Relaties
alle pijlers
Even ten einde raad
donderdag 18 januari 2018 19:38
Ik heb het gevoel dat mijn vriend en ik (6 jaar relatie en beide midden 20 jaar) qua communicatie mijlenver van elkaar vandaan staan en ik zoek tips.
Mijn vriend zat om en nabij de 4 jaar in een baan waarbij hij soms weken van 60 tot 80 uur maakte. Er is in de organisatie géén sprake van een rooster als richtlijn, maar een constructie waarbij dagelijks gekeken werd naar de vraag hoe veel personeel er nodig is. En daar kwamen dan nog eventuele calamiteiten bovenop.
Betekent dus dat er onder ons geen goede afspraken konden worden gemaakt. Zodra deze wel gemaakt werden, was het 9 van de 10 keer zo dat de afspraken door zijn werk in het water vielen. Zelfs als hij aan zijn leidinggevende doorgaf dat hij die dag niet (langer) kon werken.
Dit begon enorm effect te hebben op onze relatie. Waarbij veel irritaties ontstonden. Vriend heeft een opjaagd gevoel alles uit zijn vrije tijd te halen, om er voor te zorgen dat er geen minuut, naar eigen zeggen, onnuttig besteed wordt (soort van 48 uur in 24 uur stoppen). Hierdoor gebeurt het vaker dat hij zich volledig focust op zaken die voor hem als ontspanning dienden en niet naar wat er buiten ontspanning ook gedaan moest worden. Terwijl ik goed begrijp dat hij die vrije tijd echt nodig heeft om tot rust te komen.
Echter resulteert het uiteindelijk dan dat we samen de huishoudelijke taken op het allerlaastste moment doen en wat voor mijzelf dan veel stress oplevert en quality time soms wordt vergeten. Dat laatste geeft me het gevoel dat we maar langs elkaar af leven. Terwijl we het zo leuk kunnen hebben op de momenten dat we iets leuks ondernemen. We proberen er dan wekelijks over te praten op een rustig moment hoe we dit anders moeten aanpakken en wat de valkuilen zijn, maar ontstaat dan een aanvaring i.p.v. een normaal gesprek. Vriend geeft aan dat ik hem te veel op de lip zit.
Ik parkeer het gesprek en geef aan er op een ander moment op terug te komen.
Inmiddels is vriend op zoek gegaan naar ander werk en zit hij in zijn proefperiode in een andere baan. Helaas blijft het opgejaagde gevoel nog een rol spelen.
Hij geeft aan dat hij denkt dat het opgejaagde gevoel en de aanvaringen naarmate de tijd vordert in een rustige baan vanzelf over zullen gaan. Maar ik gaf aan dat ik vermoed dat er een ander onderliggend probleem is op gebied van communicatie tussen ons, waar hij of wij samen eventueel met een derde over zouden kunnen praten. Dit weigert hij.
Ik heb aangegeven dat de stress door hele situatie aan mij vreet en ik dit jaar nog wil aankijken (particulier huurcontract eindigt einde dit jaar) en als er geen verbetering is, onze wegen zullen scheiden. Dit vindt hij niet leuk.
Iemand tips? Ik ben zelf even ten einde raad.
Mijn vriend zat om en nabij de 4 jaar in een baan waarbij hij soms weken van 60 tot 80 uur maakte. Er is in de organisatie géén sprake van een rooster als richtlijn, maar een constructie waarbij dagelijks gekeken werd naar de vraag hoe veel personeel er nodig is. En daar kwamen dan nog eventuele calamiteiten bovenop.
Betekent dus dat er onder ons geen goede afspraken konden worden gemaakt. Zodra deze wel gemaakt werden, was het 9 van de 10 keer zo dat de afspraken door zijn werk in het water vielen. Zelfs als hij aan zijn leidinggevende doorgaf dat hij die dag niet (langer) kon werken.
Dit begon enorm effect te hebben op onze relatie. Waarbij veel irritaties ontstonden. Vriend heeft een opjaagd gevoel alles uit zijn vrije tijd te halen, om er voor te zorgen dat er geen minuut, naar eigen zeggen, onnuttig besteed wordt (soort van 48 uur in 24 uur stoppen). Hierdoor gebeurt het vaker dat hij zich volledig focust op zaken die voor hem als ontspanning dienden en niet naar wat er buiten ontspanning ook gedaan moest worden. Terwijl ik goed begrijp dat hij die vrije tijd echt nodig heeft om tot rust te komen.
Echter resulteert het uiteindelijk dan dat we samen de huishoudelijke taken op het allerlaastste moment doen en wat voor mijzelf dan veel stress oplevert en quality time soms wordt vergeten. Dat laatste geeft me het gevoel dat we maar langs elkaar af leven. Terwijl we het zo leuk kunnen hebben op de momenten dat we iets leuks ondernemen. We proberen er dan wekelijks over te praten op een rustig moment hoe we dit anders moeten aanpakken en wat de valkuilen zijn, maar ontstaat dan een aanvaring i.p.v. een normaal gesprek. Vriend geeft aan dat ik hem te veel op de lip zit.
Ik parkeer het gesprek en geef aan er op een ander moment op terug te komen.
Inmiddels is vriend op zoek gegaan naar ander werk en zit hij in zijn proefperiode in een andere baan. Helaas blijft het opgejaagde gevoel nog een rol spelen.
Hij geeft aan dat hij denkt dat het opgejaagde gevoel en de aanvaringen naarmate de tijd vordert in een rustige baan vanzelf over zullen gaan. Maar ik gaf aan dat ik vermoed dat er een ander onderliggend probleem is op gebied van communicatie tussen ons, waar hij of wij samen eventueel met een derde over zouden kunnen praten. Dit weigert hij.
Ik heb aangegeven dat de stress door hele situatie aan mij vreet en ik dit jaar nog wil aankijken (particulier huurcontract eindigt einde dit jaar) en als er geen verbetering is, onze wegen zullen scheiden. Dit vindt hij niet leuk.
Iemand tips? Ik ben zelf even ten einde raad.
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:12
Ook dat is wel een beetje ongezond. Je zit in een relatie gewoon niet altijd op 1 lijn. Punt.
Ruzie maken, een keer mot of discussie is heel normaal en niks mis mee.
Stop met dat bejaardengedrag, fix een goede poets en zeur niet over “wat het doet met je budget”. Zolang je je vaste lasten kan betalen en je boodschappen (hetgeen ik wel verwacht met 2 inkomens), lijkt me je relatie redden meer prioriteit dan 100 euro extra per maand op je spaarrekening als je toch uit elkaar gaat.
donderdag 18 januari 2018 20:13
Hij komt ze te laat na. Dus weet niet of dat dan nou wel of niet nakomen is. Hoe wordt het genoemd?Ana_Isabel2 schreef: ↑18-01-2018 20:09Ja, dat is vervelend inderdaad met name de bezoekjes die hij niet na komt . Het 2e probleem kun je ook zelf oplossen als het he te lang duurt.
Daar heb je volkomen gelijk in. Het zou natuurlijk fijn zijn als het (al is dat maar 1× ) door een ander gedaan wordt. Zo van: lekker, dat is een last van mijn schouder.
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:16
Maar ga je dan alsnog controleren dát het gedaan is? ( denk ik zo maar?)puntjeeee schreef: ↑18-01-2018 20:13Hij komt ze te laat na. Dus weet niet of dat dan nou wel of niet nakomen is. Hoe wordt het genoemd?
Daar heb je volkomen gelijk in. Het zou natuurlijk fijn zijn als het (al is dat maar 1× ) door een ander gedaan wordt. Zo van: lekker, dat is een last van mijn schouder.
donderdag 18 januari 2018 20:17
Tja, hier bij ons thuis doen we vooral waar we goed in zijn. We kunnen allebei de financiën regelen, maar man heeft daar nét meer feeling voor. Hij kan ook het huishouden doen, maar ik doe het net iets beterpuntjeeee schreef: ↑18-01-2018 20:13Hij komt ze te laat na. Dus weet niet of dat dan nou wel of niet nakomen is. Hoe wordt het genoemd?
Daar heb je volkomen gelijk in. Het zou natuurlijk fijn zijn als het (al is dat maar 1× ) door een ander gedaan wordt. Zo van: lekker, dat is een last van mijn schouder.
En als de een er even doorheen zit, neemt de ander het over. Maar dat soort compromissen komen vanzelf met de jaren. Ik help hem herinneren om de rekening te betalen en hij vraagt of ik een wasje wil doen. Geen probleem.
anoniem_361511 wijzigde dit bericht op 18-01-2018 20:18
6.96% gewijzigd
donderdag 18 januari 2018 20:18
Ik zie wel potentie in je advies.konijn82 schreef: ↑18-01-2018 20:12Ook dat is wel een beetje ongezond. Je zit in een relatie gewoon niet altijd op 1 lijn. Punt.
Ruzie maken, een keer mot of discussie is heel normaal en niks mis mee.
Stop met dat bejaardengedrag, fix een goede poets en zeur niet over “wat het doet met je budget”. Zolang je je vaste lasten kan betalen en je boodschappen (hetgeen ik wel verwacht met 2 inkomens), lijkt me je relatie redden meer prioriteit dan 100 euro extra per maand op je spaarrekening als je toch uit elkaar gaat.
Is het echt bejaard om te praten over het reilen en zeilen onderling? Als het (nogmaals) niet over poets-/opruimtaken gaat?
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:21
Ik krijg een beetje het gevoel dat er veel overgecontroleerd gaat bij jullie in huis, volgens vaste stramienen, en gemaakte afspraken daar kan je lastig van afwijken. (Het huishouden Moet, de klusjes Moeten, de bezoeken afleggen Moet, WatDanOok Moet...). Vrije tijd wordt volgepland met Moet, als ik het zo lees. Het benauwt mij een beetje om eerlijk te zijn. En dan heb ik geen baan van 80 uur per week...puntjeeee schreef: ↑18-01-2018 20:13Hij komt ze te laat na. Dus weet niet of dat dan nou wel of niet nakomen is. Hoe wordt het genoemd?
Daar heb je volkomen gelijk in. Het zou natuurlijk fijn zijn als het (al is dat maar 1× ) door een ander gedaan wordt. Zo van: lekker, dat is een last van mijn schouder.
donderdag 18 januari 2018 20:21
Nee natuurlijk niet . Communicatie is juist álles. De keren dat mijn man er geen zin in heeft, is hij oververmoeid of val ik in herhaling. Ik praat gewoon graag. En veel. Meer dan mijn man. En daar moet je elkaar ook in vinden.
donderdag 18 januari 2018 20:22
donderdag 18 januari 2018 20:23
Dan lijk daarin veel op jou, maar pak ik het verkeerd aan.Ana_Isabel2 schreef: ↑18-01-2018 20:21Nee natuurlijk niet . Communicatie is juist álles. De keren dat mijn man er geen zin in heeft, is hij oververmoeid of val ik in herhaling. Ik praat gewoon graag. En veel. Meer dan mijn man. En daar moet je elkaar ook in vinden.
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:23
Ik had het eigenlijk over de huishoudelijke klusjes. Controleren of het wel goed is gedaan.
anoniem_353805 wijzigde dit bericht op 18-01-2018 20:24
6.88% gewijzigd
donderdag 18 januari 2018 20:24
Volgens mij heb jij de beslissing al genomen. 6 jaar relatie en al 4 jaar gezeik. Daar ben je veel te jong voor...
Schop onder de bips dus van dit dik 50+ pokkewijf.
Ik heb geen dochters maar als je er een van mij was dat gaf ik jou dit advies
Schop onder de bips dus van dit dik 50+ pokkewijf.
Ik heb geen dochters maar als je er een van mij was dat gaf ik jou dit advies
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
donderdag 18 januari 2018 20:25
Ondertussen benauwt het mij zelf ook. Mijn vriend inmiddels ook. En ik wil mezelf ervan bewust worden, waar de valkuil is.Labalade schreef: ↑18-01-2018 20:21Ik krijg een beetje het gevoel dat er veel overgecontroleerd gaat bij jullie in huis, volgens vaste stramienen, en gemaakte afspraken daar kan je lastig van afwijken. (Het huishouden Moet, de klusjes Moeten, de bezoeken afleggen Moet, WatDanOok Moet...). Vrije tijd wordt volgepland met Moet, als ik het zo lees. Het benauwt mij een beetje om eerlijk te zijn. En dan heb ik geen baan van 80 uur per week...
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:26
donderdag 18 januari 2018 20:29
TO kan het dan ook zelf doen. Beetje afhankelijk wel. En piepen als het dan niet goed dreigt te gaan... we leven toch niet meer in de ‘50?Ana_Isabel2 schreef: ↑18-01-2018 20:23Dat laatste is alleen maar verstandig. Zeker als er geld mee gemoeid is.
donderdag 18 januari 2018 20:38
Ik heb aangegeven dat de stress door hele situatie aan mij vreet en ik dit jaar nog wil aankijken (particulier huurcontract eindigt einde dit jaar) en als er geen verbetering is, onze wegen zullen scheiden. Dit vindt hij niet leuk.
Iemand tips? Ik ben zelf even ten einde raad.
Dit klinkt ook zo zakelijk, niet liefdevol
Iemand tips? Ik ben zelf even ten einde raad.
Dit klinkt ook zo zakelijk, niet liefdevol
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
donderdag 18 januari 2018 20:40
.
Dit is het risico dat ik neem door een klein stukje leven in een tekst te plaatsen op internet. Dat er een conclusie plaatsvindt die buiten de context valt. Ik neem het je niet kwalijk. Ik wil het wel graag even anders verwoorden.
Als het een brief is die aan hem gericht is, waar ik er ook weet van heb, is het wel fijn als hij daar zijn eigen verantwoordelijkheid voor neemt. Kan gebeuren dat het onder zijn aandacht uitschiet want dat gebeurd mij ook. Echter als ik hem erop attendeer en ik dan hoor 'komt wel' , kan dat best vervelend zijn als dat last minute gebeurd als daar €100,- extra mee gemoeid is, die ook uit mijn pot komt.
Is de brief aan mij gericht bel ik zelf. Is de brief aan ons samen en kom ik er als eerste aan toe, bel ik ook zelf. Er is hier in ieder geval geen sprake van een jaren 50 relatie.
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:43
Maar zijn zijn prioriteiten gelijk aan die van jou? Want dat is zelden zo volgens mij.puntjeeee schreef: ↑18-01-2018 19:52Dan spreek ik over hetgeen dat geen directe prioriteit heeft. Ik heb hem voorgesteld om een overzicht te maken wat wel snel gebeuren moet en wat nog kan wachten. En als dat gedaan is, hij met een fijn gevoel kan ontspannen. Heel ironisch schuift hij dit idee voor zich uit met 'kunnen we wel een keer doen'.
donderdag 18 januari 2018 20:43
Oei.. dat is waar..pokkewijf schreef: ↑18-01-2018 20:38Ik heb aangegeven dat de stress door hele situatie aan mij vreet en ik dit jaar nog wil aankijken (particulier huurcontract eindigt einde dit jaar) en als er geen verbetering is, onze wegen zullen scheiden. Dit vindt hij niet leuk.
Iemand tips? Ik ben zelf even ten einde raad.
Dit klinkt ook zo zakelijk, niet liefdevol
Ik probeer ermee een grens aan te geven, omdat het nu al vrij lang duurt en ik er veel stress door ervaar.
Heb je misschien een idee, hoe ik mijn grens aangeef (met deze informatie wetende) maar toch liefdevol?
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:44
Ook dat is wel eens een puntHetismogelijk schreef: ↑18-01-2018 20:43Maar zijn zijn prioriteiten gelijk aan die van jou? Want dat is zelden zo volgens mij.
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:45
Zou je dit op een andere manier kunnen verwoorden? Ik begrijp het niet helemaal.Lucifermiauww schreef: ↑18-01-2018 20:19Na 6 jaar is het heus niet ineens anders in zijn vrije tijd en die drang waardoor jij op plek 200 staat... alleen omdat hij ander werk doet. Wedden.
everything happens for a reason
donderdag 18 januari 2018 20:55
Het heeft niet áltijd met emancipatie te maken. Soms spreek ik met mijn man af dat hij een huishoudelijke taak doet en dan kan ik al op mijn vingers natellen dat hij er eigenlijk geen zin in heeft, dus het "vergeet "
De ene keer zie ik het door de vingers en de andere keer vraag ik 50.000 keer of hij het niet vergeet te doen, want anders mag ik het alsnog opknappen en heb daar dan geen zin in.
