor mezelf op kwam. Boos op mijn rol in onze relatie, daar zijn we allebei slechter van geworden.

Uiteindelijk is hij eerst in relatietherapie gegaan, voor zichzelf. Hij is een keer of zes geweest. Hij wilde zich namelijk leren uiten en hij wilde leren voelen. Hij is nog steeds helemaal geen gevoelsmens, maar hij is wel veranderd, hij is veel zachtaardiger geworden en vooral veel vriendelijker naar anderen toe.

Daarna zijn we samen gegaan naar twee therapeuten tegelijk. We zaten daar dus met zijn vieren. Dat heb ik zelf als heel prettig ervaren omdat mijn man al een soort van band had met een van beide. Bovendien hadden beide therapeuten en enorm verschillend karakter, net als mijn man en ik. We hebben daar ook af en toe wel gelachen zelfs.

De therapie heeft ons geleerd beter met elkaar te communiceren. Voorheen bleef ik maar vragen stellen en mijn man sloeg dan helemaal dicht. Nu weet ik dat ik geen spervuur van vragen moet afvuren, en hij weet nu hoe hij kan voorkomen dat ik denk dat hij mijn vragen/problemen/etc. van de tafel veegt.

We zijn nog steeds geen communicatieve wonderen hoor, maar we zien wel wat eerder de valkuilen en nu kunnen we ze beter omzeilen en graven ze niet meer alleen maar dieper en dieper.

We zijn volgens mij zes keer met zijn tweeen geweest. En ik vond het fijn dat de afspraken bestonden. Dan had ik minder de behoefte om hem uren te ondervragen en om nogmaals te vertellen wat ik op mijn hart had. Dat kon immers daar.

Wij hebben het na de therapie ook nog wel eens over scheiden gehad. Het is lang niet altijd goed gegaan, integendeel. Maar we hadden allebei wel het gevoel dat therapie ons niet meer zou brengen dan dat het ons gebracht had.

En ook nu nog, een jaar later, het gaat wel veel beter, maar het is nog niet helemaal ok. Wel ok genoeg om het niet meer over scheiden te hebben.



Ik ben ook aan therapie begonnen om maar alles gedaan te hebben. Ik was helemaal op, dacht ook dagelijks aan weggaan. Heb ook allerlei boeken aangeschaft waarvan ik dacht dat ze me wel zouden helpen om te beslissen: gaan of blijven. Hielp geen zak.

Uiteindelijk was het iets heel kleins dat bij ons weer licht in de duisternis bracht. Hij nam me op Valentijnsdag mee naar een restaurantje waar we in de eerste weken van onze relatie eens hadden gegeten. Ik was echt verbaasd dat dat me weer met wat liefde deed vullen. Had eigenlijk verwacht dat het gebaar veel grootser had moeten zijn.



Mij heeft het veel geholpen om te onderzoeken welke rol ik eigenlijk had in het slechte scenario van onze relatie. En het heeft me geholpen door bepaalde woorden niet meer te gebruiken in gesprekken en discussies, omdat ze niet bevorderlijk voor een goed einde zijn.



Mijn man en ik hadden trouwens nooit ruzie, hadden we het maar gehad.



Nou, nou, wat een verhaal...
Wel herkenbaar hoor dat je aan een kind krijgen denkt en aan scheiden. Beetje weird, maar herkenbaar.



Als ik jouw stukje zo lees, dan zou ik (nog) niet uit elkaar gaan, volgens mij heb je nog te veel twijfel. En bij twijfel kun je beter niet oversteken (of hij moet je mishandelen ofzo maar daar ga ik niet vanuit).
Alle reacties Link kopieren
Hoi hoi, ook ik heb ervaring met de relatietherapie. Wij zijn in therapie gegaan omdat mijn vriend vreemd is gegaan en omdat hij niet praat. Een totaal gesloten boek is en ik juist niet. Eigenlijk zijn we nu voor de tweede keer bezig maar dan bij een ander. Waar wij uit moeten zien te komen, hij vooral is of ik en de relatie het waard zijn om voor te vechten. Hij denkt nu soms niet en soms wel. Daar moet hij vooral achter zien te komen en samen moeten we meer leren te geven en nemen.



Hou er rekening mee dat het heel conforterend kan zijn omdat je vaak denkt dat het meer aan de ander ligt maar ook wel degelijk aan jou.



En dat van een nieuw kindje, dat is heel herkenbaar hoor. Heb ik ook een tijdje gehad, een tweede erbij, waarom?? geen idee.



succes (sterkte)
Hier ook goede ervaring met rela-therapie gehad. Na 5 sessies was er een heleboel duidelijk. Hier ook een communicatie probleem icm een overdosis hormonen door zwangerschap en gruwel-bevalling ;-) Dus ik was ook niet op mn best zeg maar.

Sindsdien gaat het weer super!

Het was bij mij ook voornamelijk de simpelheid van het communicaren wat ik verleerd was. Wij konden ook tegen elkaar praten maar het kwam bij de ander niet over. ( jamaar ik heb nu al 100 keer gezegd dat ik... etc )



Ik ging er trouwens heen omdat ik er wel helemaal zeker van was dat ik met hem oud wilde worden. Het was voor mij niet een soort 'laatste poging'. Er moest iets veranderen, hoe dan ook. Ik denk dat je ook wel die instelling moet hebben, dat je het wilt laten lukken ( tja anders ging je ook niet naar een relatie therapeut he... ;-) )

Succes!
Alle reacties Link kopieren
Hoi,

ik sluit even aan, omdat vriend en ik elkaar hebben beloofd een relatietherapeut te zoeken na onze a.s. verhuizing. We weten dat we erg rottig communiceren en willen daarbij hulp. Zeker sinds er kinderen zijn, breekt dit ons op.

Maar ik heb een vraag: hoe vind je een therapeut? Ik zie me niet bij vrienden/kennissen/familie in de buurt vragen : Hé, weten jullie nog een leuke relatietherapeut?

Dan maar googelen? Dan vind ik er niet veel. Of is het iets om de huisarts te vragen of hij/zij iemand weet?

Bedankt alvast voor jullie reacties.
ahahah you didn't say the magic word
@Mirdespir: de huisarts kan je verder helpen. Meestal kun je wel kiezen tussen iemand van het GGZ (geloof ik) en een particuliere therapeut. De prijs van een particuliere therapeut is inkomensafhankelijk....je kunt dan dus maar beter arm en ongelukkig zijn.
Alle reacties Link kopieren
Vl43inder, dank voor je reactie. En helaas .... X-D
ahahah you didn't say the magic word
mirdespir schreef op 14 oktober 2008 @ 19:18:

Vl43inder, dank voor je reactie. En helaas .... X-D
Ja, scheiden is duurder, hoe dan ook.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties.



Ik word zeker niet mishandeld en ook gaat hij niet vreemd (tenminste, niet dat ik weet). Wel maken wij juist heel veel ruzie.

Slechte communicatie is ons probleem. Plus dat ik vind dat er te weinig erkenning en respect is, maar dit valt op een bepaalde manier ook onder het kopje communicatie.

Hij kan me echt radeloos maken door gebrek aan aandacht en het zeggen van vreselijke nare dingen. Alles wat ik doe lijkt er niet toe te doen en is onbelangrijk. Hij uit zich vooral bozig en chagrijnig. Als ik iets probeer te bespreken met hem vindt hij het onzin dat ik ergens mee zit en komt dan met allerlei redenen waarom dingen gaan zoals ze gaan en dat komt er eigenlijk altijd op neer dat het mijn eigen sculd is. " Als jij..... dan zou het niet zo zijn of zou ik....." Vaak praten met "jij altijd dit" of "nooit dat", kortom een gesprek over de essentie lijkt niet mogelijk.

Ik weet zeker dat ik een belangrijke rol speel, waar twee kijven hebben twee schuld, alleen is het volkomen ontwricht en lijken we er zelf geen positieve wending meer aan te kunnen geven.



Daarbij vroeg de therapeut of ik nog wel van hem hou en ik wist daar eerlijk gezegd geen ander antwoord op dat ik denk van wel omdat ik anders niet in therapie zou gaan, maar het gevoel ken ik even niet. Wel een groot verlangen naar rust, alleen zijn en voor mezelf (en de kinderen) zorgen zonder al dat gedoe.

Maar ja hoe weet je nu wat de juiste keus is. Ik zie mezelf zo geen 80 worden met hem. Dan ben ik trouwens so wie so al voortijdig van de stress gestorven denk ik........
Alle reacties Link kopieren
Hee Peejeeja, als ik je stukje hierboven lees, is het echt een hele hoop herkenning voor mij. Zo gaat het op het moment tussen mij en mijn partner ook precies. Helaas krijg ik hem niet zo ver om naar de relatietherapeut te gaan om dat communicatieprobleem te bespreken. Misschien dat het in zijn cultuur zit om niet over problemen te praten, dan gaan ze vanzelf weg...
Alle reacties Link kopieren
hoi,

Ook hier positieve ervaringen. Bij ons zit het probleem ook in de communicatie en heel veel ruzie hebben. Wij zijn nog bezig en hebben al veel tips gekregen over hoe wij beter kunnen communiceren. Hoewel het moeilijk is om deze dingen steeds weer toe te passen. (we zitten toch "vast" in bepaalde patronen) merk ik wel dat het beter gaat. Ruzies doen in elk geval al minder lang en we komen vaker tot een oplossing of compromis. Wij hebben deze therapeuten gevonden via google. We hebben veel informatie gezocht en gelezen en wilden het liefst 2 therapeuten. Dit hebben we nu ook maar er was hier wel een wachtlijst voor.

Wat bij ons ook goed heeft geholpen is het boek: Mars/venus, de nieuwe rollen. Hoewel het soms wel wat rolbevestigend geschreven is, zagen we toch ook wel veel herkenning in de situaties die geschetst werden.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een therapeut via de telefoongids op internet gevonden. Wij wilden per se een geregistreerde psycholoog. Iedereen mag zich voor therapeut uitgeven en dit leek ons de beste manier om het dichtst in de buurt te komen van een professioneel iemand. Of we de juiste persoon hebben moet nog blijken want we zijn nog maar net begonnen. Ik eerst alleen geweest en nu mijn man. Daarna gaan we samen.
Wij hadden ook "echte" psychologen trouwens. Wij hadden gestallt therapie. Dat komt er op neer dat je tijdens de sessie al oefent. Wij hadden dus gesprekjes tijdens de sessies met de psychs, zij kunnen je wijzen op de valkuilen maar belangrijker nog, zij kunnen er ook voor zorgen dat je er achter komt wat je werkelijk nodig hebt in zo'n gesprek en hoe je dat aan de ander kenbaar maakt.



Als je veel ruzie maakt dan is het misschien handig om bepaalde woorden te verbieden: nooit, altijd, waarom (hoe komt het dat....is veel beter). Wat je ook zou kunnen doen is praten met de tijd erbij, zodat de een de ander moet laten uitpraten, en niet een van beide maar doorgaat en doorgaat (dat was ik).



Weet je wat zijn chagrijn en bozigheid triggert? Is het onmacht (niet aan jouw wensen te kunnen voldoen), is het een externe factor (werk, geluidsoverlast, etc), is hij depressief?
Alle reacties Link kopieren
Eerst gaf hij aan dat het kwam omdat hij depressief was door zijn werk ( niet leuk werk, daarna geen werk en zoeken naar werk) Nu heeft hij echter ander werk waar hij het wel naar zijn zin heeft.

Hij geeft aan psychisch "aan de grond " te zitten als we er echt op doorgaan en zegt dan dat ik hem moet helpen. Wat natuurlijk niet kan, hij moet daar zelf hulp voor zoeken.

Ik hoop dat de psycholoog hem wat dit betreft ook zou kunnen helpen. Mensen in mijn omgeving zeggen wel eens dat hij jaloers is. Een van de eerste dingen die de psycholoog vroeg toen ik bij hem was, was of hij jaloers op me is. Dat was wel frappant dus misschien dat er zoiets een rol speelt?



De tip van bepaalde woorden niet gebruiken is een hele goede. Echter is dit bij ons nog niet zo goed gelukt omdat hij vindt dat ik me niet zo aan moet stellen. Ik kan er bijv ook niet tegen als hij me commandeert en de woorden"je moet" gebruikt. Dit vindt hij belachelijk en verwijt me te gevoelig te zijn en brengt dit dan weer op zijn chargerende manier naar voren. En dan zijn we weer waar ik niet meer wil zijn.

Ik denk dat hier heel veel resultaat valt te behalen als we hier eens verandering in zouden kunnen brengen.



Hoe is het bij jou? Kabbelt het voort of zie je sprongen vooruitgang? Ik vraag me af hoe ik het moet zien

Wel heel fijn dat jullie je er ook echt bij geholpen voelen.

Ik heb wel al iets meer rust. Als we zo'n ruzie maken wordt het toch wat makkelijker om te denken dat het nog aan de orde zal komen.

Eerst dacht ik steeds "zie je wel, we hebben nu écht hulp nodig." of "nu ga ik écht bellen"
Alle reacties Link kopieren
Hoi Peejeejaa,



Ik ben erg benieuwd hoe het nu met jouw en je partner gaat. Ik zit in precies hetzelfde schuitje en begin deze week met de sessies. Ondanks twijfels hoop ik toch echt dat het bij ons helemaal goed gaat komen.Ben erg benieuwd wat jouw ervaringen zijn.



P.s. ik ben net nieuw op het forum en zie dat het laatste bericht van oktober 2008 dateert. Ik hoop dus dat je dit nog leest.
Hey Snoezie. Ik wil je heel veel succes wensen met je sessies. Hoop dat jullie eruit komen, en anders tot een besluit komen waar jullie je beide goed bij voelen. Het koste mij enorm veel energie, bloed, zweet en tranen (na ja, bloed niet hoor, alhoewel, wij gaan nu zelfs voor een kindje en ben verdorie weer ongesteld geworden, maar da's off topic) maar het is het me wel waard geweest. Zelfs als het toch ooit nog mis mocht gaan. Want ik deed het ook voor mezelf.
Alle reacties Link kopieren
Wat leuk zo'n snelle reactie! Ik heb het topic nagelezen en herken heel erg veel in de verhalen. Twijfel twijfel en nog eens twijfel en wisselende gevoelens. Ik hoop niet dat het te laat is dus we gaan er beide 100% voor (en dat is naar mijn idee al erg goed, als de wil er is aan beide kanten dan bereik je volgens mij het meeste). Eerste sessie alleen gehad, hierna samen. Ben erg benieuwd! Ik vindt het trouwens voor jullie ontzettend leuk dat jullie voor een kindje gaan! Is toch voor mij een kleine opsteker: de ervaringen dat het ook de goede kant opgaat. Hoe is het nu tussen jullie? Gaat het leven weer zoals het hoort te gaan?



Ik duim voor je dat het zwanger worden snel zal lukken!
Alle reacties Link kopieren
Ondanks het feit dat het laatste bericht van juli 2009 dateert, wil ik toch graag mijn ervaring met relatietherapie delen.

Onze relatie begon zoals "de perfecte relatie", we kregen maar niet genoeg van elkaar. Echter, na 5 jaar merkte ik dat de spanning er een beetje vanaf was, en daarmee merkte ik ook steeds meer dat het verlangen naar elkaar minder werd. In de hoop om onze relatie te redden, drong ik er op aan om samen te gaan wonen. Vanaf dit punt ging het bergafwaarts, en ik denk dat als we geen hulp bij een relatiecoach hadden gezocht, we nu niet meer bij elkaar zouden zijn.

Toen we ongeveer een 2 jaar samen woonden, raakte onze relatie in een diepere sleur dan voorheen. Hij gaf aan dat hij na zijn werk dood op was, en het liefste gelijk ging slapen, en ik betrapte mezelf er op steeds vaker afstandelijk te doen richting hem. Dit zorgde ervoor dat we in feite in een vicieuze cirkel terecht kwamen. Toen hij op een avond weer gelijk na zijn werk het bed ingedoken was, zag ik een programma langs komen op tv; relatietherapie in het buitenland. Na dit programma gezien te hebben, was ik er van overtuigd dat dit ons laatste redmiddel was.

Toen hij 's ochtends wakker werd, vertelde ik hem dat ik mij diep ellendig voelde bij onze relatie, en stelde ik hem het idee van de relatietherapie in het buitenland voor. Na een lange zondag middag hier over gepraat te hebben, gaf hij toe dat het hem inderdaad een goed idee leek. Nadat ik dit hoorde, hebben we gelijk de tickets gekocht, en zijn we relatietherapie in Spanje gaan volgen, bij een Nederlandse relatiecoach.

Tijdens deze "vakantie" hebben we 6 consuls gehad, en met een positief effect. Toen we thuis kwamen zijn we gelijk online gaan zoeken naar een relatiecoach bij ons in de buurt, en we kwamen toen uit op website "www.relatief.nu". Hier hebben we nog 4 consuls gehad, en onze relatie is nu beter dan ooit tevoren!

Ik hoop dat ik met dit verhaal wankelende relaties kan aanzetten tot het zoeken van hulp, want je relatie is het waard!
Alle reacties Link kopieren
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 22-02-2018 11:01
Reden: Spam
98.81% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Het probleem met een relatie die niet lekker loopt, is dat je partner er anders over denkt , het anders beleeft. Voor mij stond het huis en de schuur in de fik maar voor hem stond er alleen een pan over te koken. Wat ik een conflict vind ,is voor hem een rimpel in de vijver. En dat ging van kwaad tot erger. In het begin van de relatie hadden we ook wel zo onze meningsverschillen maar die losten we meestal wel op . En een goede vrijpartij was ook een anti-ruzie medicijn van jewelste.
Probleem is ook dat ik met de de hele wereld over mijn relatie kan en wil praten en dus ook over wat er mis gaat en het foute gedrag van de ander. Ik zie heus wel mijn eigen tekortkomingen. Maar als het aan hem ligt blijft alles binnenskamers.
Dus ook toen ik na de zoveelste ruzie besloot om er een punt achter te zetten, leverde dat ook weer een ruzie op. Want hoe kun je nou eenzijdig de relatie beëindigen? Toen kwam mijnheer pas uit zijn stoel en moest ik ineens allerlei sites van relatietherapeuten en coaches bekijken,sites van relatietherapie . Daar had ik niet zo´n zin in. Ook al omdat ik niet geloof in zo´n uurtje gebabbel en vervolgens weer terug naar de dagelijkse tredmolen . Ik wil gewoon dat wat er mis is uitgediept wordt en we pas ophouden met graven als we de bodem bereikt hebben.
En dat op een plek waar we niet door wie of wat dan ook gestoord worden. Met iemand die neutraal is. Maar ook ons kan helpen die conflicten te voorkomen.
Bovendien is het ook nog een dure aangelegenheid want zo´n therapeut vraagt als gauw 95 euro per uur. Dus 1500 euro ben je zo kwijt. We kwamen via via bij een relatiecoach in Spanje terecht. We hebben 7 dagen relatievakantie geboekt. Daarvan hebben we 5 dagen 2 keer per dag 3 uur ons gedrag naar elkaar door gesproken, geoefend, gehuild en uiteindelijk elkaar opnieuw gevonden. Een hele lijst gemaakt van ons foute gedrag. En ook nog van strand, zon en alle andere verrassingen van Malaga genoten.
Een investering die onze relatie echt gered heeft.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven