Relaties
alle pijlers
gemengd huwelijk - nederlands-moslim. Wie heeft er ervaring?
zaterdag 12 januari 2008 14:23
Hallo iedereen.
Ik heb sinds 6 maanden een super lieve vriend. Onze relatie is ontzettend goed. Ik ben nederlands en hij komt uit Algerije (maar woont hier al z'n 15 jaar). Het enige probleem is dat hij zich erg druk maakt over de toekomst. Hij is eerder met een Nederlandse vrouw getrouwd geweest en zij is vreemd gegaan en veel gemengde huwelijken van zijn algerijense vrienden zijn pas stuk gelopen. Hij is nu bang dat een gemengd huwelijk gedoemd is te mislukken. Ik ben het daar niet mee eens. Ik denk niet dat het makkelijk is, maar ik denk wel dat als je goed communiceert het goed mogelijk moet zijn.
Onze relatie is verder echt super goed. We hebben een soort onbeschrijfbare band tussen ons. Omdat mijn vriend zo met dit onderwerp bezig is leek me het een goed idee eens rond te vragen en contact te zoeken met andere koppels die ook een gemengd huwelijk hebben/of willen hebben.
Wie heeft hier ervaring mee en wil zijn ervaringen met mij en mijn vriend delen? Of wie heeft er tips?
Groetjes Doortje
Ik heb sinds 6 maanden een super lieve vriend. Onze relatie is ontzettend goed. Ik ben nederlands en hij komt uit Algerije (maar woont hier al z'n 15 jaar). Het enige probleem is dat hij zich erg druk maakt over de toekomst. Hij is eerder met een Nederlandse vrouw getrouwd geweest en zij is vreemd gegaan en veel gemengde huwelijken van zijn algerijense vrienden zijn pas stuk gelopen. Hij is nu bang dat een gemengd huwelijk gedoemd is te mislukken. Ik ben het daar niet mee eens. Ik denk niet dat het makkelijk is, maar ik denk wel dat als je goed communiceert het goed mogelijk moet zijn.
Onze relatie is verder echt super goed. We hebben een soort onbeschrijfbare band tussen ons. Omdat mijn vriend zo met dit onderwerp bezig is leek me het een goed idee eens rond te vragen en contact te zoeken met andere koppels die ook een gemengd huwelijk hebben/of willen hebben.
Wie heeft hier ervaring mee en wil zijn ervaringen met mij en mijn vriend delen? Of wie heeft er tips?
Groetjes Doortje
zaterdag 19 juli 2008 16:29
maandag 21 juli 2008 12:24
Ow, sorry Sunshine...
Maar ik quotte toch een bericht?
Hoe kan jouw naam daar dan staan, da's ook gek?
Ik ben Pollux en mijn vriend is Arab. We gaan twee jaar met elkaar en het is super interessant en leerzaam. Maar het vergt veel aanpassingsvermogen van beide kanten... En ja, het komt op mij over dat sommige dames nogal naief in hun relatie staan. Dat bedoel ik niet negatief, maar het verbaast me gewoon. Maar prima, ieder zijn ding...
Maar ik quotte toch een bericht?
Hoe kan jouw naam daar dan staan, da's ook gek?
Ik ben Pollux en mijn vriend is Arab. We gaan twee jaar met elkaar en het is super interessant en leerzaam. Maar het vergt veel aanpassingsvermogen van beide kanten... En ja, het komt op mij over dat sommige dames nogal naief in hun relatie staan. Dat bedoel ik niet negatief, maar het verbaast me gewoon. Maar prima, ieder zijn ding...
maandag 21 juli 2008 12:32
Ja omdat ik even reageerde toen je zo fel reageerde omdat het bericht van Fiefje verkeerd begrepen werd, en daar quote jij me op 
Maar geeft niet hoor.
En een relatie met iemand met een ander geloof vergt idd heel veel aanpassingsvermogen. Dat komt eigenlijk nog niet eens zo zeer door het geloof (speelt ook mee natuurlijk), maar ook vooral door het verschil van cultuur en opvoeden etc. Zelfs nu mijn vriend en ik hetzelfde geloof aanhangen, moeten we ons nog wel aanpassen aan diverse dingen. Maar zolang je beiden toegeeft in een relatie moet het kunnen werken.
Hoe is jouw familie eronder, en de zijne? Wordt je ook gewoon met open armen ontvangen?
Maar geeft niet hoor.En een relatie met iemand met een ander geloof vergt idd heel veel aanpassingsvermogen. Dat komt eigenlijk nog niet eens zo zeer door het geloof (speelt ook mee natuurlijk), maar ook vooral door het verschil van cultuur en opvoeden etc. Zelfs nu mijn vriend en ik hetzelfde geloof aanhangen, moeten we ons nog wel aanpassen aan diverse dingen. Maar zolang je beiden toegeeft in een relatie moet het kunnen werken.
Hoe is jouw familie eronder, en de zijne? Wordt je ook gewoon met open armen ontvangen?
maandag 21 juli 2008 13:33
Mijn familie is soms positief een soms negatief. Inmiddels kennen ze hem wat beter maar het blijft spannend en eng voor hen. Zijn familie is helemaal gek van mij en als we daar zijn is het helemaal super. Ze verwachten daar geen speciale dingen van mij, ik word geaccepteerd zoals ik ben. Mijn vriend bepaald een hoop zelf, hij is niet afhankelijk van zijn familie. Want de factor familie moet niet onderschat worden....
En ik merk ook dat cultuur en opvoeding ook meer een rol spelen in de verschillen en moeilijkheden die we ervaren. Toch is ook het geloof daar niet los van te zien, het maakt mijn vriend tot wie hij is. Ik heb veel respect voor zijn geloof maar voel niet de behoefte om daar zelf iets mee te doen en dat wordt ook niet van mij verwacht.
Uit jouw verhaal begrijp ik dat jij wel zijn geloof hebt aangenomen?
Hoe reageert of reageerde jouw familie daar op?
En ik merk ook dat cultuur en opvoeding ook meer een rol spelen in de verschillen en moeilijkheden die we ervaren. Toch is ook het geloof daar niet los van te zien, het maakt mijn vriend tot wie hij is. Ik heb veel respect voor zijn geloof maar voel niet de behoefte om daar zelf iets mee te doen en dat wordt ook niet van mij verwacht.
Uit jouw verhaal begrijp ik dat jij wel zijn geloof hebt aangenomen?
Hoe reageert of reageerde jouw familie daar op?
maandag 21 juli 2008 14:05
Hai Pollux,
Ook ik ben het helemaal met je eens. De factor familie moet zeker niet onderschat worden. En dan heb ikhet over het algemeen over de ouders natuurlijk. Hoeveel invloed zij vaak hebben is soms niet te bevatten, zoveel.
Maar mijn familie weet het niet, ja alleen 1 nicht van mijn vader en zij vindt het helemaal leuk en zegt dat ik zelf moet doen waar ik mij goed bij voel, al werd ik boeddhist. Mijn vader heeft hier geen weet van. Dat komt pas op het moment dat ik zal gaan trouwen. Mijn vrienden zijn niet anders tegen me gaan doen en respecteren mijn keuze.
@ Wilma: Alles goed hier, met jou ook?
Ook ik ben het helemaal met je eens. De factor familie moet zeker niet onderschat worden. En dan heb ikhet over het algemeen over de ouders natuurlijk. Hoeveel invloed zij vaak hebben is soms niet te bevatten, zoveel.
Maar mijn familie weet het niet, ja alleen 1 nicht van mijn vader en zij vindt het helemaal leuk en zegt dat ik zelf moet doen waar ik mij goed bij voel, al werd ik boeddhist. Mijn vader heeft hier geen weet van. Dat komt pas op het moment dat ik zal gaan trouwen. Mijn vrienden zijn niet anders tegen me gaan doen en respecteren mijn keuze.
@ Wilma: Alles goed hier, met jou ook?
maandag 21 juli 2008 21:19
Haha Wilma en Sunshine, ik word nieuwsgierig!
Pollux: zou je een voorbeeld kunnen noemen van wat jij bijvoorbeeld naïef vindt van mensen op dit topic?
Daar ben ik best wel benieuwd naar.
Erg fijn dat je schoonfamilie zo soepel is, en je helemaal accepteren.
Is je vriend Marokkaans of een Arabier uit een ander gebied?
Pollux: zou je een voorbeeld kunnen noemen van wat jij bijvoorbeeld naïef vindt van mensen op dit topic?
Daar ben ik best wel benieuwd naar.
Erg fijn dat je schoonfamilie zo soepel is, en je helemaal accepteren.
Is je vriend Marokkaans of een Arabier uit een ander gebied?
maandag 21 juli 2008 22:01
Dank je Pollux2, misschien is mijn verhaal te heftig en te confronterend voor reacties, die ervaring heb ik wel meer.
Nee, ik heb gelukkig geen contact meer met mijn ex, contact met mijn ex zou betekenen dat ik hier nu niet meer zat, als je begrijpt wat ik bedoel, ik heb nu een hele lieve Surinaamse vriend en die relatie gaat al bijna 4 jaar goed, dus het heeft niet aan mij gelegen dat ik zo'n man heb ontmoet (ex), je zou het bijna gaan denken dat ik slechte mannen aantrek, eerst een rot-verhouding met mijn vader die me heeft mishandelt, zowel geestelijk, emotioneel als lichamelijk en dan zo'n man die je helemaal voor zichzelf opeist waardoor ik eigenlijk in een herhaling val van vroeger.
Nu ben ik gelukkig vrij, de psychose die ik door dit trauma heb opgelopen, is gelukkig genezende en ik ben sinds kort weer aan het werk.
Bedankt voor je reactie, het doet me goed, want ik heb zolang met dit verhaal rondgelopen, durfde het uit schaamte niet te vertellen, bang dat mensen me zouden afwijzen en zeggen: hoe heb je in godsnaam zo'n domme fout kunnen maken, je weet toch dat zulk soort mannen niet deugen? Nee, dat wist ik niet, je gaat toch altijd uit van het goede als je iemand ontmoet en als die persoon dan hartstikke aardig en lief overkomt, dan denk je niet dat diezelfde persoon je 3 jaar later wil (laten) vermoorden, daar ga je gewoon niet van uit, maar het kan dus wel.
maandag 21 juli 2008 22:05
Sorry, maar ik begrijp je opmerking even niet, Willem1959, uitleg graag, ik vind de opmerking te confronterend, te weinig getuigen van begrip voor mijn situatie en ik begrijp de opmerking niet, dus als je nog even de tijd zou willen nemen om uit te leggen wat je bedoelt zonder in opmerkingen te vallen, van: ben je wel helemaal lekker, dat komt op mij niet zo positief en fijngevoelig over, terwijl dit onderwerp voor mij zeer gevoelig ligt.
maandag 21 juli 2008 22:18
Hoi Josefientje, goed van je dat je het verhaal typt. Ik vind het ontzettend rot voor je dat je zoiets hebt mee moeten maken. Ik ben ook nu iets meer dan een jaar gelukkig met een Marokkaanse Arabier en het bevalt me prima. Hij draagt me op handen, en ik ben zijn " poppetje " zoals hij me vaak noemt.
Natuurlijk kunnen er dingen mis gaan en dat is erg genoeg maar ja daar doe je helaas niets aan. Wat jij hebt mee moeten maken wens ik mijn ergste vijand niet toe.
Ik ben heel blij voor je dat je nu wel gelukkig bent met je vriend, en dat je ziet dat het ook anders kan!
Natuurlijk kunnen er dingen mis gaan en dat is erg genoeg maar ja daar doe je helaas niets aan. Wat jij hebt mee moeten maken wens ik mijn ergste vijand niet toe.
Ik ben heel blij voor je dat je nu wel gelukkig bent met je vriend, en dat je ziet dat het ook anders kan!
maandag 21 juli 2008 22:54
Josefientje: ik heb net je topic 'Schaamte' op psyche gelezen, wat heftig zeg!
Nu zie ik je postings wel in een wat ander licht, en vind ik ze minder passen bij dit specifieke topic.
Ik ben erg blij voor je dat je helemaal opgekrabbeld bent en dat je al zo lang een fijne relatie hebt!
Het is niet niks wat je allemaal mee hebt gemaakt..
Sun: poppetje =), ik ben benieuwd naar wat Pollux voorbeelden vindt van naïef gedrag c.q. naïef in je relatie staan.
Nu zie ik je postings wel in een wat ander licht, en vind ik ze minder passen bij dit specifieke topic.
Ik ben erg blij voor je dat je helemaal opgekrabbeld bent en dat je al zo lang een fijne relatie hebt!
Het is niet niks wat je allemaal mee hebt gemaakt..
Sun: poppetje =), ik ben benieuwd naar wat Pollux voorbeelden vindt van naïef gedrag c.q. naïef in je relatie staan.
dinsdag 22 juli 2008 14:16
Tja, liefde overkomt je en natuurlijk ga je er niet vanuit dat je in zo'n situatie terecht komt, Josefientje. En dat vind ik ook meteen het aller moeilijkste, wat kan ik verwachten, hoe ziet de toekomst eruit? Het heeft bij mij ook zeker lange tijd geduurd voordat ik mijn lief (die overigens in een ander Arab land woont dan Marokko) voor 100% vertrouwde. Welke intenties heeft hij, is hij oprecht etc etc.. Wat brengt de toekomst? Gaat hij zich in de toekomst meer aan zijn geloof hechten (zoals je wel vaker hoort wanneer de man ouder wordt of kinderen heeft) en wat verwacht hij daarin van mij? Hoe gaan we om met de opvoeding van onze kinderen op cultureel en religieus gebied. Dat zijn wel dingen waarover ik me zorgen maak. Dit zijn namelijk dingen die anders zijn wanneer je er over praat en je hebt het over de toekomst dan wanneer je werkelijk in die situatie zit. Het valt niet te voorspellen hoe mijn lief in de toekomst zal zijn en hoe hij zijn kinderen gaat opvoeden. Hij kan op elk moment van mening veranderen (en zoals jullie waarschijnlijk weten, is niets zo veranderlijk als een Arab man 
).
Maar dit alles brengt mij nog steeds wel eens aan het twijfelen. Tuurlijk wordt er water bij de wijn gedaan, maar jullie weten net zo goed als ik dat het er in de praktijk op neer komt dat wij over het algemeen toch wat meer water schenken dan de man.... En wil ik dat wel? Ik wil mezelf niet verliezen in een relatie. Nu is dat ook nog niet gebeurd maar ik denk wel aan onze toekomst met kinderen, hoe zal het ons dan vergaan? Ik vind het heel erg idealistisch om te denken dat je kinderen in twee culturen kunt opvoeden. Tuurlijk wil je ze het beste van beide culturen meegeven, maar wat als je partner de kinderen nu net die dingen mee wil geven die jij niet als het best uit zijn cultuur ervaart? Dit zijn dingen waar je met elkaar over kunt praten maar in de praktijk vaak toch anders in zijn werk gaat.
En tuurlijk zijn de mensen uit de familie super aardig want die denken: kassa, want vaak gaan zij er financieel ook op vooruit. Want de zoon zal altijd zijn ouder financieel blijven sponseren, al dan niet van jullie centjes.
Ik ben op het moment ook de taal aan het leren zodat ik zelf kan horen hoe de mensen over mij denken. Het meeste wordt naar eer en geweten vertaald door mijn lief. Maar vergeet niet dat er veel geroddeld wordt, in je face wordt lief gedaan maar achter je rug om.... Ik heb het gelukkig niet meegemaakt, maar ik ken genoeg vrouwen die dit wel ervaren.
Er zijn dus m.i. een hoop punten waar je serieus rekening mee moet houden. En vraag je ook af in hoeverre je vriend/man zich interesseert voor jou, jouw leven en jouw familie. Is hij bereidt om ook water bij de wijn te doen....
Soms is het heerlijk om onbevangen aan een relatie te beginnen maar op het moment dat het serieus wordt zul je je wel wat dingen af moeten vragen. Hoeveel ben jij bereidt om op te geven?
En weegt dat op tegen wat het opleverd?
Wees kritisch en stel je grenzen....
Ik ben er voor mezelf uit en ik weet wat ik wil.
Maar bezint eer ge begint, is soms zo gek nog niet...
Ik wens iedereen het allerbeste voor de toekomst
). Maar dit alles brengt mij nog steeds wel eens aan het twijfelen. Tuurlijk wordt er water bij de wijn gedaan, maar jullie weten net zo goed als ik dat het er in de praktijk op neer komt dat wij over het algemeen toch wat meer water schenken dan de man.... En wil ik dat wel? Ik wil mezelf niet verliezen in een relatie. Nu is dat ook nog niet gebeurd maar ik denk wel aan onze toekomst met kinderen, hoe zal het ons dan vergaan? Ik vind het heel erg idealistisch om te denken dat je kinderen in twee culturen kunt opvoeden. Tuurlijk wil je ze het beste van beide culturen meegeven, maar wat als je partner de kinderen nu net die dingen mee wil geven die jij niet als het best uit zijn cultuur ervaart? Dit zijn dingen waar je met elkaar over kunt praten maar in de praktijk vaak toch anders in zijn werk gaat.
En tuurlijk zijn de mensen uit de familie super aardig want die denken: kassa, want vaak gaan zij er financieel ook op vooruit. Want de zoon zal altijd zijn ouder financieel blijven sponseren, al dan niet van jullie centjes.
Ik ben op het moment ook de taal aan het leren zodat ik zelf kan horen hoe de mensen over mij denken. Het meeste wordt naar eer en geweten vertaald door mijn lief. Maar vergeet niet dat er veel geroddeld wordt, in je face wordt lief gedaan maar achter je rug om.... Ik heb het gelukkig niet meegemaakt, maar ik ken genoeg vrouwen die dit wel ervaren.
Er zijn dus m.i. een hoop punten waar je serieus rekening mee moet houden. En vraag je ook af in hoeverre je vriend/man zich interesseert voor jou, jouw leven en jouw familie. Is hij bereidt om ook water bij de wijn te doen....
Soms is het heerlijk om onbevangen aan een relatie te beginnen maar op het moment dat het serieus wordt zul je je wel wat dingen af moeten vragen. Hoeveel ben jij bereidt om op te geven?
En weegt dat op tegen wat het opleverd?
Wees kritisch en stel je grenzen....
Ik ben er voor mezelf uit en ik weet wat ik wil.
Maar bezint eer ge begint, is soms zo gek nog niet...
Ik wens iedereen het allerbeste voor de toekomst
dinsdag 22 juli 2008 21:50
Pollux: het is heel verstandig wat je schrijft.
Mensen in zo'n relatie moeten inderdaad bij deze dingen stilstaan.
Je schrijft precies alle dingen op waar mijn vriend en ik heel veel over praten.
Ik probeer mijn relatie ook zo vaak mogelijk vanuit een neutraal oogpunt te bekijken.
Dat financieel steunen van de familie is er hier gelukkig niet bij (Behalve dan van het handjevol familie wat daar is achtergebleven, als ze echt iets nodig hebben. Vind het geen probleem om dat later van ons gezamenlijke geld te doen.).
Mensen in zo'n relatie moeten inderdaad bij deze dingen stilstaan.
Je schrijft precies alle dingen op waar mijn vriend en ik heel veel over praten.
Ik probeer mijn relatie ook zo vaak mogelijk vanuit een neutraal oogpunt te bekijken.
Dat financieel steunen van de familie is er hier gelukkig niet bij (Behalve dan van het handjevol familie wat daar is achtergebleven, als ze echt iets nodig hebben. Vind het geen probleem om dat later van ons gezamenlijke geld te doen.).
