‘Forever Together’

24-01-2019 06:25 71 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen allemaal,

Al een tijdje lees ik mee op het forum en nu toch maar een account aangemaakt vanwege de (meestal) wijze adviezen.

Situatie: vriend en ik zijn inmiddels een halfjaar samen. Ik ben hartstikke gek op hem. Er is een hele fijne klik, maar ik kwam wat aan het nadenken nadat ik een artikel had gelezen op internet waar een vrouw in vertelde dat ze het vanaf moment 1 wist dat hij De Ware was en dat ze voor altijd samen met hem wilde zijn.
Ik weet niet waarom, maar ik dacht na hoe dat voor mij voelde. Als ik aan die termen zwaar til, dan voelt dat hartstikke benauwd op de één of andere manier. Waarom weet ik niet. Ik dacht al: zit het gevoel voor mijn vriend niet goed of ben ik gewoon ontzettend nuchter? Toen begon ik te denken: hoe voelt liefde dan eigenlijk? Ik ben hartstikke gek op mijn vriend, maar omdat voor altijd samen willen zijn mij benauwd, dacht ik: houd ik ons niet voor de gek? Tegelijkertijd zou ik hem niet willen missen, kijk ik er naar uit om bij hem te zijn en ik heb weleens gefantaseerd hoe het zou zijn om samen te wonen, maar mijn vraag is: hoe kijken jullie daar tegen aan? Moet je dat gevoel inderdaad hebben of kun je de lat ook iets minder hoog leggen?
Be-grape-n?
Alle reacties Link kopieren
Phloxx schreef:
24-01-2019 09:52
Dan kan ik je vertellen als native speaker dat die zin een verkeerde lading heeft. De zin op deze manier heeft een negatieve klank, als in; ik zou wel beter willen, maar wat als er niet beter is dan dit en ik het hier maar mee moet doen?
ben ook native speaker, en heb de film gezien, dat zal net het verschil maken
(mooie film, kan hem je aanraden)
Alle reacties Link kopieren
Er is vast iemand op de wereld die op papier beter bij mij past, maar het punt is dat ik helemaal geen ander wíl. Ik wil met hém getrouwd zijn. En hoe dat over twintig jaar is.. geen idee. Dat zien we dan wel weer.
Alle reacties Link kopieren
JollyRider schreef:
24-01-2019 09:54
Wat der jaren echt ook brengen (hier tenminste, en ik hoor het vaker) is dat je gewoon beter bij elkaar gaat passen. Toen je samen begon deelde je niet veel, maar nu na dik 30 jaar samen delen we een compleet leven. Ik ben aanzienlijk langer samen met mijn partner, dan dat ik alleen ben geweest. En als je daar bij bedenkt dat ik nog een kind was in de tijd dat ik alleen was, vind ik het wel redelijk te stellen dat mijn partner en ik ons hele leven met elkaar gedeeld hebben. Dat is een geschiedenis, vol simpele dingen, maar ook met heftige momenten, die je nooit meer met iemand anders kan opbouwen. Ik geloof niet zo in “de ware” aan de voorkant, maar wel aan de achterkant. Wij zijn voor elkaar “de ware” geworden, wat wij met elkaar delen is onmogelijk te vervangen.
Ik geloof ook niet in de echte, juiste, ware
Ik had ook met een ander op dit punt kunnen komen

(en mocht ik alleen komen te staan, denk ik, dat ik ook alleen blijf (beetje scharrelen wel). Omdat ik de tijd van leven niet meer heb, om dit niveau weer te bereiken)
Ik denk dat dit soort dingen ook gewoon tijd kosten. Je weet nooit hoe je leven loopt. In mijn leven loopt het steeds anders dan mijn oorspronkelijke plan ook bijvoorbeeld met werk. Je weet nooit hoe dingen lopen.
Bij ons ging het wel zo: dat gevoel van dit is het. Had niets te maken met pieken en dalen, maar meer met een klik en een heel vertrouwd gevoel. Binnen een half jaar woonden we samen en het is altijd goed gebleven. Maar ik ben het ook eens met lilalinda: "de enige ware" is een beetje een vaag concept. Was mijn leven anders gelopen, en was ik niet (door toeval) precies op die ene plek geweest waar ik hem ontmoette, dan was er vast wel een ander gekomen. Ook is het niet de enige "ware" manier om aan een relatie te beginnen. Zoveel mensen als ik ken, op zoveel verschillende manieren zijn ze bij elkaar gekomen. Een stel bijvoorbeeld die elkaar al jaren kenden, en ineens sloeg de vonk over. Of een stel bij wie het eerst drie keer is uitgegaan voordat ze definitief samen verder gingen. Maar ook stellen die het ideale koppel leken, maar toch gingen scheiden. Je weet niets van te voren.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap niet zo goed waarom het benauwend kan voelen om de rest van je leven bij iemand te blijven.

Dat denk je toch ook niet van je ouders? Of een goede vriendin.

Jullie hebben het nu toch fijn samen. Waarom er vanuit gaan dat jullie het ooit niet meer fijn zullen hebben. Waardoor je niet meer samen zou willen zijn.

Als hij daadwerkelijk veranderd en het niet meer leuk is dan is het vroeg genoeg om te gaan denken dat je niet de rest van je leven bij hem wil zijn.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
24-01-2019 09:59


(en mocht ik alleen komen te staan, denk ik, dat ik ook alleen blijf (beetje scharrelen wel). Omdat ik de tijd van leven niet meer heb, om dit niveau weer te bereiken)
Maar je neemt je levenservaring toch mee in een nieuwe relatie en dat doet de ander ook. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden.

Ik denk dat je ook in korte tijd een mooie relatie op kan bouwen.

Alleen die verbondenheid die je hebt door jaren lang samen te zijn. Dat elkaar door en door kennen dat heeft tijd nodig. Maar er zijn toch andere aspecten in je relatie dan alleen maar lang bij elkaar zijn die de reparatie waardevol maken.
Alle reacties Link kopieren
sugarmiss schreef:
24-01-2019 17:00
Maar je neemt je levenservaring toch mee in een nieuwe relatie en dat doet de ander ook. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden.

Ik denk dat je ook in korte tijd een mooie relatie op kan bouwen.

Alleen die verbondenheid die je hebt door jaren lang samen te zijn. Dat elkaar door en door kennen dat heeft tijd nodig. Maar er zijn toch andere aspecten in je relatie dan alleen maar lang bij elkaar zijn die de reparatie waardevol maken.
Ik zeg ook, dat ik Denk geen relatie meer te willen. Ik weet het niet zeker
Vermoedelijk vind ik wat lossere relaties dan prettiger
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud ben je?
sugarmiss schreef:
24-01-2019 14:32
Ik snap niet zo goed waarom het benauwend kan voelen om de rest van je leven bij iemand te blijven.

Dat denk je toch ook niet van je ouders? Of een goede vriendin.

Jullie hebben het nu toch fijn samen. Waarom er vanuit gaan dat jullie het ooit niet meer fijn zullen hebben. Waardoor je niet meer samen zou willen zijn.

Als hij daadwerkelijk veranderd en het niet meer leuk is dan is het vroeg genoeg om te gaan denken dat je niet de rest van je leven bij hem wil zijn.

Nee, maar daar woon je niet mee in één huis tot op gevorderde leeftijd, daar krijg je geen kinderen mee en daar deel je ook je leven niet mee als gelijkwaardige partner.
Edit: schitterende post van Jolly
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het heel bijzonder is als je al je fases in het leven kan delen met een en dezelfde partner.

Ik heb nooit een relatie gehad die veel langer duurde dan een jaar of 3. Ze waren allemaal leuk in het begin.

Nu moet ik wel zeggen dat het met mijn huidige vriend anders is. Soms denk ik wel eens, ja dit is liefde. Dit voelt zo diep en zo fijn daar kan niks meer tegenop.
Maar dit is het beste dat Ik ken en ik ben gelukkig en voel absoluut geen drang om nog te onderzoeken of het mooier of beter kan.
Ik weet dat ik in mn handjes mag knijpen met deze man.
Alle reacties Link kopieren
Trien30 schreef:
24-01-2019 18:53
Ik denk dat het heel bijzonder is als je al je fases in het leven kan delen met een en dezelfde partner.

Ik heb nooit een relatie gehad die veel langer duurde dan een jaar of 3. Ze waren allemaal leuk in het begin.

Nu moet ik wel zeggen dat het met mijn huidige vriend anders is. Soms denk ik wel eens, ja dit is liefde. Dit voelt zo diep en zo fijn daar kan niks meer tegenop.
Maar dit is het beste dat Ik ken en ik ben gelukkig en voel absoluut geen drang om nog te onderzoeken of het mooier of beter kan.
Ik weet dat ik in mn handjes mag knijpen met deze man.
Ja dat vind ik ook vaak bijzonder. Het is mij niet gelukt als 26 jarige er is altijd wel iemand het zat.
Hoe oud ben jij nu?

Ja zolang je nog zoekende bent heb je inderdaad soms het gevoel of dit alles is.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
24-01-2019 09:28
wij proberen ook echt, de ander tot bloei te laten komen
Gunnen elkaar heel veel ruimte, vrijheid etc. En bovenal: Niet zeiken... werkt heel goed
Van de uitspraak, elkaar veel vrijheid gunnen krijg ik echt de kriebels. Vrijheid krijg ik niet van mijn man, die is al van mij.
Meestal liggen mensen in een relatie op een of andere manier toch aan de ketting maar als je daar gelukkig mee bent dan is dat helemaal prima.
Ja en?
Mijn opa en oma zijn al 60 jaar samen. Het was heus niet altijd perfect, maar ze zijn wel blij met elkaar.
Alle reacties Link kopieren
snoopylynn schreef:
24-01-2019 19:42
Van de uitspraak, elkaar veel vrijheid gunnen krijg ik echt de kriebels. Vrijheid krijg ik niet van mijn man, die is al van mij.
Meestal liggen mensen in een relatie op een of andere manier toch aan de ketting maar als je daar gelukkig mee bent dan is dat helemaal prima.
tja, je kunt alles negatief uitleggen natuurlijk (daar krijg ik dan weer de kriebels van)
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 26, overigens.

Ik hoor soms en lees ook hier, dat de liefde zo diep zit, zo intens voelt. Ik heb dat zelf nog niet echt met mijn vriend, maar we hebben het wel heel erg leuk samen.
Be-grape-n?
Ik was al vaker erg verliefd geweest maar bij mijn man voelde het toch anders als een soort van thuis komen. Ik had bij hem voor het eerst het gevoel dat hij 'de ware ' was en hij had dat bij mij ook. Wij zijn 30 jaar samen geweest maar helaas is hij overleden.
Druif-je schreef:
25-01-2019 13:16
Ik ben 26, overigens.

Ik hoor soms en lees ook hier, dat de liefde zo diep zit, zo intens voelt. Ik heb dat zelf nog niet echt met mijn vriend, maar we hebben het wel heel erg leuk samen.

Probeer je anders een voor te stellen dat het uit raakt, dat hij zou vertrekken en je hem nooit meer zou zien, en wat je dan zou voelen. Schrik je van die gedachte, of maakt het je eigenlijk weinig uit?
Alle reacties Link kopieren
Druif-je schreef:
25-01-2019 13:16
Ik ben 26, overigens.

Ik hoor soms en lees ook hier, dat de liefde zo diep zit, zo intens voelt. Ik heb dat zelf nog niet echt met mijn vriend, maar we hebben het wel heel erg leuk samen.
Als ik ga nadenken over gevoelens, de intensiteit daarvan enz enz voel ik altijd bar weinig. En gevoelens werken niet bij mij op een manier dat ze tot allemaal romantische conclusies leiden over diepe intense liefde en dromen over altijd bij elkaar zijn.

Ondertussen ben ik 10 jaar gelukkig samen met mijn vriend en kan ik terugkijken op een hele mooie tijd samen. Dat vind ik waardevol en koester ik.

In der loop der jaren heb ik daardoor geleerd dat mijn overpeinzingen over genoeg gevoelens hebben vooral iets zegt over mij, maar niet over ons.
Alle reacties Link kopieren
TO, de een roept dat zij de liefde van haar leven heeft ontmoet en verbreekt de relatie een paar jaar later, de ander blijft tot de dood samen. De een neemt het leven zoals het komt en blijft tot de dood samen, de ander verbreekt de relatie na een paar jaar.
Wat iemand zegt en wat iemand voelt is geen voorspeller van het succes van een relatie. Belangrijker is of jij je neer kunt leggen bij de mindere kanten van je partner en of je in de fase zit dat je behoefte hebt aan een langere relatie, ‘timing is everything’. Dat jij het nu benauwd krijgt van het idee dat je tot je dood met deze man samen blijft is een risico. Kun je dat loslaten en accepteren dat je wel ziet waar het schip strandt?
Je moet je realiseren dat mensen die geloven in/praten over de ware en diepe gevoelens vaak houden van iets meer drama. Niet iedereen heeft die behoefte en dat is ook niet erg.
Ik snap je wel. Maar er is geen zinnig antwoord op te geven.
Ik ben in het verleden zeker wel eens in Love geweest- met hoofdletter L. Maar die relaties bleken het uiteindelijk toch niet te zijn.

Inmiddels al heel wat jaren gelukkig met mijn huidige vriend. De liefde is heel sterk, maar wel wat minder heftig dan die verliefdheden uit mijn vroegere jaren. Ik zou het heel leuk vinden om na 50 jaar er achter te komen dat we nog steeds samen zijn, maar die belofte doe we niet.
Wij zeggen altijd, met een knipoog, tegen elkaar: "We kijken het nog een half jaartje aan"
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg ook wat, als ik daar aan denk, dan denk ik dat ik er kapot van zou zijn. Ben reuze gek met hem, maar niet meer zonder hem kunnen, vind ik wel ver gaan.

Ik ben ook weleens tot over mijn oren geweest, maar dat was mijn eerste vriendje. Was nog compleet onbekend terrein, dus ontzettend spannend. Dus ik denk nu weleens: ben hartstikke gek op mijn vriend, maar word ik niet nog eens écht verliefd op iemand, tot over mijn oren? Maar dat zullen waarschijnlijk toentertijd mijn puberhormonen wel zijn geweest.
Be-grape-n?
Alle reacties Link kopieren
Cubicle, ik wil me er graag bij 'neerleggen'. Niet dat ik daarmee met minder/weinig genoegen neem, hoor. Maar tegenwoordig wordt alles zo geromantiseerd.
Je kunt iemand leuk vinden, maar niet leuk genoeg.
Je kunt iemand leuk vinden, maar niet verliefd genoeg zijn.
Dat heeft me weleens aan het denken gezet, ook omdat dat forever and ever mij benauwd. Daarom ook die vraag in het topic: Ligt dat aan mijn gevoelens voor hem of is dat gewoon hoe ik in elkaar steek? Ben ik iemand die wat meer van tijd tot tijd leeft en die het gewoon neemt zoals het is? Er zijn zoveel gradaties en dat maakt het juist moeilijk.

Ik heb geregeld relaties gehad waarin ik na enkele weken ging nadenken: Ben ik wel echt verliefd? Het is alsof ik die eerste spanning, niet weten of die ander je appt, niet weten of die ander jou ook leuk vindt, met verliefdheid associeer. Maar zodra ik "de buiten binnen heb" ga ik denken: Wil ik dit echt voor altijd? Ben ik wel helemaal in love? (Of is het toch iets als bindingsangst?)
anoniem_381911 wijzigde dit bericht op 25-01-2019 19:16
2.80% gewijzigd
Be-grape-n?
Waarom zou je moeten voelen dat het voor altijd is? Dat is sowieso al niet realistisch. Ik geloof niet in 1 (of meerdere) "ware" Mr Right. Je geeft om hem, bent blij met hem, lekker doorgaan dan samen...

Kater en ik houden ontzettend veel van elkaar. Toch zijn we 3 jaar geleden na 13 jaar samen gescheiden. Dat kan ook nog. Liefde alleen is niet alles. Kater vond het zwaar, omdat ik fysiek niet veel kan en hij een burnout had. EN dan waren er nog nooit verkende bi-gevoelens... Poef, einde partnerschap. En toch zien we elkaar 4x per week en hebben we een goed contact. Kater heeft een vriendje, ik tot kortgeleden ook. Dit hadden we echt nooit kunnen voorspellen...
Dus geniet gewoon lekker van nu!

O ja, dat helemaal te gekke waanzinnige superverliefde heb ik ook 1 keer meegemaakt... Ik was 20, hij was een collega van mijn bijbaantje. Met echt dat vonk-gevoel als hij me per ongeluk even aanraakte. Waanzinnig, ik wist niet wat me overkwam. Hij was bezet en ging zelfs samenwonen. Maar hij voelde precies hetzelfde! Uiteindelijk heeft hij expres gevraagd om op een ander project gezet te worden, want we werden er allebei gek van om elkaar zo vaak te zien. We hebben zelfs nooit gezoend, maar die aantrekkingskracht was enorm.
Meer dan een jaar later hoorde ik ineens van hem, ik kreeg 7 smsjes dat hij me nooit had kunnen vergeten en wilde afspreken. Dat hebben we gedaan. Bleek hij nog steeds bij zijn vriendin te wonen. En hij was nogal aangekomen... Ik vond hem ineens helemaal niet zo leuk meer. Hij wilde weten of ik nog gevoelens voor hem had, want dan zou hij het uitmaken. Zo laag vond ik dat, naar zijn vriendin toe... wat een afknapper! Mijn Mr Right, head over heels etc was heel hard van zijn voetstuk gedonderd. Ik vond hem een eikel en heb gevraagd nooit meer contact met mij te zoeken.
anoniem_35141 wijzigde dit bericht op 25-01-2019 19:44
45.24% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven